Terwijl half Vlaanderen zich vandaag vergaapt aan de Ronde en de kranten er morgen bol van zullen staan, zal het maandag uitkijken worden naar wat het worden zal met het nieuwe Gentse circulatieplan. Een goede week geleden liet men nog zien hoe een duizendtal betogers vóór het nieuwe plan door de stad stapten en reden (met de fiets), maar men hoort zeer weinig over de petitie tégen het plan dat de voorbije week werd ingediend op het stadhuis en dat niet minder dan 30.000 handtekeningen bevat, genoeg om een referendum te houden, al zal dat nog wel enige tijd duren vóór dat er zal komen. Vooral bij de socialisten van Termont zit de schrik er diep in. Na de schade aangericht door de Optima affaire en van Publi-dinges kunnen ze een volgende uppercut missen als kiespijn. Het schijnt nl dat een groot deel van de tegenstanders tot Termont’s kiezers behoren, niet alleen echte Gentenaren maar ook Gentse Turken die zo al rotverwend worden in de Arteveldestad. Opmerkelijk was ook dat het indienen van die petitie voor onze poco media geen nieuws bleek te zijn, helemaal iets anders dan wanneer er bv in Antwerpen e.o.a. actiegroep een ideetje op tafel legt.
Mede als gevolg van die Gentse perikelen, is het Groen dat daar momenteel de kar van het kartel trekt, wat de kans groot maakt dat ze straks ook de lijsttrekker gaat mogen leveren. Zoals ik in mijn vorige blog al schreef zijn het vooral de socialisten die overal klop krijgen. In Antwerpen is dat niet anders. Daar heeft Wouter de boskabouter zichzelf al opgeworpen als de leider van een roodgroen kartel, áls dat er zou komen. De vrij onbekende nieuwe SP.a-voorzitter Tom Meeus mag al blij zijn als hij Van Besiens retoriek mag napraten, zoals pas nog gebeurd is n.a.v. de bekritiseerde persconferentie, die - bij gebrek aan betere argumenten - feitelijk niets voorstelde.
De N-VA mag dan al vertellen dat ze het communautaire voor de duur van deze federale legislatuur in de ijskast laat, de communautaire geschillen blijven gewoon doorgaan. Zopas waren er de twee beslissingen van de Vlaamse regering, nota bene: ook gesteund door de oppositie, waar bij de eerste de wapenexport van het Waalse gewest aan Saoedi-Arabië – als eigenaar van de FN wapenfabriek – werd afgekeurd en daarna het decreet dat onverdoofd slachten tegen ergens in 2019 zal verbieden. Dat laatste is niet meteen tegen het Waals gewest, maar daar gebeurt dat (voorlopig?) niet. En zo zijn er nog wel enkele wetten die het verschil tussen Vlaanderen en Wallonië steeds groter maken. Denk maar aan de laatste verkeerswet i.v.m. de maximum snelheid op gewestwegen of enkele al langer bestaande verschillen over de jacht. Zo mag er bv op bepaalde tijden niet gejaagd worden in Vlaanderen, maar kunnen Vlaamse jagers wel hun hartje ophalen in Wallonië (waarbij bepaald wild hier niet kan verkocht of opgediend worden, maar ginder wel). Straks trekken moslims en joden uit Vlaanderen bij het offerfeest misschien naar Wallonië om daar onverdoofd te kunnen slachten en zo zijn er nog wel enkele zaken die maken dat de gewesten steeds verder uit elkaar groeien. Voor wie hoopt op een Vlaamse onafhankelijkheid is dat feitelijk goed nieuws, want als dat zo blijft doorgaan is er misschien hoop dat we toch ooit eens wakker worden in een land dat wel degelijk helemaal zal gesplitst zijn. Enfin, dromen mag.
