Het kartel van de Catalaanse nationalisten, een samengaan van centrumrechts tot links heeft, na een recordopkomst (77%), dan toch de regionale verkiezingen gewonnen, die velen daar zien als een eerste stap naar de onafhankelijkheid van de regio. ‘Junts pel si’, wat zoveel betekent als ‘samen voor ja’ heeft maar 6 zetels tekort om de volstrekte meerderheid te halen, maar zal die drempel wel overschrijden dank zij een samengaan met de uiterst linkse CUP-partij die eveneens nationalistisch is (zie je zoiets bij ons al gebeuren?). De promotor achter het hele gebeuren is Artur Mas, de huidige minister-president, die reeds in 2012 beloofde voluit te gaan voor de ‘independencia’. Met deze verkiezingsoverwinning is de eerste horde genomen en wordt het nu afwachten wat het debat met de nationale Spaanse regering zal opbrengen. Met de huidige Spaanse premier, Mariano Rajoy van de Partido Popular, valt niet te praten, maar in december zijn er daar ook nationale verkiezingen en is het afwachten wie die gaat winnen. Mas rekent erop dat hij binnen de achttien maanden Catalonië onafhankelijk kan maken. Of dat zal lukken is een ander paar mouwen, maar het doet alvast andere Europese regio’s dromen. In de eerste plaats Schotland, waar men naar een tweede referendum wil, al dan niet gekoppeld aan een mogelijke Brexit, maar ook Baskenland, dat feitelijk al een stap verder staat dan Catalonië, want het kan nu al zijn eigen belastingen innen. Ook in Spanje weet men het: ‘L’argent fait la guerre’. Catalonië krijgt van Spanje amper de helft van wat het aan Spanje geeft. Wat dat betekent, weet men zelfs in Vlaanderen, dat braaf zijn transfers blijft betalen, iets wat Catalonië niet meer zinnens is te doen.
En dan is er nog Europa, dat kleur zal moeten bekennen en eventueel zijn wetten zal moeten aanpassen. Een regio zoals Catalonië, met een bruto binnenlands product dat groter is dan bv Ierland of Finland, kan zo maar niet genegeerd worden. Enfin, het wordt afwachten hoe de zaak verder zal evolueren, maar wij Vlamingen doen er goed aan ze te volgen. Ge weet maar nooit waarvoor dat later nog van pas kan komen.
|