Nog maar pas was uit de tijdelijke samenwerking van De Standaard en Le Soir gebleken, dat Vlaanderen en Wallonië twee verschillende werelden zijn. Deze feitelijke situatie is nog maar eens duidelijk geworden nu er in De Standaard een rapport over Verhofstadt II verschenen is, mét daarbij de commentaar van Le Soir. In zijn geheel krijgt Verhofstadt II van De Standaard, nochtans een verborgen supporter van het genie uit Gent, een onvoldoende. Gezakt dus. Dat zal voor de meeste Vlamingen helemaal geen verrassing zijn. Van hen krijgt de paarse regering nog veel minder dan de 49,46 van De Standaard, al was het maar o.w.v. het volledig ontbreken van ook maar één oplossing op communautair vlak en de ondergeschiktheid van zowat alle programma's aan de Waalse behoeften. Als we echter gaan kijken naar de "prestaties" van de ministers afzonderlijk, dan blijkt daaruit dat "excellenties" die bij De Standaard een nul op het rekest krijgen, door Le Soir de hemel in geprezen worden. Onnodig te zeggen dat het dan om Waalse ministers gaat, in de eerste plaats Onkelinx, Flauhaut en Reynders, stuk voor stuk mislukkelingen voor de Vlamingen, helden voor de Walen. Van Onkelinx, die erin slaagde van Justitie een puinhoop te maken ondanks het feit dat haar departement 275 millioen euro méér kreeg dan haar voorganger Verwilghen, zegt Le Soir dat ze "historische stappen" heeft gezet. Of dat nu met het compleet mislukken van de informatica te maken heeft, met de ontsnapping van Erdal en de 28 van Dendermonde of de continuë stakingen van de cipiers, wordt niet vermeld. Reynders is, volgens Le Soir, een man met "visie" en Flahaut zou het imago van het leger hebben opgekrikt. Nou, nou... De enige twee die zowel door Vlaanderen als door Wallonië zowat gelijkmatig (slecht) beoordeeld worden zijn Verwilghen en staatssecretaris Gisèle Mandaila. Na de zaak Dutroux was Verwilghen de gedoodverfde minister van Justitie maar is hij geboycot geworden door de PS, die daardoor tante Laurette op zijn plaats kon parachuteren. Buiten Justitie stelde Verwilghen inderdaad niets meer voor, maar de man heeft dus de kans niet gehad zijn levenswerk af te maken waardoor hij ook niet meer gemotiveerd kon zijn. En dan Mandaila. Mandaila wie? Deze dame, van Kongolese origine, FDF-lid nota bene, blijkt gedurende vier jaar staatssecretaris voor het gezin en personen met een handicap te zijn geweest. Ooit van gehoord? Ik eenmaal, toen zij (waarom zij?) in de senaat een hulde bracht aan de overleden Hugo Schiltz en dit in zo'n beschamend schabouwelijk Nederlands deed, dat daartegen terecht werd geprotesteerd vanuit de Vlaamse oppositie. Het blijft wel veelbetekenend dat die Schiltz alleen maar door belgicisten en Vlaamshaters is gehuldigd geworden (ook door bv "Flup Moustache", ook bekend als Philippe Moureaux, uitvinder van de "institutionele atoombom"). De Vlamingen blijven het trouwens maar slikken, dat hun francofone tegenstanders geen of slecht Nederlands spreken. De Walen doen dat niet. In hetzelfde verslag kregen Landuyt, Tobbackske en Vanvelthoven van Le Soir een slecht rapport omdat hun Frans niet goed genoeg is. Hierbij - als het goed is zeggen we het ook - een punt voor de kleine Tobback. Het schijnt dat hij gewoon weigert Frans te spreken, hetgeen voor mij althans te verkiezen is boven die taal slecht te spreken en zich belachelijk te maken. Tenslotte nog het oordeel over Verhofstadt zelf. Die haalt 63% bij De Standaard en liefst 71% bij Le Soir. Hij blijft de populairste politicus in Wallonië, waar men alleen maar zijn vierde burgermanifest heeft kunnen lezen (in het Frans) waarin ook weer geen letter stond over de communautaire problemen van dit land. Van een huichelaar gesproken!
