Toen ik klein was (waar is de tijd?), zei ik altijd: "Als ik soldaat moet worden, ga ik naar onze Kongo*". Moest het toch lukken, zeker, dat ik mijn militaire dienstplicht mocht vervullen in 1960, uitgerekend het jaar dat "onze Kongo" onafhankelijk werd. Toen de zaken daar bijna meteen uit de hand liepen, vroeg men vrijwilligers bij het leger om er naartoe te gaan. Ik kon toen gaan, maar heb ik dan toch maar niet gedaan. Misschien was dat wel een wijs besluit, want een van de jongens die met mij zijn "drie dagen" had gedaan in het Klein Kasteeltje, een zekere Indekeu, die in 1959 Belgisch kampioen was geworden bij de wielerliefhebbers, was wél gegaan en heeft er, bij een vliegtuigcrash, het leven bij ingeschoten. Ik had misschien ook in dat vliegtuig kunnen zitten... Alhoewel nooit naar Kongo geweest, is dat land me toch blijven fascineren. 50 jaar geleden was ik een van de vele landgenoten die niet kon begrijpen dat men zo'n enorm land, zeg maar een continent, zomaar op zes maanden onafhankelijk kon laten worden. Het resultaat zien we tot op de dag van vandaag. Eén grote puinhoop, één grote miserie, niet het minst voor de Kongolezen zelf, waarvan er de laatste tien jaar enkele miljoenen zijn gestorven aan ziekten en ontberingen, grotendeels als gevolg van allerlei binnen- en buitenlandse oorlogen. De hele infrastructuur, die België er had achtergelaten - en die mocht gezien worden - is zo goed als geruïneerd. Volgens mij kan er nooit nog iets goed van gemaakt worden, tenzij men het land zou indelen in minstens een tiental staten, volgens stammen en talen. Maar in onze politiek-correcte maatschappij wordt over zoiets niet eens gepraat, laat staan gediscussieerd. Enfin, we gaan deze week zien wat het daar in Kinshasa gaat worden. Onze Albert II gaat die 50 jaar onafhankelijkheid mee "vieren", samen met zijn Paola en serie ontslagnemer Leterme. Misschien kan die laatste Kabila Jr een tip geven hoe hij er best mee stopt! Zonde voor het geld dat daar voor de zoveelste keer zal worden weggesmeten.
* Sinds de laatste officiële spelling schrijft men Congo met een "C". Ik weiger dat te doen. De oorspronkelijke naam was afgeleid van een volkstam die de "Bakongo" heette. Dat is altijd met een "K" geschreven, ook door de eerste Portugese ontdekkingsreizigers. Dat men het nu met een "C" schrijft, is gewoon het gevolg van het Franstalige overwicht dat er in onze vroegere kolonie altijd geweest is en daar pas ik voor.
Wat zich deze week in de Mechelse kathedraal en bij Mgr Daneels thuis heeft afgespeeld, is echt iets met een hoog Monty Python gehalte. De Belgische Justitie heeft zich nog eens getoond, langs haar gekste zijde dan wel. Dezelfde justitie, die er niet in slaagt de criminelen in dit land de baas te worden, waarvan rechters onderling elkaar aanklagen, die mensensmokkelaars en drugsbaronnen moet laten gaan o.w.v. zgz procedurefouten en nog van dat moois, diezelfde justitie gaat dan eens laten zien wat ze kan. Achter zaken aan gaan die dertig en veertig jaar oud zijn, die - op een uitzondering na - allemaal verjaard zijn en waarvan een groot gedeelte waarschijnlijk zelfs berust op valse of toch zeker niet correcte beschuldigingen. Ondanks de miserie voor de betrokkenen, kan er nog gelachen worden met het onderzoek naar de Bende van Nijvel. Die is tenminste nog niet verjaard. Of met het proces tegen Beaulieu, dat zich al meer dan twintig jaar voortsleept. Maar graftombes gaan openbreken in de crypte van een kathedraal omdat "iemand" zou gezegd hebben dat zich daarin dossiers over seksueel misbruik in zouden bevinden, is kolder van de allerbedenkelijkste soort. Ik heb er geen andere verklaring voor dan dat dit gewoon papenvreterij is, waar e.o.a. loge achter zit. Daarmee wil ik niet zeggen dat het seksueel misbruik in de Kerk ook maar ergens goed te praten is. Maar voor zaken die verjaard zijn zoveel mankracht inzetten, terwijl men niet eens genoeg personeel heeft om criminelen te begeleiden die naar het gerechtsgebouw moeten gebracht worden (en die daarom moeten worden vrij gelaten), is de grootste nonsens die ik me kan voorstellen. "Watje" De Clerck kwam weer met e.o.a. wollige uitleg voor de pinnen. De man moet een dik vel hebben om er niet de brui aan te geven, net zoals zijn partijgenoot en serie-ontslagnemer Leterme trouwens. Ge weet wel: van die partij die zgz het staatsbelang altijd boven het partijbelang heeft laten primeren. God, in wat voor land leven wij?
