Het rapport van de experts, die de treinramp van Buizingen in het voorjaar onderzochten, is zonder meer vernietigend voor de Belgische politiek in het algemeen en voor de NMBS in het bijzonder. Vlak na de ramp was het al geweten, dat België, op gebied van treinveiligheid, dertig tot veertig jaar achter liep op de buurlanden, maar het blijkt zelfs erger te zijn dan dat. Twintig jaar na de vorige grote treinramp (in Aalter) was nog geen 13% van de Belgische spoorseinen en amper 6% van de voertuigen voorzien van een automatisch (rem)systeem. En, alsof dat nog niet erg genoeg is, blijkt dat het huidige Belgisch systeem absoluut niet waterdicht is. Er bestaat, ook de dag van vandaag, nog 30% kans dat het zgz TBL+ systeem niét zal werken. Hoe kan zoiets bestaan en blijven duren, terwijl er internationale systemen op de markt zijn die wel zo goed als 100% veilig zijn? Wel, in België kan dat omdat TBL een systeem is dat in Charleroi gemaakt wordt bij Acec (ondertussen opgekocht door het Franse Alstom). Zelfs het nu gebruikte TBL+, een upgrade, voldoet niet en is te duur omdat er buiten de NMBS geen andere klanten zijn die dat minderwaardig spul willen. Eigen rommel eerst, dus. Dat TBL verhaal is trouwens geen alleenstaand feit. Denk maar aan de gevechtsvoertuigen die de vorige minister van defensie, Flahaut, besteld heeft en die kanonnen hebben met een speciale maat van diameter, waardoor er alleen maar één bepaalde soort munitie kan gebruikt worden die, oh toevallig, alleen maar gemaakt wordt in de regio Waals Brabant, waar Flahaut zijn stemmen moet halen. Crembo is er ondertussen in geslaagd een deel van die voertuigen af te zeggen (maar dat zal ook weer geld gekost hebben) en probeert de rest te slijten aan e.o.a derde wereldland. En wij ons maar afvragen, waarom het in Wallonië maar niet wil lukken...
Nadat het ACV, bij monde van voorzitter Cortebeeck, reeds vóór de verkiezingen van juni zijn achterban aanspoorde om niét voor de N-VA te stemmen (en daardoor juist het tegenovergestelde bereikte), is het nu de beurt aan het rode ABVV om de Vlaams-nationalistische partij de oorlog te verklaren. Erger zelfs, de vakbond vraagt SP.a en Groen! aan te sluiten bij de standpunten van de PS. Daardoor wordt nog maar eens, voor zover dat mogelijk mocht zijn, aangetoond dat er van die kant geen heil voor Vlaanderen te verwachten valt. Het ABVV is in wezen nog altijd een unitaristisch gedrocht. Dat hun metallo's een eigen Vlaamse tak hebben, is de uitzondering die de regel bevestigt en is in feite alleen het gevolg van het afstoten door de Waalse tak ervan, omdat voorzitter Herwig Jorissen in een vorig leven, lang geleden, ooit eens lid was geweest van een Vlaamse drukkingsgroep. Hopelijk zorgt de démarche van De Leeuw en Co ervoor, dat de ABVV-leden die nog een zekere Vlaamse reflex hebben, die vakbond de rug zullen toekeren zodra ze daar de kans voor krijgen. Er is nog altijd het alternatief van het ACV. Niet dat men daar warm voor moet lopen, maar die zijn tenminste niet met handen en voeten gebonden aan een leiding die hoofdzakelijk gedirigeerd wordt vanuit Wallonië, waar men nog steeds rondloopt met achttiende-eeuwse ideeën op gebied van werkgelegenheid. Tenslotte nog dit: er zijn heel wat mensen die niet anders kunnen dan aangesloten zijn bij een vakbond, zeker zij die bij grote maatschappijen werken. Als het straks weer eens op stemmen op aan komt, zijn zij echter vrij te kiezen voor wie ze willen en ook tégen wie. Voor wie van de syndicale demagogen af wil, zal de keuze snel gemaakt zijn.
