Hugo Claus heeft gisteren zijn uitvaart gekregen in Antwerpen en daarmee komt er hopelijk een einde aan het grote gelijk van de grote schrijver. Claus was het uithangbord van ongelovig, links Vlaanderen en het was dan ook die groep mensen die hem is komen uitwuiven. Als ge de commentaren van de laatste week moet geloven, dan is Claus de allergrootste schrijver die Vlaanderen ooit heeft voortgebracht. Over Streuvels, Timmermans en konsoorten wordt niet eens meer gesproken. Alleen Louis-Paul Boon mag nog even in Claus' schaduw blijven staan, al was het maar omdat ook hij een uitgesproken linkse schrijver was. Het enige waarom men zich dezer dagen Boontje nog herinnert, is zijn "fenominale feminateek" (volgende week te koop via De Standaard, de zelfverklaarde "kwaliteitskrant"). Claus had geen virtuele seks nodig. Gij was ooit getrouwd met een soort pornoster en had de kama sutra in huis! Claus heeft enorm veel geschreven, maar de meeste mensen kennen van hem maar één werk, altijd hetzelfde: "Het verdriet van België". Het is autobiografisch. Claus' ouders werden na de Tweede Wereldoorlog aangehouden op beschuldiging van collaboratie met de bezetter. Claus en een broer werden toen in een katholiek internaat gestuurd, nadat een atheneum hen geweigerd had omdat hun ouders "zwarten" waren. De rancune en wrevel van rebel Claus tegen al wat Vlaams en katholiek is, komt voort uit het verblijf in dat internaat. Mochten hij en zijn broer in dat atheneum zijn aangenomen, dan was die rancune waarschijnlijk tegen anderen gericht geweest en was het niet denkbeeldig dat dwarsligger Claus dan flamingant was geworden. Zo zie je maar hoe een dubbeltje rollen kan. De vraag is trouwens, of "Het verdriet van België" ook zo'n succes zou geworden zijn, als het boek een andere titel had gehad. Enfin, Claus heeft zijn uitvaart gehad, in de Antwerpse Bourla schouwburg, niet in de kathedraal. Dat zou pas echt vloeken in de kerk geweest zijn. Hij zal ook niet rusten tussen de andere grote Vlamingen op het Schoonselhof. Zijn asse zal worden uitgestrooid over de Noordzee. Hupsakee, weg ermee! Daarmee is ongelovig Vlaanderen zijn god kwijt...
Vorige week was het weer zover. In het Brusselse stonden enkele families letterlijk dag en nacht (bij vriestemperaturen!) aan te schuiven vóór een school om hun kinderen (sommige nog kleuters) te laten inschrijven voor het volgende schooljaar. Men kan zich afvragen, hoe zo iets nog mogelijk is in de 21ste eeuw, maar het gebeurt dus wel degelijk en regelmatig in dit kunstmatige land. In Brussel is het trouwens nog erger dan elders, althans voor de Vlamingen. Buitenlanders, anderstaligen en moslims krijgen er voorrang op autochtone bewoners. "Eigen volk laatst dus". Het resultaat laat zich raden: heel wat Vlamingen slagen er niet meer in hun kinderen in Brussel in een Nederlandstalige school binnen te krijgen. Apartheid bestaat nog, maar dan bij ons en in de omgekeerde richting. Het ergste van al is, dat deze absurde inschrijvingsregeling in Brussel mede is uitgedokterd door de Vlaamse minister van onderwijs, Guy Vanhengel van de collaboralen, onder de naam "Gelijke Onderwijs kansen". --- Het kan trouwens nóg erger. Herinner u de tijd toen De Standaard samen met het Franstalige Le Soir artikels schreef over de samenhorigheid van alle Belgen. Welnu in diezelfde Soir, geestelijk zusterblad van De Standaard, zullen we maar zeggen, verscheen er deze week een artikel van de hand van een zekere Pierre Bouillon: "Alle N-VA parlementairen naar Oostende roepen, ze op een boot zetten en in het midden van de oceaan dumpen". Zo iets zegt zelfs Wilders niet over de moslims. Van haat gesproken! Op te merken trouwens dat het hier gaat over N-VA-ers, niet over Vlaams Belangers. Die worden in diezelfde Franstalige krant beschouwd als "crapules". Leve België!
