Ik kom even terug op de reacties op mijn kort berichtje n.a.v. het internationaal onderzoek naar het neerschieten van vlucht MH 17 op 17 juli 2014 in Oekraïne..
Dat onderzoek werd gedaan door een onderzoeksteam waaraan werd deelgenomen door onderzoeksjournalisten uit België, Nederland, Oekraïne, Australië en Maleisië. Die zijn daar 5 jaar mee bezig geweest en hebben alle mogelijke telefoontjes en beelden over de ramp geanalyseerd. Specialisten in het vak vinden tegenwoordig alles terug. Daaruit bleek dat men niet opzettelijk een passagiersvliegtuig heeft willen neerschieten, maar dacht te maken te hebben met een toestel van de Oekraïense luchtmacht. Dat heeft men kunnen uitmaken uit de telefoongesprekken kort na het neerschieten, waarbij verbaasd verteld werd dat men bij de neergestorte resten van het vliegtuig een zo groot aantal lichamen terugvond, plus bagage die niet bij een militair vliegtuig thuis hoorde (damestassen, speelgoed e.d.).
Aan de hand van gsm-berichten en dashcam-filmpjes uit de sociale media (de zgn ‘Open-source investigation’), van chauffeurs die het Buk-transport zagen rijden, heeft men kunnen achterhalen dat de Buk-raket kwam van een lanceerplatform dat toebehoorde aan de Russische 53ste luchtafweer brigade gelegerd in de Russische stad Kursk. Dat platform, mét raketten, reed vanuit Kursk, in Rusland, naar Oost- Oekraïne en keerde daarna via dezelfde weg naar Kursk terug, waarbij één raket ontbrak.
Dat Rusland als natie daarvoor niet verantwoordelijk zou kunnen gesteld worden, heeft te maken met het feit dat Moskou kan rekenen op een soort parallel schaduwsysteem, dat voor Rusland het vuile werk opknapt, iets dat vroeger ook al eens gebeurd is in Georgië (waarmee ook nu weer spanningen zijn) en Moldavië, bij de annexatie van de Krim, bij het elimineren van overlopers, zoals de vergiftigingen in de UK, het aanhouden en/of liquideren van politieke tegenstanders zoals pas nog gebeurd is met die onderzoeksjournalist (die men heeft moeten vrijlaten omdat té duidelijk was gebleken dat het opgezet spel was). Het officiële Rusland had er nooit iets mee te maken…
Poetin heeft ooit gezegd dat het instorten van de Sovjet Unie de grootste geopolitieke ramp is die zijn land getroffen heeft. Dat land weer op de kaart zetten, lijkt zijn natte droom te zijn. Als grootste land ter wereld qua oppervlakte, maar met een bbp dat niet groter is dan dat van de Benelux, blijft dat een mission impossible. Vraag is maar of het doel ook de middelen wettigt, zoals Machiavelli het ooit formuleerde..
Wat, als er echt geen nieuwe federale regering zou kunnen worden gevormd? Wel, feitelijk kan dat eenvoudiger dan men zou denken. In dat geval zal België nl bestuurd worden vanuit de gewesten en komt men de facto tot een soort confederalisme. Niet dat daarmee alle problemen zullen zijn opgelost, verre van zelfs. Maar het zal dan wel ‘van moetes’ zijn.
En Brussel? Wel, dat blijft een apart-, zij het multicultureel gewest, waar meerdere talen - welke dat beslissen de Brusselaars zelf – worden erkend en op gelijke basis behandeld. Eén voorwaarde: Nederlands moét daarbij blijven horen. Als Brussel echter weer eens geld nodig heeft, wat te verwachten valt, dan moeten daar eerst serieuze besparingen tegenover staan. In de eerste plaats moeten gewest en stad dan samenvallen, waarbij de minister-president ook burgemeester wordt van de hele stad. De 19 baronieën worden districten, net zoals dat al het geval is in Antwerpen en andere grote steden in binnen- en buitenland. De gewestelijke ministers zullen tegelijkertijd ook schepen van de eengemaakte stad zijn. De gewestregering wordt de nieuwe gemeenteraad en er zal maar één OCMW en één politiezone meer zijn. Als Brussel nu maar één brandweer nodig heeft voor het hele gewest, moet dat ook kunnen voor politie en OCMW, dat laatste eventueel met contactadressen in de voormalige baronieën. New-York, met zijn elf miljoen inwoners, heeft er ook maar één van elk.