Yves Leterme kwam gisteren nog eens in beeld. De premier van heel lang lopende zaken kwam met zijn sfinxengezicht nog eens vertellen hoe goed hij bezig is. De buurlanden kunnen aan zijn budgetbeheersing nog een lesje leren, zei hij. Daarbij vertelde hij de halve leugen, die reeds opgang doet sinds de regeringen Verhofstadt, dat België het budgettair inderdaad goed doet. Evenmin als Verhofstadt en zijn ministers vertelde hij er echter bij dat dit niet anders kan, omdat de staatsschuld van dit land boven de 100% van het bbp uitkomt. Dat is zo'n 40% boven het Europees gemiddelde. Landen met een kleinere staatsschuld kunnen het zich veroorloven een deficit te hebben op hun jaarlijkse begroting, België niet. Daarbij komt nog dat de huidige regering van lopende zaken alleen maar kan werken met de zgz twaalfden, waardoor het haast onmogelijk wordt een budgetdeficit op te bouwen. Paul De Grauwe is een professor economie aan de KU Leuven, als ik me niet vergis. De man is vroeger even liberaal senator geweest, maar - evenals Verhofstadt - is hij ondertussen naar links opgeschoven. Het voordeel daarvan is, dat nu regelmatig op de VRT zijn gedacht mag komen zeggen. Op de vraag, waarom alle ons omliggende landen serieus besparen en België niet, wist de geleerde professor te zeggen, dat het kwam omdat de EU-rente gezakt is tot 1%. Dat laatste klopt, maar dat geldt ook voor de andere EU-landen. Moet ge daarvoor professor zijn, om zo'n onzin uit te kramen. De VRT reporter, die hem ondervroeg, was waarschijnlijk al even onbekwaam, want die reageerde niet eens. En nu we het toch over budgetvervalsers hebben, Vande Lanotte is dan toch aangeduid als bemiddelaar in de federale regeringsonderhandelingen. De man die, als minister van Begroting bij Verhofstadt, mede verantwoordelijk is voor de huidige financiële situatie van het land, zou nu de voorstellen omtrent de financiering moeten gaan uittesten... Officieel omdat hij een financiële specialist zou zijn, in werkelijk om het pad te effenen voor de PS, waaraan Vande Lanottes partij haar karretje heeft aangekoppeld in de hoop op nieuwe ministerfuncties. Dat hij tussendoor de N-VA in de wielen mag rijden, blijkt uit het feit dat het Hof de huidige grootste partij van het land niet eens op de hoogte bracht van de aanstelling van Ti-ta-tovenaar. Officieel is er (nog) geen cordon sanitair rond de N-VA, maar in werkelijkheid zouden de traditionele partijen niets liever willen. Niet voor niets is de natte droom van de PS een federale regering zonder de Vlaams nationalisten. Het probleem is alleen, dat er (nog) niet genoeg Vlaamse Quislings gevonden worden, die dat perverse spelletje willen meespelen.
