De heer Bart Sturtewagen, hoofdredacteur van de zichzelf kwaliteitskrant noemende De Standaard, vindt het ongepast dat het nieuwe stadsbestuur van Aalst zinnens is een schepen van Vlaamse aangelegenheden aan te stellen. Dit laatste gebeurt nu al in de Vlaamse Rand, maar iedereen weet dat de verfransing momenteel al een heel eind verder dreigt uit te deinen. Heel wat vreemdelingen, vooral afkomstig uit Afrika, die Frans als eerste of tweede taal hebben, ontvluchten het chaotische Brussel en vestigen zich in Vlaamse dorpen en steden die een goede openbare verbinding hebben met de hoofdstad. Onze gemeenten zijn veiliger, properder en een stuk goedkoper. Keerzijde van de medaille is, dat de meeste van die mensen - al dan niet legaal in dit land - er niet aan denken te communiceren in de taal van de regio waarin ze terecht komen. In de Rand hebben we gezien tot wat dat leiden kan. In Liedekerke, een dorp/stad halfweg tussen de Rand en Aalst, waar Ètienne Schoupen burgemeester is/was, heeft men reeds een veelvoud van de Aalsterse immigranten en kan men erover mee spreken. Dat gaat zover dat een plaatselijk notaris daar onlangs verklaarde de laatste tijd meer Franstalige dan Nederlandstalige akten te moeten verlijden. Kan dat allemaal zomaar? En dan vindt onze journaille dat wij ons daar niet tegen zouden mogen verzetten. Het is net alsof dat bijvoeglijk naamwoord 'Vlaams' er steeds teveel aan is. Vergeten we trouwens niet, dat de Vlaams-Brabantse gemeenten eerder dit jaar een charter hebben ondertekend waarin ze zich ertoe verbinden het Vlaamse karakter van hun gemeente te vrijwaren. Als een gemeente denkt dit te moeten doen via een speciaal daarvoor bestemde schepen, dan zij het zo en heeft een hoofdredacteur van een krant zich daarmee niet te bemoeien. De echte reden van Sturtewagens ongenoegen is trouwens iets anders. De schepen die in Aalst waarschijnlijk de job van Vlaamse aangelegenheden zal krijgen, heet Karim Van Overmeire, een ex-VB'er die een tijd geleden de partij van Dewinter de rug heeft toegekeerd. Net zoals de politiek-correcten allergisch zijn voor alles wat Vlaams klinkt, blijven VB-ers blijkbaar tot de zoveelste generatie pestlijders die moet gemeden worden. En er zich dan maar over verbazen dat journalisten, na de politici, de categorie van mensen is die het minst geloofd worden...
Dat het niet goed gaat met de economie is momenteel geen nieuws meer. Wereldwijd is er nog wat vooruitgang omdat de economieën in de opkomende industrielanden nog steeds blijven groeien. In de States gaat het iets beter, al weet men niet of dat te maken heeft met het soepeler systeem van werken aldaar ('hire & fire') of met de komende presidentsverkiezingen. In Europa gaat het echter helemaal niet goed en worden de streefcijfers regelmatig bijgesteld, naar beneden toe. We maken weer een zoveelste Europese top mee, die officieel over de banken gaat, maar waarbij de werkgelegenheid ook een thema is. In eigen land gaat het van kwaad naar erger. Elke dag vallen er ontslagen bij bosjes, ook in de zgz toekomstgerichte industrieën. Sinds begin dezer maand hebben er bij ons al 1.334 mensen hun job verloren, sinds begin september zijn we al aan 3.000. E.e.a. heeft te maken met het feit dat het regime van technische werkloosheid zijn limieten heeft bereikt. Met die maatregel konden bij ons heel wat banen op 'hold' worden gezet, in de hoop op betere tijden. Nu men echter weet dat de heropleving niet voor morgen zal zijn, wordt de piste van de tijdelijke werkloosheid verlaten en vallen er dan inderdaad massale ontslagen. Dat is de (juiste) officiële versie vanuit de economie en de zakenwereld, niet vanwege die eerste minister die de wereld ons benijdt. Die is op de Europese top gaan vertellen dat het in Europa zo slecht gaat door de opkomst van wat hij noemt 'populistische, separatistische en extremistische partijen'. Il faut le faire! Als er al verantwoordelijken zijn voor de huidige slechte gang van zaken in Europa, dan zijn het de vertegenwoordigers van de klassieke, traditionele partijen die tot nu toe de meeste Europese landen bestuurd hebben, ('mismeesterd' is een betere term). De opkomst van allerlei nieuwe partijen is het gevólg van het slechte beheer in heel wat Europese landen, niet de oorzaak. Als Di Pippo tegen 2014 geen betere argumenten vindt, dan kan hij beter tijdig opstappen. Dat laatste geldt trouwens ook voor zijn gelijkgezinde collega in Parijs, die de zgz 'rijkentaks' door het Franse parlement heeft gekregen. 'Het is maar een tijdelijke maatregel, voor twee jaar', aldus premier Hollande, 'Binnen twee jaar is de crisis immers voorbij'. Die noemt men daar 'Monsieur Normal'...