Dan zijn er nog de Duitstalige Oostkantons. Die kunnen, bv via een referendum, kiezen: deelnemen aan de Belgische confederatie of aansluiten bij Duitsland. Kiezen ze voor het eerste, dan zal confederaal België bestaan uit vier gewesten die onder elkaar zullen uitmaken wat ze nog samen zullen doen (bv Landsverdediging en Buitenlandse Zaken) en waarin voor de rest elk deel zijn eigen potje kookt. Er moet ook een akkoord komen over de Belgische staatsschuld, die zal verdeeld worden in verhouding tot het aantal inwoners. Datzelfde zal ook gelden voor de vertegenwoordiging bij de E.U. voor zolang er geen andere oplossing zou zijn. Voor de bestaande transfers moet het uitdoofscenario, overeen gekomen bij de zesde staatshervorming (te beginnen vanaf 2024 en volledig gedaan in 2033), gerespecteerd blijven en verdere mogelijke financiële hulp aan elkaar zal geregeld worden binnen de bestaande internationale regels.
Tenslotte zal niet alleen Brussel, maar heel België moeten besparen door o.m. een einde te maken aan enkele oude relicten zoals de senaat en de provincieraden, die zich nu al overleefd hebben en zeker niet meer zullen thuishoren in welk soort confederatie ook.
Nadat Pieter De Crem na de gemeentelijke verkiezingen te kennen had gegeven zich uit de nationale politiek terug te trekken om voltijds burgemeester te worden van zijn Aalter, maar van gedacht veranderde toen hij, in de nasleep van de heisa rond het pact van Marrakech, i.pl.v. staatssecretaris weer even federaal minister mocht worden in de regering Michel Light, heeft hij nu toch beslist bij zijn eerste besluit te blijven en – nadat deze federale minderheidsregering ermee ophoudt – zich terug te trekken in zijn Aalterse ‘Cremlin’. Hij stapt dus uit de federale politiek, wat erop zou kunnen wijzen dat hij niet verwacht dat zijn gehavende CD&V in een volgende federale regering nog veel zal voorstellen, áls ze er al bij zal zijn. Het gevaar bestaat zelfs dat CD&V straks verder naar links opschuift – wat zeker kan gebeuren als het duo Crevits/Verherstraeten het voor het zeggen zou krijgen – en misschien straks een linkse federale PS-regering zou steunen.
De Crem wordt in de Kamer vervangen door de eerste opvolger, Jan Briers, de man van het Festival van Vlaanderen, die vroeger op voorspraak van de N-VA als onafhankelijke gouverneur van Oost-Vlaanderen kon worden, maar na zijn pensioen weinig loyaal op de CD&V-lijst ging staan als eerste opvolger en nu dus zijn politieke carrière nog x-aantal jaren kan verder zetten. De man blijkt trouwens een dertigtal (!) mandaten, ambten en beroepen gecumuleerd te hebben…
Bij mijn weten is die vacante plaats van gouverneur voor de provincie Oost-Vlaanderen trouwens nog steeds niet ingevuld, nadat er op vraag van Open-VLD een examen was voor uitgeschreven en dezelfde VLD daarna niet akkoord ging met de uitslag, omdat haar kandidate, Carina Van Cauter, pas op de vierde plaats eindigde. Belgische politiek op zijn best. Oost-Vlaanderen heeft momenteel tijdelijk een waarnemend gouverneur.
---
En dan nog dit: nadat een internationaal onderzoek de namen van vier personen (drie Russen en één Oekraïner) heeft vrij gegeven die verantwoordelijk zouden zijn voor het neerschieten boven Oekraïne van de MH17 van Malaysia Airlines, met 298 slachtoffers als gevolg, heeft Vladimir Poetin nog maar eens gesteld dat zijn diensten daar niets mee te maken hebben. Het zullen dus weer wel de kabouterkens geweest zijn!
