Het grote Rusland heeft liefst drie ambassadeurs in Brussel: een bij de Europese Unie, een bij de NAVO en een voor België. Dat ben ik eerder toevallig te weten gekomen na een klacht van de woordvoerder van de ambassadeur bij België. De voorbij 3,5 maanden blijken nl liefst zes leden van het Russische diplomatieke korps te zijn overvallen in onze feeststad nummer één. Het ergerlijke aan dezer zaken waren niet alleen de overvallen zelf, maar ook de lakse houding van de Brusselse politie. Het duurde telkens minstens anderhalf uur (!) voor ze ter plaatse was en, na het opmaken van een rapport, werd over geen enkele van die overvallen ook nog maar iets gehoord. "Men zegt dat Moskou een gevaarlijke stad is", wist de woordvoerder nog te vertellen, "maar Brussel is veel gevaarlijker". In Moskou worden de leden van het diplomatiek korps beschermd door een speciale politie-eenheid. Het excuus van de Brusselse politie voor haar slecht functioneren is, dat ze over te weinig manschappen zou beschikken. Theoretisch zal dat wel kloppen, maar in werkelijkheid zijn er in België percentueel meer politieagenten dan in de ons omliggende landen. Specifiek voor wat Brussel betreft, zijn er trouwens buurten, zoals in Anderlecht, waar die politie nog nauwelijks durft komen. Denk maar aan de aanvallen op de lijnbussen in Anderlecht en - vorige week nog - het incident waarbij een politiewagen beschoten werd met een luchtkarabijn. De drie daders werden toen gevat, maar bijna meteen weer vrijgelaten omdat niet kon bewezen worden wie van de drie de trekker had overgehaald... --- In de marge van bovenstaande nog dit: in Antwerpen zou de criminaliteit (weer) gezakt zijn. Er zijn nu nog "maar" 132 criminele feiten PER DAG! Als men weet dat ook daar het opvolgen van misdaden maar met mondjesmaat gebeurt, waardoor slachtoffers een tweede keer de zaak niet eens meer aangeven, dan kan men daar het zijne van denken. En dan maar janken, zoals schepen Van Campenhout, als het Vlaams Belang een website opent om de criminelen aan te duiden. Privacy, mensen, privacy!
De minister-presidenten van twee keer niks, t.t.z. Brussel en Wallonië, allebei lid van de beruchte PS, zijn bevallen van een nieuw idee. Zij willen een federatie Wallonië-Brussel oprichten. In één adem willen ze van Brussel een volwaardig gewest maken, wat meteen ook betekent dat er (weer) extra geld op tafel zal moeten komen. Dat extra geld mag Vlaanderen dan weer leveren, het is altijd hetzelfde liedje. Het wordt trouwens nóg straffer: ondanks het feit dat officieel België, maar in werkelijkheid Vlaanderen, de kosten van zo'n federatie zal mogen dragen, wordt in heel het rapport van Demotte en Picqué het woord Vlamingen niet eens vermeld. Alsof er in Brussel helemaal geen Vlamingen zouden wonen. Echt in de stijl van vóór de Eerste Wereldoorlog: pour les flamins la même chose... Dat Vlamingen in Brussel ongewenst zouden zijn, is een idee dat alleen maar kan komen uit het ziekelijke brein van FDF-racisten als Maingain, maar dat wel door de Franstalige socio's wordt overgenomen. Er is trouwens nog e.e.a. dat fout zit in de voostelling van de zgz nieuwe federatie. Om te beginnen is Brussel de dag van vandaag nog een stad die hoofdzakelijk Franstalig is, in werkelijkheid wordt ze elke dag internationaler. De hoofdtaal bij NAVO en E.U. is al lang niet meer het Frans maar het Engels en buiten het Nederlands wordt in heel wat wijken Lingala, Arabisch, Turks en Pools gesproken. Nog één generatie en Frans zal in Brussel niet meer de hoofdtaal zijn. Zoals de twee Franstalige socialisten zelf aangeven, moet Vlaanderen dus nog maar eens betalen, wat zoveel betekent als de koord aanreiken waarmee het zelf wordt opgehangen. De enige juiste reactie, die ik erover gelezen heb, is dan ook die van Bart De Wever, die zegt dat, als Brussel er alleen is voor de Franstaligen, hij niet inziet waarom Vlaanderen dat (mee) zou moeten betalen. De dag dat Vlaanderen de geldkraan dichtdraait, is het met Brussel amen en uit. Wallonië kan zichzelf nog niet bedruipen, laat staan dat het ook Brussel zou onderhouden. Ge moet maar durven. --- Wie ook durft, is vlijtige mol Rudy Aernoudt. Hij is er voor de zoveelste keer in geslaagd een groep belgicistische ondernemers (waaronder VRT-poenpakker Tony Mary) voor zijn kar te spannen om voor België op de bres te springen. Bij die dames en heren krijgen we voor de zoveelste keer te horen dat Vlaanderen armer zal worden als het zich zou afscheiden. Hebben die mensen dan nog nooit gehoord van de circa twaalf miljard euro die Vlaanderen elk jaar armer wordt in het huidige België? Vlaanderen heeft de sleutel in handen om België open te breken. Wij hebben de werkgelegenheid, wij zorgen voor de export en wij hebben het kapitaal om onze wil op te leggen. Het wordt hoog tijd, dat onze politici dit beseffen en de kans gaan grijpen. Als dat niet lukt, dan maar "bye,bye, Belgium"...