Met de verkiezingen in het zicht zat het er natuurlijk aan te komen: een hoop onleesbare flauwe kul in de kranten. Ongelooflijk hoeveel inkt en papier er wordt weggesmeten voor artikels die eigenlijk de moeite niet waard zijn gelezen te worden. Eerst kwamen zowel De Standaard als De Morgen, kranten die zich, nota bene, zelf bestempelen als "kwaliteitskranten" (eigen lof stinkt!), met een soort eindrapport af van onze afscheid nemende parlementariërs. Dat de vertegenwoordigers van het Vlaams Belang het daarbij zouden moeten ontgelden, was al op voorhand geweten. Zeker bij de linkse De Morgen van perspaus Desmedt kon geen enkele VB-er dan ook maar iets goed verricht hebben. De vraag is natuurlijk in hoever men zulke artikels moet blijven lezen als er van objectiviteit geen sprake meer is. Kort samengevat: men sluit een schutkring rond een partij, in dit geval de grootste van Vlaanderen, geeft haar mensen niet eenmaal de kans ergens aan mee te doen, zwijgt ze dood tenzij het gaat om negatief nieuws te brengen en komt daarna vertellen dat ze het in het parlement niet goed doet! Als men dit echter bekijkt in het kader van een parlement dat zelf zijn werk meestal niet goed doet, vraagt men zich wel af wie er dan wel iets goed doet. De Standaard maakte ook een aparte beschouwing over de partijvoorzitters en daar was het liedje niet anders. Frank Vanhecke van het VB kwam dus als laatste uit de bus, nog achter Veraatje Dua van het minuscule groene groepje. Als voornaamste reden ervoor werd opgegeven dat Vanhecke niet bereid was compromissen te sluiten. Eigenlijk klopt dit nog ook: het VB sluit inderdaad geen compromissen à la Schiltz en doet niet mee aan de Belgische koehandel zoals we dat van de andere partijen gewend zijn. Als Vanhecke zo iets zou doen, dan zou zijn Vlaams-nationalistische achterban hem dat zeer kwalijk nemen. Het Vlaams Belang heeft altijd gezegd alleen in een Belgische regering te zullen stappen als het de laatste Belgische regering zou zijn en dient zich daaraan te houden. Tenslotte is het nu al dagen durende gezeur over Yves Leterme. Doet hij het of doet hij het niet? Mag hij het wel doen? Natuurlijk is deze gang van zaken ethisch niet netjes, maar politiek is nu eenmaal geen exacte wetenschap. Het merkwaardige van de hele heisa is dat het de liberalen zijn die staan te pruilen, terwijl het hun boegbeeld Verhofstadt is geweest die de kieswet zodanig heeft verkracht dat zulke uitwassen nu mogelijk zijn geworden. Alle ministers van de Vlaamse regering doen mee aan de federale verkiezingen en vice versa. Of ze daarna al dan niet een federale functie zullen opnemen, zal velen worst wezen. Dewael heeft dat toch ook gedaan? Verhofstadt windt zijn gemeentezitje in Gent soms ook belangrijker dan zijn taak van premier? Op één punt heeft Leterme alvast gelijk: laat de kiezer daarover oordelen. Voor mijn part zou ik zeggen: stem niét voor tweezakken, stem niét voor ministers die hun werk in de steek laten door geen enkele verkiezing te willen missen. Laat ze voelen dat we hen niet nodig hebben. Wie leeft zal zien.
