Er
is nu een alternatief voor Win for Life. Denkt men managerskwaliteiten te
hebben; sluit dan aan bij de PS. Die zal garant staan voor een leuke carrière
en ervoor zorgen dat alles lekker blijft lopen, ook als het officieel fout zou
gaan.Een eerste voorbeeld kregen we al in
de wissel bij de NMBS. De enige topman die mocht aanblijven, Lallemand, is van
PS-signatuur. Uit wat er de laatste weken allemaal bekend is geworden i.v.m. de
benoemingen van de Belgische topambtenaren, blijkt de redding van Lallemand
feitelijk nog een fait divers.
De
CEO van de FSMA, zeg maar de marktentoezichthouder, een zekere Jean-Paul
Servais (ook PS) had al een bewijs van onbekwaamheid geleverd door de
bankencrisis niet te hebben zien aankomen, maar ook hij mag blijven. Als
compensatie heeft men het bankentoezicht bij de FSMA weggehaald en het bestuur
van deze instelling werd zo aangepast dat Servais zijn stem bij het
directiecomité kwijt is. Alhoewel minder belangrijk, verandert aan zijn loon
natuurlijk niets. Ook dit is België.
Wie echter de kroon spant is deze carrousel is een andere SPer met de
onwaarschijnlijk naam Tintin (Kuifje). Deze heeft men wél kunnen afzetten als
CEO van Belgocontrol, het overheidsbedrijf voor de veiligheid van het
luchtverkeer. De man zou een ontslagvergoeding krijgen van 400.000 euro, maar
eist er nog 100.000 bovenop. Dat voor zijn geweldige prestaties die ervoor
zorgden dat Belgocontrol elk jaar onder zijn bewind 17 tot 22 miljoen verloor
en het totaaltekort te hebben laten oplopen tot 100 miljoen euro
Op
het laatste rapport van het World Economic Forum voor 2013/2014 voor wat
betreft de overheidsefficiëntie staat België op plaats 56. Hoe zou dat toch
komen?
In
de marge van bovenstaande nog dit. Frank Van Massenhove, de nieuwe CEO van de
NMBS, zal het volgens poenschoupper kwaad krijgen omdat hij geen ervaring
heeft bij het Spoor. Had Schouppe dat dan wél toen hij aan die riante carrière
begon? Het zal Van Massenhove zeker niet op een presenteerblaadje aangereikt
worden, al was het alleen maar omdat hij eerst zal gecoacht worden door twee
francofonen: Jean-Pierre Hansen (ex-Electrabelbaas en vriend ten huize bij heel wat
Waalse excellenties) en dezelfde Lallemand waarvan hierboven sprake. Vergeten
we niet dat Van Massenhove, alhoewel zelf van socialistische origine, het ABVV
ooit eens de vakbond van de luiaards heeft genoemd. Ik denk niet dat ze dat
bij de PS al vergeten zullen zijn
---
In de marge van bovenstaande was het niet
zo opmerkelijk dat Jannie Haeck, toch ook een socialist (maar een Vlaamse),
zijn vertrekpremie bij de NMBS liet vallen, maar wel hoe hij dat verwoordde:
Geen haar op mijn hoofd denkt daaraan, zei hij tot driemaal toe in de Canvas
uitzending ter zake. Hoe kan dat nu bij een man wiens hoofd zo kaal is als een
biljartbal?
Wouter Beke vergelijk ik in deze rubriek nogal eens met Markse van De
Kampioenen. Hij heeft zowat dezelfde fysionomie en komt dikwijls even
lachwekkend over. De laatste tijd denkt hij, dat hij echt geestig is. Enkele
dagen geleden vertelde hij bv dat hij De Crem een moppentapper vond, iets wat
voor velen verwonderlijk overkomt. Hij zei nl op Qmusic dat Crembo, waarmee hij gaan eten was, op
het einde als pousse-café een whisky dry bestelde, waarop de kelner, een
Antwerpenaar, antwoordde; Draai? Zoude nie beginne mee ene? Dit was een goeie, maar geen van De Crem, maar van de kelner, wat de interviewer van Qmusic ook meteen gevat opmerkte. De grap was trouwens nog weinig
origineel ook, want eigenlijk een variant op een oude mop in het Duits. Voor
wie ze nog niet zou kennen:
- Komen twee mannen een bar binnen. Een van
hen zegt tegen de barman: Zwei Martini, bitte. Waarop de barman vraagt dry?