Groot nieuws gisteren: Croo'tje, die maandag nog bij hoog en laag gezworen had burgemeester van Brakel te worden, neemt nu de plaats in van Quicky als minister van Pensioenen in Pippo's rariteitencabinet én als onderhandelaar bij de zoektocht naar nog maar eens 4,5 miljard extra euro's om de gaten in de begrotingen van dit jaar en het volgende te dichten. Helemaal juist is bovenstaande niet, want - naar hijzelf voor de micro's vertelde - zou hij in Brakel 'titelvoerend burgemeester' worden. Dat betekent dat een van zijn schepenen voor hem daar de kastanjes uit het vuur moet halen, zoals dat bv ook gebeurt in het Bergen van Di Rupo. 'Noblesse oblige', zullen we maar zeggen, om het in de huistaal van de Decroo's te houden. Nu, ja, ze doen maar, al blijft het raden hoe men al dat nieuwe geld zal vinden zonder nog maar eens nieuwe belastingen te heffen. Dat laatste kunnen de liberalen - en zeker de Vlaamse - zich echter niet meer permitteren. Anderzijds zie ik Alexandre, zoals ze hem thuis noemen, zo maar niet voor een tweede keer de stekker uit een regering trekken. De vraag blijft dan, wat voor alternatief hij en zijn Vlaamse mede collaborateurs zullen hebben, mocht blijken dat er niets anders op zal zitten dan toch maar nieuwe belastingen te heffen. Dan geraken ze het etiket van 'belastingregering' helemaal niet meer kwijt en jagen ze de laatste blauwe kiezer in 2014 naar de concurrentie. Wat ik persoonlijk trouwens het opmerkelijkste vind aan deze blauwe ministeriële carrousel, is het feit dat Turtelboom voor één keer eens niet verder omhoog is gevallen. Ik zag haar al vice-premier worden. Zou men eindelijk ook in eigen rangen hebben ingezien dat het mens al lang boven haar soortelijk politiek gewicht zit of hebben ze daarvoor moeten wachten tot ze in Antwerpen op een 'bec de gaz' liep?
