Dat iemand als Herman Decroo, vriend van het Hof, oud-koloniaal en vaste waarde in het verdedigen van België, zich niet zo maar gewonnen geeft, is aan te nemen. De man is niet van gisteren en heeft ondertussen al begrepen, dat hij het met een discours vóór België en tegen Vlaanderen niet meer kan halen. Hij heeft het dan ook over een andere boeg gegooid. In De Standaard van gisteren waarschuwt hij voor het leeglopen van wat hij "de federale badkuip" noemt, de staatskas zeg maar. Hij legt in zijn artikel uit, dat de federale staat van de begroting slechts 45% voor zichzelf over zal houden. De rest gaat naar Europa, de sociale zekerheid en de deelstaten. Dat laatste is het gevolg, zegt hij zelf, van de laatste staatshervorming, het zogeheten Lambermont akkoord. Toen had het Waalse gewest dringend geld nodig en heeft het dat ook meteen gekregen van Paars. Een neveneffect (voor de federale regering zouden we van een "collateral damage" kunnen spreken) is dat ook het Vlaamse gewest een smak geld bij kreeg, waarvoor het niet eens gevraagd had, maar waardoor het nu bij manier van spreken in het geld zwemt. Tot daar heeft het orakel van Brakel gelijk. Alleen vergeet hij erbij te zeggen, dat hij de laatste acht jaar Kamervoorzitter is geweest, behoorde tot een van de meerderheidspartijen en dus dat Lambermont akkoord mee heeft goedgekeurd. Hij is dus zeer slecht geplaatst om daarover nu kritiek te spuien. Zijn uitleg, dat de regeringen Verhofstadt openbare gebouwen moesten verkopen en pensioenstelsels moesten overnemen om de begroting te laten kloppen, is ook juist. Maar het had ook anders gekund. Paars had bv ook kunnen sparen, had in datzelfde Lambermont akkoord bv de senaat en de provincieraden kunnen afschaffen of andere besparingen door kunnen voeren. Dat is niet gebeurd en daarom zitten we nu met de gebakken peren. --- Decroo is niet de enige van het "ancien régime" die zich weert. Er heeft zich een soort comité gevormd, zogezegd over de taalgrens en de partijen heen, om te zorgen voor een blijvende eenheid van dit kunstmatige land. Deelnemers daarbij zijn de onvermijdelijke Wilfried Martens, de man die datzelfde land opzadelde met 8.000 miljard Bfr staatsschuld, Marc Eyskens, die België ooit een "apenland" noemde en Wathelet Sr, die tekende voor het vervroegd vrijlaten van Dutroux, met de gekende gevolgen. Ook biljarter Freddy Willockx is erbij, een socialist van de oude BSP-stempel. Dit achterhoedegevecht van de oude garde, gesponsord door B-Plus, zal niet veel meer uithalen. Hun verhaal is verjaard, hun retoriek voorbijgestreefd. De heren zouden beter met pensioen gaan.
De laatste tijd verschijnen er met een regelmaat van de klok allerlei klassementen over toestanden in de verschillende landen op onze aardkloot. De meeste van deze lijsten komen van Eurostat, die de statistieken voor Europa bijhouden, maar er zijn er ook van de OESO en andere wereldomvattende organisaties. Een constante in de laatste uitslagen is wel, dat België overal achteruitboert, of het nu gaat om de toestand van onze wegen, onze nationale voetbalploeg of om onze algemene welvaart: overal schuiven we op naar achteren. Deze situatie is voor de belgicistische doemdenkers een reden om te stellen, dat dit komt omdat we nog steeds geen federale regering hebben. Niets is minder waar, want de meeste van de nu gepubliceerde peilingen verwijzen naar de periode van vóór de federale verkiezingen. De schuld ligt dan ook enkel en alleen bij het paarse beleid van Verhofstadt, die er een potje van gemaakt heeft. Er gaat bijna geen week voorbij, of er valt e.o.a. lijk uit de kast in de vorm van een wet die niet goed gemaakt werd. Twee weken geleden lag de wapenwet nog onder vuur, vorige week de nieuwe huurwet die niet werkbaar is. In departementen als Financiën, Defensie en Justitie is met veel geld gesmeten, maar weinig concreets bereikt. Dat we nog steeds geen nieuwe regering hebben, maakt wel, dat het allemaal nóg wat langer zal duren alvorens de door Paars gemaakte fouten weer hersteld zullen zijn. Ondertussen plannen de vakbonden op 15 december een mars tegen het dure leven. Daarin hebben ze trouwens gelijk. Alleen kan de federale regering, mocht die er tegen die tijd al zijn, daar bitter weinig aan doen. Vooreerst is er de spectaculaire daling van de dollar, die de Europese uitvoer naar de States steeds meer schade toebrengt. Daar komt nog bij dat landen zoals bv China, die hun munt aan de dollar gekoppeld hebben, hun producten nu nóg goedkoper kunnen aanbieden. Punt twee zijn de gestegen prijzen van een aantal soorten basis voedsel zoals tarwe en melk. Ook dit is mede het gevolg van de grotere vraag in China (en India), maar ook door de onverantwoorde subsidies voor biobrandstoffen die overal ter wereld gegeven worden. Een deel van de voedergewassen wordt gewoon opgestookt om goedkopere brandstof te hebben. Veel maakt het trouwens allemaal niet uit, want de olie blijft maar in prijs stijgen, waardoor de totaalkost de pan uit vliegt. Er zal meer nodig zijn dan een nieuwe federale regering om de wereldsituatie te verbeteren.
Het blijft dus gissen hoe het gaat aflopen met Leterme's poging tot het vormen van een federale oranje-blauwe regering. Bijna had CD&V weer toegegeven, maar kartelpartner N-VA lag gelukkig nog eens dwars. De Vlamingen mogen blij zijn dat de club rond De Wever stand houdt. Het kartel heeft altijd gezegd dat het niet in een regering zou stappen als ze haar programma daarin niet terug vindt en er geen kans op staatshervorming is. Welnu, dat is nu het geval. Het feit alleen reeds dat de Franstalige partijen nu opeens volmondig akkoord gingen, zegt al genoeg. Stel eens voor dat er morgen toch een oranje-blauwe regering zou komen. Met het wederzijdse wantrouwen die er nu heerst, kan daar nooit iets serieus van komen. Misschien krijgen ze nog niet eens de ministerportefeuilles verdeeld. Ik blijf erbij, dat Leterme er beter mee op zou houden, zoals ik reeds stelde in mijn blog van 25 dezer. Hij gaat zichzelf én zijn partij meer schaden door persé in een regering te stappen waarin zijn kiezers zich niet kunnen terugvinden, dan door op te stappen en de tegenpartijen (VLD inbegrepen, want die kijkt ook alleen maar de kat uit de boom) maar eens het initiatief te laten overnemen. Een lezer reageerde op mijn eerste artikel daarover, door te zeggen dat het allemaal goed en wel was wat ik vertelde, maar dat ik met geen tegenvoorstel voor de pinnen kwam. Wel, dat heb ik wél gedaan en zelfs al meer dan eens. Er is dat fameuze artikel 35 van de Grondwet, waarmee de verschillende gewesten van dit land met elkaar kunnen afspreken wat er nog federaal zou moeten blijven. Al de rest wordt naar de gewesten overgeheveld en zo komt men tot (een begin van) confederale staat. Twee zelfstandige staten die onder elkaar beslissen wat ze nog samen gaan doen (bv Buitenlandse zaken, Financiën e.d.) en voor de rest de volledige verantwoordelijkheid nemen voor alles wat henzelf wordt toevertrouwd. Om kardinaal Mercier te parafrazeren: "La Belgique serà confédérale ou ne serà plus"!