Wie deze rubriek regelmatig leest, weet dat ik al maanden geleden artikels heb geplaatst waarin ik de absurde toestand van het aanmaken van de biobrandstoffen aanklaagde. Ondertussen schijnen ook enkele van onze illustere politici dat ontdekt te hebben. Beter laat dan nooit. Eerst was er Europees commissaris "Loulou" Michel, die vond dat het niet kon dat voedsel wordt opgestookt om er brandstof van te maken. Nu tapt premier Leterme uit hetzelfde vaatje. Vóór deze heren echter tot hun "bekering" zijn overgegaan, waren ze wél voorstanders van het aanmaken van biobrandstoffen. Zij trouwens alleen niet, de Europese gemeenschap heeft zelfs gedecreteerd dat tegen 2020 tien procent van de door ons gebruikte brandstof uit "bio" zou moeten bestaan. De rellen en stakingen als gevolg van voedselschaarste, die we de laatste tijd in verscheidene arme landen hebben meegemaakt, hebben de heren politici nu toch de ogen geopend. De vraag is alleen maar wat er nu verder zal gebeuren. Want ondertussen heeft men de boeren en industriëlen niet alleen warm gemaakt voor de nieuwe brandstof, maar hen zelfs zware subsidies toegekend (zoals trouwens aan heel de groenestroomsector). In België bestaat er zelfs al en "Belgian Biodiesel Board". Het is niet zo dat het in de toekomst óf voedsel óf biobrandstof wordt. Het zou moeten zijn voedsel én brandstof. Alleen moet men stoppen met het absurde verbranden van voedsel (én regenwouden) en de biobrandstof alleen halen uit niet-voedsel en (hout)afval. Er is dus nog aardig wat werk aan de winkel. Tenslotte nog dit. Het is ook niet zo dat men het Westen weer eens een slecht geweten moet aanpraten, omdat we zogezegd niet genoeg doen aan de voedselproductie. Er zijn op de wereld nog enorme landbouwarsenalen die braak liggen en waarop niets ontgonnen wordt. Denk maar aan Afrika, waar men geen tijd heeft om te zaaien en te maaien, maar wél om elkaar een kopje kleiner te maken. Landen die oorlog voeren met elkaar of burgeroorlogen onder elkaar, zou men gewoon helemaal geen voedsel meer moeten toesturen. Nu houden we die bevolkingen in leven zodat ze kunnen blijven vechten. Eens de voedseltoevoer afgesloten naar oorlogsgebieden, zal het vechten daar snel gedaan zijn. Mocht ik voor dergelijk standpunt als racist bestempeld worden, dan zij het zo. Als we nl niéts doen, dan vechten ze over honderd jaar nog in Afrika...