Bij het Open VLD verkiezingscongres van vorige week zaterdag zouden er 180 voorstellen geformuleerd zijn geworden! Als men zoiets hoort, dan kan men zich terecht afvragen wat die partij gedurende de laatste acht jaar aan de macht heeft gepresteerd om er nu pas achter te komen dat er nog zoveel veranderingen en/of verbeteringen kunnen worden aangebracht. De hele lijst is me (nog) niet bekend, maar ik heb zo het vage voorgevoel dat het er waarschijnlijk wel 181 hadden kunnen zijn. Een oplossing voor de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde, dat nochtans wettelijk verplicht is, zal er wel niet bij zijn. Eén voorstel van de jongliberalen is wel bekend geraakt en heeft ondertussen al voor de nodige commotie gezorgd. Jong blauw wil nl een kerkbelasting invoeren voor aanhangers van religies en daarmee de Staat daarvoor geen geld meer laten uitgeven. In enkele landen bestaat al iets dergelijks. In Duitsland bv is er een Kirchensteuer, waarbij mensen die zich tot e.o.a. religie bekennen daarvoor een taks betalen die gaat van 8 tot 10% van hun inkomen en daarvoor recht hebben om aan die religie deel te nemen (o.a. via erediensten en eigen scholen). In Duitsland is dat historisch gegroeid als gevolg van de tweedeling van het land in katholieke en protestantse regio's. Zie je dat bij ons al gebeuren? Als gevolg van het liberale voorstel is er in de kranten al heel wat inkt gevloeid over deze kerkbelasting. Het merendeel van de schrijvers, zowel voor- als tegenstanders, zit echter naast de kern van de zaak en wel om volgende reden: Tot aan de Franse revolutie en de bezetting van ons land door die zuiderburen, was zo ongeveer de helft van Vlaanderen eigendom van de Kerk en de kloosterorden, zeg maar de abdijen. De Fransen hebben de Kerk toen alles afgenomen. Nadat we van hen weer verlost waren is er bij ons een akkoord gekomen tussen Kerk en Staat, waarbij de Kerk de meeste landerijen en gronden niet terugkreeg, maar waarbij de Staat er zich toe verplichtte de bedienaars van de (toen bijna uitsluitend) katholieke eredienst een soort loon te geven. Ook werd overeengekomen dat het onderhoud van de kerken zou gebeuren door de gemeenten en steden waarin die gebouwen zich bevonden. Toen de Belgische Staat in 1830 tot stand kwam, heeft die het akkoord overgenomen. Als de Staat nu, volgens het voorstel van de jongliberalen, geen geld meer zou uittrekken voor de religies, dan zou zij feitelijk de destijds verbeurd verklaarde eigendommen van de katholieke kerk moeten teruggeven, iets wat onmogelijk is. Dat zo'n voorstel tot kerkbelasting moet komen uitgerekend van een partij die het altijd maar over belastingverlagingen heeft, is natuurlijk hilarisch. Waarschijnlijk gaan ze er van uit dat die belasting toch alleen maar mensen zou treffen die niet voor hen stemmen. Erg "open" lijkt me dat allemaal niet. Het is natuurlijk een feit dat België steeds minder christelijk wordt en dat er waarschijnlijk in de toekomst nog initiatieven in de aard van het jongblauwe voorstel zullen komen. Misschien is het dan ook wenselijk een andere formule te vinden voor de financiering van de religies, maar dan een op vrijwillige basis, niet opgelegd door een zoveelste slechte wet. Een voorbeeld zou kunnen zijn wat nu reeds in Italië gebeurt. Daar kan elke belastingbetaler 0,8% van zijn belastingen (dat is maar een tiende van de Duitse Kirchensteuer) zelf toewijzen aan een religie, een seculiere organisatie of aan de Staat. Niemand betaalt er méér belasting voor en zelfs mensen die niet meer praktiserend gelovig zijn (en zo zijn er veel, ook bij ons) kunnen dan uit sympathie een godsdienst steunen. Iets om over na te denken.
P.S. Het concordaat tussen Kerk en Staat was alleen met de katholieke kerk. Bij een compensatie zouden de andere erediensten helemaal niets meer krijgen. Het Italiaanse voorstel is dan ook een win-win situatie voor iedereen.