Dat de multicultuur een verrijking zou zijn, is al lang een achterhaald thema. Voor zover dat nog nodig mocht zijn, heeft een socioloog aan de universiteit van Maastricht, een zekere Jaap Donkers, dat zopas bewezen met een wetenschappelijke studie. Daaruit blijkt, dat op gemengde scholen zowel autochtone kinderen als kinderen met een migrantenachtergrond slechter presteren dan op ethnisch homogene scholen (de zogenoemde "witte" scholen). Dronkers haalde veel van zijn gegevens uit het Pisa-onderzoek dat elke drie jaar wordt afgenomen bij vijftienjarigen uit zevenenvijftig Europese landen, waaronder ook België. Vooral leerlingen uit islamitische landen doen het slecht tot zeer slecht en dat terwijl die achterstand niet te verklaren valt door hun sociaal-economische achtergrond. In simpele woorden betekent dat laatste, dat het niet komt omdat ze bv thuis arm zouden zijn. "Kennelijk", zegt Dronkers, "zijn bepaalde islamitische waarden en normen contraproductief in de westerse samenleving". Zo hoort men het ook eens uit onverdachte hoek. De studie van Dronkers brengt trouwens nog iets interessants naar voor: leerlingen uit Zuid-Oost Azië (zeg maar China, Japan en Korea) zorgen niet voor een verwatering van ons onderwijs. Integendeel, hun aanwezigheid heeft een positief effect. Het is bv niet voor niets dat Aziatische inwijkelingen in Canada gemakkelijk worden toegelaten, zeker als ze ook geschoold zijn. Canada - zoals trouwens ook de VS - selecteert zijn immigranten. Naar die landen gaat men als men wil werk vinden. Naar Europa komt men als men geld en steun wil krijgen zonder daarvoor te moeten werken. De vraag is maar hoelang het armlastige Europa dat nog gaat volhouden...
Zelden heeft een verkiezingsslogan zo hol geklonken als deze "Nooit opgeven" van CD&V. Amper tien dagen na de stembusnederlaag geeft het boegbeeld van de partij het zelf al op. Niet dat zij alle schuld treft, maar ze heeft het spel van Leterme toch maar meegespeeld vanaf het moment dat ze Van Deurzen heeft opgevolgd als partijvoorzitter. Ze zal trouwens niet in een zwart gat vallen, want ze was en is nog altijd europarlementariër, met een dikbetaalde wedde. De partij gaat de hele zaak zgz laten onderzoeken door een eigen onderzoekscommissie, geleid door Servais Verherstraeten, de man die heel die tijd fractieleider was en de partij steeds door dik en dun heeft verdedigd. Wie gelooft die man nog? Hetzelfde geldt voor Vervotje, die samen met Leterme ontslag nam, alhoewel haar ontslag nooit gevraagd werd. "Samen gevangen, samen gehangen", zoals Jos Van den Eynden dat vroeger schreef in zijn Volksgazet. De conclusie is vrij simpel: CD&V is afgestraft door zijn eigen arrogantie waarbij Leterme en Co dachten zich alles te kunnen veroorloven. Zij wisten wat goed was voor de mensen, zo dachten ze althans. Het lot kan wreed zijn. Uitgerekend de man die door Thyssen werd binnengeloodst bij Unizo en door Leterme in zijn Vlaamse deelregering, Kris Peeters dus, wordt de laatste hoop van de verslagen kadodders. Exit het ACV/W, leve Unizus en zo!