In Egypte stierf maandag Mohamed Morsi, de eerste democratisch verkozen president van dat land. De man kwam aan de macht na de volksopstand van 2012 tegen Moebarak, maar werd een jaar later, bij een volgende opstand - geïnspireerd en gesteund door het leger – niet alleen afgezet, maar ook ter dood veroordeeld. Hij zat al vijf jaar in de gevangenis, maar viel maandag flauw tijdens een zoveelste proces tegen hem en stierf wat later in een hospitaal aan de gevolgen van een hartkwaal.
Morsi was zo’n beetje de stroman van de Moslimbroederschap, een grotendeels ondergrondse islamistische organisatie, die o.m. de voorganger van Moebarak, president Saddat, had vermoord en waarvan niemand wist wie ze echt waren en waar ze zaten. Nadat de broederschap aan het bewind kwam, kwam de top van de organisatie boven water en wist men het wél. Het leger, onder leiding van de nieuwe sterke man, Abdul Fatah al-Sisi, maakte er korte metten mee. De broederschap, die ooit zo’n twee miljoen aanhangers zou hebben gehad, lijkt van de kaart geveegd. Alle leiders ervan zijn dood of zitten levenslange gevangenisstraffen uit.
Men kan zich wellicht vragen stellen bij die gebeurtenissen en bij de huidige situatie van Egypte, maar waren die moslimbroeders aan de macht gebleven, dan zouden ze gegarandeerd op de trein van IS zijn gesprongen en zou Egypte, met zijn haast 100 miljoen inwoners, een radicaal moslimland geworden zijn. Het was kiezen tussen pest en cholera. Daarbij dient gesteld dat in landen, waar mensen nog nooit democratisch hebben kunnen stemmen, men die eerste stembeurt verplicht zou moeten maken, zodat men ook zou weten wat de zgz zwijgende meerderheid, die bij zo’n eerste stemming meestal thuis blijft, erover denkt. Wat in Egypte gebeurd is, had men trouwens al eens meegemaakt in Algerije, waar extremisten ook de eerste verkiezingen wonnen en eveneens door het leger werden afgezet. Dat land is er nog steeds niet van bekomen.
In het linkse kamp was er vorige week zowaar wat euforie. De Deense socialisten zouden de verkiezingen gewonnen hebben en daarmee een einde hebben gemaakt aan enkele jaren centrumrechts bewind. Dat was zo eens iets anders dan die eindeloze reeks van socialistische verkiezingsnederlagen in bijna heel Europa.
Toen alle stemmen geteld waren en de eerste commentaren verstomd, bleek echter dat de partij, die zogezegd de Deense verkiezingen gewonnen had, een verlies had geleden van 0,4%. M.a.w. een lichte achteruitgang blijkt tegenwoordig voor de socio’s al een overwinning. Het klopt inderdaad dat centrumrechts in Denemarken de meerderheid verloren had en het linkse blok erop was vooruit gegaan, maar niet de socialistische partij. Twee linkse partijen zijn er met de stemmen gaan lopen, omdat die vonden dat de sociaaldemocraten hun migratiestandpunten te ver naar rechts hadden bijgesteld en op dat gebied bijna op één lijn zaten met centrumrechts, dat ook al regeerde met de gedoogsteun van de rechtse Deense Volkspartij. Het zal trouwens niet gemakkelijk worden om in Denemarken een links blok aan de macht te brengen als de socio’s daar hun migratiebeleid weer naar links zouden willen ombuigen en daarbij riskeren straks wel eens een échte nederlaag mee te zullen maken i.pl.v. de overwinningsnederlaag die ze nu behaald hebben.
