"Brussel is een bruisende stad", zong Van 't Groenewoud. Zeg maar, dat Brussel de laatste tijd aan het overkoken is. Vorige week was er nog een betoging van de brandweer, die het met e.e.a. niet akkoord was. Nu moet men weten dat juist die brandweer de enige Brusselse instantie is die behoorlijk werkt en bv het hele gebied van het stadsgewest bestrijkt. Voor de rest is alles ingedeeld in 19 dooreenlopende baronieën, waar niets naar behoren werkt. Neem nu de politie. Die kan haar werk in Brussel helemaal niet meer aan. Dat is niet alleen een zaak van (des)organisatie, maar ook het feit dat men niet genoeg mensen vindt, die in dit multicultureel "paradijs" willen werken. Het is er veel te gevaarlijk. De laatste twee weken zijn er al evenveel vuurgevechten geweest met criminelen. Daarbij viel één dode te betreuren, gelukkig een (uit de gevangenis ontsnapte) boef van Marokkaanse afkomst. Als reactie daarop werden nog maar eens wagens in brand gestoken. Helemaal ergerlijk was het feit, dat een technische school haar leerlingen vanuit Anderlecht moest verhuizen naar Brussel centrum, omdat die dagelijks bedreigd werden door loslopend crimineel spul. Het werd nóg erger, toen bleek dat de gevatte boefjes dienden te worden vrijgelaten bij gebrek aan plaats in een daarvoor bestemde gesloten instelling. Even ook nog bij vertellen, dat leraars, die in het Brusselse willen werken, daarvoor een extra financiële vergoeding krijgen. Bibbergeld, zeg maar. Tenslotte zit het fout bij het Brusselse gerecht, waar het hof van beroep vorig jaar 30% minder strafzaken afhandelde dan bv in 2005. Het zit daar zo verkeerd, dat zelfs de meerderheidspartij CD&V gevraagd heeft dat hof onder toezicht te plaatsen. Het woord curatele werd nog net niet gebruikt, want dat zou betekenen dat het hof zo goed als failliet is... Dat laatste probleem zou kunnen worden opgelost bij een splitsing van het gerechtelijk arrondissement B-H/V en zo komen we - weer eens - tot de kern van de zaak. Brussel is nl een gewest dat op zich zelf niet kan bestaan. Het is een grove fout geweest van de traditionele partijen, ook en vooral de Vlaamse, om van Brussel een apart gewest te maken. En zeggen dat er daar een partij is - het Vlaminghatend FDF - dat nog andere gemeenten zou willen inlijven bij die failliete mierennest. De francofonen in de Rand zouden hun handjes moeten kussen, dat ze in Vlaanderen wonen en niet in een gewest waar de overheid zijn taken niet aan kan.
De vakbonden hebben gisteren hun dagje Brussel weer eens gehad. Met 30.000 waren ze en ze willen respect en werk. Wie wil dat niet? Probleem is, dat er vandaag de dag zomaar geen extra werk kan worden bijgemaakt en dat daarom nogal wat van de vakbondseisen niet te verwezenlijken zijn: - kortere werkweek - meer jobs bij de overheid - gelijkschakeling van arbeiders en bedienden - afschaffing van de werklozencontrole. Met korter te gaan werken worden onze producten nóg duurder en zullen we nóg minder kunnen concurreren. Gevolg: nóg meer verloren arbeidsplaatsen. De overheid kan niet voor meer jobs zorgen, om de eenvoudige reden, dat ze daarvoor het geld niet heeft. De overheid zal trouwens een deel van haar werknemers, die met pensioen gaan, niet meer vervangen. Het worden er dus niet meer, maar minder. De gelijkschakeling van arbeiders en bedienden is in de ons omliggende landen al twintig jaar geleden gebeurd. Wij lopen dus twintig jaar achter en dat is grotendeels de schuld van de vakbonden die daar in de vorige eeuw niet van wilden weten. De lonen en ontslagvergoedingen van alle arbeiders nu op het peil van die van de bedienden brengen, is financieel onuitvoerbaar. De afschaffing van de werklozencontrole (een dada van o.m. ook Di Rupo), is niet doenbaar. Ze zal alleen het zwartwerk in de hand werken. Niemand wordt als werkloze trouwens zo maar geschorst; er is daar steeds een reden voor. Kortom, méér werk zal nog niet voor morgen zijn. Op 8 februari mogen bonden en patroons eens op bezoek komen bij Leterme. Alsof die er iets aan zal doen. Het enige, wat de staat in deze moeilijke tijden kan doen, is zélf besparen zodat ze meer mogelijkheden krijgt om te investeren. Dat besparen zou kunnen door bv een deel nutteloze en kostenverwekende instellingen af te schaffen . Dat laatste kan alleen via een staatshervorming. En zo zitten we weer bij af. Daar deze regering maar één doel heeft: de verkiezingen van 2011 halen, zal er niets gebeuren en glijdt dit land verder af naar een totaal faillissement. Wat chocoladepralines in een Belgisch etuitje uitdelen in Davos zal daar weinig aan verhelpen...