Ik heb me al eens uitgelaten over de krabbenmand die de stadspolitiek in Turnhout is, maar in buurstad Mechelen lijkt het al niet veel beter. In tegenstelling tot Turnhout, waar de dienstdoende CD&V burgemeester Stijnen zo goed als zeker niet op die plaats terugkomt, blijft in Mechelen Bartje Somers, de vroegere 'his master's voice' van Verhofstadt, de lakens uitdelen. De vraag is maar: met wie? Dat blijft nl onzeker, al ziet het er steeds sterker uit met wie het niét zal worden: met de SP.a van Caroline Gennez. Als dat bewaarheid wordt, maakt de vroegere socialistische coming woman wel een dramatische teruggang mee. Het begon allemaal zo mooi, toen de jonge Caroline door toenmalig wonderman Stevaert als een soort missionaris vanuit Limburg naar Mechelen werd gezonden om die stad eens te veroveren. Dat was ergens in 2003 en - waarschijnlijk om het toen onbekende wicht wat meer gewicht te geven - werd ze meteen bevorderd tot vice-voorzitter van de partij én senator. In 2004 werd ze Vlaams parlementslid en kreeg ze er weer een hogere functie bij, nl die van fractieleider. En toen Vande Lanotte zich verslikte in zijn gooi naar het zgn 'kanselierschap' en met zijn staart tussen zijn benen de aftocht moest blazen, gaf hij Gennez de opdracht zijn taak als voorzitter van de partij over te nemen. Dat bleek een vergiftigd geschenk te zijn bij een partij die sindsdien de ene nederlaag na de andere moest incasseren. Ook de defenestratie van 'Brouckie' werd haar kwalijk genomen, maar bij de laatste regeringsvorming hoopte zij, wellicht als compensatie van haar afstand van het voorzitterschap, toch op een federaal ministerschap. Groot was de ontgoocheling, toen bleek dat ze gepasseerd werd door Monica De Coninck, een nieuweling in dat vak die niet eens verkozen was. Gennez verdween toen even uit de spotlichten, met als troost dat ze toch nog steeds schepen was bij de stad Mechelen. Waarschijnlijk komt ook daar nu een einde aan. 'Sic transit gloria mundi', om het nog maar eens met De Wever te zeggen. Vrij vertaald: terug naar af. Het zou niet helemaal fair zijn Gennez na te trappen. Ze is het product én het slachtoffer geworden van een meedogenloze rode politiek, die in Vlaanderen de belangen van zijn eigen mensen ondergeschikt maakt aan die van de Waalse marxistische zusterpartij, dé reden waarom de partij in Vlaanderen ook achteruit blijft boeren. Ze is daarbij ook niet moeders mooiste en heeft geen stem die tot de verbeelding spreekt. Maar de reden van haar politieke teloorgang moet ze wel in eigen rangen gaan zoeken.
Ik vraag me al een paar dagen af, of ik überhaupt nog iets zou schrijven over de gemeenteverkiezingen. Wat kan ik nog toevoegen aan de tsunami van nieuws en nieuwtjes waarmee onze media ons al enige tijd overspoelen en waarvan geen einde schijnt te komen? Toch even een poging om nog iets min of meer origineels te vinden. Om te beginnen tonen zelfs deze lokale verkiezingen aan, dat wij in een land met twee werelden leven. In Wallonië waren het inderdaad lokale verkiezingen, in Vlaanderen zijn ze boven dat niveau uit gestegen en stonden ze in het teken van 2014, wanneer de moeder aller verkiezingen (voor Vlaanderen althans) er aankomt en waarvoor de campagne nu al begonnen is. Vlaanderen en Wallonië zijn twee aparte landen, die steeds verder uit elkaar groeien, niet alleen qua politieke ingesteldheid en visie, maar ook qua richting. Wallonië wordt steeds linkser, Vlaanderen steeds rechtser. Het etiket 'Belgisch' spreekt alleen nog tot de verbeelding van de supporters van de nationale voetbalploeg. Een ploeg die - nota bene - nog in hoofdzaak wordt rechtgehouden door halve en hele ex-Afrikanen... Een tweede opmerkelijk feit is de heisa die men maakt omdat hier en daar een partij, die in de gemeente de meeste stemmen behaalde, toch niet de burgemeester kan leveren, omdat de verenigde oppositie er in slaagt de meerderheid te halen. Dat noemt men elders