en de man antwoordt: Nein, zwei. (doordenkertje)
Ook geen knaller is de sneer van Beke in Le
Vif-Express, dat de communicatie van de N-VA meer bochten vertoont dan het
circuit van Francorchamps (20, voor de niet-kenners). Over Francorchamps zou
Beke beter zwijgen, zeker in een Franstalig blad. De uitgave van de Grand Prix
van dit jaar heeft de Waalse deelregering nl weer eens een dikke zes miljoen
euro gekost. Daarover zou men ook moppen kunnen vertellen, maar we zullen ons
maar eens onthouden van verder leedvermaak. Het blijft trouwens opmerkelijk, hoe
weinig ruchtbaarheid gegeven wordt aan de slechte staat van de Waalse (én de
Brusselse) solvabiliteit. Wij in Vlaanderen maken ons zorgen omdat we straks,
als men tenminste die zesde staatshervorming werkelijk zal hebben uitgewerkt,
wel extra bevoegdheden krijgen, maar niet alle geld ervoor. M.a.w. wij zullen
straks dezelfde service moeten geven met minder geld in kas. Men vergeet hier
echter dat dat ook geldt voor de andere entiteiten, terwijl iedereen
weet dat zowel de Waalse als de Brusselse begroting deficitair zijn. Reden
waarom insiders niet geloven dat die staatshervorming er zal komen zoals
beloofd. Misschien is de hele zaak wel met opzet zo in elkaar gestoken om de
uitvoering ervan op een zo lang mogelijke baan te schuiven, zodat er inderdaad
van een volgende staatshervorming helemaal geen sprake meer kan zijn. Er zal
dan meer nodig zijn dan wat moppen van Markske Beke. Of van Servais
Verherstraeten, die Vlaanderen ook regelmatig wat wijs komt maken over zijn
hervorming.
Vlaams minister-president zou definitief gekozen hebben om te gaan voor
de regionale verkiezingen in mei 2014. Daarmee lijkt het er steeds meer op dat
CD&V van die verkiezingen haar hoofddoel te maken. Met Peeters, maar ook
met Crevits en Van Deurzen, zet ze haar nog overblijvende zwaargewichten
daarvoor in. Mocht het Peeters niet lukken Vlaams minister-president te
blijven, dan denkt hij er zelfs sterk aan weer te keren aan de privé. Dat
zijn althans geruchten uit betrouwbare bron. Feit is, dat de partij met
dergelijke kopstukken inderdaad een kans maakt om verder mee te kunnen spelen
op Vlaams niveau en dat het alleen de vraag zal zijn wie eventueel, indien
überhaupt nodig, de vuile derde zal worden. Dit alles op voorwaarde dat de
N-VA of de V-partijen samen in Vlaanderen de meerderheid niet halen. Want, laat
ons duidelijk zijn, het verdere verloop van het Belgische establishment zal
bepaald worden door de uitslag bij de Vlaamse regionale verkiezingen. Dat is
niet alleen mijn mening, maar werd deze week (op dinsdag 3 september, in De
Standaard) nog duidelijk gesteld door Bart Maddens, politicoloog van de KU
Leuven en belichaming van de zgz Maddens doctrine, dit n.a.v. de Bracke
oprisping.
Dat
het zwaartepunt bij de verkiezingen van 25 mei 2014 in Vlaanderen zal
komen te liggen, heeft ook te maken met het feit dat geen van de traditionele
Vlaamse meerderheidspartijen uit de regering Di Rupo een alternatief heeft om
de man met het strikje van een tweede ambtstermijn weg te houden. CD&V
houdt alleen has beens over (Thyssen, Vanackere, Leterme), terwijl De Crem,
de enige die nog iets zou kunnen betekenen, aast op de topjob bij de NATO.