Dat "piigs", uit de titel hierboven, is wel degelijk met twee "i"'s geschreven. Het zijn de Engelstalige afkortingen van de Eurolanden die er momenteel het slechts aan toe zijn. "Piigs" staat voor Portugal, Ireland, Italy, Greece en Spain. Vooral Griekenland is er erg aan toe. Om te beginnen had dat land gefraudeerd met haar gegevens om toch maar bij de Eurolanden te kunnen geraken. Daarna werden de officiële cijfers er regelmatig "aangepast", om er toch maar bij te kunnen blijven. Dat heeft geduurd tot er, na de laatste verkiezingen, een nieuwe regering aan de macht (nou,ja) kwam, die (hopelijk) alles heeft moeten opbiechten. De financiële rating, waaruit blijkt hoe solvabel een land is, is door verscheidene ratingbureaus naar beneden gehaald en de vraag is maar, hoe het daar nu verder moet. Griekenland is niet het enige land met grote financiële problemen, maar met zijn inflatie van meer dan 12% en een staatsschuld van 112% t.o.v. zijn bbp, steekt het er wel bovenuit (of moet ik zeggen "onderuit"?). Ook Portugal blijkt nu in het vizier van de ratingbureaus te komen, terwijl het in Ierland, Spanje en Italië al niet veel beter is. Zeker als een van de twee laatstgenoemde, grotere landen echt in de problemen zou komen, wordt het afwachten hoe het verder moet met die euro van ons. Met een eigen munt was het vroeger allemaal veel eenvoudiger: men devalueerde ze en klaar was kees (voor een tijdje althans). Ik heb dat zelf meegemaakt in Italië, waar de lire op een kleine tien jaar tijd de helft van zijn waarde verloor t.o.v. de Belgische frank. België komt voorlopig nog niet voor het lijstje van de bedreigde eurolanden, maar we moeten er niet te trots op zijn. Met een inflatie van meer dan 6% en een staatsschuld die ook de 100% van het eigen bbp benadert, hebben we niet veel overschot. Zeker niet als deze regering van openbare stilstand er verder niets aan blijft doen en alle problemen zegt te zullen aanpakken (niet oplossen!) in 2012. Dat is dan na de volgende federale verkiezingen, waarvan niemand de uitslag kan voorspellen. Zopas is zuipschuit Daerden in de Kamer nog komen verklaren dat zijn "groenboek" over de pensioenen in maart zal gepresenteerd worden. Naar aloude Belgische traditie is die al klaar, maar alleen in het Frans. De Menapiërs moeten dan ook nog een maandje wachten om hun vertaalde versie te zien te krijgen. Het belangrijkste weten we echter al. Michel Jadot*, de man die het allemaal moest samenvatten, heeft nu al verteld, dat er geen ingrijpende pensioenhervorming zal komen. Het blijft plak- en knipwerk op zijn Belgisch, waardoor de problemen niet worden opgelost, alleen maar uitgesteld. Als dat hier zo doorgaat krijgen de "piigs" straks ons gezelschap. Het worden dan de "pi bigs" of zoiets. Met dank aan onze traditionele partijen die allemaal boter op hun hoofd zullen hebben als dit land definitief zal crashen.
* In zijn betoog, wist Michel Jadot o.m. te vertellen, dat het zilverfonds een "hypocrisie" is. Dat schrijf ik hier al vier jaar, maar zo hoort men het eens van iemand anders, een insider nog wel!
