Terwijl de communautaire onderhandelingen zich in dit landje voortslepen, wordt er boven onze hoofden in Europa van alles en nog wat beslist over zaken waarmee we te maken zullen krijgen maar waarover niemand zich hier zorgen lijkt te maken. Erger zelfs, iedereen lijkt er hier op te rekenen dat Europa onze problemen wel zal oplossen. Dat laatste is inderdaad mogelijk. Vraag is maar of we daar veel beter van zullen worden. Eind dezer maand wordt nl waarschijnlijk de Europact overeenkomst, die eergisteren in Brussel werd overeengekomen, definitief. Dat zal van de ene kant betekenen dat het tijdelijke noodfonds voor landen in financiële moeilijkheden zoals Griekenland, Ierland, straks Portugal en misschien Spanje (en - waarom niet? - België) zal worden opgetrokken en later een definitief fonds zal worden en dat Griekenland uitstel van terugbetaling zal krijgen. Daar tegenover zal echter staan dat de 17 landen van de eurozone gevraagd zal worden hun economisch beleid te verbeteren. Voor België zal dat o.m. betekenen, dat er iets ernstig zal moeten ondernomen worden om de staatsschuld af te bouwen, in de eerste plaats de extra 25 miljard waarvan niemand hier nog wakker schijnt te liggen. Daar bovenop zullen er grote besparingen moeten komen, in de eerste plaats in het ambtenarenkorps dat in ons land veel te groot is, maar ook hoe men de pensioenen zal aanpakken. De vergrijzing dus, nog zo'n item waarover het eerste serieus gesprek nog moet beginnen. Dat men bovendien niet aan onze index zal raken, zoals Leterme triomfantelijk rondbazuint, is praat voor de vaak. Het kind zal een andere naam krijgen, maar er zal, nog maar eens, wel degelijk aan moeten gesleuteld worden. Het is niet logisch dat één land het zou mogen hebben en de andere zestien niet. Na het krokusoverleg tussen Beke, Di Rupo en De Wever, waarover niets is uitgelekt, gaat men de volgende week de andere partijen in het gesprek betrekken. Zien of het wat wordt, maar wie gelooft er nog in? Als ten lange laatste blijkt, dat de tegenstellingen blijven wat ze zijn, dat de PS meer wil uitgeven, liefst met Vlaams geld en de Vlaamse partijen meer willen sparen en zelf doen, dan blijft er maar één oplossing over: dit land - al dan niet na nieuwe verkiezingen - splitsen zodat ieder kan doen wat hij wil in zijn regio. Misschien krijgen we ook ooit nog wel eens uitgelegd aan Europa...
De "Stille" Oceaan noemen ze hem. 't Is maar hoe men het bekijkt. Die benaming komt waarschijnlijk nog van de Westerse ontdekkingsreizigers die met hun zeilschepen afhankelijk waren van de wind. Die zou daar af en toe voor langere periodes ontbroken hebben, waarschijnlijk de reden waarom hij daarna zo zwaar uithaalt. Vooral de zeeroute tussen de Filippijnen en Californië, toen twee Spaanse kolonies, was daardoor een lang en gevreesd traject. Natuurrampen zijn rond die oceaan een constante. Reeds in de negentiende eeuw was er de verschrikkelijke uitbarsting van de Krakatoa, waarbij een heel eiland van de kaart verdween, de aarde enkele graden afkoelde en men nog steeds niet weet hoeveel slachtoffers er toen geweest zijn. Zelfs het uitsterven van de dinosauriërs, 65 miljoen jaren geleden, zou ermee te maken hebben gehad. De enorme meteoor, die als oorzaak ervan wordt verdacht, sloeg wel in in het huidige Yucatan, Mexico, maar een kettingreactie van een reeks vulkanen aan de andere kant van de wereld, in die Stille Oceaan, zorgde voor de rest van het verhaal. Het toont nog maar eens aan dat de mensheid wel een lange weg heeft afgelegd, maar toch een nietig iets blijft tegenover een ontketende natuur. We kunnen best maar heel nederig blijven en het alleen maar vaststellen en bespreken nadat het gebeurd is, want daar houdt het voorlopig mee op. En dat geldt ook voor andere natuurfenomenen. Zo weten we nu dat de aarde opwarmt, maar of dat mede door de CO2 uitstoot komt, is niet bewezen. In het begin van onze tijdrekening waren er ook geen gletsjers in de Alpen. Dat weten we van de Romeinen, die daarvan gebruik maakten om tot in Beieren te geraken. Dat alles wil niet zeggen, dat we niet ons best moeten doen om voorzichtig om te gaan met onze planeet. Zoals het liedje van Louis Neefs zegt: "De wereld moet nog een eeuwigheid mee".