De verkiezingen worden ook wel eens bollekenskermis genoemd. Wat er nu gaande is met de kieslijsten van SP.a/Spirit zou men eerder bollekenscircus kunnen noemen. Een overzicht: - Een paar zeer geleerde dames van over de vijftig, beiden universiteitsprof, die zich nooit in hun leven met actieve politiek hebben bezig gehouden en dat ook in de toekomst niet zinnens zijn te doen. Zij zijn nl vastbesloten hun eigen universiteitsonderzoeken voort te zetten en zullen in het parlement waarschijnlijk alleen te zien zijn als er op de knopjes zal moeten gedrukt worden. Of dat de kartelpartij veel extra stemmen zal opbrengen, is zeer de vraag. - Wie wel meer stemmen zal opbrengen, is het drietal "werkende mensen", zo worden ze althans aan de kiezer voorgesteld. In werkelijkheid gaat het om vakbondsafgevaardigden van de (rode) vakbond die in jaren al niet meer echt gewerkt hebben, daar ze in hun fabriek werden vrijgesteld van arbeid. De mogelijke verkiezing van deze "werklieden" zal de vakbond nog meer macht geven binnen het kartel en dat is slecht nieuws voor Vlaanderen, want het ABVV is pro-Belgisch en anti-Vlaams. - Nog straffer wordt het als we weten dat de Antwerpse socialistische senator van Marokkaanse origine Mimount Bousaka niet meer op de lijst voorkomt. In 2003 haalde zij nochtans 30.000 voorkeurstemmen en was ze zo goed ingeburgerd dat ze zelfs een keer betrapt werd wegens dronkenschap achter het stuur. Van integratie gesproken! Geen Bousaka meer dus, haar plaats wordt ingenomen door een andere dame van dezelfde oorsprong, Anissa Tensamani, die eveneens al goed ingeburgerd is. Ze werd zopas nog verkozen toch de meest sexy politica van Vlaanderen en had al enkele "affaires", waaronder een met een vooraanstaande VLD-er. Daarenboven was ze al eens staatssecretaris, maar had ze van die job moeten afzien, toen bleek dat ze gelogen had over haar diploma's. Oh, ja, ook dit nog: Temsamani ging in een vorig leven drie maal failliet en lichtte dus zo de staat op, maar dat is geen schande bij de socialisten die op dat gebied al e.e.a. gewend zijn. Denk maar aan Agusta en Dassault. - Kers op de taart is echter Margaretha Guidone, dé Belgische milieubewuste huisvrouw, van Nederlandse origine en getrouwd met een Italiaan én fifi van Tobbackske. In april slaagde deze huismus erin in het blad Humo te beweren dat moleculen ook een ziel hebben. "In de kwantumfysica", zei ze, "is bewezen dat als je tegen een waterdruppel praat, de watermolecule verandert"! Zo te zien blijkt dyslexie niet eens haar grootste handicap te zijn... Voor wie zijn stem niet kwijt geraakt aan een van bovenstaande rariteiten, is er nog de mogelijkheid te stemmen voor Wendel Trio, de bebaarde en behaarde ex-manager van Greenpeace en, of ge het gelooft of niet, ook voor enkele gewone zich socialist noemende kandidaten op die lijsten. Na bovenstaande overdondering zou men tenslotte nog vergeten dat er op de SpaSpi lijsten ook spiritisten staan. Figuren zoals Bertje Anciaux, Geert Lambert en Els (Wie?) De Weert van wie we al langer circusakten gewend zijn waardoor ze op de lijsten dus helemaal niet misstaan. De vraag is alleen, hoeveel van dit kleurrijke volkje 10 juni zullen overleven...
Iedereen heeft wel eens het verhaal gehoord over economische gelukzoekers, in onze media steevast "asielzoekers" genoemd (wat meestal niet klopt), die dankbaar misbruik maken van onze sociale diensten en daarvoor - in tegenstelling tot de autochtonen - niets moeten betalen. Dat gaat van een simpele busrit tot een behandeling bij de tandarts. Mijn eigen tandarts heeft het één (1) keer meegemaakt, dat de klant na de behandeling zei dat het OCMW het wel zou betalen. Het is bij hem geen tweede keer gebeurd. Het kan echter nog veel erger. Het blijkt nl dat die zgz asielzoekers hier zelfs gratis vruchtbaarheidsbehandelingen en fertiliteitonderzoek kunnen laten verrichten, behandelingen die in sommige landen van herkomst niet eens bestaan. Er zijn gevallen bekend, o.a. bij de Rijksuniversiteit van Gent, waarbij buitenlanders alleen voor dat doel naar hier kwamen... Nu Verhofstadt II op zijn einde loopt, Paars in het algemeen en Open VLD in het bijzonder dreigt de rekening te worden gepresenteerd voor zoveel geknoei, worden er ter elfder uur enkele wetten van kracht die dergelijke misbruiken aan banden moeten leggen. Men kan nu wel zeggen: "beter laat dan nooit", maar als Paars zijn werk goed had gedaan, was ons heel wat miserie én geld bespaard gebleven. Die miserie is feitelijk begonnen, toen de roodgroene vleugel van de