Voor het eerst in 15 jaar kleurt de Belgische handelsbalans weer rood. We voeren dus meer in dan wat we uitvoeren. Vlaanderen treft daaraan geen schuld. Méér dan 80% van de Belgische uitvoer gebeurt door Vlaanderen en dat cijfer zal eerder vergroten dan verkleinen. Sinds de gewesten in 1980 een beperkte autonomie kregen, is Vlaanderen er flink op vooruit gegaan. De werkloosheid, die op dat ogenblik in bijna het hele land ongeveer dezelfde was (8,7/8,9%), ligt tegenwoordig in Vlaanderen op 8,6%. In Wallonië is dit de dag van vandaag 19,1 en in Brussel 20,2 %. M.a.w. sinds Vlaanderen de kans kreeg het heft zelf in handen te nemen, heeft het er werk van gemaakt. Wallonië en Brussel, zijn blijven rekenen op de tussenkomst van de federale overheid en zijn zo achteruit gegaan en nog geen klein beetje. Bovenstaande gegevens komen van de vier (4) planbureaus die dit land rijk is (het federale en drie regionale) en ze bevestigen dat Vlaanderen nood heeft aan een verdere regionalisering, wil het de vooruitgang die het gemaakt heeft, bestendigen. Het ziet er echter niet naar uit dat daar veel van in huis gaat komen, zeker niet onder deze regering Leterme. Uitgerekend gisteren heeft minister van werk Milquet haar beleidsnota openbaar gemaakt en die is alleen maar federaal gekleurd, zoals van madame Millefois te verwachten was. Het duurde trouwens een uur alvorens de pasionaria van links francofonië met haar uitleg kon beginnen. De oppositie pikte het nl niet dat ze het verhaal pas vlak vóór de uiteenzetting gekregen had en niet eens als een gedrukt stuk. De grootste kritiek kwam later trouwens van de Open VLD, een regeringspartner, nota bene, via haar woordvoerder Tommelein op wees dat de nota bij lange na niet ver genoeg ging. Af en toe een verwijzing "via overleg met de deelstaten", is inderdaad maar een doekje voor het bloeden. Op te merken valt, dat er vanwege de CD&V-ers weinig of geen protest kwam. Zijn die door Leterme nu misschien gemuilkorfd? Het is trouwens opvallend dat er binnen de regeringsmeerderheid nogal wat op elkaar geschoten wordt, zonder dat Leterme zich daarover blijkbaar zorgen maakt. Zo wil PS vice-voorzitter Flup Moustache armoedebestrijder Laloux (van zijn eigen partij) uit de regering laten verwijderen. Verder komt de grootste kritiek in de kamercommissie voor Defensie van holle-bolle Flahaut, die, als ik me niet vergis, toch ook nog tot een partij behoort die mee in de regering Leterme zit. In tegenstelling tot de echte temperaturen, heerst er al een behoorlijk verhitte sfeer binnen een regering die nog alles te bewijzen heeft. Misschien toch maar mee pronostikeren bij Zatte Vrienden?
Het ziet er niet goed uit voor Vlaanderen, zeker niet met de evolutie van de regering Leterme. Vooreerst is er de zaak van de BTW op bebouwde gronden, die van 10% registratie naar 21% BTW werd gebracht, waardoor Vlaanderen zo'n 27 miljoen euro per jaar verliest en het bouwen 10% duurder wordt. Volgens Reynders is dat een gevolg van een Europees Arrest van 2001, waarbij natuurlijk de vraag kan gesteld worden, waarom de regeringen Verhofstadt dat indertijd dan niet eerder hebben opgelost. Het is echter nog veel erger. De zaak blijkt nl in februari van dit jaar, onder Verhofstadt III, nog eens overeengekomen te zijn en dat was toen mét het akkoord van Open VLD én CD&V. M.a.w. de huidige Vlaamse meerderheidspartijen wisten toen al dat het zou gaan om een extra transfer vanuit Vlaanderen om in Wallonië de bodem te saneren. De excuses waar Somers en de CD&V nu mee afkomen, zijn dan ook maar alleen bedoeld om het gezicht te redden. En er is nog meer. Tijdens de regeringen Verhofstadt waren er ook akkoorden gemaakt met Oost-Europese landen én met Marokko over het repatriëren van in België veroordeelde criminelen naar hun land van herkomst. Om dat akkoord met Marokko rond te krijgen, was er destijds zelfs een speciale missie naar daar gereisd, onder leiding van Verhofstadt zelf en met Onkelinx. Deze laatste, door het Vlaams Belang niet ten onrechte de beschermheilige van de criminelen genoemd, heeft die wet echter zodanig afgezwakt, dat die veroordeelde criminelen o.m. niet teruggestuurd kunnen worden als ze dat zelf niet willen of wanneer ze hier in België nog familie zouden hebben wonen. Het resultaat van die zoveelste slecht gemaakte wet onder Verhofstadt is, dat er ondertussen nauwelijks 10 (tien!) veroordeelden naar hun thuisland zijn teruggestuurd, waaronder geen enkele Marokkaan... Ondertussen zit Vlaanderen in de hoek waar de klappen vallen. Eerst was er het kankerinitiatief van Onkelinx, gericht op een herfederalisering van de gezondheidszorg, dan de perikelen rond de Vlaamse wooncode, dan het taalgebruik in de Rand met de herrie om de fransdolle burgemeesters, dan het verhaal over de speeltuinen en dat van de zorgverzekering. Het laatste feit is het voorstel van Milquet om de werkgelegenheid weer helemaal federaal te houden, het tegenovergestelde van wat Vlaanderen vraagt. Er komt, voor de zoveelste keer, weer een delegatie uit de Raad van Europa op ons af. Men zou voor minder moedeloos worden. Het ligt er allemaal te dik op, dat dit een zoveelste goed georkestreerd Franstalig offensief is, waartegen in de regering Leterme geen weerwerk wordt geboden door de Vlaamse verantwoordelijken. Wat blijft er nog over van de beloften van 10 juni 2007?