Bij de actie van de rode en blauwe vakbonden op 4 maart was het opmerkelijk dat er die dag niét gestaakt werd bij de NMBS (Nationale Maatschappij van Belgische Syndicalisten), toch hét paradepaardje bij uitstek van een nationale maatschappij die beheerst wordt ("misbruikt" zou een beter woord zijn) door de vakbonden. Geen nood echter, dat achterstallige verlengde weekeinde wordt nu maandag goedgemaakt. Het moet altijd geen vrijdag zijn. Op het ogenblik dat ik dit schrijf is het nog niet zeker dat er in heel het land zal gestaakt worden. Wat wél zeker is, is dat men het zal doen in de regio La Louvière en Charleroi. Dat laatste betekent dat de staking zich ook zal laten gevoelen in de rest van het land, want problemen in bv Charleroi zorgen er gegarandeerd voor dat de lijnen van en naar Antwerpen zullen gestoord worden. Dat hebt ge met een land waar vroeger alles unitair moest gebeuren en alles met alles centraal verbonden werd. Op zich zelf was daar niets mis mee, het werd het wel toen bleek dat alles altijd door hetzelfde knooppunt moet lopen: Brussel. Dat laatste geldt trouwens niet alleen voor de spoorwegen, maar ook voor de snelwegen. Enfin, de regio die Vlaanderen zogezegd vanaf 2015 gaat inlopen, is weer duchtig bezig zichzelf te boycotten. En dan maar hopen dat iedereen in Wallonië zal gaan investeren, waar het allemaal zoveel beter zou zijn. Vraag het maar eens aan Albert Frère, Waal en rijkste Belg, de enige echte Belg die in de Forbes 500 staat met een geschat vermogen van meer dan 3 miljard dollar. Die Frère is ook afkomstig uit Charleroi, maar woont er al lang niet meer. Hij woont zelfs niet meer in België en investeert er ook niet meer in, ook niet in zijn eigen geboortestreek. Zo goed zal het daar dan ook wel niet zijn, alle belgicistische propaganda ten spijt.
Wat de huidige brandstofprijzen betreft, hoef ik die hier niet te herhalen. Men vindt ze in alle media en iedereen vindt ze te hoog. Daar komt dan nog bij dat wij in België niet alleen bij de koplopers in Europa zijn voor wat de kostprijs betreft, per persoon verbruiken wij zowat het meeste van allemaal. Daarvoor zijn als redenen o.m. opgegeven: het drukke verkeer, met in het bijzonder de vele bedrijfswagens, de losbouw en de vele niet of slecht geïsoleerde huizen. Wat men er niet bij vertelt is, dat er nog weinig landen zijn waar nog zoveel huizen met stookolie verwarmd worden als bij ons. Men maakt zelfs nog reclame voor de "mazout" (trouwens een typisch Belgisch woord van de categorie "pistolet, naft en bourage/boeraschke"). Toen wij in 1975 ons huis bouwden hebben het reeds geïsoleerd en voorzien van dubbel glas, omdat wij toen al dachten dat het met die stookolie ooit wel eens meer fout zou lopen (en wij hebben niét gekozen voor de mazout*). Met de olie houdt het trouwens niet op. Het Internationaal Energieagentschap (IEA), heeft België aanbevolen zijn oude kernreactoren zelfs in 2025 nog niet stil te leggen. Zeker in het licht van de laatste alarmerende berichten over een mogelijke nationale black-out omdat we een energie importerend land zijn geworden, is dat een waarschuwing die kan tellen. En zeggen dat Paarsgroen er in 2015 al mee wou stoppen. Officieel is dat trouwens nog zo, want de regering Van Rompuy mag dan vorig jaar al beslist hebben de oudere reactoren open te houden tot 2025, zolang een nieuwe regering dat niet wettelijk bekrachtigt, blijft dat zo. Als België bv in 2015 nog geen nieuwe regering zou hebben, dan moeten die centrales dicht! Aan de stijgende olieprijzen kunnen wij weinig doen, buiten wat rommelen aan de zgz cliquetsystemen. Met een regering die op zoek is naar een extra 25 miljard euro is dat trouwens niet te realiseren (voor één keer geef ik die prof De Grauwe daarin gelijk). Aan de elektriciteitsprijzen daartegen kan nog heel wat gesleuteld worden, met of zonder Electrabel. Daarvoor moet er echter wel een serieuze politiek gevoerd wordt en geen efemere administrologie (geleerd woord uit het Peter principe : klooien voor de tribune), zoals dat tegenwoordig hier het geval is.