---
De marktonderzoeksbureaus (oef!) hebben een gat in de markt ontdekt. Ze voeren nu ook al peilingen uit naar het kiesgedrag in de steden, dit in het vooruitzicht van de gemeenteverkiezingen van eind volgend jaar (dus nog zo’n anderhalf jaar te gaan!). Eerst was er al een in Gent, daarna een in de koekenstad. Zeker met de wetenschap dat de peilingen voor grote gebeurtenissen en verkiezingen het laatste jaar jammerlijk faalden - de Brexit en de verschillende verkiezingen (zelfs die in het kleine Saarland klopten niet) – kan men zich afvragen wie zich daarover opwindt, buiten enkele partijbeesten die blijkbaar niets anders te doen hebben. E.e.a. heeft, volgens mij, te maken met de (a)sociale media die dag in dag uit echt en fake nieuws blijven spuien en waartegen de bestaande media dan denken te moeten reageren om nog geloofwaardig te blijven. Op alles en nog wat is er tegenwoordig wel kritiek, wat het leven alleen maar ingewikkelder zal maken, zeker voor de mensen die daarvan wakker liggen.
Als bv zou blijken dat straks het nieuwe verkeersreglement voor de Gentse binnenstad een ramp wordt (vanaf maandag gaat het in), dan komen we dat ook wel te weten zonder peilingen en krijgen de Stroppen de kans de bedenkers ervan bij de volgende verkiezingen weg te stemmen. Een peiling die vóór dat nieuwe reglement is ingevoerd, is dan ook totaal waardeloos. Zonde voor het geld dat daaraan wordt uitgegeven.
Er is in alle recente peilingen én verkiezingsuitslagen, zowel in binnen- als buitenland, zowel in steden als nationaal, wel één constante: op het einde verliezen de socialisten, om het met de bekende parafrase van Gary Lineker te zeggen.
Binnen de 24 uur na de ondertekening door Theresa May van de officiële aanvraag voor de Brexit, heeft Lloyds of London, de grootste verzekeringsmarkt ter wereld, al beslist haar vestigingsplaats voor de E.U. te verhuizen naar Brussel. Dat zal meteen geen omwenteling teweeg brengen, maar het is misschien wel een begin van een grotere verhuis. Het gaat daarenboven om hoogwaardige jobs die veel belangrijker en stukken beter betaald zijn dan die van productiebedrijven, wier toekomst onzeker blijft. Als Lloyds navolgers krijgt – en dat zit er dik in – zal dat heel wat goedbetaalde jobs met zich meebrengen, in de eerste plaats voor Vlaanderen waar de doorsnee goed opgeleide ook een vaardige taalkennis heeft die verder strekt dan het obligate Frans waar Walen en Brusselaars zich aan vergapen (en daarom meestal ook geen andere taal leren). De aanwezigheid van goed opgeleide mensen was trouwens één van de redenen waarom Lloyds voor Brussel koos. Andere positieve punten waren de bereikbaarheid en de reeds bestaande nabijheid van belangrijke Europese beslissingscentra, zoals de EU, de NATO, de Wereldbank en heel wat Internationals.
Vroeger volstond voor Britse bedrijven een bijkantoor ergens in de E.U. Met de UK buiten de EU kan dat niet meer en zijn ze verplicht een filiaal op te richten, een dochteronderneming, zeg maar. Er is trouwens al een voorgaande: niet minder dan 17 grote internationale pensioenfondsen hebben reeds hun zetel in Brussel.
Er is natuurlijk ook een keerzijde aan de medaille en die geldt vooral voor de Vlamingen die het liefst van al van Brussel af willen. De zgz Crols doctrine* zoals ik al eens vertelde in mijn blog van 10 februari (‘De Intercommunales’). Vroeger was ik daar ook voorstander van, maar ik ben van mening veranderd na het lezen van wat Gerolf Annemans daarover geschreven heeft in zijn laatste boek over de ordentelijke opdeling van België (‘Quid nunc?’). Wie dat boek heeft, raad ik aan zijn commentaar over Brussel te lezen (22 bladzijden!), teveel om hier allemaal op te noemen. Met de evolutie die we nu zouden kunnen meemaken, wordt Brussels brandend actueel en moeten wij, Vlamingen, het initiatief niet langer aan de Franstaligen laten. Vergeten we niet, dat er de dag van vandaag zo’n 235.000 Vlamingen in Brussel werken en dat de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC), die de Vlamingen in Brussel vertegenwoordigt, 94% van haar middelen van de Vlaamse deelregering krijgt. Volgens Annemans moet Vlaanderen wel eerst zijn soevereiniteit afkondigen, zijn instellingen gevestigd houden in Brussel als hoofdstad en datzelfde Brussel uitnodigen om als enige tweetalige stad van Vlaanderen mee op te stappen naar een toekomst voor ons allen. Vergeet Wallo-Brux en nog van die francofone fratsen. Alleen Vlaanderen heeft, als achterland van Brussel met meer dan 6 miljoen inwoners, de financiële draagkracht om ze als hoofdstad te kunnen handhaven. Dat zal geen makkie worden, maar de stad overlaten aan de lui die ze nu al decennia lang mismeesteren, is helemaal geen optie.