democratie, hier schijnt men dat niet meer gewend te zijn. Hier moet gefoefeld worden, uitzonderingen worden gemaakt, veto's gesteld, grendels en evenwichten worden nageleefd. De democratische meerderheid is 50+1. Dat zijn we blijkbaar vergeten en zo komt het dat Vlamingen in dit land lijdzaam blijven ondergaan dat men hier met 51% geen meerderheid heeft, zelfs niet met 60%, zoals dat op federaal vlak gebeurt. Gelukkig geldt dit (nog) niet op gemeentelijk niveau. Ik zie trouwens niet in waarom men zoveel misbaar zou maken omdat bv een Stefaan Declerck op die manier aan de kant is gezet. De toekomst hoort de quicky's, niet de watjes. Ik verkneukel me er ook in dat tante Laurette het in Schaarbeek weer niet gehaald heeft. De rode furie (ik zal maar beleefd blijven) had zes jaar geleden een fictief officieel adres genomen in de ezelsgemeente, de meest bevolkte van het Brusselse gewest, om daar eens snel burgemeester te worden (haar vast adres heeft de proletaria in Lasnes, de duurste gemeente in Wallonië). Het strafst van al is echter de onttroning van de imam van St. Jans Molenbeek, Philippe Moreaux. Flup Moustache, 72 en getrouwd met een moslima van 36 werd na twintig jaar nurgemeesterschap door de verenigde oppositie afgezet. Inch Allah! Tenslotte zou ik bij de lijst van de verliezers er nog eentje willen vermelden die dacht dat ook voor hem de 'sky the limit' was: Jean Jaques De Gucht, zoon van. Speciaal verhuisd naar Aalst om het daar eens te gaan regelen, werd zijn lijst er weggespoeld door de N-VA, die daar werd aangevoerd door een ex-liberaal die voor J-J plaats had moeten ruimen. Hopelijk komt hiermede een einde aan de politieke incest die nepotisme heet en die al te lang in Vlaanderen hoogtij viert.
Di Rupo mag zich dan al kwaad maken, omdat men hem vanuit de ondernemerswereld een marxist heeft genoemd, praten alleen zal hem van dat imago niet afhelpen en als hij op zijn daden moet beoordeeld worden, is zijn regering inderdaad een van meer belastingen en minder besparingen. En het wordt nóg erger, nu België zich afgelopen week heeft aangesloten bij een club van elf E.U.-landen die de zgz Tobin taks willen invoeren. Dat 'aansluiten' is eigenlijk niet correct, want deze regering had al langer besloten dit te willen doen. Het kan nu pas verwezenlijkt worden, omdat minstens negen landen eraan mee moesten doen. Het zijn er zelfs elf geworden. De Tobin taks is er een op de aan- en verkoop van aandelen, die 'slechts' 0,1% zal bedragen en 0,01% voor de zgn 'afgeleide producten'. Het sop lijkt de kool niet waard, ware het niet dat - gerekend aan de huidige transacties - zelfs zo'n kleine percentages ervoor zullen zorgen dat zakenwereld en economie jaarlijks meer dan 50 miljard euro (!) extra zullen moeten afdokken. Het lijkt dan ook meer dan waarschijnlijk dat vooral de zgn coördinatiecentra, die nergens zo massaal aanwezig zijn als in België, die dagelijks enorme geldstromen binnen Europa regelen en nu riskeren die Tobin taks zelfs twee keer te moeten betalen, zich zullen verplaatsen naar landen die niét meedoen. In de eerste plaats denkt men dan aan Groot-Brittannië (de Londense 'city'), maar deze keer moet men het zelfs zover niet gaan zoeken. Nederland en Luxemburg doen nl ook niet mee. Onze coördinatiecentra, die het al moeilijk hadden met het recente verlagen van de notionele interestaftrek, zullen in onze niet participerende buurlanden met open armen ontvangen worden. Bij ons zal er in eerste instantie een betrekkelijk klein aantal jobs verloren gaan, op lange termijn zou het wel eens een financieel bloedbad kunnen worden. Zo'n Tobin taks kan in een modaal coördinatiecentrum nl oplopen tot enkele tientallen miljoenen per jaar. Het zal er voor Di Rupo en zijn trawanten niet eenvoudiger op worden om dat aureool van marxisme kwijt te raken. Men innige deelneming trouwens aan onze zgz liberale partijen die dit spelletje beurssnijden moeten meespelen.