Jan Peumans is niet zinnens later niet herinnerd te worden. Reeds in de vorige Vlaamse legislatuur was hij bekend als de bezigste bij van het politieke halfrond, de man die van veel zaken in het algemeen en de BAM in het bijzonder veel meer afwist dan de zogezegde specialisten, ministers inbegrepen. Nadat zeker was dat de N-VA mede in de Vlaamse regering zou komen, hoopte Peumans op een ministerzetel. Die heeft hij tenslotte niet gekregen. Als troostprijs mocht hij wel voorzitter spelen van het Vlaamse parlement. Wat Jan doet, doet hij goed. Hij laat niet met zijn voeten spelen en houdt niet van flauw geouwehoer. Daarenboven is hij niet alleen Vlaams nationalist, maar ook een overtuigde republikein. Al van bij het begin van zijn aanstelling tot parlementsvoorzitter had hij laten weten, dat ze hem op het paleis niet zouden zien, ook niet als hij werd uitgenodigd. En zo geschiedde, want voor Jan is een woord een woord. Bij de nieuwjaarsreceptie van 2010 van Albert von Saksen Coburg, had Jan dan ook zijn kat gestuurd, in de persoon van ondervoorzitter Carl Decaluwé (CD&V). Die mocht het paleis echter niet in. Dat stond niet in het vermolmde paleisprotocol. En zo gebeurde het dat het officiële Vlaanderen dit jaar niet vertegenwoordigd was op de jaarlijkse komedie van de "gestelde lichamen". Erg, hé? In het Vlaamse parlement kreeg Peumans dan ook heel wat kritiek te slikken van de B-partijen, die België altijd nog belangrijker vinden dan hun eigen Vlaanderen. Jan gaat zich daar niet aan storen en verklaarde, als echte republikein, ook later niet te zullen gaan. Als ze het officiële Vlaanderen er persé bij willen hebben, moeten ze hun protocol maar aanpassen. Zijn standpunt werd bijgetreden door de V-partijen, waarbij we toch nog eens konden vaststellen dat samenwerken kán. Yes, we can! Alle gekheid op een stokje: als we als Vlamingen de onafhankelijkheid willen, in welke vorm ook, dan hebben we geen behoefte meer aan middeleeuwse toestanden zoals een koning en zijn gevolg. We zingen het zelfs in ons eigen volkslied: "Geen tronen blijven staan". Waarom die van Albert second dan wel? Laat ons consequent blijven en wegblijven van al die opgeklopte adellijke etiquette, die niet meer van deze tijd is en die zeker niet meer past in een vrij en onafhankelijk Vlaanderen.
Januari blijft de maand van de politieke partijrecepties. Helemaal in de trant van "veel beloven, weinig geven, doet de gekken in vreugde leven". De hoofdvogel werd dit weekeinde afgeschoten door de SP.a, waar Caroline Gennez haar foorwijvenstatuut alle eer aan deed door gewoon achter de demagogische praat van het ABVV te gaan staan. AB Inbev en Opel zijn nu eenmaal "in". "Den boas is ne smeirlap", meer kon er uit haar relaas niet gehaald worden. Tenzij men vindt dat in dit failliete land haar andere dada, een tweede pensioenpijler voor iedereen, ook ergens maar een kans zal maken. Deze bijna failliete staat (de werkgevers vrezen nu al voor een "Griekenland aan de Noordzee"), die niet eens in staat is de eerste pijler fatsoenlijk te betalen, zou daarvoor nog eens in de beurs moeten gaan, al dan niet via de lege doos van dat door de SP.a uitgevonden zilverfonds. Zelfs al zou er morgen een mirakel gebeuren en er plotseling ergens (veel) geld vrijkomen, dan kan de staat dat wel storten in dat zgz fonds, maar het niet gebruiken. Alvorens dat zou kunnen, moet de staatsschuld terug worden gebracht tot 60% van het bbp. Wanneer zullen we dat nog meemaken? Mocht iemand van een Vlaamsgezinde partij zo'n onzin uitkramen, dan zou men spreken van populisme. Bij de SP.a is dat staatsmansschap. Terloops nog even aan herinneren, dat de SP.a niét in de federale regering zit. De Waalse tak van de rode familie zit daar wél in, maar vond het niet nodig iemand naar de receptie van de Vlaamse socio's af te vaardigen. De SP.a is dan ook maar een splinterpartij geworden, een bepaling die zij zelf graag geeft aan de Vlaams nationalisten. Enfin, het verhaal van de splinter en de balk.