* Turnhoutenaar van afkomst (als ik me niet vergis) Frans Crols was jarenlang journalist bij de Gazet Van Antwerpen, daarna hoofdredacteur van Trends en schrijft o.m. nog in ’t Pallieterke. Hij maakte, samen met o.a. Jan Jambon, Guido Naets en Herman de Bode deel uit van de denkgroep van De Warande die in 2005 het Manifest voor een zelfstandig Vlaanderen in Europa publiceerde. Op de IJzerwake van 2009 hield hij een opmerkelijke toespraak waarin hij opriep Brussel te laten vallen. Of hij de dag van vandaag nog die mening is toegedaan, is mij niet bekend.
Bij de Waalse PS blijft het rommelen. Er is nog altijd het Publifin schandaal waarvoor nog steeds ondervragingen door het onderzoekspanel gebeuren en al enkele kopstukken van de zaak hun politiek mandaat hebben moeten afgeven. Zelfs regionaal minister Marcourt is nu door de onderzoekscommissie gedagvaard. Ondertussen heeft Willy Demeyer, burgemeester van Luik, zijn mandaat als voorzitter van de Luikse PS opgegeven en solliciteert nu José Happart voor die functie! De vroegere Voerense bendeleider, ondertussen 70, geeft kritiek op Di Rupo, die – volgens hem – ook een cumulard is: Kamerlid, burgemeester van Bergen én voorzitter van de Waalse PS. Ondertussen loopt er echter ook een gerechtelijk onderzoek tegen Happart zelf wegens malversaties over een aannemerscontract bij het Luikse vliegveld van Bierset, waarvan hij een tijdje voorzitter is geweest. En daar houdt het niet bij op.
Tussendoor is er de peiling geweest van Le Soir en de RTBf, waarbij de partij van de kameraden niet alleen de hoogste score moet laten aan het MR van onze nationale Charel, maar ze in Wallonië tevens voorbijgestoken wordt door de communisten van de PTB (de Waalse PvdA). En nu is er de heisa omtrent de wapenleveringen van FN aan Saoedi-Arabië. Die worden veroordeeld door de federale regering en door alle Vlaamse partijen, oppositie inbegrepen (zelfs door zusterpartij SP.a). Probleem is dat die wapenfabriek 100% eigendom is van het Waals gewest en Saoedi-Arabië hun grootste klant. E.e.a. is nog het gevolg van de ‘institutionele atoombom’ van Flup Moustache die er destijds voor zorgde dat wapenexport een regionale materie werd. Volgens Waals minister-president Magnette is Vlaanderen even schuldig omdat het optische producten zou verkopen die in Saoedische gevechtsvliegtuigen terecht komen. Dit laatste is maar gedeeltelijk waar omdat Vlaamse bedrijven die ze maken geen eigendom zijn van het Vlaamse gewest en ze die schermen niet rechtstreeks naar daar uitvoeren, maar naar Duitsland en Groot-Brittannië, waar de vliegtuigen in kwestie (Typhoon Eurofighters) gemaakt worden. Erger is dat diezelfde Magnette nog recentelijk het CETA handelsakkoord met Canada bijna deed mislukken om wat hij ‘morele gronden’ noemde. Die morele gronden blijken er nu niet te zijn voor de verkoop van wapens aan een land dat er oorlog mee voert in buurland Jemen, waarvoor onze burgers gevraagd wordt de bevolking te redden van de hongerdood…
Kortom, het stinkt in politiek Wallonië en nog geen klein beetje. Het is best te begrijpen dat de regio, na het verlies van Arcelor-Mittal en Caterpillar, nu als de dood is voor een volgend sociaal drama waarbij het gewest daarenboven zelf de werkgever is. Als het echter geen andere argumenten heeft dan maar meteen Vlaanderen te beschuldigen hetzelfde te doen, zal dat zeker de PS geen baten bijbrengen.