Op het moment, dat ik dit schrijf, is het nog steeds afwachten hoe de regeringsonderhandelingen verder gaan evolueren. Volgens de media zouden de traditionele oranjeblauwe partijen akkoord zijn, maar wacht CD&V op een akkoord van de N-VA en die zou er zo maar niet komen. De Vlaamse ex-rechtervleugel van de Volksunie krijgt niet veel van wat het gevraagd had. Geen vette vis dus. Als ze nu toegeeft zonder echte garanties, iets wat CD&V blijkt te zullen gaan doen, dan gaat de N-VA achterban daar zeker niet mee akkoord gaan. De commentaar van Erik Defoort, de nieuwe voorzitter van de Vlaamse Volks Beweging, vanmorgen op de radio, loog er niet om. Bart De Wever heeft ooit gezegd dat het kartel er gekomen is, omdat hij "wou wegen" op een regering die een staatshervorming zou doorvoeren. Dat moment is nu gekomen. --- In Gent heeft de gemeenteraad het verbod op het dragen hoofddoeken (en andere religieuze symbolen) voor mensen die in aanraking komen met het grote publiek, goedgekeurd. Daarvoor was er een wisselmeerderheid van VLD-ers, die mee de stad besturen en CD&V-ers en Vlaams Belangers, die in de oppositie zitten. Daarmee zit Gent op dezelfde golflengte als Brussel, Antwerpen en nog enkele andere gemeenten. Het verbod geldt trouwens ook in Turkije, zowat het enige moslim land waar kerk en staat gescheiden zijn (zoals ook hier het geval is). Ik zie dan ook niet in waarom Turken, die hier wonen, zich er over druk maken als men een regel doorvoert die in hun eigen land al van kracht is sinds Ataturk. De hoofddoek blijft een teken van ondergeschiktheid van de vrouw. Dat uitgerekend de linkse partijen in dit land, zij die altijd op de bres zeggen te staan voor vrijheid en privacy, deze vrij recente evolutie van de Europese moslims verdedigen, stemt tot nadenken. Zeker nadat gebleken is dat ze er misschien wel moslimstemmen mee winnen, maar de eigen mensen zien vertrekken. Masochisme is van alle tijden. Tenslotte nog opmerken dat in het Gentse hoofddoekendebat het cordon sanitaire weer doorbroken werd. Dat is al de derde keer sinds 10 juni en is een hoopvol signaal voor de democratie in Vlaanderen.
Het is al meer geschreven, maar deze week zal het nu toch eindelijk moeten gebeuren. Vanmorgen zijn er de partijbureaus en ik kan me niet indenken dat men daar bij CD&V en zeker niet bij N-VA, nog maar eens zal uitspreken om verder te gaan met de federale besprekingen. Alles is nu wel gezegd en iedereen weet nu zo stilletjes aan Milquet en haar CDH gewoon een vijfde colonne spelen voor de Waalse PS. Zelfs als het tot een regeringsvorming zou komen, kan men er nu al van op aan, dat dat linkse partijtje, dat in onze media nog steeds het predikaat "Christen-democraten" krijgt, maar in werkelijkheid een verlengstuk is van de PS, voor de rest van de legislatuur zal blijven dwars liggen. De reden daarvoor is feit dat de "democratische humanisten", zoals ze zichzelf noemen, met handen en voeten gebonden zijn aan de parti scandaleux, waarmee ze samen in de Waalse deelregering én in de regering van de Franse gemeenschap zit. En daar houdt het niet mee op. De overgrote meerderheid van de Franstalige tegenspelers in de regeringsonderhandelingen zijn geen Walen, maar Brusselaars, voor een deel zelfs verfranste Vlamingen. Denk maar aan Armand Dedeckèr, wiens vader uit Ninove kwam. Zij zijn de ergste Vlamingenhaters, zoals nog eens bleek uit de Weekend-reportage van De Standaard. Op vergaderingen van het FDF worden de Vlamingen constant uitgemaakt voor fascisten en neo-nazi's. Iets wat trouwens ook gebeurt in de Franstalige pers, die ook hoofdzakelijk een Brusselse aangelegenheid is. Denk maar aan Le Soir, die vorige week de N-VA nog een "poison" noemde, een vergif. Of het weekblad Télé Nouveau, van dezelfde Soir, dat vorige week begon met de hoofdtitel: "La bête flamingante sort de sa cage" (het flamingantische beest komt uit zijn hol) en waarin Leterme zonder omwegen een "achterlijk gek" wordt genoemd (un "tocard"). Met zo'n mensen valt niet langer serieus te praten. Het wordt hoog tijd dat we de slagzin van Lionel Vandenberghe, toen nog voorzitter van het IJzerbedevaartcomité, terug boven halen: "Beste Waalse vrienden, laat ons scheiden", maar er deze keer wél een vervolg aan breien.