Met al die heisa omtrent de federale gesprekken, zou men nog vergeten dat er ook nog wat anders gebeurt. Het belangrijkste nieuws van het vorige weekeinde kwam eigenlijk uit Duitsland. Op een jongerencongres in Potsdam gaf bondskanselier Merkel daar toe, dat de multiculturele samenleving in haar land "volledig mislukt" is. Dat is voor velen van ons geen echt nieuws: hier is dat niet anders. Het nieuwe eraan is, dat het gegeven, al enkele decennia opgemerkt door het Vlaams Belang, nu bevestigd wordt door een politica van de hoogste rang in het belangrijkste land van de Europese Unie. In Duitsland groeit er een steeds sterker wordend besef, dat het daar zo niet verder kan. Vooral het boek "Deutschland schafft sich ab" van Thilo Sarrazin, waarin gesteld wordt dat de moslims niet willen integreren en de staat vooral geld kosten, heeft daartoe bijgedragen. Niet voor niets zijn er al meer dan één miljoen exemplaren van over de toonbank gegaan. Sarrazin, nota bene, is socialist. En wat gebeurt er bij ons? Zo goed als niets. Het enige positief nieuws ter zake is, dat de commissie naturalisatie voorlopig geen nieuwe dossiers meer goedkeurt en dat er op die manier zo'n 16.000 dossiers "voorlopig" bevroren worden. Het grote struikelblok blijft de snel-Belg-wet van Verhofstadt, die absoluut zou moeten worden aangepast. Dat dat laatste niet gebeurt, is niet alleen omdat we geen effectieve regering meer hebben, maar ook omdat PS en CDH dwars blijven liggen. Nadat Leterme al eens naar de Balkan was afgereisd om daar de plaatselijke autoriteiten ervan te overtuigen dat het niet loont naar België uit te wijken, gaat Melchior Wathelet het nog eens overdoen. Alsof zoiets wat uit zal halen. Straks krijgt dit land er weer tienduizende armoezaaiers bij en zullen Di Rupo en Co weer staan eisen dat er niemand armer mag worden. Als er echter meer dan 20 miljard extra bespaard moet worden, Brussel méér geld moet krijgen en Wallonië niet armer mag worden, heeft dat als enig gevolg, dat het Vlaanderen zal zijn die de rekening straks weer zal mogen betalen.
"Rien ne va plus. Les jeux sont faits". Dat geldt nu ook voor het politieke Belgische casinospel. Na wat er het vorige weekeinde is gebeurd, komt het waarschijnlijk nooit meer goed met die club van zeven. Het alternatief van De Wever, ooit eens met de MR te gaan praten, mag hij ondertussen ook vergeten. Louis Michel haalde al even hard tegen zijn voorstel uit als de andere francofonen. Tegelijk zette big Loulou Didier Reynders een grote pad in zijn korf, zodat alle mogelijke toenaderingspogingen van deze laatste nu ook in eigen rangen geboycot zijn. Er blijft in feite nog één alternatief over om tot een soort confederatie te komen en dat is artikel 35 van de Belgische grondwet. Die zegt dat de twee gemeenschappen samen overeen kunnen komen om te zien wat er nog federaal kan gebeuren. Al de rest van de bevoegdheden gaat dan naar de gemeenschappen en gewesten. Het spreekt voor zich, dat de Franstaligen dat artikel niet zullen bovenhalen. Vraag blijft dan wel, waarom de Vlaamse politici dat tot nu toe evenmin hebben gedaan. Er is nl nog een wezenlijk verschil met de oeverloze, nutteloze gesprekken die er sinds juni 2007 al zijn gevoerd over het communautaire. In het geval van artikel 35 gaat de discussie tussen de deelregeringen. Demotte en Kris Peeters zouden dan aan zet komen, de groenen zouden er niet meer bij zijn en N-VA zou dan eens de kat uit de boom kunnen kijken. De verhouding links/rechts zou dan nog 3-2 bedragen en geen 5-2 zoals tijdens de gesprekken van de club van zeven. Eigenlijk nog teveel, maar tenminste al een verbetering. Eerst zien, zei de blinde. Misschien haalt Albert II het wel boven. Die man moet zo ook stilaan aan het einde van zijn Latijn zijn. --- In de marge van bovenstaande, nog dit: stel eens voor dat niet Albert II, maar Philippe I nu de scepter zou zwaaien. Dan zou de vaudeville pas echt geweest zijn!