regering Verhofstadt I persé het stemrecht voor vreemdelingen erdoor wilde halen. De VLD zag dat niet zitten, zodat de zaak in eerste instantie niet doorging. Als compensatie gaven de liberalen wel hun akkoord voor de snel-Belg-wet, die de deuren voor een massale immigratie openzette. Toen de nefaste snel-Belg-wet er eenmaal was, heeft men het stemrecht voor vreemdelingen er tóch doorgedrukt via een wisselmeerderheid van SP.a/Spirit, Groen! en alle Waalse partijen en stond de VLD in haar hemd. Sindsdien is die snel-Belg-wet zelfs nog uitgebreid, zodat België het paradijs werd voor alle soorten inwijkelingen, niet zelden met een criminele achtergrond. De nieuwe wet was er trouwens mee voor verantwoordelijk dat Paars na de regionale verkiezingen van 2004 flink moest inleveren. Na een regeringsperiode van liefst acht jaar, zou daar nu eindelijk enige verandering in komen. Would-be Belgen krijgen vanaf 1 juni van dit jaar geen geld meer, ook niet van het OCMW, alleen nog onderdak in een collectieve opvangstructuur en voedsel. De behandeling van de dossiers mag van dan af nog maximaal één jaar duren. Er is geen enkele reden voor Paars om hierover nu euforisch te doen. Na acht jaar pas met een (gedeeltelijke) oplossing komen, lijkt eerder een verkiezingsstunt. Ondertussen zijn er enkele tienduizenden Belg kunnen worden en/of hebben ze lekker gratis kunnen profiteren van voordelen waarvoor de eigen mensen moeten betalen. Onrechtvaardiger kan moeilijk.
Nicolas Sarkozy heeft het in Frankrijk gehaald, zoals alle peilingen de hele tijd door voorspeld hadden. Er zijn dus toch nog zekerheden. Opmerkelijk is dat Sarkozy een afstammeling is van immigranten en op dat gebeid volgt hij dus Napoleon op en, in een zekere mate, Charles de Gaulle. Laatstgenoemde kwam uit een Frans-Vlaamse familie die oorspronkelijk Van de Walle heette. Zoals alle inwijkelingen die zich goed inburgeren, heeft ook Sarkozy zijn best gedaan om dat te bewijzen en zal hij dan ook trachten franser te zijn dan de Fransen. Datzelfde maken we ook bij ons mee met afstammelingen van Vlamingen in Wallonië die daar, zeker in de politiek, waalser willen zijn dan de Walen zelf (zie maar naar Onkelinx, Van Cauwenberghe, Eerdekens en Co). Of Sarkozy zijn politiek van verandering in Frankrijk zal kunnen doorvoeren, zal afhangen van de zgz "derde en vierde ronde", omdat er in juni opnieuw moet worden gestemd, deze keer voor een nieuw Frans parlement. Een linkse overwinning in dat parlement zou leiden tot een co-habitation (linkse regering, rechtse president) waarvan we weten dat het niet veel positiefs inhoudt. Toch is links in Frankrijk niet meer zo sterk als het resultaat van Ségolène Royal laat uitschijnen. In de eerste ronde haalde zij bijna 25%, maar alle andere acht (!) linkse kandidaten haalden samen slechts 12%. De communistische kandidate zelfs geen 2%. Dat maakte dat links slechts voor 38% vertegenwoordigd was. Royal was zich daar wel degelijk van bewust, reden waarom zij op het einde van haar campagne hatelijk begon te doen en stelde dat een overwinning van Sakozy geweld zou oproepen. Haar oproep had succes, want na de zege van Sarko werden er in de bekende banlieues 370 auto's in brand gestoken. De VRT reporter ter plaatse, Peter Bruyninckx, die het als echter VRT-er al langer moeilijk had om zijn linkse sympathie te verbergen, vergoelijkte die brandstichtingen door te zeggen, dat 370 in Frankrijk een "normaal" getal was. "Dat aantal wordt elk jaar bij de jaarwisseling in brand gestoken", zei hij. Hij vertelde er terloops nog een pertinente leugen bij, toen hij zei dat de onlusten van vorig jaar in de banlieues het gevolg waren van Sarkozy's uitspraak dat bepaalde "jongeren" daar crapuul waren ("racaille"). Dit is de zaak volledig omkeren. Sarkozy zei dat ná het uitbreken van de brandstichtingen en dan nog als antwoord op een buurvrouw die de brandstichter inderdaad crapuul had genoemd. Enfin, zelfs in haar buitenlandse commentaar kan onze rooie VRT niet objectief blijven. Het blijft ondertussen een vast gegeven dat linkse groepen die hun zin niet krijgen, steevast naar straatgeweld grijpen. Telkens er ergens een vergadering is van een rechtse groepering of zelfs nog maar van de G8 of iets in die aard, dan moet er van alles kapot geslagen worden en, als het enigzins kan, winkels worden geplunderd. Als links ergens vergadert, gebeurt dat zo goed als nooit en áls het dan eens fout loopt, dan is dat meestal het werk van Einzelgänger en niet van georganiseerde groepen. Links noemt zo iets dan democratie...