Zestien Kempische mandatarissen van zijn eigen Vlaamse kartel hebben Leterme gevraagd de regeringsonderhandelingen stop te zetten. Kempenaars zijn over 't algemeen kalme mensen, conform aan het liedje van Armand Preudhomme ("Voor Outer en Heerd"): "Geen roekelozer wagers, stil volk dat zich beraadt". Ondanks het feit dat de CD&V altijd een grote aanhang heeft gehad in de Kempen, zijn er weinig Kempenaars ooit minister kunnen worden. Frans Van Mechelen was de uitzondering die de regel bevestigt. M.a.w. Kempenaars hebben nooit veel terug gekregen voor hun trouw aan de Christen-democraten. Als nu die mensen al komen vragen te stoppen, zal dat wel gerechtvaardigd zijn. Als het kartel zijn verkiezingsbeloften niet kan waarmaken, omdat de francofonen van geen toegeven willen weten, dan kunnen die laatsten het beter zelf maar eens uitzoeken. Het is geen kwestie meer van kiezen tussen federalisme en confederalisme, maar wel tussen confederalisme en separatisme. De 16 moedige Kempenaars zijn trouwens niet de enigen die Leterme vroegen ermee te stoppen. Er is eenzelfde vraag vanwege de DC&V-jongeren en enkele dagen eerder was er in De Morgen al een artikel verschenen van de hand van Peter De Roover (VVB) en Walter Baeten (IJzerbedevaartcomité en zeker geen extreme flamingant), met dezelfde vraag. Als het kartel zijn verkiezingsbeloften niet kan waarmaken, omdat de francofonen dwars blijven liggen, dan kan men er beter mee ophouden. Dat blijft de enige manier om het vertrouwen van de eigen kiezers niet te verliezen. Tenslotte is er de fameuze "Let's call it a day" van het invloedrijke Britse blad The Economist" en dat had betrekking op de splitsing van België tout court. Volgens The Economist is het de normaalste zaak van de wereld dat staten komen en gaan (zie maar naar Tsjecho-Slowakije en Joegoslavië). Dat Leterme er maar mee stopt en het initiatief maar eens overlaat aan Maingain, Reynders, Milquet en desnoods Di Rupo. Met dan de boodschap dat het Vlaamse kartel niét in een regering zal stappen die niet bereid is een staatshervorming door te voeren. Een kartel dat niet wil weten van een paritaire senaat, een federale kieskring, een conventie, een raad van wijzen en welke andere belgicistische uitvinding ook. Het enig alternatief blijft dan paarsgroen bis, maar dan tekenen VLD en SP.a hun doodvonnis voor de verkiezingen van 2009. De voorbij week, die "cruciaal" ging zijn, is nog maar eens op een sisser afgelopen. Wat zal het deze week worden?
In mijn blog van eergisteren ("B-H/V en andere dossiers"), schreef ik o.m. dat onze correcte media bij het probleem van de zware belastingsdruk, vertellen dat de sociale voorzieningen bij onze buurlanden iets minder zouden zijn. Een attente lezer meldde mij, dat dit niét zo is, zeker niet als we vergelijken met Nederland. Het Belgisch pensioen is bij de laagste in Europa en de werkloosheidsvergoeding is een lachertje, zegt hij. Die laatste mag dan blijven duren tot men op pensioen gaat, men koopt er niets voor. In Nederland bedraagt de werkloosheidsvergoeding 70% van het laatste loon. De man heeft gelijk en het verhogen van bv het pensioen omdat de spilindex volgende maand waarschijnlijk zal overschreden worden, zal daaraan niet veel veranderen. Die index, die België als enig land in Europa nog hanteert, is trouwens volledig gemanipuleerd. Zo wordt bv slechts één vijfde van de prijsverhogingen in de voedselsector doorgerekend terwijl het uitgerekend die sector is waar de klappen vallen en waar de gewone man in de straat in de eerste plaats mee te maken krijgt. Dat bv computers en andere elektronica goedkoper wordt, is meegenomen, maar dat zijn zaken die men slechts sporadisch koopt, om de zoveel jaren. --- De sector waarin het nog wel beter is bij ons dan bv in Nederland, is de gezondheidszorg en daarop had ik mij een beetje verkeken. Die gezondheidszorg is trouwens ook weer niet overal gelijk in België. Ook daar zit er een verschil tussen Vlaanderen en Wallonië. Waarom bv bepaalde operaties en behandelingen in Wallonië tot 30% meer moeten kosten dan in Vlaanderen, blijft nog altijd een raadsel. Zopas kon men nog vernemen dat elf Belgische ziekenhuisgroepen zich verenigd hebben in een zgn "Health Care", die de eerste stappen zet om gezondheidszorg te exporteren en tegelijkertijd de eigen gezondheidszorg meer wil openstellen voor buitenlanders die daarvoor zelf willen betalen. Dat alles zonder dat er een gevaar zou bestaan van eventuele wachtlijsten voor de eigen patiënten. Opmerkelijk bij de Health Care is dat die elf ziekenhuizen zich allemaal in Vlaanderen en Brussel bevinden. Geen enkele in Wallonië. Dit, samen met het saneren van pensioenen en werkloosheidsuitkeringen, is dan weer een reden te meer om ervoor te zorgen dat Vlaanderen meer zeggenschap krijgt voor de eigen specifieke noden en er daarom moet gesleuteld worden aan een nieuwe staatshervorming. Als francofonen (én vakbonden!) blijven weigeren daarop in te gaan, kan Leterme de hele zaak beter afblazen en de (milquet)kat uit de boom kijken. Het is zo stilletjesaan welletjes geweest.
Ze blijven wel vindingrijk, onze Belgische staatsmannen (en -vrouwen). Het laatste nieuwe woord heet "conventie". Het hoort, voor wat de Belgische politiek betreft althans, thuis in de reeks "doofpot, forum en costa", allemaal synoniemen die maar één echte betekenis hebben: het in de ijskast zetten van de communautaire problemen. Daarbij vergeet men dat een bom in een ijskast een bom blijft. Via een raad van "Wijzen", aangeduid door de afgevaardigden van Albert II, de brave belgicist Van Rompuy en blaaskaak De Deckèr, zou er een groep van 40 tot 58 politici uit alle gelederen verenigd worden in die conventie om dan samen naar een oplossing te zoeken voor een staatshervorming. M.a.w., die "menigte" zou een consensus moeten bereiken die niet kon gevonden worden door het handvol oranje-blauwe onderhandelaars. Met in het achterhoofd: "hoe meer zielen, hoe groter kerkhof", kan men zich indenken dat dit niets wordt, niente, nada, ingenting. Wie alvast daarmee niet akkoord kan gaan, is de N-VA, die via haar kamerlid Jan Jambon (er zijn betere namen om met Franstaligen in de clinch te gaan!) heeft laten weten dat de partij zich houdt aan de eerder gemaakte afspraken met de CD&V, nl dat ze niet in een regering zal stappen als er geen uitzicht is op een staatshervorming. De politiek correcte media vinden nu dat de N-VA Leterme dwarsboomt. Waarom zou dat? De oplossing is niet dat Leterme eerste-minister moét worden, wel dat zijn programma, dat van het Vlaams kartel, geloofwaardig moet blijven. De Franstaligen vroegen de Vlamingen een signaal dat ze bereid waren verder te gaan met België. Dat signaal hebben ze gisteren in de Kamer gekregen. Het voorstel van het Vlaams Belang om België te splitsen, werd weggestemd. Voorlopig althans, want Lijst Dedecker stemde mee met het VB en het Vlaams kartel onthield zich. Ondertussen debatteert Leterme zich suf met Milquet. Hoelang gaat hij het nog volhouden? De zoveelste cruciale week loopt weeral op haar einde en een oplossing lijkt nog steeds niet in het zicht. Tegen Kerstmis zullen we een nieuwe regering hebben. Alleen wordt er geen jaartal bij gezet...