* Wij kozen in 1975 reeds voor elektrische verwarming. Elektriciteit kan nl van alles gemaakt worden: van kolen, gas, kernenergie, zonnepanelen, houtpellets, windmolens en biomassa. Men heeft geen brander nodig, geen tank in de grond met alle verdere aansluitingen. Mits het huis degelijk te isoleren en te kiezen voor accumulatievuren en nachttarief kan men nog altijd betrekkelijk goedkoop verwarmen. Bij ons is dan ± 1400 euro per jaar, verlichting, koken, wassen, drogen, strijken én verwarming inbegrepen. Die prijs kan nog zakken als men voor en na de winter over een degelijke open haard beschikt én goedkoop aan hout kan geraken.
In mijn blog over het ontslag van Koekelberg van eergisteren ("Commissaris Teflon toch aangebrand") schreef ik al dat in dit land blijkbaar alles communautair is. In de naweeën van bovenvernoemd ontslag is dat heel duidelijk te zien n.a.v. de reacties uit francofone hoek. Koekelberg kon daar geen kwaad doen, het was allemaal de schuld van de "flamins". Zelfs een kandidaat opvolger voor de hoogste politiepost, een zekere Jacques Devaux, die toch beter op zijn woorden zou letten, zegt gechoqueerd te zijn. Hij noemt het een uiting van een "totalitaire staat" en vindt de reiskosten van 92.000 euro een laag bedrag "voor wat we ervoor in de plaats zouden krijgen", nota bene een soort eremandaat van een comité dat eenmaal om de drie jaar eens bijeenkomt. Een vooringenomen man als Devaux, die hopelijk die functie niet zal krijgen, wordt trouwens bijgevallen door de onvermijdelijke haatkrant die Le Soir is. Die spreekt van een beschadigingsoperatie van Koekelbergs "Franstalige identiteit". Gelukkig zijn niet alle Franstaligen in hetzelfde bedje ziek en begint hier en daar toch bij enkelen het licht te dagen. Zo stond er gisteren een artikel in De Standaard aan de hand van Claude Demelenne, Luikenaar en ingeweken Brusselaar, die zegt er zich voor te schamen, dat de Franstalige pers in België niet in staat lijkt het probleem Koekelberg te onderkennen. Demelenne looft zelfs Ben Weyts (N-VA), die de affaire aan het licht bracht en, volgens hem, daarmee de eer van de Belgische democratie heeft gered. De zaak Koekelberg is trouwens niet het enige communautaire probleem dat zich deze week voor deed. Ook de klacht van de Franse gemeenschap bij het Grondwettelijk Hof i.v.m. de beschikbare plaatsen voor kinderen van Nederlandstalige ouders in het Nederlandstalig onderwijs van Brussel, is er ver over. In het Brusselse Nederlandstalige onderwijs spreekt maximaal één derde van de leerlingen thuis Nederlands, t.o.v. zeven op tien in het Franstalige onderwijs die thuis Frans spreken. Het Nederlandstalige onderwijs neemt dus in verhouding al veel meer anderstaligen op dan de Franstalige tegenhanger. Nu de wet, die daarom gaat en al dateert van 2002, lichtjes werd aangepast, klaagt die Franstalige gemeenschap Vlaanderen aan. Negen jaar na datum! En dan er maar continu op blijven hameren hoe onverdraagzaam die Vlamingen toch zijn...