Ergens in de jaren negentig kwam men tot de conclusie dat de kosten van de ziekteverzekering de pan uitvlogen. Om een verdere wildgroei te vermijden, besloot de regering Dehaene in 1997 dat er minder artsen nodig waren. Meer artsen, zo luidde de redenering, zou alleen maar zorgen voor meer uitgaven. Er werd dan ook een ingangsexamen voor artsen ingesteld. Vlaanderen begon reeds hetzelfde jaar met deze soort numerus clausus. De Franstalige gemeenschap deed er echter niet aan mee. Zoals regelmatig gebeurt in dit ondemocratische land, passen de Franstaligen alleen de wet toe als ze er voordeel bij hebben. In het andere geval leggen ze de wet gewoon naast zich neer. Schijnbaar kan dat hier allemaal, want op regerings- en parlementair niveau is daartegen nooit echt geprotesteerd. Het gevolg van de Franstalige boycot van deze wet, betekende wel dat men aan Franstalige kant met een overvloed aan artsen kwam te zitten. Aan Vlaamse kant is ondertussen gebleken, dat we over enkele jaren met een tekort aan huisartsen zullen te maken hebben. In bepaalde Vlaamse regio's laat zich dat nu reeds voelen. De regering Leterme heeft daar iets op gevonden. De Vlaamse ingangsexamens zouden vergemakkelijkt worden en het overtal aan Franstalige artsen wordt geregulariseerd. M.a.w. degenen die de wet overtreden hebben, worden daarvoor beloond. Een pijnlijke eerste nederlaag voor de Vlaamse regeringspartijen, die nog erger wordt als men weet dat er bij de kinesisten een gelijkaardige situatie was, maar dan met teveel Vlaamse kandidaten. Welnu, de regel voor de kinesisten blijft wél gehandhaafd. Daardoor krijgen een honderdtal afgestudeerde Vlaamse kinesisten een verbod om voor de ziekteverzekering te werken. Kijk, als deze regering Leterme er in dergelijke marginale materies niet in slaagt de federale wet te doen naleven zoals het hoort, wat gaat dat dan worden als straks de echte problemen aan bod zullen komen?
Zoals regelmatige lezers van mijn blog weten, ben ik een fan van Vacature, de gratis weekeindbijlage van o.m. de Persgroep (met o.a. Het Laatste Nieuws) en Concentra (met o.m. de Gazet Van Antwerpen). Ik behoor zeker niet tot de doelgroep van die publicatie, maar er staan bijna elke week heel wat interessante artikels in over economie en financiën en ook over de ergerlijke verschillen tussen noord en zuid in dit land. Elke week staat er in Vacature ook een bijdrage over een restaurantbezoek van een van de medewerkers met iemand uit de industrie, de zakenwereld of de overheid. Vorig weekeinde was een zekere Johan Schoups aan de beurt. De man is verantwoordelijke administratieve directie brandweer Brussel. Hij wist o.m. iets te vertellen dat ik nog niet wist (ge kunt ook niet alles weten, he!). Het Brusselse brandweercorps blijkt nl het hele grondgebied van de 19 Brusselse gemeenten te bestrijken. Dus hier geen versnippering, zoals dat gebeurt met de 19 burgemeesters, de 19 gemeenteraden, de 19 OCMW's en ga zo maar verder. Eén op duizend inwoners van Brussel heeft ergens wel een politiek ambt. Niet zo dus bij de Brusselse brandweer, 1552 man sterk met een budget van 85 miljoen euro. Als die brandweer heel Brussel kan omvatten, waarom zouden de andere diensten dat niet kunnen. Brussel, zoals het nu is ingedeeld, kost ontzaglijk veel geld: 125 miljoen per jaar en daar zijn er nog eens 65 bijgekomen bij het aantreden van de regering Verhofstadt III. Gewoon een schande, als men weet dat het stadsgewest een recordwerkloosheid heeft van 20% (bij "jongeren" zelfs tot 50%!), een hoop samenlevingsproblemen (denk maar aan Kuregem/Anderlecht) en een stadsvlucht van de beter gegoede burgers. De volgende keer dat Brussel weer komt bedelen, en dat wordt waarschijnlijk tegen 15 juli, dan zou men tenminste eerst eens kunnen vragen dat die stad de tering naar de nering zet en eens een serieus plan van herinrichting voorstelt. Als hun brandweer voor het hele grondgebied kan zorgen, dan moeten de andere diensten dat ook kunnen, eventueel via een districtsraad zoals dat tegenwoordig in Antwerpen gebeurt. De vraag is maar of Leterme I daar een antwoord op zal hebben...