Brussel-Halle/Vilvoorde wordt een symbooldossier genoemd en dat is het ook. Het staat model voor een hele reeks anders dossiers die allemaal maar één zaak gemeen hebben: de francofonen leven de wetten niet na en willen tegelijkertijd dat de Vlamingen het wél doen. Neem nu bv de nieuwe rel die er aankomt over de Franstalige scholen in Vlaanderen. Ook dat verhaal stamt uit de jaren zeventig van de vorige eeuw. Vlaanderen heeft sindsdien de Franstalige (basis) scholen in de faciliteitengemeenten gesubsidieerd, terwijl de Franse gemeenschap dit niét deed in bv Komen, alhoewel dat bij wet verplicht was. Ook die scheeftrekking is men ondertussen meer dan beu en Vlaanderen wil de kwaliteit van het onderwijs in die scholen nu ook zelf inspecteren. De francofonen schreeuwen daarover moord en brand. Met het meerderwaardigheidcomplex dat zij hebben t.o.v. de Vlaamse boerkens, willen ze wel dat die hun onderwijs betalen, maar controleren? Jamais! Al in 2005, na het mislukken van de laatste besprekingen over B-H/V, had de Vlaamse regering gesteld, dat ze aan deze betwisting een einde wilde maken. Nadat de Raad van State zich over het Vlaamse voorstel onbevoegd verklaarde, zat er voor de Vlaamse deelregering niets anders op dan een klacht neer te leggen bij het Grondwettelijk Hof. Dat gaat volgende week gebeuren in het Vlaamse Parlement. Eens dat gebeurd is, kan de Franstalige gemeenschap beroep aantekenen, maar zit het spel wel weer op de wagen en zal de wijziging kunnen worden goedgekeurd in de Kamercommissie Onderwijs. Hopelijk krijgen we dan een herhaling van wat in de commissie Binnenlandse Zaken is gebeurd, nl een stemming van de Vlaamse meerderheid tegen de francofone minderheid. Uitgerekend dat wat de Franstaligen niet meer wilden zien gebeuren. Vlaanderen heeft echter geen andere keuze om zijn rechten te laten gelden en de (nota bene: Belgische) wetten te laten naleven. Zo ziet men maar wat voor absurde toestanden er in dit kunstmatige land blijven bestaan. En er is nog meer. Deze week werd met veel poeha de eerste digitale flitspaal in gebruik genomen. Dat was in Brussel, waar er een zeventigtal zouden geplaatst worden. Vlaanderen gaan zijn honderden flitspalen ook aanpassen. Vorig jaar zorgden de palen voor 300 miljoen euro (!) boetes. Met het digitaliseren denk men dat bedrag te kunnen VERVIJFVOUDIGEN! Dat is, in theorie althans, mogelijk daar er nu (afwisselend) maar één camera in elke vier palen steekt en er dat in de toekomst vier op vier zullen worden. Tot daar is er niets aan de hand, als men tenminste wil ophouden boetes uit te schrijven voor minimale snelheidsoverschrijdingen (ik kreeg er dit jaar twee omdat ik respectievelijk 3 en 4km/uur te snel reed). De schande van heel het systeem blijft, dat men 40% van de geïnde boetes versast naar Wallonië, waar amper flitspalen staan. Een zoveelste extra transfer naar het land van nooit dat straks misschien ook het vijfvoudige gaat krijgen van de huidige verkeersboetes in Vlaanderen. En vergeet het niet: ook dat danken we aan Paars. Ondertussen blijkt uit een nieuwe enquête dat België nog steeds de hoogste fiscale druk ter wereld heeft. Als doekje voor het bloeden wordt er in onze correcte media dan automatisch bijgevoegd, dat we in ons land dan wel over zeer goede sociale voorzieningen beschikken. Dat is zo, maar dat neemt niet weg, dat ze in onze buurlanden ook goede systemen hebben, ook al zijn die dan misschien iets minder. In die buurlanden heeft men dan wél betere wegen, beter gebouwde overheidsgebouwen, beter geïsoleerde schoolgebouwen, een beter leger en een beter werkende Justitie. En dan hebben we het nog niet gehad over de transfer van twaalf miljard euro die Vlaanderen elk jaar weggeeft en die helemaal niet geïnvesteerd worden tenzij in wafelijzerprojecten en het op peil houden van de levensstijl van een grotendeels niet werkende bevolkingsgroep. Het wordt hoog tijd dat we er mee ophouden, met dit België bedoel ik.
Het is stil waar het niet waait. Bij de SP.a likken ze nog altijd hun wonden. Tussendoor verandert er wel een en ander. Caroline Gennez werd de nieuwe partij-voorzitter, zij het niet zonder slag of stoot. Peter Vanvelthoven, ex-federaal minister, werd aangesteld tot fractieleider in de Kamer en Ludo Sannen tot dezelfde functie in het Vlaamse parlement. Ook de verkiezing van deze laatste gebeurde niet rimpelloos. Sannen was in een vorig leven nog een kopstuk van Agalev en bracht het zelfs tot groene minister in de Vlaamse deelregering. Later stapte hij over naar de SP.a in een poging van toenmalig voorzitter Steve Stunt om de hele groene beweging te recupereren. Dat mislukte, maar Sannen kreeg wel een verkiesbare plaats op de rode lijst als onafhankelijke. Eén jaar geleden werd hij dan officieel socialist en dat volstond om hem de voorkeur te geven op Gentenaar Dany Vandenbossche (géén familie), een man met twintig dienstjaren achter zich. De rode draad (!) in het hele verhaal van hierboven is, dat al deze leidinggevende functies binnen de SP.a nu in handen zijn van Limburgers. De man die achter heel die operatie steekt is niemand minder dan ex-kok, ex-cafébaas en ex-voorzitter Stevaert, nu voor de rest van zijn leven zelfbenoemde dikbetaalde gouverneur van Limburgse provincie. Van de ontmoediging binnen de West-Vlaamse afdeling, het afhaken van Freya uit Gent en de animositeit binnen de Antwerpse afdeling (waar de clan Detiège het opneemt tegen dictator Janssens), heeft Stevaert handig gebruik gemaakt om zijn pionnen naar voor te schuiven. Alhoewel hij als gouverneur zich eigenlijk niet te moeien heeft met de politiek van één partij, heeft Stevaert achter de schermen bij de SP.a weer de touwtjes in handen. De vraag is alleen, of hem dit buiten Limburg iets zal opbrengen. Daar houdt het trouwens niet mee op. Stevaert heeft een initiatief gelanceerd om Belgisch en Nederlands Limburg dichter bij elkaar te brengen. Hij wil dat men voortaan alleen nog zou spreken van Limburg, hoogstens nog van Oost- en West-Limburg en het adjectief Belgisch en Nederlands zou laten vallen. Wat dat betreft, ben ik het voor een keer met de man eens. Ik zou zelfs een stap verder willen gaan en zeggen dat de provincie Antwerpen op dezelfde manier toenadering moet zoeken bij Noord-Brabant en Oost-Vlaanderen bij Zeeland (of tenminste Zeeuws Vlaanderen). De zuidelijke Nederlandse provincies zijn zelfs vragende partij, omdat zij de betutteling van de Hollanders beu zijn. Het zou een eerste stap kunnen zijn naar een (tweede) confederatie: die van Vlaanderen met Nederland. --- In de marge van bovenstaande nog dit: om de toekomst van de heer Vande Lanotte hoeft niemand zich zorgen te maken. Naast senator is hij nog steeds hoogleraar grondwettelijk recht aan de universiteit van Gent, voorzitter van de SP.a West-Vlaanderen en zopas aangenomen als medewerker in het internationale advocatenkantoor DLD Piper. Evenals zijn partijgenoten Luc Van den Bossche (voorzitter Brussels airport en nog een resem andere functies, waaronder een aan de U-Gent), Jannie Haeck (voorzitter NMBS), Mw Lieten (voorzitter De Lijn) en de hierboven genoemde Stevaert zijn dat allemaal mensen die tegen een financieel stootje kunnen. Allemaal van de partaai van de waarkman, van de afdeling "La gauche caviar"!