---
In eigen land komt Crombez steeds meer in de problemen. Nadat hij zijn belofte had ingetrokken op te zullen stappen als zijn partij het niet goed zou doen in de centrumsteden bij de gemeentelijke verkiezingen, had hij nu voor zichzelf een uitzondering gemaakt op het nieuwe partijreglement dat de cumul van parlementair, burgemeester of schepen én partijvoorzitter niet meer toestaat. Dat hij (voorlopig?) maar één job uitbetaald zal krijgen (het zal wel die duurste zijn) doet weinig ter zake. ‘Den John’ heeft de perceptie tegen en dat zal zijn zaak zeker niet vooruithelpen. Er vormt zich tegen hem al een interne coalitie o.l.v. Hans Bonte en Tobback Jr. Daarop zou Crombez zijn ontslag hebben aangeboden, maar dat werd hem dan weer geweigerd en werd er gesteld te wachten tot het partijcongres van het najaar. Wat in deze zaak meespeelt is het precedent bij het aftreden van Caroline Gennez als voorzitster. Die had toen gehoopt op een ministerpostje, maar haar opvolger, Tobback Jr, gunde haar dat niet. Nu die ‘zoon van’ weer meedoet, vreest ‘den John’ klaarblijkelijk (en misschien niet ten onrechte) hetzelfde lot. Een van zijn kandidaat-opvolgers zou trouwens Mohamed Ridouani zijn, de enige die er vorig jaar in slaagde de zege te behalen in een centrumstad (Leuven) en die nu al zegt dat hij het voorbeeld van de Deense sociaaldemocraten niet zal volgen en de partij dus niet wat naar rechts zal laten opschuiven. Of dat zal volstaan om op links de communisten van de PvdA op afstand te houden, is maar de vraag.
Door het feit dat niemand met zekerheid weet, of er nog een federale regering zal kunnen gevormd worden (mijn natte droom die wel eens uit zou kunnen komen), zou het ook nog wat kunnen duren vóór er gewestregeringen zullen komen, ook al weet men dat dit in principe geen probleem zou mogen zijn. Zelfs in het Brusselse gewest, waar men eerst een dubbele meerderheid moet hebben (een voor de Frans- en een voor de Nederlandstaligen), is men er nog niet uit, omdat men aan Franstalige kant er een zou hebben zonder de Franstalige liberalen en de Nederlandstalige blauwen, die er wél bij zouden zijn, daarmee niet akkoord gaan. En zolang er geen gewestregeringen zullen gevormd zijn, houdt men ook de knip op de vorming van de federale, waar men zeven partijen nodig zou hebben om een nieuwe federale regering te kunnen vormen zonder de N-VA, de natte droom van de PS.
Ondertussen beginnen er al voorstellen te komen voor andere combinaties, zoals een ‘tijdelijke noodregering’, een idee van Magnette. Die stelt voor de huidige minderheidregering van Michel Light (38 zetels op 150!) nog een jaar te laten voort ploeteren met gedoogsteun van de rode en groene families. Op die manier zou men, volgens Magnette, de dringendste problemen kunnen oplossen en de Sociale Zekerheid kunnen blijven garanderen. Met dat laatste bedoelt hij natuurlijk de transfers, want daar gaat het bij onze zuiderburen om.
In de weekeindeditie van De Tijd verscheen een artikel van het duo Geert Noels en Carl Devos. De eerste een gerespecteerd, maar eerder belgicistische econoom, de tweede een aan het UGent verbonden politicoloog van linkse strekking. Die heren stellen voor dat men zou gaan voor een ‘afspiegelingsregering’, alleszins een nieuwe benaming, voor zover ik weet. Dat zou inhouden dat men eerst de gewestregeringen vormt, hetgeen snel kan gebeuren (als men het wil) met een stevige meerderheid in de eigen regio en dat men dan die deelregeringen samen zou nemen om daarmee een federale regering te maken. Knap gevonden, maar dat idee is er al lang, want in feite krijgen we dan een confederale regering, waarin de deelregeringen van Vlaanderen en Wallonië met elkaar afspreken wat ze nog samen zouden willen doen (bv Buitenlandse Zaken en Landsverdediging) en verder ieder voor zich. Zowel Noels als Devos weten dat de francofonen dat niet willen o.w.v. het mogelijke kwijtspelen van de transfers (althans, op termijn) en dat het niet zal veranderen door het kind een andere naam te geven. Daar hoeft men geen politicoloog of econoom voor te zijn.