Vande Lala zal zich geen tweede keer belachelijk willen maken zoals in 2007,
toen hij gesandwiched werd tussen Leterme en Verhofstadt, terwijl heel de
federale politieke arena zijn adem zou inhouden mocht de burgemeester van
Berlare o, gruwel! - zich kandidaat stellen. Voor paars komt er nog bij dat
hun kandidaten alleen maar een kans zullen maken als hun partij de grootste van
de coalitie wordt, hetgeen een ander mirakel zou vergen. Blijft dan over: de
N-VA. Die partij heeft ook geen valabel alternatief meer sinds Bart De Wever
besloten heeft burgemeester van de koekenstad te blijven.
Het eindresultaat van dit alles betekent wel dat een regering Di Rupo II
wel degelijk in 2014 tot de mogelijkheden behoort, tenzij de traditionele
Vlaamse partijen van de huidige federale meerderheid, misschien gesterkt door
een zoveelste electorale nederlaag, eindelijk zullen hebben ingezien dat het zo
niet verder kan. Een zoveelste bocht van CD&V, die ondertussen ook wel zal
bemerkt hebben dat het Vlaamse budget volgend jaar hoger zal liggen dan het
federale (38 tegen 31 miljard), behoort dan ook tot de mogelijkheden. We mogen dan blijven herhalen dat we de meerderheid vormen in dit land. Op federaal vlak moet Vlaanderen naar de pijpen dansen van de francofone meerderheid en de enige mogelijkheid om daaraan een einde te maken is die carrousel stop te zetten via het Vlaamse parlement.
Volgens een enquête door het Centrum voor Politicologie van de KU
Leuven, die in het voorjaar van 2013 werd gehouden bij iets meer dan 3.000
jongeren uit 61 scholen, zijn de socialisten in Vlaanderen slechts populair bij
8% ervan. De liberalen doen het al niet veel beter. Paars blijkt in Vlaanderen werkelijk
afgedaan te hebben, waarover we helemaal niet rouwig moeten zijn.
Om
een reactie op bovenstaande gevraagd, wist Tobback Jr alleen te antwoorden dat
hij dat enigszins kon begrijpen, want dat de jeugd van vandaag minder solidair
blijkt te zijn. Hij heeft daarbij zelfs niet helemaal ongelijk, alleen vergeet
hij erbij te vertellen dat dit zeker geldt voor Vlaanderen en dat de hoofdreden
daarvan is dat onze jeugd beter dan de traditionele Vlaamse partijen blijkt te
beseffen dat solidariteit hier een verliespost is. Het betekent immers dat we
een deel van onze welvaart moeten blijven afgeven aan een andere groep die er
in feite niets voor doet en niet mee doet. En zolang de partij van Tobback dat
niet wil inzien en achter de PS de grote bevoordeelde van dit systeem
blijft aanlopen zou dat lage percentage in de toekomst nog wel eens verder
kunnen dalen, niet alleen bij de jeugd, maar bij de hele Vlaamse bevolking.
Het is trouwens niet alleen paars dat bij ons passé lijkt. Dat geldt ook
steeds uitdrukkelijker voor de vakbonden. Dat laatste hebben we kunnen
vaststellen bij het door de vakbonden geëiste referendum in Sint-Niklaas*, waar
slechts 17% van de kiesgerechtigden kwam opdagen en er in absolute cijfers
eigenlijk slechts 15% van de bevolking zich uitsprak voor het syndicale
standpunt. Dat de vakbonden en een deel van de poco media het een schande vonden
dat de stad de uitslag verwierp, tekent die mensen hun mentaliteit. Ze zijn
niet overal zo gek als in Antwerpen, waar in absolute cijfers slechts 25%
van de kiesgerechtigden zich uitsprak tegen het Lange Wapperproject en dan nog
gelijk kreeg ook. De afrekening kregen de linksen wel bij de eerstvolgende
gemeentelijke verkiezingen in de koekenstad: na 90 jaar vlogen zij uit het
stadsbestuur
* Dat vakbondsreferendum in Sint-Niklaas heeft de
stad wel 200.000 euro gekost. Gelukkig kan dat op een half jaartje
gerecupereerd worden door de privatisering van de vuilnisophaaldienst, waarover
dit referendum ging.