Elke familie heeft wel een zwart schaap. Bij de De Dewevers hebben ze er twee. Het is naargelang hoe ge het bekijkt. Vanuit belgicistisch standpunt is het Bart, die inderdaad weegt op de regeringsonderhandelingen. Vanuit Vlaams standpunt is het broer Bruno, die zich laten kennen heeft als de zoveelste Lamme Goedzak die nog maar eens bereid is water in de wijn te doen en Vlaams grondgebied af te staan, "omdat de francofonen in de Rand in de meerderheid zijn". In St Joost ten Node wonen nu reeds 35.000 Polen. Als die daar ooit een meerderheid zouden vormen, moet die gemeente dan Pools worden? Brussel was ooit een Vlaamse stad. De verfransing is begonnen samen met de oprichting van België en heeft nooit opgehouden. Alle gemeenten die rond Brussel liggen en nu deel uitmaken van het zgz derde gewest, waren allemaal Vlaams. In 1954 nog werden St Agatha-Berchem, Ganshoren en Evere overgeheveld. Nu wil men er nog een zestal bijnemen. Als Vlaanderen daaraan toegeeft, zal die olievlek zich blijven uitdeinen en spreekt men straks Frans tot aan de poorten van Mechelen. Hierbij dient trouwens opgemerkt, dat er nog nooit een gemeente uit Waals-Brabant bij Brussel is gekomen of dat er ook maar iemand opkomt voor de rechten van Nederlandstaligen aldaar. De Franstaligen hebben het altijd over "respect" voor hun taalgenoten in de Rand en draaien daarmee de zaak compleet om. Het zijn in de eerste plaats de inwijkelingen die respect moeten betonen voor de streek waarin ze terecht komen. Het wordt hoog tijd dat de Franstaligen beseffen dat, als ze dit land willen behouden, ze moeten beginnen met de bestaande wetten na te leven. Er is echter ook goed nieuws. Volgens La Dernière Heure zouden steeds meer eigenaars van woonhuizen en appartementen in de faciliteitengemeenten, overwegen hun goed daar te verkopen. Ook zouden er minder Franstaligen én andere buitenlanders geneigd zijn er nog te komen wonen. Hopelijk heeft de krant gelijk. Dat zou de vastgoedprijzen kunnen doen zakken, waardoor jonge Vlaamse koppels weer kans krijgen in de eigen streek iets te kopen aan betaalbare prijzen. Als die anderstaligen toch zo gehecht zijn aan dat Frans, wat weerhoudt er hen dan van om in Waals-Brabant te gaan wonen? Als een Staat er niet meer in slaagt de wet te laten naleven, kan men er beter mee ophouden.
De VRT meldde zondag om 11.15 uur, dat er 5.000 betogers waren in de mars voor de Belgische eenheid. Om 13.00 uur waren het er al 20.000 en in het late journaal sprak men van 35.000. Zoek het maar uit. Laten we er van uitgaan, dat het er wel degelijk 35.000 waren. Dat is dan 0,35% van de Belgische bevolking, één vijfde van de ondertekenaars van madame Houard's petitie, 1,5% van het aantal ingeschreven vakbondsleden of, om het met de woorden van "polderbizon" Jos Van Den Eynde, zaliger(?) gedachtenis te zeggen: een vol stadion bij een topmatch voetbal in eerste afdeling. De organisatoren gaven zelf toe, dat het overgrote deel van de deelnemers Franstalig was. Als we het aantal aanwezige Vlamingen percentueel gaan vergelijken, komen we rond de 0,15%. Van een succes gesproken! Wat ook steeds opvalt is dat Franstalige betogers, die zeggen niets tegen Vlaanderen te hebben, wel steeds moeten toegeven dat ze geen Nederlands kennen. Dat geldt ook voor tante Houard zelf. Hoe kan er nu een betere verstandhouding komen tussen twee anderstalige volkeren als één ervan nooit de moeite doet de taal van de tweede te leren en, als het er op aan komt, steeds eist dat die zich aan hen aanpast? Dat is trouwens de hele essentie rond de heisa om Brussel-Halle/Vilvoorde. Alhoewel de organisatie gevraagd had de mars niet politiek uit te buiten, deden de Franstalige partijen dat wél. Ook dat is een constante in de Belgische politiek. De francofonen storen zich nooit aan verbodstekens en wetten, als die niet in hun kraam passen. Toppunt was dan Joëlle Milquet, weer zij, die wist dat de oranje-blauwe onderhandelaars het niet zouden appreciëren als zij mee in de stoet ging. Ze deed het dus wél. Als er ooit een oranje-blauwe regering komt, mét CDH, dan zie ik niet in waarom stoorzender Milquet dan zou ophouden met haar bijna legendarisch geworden tegenwringen. Het zou deze week weer een "cruciale" week worden. Eerst zien, zei de blinde. De tricolore mars heeft in die situatie helemaal niets veranderd, zoals trouwens werd verwacht.