---
O, ja, nog dit. De officiële informateurs zijn nog eens bij Flup de Laatste geweest om te zeggen dat ze er nog niet uit zijn en hebben respijt gekregen tot 1 juli. Een jaartal werd er niet bij gezegd…
---
Vorig weekeinde werd vóór onze kust een zeilboot opgepakt, met daarin negen Albanezen, waarbij vermoedelijk twee mensensmokkelaars. Die hadden een noodsignaal uitgestuurd, nadat de motor was uitgevallen. En ik, landrot, die dacht dat zeilboten zich voortbewogen al zeilend…
---
Nadat hij zich al acht maanden ter beschikking van Justitie had gesteld, werd Dries Van Langenhoven ’s morgens om 06.00 uur door de Gentse leliaards uit zijn bed gehaald, waarna hij een halve voormiddag heeft moeten wachten vooraleer ondervraagd te kunnen worden. Misschien een tip voor Putin’s geheime dienst als die daar nog eens een onderzoeksjournalist of een politieke tegenstander wil uitschakelen…
Bij CD&V zitten ze met een ‘majeur’ probleem. Door Kris Peeters Europees lijsttrekker te maken, had men gehoopt op een elegante manier van die lastigaard vanaf te raken in eigen land. Maar de dwarsligger dreigt nu ook in de eigen partij te gaan dwarsliggen. Na de rampzalige nederlaag bij de gemeentelijke verkiezingen in Antwerpen, waar Peeters naartoe was ‘verhuisd’, wordt heel zijn obstructiepolitiek binnen de Zweedse coalitie door nogal wat eigen mensen ook gezien als een deel van het falen tijdens de verkiezingen van 26 mei. Ze waren hem bij CD&V dan ook liever kwijt dan rijk en gaven hem de lijsttrekkersplaats op de Europese lijst. Zeker is zeker.
Maar Kris Peeters zou Kris Peeters niet zijn als hij dat allemaal zo maar over zich heen zou laten gaan. Hij zou ten laatste begin juli zijn ontslag als vice-premier van de Belgische federale regering moeten geven om zijn plaats in het Europees parlement te kunnen opnemen. Dat is nog steeds niet gebeurd, zodat de kans bestaat dat hij dit niet doet om aanspraak te kunnen blijven maken op een toekomstige Belgische federale regeringspost, iets dat zijn eigen partijtop echt niet lust. Maar tsjeven blijven tsjeven: ‘ja, maar’, ‘enerzijds, anderzijds’ blijft hun motto. Nooit ernstige beslissingen nemen, altijd rond de pot draaien.
Op het gedrag van Peeters komt zelfs kritiek van buiten de partij. In een opiniestuk in De Tijd van dit weekeinde verwijst ondernemer Christian Leysen, pas verkozen op de Open-VLD lijst als lijsttrekker voor de Kamer, naar de noodzaak om de havenarbeid, die nog steeds stoelt op de wet Major – een relict van de negentiende eeuw – grondig te hervormen. Hij noemt Peeters’ naam niet, maar verwijst naar ‘een aarzelend optreden van de bevoegde minister’ en naar de ‘muur van magazijnen vlak over de grens in Noord-Brabant’. Met dit laatste bedoelt Leysen de Nederlandse en Duitse e-commerce bedrijven, die jaarlijks meer dan 5 miljard euro opstrijken van Belgische, maar in hoofdzaak Vlaamse klanten, omdat ze veel vlotter kunnen werken met overuren en nachtwerk, die door Peeters en zijn vakbond voor onze bedrijven bijna onmogelijk werden gemaakt.
Het Peter Principe zegt dat elke werknemer in een hiërarchie stijgt tot hij zijn niveau van onbekwaamheid bereikt. Met het ‘Peeters Principe’ kan men stellen, dat men er al een eind over zit!
---
Bij de gemeentelijke herverkiezing in het Limburgse Bilzen was er de bevestiging van twee tendensen:
- Het Vlaams Belang verdubbelt het aantal zetels (van 2 naar 4), wat misschien niet meteen spectaculair kan genoemd worden, maar toch aangeeft dat er sinds de eerste verkiezing én die van 26 mei steeds meer mensen geloven in de vooruitgang van rechts in Vlaanderen.
- De SP.a verliest de helft van haar aanhang (van 2 zetels naar 1), wat evenmin spectaculair is, maar wat de wegdeemstering van die partij bevestigt.
