De leerling tovenaar heeft het dus niet gehaald. Ikzelf heb er nooit in geloofd; dat kan men controleren aan de blogs die ik daarover sinds de uitslag van de 10 juni verkiezingen heb geschreven. Als men een twee derde meerderheid nodig heeft om een staatshervorming door te voeren en men zegt niet in een regering te zullen stappen zonder die hervorming, dan weet men dat het een "mission impossible" wordt. De oppositie is niet verplicht zich daarvoor te engageren. Zoals die Engelsman het ooit zegde: "The task of the opposition is to oppose". Het is snel gezegd: "We willen een staatshervorming". De meeste mensen weten niet wat dat allemaal in houdt. Om het maar even bij de fameuze resoluties van het Vlaamse parlement te houden van 1999, mede ondertekend door álle Vlaamse partijen: - Een tweeledig staatsmodel. - Een fiscale autonomie (personenbelasting, vennootschapsbelasting, kinderbijslag, cao's enz.) - Een resolutie over Brussel met een versterking van de band tussen de Brusselse Vlamingen en de rest van onze regio. - Een eigen gezondheids- en gezinsbeleid. - Het respect voor het territorialiteitsbeginsel. Daarbij komt dan nog wat we niét willen: - Geen herfederalisering (tenzij - misschien -voor de geluidsnormen). - Geen paritaire senaat. - Geen nationale kieskring. Is er een kans, dat we er in slagen bovenstaande resoluties min of meer te realiseren? Ja, maar dan moet er een regering komen die de twee derde meerderheid heeft, bv met MR en PS aan de Franstalige kant en CD&V/N-VA en Open VLD aan Vlaamse zijde. Geen CDH meer, ook geen SP.a, zeker geen Groenen (dat zou nog erger zijn). Ook geen interventies meer van oude krokodillen van het type Martens, Eyskens, Wathelet Sr e.a. Geen conventies meer, geen fora, geen costas. Geen interventies meer van het Hof. Misschien beter Reynders eerste minister laten worden, al was het maar om meer toegevingen van de MR te bekomen. We weten uit Vlaamse ervaring dat een eerste minister zijn eigen partij tekort moet doen. De PS zal sowieso bereid zijn toegevingen te doen. De partij is als de dood voor een oppositiekuur. De Vlaamse socialisten moesten al 300 man ontslaan, bij de PS zou het om een veelvoud gaan. "Le clientelisme vaut une messe". Enfin, dat is mijn vraag voor Sinterklaas. --- Wat als bovenstaande niet realiseerbaar blijkt? Dan is er Plan B: de uitvoering van, artikel 35 van de Belgische Grondwet, waarbij de deelregeringen onder elkaar zullen uitmaken wat ze zelf gaan doen en wat er daarna nog overblijft voor een federale rompregering, het zgn confederalistische model. Wat als Plan B mislukt? Dan is er Plan C: de onafhankelijkheid van Vlaanderen! Wie had zoiets één jaar geleden durven dromen?
