Over het beleid van de regering Leterme valt niet veel goeds te vertellen, buiten dan misschien het werk dat ze verricht heeft tijdens het Europese voorzitterschap, maar dat lag dan grotendeels aan het feit dat ze in eigen land niets om handen had. Leterme heeft ook nogal wat lof gekregen voor het feit dat hij de Belgische banken zou gered hebben tijdens de financiële crisis. Daar is iets van, maar ook daar blijken grote fouten te zijn gemaakt. In de reddingsoperatie van de banken blijkt België nl het enige land ter wereld te zijn, dat als soevereine staat ook de buitenlandse verplichtingen van "onze" banken heeft gegarandeerd. Dat "onze" staat tussen aanhalingstekens, daar twee van de drie nationale banken: Fortis en Dexia, aan Frankrijk cadeau werden gedaan zonder dat er iets aan die garanties werd gewijzigd. M.a.w. ons land garandeert ook nu nog de buitenlandse verplichtingen van twee Franse banken. En daar houdt het niet mee op. De Belgische regering liet bv alle winsten aan BNP Paribas, die Fortis overnam. Ze kreeg daarvoor wel van de Fortis Bank 121 miljoen aandelen, maar de potentiële meerwaarde daarvan werd afgestaan aan Ageas, de financieringstak van BNP Paribas in België... In verhouding werd het bij Dexia nóg erger. Bij de redding van die bank betaalde de staat hun aandelen aan 9,9 euro het stuk. Momenteel zijn ze nog 2,7 euro waard. Om het verlies te kunnen recupereren, zou de koers van Dexia met 261% moeten stijgen... Het belang in Dexia kost België momenteel 725 miljoen euro, plus het feit dat men de komende jaren ook de belastingsinkomsten zal moeten derven omdat Dexia (en dat geldt ook voor BNP Paribas Fortis) op miljarden aan fiscaal recupereerbare verliezen zit. De staatswaarborg op het spaargeld alleen is goed voor 300 miljard euro! Dat dus voor onze twee ex-Belgische banken. Enkel met de derde grote bank, KBC, doet de Belgische staat een goede zaak. KBC, toch niet toevallig een Vlaamse bank, zeker. Het zou wat geweest zijn, mocht het andersom geweest zijn. Wat we zelf doen, doen we dus toch beter, tenminste dan toch in de banksector.
Kerstmis 2010 zal de geschiedenis ingaan als de witste sinds de Tweede Wereldoorlog. Donderdagavond had ik het (on)genoegen zelf het begin van een nacht overvloedige sneeuwval mee te maken. Gelukkig geraakten we - mijn vrouw en ik en een kleindochter die we hadden meegenomen om naar de opera La Traviata te gaan kijken in Utopolis in Turnhout - heelhuids thuis. Ik was wel verplicht heel te tijd op de motor te remmen, de remmen zelf lieten het afweten op het gladde wegdek. Het vrijdagmiddag journaal stond dan ook begrijpelijk in het teken van dat sneeuwweder, maar ook in dat van de obligate toespraak van Albert II. Alhoewel er nu waarschijnlijk geen eerste minister meer is om die toespraak te dicteren, zoals dat bij Verhofstadt het geval was, was de hele lange tirade zoals steeds meer dan voorspelbaar. Wij Belgen, maar Albert bedoelde dan in de eerste plaats de Vlamingen, moeten streven naar compromissen. "Zoals dat in het verleden steeds is gebeurd", zei hij erbij. Dat betekent, in 't kort, dat de Vlamingen verzocht worden weer maar eens toe te geven. "Koningin Paola, ikzelf en heel mijn familie zullen jullie daar dankbaar voor zijn", was de ondertoon. Nogal wiedes, daar het voortbestaan van hun luxe leventje er vanaf hangt. Als Albert en alle andere belgicisten willen dat dit landje blijft bestaan, dan moet er in de eerste plaats voor gezorgd worden dat de wetten hier worden nageleefd. In concreto betekent dat, dat bv de arresten van de Raad van State en het Grondwettelijk Hof dienen te worden uitgevoerd, zodat we bv geen onwettelijke verkiezingen meer moeten organiseren. Dat o.a. B-H/V gesplitst moet worden zonder voorwaarden. Dat Vlamingen en Walen als buren naast elkaar zouden moeten kunnen leven, ieder in zijn eigen land waarin men zijn eigen potje kookt. En niet in een staat waarin ze er allebei slechter op worden: de Vlamingen omdat ze zich niet kunnen ontplooien, de Walen omdat een politieke kaste hen hulpbehoevend wil laten blijven, waardoor België hun enig toekomstperspectief lijkt te zijn. België is geen consensusdemocratie, zoals wel eens wordt gesteld, maar een pacificatiemodel waar men constant probeert de steeds terugkomende politieke problemen onder de mat te kunnen vegen met ingewikkelde akkoorden, stoemelings onderhandeld door kleine groepjes zogezegde élites in duistere achterkamertjes. Zo in de zin van "If you can't convince them, confuse them". Er zullen inderdaad compromissen moeten gesloten worden, maar dan niet om alles nóg ingewikkelder te maken dan het nu al is. Dat we er mee ophouden gesplitste verkiezingen te houden met gesplitste partijen die gesplitste debatten voeren in gesplitste media. Om daarna een regering te moeten vormen met een tegenpartij die er over bijna alles een andere mening op na houdt en waarvan we de kopstukken niet eens kunnen wegstemmen. "Vrede op aarde aan de mensen met goede compromissen", zou ik zeggen...