Trouwe lezers van deze rubriek weten al langer dat Turnhout zo stilaan
een grote puinhoop is geworden*. Dat de stad nu helemaal onbestuurbaar is
geworden door een opstand van zes van de elf N-VA verkozenen die tegen hun
eigen burgemeester stemden, is feitelijk geen verrassing. Hetzelfde gebeurde immers in
de vorige gemeentelijke legislatuur ook al door drie CD&Vers, waardoor het
toenmalige schepencollege zich verplicht zag de groenen mee op te nemen in de
bestuursmeerderheid om een omstreden mobiliteitsplan verder te kunnen afwerken. De beelden die men in de Tv-journaals
van Turnhout te zien krijgt, zijn steeds die van een markt vol kraampjes. Dat
beeld is bedrieglijk, want is dat van de zaterdagmarkt. De andere dagen ligt de
markt er doods en verlaten bij. Men mag er nl niet meer parkeren en verderop
parkeren doet niemand graag, zeker s avonds niet, daar het stadscentrum
onveilig is geworden. Reden dáárvoor is het feit dat het politiecommissariaat
een heel eind verhuisd is naar buiten het centrum en de pakkemannen onmogelijk nog snel op de
markt ende omliggende straten kunnen
geraken. Als gevolg daarvan doen heel wat mensen zelfs de moeite niet meer die
politie te bellen als er iets fout loopt. Na de politie vertrokken van de markt
ook de stadsdiensten, de post en sloten twee bioscopen er hun deuren, alsmede
een zwembad met eigen warmwaterbron. Dat laatste werd vervangen door een hyper
modern zwembad buiten het centrum dat al enkele jaren gesloten blijft o.w.v.
kortsluitingsproblemen veroorzaakt door een te snelle officiële opening waarbij
men niet kon wachten tot het beton degelijk opgedroogd was. In de drukste
winkelstraat, de Lange Gasthuisstraat, staan er al enkele zaken een tijdje leeg,
iets wat vroeger nooit gebeurde en in de zijstraten is dat een veelvoud.
De
schuld van dat alles nu in de schoenen van de N-VA schuiven, is er ver over.
Zoals ik reeds vermeldde in mijn blog van gisteren heeft de uit haar voegen
gebarsten N-VA, zeker op gemeentelijk vlak, nogal wat amateurs in haar rangen en
in Turnhout is dat niet anders. Turnhout is wel een extreem voorbeeld en ik zie
niet in wie daar de in het verleden geschoten kemels gaat repareren.
Zoals ik al voorspelde in mijn blog van 1 dezer, is er inderdaad al wat
gepalaverd over die uitspraak van Bracke. De man heeft ondertussen
toegegeven voor zijn beurt gesproken te hebben, maar het onheil is wel geschied.
Hij is er feitelijk ingeluisd door Standaard journalist Bart Brinckman, van wie
hij had kunnen weten dat dit een linkse rakker is in hart en nieren. Brinckman
lijkt soms neutraal over te komen, maar is dat niet. Zeker politieke amateurs á la
Bracke steekt Brinckman in zijn zak. Jammer genoeg heeft een uit zijn voegen
gegroeide partij zoals de N-VA nog heel wat van die amateurs in zijn rangen en
kunnen misstappen zoals die van Bracke nog voorkomen (zie maar wat er momenteel in
Turnhout gebeurt). Vraag is alleen maar of de kiezer dat zal blijven appreciëren.
Dat de N-VA in de komkommer-enquête enkele percenten verliest is
trouwens verwaarloosbaar, zoals ik ook al schreef in mijn blog van 21 augustus.