Het ziet er naar uit dat de oranje-blauwe coalitie niet gaat landen, maar op een crash afstevent. Op het ogenblik dat ik dit schrijf, hebben de blauwe partijen al de laatste communautaire eisen van Leterme (die niet zoveel voorstellen: ze verwijzen alles naar de conventie) aanvaard en is het nog wachten op het linkse humanistenclubje van madame Milfoisnon. Als dat zootje consequent blijft met wat het al meer dan 170 dagen uitspookt, zal het nog eens "non" zeggen en mag Leterme terug naar af, in dit geval naar Albèrt deux om zijn ontslag als formateur aan te bieden. Wat er daarna zal gebeuren, is op dit ogenblik nog koffiedik kijken. Het is maar best dat er geen regering komt met CDH erbij. In feite gaat het hier om een verlengstuk van de PS, waarmee het samen regeert in de Waalse deelregering en in die van de Franse gemeenschap. Zelfs al zou het partijtje toch akkoord gaan met Leterme's laatste eisen, dan kan men er gif op nemen dat ze volgende week weer met andere voorstellen zal afkomen. Men mag niet vergeten dat CDH ook niet akkoord is met diverse niet-communautaire knelpunten. Enkele op een rijtje: - De liberale partijen willen slechts één derde van de vertrekkende ambtenaren vervangen, het kartel de helft maar CDH twee derde. - CDH is niet akkoord voor uitzendarbeid bij de overheid (de andere partijen wél). - CDH is niet akkoord met het verhogen van de eerste werkloosheidsuitkering en het daarna verminderen ervan in de tijd (de andere partijen wél). - De vergrijzingscommissie wil dat de groeinorm in de gezondheidszorg maar 2,8% zal bedragen. Liberalen, werkgevers en zelfs vakbonden zijn het daarmee eens (extra groei zal nl ten koste gaan van de vergrijzing). CD&V houdt het op 3,5% maar CDH wil de volle huidige 4,5% behouden. - CDH wil er niet van weten dat gepensioneerden kunnen bijklussen, de andere partijen willen dat wel. Zelfs als CDH later op de dag met Leterme's laatste voorstellen akkoord zou gaan, zal dit bovenstaande problemen niet oplossen en zal men verder klooien tot en met die conventie, waarvan Vlaanderen niets te verwachten heeft. Het is trouwens wraakroepend dat men nu laat uitschijnen van het linkse, Waalse Ecolo wél in de conventie zou zitten, terwijl de rechtse, Vlaamse partijen, goed voor bijna 30% van de stemmen in de eigen regio, erbuiten zouden gehouden worden. Weer zo'n typisch Belgische regeling die nooit tot een oplossing zal leiden (maar dat is waarschijnlijk ook de bedoeling). --- In de marge van de huidige evolutie, was het gisteren de beurt aan Mia Doornaert om de Vlamingen nog eens te schofferen in "haar" Standaard. Onder de titel "Arm Vlaanderen", vergeleek ze de splitsing van België met die van Tsjecho-Slowakije en daarin vergeleek ze Vlaanderen met Slowakije. Voor een verstandige intellectueel is dit een pervers denkbeeld. Vlaanderen kan vergeleken worden met Tsjechië, het rijkere gedeelte, niet met Slowakije dat uit een communistische gedomineerde periode komt, net als Wallonië. Dit is gewoon de zaken omdraaien en oneerlijk. Dat tenslotte Vlaanderen te klein zou zijn om onafhankelijk te worden, nog zo'n belgicistische dooddoener, is al evenmin au sérieux te nemen. Alleen al in de E.U. zijn er dertien landen die, qua bevolking, kleiner zijn dan Vlaanderen, in de hele wereld zelfs meer dan honderd. Het is niet "Arm Vlaanderen", maar "Arme Mia Doornaert", om niet te zeggen "Arme Standaard", waar men zo stilaan de trappers helemaal kwijt is geraakt (denk maar aan hun 600 jaar Belgische kunst. Van Eyck, Van Dijck, Memling, Rubens: allemaal Belgen!). Zot zijn doet geen pijn.