Vande La, die eerst beweerde tegen 2 november alles rond te hebben, heeft zijn kalender nog maar eens bijgesteld. Het wordt nu 3 januari van volgend jaar. Dan gaat hij de zeven dwergen zijn eindwerk afleveren en mogen ze twee dagen later allemaal samen nog eens bij sneeuwwitje komen. Dat zou dan geleden zijn sinds 3 september 2010... Met dat alles zou men nog vergeten dat er ook nog andere onderhandelingen lopen, die van de zgz "groep van tien", oftewel de "sociale partners". Dat sociale zou erin moeten bestaan dat de welvaart telkens zo gelijkmatig mogelijk onder alle partners verdeeld wordt. Om dat te kunnen doen moet er dan wel iets te verdelen vallen, natuurlijk. De vorige keren was dat poepsimpel: werkgevers en vakbonden bespraken e.e.a. en als het financiële plaatje niet klopte, dan was er de federale regering die steeds bijpaste. Jammer genoeg is dat nu niet (meer) het geval en het resultaat ervan is, dat de besprekingen van de groep van tien, waarin - nota bene - de Vlamingen weer eens benadeeld zijn, omdat VOKA niet mee mag spelen, evenals het Vande La gedrocht zijn uitgesteld tot volgend jaar. Misschien (wan)hoopt men daar dat Vande La toch eerst zal klaar komen, zodat er misschien toch nog enkele kruimels van de federale tafels zouden, kunnen vallen. Maar er is meer. Buiten de obligate centenkwestie is er het spook van het doen samenvallen van bedienden- en arbeidersstatuten. België is het enige land in Europa dat nog zo'n archaïsche structuren kent. De werkgevers stellen, m.i. terecht, dat, wat er ook uit de bus komt, dit niet mag leiden tot een verdere scheeftrekking van de totale arbeidskosten t.o.v. onze buurlanden. Dat betekent dat de kostprijsverhoging bij de arbeiders moet leiden tot een kostprijsverlaging bij de bedienden en daar knelt het syndicale schoentje. Als er in deze zaak geen oplossing komt, dan blijft België ook op het gebied van arbeidswetgeving een achterlijk land, de zieke man van Europa, om het met Bart De Wever te zeggen. En wie zal hem daarover tegenspreken?
De VTM gaat zijn nieuwsdienst vernieuwen door hem efficiënter te maken en meer duiding te geven. Wat dat juist gaat worden, is nog de vraag. Maar slechter dan hij nu is, kan die dienst zeker niet worden. Toen VTM pas begon, was er in Vlaanderen grote hoop dat er eindelijk eens een echte Vlaamse zender zou komen. De VRT was toen nog de BRT (feitelijk is ze dat nog) en verdedigde die praktisch uitsluitend het Belgische standpunt, tenzij het niet links genoeg was. De motor achter de stichting van VTM was wijlen Jan Merckx, een overtuigde Vlaming die o.m. 't Pallieterke van de ondergang had gered. De eerste maanden na de onverwachte dood van Bruno Dewinter, de stichter van 't Pallieterke, werd de hoofdredactie van het blad weliswaar overgenomen door Jan Nuyts, maar die had het alleen waarschijnlijk nooit klaargespeeld. Jan Merckx schreef gedurende maanden het hoofdartikel en werd er dus een Pallieter achter de schermen. Jammer genoeg stierf Merckx veel te vroeg. Hij kon de VTM wel opstarten, maar daarmee was de kous dan af. De man moet zich sindsdien al ettelijke keren hebben omgedraaid in zijn graf als hij vernam hoe zijn "Vlaamse" zender verwerd tot een soort cafézender waar vulgariteit en een verdoken belgicisme nooit veraf waren (en zijn). Om nog te zwijgen van het taalgebruik. Dat het met het standaard Nederlands in de Lage Landen bergaf is gegaan, is ook grotendeels te wijten aan de VTM, die de gewone kijker overnam van de Nederlandse zenders, die tot in de jaren zeventig populair waren in Vlaanderen. De VTM heeft zich nooit bekommerd over het Nederlands dat in zijn programma's werd gebruikt ("misbruikt" eigenlijk). Wat het nu zal worden, is nog koffiedik kijken. Hopelijk stapt men af van de simplistische nieuwsduiding, waarbij men het journaal soms start met het nieuws over een burenruzie of over het weer en de ritjes naar de kust. Of nog maar te zwijgen over wel en wee van Europa's dierentuinen en het bling-bling leven van onze zgz BV's. Niet dat zo'n nieuws niet mag; het hoort alleen niet thuis in een journaal. In het nieuwe VTM-nieuws is er alvast één naam bekend, die van Paul D'Hoore, financieel expert. Er zou ook een politieke en een gerechtelijke specialist bijkomen en die lui zouden dus wat meer kleur (en duiding) in de VTM journaals moeten brengen. Hopelijk houden ze in hun achterhoofd waar de "V" van VTM voor zou moeten staan, iets wat men bij de VRT nog steeds niet wil snappen.