Grote beroering in de Vlaamse deelregering. De federale regeringsonderhandelingen? De Staatshervorming? Brussel-Halle/Vilvoorde? De opstandige franskiljonse burgemeesters? Niets van dat alles. Vlaanderen blijkt zo'n 600 miljoen euro teveel in kas te hebben. Overschot! Nu, en dan? Is dat een reden voor beroering? Ja, want Vlaams begrotingsminister Van Mechelen - als ge het mij vraagt een meer dan bekwaam man - heeft, misschien onder invloed van de Sinterklaas periode, voorgesteld dat geld te gaan verdelen onder alle Vlaamse gemeenten en steden, a rato van 100 euro per inwoner. Nogal wieddes dat álle Vlaamse gemeenten het daarmee eens zijn. Dat geldt echter niet voor Van Mechelen's collega's. Die vinden dat ook zij wel even een beetje Sinterklaas kunnen en willen spelen. Denk maar aan de wachtlijsten in de gezondheids- en de gehandicaptenzorg of het onderwijs, om er maar enkele te noemen. Van een luxe gesproken! De reden waarom Vlaanderen baadt in het geld, is de laatste staatshervorming, het zgn Lambermontakkoord. Toen waren de francofonen vragende partij en hebben zij van hun chouchou Verhofstadt een hoop geld toegestoken gekregen. Daar België echter een wafelijzerstaat is, moest Vlaanderen een evenredig deel krijgen, alhoewel het dat toen niet persé nodig had. Zo werkt dit land nu eenmaal (niet). Terloops even bij vermelden dat de "democratische humanisten" van madame Milfoisnon toen met paars-groen hebben meegestemd en zo gezorgd hebben voor de ook toen broodnodige tweederde meerderheid. Het was ook een van de redenen waarom CD&V en CDH sindsdien uit elkaar zijn gegroeid (een tweede was het vreemdelingenstemrecht, toen CDH wéér meestemde met de vijand). Tenslotte enkele vragen: - Zou een cadeau aan alle gemeenten geen goede oplossing zijn? Eigenlijk niet, want die plaatselijke besturen zouden ook wel eens de tering naar de nering mogen zetten en wat beter op hun uitgaven mogen letten (samen hebben ze miljarden euro's schulden). Het is een publiek geheim, dat de meeste gemeenten niet goed beheerd worden. De uitdrukking: "hij/zij IS aan de gemeente", niet "WERKT aan de gemeente", spreekt boekdelen. - Heeft Vlaanderen een verdere staatshervorming nodig, als het over zoveel extra geld beschikt? Ja, want zoals België nu werkt kan Vlaanderen dat geld niet investeren zoals het wil. Een mooi bewijs daarvan is bv de aanleg van de extra spoorlijn in de Antwerpse haven. Daarover krijgt Vlaanderen zo goed als geen inspraak en was er bv in de lopende onderhandelingen geen akkoord om zelfs nog maar een Vlaamse consultant mee in de raad van bestuur van de NMBS te krijgen. Vlaanderen moet de kans krijgen te investeren in de sectoren waarin het denkt dit te moeten doen. Dat zou veel logischer zijn dan van armoede met dit geld Sinterklaas te moeten gaan spelen.
De francofone partijen hebben nog eens samen vergaderd en zijn tot de bevinding gekomen dat er een onderhandelde oplossing moet komen voor Brussel-Halle/Vilvoorde. Zij accepteren de uitslag van de Kamercommissie Binnenlandse zaken niet en willen dat er in de toekomst nooit meer een stemming Vlaanderen tegen Franstalig België mag komen. Met andere woorden: zij willen de afschaffing van de democratie. In een democratie heeft 51% de meerderheid. Volgens de Franstaligen geldt dat dus niet voor België. Daarmee krijgt Peter De Graeve nogmaals gelijk, toen hij stelde dat België geen democratie was, maar een regime. De vraag is nu, of wij nog België willen of een democratie. En dat is nog niet alles: de francofonen willen ook dat de zaak van de drie opstandige randburgemeesters gekoppeld wordt aan het dossier B-H/V. Ook hier dus geen schijn van wettelijkheid meer. Een burgemeester van een gemeente in Vlaanderen die openlijk aan Vlaanderen de oorlog verklaart (hij had het over "de vijand"), zou - steeds volgens de Franstalige samenscholing - in zijn functie moeten worden benoemd. "Quae cum ita sint", zei reeds Cicero. Als de zaken er zo bij staan, kunnen we er met dit België beter helemaal mee ophouden. Ik zie niet in hoe we tot een vergelijk kunnen komen met de negatieve afbraakpolitiek van onze Franstalige landgenoten. De wet toepassen mag alleen als het hen uitkomt, zoals indertijd met de wapenwet gebeurd is. Het is trouwens opmerkelijk, dat het gros van de heethoofden binnen het francofone blok niet bestaat uit echte Walen, maar uit Brusselaars van de hoofdstad én de Rand. Feitelijk is alleen Didier Reynders de enige echte Waal in de onderhandelingen over een nieuwe regering. Misschien is dat ook de reden waarom hij nog een beetje gematigd overkomt. Ondertussen liggen de oranje-blauwe besprekingen al anderhalve week stil en laat niets vermoeden dat er een echte doorbraak komt. De betoging van vakbonden en Franstaligen van zondag, zal daar weinig aan veranderen, misschien zelfs de zaak nog verergeren. Dictator Flahaut heeft al militaire logistieke hulp toegezegd. Met alle extra schulden die zijn departement al gemaakt heeft, kunnen die kosten er nog wel bij. Het zal dubbele kin uit Waver een zorg wezen.
Redouan Sitti, de negentienjarige moordenaar van Guido Demoor, heeft in beroep twee jaar voorwaardelijk gekregen plus een boete van 300.000 euro. Dat laatste is een lachertje, want de knaap bezit niets. De naastbestaanden van de treinmachinist zullen dan ook al blij mogen zijn met een aalmoes uit de kas van slachtofferhulp. Volgens de rechter kreeg Sitti een lichtere straf wegens zijn jonge leeftijd, zijn persoonlijkheid (!), zijn blanco strafblad en zijn "beginnend" inzicht van spijt. De weduwe heeft van de kerel nooit een excuus gehad. Dat beginnend inzicht is er misschien alleen geweest bij de advocaat van de dader. Wat zijn blanco strafblad betreft, dat zal dan wel alleen in België zijn. Volgens hardnekkige geruchten nam Sitti ook deel aan de brandstichtingen van auto's in de Parijse banlieues. Dat had dat waarschijnlijk met zijn persoonlijkheid te maken. Stel eens voor dat de dader een autochtoon was geweest en het slachtoffer een allochtoon. Misschien was de familie van het slachtoffer dan wel naar Jef Vermassen gestapt en had die ontdekt dat de dader een racistische moordenaar was... --- In Charleroi heeft men eergisteren een stille mars gehouden voor de vermoorde Sadia Sheik, een meisje van Pakistaanse afkomst, dat - samen met haar zus - werd neergeschoten door haar jongere broer. Dit alles in samenspraak met de rest van de familie, die het niet nam dat Sadia het ouderlijk huis had verlaten nadat ze door haar ouders was uitgehuwelijkt aan een onbekende man uit Pakistan. Zoiets noemen ze in de koran een "eremoord". Het komt in de moslimwereld regelmatig voor. Zopas was er ook een uitspraak over zo'n moord in Brescia, Italië. De daders, de vader en twee schoonbroers, kregen daar dertig jaar. In Denemarken is men veel consequenter in zo'n gevallen. Niet alleen de dader wordt dan gestraft, maar de hele familie vliegt het land uit. Hier is men nog op zoek naar de moordenaar en laat men de familie met rust. --- Naar wie men ook nog op zoek is, is een zekere Muhsin Paksoy, een imam uit het Gentse, die drie jaar geleden op de hoogte was van een plan tot eremoord. De man vond het niet nodig de politie te waarschuwen. Het resultaat was vier moorden. Een zekere Osman Calli vermoordde zijn vrouw, zijn zwangere zus, zijn ex-vriendin en haar schoonmoeder. Daarbuiten verlamde hij de vermeende minnaar van zijn vrouw, ook een Turk zoals de dader, die voor het leven verlamd is gebleven. --- Vlaanderen is verdraagzaam en solidair. Binnenkort krijgt Tom Barman de gouden erepenning van de Vlaamse gemeenschap voor zijn inspanningen. De weduwe van Guido Demoor en de andere slachtoffers zullen er het hunne van denken. Wij ook.