Dat iemand als Herman Decroo, vriend van het Hof, oud-koloniaal en vaste waarde in het verdedigen van België, zich niet zo maar gewonnen geeft, is aan te nemen. De man is niet van gisteren en heeft ondertussen al begrepen, dat hij het met een discours vóór België en tegen Vlaanderen niet meer kan halen. Hij heeft het dan ook over een andere boeg gegooid. In De Standaard van gisteren waarschuwt hij voor het leeglopen van wat hij "de federale badkuip" noemt, de staatskas zeg maar. Hij legt in zijn artikel uit, dat de federale staat van de begroting slechts 45% voor zichzelf over zal houden. De rest gaat naar Europa, de sociale zekerheid en de deelstaten. Dat laatste is het gevolg, zegt hij zelf, van de laatste staatshervorming, het zogeheten Lambermont akkoord. Toen had het Waalse gewest dringend geld nodig en heeft het dat ook meteen gekregen van Paars. Een neveneffect (voor de federale regering zouden we van een "collateral damage" kunnen spreken) is dat ook het Vlaamse gewest een smak geld bij kreeg, waarvoor het niet eens gevraagd had, maar waardoor het nu bij manier van spreken in het geld zwemt. Tot daar heeft het orakel van Brakel gelijk. Alleen vergeet hij erbij te zeggen, dat hij de laatste acht jaar Kamervoorzitter is geweest, behoorde tot een van de meerderheidspartijen en dus dat Lambermont akkoord mee heeft goedgekeurd. Hij is dus zeer slecht geplaatst om daarover nu kritiek te spuien. Zijn uitleg, dat de regeringen Verhofstadt openbare gebouwen moesten verkopen en pensioenstelsels moesten overnemen om de begroting te laten kloppen, is ook juist. Maar het had ook anders gekund. Paars had bv ook kunnen sparen, had in datzelfde Lambermont akkoord bv de senaat en de provincieraden kunnen afschaffen of andere besparingen door kunnen voeren. Dat is niet gebeurd en daarom zitten we nu met de gebakken peren. --- Decroo is niet de enige van het "ancien régime" die zich weert. Er heeft zich een soort comité gevormd, zogezegd over de taalgrens en de partijen heen, om te zorgen voor een blijvende eenheid van dit kunstmatige land. Deelnemers daarbij zijn de onvermijdelijke Wilfried Martens, de man die datzelfde land opzadelde met 8.000 miljard Bfr staatsschuld, Marc Eyskens, die België ooit een "apenland" noemde en Wathelet Sr, die tekende voor het vervroegd vrijlaten van Dutroux, met de gekende gevolgen. Ook biljarter Freddy Willockx is erbij, een socialist van de oude BSP-stempel. Dit achterhoedegevecht van de oude garde, gesponsord door B-Plus, zal niet veel meer uithalen. Hun verhaal is verjaard, hun retoriek voorbijgestreefd. De heren zouden beter met pensioen gaan.
De laatste tijd verschijnen er met een regelmaat van de klok allerlei klassementen over toestanden in de verschillende landen op onze aardkloot. De meeste van deze lijsten komen van Eurostat, die de statistieken voor Europa bijhouden, maar er zijn er ook van de OESO en andere wereldomvattende organisaties. Een constante in de laatste uitslagen is wel, dat België overal achteruitboert, of het nu gaat om de toestand van onze wegen, onze nationale voetbalploeg of om onze algemene welvaart: overal schuiven we op naar achteren. Deze situatie is voor de belgicistische doemdenkers een reden om te stellen, dat dit komt omdat we nog steeds geen federale regering hebben. Niets is minder waar, want de meeste van de nu gepubliceerde peilingen verwijzen naar de periode van vóór de federale verkiezingen. De schuld ligt dan ook enkel en alleen bij het paarse beleid van Verhofstadt, die er een potje van gemaakt heeft. Er gaat bijna geen week voorbij, of er valt e.o.a. lijk uit de kast in de vorm van een wet die niet goed gemaakt werd. Twee weken geleden lag de wapenwet nog onder vuur, vorige week de nieuwe huurwet die niet werkbaar is. In departementen als Financiën, Defensie en Justitie is met veel geld gesmeten, maar weinig concreets bereikt. Dat we nog steeds geen nieuwe regering hebben, maakt wel, dat het allemaal nóg wat langer zal duren alvorens de door Paars gemaakte fouten weer hersteld zullen zijn. Ondertussen plannen de vakbonden op 15 december een mars tegen het dure leven. Daarin hebben ze trouwens gelijk. Alleen kan de federale regering, mocht die er tegen die tijd al zijn, daar bitter weinig aan doen. Vooreerst is er de spectaculaire daling van de dollar, die de Europese uitvoer naar de States steeds meer schade toebrengt. Daar komt nog bij dat landen zoals bv China, die hun munt aan de dollar gekoppeld hebben, hun producten nu nóg goedkoper kunnen aanbieden. Punt twee zijn de gestegen prijzen van een aantal soorten basis voedsel zoals tarwe en melk. Ook dit is mede het gevolg van de grotere vraag in China (en India), maar ook door de onverantwoorde subsidies voor biobrandstoffen die overal ter wereld gegeven worden. Een deel van de voedergewassen wordt gewoon opgestookt om goedkopere brandstof te hebben. Veel maakt het trouwens allemaal niet uit, want de olie blijft maar in prijs stijgen, waardoor de totaalkost de pan uit vliegt. Er zal meer nodig zijn dan een nieuwe federale regering om de wereldsituatie te verbeteren.