België had, eind 2007, liefst 232.000 niet-werkzoekende werklozen. Dat is een groep van mensen die feitelijk is opgegeven door de samenleving. Die mensen krijgen een maandelijkse uitkering en worden verder niet meer lastig gevallen. Niemand vraagt hen nog of ze willen en/of kunnen werken. De RVA heeft er zich bij neergelegd, dat ze met die mensen niets meer kunnen doen. Het zou goed kunnen dat een deel van hen die uitkering als vaste bijverdienste heeft en daarbuiten nog lekker wat in het zwart verdient, maar we hebben er het raden naar, want er wordt niet meer naar gezocht. Afgeschreven op kosten van de staat. Die 232.000 maken deel uit van een totaal van bijna 700.000 werklozen. Samen kostten ze de staat vorig jaar zo'n acht miljard euro! De hele zaak kwam in het nieuws, toen bleek dat er in 2007 een lichte daling van het totaal aantal uitkeringstrekkers bleek te zijn. Bij nader toezien was die daling alleen te merken in Vlaanderen. In Wallonië was er een status quo en in Brussel zelfs een lichte stijging. Het gekende verhaal. In het ingewikkelde land dat België is, worden de werklozen gecontroleerd door de federale RVA én door de regionale arbeidsdiensten (VDAB, Forem en Actiris). De Vlaamse dienst, de VDAB dus, maakt er serieus werk van en dat is dan ook de voornaamste reden van de daling van het aantal uitkeringen bij ons. Het moet gezegd, dat ook de Waalse tegenhanger, het Forem, actiever geworden is, terwijl er in Brussel weinig of niets gebeurt, zoals stilaan gebruikelijk. Dat laatste geldt trouwens ook voor de RVA, waar men zelfs niet eens goed weet waarmee men bezig is. E.e.a. laat nog maar eens duidelijk zien, dat er in dit land twee verschillende arbeidssystemen zijn, die niet op elkaar kunnen worden afgestemd en die beter onafhankelijk zouden werken. Zo bestaat bv in Wallonië 36 procent van de werklozen uit .jongeren, die na hun studies werkloos zijn gebleven. M.a.w.: 1 op 3 Waalse werklozen heeft nooit gewerkt! Deze zaken duiden aan dat de Belgische arbeidswetten gefederaliseerd dienen te worden via een grondwetsherziening. In Vlaanderen moet men naar een efficiëntere inzet gaan van de vijftig-plussers, in Wallonië eigenlijk ook, maar daar zit men het probleem dat men eerst de jeugd aan het werk moet krijgen. Als dat niet lukt, komt er van de opvang van de kosten voor de vergrijzing helemaal niets meer in huis. De vraag is maar of het ooit zal gebeuren.