Uit een grootschalige bevraging door de Hoge Raad voor Justitie, blijkt dat het vertrouwen in pers, politiek en justitie in België achteruit gaat. Eigenlijk geen groot nieuws, want dat is een tendens die al jaren in dezelfde richting gaat. Volgens diezelfde bevraging zou echter blijken dat het vertrouwen in de politie stijgt en daar heb ik zo mijn vragen bij. Het is al lang geweten, dat onze politie zich niet populair maakt met het verbaliseren van zgz hardrijders. Als men een flitspaal voorbij rijdt en nog maar enkele kilometer per uur te snel rijdt heeft men meteen een boete aan zijn been. Op zichzelf is dat nog goed te praten. Dat echter meer dan de helft van dat boetegeld naar Wallonië versast wordt, waar men maar een handvol flitspalen heeft staan, die dan meestal nog niet werken, is gewoon ergerlijk. En er is meer. Tijdens de voorbije dagen maakte de politie het nl waar in volle ochtendspits alcoholcontroles uit te voeren. Nota bene in een sneeuwlandschap waarin iedereen stapvoets moest rijden voor zover men al niet stil stond. De arme automobilist kon zich al doorgeërgerd hebben aan het gebrekkige onderhoud van de wegen, hij werd dan nog eens opzij gezet voor die alcoholtest. Stel, dat men zelfs een beetje teveel op zou hebben, wat maakt dat uit als men constant in een file zit die meer stil staat dan rijdt? Voor het échte werk: de gangsters pakken, blijkt onze politie minder tijd te hebben. Zo was er in Anderlecht - niet toevallig in Anderlecht - een geneesheer die zelf achter de overvallers van zijn dochter ging, omdat de plaatselijke politie het niet deed (Het is een publiek geheim dat de politie in Anderlecht in bepaalde wijken niet eens meer durft te komen). Enfin, de geneesheer vond de overvallers, leverde ze uit aan de politie en... die liet ze weer lopen! Een hoteluitbater in dezelfde gemeente, die overvallen werd door zeven (7!) "jongeren", gaf dat door aan diezelfde politie, inbegrepen de camerabeelden, maar was zo slim ook een detective in te schakelen. Die laatste vond de overvallers, maar ook hier deed de politie er niets mee. Flitspalenwerk blijkt interessanter. Het moet trouwens niet altijd Anderlecht (of Brussel) zijn. Hier bij ons in de Kempen meldt een studente van 16 bij de politie van Retie, dat ze gestalkt wordt door een leraar van 26. De politie onderhoort de man en doet er verder niets mee. De kerel steekt het meisje neer (ze is nog steeds in kritieke toestand) en rijdt zichzelf te pletter tegen een boom. En dan zullen we het maar niet over Ronald Janssens hebben, zeker? In de grootste winkelstraat van Turnhout, de Lange Gasthuisstraat*, wonen geen particulieren meer. Dat maakt dat er 's avonds laat en 's nachts geen beweging meer is, zelfs geen verkeer, want dat mag er niet door. De handelaars en neringdoeners hebben er bij de politie al verscheidene keren op aangedrongen het verkeer er weer door te laten rijden na het sluitingsuur, maar dat blijkt niet te kunnen. Het resultaat is dat het levensgevaarlijk is in de grootste winkelstraat van de hoofdstad van de Noorderkempen na sluitingsuur nog rond te lopen. Waar ze het gehaald hebben, dat het vertrouwen in de politie zou stijgen, is me een raadsel. Misschien hielden ze die bevraging in Zoetenaaie op Loederpee?