---
Er blijkt trouwens zopas ook een schandaal boven water te zijn gekomen bij de Luikse politie. Geen racistische uitspraken of zo, zoals in Antwerpen, waarover onze media zich zo druk hebben gemaakt, maar echte fraude, geldverduistering en machtsmisbruik. Het nieuws is net bekend geraakt op RTL en het zou gaan over honderdduizenden euro. Wordt gegarandeerd vervolgd!
Het feit dat Turken bij de laatste verkiezingen in Nederland met een eigen partij opkwamen (‘DENK’), heeft enkele ‘Vlaamse’ Turken ertoe aangezet ook zo iets te proberen in dit land. Ze doen maar. In de eerste plaats heeft dat DENK-partijtje amper drie zetels behaald, wat in feitelijk niets voorstelt als men weet dat er in Nederland geen kiesdrempel is. Mét zo’n drempel hadden ze er waarschijnlijk geen enkele gehaald. Verder is die partij ontstaan, nadat drie Turkse, vroeger verkozen parlementsleden, uit de PvdA waren gezet. Als men weet dat die PvdA in totaal liefst 29 zetels verloor, dan heeft dat helemaal niets te maken met wat voor Turkse inbreng ook. Als we aannemen dat de 3 zetels naar de Turkse partij zijn gegaan en GroenLinks er 10 zetels op vooruit is gegaan (en in de veronderstelling dat die dan ook van de PvdA zouden gekomen zijn), dan blijven er nog 16 over die van links naar rechts zijn gezwenkt.
Laat die Turken het ook hier maar eens proberen, dan kunnen we achteraf de neuzen tellen. De initiatiefnemer van een Turkse partij die hier afzonderlijk zou opkomen is Ahmed Koç, ook al een die door de socialisten uit de partij is gezet en grote fan van (M)erdogan, waar het dezer dagen allemaal om te doen is. Koç is trouwens niet de enige die hier met verkiezingsideeën rond loopt. Er is nog de onvermijdelijke Abou Jahjah. Die laatste is wel niet uit een partij gezet, wel als columnist uit een krant (niet toevallig De Standaard). De illegaal die Jahjah is – hij werd Belg via een schijnhuwelijk - is trouwens wat verkiezingen betreft niet aan zijn proefstuk. In 2004 kwam zijn Arabisch-Europese Liga bij ons al op, samen met ‘onze’ PvdA, het vroegere Amada. Dat kartel noemden ze toen ‘Resist’, dat niet alleen de kiesdrempel niet haalde, maar zelfs nog minder stemmen bekwam dan de PvdA in een vorige verkiezing alleen! Wel is Jahjah zo slim geen tweede keer in Vlaanderen op zijn bek te gaan, maar komt deze keer op in Brussel, waar het nu al krioelt van de politieke partijen.
Heel die allochtone verkiezingskoorts is trouwens een slechte zaak voor onze linkse partijen, die het momenteel al zo moeilijk hebben (niet alleen bij ons, ook in het Duitse Saarland verloren ze van de CDU van das Mädchen). Decennia lang hebben ze Turken en andere allochtonen gekoesterd in de hoop dat die dan voor hen zouden blijven stemmen. Het heeft niet mogen baten. Eigen volk eerst! De kans dat links er bij de volgende verkiezingen bij ons nóg zwakker uit zal komen, blijft dan ook reëel.
Tenslotte is het opkomen van allochtone partijen een zoveelste bewijs van het failliet van de zo geprezen multicultuur, waaraan de traditionele partijen al zoveel energie aan verspild hebben. Hopelijk gaan ze eindelijk het nutteloze ervan inzien.
In deze rubriek heb ik al meer dan eens gewag gemaakt van het zgz basisinkomen voor iedereen, waarmee hier en daar – zij het op kleine schaal – al geëxperimenteerd wordt (o.a. in Finland en Nederland) en dat in Zwitserland met een daar klassiek referendum werd verworpen.