We zitten nu bijna aan dag 160 in de onderhandelingen voor een mogelijke nieuwe regering en alles laat voorzien dat we er de eerste weken nog niet uit zullen zijn. De kans bestaat zelfs, dat er helemaal geen federale regering meer komt. Is dat erg? Zo te zien niet, want het land draait gewoon verder. De sociale uitkeringen worden uitgetaald, de verkeerslichten werken, de index wordt automatisch aangepast. Over onze centen moeten we ons geen zorgen maken, want dat is een zaak van Europa geworden. De politie doet gewoon haar werk en rolde zopas nog een pedofielennetwerk op (met medewerking van Interpol, die ook een deel van de nationale taken overneemt). De inspectiedienst ontdekte verder fraudes bij het leger. De aftredende regering blijft gewoon de lopende zaken volgen en heeft hollebolle Flahaut onder curatele gezet. Door het feit dat een deel van de taken van de vroegere federale regeringen naar Europa zijn verhuisd en een ander deel naar de gewestregeringen, blijft er niet zoveel meer over op federaal vlak. Mits een akkoord tussen de drie gewestregeringen, volgens artikel 25 van de Grondwet, moet het mogelijk zijn eerst te bepalen wat nog gefederaliseerd kan worden en dan de restjes toe te vertrouwen aan een mini federale regering. Die laatste hebben we feitelijk alleen maar nodig voor de lange termijnproblemen op te lossen en daar is dan ook geen haast bij. De korte termijnproblemen kunnen nu al voor een groot deel opgelost worden door de bestaande deelregeringen, zoals we zopas hebben meegemaakt met de moedige uitspraak van minister Marino Keulen. Die zal de drie opstandige heethoofden in de faciliteitengemeenten, die niet alleen de taalwetten overtraden maar ook officieel in opstand kwamen tegen Vlaanderen, niét tot burgemeester benoemen. Een bank vooruit voor Keulen, die - nota bene - tot de Open VLD behoort, de partij die toch altijd nog een deel "omfloerste" unitairen herbergt van het genre Verhofstadt, Decroo, De Gucht en Dewael. We kunnen beter geen regering hebben dan een slechte en om tot een aanvaardbare ploeg te komen, zal het gegarandeerd nog even wachten worden.
In de huidige politieke situatie zijn straffe uitspraken eerder de regel dan de uitzondering. Het is dan ook allemaal wel een grote korrel zout te nemen. Waar ik we mateloos over erger is, dat de Franstalige regeringsonderhandelaars nu excuses eisen van hun Vlaamse tegenpartijen o.w.v. de beslissing van de Kamercommissie om B-H/V te splitsen. De reden daarvoor werd in "La Dernière Heure" duidelijk verwoord: "De Vlamingen hebben het gedurfd! Voor de eerste keer in 177 jaar hebben de Vlamingen de wet gesteld." M.a.w. betekent dit niet meer of minder, wat Peter De Graeve, filosoof aan de universiteit van Antwerpen, twee weken geleden al stelde, nl dat dit land geen democratie is, maar een regime. 177 jaar hebben de Vlamingen zich laten doen en nu ze eindelijk die vijf minuten politieke moed opbrachten er iets aan te doen, breekt de hel los. Ik kan me niet voorstellen dat het Vlaamse kartel zo'n excuses ooit zal geven. Zelfs de Open VLD zal het niet meer durven, nu de partij sinds 10 juni de bocht richting Vlaanderen heeft genomen. Beter geen regering dan een slechte. En wat gebeurt er dan? Welnu, dan gebeurt er helemaal niets meer, om de goede reden dat er geen wettelijke verkiezingen meer kunnen plaats vinden vooraleer er een definitieve regeling is voor het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde. Dat werd gisteren nog eens duidelijk gesteld door Marc Bossuyt, bij zijn aanstelling tot Nederlandstalige voorzitter van het Grondwettelijk Hof. Belangrijk daarbij was, dat hij op dat punt werd bijgetreden door de Franstalige voorzitter van hetzelfde Hof, dat vier jaar geleden die regels had vastgelegd. Mochten de francofone partijen dus volharden in hun verzet tegen de uitspraak van de Kamercommissie en mocht er geen federale regering komen, dan kan er ook wettelijk niet meer gestemd worden. Dat wordt dan het einde van het Belgische regime en misschien het begin van een echte democratie.
Waar is de tijd toen de IJzerbedevaart nog tienduizenden bezoekers trok? Eerst was er het afhaken van het eigen comité onder leiding van Lionel Vandenberge, die zijn afspraak met de Vlaamse geschiedenis miste, toen hij de uitspraak "Waalse vrienden, laat ons scheiden" deed en er daarna op terugkwam. Dit gebeurde door de druk van het Spirit partijtje, de linkervleugel van de ter ziele gegane Volksunie, die het IJzerbedevaartcomité had ingepalmd en Vandenberghe als troostprijs een senatorzetel aanbood, bij de socialisten nota bene. Later hebben de rechtse Vlamingen afgehaakt en zijn die met een eigen herdenking begonnen, de IJzerwake. Vorig jaar was er daar al meer volk dan op de IJzerbedevaart. Daar sprak men nog wel van 4.000 aanwezigen, maar in werkelijkheid waren het er nog hooguit 2.500... Normaal vindt de IJzerbedevaart plaats op de laatste zondag van augustus. In 2008 zou dat op 31 augustus zijn. Het IJzerwakecomité had daarom haar herdenking vastgelegd op de zondag ervoor, op 24 oogst dus. Het IJzerbedevaartcomité veranderde nu haar datum naar eveneens 24 augustus. Het resultaat van deze wijziging maakt, dat de weinige fervente Vlamingen die beide herdenkingen bezochten, nu zullen moeten kiezen: bedevaart of wake. En dat is niet alles. Het Spiritkransje dat de IJzerbedevaart in zijn greep heeft, komt nu af met een nieuw programma. Het wordt een soort "IJzerdag", een dagje Diksmuide, zeg maar. Met de medewerking van verschillende officiële instanties plus de Lijn en de Belgische NMBS, zullen bezoekers op 24 augustus 2008 in Diksmuide stadswandelingen kunnen doen, boottochtjes kunnen maken, straattheater kunnen bijwonen en nog van dat fraais. Oh, ja, voor de diehards zal er op de weide toch ook nog een herdenking zijn met bloemenhulde en een klassiek concert. Kortom, het wordt één grote Vlaamse kermis, een evenement dat zal passen in de reeks zomerse popconcerten. Dat het aantal bezoekers die dag hoger zal liggen dan dit jaar, is nu al duidelijk, maar met een Vlaamse bedevaart zal het nog weinig te maken hebben. De overtuigde Vlamingen die naar de IJzerwake zullen blijven gaan, zullen de enige zijn die nog een echte bedevaart zullen meemaken. Het valt trouwens nog te bezien hoe de politieke situatie er over negen maanden zal uitzien. Zoals de zaken nu (niet) lopen, is het mogelijk dat we volgende zomer tegen een ander België aankijken. De vraag is alleen nog, wat voor België het zal zijn. Als het überhaupt nog zal bestaan...