Nadat Vlaams minister-president Peeters een voorstel tot financiële aanmoediging van Brusselse en Waalse werklozen had gedaan om in Vlaanderen te komen werken, werd dit initiatief door de francofonen partijen weggelachen. Nu komt Milquet met eenzelfde voorstel en zou het wél kunnen. Waar zit het verschil? Heel simpel: bij het voorstel Peeters zou de premie betaald worden door de gewesten, bij het voorstel Milquet door de federale staat. M.a.w. de hele materie zou dan gefederaliseerd worden met als gevolg dat het in principe Vlaanderen weer zou zijn dat de rekening mag betalen. Rosetta bis dus, om te verwijzen naar een dergelijk plan van Onkelinx tijdens Verhofstadt I, toen zij minister van werk was. Die Rosetta-wet was nadelig voor Vlaanderen en het voorstel van Milquet is dat ook. Het ligt er trouwens vingerdik op dat de regering Leterme streeft naar een herfederalisering van dit land. Ook het nieuwe kankerplan van Onkelinx gaat daar naartoe. Tenslotte is Leterme zelf gewonnen voor samenvallende verkiezingen, wat ook zal leiden tot herfederalisering. Zijn eigen partij mag daarmee dan wel niet akkoord gaan (de N-VA zeker niet), maar de eerste officiële afkeuring van deze gang van zaken moeten we nog altijd horen. Diezelfde Leterme werd zopas nog op de rooster gelegd door een Franstalige journalist van een Europees weekblad. De man wou weten hoe het nu zat met het feit dat anderstaligen verzocht worden tenminste de moeite zullen moeten doen om Nederlands te willen leren, als ze een sociale woning in Vlaanderen willen krijgen. Leterme zat erbij en keek erna, zonder echt op de kern van de zaak in te gaan. Erg ontluisterend voor een man die diezelfde wet nog heeft goedgekeurd toen hij Vlaams minister-president was. Goed bestuur is één zaak, een beetje Vlaamse moed zou ook wel mogen.
Gisteren en vandaag zijn er verkiezingen in Italië. Op het ogenblik, dat ik dit schrijf, is het nog niet duidelijk wie er zal winnen. Ik denk dat - wie er ook wint - het ook daarna niet duidelijk zal worden. Italië blijft een politiek rampgebied. Het is nog best te vergelijken met hun toren van Pisa. Die staat ook al eeuwen scheef, maar hij valt niet. Silvio Berlusconi blijkt voorlopig de beste kansen te hebben. Na de ramp met de linkse Prodi-regering lijkt dat ook vrij logisch. Zo'n regering met 9 partijen, waarbij dan nog anarchisten en echte communisten, was van bij de start al ten dode opgeschreven. Als pluspunt heeft Berlusconi trouwens het feit, dat hij de enige is, die er na de Tweede Wereldoorlog in geslaagd is een regering zijn hele legislatuur van vijf jaar te laten uitdoen. Hoe het ook afloopt, Italië staat voor enorme problemen. Buiten de moeilijkheden die op het ogenblik de hele wereld kent: de financiële crisis, het voedseltekort en de hoge prijzen voor grondstoffen en energie, zitten de Transalpijnen nog met enkele specifieke problemen. Er is het echte schandaal rond de vuilnisophaling in en rond Napels, waarvan niemand weet hoe en wanneer het zal zijn opgelost. Zelfs als er een oplossing zou komen, dan zal het nog jaren duren vooraleer de gevolgen ervan zullen verdwenen zijn. En dan is er nog hun vliegend faillissement, Alitalia. Daarvoor denkt Berlusconi een Italiaanse oplossing te hebben, al ziet niemand in de sector in hoe dat zal moeten gebeuren. Een maatschappij die te groot is en schulden maakt (1 miljoen euro per dag!) kan alleen maar gesaneerd worden door kleiner en zo efficiënter te worden. Wij hebben het hier in België aan de lijve moeten ondervinden met Sabena. In Italië zal dat niet anders gebeuren, maar voor het zover is, zal er nog veel miserie heersen. Italianen, het blijft een volk apart. Ik heb er negen jaar gewoond. Het was en is mijn tweede vaderland, maar ik sta er nog steeds verwonderd naar te kijken als ik zie wat zich daar allemaal afspeelt, ook op politiek gebied. Het blijft een mengeling van inventiviteit, hartstocht en commedia dell'arte.