Vergeet Van Cau en Daerden, om er maar enkele te noemen. Er is Wallonië heel wat meer aan de gang. Zelfs nogal wat Waalse overheden frauderen er op los. Dat blijkt uit een (interne) nota van de RSZPPO, de sociale zekerheidskas van de gemeenten. Het gaat om regelrechte fraudes bij steden, gemeenten, OCMW's, intercommunales, openbare ziekenhuizen en rusthuizen. Heel wat van deze Waalse overheidsinstanties blijken de eindejaarspremies aan hun medewerkers al jaren te hebben betaald in maaltijdcheques. Op die manier worden de sociale lasten en belastingen aan de staat omzeild, iets wat uitdrukkelijk door de wet verboden is. Bij de steden horen ook (nog maar eens) Charleroi én Bergen, deze laatste de stad van burgemeester Di Rupo himself. Daarover ondervraagd, wist de man met het strikje te vertellen dat het RSZPPO daarover nooit iets had laten weten en dat ze dat gedaan hadden in samenspraak met de vakbonden. Alsof men zou mogen frauderen als er geen klachten over komen en alsof de vakbonden het land besturen en niet de regering, waar Di Rupo's eigen partij de lakens uitdeelt! Voor Bergen is er trouwens nóg meer aan de hand: Voor 2005 bv had de stad voor 14.004 euro maaltijdcheques aangegeven, terwijl de eigen boekhouding een bedrag van liefst 720.208 euro vermeldt. Pure schriftvervalsing... Nota bene: de bedrieglijke situatie in Charleroi is al begonnen in 1990 (loopt dus al 20 jaar!) en die in Bergen in 1994. Op andere plaatsen, zoals bv in Andenne is men begonnen de zaak te regulariseren, maar niet in de stad van Di Rupo. De hele zaak is trouwens, zoals al vermeld, aan het licht gekomen via een interne nota bij dat RSZPPO, maar werd feitelijk ontmaskerd door de fiscus. De vraag is nu, hoe die fiscus er verder op zal reageren. Tenslotte nog dit: ook in Vlaanderen worden de overheidsinstanties gecontroleerd op bovenstaande toestanden. Tot nu toe heeft men daar echter geen enkele gemeente in gebreke gevonden. Dat komt, omdat de Vlaamse steden en gemeenten een CAO hebben afgesloten over de toekenning van de maaltijdcheques. Waarbij dus, nog maar eens, kan verwezen worden naar de Belgische ziekte: de Vlamingen betalen netjes hun belastingen, de Walen frauderen. Alleen als er te trekken valt, zoals bv bij het innen van de geldboetes via de Vlaamse flitspalen, staan de Waaltjes op de eerste rij (terwijl hun eigen flitspalen nog steeds niet werken!). En dan maar janken over solidariteit!
Alpinisme is een mooie, maar gevaarlijke sport. Elk jaar verongelukken er heel wat mensen mee, zowel met gewoon bergbeklimmen als tijdens de wintersporten. De meeste slachtoffers vallen wel tijdens de winter en niet zelden horen daar ook reddingswerkers bij. Dat zou op zich nog normaal klinken, ware het niet dat tal van mensen uit die laatste categorie hun leven moeten riskeren o.w.v. onverantwoorde roekeloosheid van skiërs en snowboarders die alle regels aan hun laars lappen en gaan skiën buiten de vastgestelde pistes. Het is deze winter niet anders en verscheidene reddingswerkers, waaronder een geneesheer, verloren al het leven bij lawines die dan waarschijnlijk nog veroorzaakt waren door de mensen die zij trachtten te redden. In het kader van dit alles erger ik me dan ook dood, als ik lees dat er (in De Standaard, katern Reizen, van dit weekeinde) reclame wordt gemaakt voor heliskiën. "Als the A-team in de bergen", was de titel. "Vaarwel skilift, hallo avontuur". Bij heliskiën worden skiërs en snowboarders met een helikopter naar een bergtop gebracht, ver buiten alle pistes en kunnen de gegadigden van daaruit naar beneden skiën op verse, maagdelijk ongerepte sneeuw, waar men als het ware half in zakt. Pure diepsneeuw, kraakvers en ijskoud. Daar hoeft geen tekeningetje bij om te zeggen dat het niet alleen veel geld kost, helemaal niet milieuvriendelijk is, maar ook dat een lawine daar snel gemaakt is. In dat laatste geval mogen de reddingswerkers weer eens hun leven riskeren om de onverantwoorde waaghalzen te gaan zoeken. M.i. zou men wettelijk moeten vastleggen, dat wie zich buiten de vastgelegde pistes begeeft en er problemen krijgt, zelf maar moet zien voor een oplossing. Onbaatzuchtige reddingswerkers hoeven hun leven niet te riskeren voor avonturiers die het gevaar opzettelijk zoeken. Feitelijk geldt dit ook voor speleologen, al hebben die het excuus dat hun bevindingen de wetenschap (soms) kunnen helpen, waarvoor nog enig begrip kan worden opgebracht. Het is echter helemaal not-done om dergelijke "sporten" op te hemelen, laat staan er nog publiciteit voor te maken.