Ge houdt het niet voor mogelijk, wat voor onzin er dezer dagen verkocht wordt. Neem nu het geval van die piloot van 75 (!) jaar, Wimart, die - bewust of onbewust - betrokken geraakte in de zaak met de kinderzwendel in Tsjaad. De man werd er ziek, nadat hij in een gevangenis belandde. Om het hele onmetelijk land van jut naar haar te doorkruisen, was hij, ondanks zijn ouderdom, blijkbaar gezond genoeg. Hij werd opgenomen in een ziekenhuis van het Frans leger aldaar, waarvan men kan veronderstellen dat ze alles bij de hand hadden om hem goed te verzorgen. Niettegenstaande dit alles én het feit dat hij verzekerd was voor een eventuele repatriëring (zijn zoon had het reeds geregeld), besliste Defensie dat de man naar België zou worden teruggehaald met "Air Flahaut". Dit grapje kost de Belgische belastingbetaler, in de eerste plaats dus de Vlaamse, zo'n kleine 30.000 euro. Bij zijn terugkeer in België (de man had toen blijkbaar geen baxter meer nodig, die hij wel had toen hij in het vliegtuig stapte), las Wimart een statement voor. Niet over de kinderzwendel, maar over ... de Belgische politiek!! De man had dit blijkbaar niet zelf verzonnen; dan had hij het niet van een briefje moeten aflezen. Hij wist te vertellen, in twee talen waaronder gebroken Nederlands, dat België één moest blijven en dat we met zijn alle solidair moesten zijn... Blijkbaar was dat Wilmart's tegenprestatie voor de 30.000 euro die zijn repatriëring gekost had. Van een triestige grap gesproken! --- En dan is er die Franstalige tante uit Luik, die op het internet een lijst heeft gepubliceerd waarop men kan intekenen om zich te uiten voor de eenheid van België. Er zouden reeds 160.000 "handtekeningen" zijn. Daarbij volgende aantekeningen: 1. Wie gaat controleren of er effectief 160.000 verschillende handtekeningen zijn? Het is goed mogelijk dat er x-aantal inschrijvers zijn die zich telkens onder een andere naam gemeld hebben. Op het internet is dat een koud kunstje. 2. Een groot deel van de handtekeningen komen waarschijnlijk ook van vakbondszijde, waar een gelijkaardige lijst 60.000 handtekeningen haalde. Als we er van uitgaan, dat de vakbonden in België zo'n 2 millioen leden tellen, dan betekent het, dat er 1.1940.000 leden niét getekend hebben en er dus misschien niet akkoord mee zijn. Van een afgang gesproken. 3. De tante spreekt zelf geen Nederlands en dat zal waarschijnlijk ook het geval zijn met de meeste van de ondertekenaars. 4. Tijdens de koningskwestie ondertekenden (en niet op internet, maar op papier) liefst 2.600.000 Vlamingen de eis voor een volksreferendum. Toen dat er kwam en de meerderheid Leopold III terug wou, kwam er niets van in huis, omdat Vlaanderen moest zwichten voor het Waalse straatgeweld. Meer dan twee en een half millioen in Vlaanderen alleen is wat anders dan de schamele 160.000 in heel België. Zondag aanstaande zou er een mars komen vóór België, georganiseerd door dezelfde tante. De reclame daarvoor werd gevoerd in ... het Engels! De vraag zal dan niet zijn hoeveel deelnemers er in totaal gaan zijn, wel hoeveel Vlamingen eraan deel zullen nemen.
In de discussie Vlamingen vs francofonen kunnen de eersten doorgaans op weinig steun rekenen van de Nederlandse taalgenoten. Nogal wat Hollanders verwarren onze Bourgondische levensstijl met Frans spreken. Hoewel zij die taal moeilijk onder de knie krijgen, spreken ze er wel graag enkele woordjes van. Gelukkig zijn er ook uitzonderingen op de regel. Denk maar aan Dr Paardekoper uit de jaren zeventig. Nu is er nog zo een opgestaan, een zekere Victor Irving Spoormaker, psycholoog, die werkt aan een reisboek over Vlaanderen. Als gevolg hiervan, heeft de man ook al e.e.a. meegemaakt. Volgens Spoormaker is het echte probleem van de Belgische formatiemoeilijkheden niet Brussel-Halle/Vilvoorde, maar gewoon het geld. Ook hij weet van de transfers en, alhoewel hij die "maar" op een dikke tien miljard schat (hij rekent er de afbetaling van de Belgische staatsschuld niet bij), komt hij tot de vaststelling, dat het hier over verschrikkelijk veel geld gaat. In Nederland ontstond enkele jaren geleden een fikse rel omdat het land twee tot drie miljard euro netto moet afdragen aan Europa. Welnu, het bedrag dat Vlaanderen aan Wallonië geeft, bedraagt 4 keer zoveel! Het wordt nog erger, als men het in percentages uitrekent. De Europese bijdrage van Nederland is 0,5% van het Nederlandse bbp, die van Vlaanderen aan Wallonië (berekent op 10 miljard) meer dan 5%, dus minstens tien keer meer. Spoormaker noemt het "absurd veel". 5% is, om een voorbeeld te geven, de volledige begroting voor onderwijs in Nederland (met 18 miljoen inwoners, drie keer meer dan Vlaanderen). Landen zoals Slovenië en Kroatië, maar ook regio's zoals Catalonië en Baskenland, hebben hun onafhankelijkheid geclaimd omdat ze in de eerste plaats niet akkoord waren met de geldtransfers in hun eigen land, respectievelijk naar Servië en Spanje. De eerste twee hebben tenslotte de onafhankelijkheid gekregen, de andere twee een grotere autonomie. Vlaanderen, dat tot nu toe zo goed als niets kreeg, moet in de huidige politieke situatie, volgens Spoormaker, dan ook het been stijf houden. Er zijn twee opties: ofwel het geld zelf behouden ofwel meer invloed (lees: grotere federalisering). Het antwoord ligt bij de Franstaligen. Ofwel geven zij toe, ofwel blazen zij (en niet wij) België op.