Nadat het voorstel van het Vlaams Belang vorige week in de Kamer niet was aangenomen om besproken te worden bij hoogdringendheid, gaat N-VA ze nu opnieuw indienen. Dat is conform de belofte die Jan Jambon in het praatprogramma De Zevende Dag gedaan had. Het is nu alleen maar te hopen, dat de andere Vlaamse partijen het voorstel nu wél zullen steunen. Na het belachelijke njet van de franco's zou dat een logische zaak moeten zijn, zeker omdat zelfs SP.a en Groen! het grotendeels met Bart De Wever eens zijn. We moeten ons van een nieuw rondje B-H/V niet te veel voorstellen. Ook dat riskeert weer een processie van Echternach te worden. Het belangrijkste is echter het signaal, nl dat we het getreuzel en het getalm van de francofonen meer dan beu zijn. Als er van dit land nog iets in huis kan komen, dan moét er een serieuze staatshervorming komen. Het ontwerp van De Wever was het eerste voorstel dat op papier werd gezet. Daar blijken onze Franstaligen angst voor te hebben, dat op papier zetten. Dat bewijst, dat ze een verscholen, tweede agenda hebben of helemaal niets. In elk geval weten we nu, dat ze helemaal niet zinnens zijn aan de structuur van dit land ook maar iets ernstigs te wijzigen. Het blijft bij gerommel in de marge, waarmee we geen stap vooruit komen. Vergeten we niet dat een akkoord om tot een nieuwe federale regering te komen nog maar een eerste stap is. Dan moet die regering nog gevormd worden en pas daarna kan men de ernstige problemen aanpakken, problemen zoals o.a. de kosten van de vergrijzing, het wegwerken van het extra deficit van meer dan 20 miljard euro en de uitwerking van de financieringswet. En dan blijft er natuurlijk B-H/V, waar al tientallen jaren een loopje genomen wordt met de parlementaire democratie. De francofone partijen mogen er stemmen ronselen bij verkiezingen, terwijl de Vlaamse dat in Wallonië niét mogen. Het is een inbreuk op de eigen Belgische grondwet, die zegt dat alle Belgen gelijk zijn voor de wet. O.w.v. van B-H/V is de regering Leterme II gevallen en zijn er ongrondwettelijke verkiezingen gehouden. Gaat men dat straks nog eens overdoen? Terloops nog dit: mochten er nieuwe verkiezingen komen (wat niets zal oplossen), dan zal dat pas begin 2011 zijn, nadat de termijn van het Belgische voorzitterschap van de E.U zal verstreken zijn. 2011 betekent ook, dat er dan later weer geen samenvallende verkiezingen zullen zijn, zoals de diehard belgicisten dat wensen. Tenzij men in 2014 de federale regering vervroegd zou laten ophouden te bestaan. Dat alles onder voorwaarde, dat tegen die tijd België zelf er nog zal zijn...
De francofonen hebben het ultieme voorstel van De Wever dus verworpen. Dat is geen verrassing. Al er al een was, dan was het de snelheid waarmee het gebeurd is. Het ligt er dik op, dat de Franstaligen al op voorhand afgesproken hadden welke tekst van De Wever ook af te zullen keuren. Zij willen geen nieuw België. Zij willen het België zoals het nu is en, als het enigzins kan, dat van 1830 terug. Niet voor niets trok Milquet naar de laatste verkiezingen met een slogan uit die tijd "L"Union fait la force". Dat een nieuwe regering dan weer jaren moet aanmodderen zonder iets fatsoenlijks geregeld te krijgen nemen ze er bij. Zij houden niet van duidelijke afspraken. Dat was ook de reden, waarom er tot nu toe niets op papier was gezet. Op die manier konden ze er altijd onderuit, zoals ik reeds suggereerde in mijn blog van gisteren. Geheel in hetzelfde denkkader past ook de klacht van enkele hogere Waalse officieren, dat de top van het Belgische leger teveel Vlamingen bevat. Reden daarvoor is, dat de Franstalige kandidaten voor de topjobs een onvoldoende krijgen voor hun Nederlands. Wat je krijgt met een leger waarin men elkaar niet duidelijk kan verstaan bv tijdens militaire interventies, hebben we kunnen meemaken in de oorlog van 14-18, toen 70% van de soldaten Vlaming was en 90% van de hogere officieren Nederlands onkundig. Niet voor niets was dat de start van een overtuigde Vlaamse beweging. De geschiedenis blijft zich inderdaad herhalen. Het is hoog tijd dat we met dit België ophouden. Als zelfs een duidelijk afgezwakte tekst van een gematigde Vlaming in de prullenmand verdwijnt nog vóór hij serieus is gelezen, laat staan besproken, dan valt er inderdaad niet meer te praten.