Leterme heeft dan eindelijk officieel aangekondigd, dat hij de senaatslijst voor de CD&V zal trekken bij de verkiezingen van 10 juni a.s. Eigenlijk wist iedereen dat al maanden. Het was zo een beetje het geheim van poesjenel:"Sst, zeg het niet voort", maar iedereen wist het al. Of de man zich nu ook kandidaat stelt voor de post van eerste minister in de federale regering, houdt hij weer in beraad. Zo kan dat welles-nietes spelletje blijven duren, tot groot ongenoegen van zijn politieke tegenstrevers die het hoe langer hoe meer op hun zenuwen krijgen. Er zijn er die beweren dat Leterme eigenlijk al drie jaar campagne voert. Misschien klopt dat nog ook, is heel dit geheimzinnig gedoe wel netjes gepland en maakt het deel uit van een goed beraamd plan om de concurrentie te jennen. Dat Slangen aan zo iets nooit gedacht heeft! Bij de Open VLD kan men er niet mee lachen en his master's voice, Bartje uit Mechelen, heeft voor een keer gelijk als hij zegt dat het allemaal komedie is. Dat geldt trouwens niet alleen voor Leterme's spelletje "doe ik het of doe ik het niet", maar voor de hele Belgische politiek tout court. De bevestiging van Leterme aan het hoofd van de senaatslijst voor de CD&V verandert tenslotte niets aan de huidige en toekomstige politieke situatie. Eigenlijk heeft hij zelfs gelijk waar hij zegt dat het niet gaat over "ik en hij" of over "200.000 jobs of 260.000 jobs". De volgende regering zal moeten kunnen beslissen of men al dan niet weer communautaire gesprekken aanknoopt en de grondwet nog eens wijzigt. Om dat laatste te kunnen verwezenlijken moet de volgende federale regering over een tweederde meerderheid beschikken. Als dat niet het geval zal zijn of als men in Wallonië niet over een meerderheid zal beschikken die daarmee akkoord gaat, dan moet de CD&V consequent zijn en niét in die regering stappen, zoals Leterme steeds heeft voorgehouden. Doet hij dat wel dan verspeelt hij zijn laatste greintje geloofwaardigheid. Zonder die tweederde meerderheid krijgt men immers geen enkele wet veranderd en kan men de francofonen en hun linkse Vlaamse slippendragers nooit dwingen aan Vlaanderen ook maar één toegeving te doen. Tekenend voor deze situatie is trouwens de reactie van Di Rupo op Leterme's officiële kandidatuurstelling. De man met het strikje noemde de kandidatuur "goed nieuws" en verzette zich daarbij meteen tegen een verdere regionalisering van de federale bevoegdheden... --- Ik weet niet of het aan spindokter Slangen ligt, maar de Open VLD maakte nog eens een grove tactische fout door uitgerekend op 6 mei een verkiezingscongres te houden. Men wist dat het de finale dag van de Franse verkiezingen was en met het nieuws van Leterme's kandidatuur (én daarbij nog het bericht dat Clijsters ermee stopt), werd er over dat congres nauwelijks nog gesproken. Het komt daar niet meer goed in de "Slangenkuil).