Het basisinkomen is een bedrag dat zonder voorwaarden aan iedere volwassene zou gegeven worden, waarbij alle andere vormen van staatsvergoedingen (zoals werkloosheidsuitkeringen e.d.) zouden geschrapt worden. Het was een dada in het programma van het Vivant van Roland Duchâtelet, waarover Nele Lijnen (Open VLD), een van zijn vroegere medewerksters, nu een boek geschreven heeft (‘Win for Life’). Nele had er, twee jaar geleden, ook in het parlement al een resolutie voor ingediend, die echter – net zoals in Zwitserland - werd weggestemd. Het blijkt ook nu geen haalbaar idee, want het doet denken aan het ‘alles gratis’ van wijlen Stevaert, waarvan we ondertussen weten dat het niet bestaat.
Lijnen was trouwens niet de eerste die over het basisinkomen een boek schreef. Voka-econoom Stijn Decock deed dat ook al met zijn boek ‘Groei of Schaarste’. Daarin heeft hij alles eens op een rijtje gezet en kwam hij erbij uit dat een echt basisinkomen voor iedereen, dat de noodzaak tot werken opheft, niet lager mag liggen dan 1.072 euro per maand, de armoedegrens. Dat zou voor de meer dan 9 miljoen Belgische volwassenen een totaalbedrag vereisen van liefst 121 miljard euro. Dat is het dubbele van wat de staat nu besteedt aan pensioenen, werkloosheid en ziekte-uitkeringen! Die staat zou daarvoor 60 miljard extra belastingen moeten heffen, wat het Belgisch staatsbeslag – nu al een van de hoogste van Europa – zou doen stijgen van 54 naar 66%.
Mission impossible en case closed dus, waarmee nog kan worden opgemerkt dat zelfs Lijnen’s eigen partij, Open VLD, het er niet mee eens is, ook al omdat het zou kunnen zorgen voor een mogelijke vermogensbelasting. Als men de mensen die niet of minder willen werken die mogelijkheid persé zou willen geven, zou men beter het tijdskrediet opnieuw invoeren, een systeem dat pas is afgevoerd omdat het te veel kostte, maar dat altijd nog een stuk goedkoper zou uitvallen dan de vestzakbroekzak operatie die dat basisinkomen blijkt te zijn.
Het is allemaal een beetje in sourdine gegaan: Sophie Dutordoir heeft begin dezer maand het NMBS-roer overgenomen van Jo Cornu. Van die laatste werd veel verwacht, vooral omdat hij de 70 al voorbij was en dus niet meer moest vrezen voor zijn carrière. De man heeft wel degelijk de pijnpunten van het Spoor blootgelegd en geprobeerd er iets aan te doen, maar is daar maar ten dele in geslaagd. Zal Sophie het beter doen? Het valt te betwijfelen.
Sophie Dutordoir is trouwens een verhaal apart. Ergens begonnen in de politiek onder Wilfried Martens, was ze bij Electrabel beland, waar ze het bracht tot de topfunctie van CEO. Daar stapte ze op in 2014 om in Overijse een Italiaanse delicatessenzaak te openen, die ze zelf uitbaatte. Dat zou altijd haar droom geweest zijn, maar die droom hield dan toch maar een paar jaar stand. Ze is nu CEO van een staatsbedrijf dat al decennia lang mismeesterd wordt door de verenigde vakbonden en de politiek, waar de staat jaarlijks nog steeds 3 miljard euro in moet pompen om het boven water te houden en waar de schuldenberg blijft groeien, al gebeurt het de laatste jaren iets minder snel.
Hét probleem is dat in 2023 het Europese reizigersvervoer geliberaliseerd zal worden en dat van dan af ook buitenlandse maatschappijen ‘onze’ NMBS mogen beconcurreren. Daar in zo’n vrijgemaakte markt de staatssteun verboden zal zijn, is het een raadsel hoe de NMBS het zal klaarspelen zonder de miljarden die het nu nog jaarlijks toegestoken krijgt. Dat zullen ‘patékens’ van een ander kaliber moeten zijn dan die uit ‘Poppeia’, zoals Sophie’s delicatessenzaak heette. Ondertussen wil men de files verminderen door o.m. het openbaar vervoer te promoten. Dat wordt dan een probleem voor de volgende legislatuur.