Tijdens de oranjeblauwe besprekingen liet CD&V-er Étienne Schouppe zich ooit eens ontvallen, dat zijn partij de zgn "ethische" wetten van Paars en Paarsgroen wel eens terug ter bespreking op tafel zou brengen. Het kot was toen te klein en vooral de Open VLD vond dit een schande. Brave CD&V-er Schouppe kroop terug in zijn schelp en er werd niet meer over gesproken. In de nasleep van Hugo Claus' laatste stunt, nl zijn euthanasie, vindt dezelfde Open VLD nu, dat zij deze wetten wél terug ter sprake kan brengen, zij het dan in de tegenover gestelde richting. Waarschijnlijk gebeurt dit nu ook als reactie op de scherpe taal van kardinaal Daneels tijdens diens paasboodschap. Voor één keer heeft Daneels nog eens zijn tanden durven laten zien, waarschijnlijk omdat hij niet anders kon dan de overste van de Broeders van Liefde steunen, die wel degelijk zijn nek daarvoor had uitgestoken. Volgens Beke, de nieuwe tijdelijke voorzitter van de CD&V, was er in de nieuwe regering Leterme I een gentlemen's agreement om inderdaad de ethische wetten van Verhofstadt te laten voor wat zij waren en schendt Open VLD nu deze onderlinge verstandhouding. Het zou me niet verbazen. De liberalen hebben feitelijk sinds 10 juni 2007 niets anders gedaan dan de kat uit de boom te kijken en te jennen waar ze konden. Na het terugkrabbelen van Reynders i.v.m. de grondwetshervorming, is dit nu een nieuwe stap om Leterme het leven zuur te maken. De vraag is maar, wat hen dit zal opbrengen. Mocht er een wisselmeerderheid gevonden worden om de euthanasiewetten uit te breiden, dan raad ik Leterme aan niet te wachten tot juli, maar onmiddellijk met zijn partij uit deze regering te stappen. Zoals de zaken er nu voorstaan kan het Vlaamse kartel in juli alleen maar verliezen. Ofwel houdt Leterme woord en stapt hij dan uit de regering, ofwel blaast hij dan het kartel op. De nieuwe plagerijen uit het liberale kamp geven hem een prachtig excuus om ze lik op stuk te geven en als politieke martelaar naar de volgende verkiezingen te gaan. De vraag is maar of hij zoiets zou durven doen.
Op de avond van paaszaterdag, amper een paar uur nadat het parlement het vertrouwen gaf aan Leterme I, wist vice-minister Reynders op de RTBF al te vertellen, dat er van een serieuze staatshervorming in juli niets in huis zal komen. Volgens hem wordt het hoogstens een beetje van dit en van dat, zeg maar "borrelnootjes, nummer 2". We hoeven dus heus niet op het zoveelste njet van madame millefois non te wachten. Haar collega en intieme aartsvijand uit Luik zal ook niet meespelen en blijft feitelijk bij zijn standpunt van tijdens de oranjeblauwe onderhandelingen. Toen zei hij al, dat hij niet zinnens was de regionale regeringen meer macht te geven omdat in Wallonië de gewestelijke macht tot minstens de verkiezingen van 2009 in handen zal blijven van de coalitie CDH/PS. Reynders voelt zich zwaar tekort gedaan. Hij was er, als eerste in de Belgische geschiedenis, in geslaagd in francofoon België de PS als grootste partij te onttronen en nu slaagt hij er niet in diezelfde corrupte partij in de oppositie te houden. Dat allemaal, omdat de Vlamingen een tweederde meerderheid nodig hebben voor hun staatshervorming. Zijn overwinning smaakt dan ook naar die van Pyrrus. Voor zover er nog optimisten zijn in Vlaanderen die geloven dat Leterme zijn grote staatshervorming zal krijgen, vergeet het maar. Straks moet die arme man nog hopen op de Groenen en de SP.a, maar dan valt zijn Vlaams kartel uiteen (en speelt de Open VLD waarschijnlijk ook niet meer mee). Reynders heeft op bepaalde ogenblikken zelfs gehoopt eerste minister van België te kunnen worden. In ruil daarvoor had hij dan misschien wél e.e.a. toegegeven op communautair vlak. Nu moet hij het stellen bij een status quo, waarbij hij vice-premier blijft én minister van Financiën. Wat dat laatste betreft, is dat trouwens ook geen goede zaak voor het land, zoals hij de laatste acht jaar al heeft laten zien. Het laatste (slechte) nieuws vanwege Financiën kregen we trouwens deze week nog te horen. Op de nieuwe belastingsaangifte, die we eerstdaags in de bus krijgen, is het aantal codes nog maar eens met 49 gestegen. Sinds Reynders Financiën leidt, zijn er in totaal al 279 codes bijgekomen. In een vraaggesprek met De Standaard zei een zekere heer Haelterman, professor personenbelasting van de K.U.Leuven, dat hijzelf bijna hulp nodig heeft voor het invullen van zijn eigen aangifte. Hoe moet Jan-met-de-pet dat opgelost krijgen? Met die Belgische belastingen wordt dat net zo als met België zelf: steeds meer regels en wetten worden toegevoegd, zonder dat men er oude wegneemt. Op de duur wordt het een onoverzichtelijk kluwen waarin een kat haar jongen niet meer terugvindt.