* Daar het in de Lange Gasthuisstraat van Turnhout krioelt van Nederlandse zaken: Hema, Blokker, Bart Smit, C&A, Kruidvat e.d. is daar een goeie communautaire mop over: " Wij, Vlamingen, geven de Voerstreek aan Nederland en krijgen van hen de Lange Gasthuisstraat terug"!
Het grote voordeel geen (echte) regering te hebben is, dat er dan ook geen nieuwe belastingen kunnen geheven worden. Stel eens voor dat er een nieuwe regering was en dat die nog maar de helft van de PS verkiezingsbeloften had gehouden. Het zou het land weer extra veel geld gekost hebben die meer dan waarschijnlijk zouden gecompenseerd worden met nieuwe belastingen. Dat gebeurt nu dus niet. En er is meer. Door het feit dat ook België tegen april 2011 zijn begroting moet voorleggen aan Europa, kan het niet anders of die begroting zal toch moeten gemaakt worden door de regering van lopende zaken. Dat is trouwens helemaal niet abnormaal, want in Nederland bv gebeurde dat ook al tijdens eenzelfde politieke impasse. En het wordt nóg straffer. Leterme beweert nl dat hij met zijn regering van lopende dinges zelfs één tot anderhalf miljard euro zal kunnen besparen en dat alles zonder de burger in zijn zakken te zitten. En het schijnt dat zelfs de PS het daarmee eens zou zijn. De wonderen zijn dus nog niet uit de wereld en het toont duidelijk aan dat er in de klassieke traditionele partijen een lichte vorm van paniek heerst. Dat geldt in elk geval langs de Vlaamse kant, waar men bij een zoveelste enquête van de Libre Belgique, die voor Vlaanderen tot nu toe vrij objectief was (in elk geval heel wat objectiever dan zijn tegenhanger van de VRT/De Standaard). Die enquête geeft aan dat momenteel alleen de N-VA (+3,1%) en Groen (+0,8%) vooruitgaan en dat alle andere blijven verliezen. Ook het totaal van de V-partijen stijgt (met 0,7%), wat er op wijst dat de traditionele belgicistische nestbevuilers en onheilsprofeten het niet bij het rechte eind hebben dat de Vlamingen niet wakker zouden liggen van een ver doorgevoerde staatshervorming. De intentie van Leterme om toch maar zelf een begroting ineen te knutselen heeft trouwens meer te maken met het feit dat hij de internationale markten op die manier wil gerust stellen én dat hij niets anders te doen heeft, nu het voorzitterschap van de E.U. naar zijn einde loopt. Nog twee maanden Vande La en Co en we kloppen het Irakees record van acht maanden zonder regering...
Grote titels vorige week in onze media: in de haven van Antwerpen werd dit jaar al 5.437 kilo cocaïne ontdekt. Twintig drugnetwerken werden ontmanteld, er werd voor zo'n één miljoen euro aan contant geld in beslag genomen en 148 dealers en smokkelaars werden aangehouden. . Tot daar het goede nieuws. De gerechtelijke speurders geven echter zelf al meteen toe dat de drugvangsten voor dit jaar in de Antwerpse haven waarschijnlijk maar 10% uitmaken van wat er totaal binnen komt. Dat zou dus betekenen dat er zo'n 50.000 kilo wél het land is binnengeraakt. Niets om over uit te bazuinen. Ook dat miljoen euro stelt trouwens niets voor. Met de winsten die bij de drugstrafieken gemaakt worden, is één miljoen euro een peulschil, peanuts. Zelfs het feit dat vermogens van drugsbarons tegenwoordig kunnen worden bevroren en zelfs verbeurd verklaard worden (door het zgz "kaalplukteam"), is relatief. Het zwakke punt in heel de drugsoorlog is het feit dat de straffen voor de dealers een lachertje blijven. Er zijn weinig drugstrafikanten die meer dan drie jaar cel krijgen. Volgens onze doetjeswetgeving moeten die niet eens brommen. In het slechtste geval zitten ze een tijdje in voorhechtenis. De enige oplossing om er iets aan te doen, is onze wetgeving verstrengen, maar dan echt verstrengen. Handelaars in de dood, want dat zijn ze tenslotte, moet men meteen voor minstens tien jaar effectief de nor in draaien. Slechts met zo'n lik op stuk beleid is er kans dat men tweemaal gaat nadenken alvorens er nog mee verder te gaan. Al de rest is water naar de zee brengen en dweilen met de kraan open.
