Er zijn in deze coronacrisis al ettelijke miljarden euro’s uitgedeeld, maar het miljard dat door Sophie’s clubje werd goedgekeurd voor het verzorgend personeel kreeg de algemene goedkeuring van God en klein pierke. Het moet nog bevestigd worden door het parlement, maar niemand twijfelt eraan dat dit niet zou gebeuren. Meer nog, na deze federale geste, zal er meer dan waarschijnlijk ook een gewestelijke volgen, want zoals zoveel in dit land is ook de Zorgsector een gesplitste bedoening. De ziekenhuizen zijn federaal, de rusthuizen regionaal. Feitelijk volstaat het niet een volwaardige federale regering te vinden om dat probleem op te lossen, maar zal men straks eerder een staatshervorming nodig hebben om een einde te maken aan het politiek kluwen van de verschillende bevoegdheidsniveaus en de discriminatie waarbij niemand nog het bos ziet door de bomen.
E.e.a. neemt niet weg dat zelfs de sociale partners hebben opgekeken van het initiatief om de Zorgsector de beloning te geven die ze verdiende tijdens deze nog steeds niet helemaal verdwenen coronacrisis. Daar waar men al jaren tevergeefs vroeg om structurele verbeteringen, waarvoor men zelfs meer dan eens op straat is gekomen, zorgt corona er nu voor dat ze zelfs meer krijgen dan ze ooit verwacht hadden. Partijen zoals CD&V en Open VLD, die eind vorig jaar, bij monde van Verherstraeten en Lachaert, nog gekant waren tegen een voorstel van de oppositie om 400 miljoen extra aan de Zorg te geven, lopen nu netjes in de pas.
De vraag blijft natuurlijk hoe men die miljardenuitgaven ooit zal recupereren voor de begroting en het budget. Ook daarvoor zou een staatshervorming kunnen zorgen, Er zijn genoeg overbodige instanties die in dit land kunnen worden opgedoekt en waarop enorm veel bespaard kan worden. Senaat en provincieraden zijn er alleen nog om extra kosten te maken. Een Franse Gemeenschap kan alleen blijven bestaan als de Franstaligen dat zelf nog betalen en niet de Vlamingen die zo’n gemeenschap niet nodig hebben. Ook dat is discriminatie. Om nog te zwijgen over de naam ervan: ‘Fédération Wallonië-Bruxelles’, die zelfs ongrondwettelijk is, maar in Francofonië verkocht wordt als een verworven recht.
Tenslotte stel ik me de vraag wat zichzelf benoemd Vlaams minister Beke nog belet om de eer aan zichzelf te houden en op te stappen. Na de kemel bij de woonzorgcentra, toen hij die liet sluiten voor de bezoekers en zich pas vier weken later realiseerde dat er niets was gedaan voor wie er binnen achterbleef, liet hij het wéér afweten nu hij mensen al op vakantie liet vertrekken zonder garantie dat ze probleemloos zouden kunnen terugkomen.
Kaaiman, die het sinds de verkiezingen had over ‘Zelfbediening W. Beke’, krijgt er straks nog spijt van dat hij met zijn columns gestopt is...
|