Het blijft dus gissen hoe het gaat aflopen met Leterme's poging tot het vormen van een federale oranje-blauwe regering. Bijna had CD&V weer toegegeven, maar kartelpartner N-VA lag gelukkig nog eens dwars. De Vlamingen mogen blij zijn dat de club rond De Wever stand houdt. Het kartel heeft altijd gezegd dat het niet in een regering zou stappen als ze haar programma daarin niet terug vindt en er geen kans op staatshervorming is. Welnu, dat is nu het geval. Het feit alleen reeds dat de Franstalige partijen nu opeens volmondig akkoord gingen, zegt al genoeg. Stel eens voor dat er morgen toch een oranje-blauwe regering zou komen. Met het wederzijdse wantrouwen die er nu heerst, kan daar nooit iets serieus van komen. Misschien krijgen ze nog niet eens de ministerportefeuilles verdeeld. Ik blijf erbij, dat Leterme er beter mee op zou houden, zoals ik reeds stelde in mijn blog van 25 dezer. Hij gaat zichzelf én zijn partij meer schaden door persé in een regering te stappen waarin zijn kiezers zich niet kunnen terugvinden, dan door op te stappen en de tegenpartijen (VLD inbegrepen, want die kijkt ook alleen maar de kat uit de boom) maar eens het initiatief te laten overnemen. Een lezer reageerde op mijn eerste artikel daarover, door te zeggen dat het allemaal goed en wel was wat ik vertelde, maar dat ik met geen tegenvoorstel voor de pinnen kwam. Wel, dat heb ik wél gedaan en zelfs al meer dan eens. Er is dat fameuze artikel 35 van de Grondwet, waarmee de verschillende gewesten van dit land met elkaar kunnen afspreken wat er nog federaal zou moeten blijven. Al de rest wordt naar de gewesten overgeheveld en zo komt men tot (een begin van) confederale staat. Twee zelfstandige staten die onder elkaar beslissen wat ze nog samen gaan doen (bv Buitenlandse zaken, Financiën e.d.) en voor de rest de volledige verantwoordelijkheid nemen voor alles wat henzelf wordt toevertrouwd. Om kardinaal Mercier te parafrazeren: "La Belgique serà confédérale ou ne serà plus"!