Politieke peilingen in en over een vakantieperiode zijn m.i. waardeloos. Dat
een hoofdredacteur als Van der Kelen daar nog intrapt, bevestigt alleen maar dat het inderdaad hoog tijd wordt dat de man met pensioen gestuurd wordt.
De hele discussie die nu gevoerd wordt over
die combinatie van confederalisme en economie, die het vormen van een volgende
federale regering weer eens op de lange baan zou kunnen schuiven, is voorbarig.
Als de N-VA echt dat confederalisme wil als eerste stap naar een latere Vlaamse
onafhankelijkheid, dan hoeft zij zich daarvoor niet federaal uit te sloven. Het
zal na mei 2014 volstaan de volstrekte meerderheid te halen in het Vlaams
parlement en daarna van daaruit de Senelle doctrine* toe te passen. Eens dat
gebeurd is zal een federale regering, of wat daarvoor nog moet doorgaan, op
apengapen liggen en zullen de Franstaligen verplicht worden met de Vlamingen
overeen te komen wat ze nog wel en wat niet samen zullen willen doen, al dan
niet volgens artikel 35 van de Belgische grondwet. Dat zal dan hopelijk kunnen
gebeuren door een meerderheid waarbij de N-VA op e.o.a. manier kan gesteund
worden door het Vlaams Belang, de partij die hét alternatief blijft voor alle
Vlamingen die uitschuivers á la Bracke beu zijn.
* Als
België onbestuurbaar zou worden, bv omdat er geen federale regering meer kan
worden gevormd, dan moet het Vlaams parlement Vlaanderen uitroepen tot
deelstaat van het federale België, met als grenzen de bestaande grenzen van het
Nederlandse taalgebied. Dat is weliswaar grondwettelijk niet volgens het
boekje, maar democratisch volstrekt legitiem, want het Vlaams parlement,
verkozen om Vlaanderen te besturen, is de uitdrukking van het Vlaamse volk. En
de wil van het soevereine volk is voor overtuigde democraten het enige wat
telt. (Grondwetspecialist Robert Senelle in De Ordelijke Opdeling van België, blz 165)
Er
kan België dit jaar niets meer overkomen. Het grootste probleem van de laatste
jaren is plots opgelost geraakt: de benoeming van de topambtenaren bij de openbare
diensten. Geen enkele verliest zijn gezicht, allemaal stappen ze over de ene
topjob naar een andere. Het doet me denken aan die boer die de raven wou
wegjagen die in een boom achter zijn veld zaten. Hij schoot ernaar, ze gingen
vliegen en kwamen daarna weer terug naar de boom, waar ze op een andere tak
gingen zitten.
Van
de drie topmanagers bij de NMBS is er maar één die zijn job behoudt en is dat
toch, o toeval, weer een Waal, zeker? Het loonplafond van 290.000 euro per jaar
(eventueel aangedikt met 10%), geldt alleen voor de nieuwe benoemingen. Zij die
een veelvoud daarvan krijgen (verdienen is hier weer het goede woord niet),
zoals bij Bpost en Belgacom, zullen het behouden. Kan het Belgischer?
Daarmee wil ik echter geen kwaad woord kwijt over Frans Van Massenhoven,
nu nog hoofd op de FOD Sociale Zekerheid. De man mag al een linkse stempel
hebben, in 2007 was hij al eens overheidsmanager van het jaar en hij behoort tot de
pragmatische vleugel (zoals bv ook Monica De Coninck). Het feit dat hij
kabinetschef geweest is bij Brouckie doet daar niet toe. Die was ook te
pragmatisch voor de partaai,wat hem tenslotte zijn politieke carrière heeft
gekost. Van Massenhoven was trouwens een last minute keuze en werd a.h.w. in
blessuretijd als compromisfiguur te voorschijn getoverd. Een deus ex macchina
zoals in de beste Griekse treurspelen. Hopelijk houdt daarmee elke verdere vergelijking met Griekenland op...