Er is nogal wat commotie ontstaan omdat N-VA, bij monde van Jan Jambon die in de partij blijkbaar de man is van de onheilsberichten, gezegd heeft dat er vóór einde april een echte regering moet komen en dat anders de partij niet meer meedoet. N-VA heeft daarin groot gelijk: - er wordt nu al meer dan acht maanden vruchteloos gepalaverd en wat Beke nu gaat doen is een volgend rondje draaien met steeds dezelfde mensen over steeds dezelfde onderwerpen. - Als men het toch echt zou menen, dan heeft men nog bijna twee maanden om er iets van te maken en is de zgz verontwaardiging van de andere partijen hypocriet. - De nepregering Leterme eigent zich steeds meer zaken toe die niet wenselijk zijn voor een regering in lopende zaken. Het toppunt is dat ze zelfs een begroting zou mogen opmaken voor de volgende jaren. Dat is absurd, want dat betekent, dat een nieuwe regering verplicht is uit te voeren wat een vorige - en dan nog een in lopende zaken - al heeft beslist. Kan niet, zegt N-VA en daarin heeft ze groot gelijk. - N-VA had steeds gesteld, dat ze de huidige ontslagnemende regering zou gedogen en zelfs vanuit het parlement steunen. Dat betekent echter niet dat er wetten moeten worden gemaakt met alternatieve meerderheden zonder dat de partij daarin gekend is, zoals nu reeds tweemaal gebeurd is: met de wet over het bankgeheim en die van de quota voor vrouwen in bestuursraden van beursgenoteerde bedrijven*. Kortom, het ziet er steeds meer naar uit dat de zgz traditionele partijen, waarschijnlijk gesteund door de groenen, een regering willen vormen zonder N-VA. Laat ze dat maar eens proberen. Het zal wel betekenen, dat dit land dan helemaal niet meer bestuurbaar zal zijn, tenzij de Vlaamse deelnemers aan een dergelijke regering - CD&V op kop - bereid zullen zijn voor een zoveelste keer in de Belgische geschiedenis een francofoon dictaat te ondergaan.
* N-VA is tegen die quota omdat het zinloos is. In Noorwegen, waar reeds zo'n wet bestaat, worden de 300 voor vrouwen voorbehouden zitjes in de raden van bestuur van beursgenoteerd vrouwen, bezet door slechts 70 vrouwen. Dat betekent dat die allemaal - gemiddeld - minstens vier bestuursmandaten hebben. Van cumul gesproken!
In politieke kringen is het een oude mop, maar ik wil ze toch even boven halen: "Een benoemde ambtenaar moet al zijn vader en moeder vermoorden om zelfs nog maar een vermaning te krijgen". In de zaak Koekelberg leek het weer van hetzelfde. De man scheen echt geen kwaad te kunnen doen. Liefst vier Vlaams liberale ministers beten zich op hem de tanden stuk. Het begon bij Dewael bij de zgz "canapé benoemingen", daarna De Gucht en Depadt in de zaak van de vermeende chantage (toen Koekelberg een bezwarende naamloze beschuldiging tegen Depadt opzij had gelegd) en ook Annemie Turtelboom bleef zich maar verschuilen achter het comité P, in de hoop dat ze zelf niets zou moeten doen. Dat comité P was trouwens niet de enige verdediger van Koekelberg. Ook de Raad van State stond achter hem, de vakbonden durfden hem aanvankelijk geen strobreed in de weg leggen en zijn persoonlijke advocaat is niemand minder dan Marc Uyttendaele, alias monsieur Onkelinx, waarschijnlijk de duurste pleiter van Franstalig België. Want ondanks zijn Vlaamse naam en het feit dat Koekelberg zo goed als vlekkeloos Nederlands spreekt, is de man een chouchou van de PS en het CDH en mag dit waarschijnlijk de reden zijn waarom de sjoemelaar het zo lang heeft uitgehouden. In dit land is blijkbaar alles communautair. Al moet hierbij gezegd, dat de PS sinds het uitbreken van de fraude etterbuil in Charleroi al heel wat voorzichtiger is geworden. Het feit dat de partij ook koos voor Leterme's standpunt in de IPA discussie, tegen de rode vakbond in, is daar een ander teken van. Dat Koekelberg tenslotte de eer aan zichzelf heeft gehouden, is dan ook een goed teken. Misschien heeft bovenstaand mopje dan toch eindelijk afgedaan en staat zelfs een benoemde ambtenaar niet (meer) boven de wet.