Op het moment, dat ik dit schrijf, is het nog steeds afwachten hoe de regeringsonderhandelingen verder gaan evolueren. Volgens de media zouden de traditionele oranjeblauwe partijen akkoord zijn, maar wacht CD&V op een akkoord van de N-VA en die zou er zo maar niet komen. De Vlaamse ex-rechtervleugel van de Volksunie krijgt niet veel van wat het gevraagd had. Geen vette vis dus. Als ze nu toegeeft zonder echte garanties, iets wat CD&V blijkt te zullen gaan doen, dan gaat de N-VA achterban daar zeker niet mee akkoord gaan. De commentaar van Erik Defoort, de nieuwe voorzitter van de Vlaamse Volks Beweging, vanmorgen op de radio, loog er niet om. Bart De Wever heeft ooit gezegd dat het kartel er gekomen is, omdat hij "wou wegen" op een regering die een staatshervorming zou doorvoeren. Dat moment is nu gekomen. --- In Gent heeft de gemeenteraad het verbod op het dragen hoofddoeken (en andere religieuze symbolen) voor mensen die in aanraking komen met het grote publiek, goedgekeurd. Daarvoor was er een wisselmeerderheid van VLD-ers, die mee de stad besturen en CD&V-ers en Vlaams Belangers, die in de oppositie zitten. Daarmee zit Gent op dezelfde golflengte als Brussel, Antwerpen en nog enkele andere gemeenten. Het verbod geldt trouwens ook in Turkije, zowat het enige moslim land waar kerk en staat gescheiden zijn (zoals ook hier het geval is). Ik zie dan ook niet in waarom Turken, die hier wonen, zich er over druk maken als men een regel doorvoert die in hun eigen land al van kracht is sinds Ataturk. De hoofddoek blijft een teken van ondergeschiktheid van de vrouw. Dat uitgerekend de linkse partijen in dit land, zij die altijd op de bres zeggen te staan voor vrijheid en privacy, deze vrij recente evolutie van de Europese moslims verdedigen, stemt tot nadenken. Zeker nadat gebleken is dat ze er misschien wel moslimstemmen mee winnen, maar de eigen mensen zien vertrekken. Masochisme is van alle tijden. Tenslotte nog opmerken dat in het Gentse hoofddoekendebat het cordon sanitaire weer doorbroken werd. Dat is al de derde keer sinds 10 juni en is een hoopvol signaal voor de democratie in Vlaanderen.
Het is al meer geschreven, maar deze week zal het nu toch eindelijk moeten gebeuren. Vanmorgen zijn er de partijbureaus en ik kan me niet indenken dat men daar bij CD&V en zeker niet bij N-VA, nog maar eens zal uitspreken om verder te gaan met de federale besprekingen. Alles is nu wel gezegd en iedereen weet nu zo stilletjes aan Milquet en haar CDH gewoon een vijfde colonne spelen voor de Waalse PS. Zelfs als het tot een regeringsvorming zou komen, kan men er nu al van op aan, dat dat linkse partijtje, dat in onze media nog steeds het predikaat "Christen-democraten" krijgt, maar in werkelijkheid een verlengstuk is van de PS, voor de rest van de legislatuur zal blijven dwars liggen. De reden daarvoor is feit dat de "democratische humanisten", zoals ze zichzelf noemen, met handen en voeten gebonden zijn aan de parti scandaleux, waarmee ze samen in de Waalse deelregering én in de regering van de Franse gemeenschap zit. En daar houdt het niet mee op. De overgrote meerderheid van de Franstalige tegenspelers in de regeringsonderhandelingen zijn geen Walen, maar Brusselaars, voor een deel zelfs verfranste Vlamingen. Denk maar aan Armand Dedeckèr, wiens vader uit Ninove kwam. Zij zijn de ergste Vlamingenhaters, zoals nog eens bleek uit de Weekend-reportage van De Standaard. Op vergaderingen van het FDF worden de Vlamingen constant uitgemaakt voor fascisten en neo-nazi's. Iets wat trouwens ook gebeurt in de Franstalige pers, die ook hoofdzakelijk een Brusselse aangelegenheid is. Denk maar aan Le Soir, die vorige week de N-VA nog een "poison" noemde, een vergif. Of het weekblad Télé Nouveau, van dezelfde Soir, dat vorige week begon met de hoofdtitel: "La bête flamingante sort de sa cage" (het flamingantische beest komt uit zijn hol) en waarin Leterme zonder omwegen een "achterlijk gek" wordt genoemd (un "tocard"). Met zo'n mensen valt niet langer serieus te praten. Het wordt hoog tijd dat we de slagzin van Lionel Vandenberghe, toen nog voorzitter van het IJzerbedevaartcomité, terug boven halen: "Beste Waalse vrienden, laat ons scheiden", maar er deze keer wél een vervolg aan breien.