Bij CD&V zit men in zak en as. Ze hadden er echt op gerekend dat Vlaanderen hun (nog maar eens) alles zou vergeven, "met de dood in het hart", zoals ze dat al decennia lang gewend zijn. Het heeft niet mogen zijn en nu zitten ze met de gebakken peren. Zelfs het afhaken van Leterme als boegbeeld van de partij, heeft niet geholpen. Misschien was dat - op langere termijn gezien - wel de grootste fout die de partij gemaakt heeft. Mocht CD&V naar de verkiezingen getrokken zijn mét Leterme als boegbeeld, dan had de partij ook klop gekregen - misschien zelf meer dan nu - maar dan had men Leterme bij het groot vuil kunnen zetten en had men een reden om na de rammeling met een schone lei te kunnen herbeginnen. Nu heeft Marianne Thyssen de schok moeten opvangen, is daar niet in geslaagd en kan daarvoor moeilijk worden op aangesproken. Dat de partij zich compleet verbrand had, door persé te willen doorgaan met een regering zonder meerderheid in Vlaanderen, is niet in de eerste plaats de schuld van Thyssen, maar van Leterme. Die Leterme heeft zich ondertussen teruggeplooid naar zijn eigen regio, waar hij een toch een beste beurt heeft gemaakt. Dat maakt, dat de partij hem zo maar niet opzij kan zetten en er anderzijds geen valabel alternatief is. Gelukkig is er de "Vlaamse George Clooney", zijnde Kris Peeters. De man heeft zich wijselijk niet bezig gehouden met de federale verkiezingen en is nog steeds Vlaams minister-president in een regionale regering waarin de partij nog wél meetelt. Het zou dan ook kunnen, dat de machtsbalans binnen CD&V omslaat naar de Vlaamse kant. Beter laat dan nooit. Peeters is het enige valabele alternatief dat CD&V voorlopig kan bieden. Het zal moeten betekenen dat de partij deze keer resoluut de Vlaamse kaart trekt. Zeker als De Wever niet zou slagen, zal het de Vlaamse deelregering zijn die het initiatief zal moeten nemen en dan kan het nog altijd de goede kant uitgaan.
Uit de reacties van Armand De Deckèr (MR), ontslagnemend voorzitter van de senaat, na zijn bezoek aan Bart De Wever, valt in ieder geval op te merken, dat het Franstalige front niet meer zo heterogeen is als het altijd geschenen heeft. Partijvoorzitter Reynders mag dan achteraf nog komen vertellen, dat er nog helemaal niets gebeurd is (dat klopt ook), het is veelbetekenend dat ook in het Waalse landsgedeelten er heel wat politici rondlopen die hun buik vol hebben van het gestook van Maingain en zijn drie illegale burgemeesters. Als de tandem De Wever/Di Rupo erin slaagt een coalitie van N-VA, PS/SP.a, CD&V en MR in elkaar te knutselen, met een totaal van 110 zetels, dan mogen er daar al drie FDF-ers bij zijn, hun totaalgewicht is dan verwaarloosbaar, zoals ik al schreef in mijn blog van 19 dezer ("de tweederde meerderheid"). Voorlopig zat ik er dus nog niet zo ver naast en mag ik misschien ook gaan solliciteren voor een job bij N-VA, zoals - naar het schijnt - al een 400-tal (!) gegadigden dat al hebben gedaan. Zoals ik vroeger ook al eens schreef (in mijn blog "Nog zes keer slapen" van 7 dezer), heeft de overwinning veel vaders en ook veel volk die daarvan een graantje wil meepikken. Dat wil dan weer niet zeggen, dat er bij die 400 niet enkele mensen bij zijn die De Wever ook effectief zouden kunnen helpen. Zo viel er ook al de naam van Herman De Bode, een van de onderschrijvers van het "Manifest voor een zelfstandig Vlaanderen". De man werd desnoods als topman bij het consultantsbureau McKinsey op een zijspoor gezet o.w.v. zijn Vlaamse uiting. De Wever zal steun van onderlegde Vlamingen zeker kunnen gebruiken. Zijn N-VA mag dan al wel de verkiezingen gewonnen hebben, de partij heeft zeker geen experten teveel. Dit in tegenstelling bv tot de PS, die kan terugvallen op een organisatie met alles erop en eraan, die al enkele decennia meedraait op het hoogste niveau. Als hij zich niet wil laten ondersneeuwen, zal Bartje het met zijn welsprekendheid alleen niet halen. Zoals Horatius het ooit zegde: "Nec scire fas est omnia" (je kan ook niet alles weten).
In mijn blog van 16 dezer ("de afspiegelingsregering") had ik het er al over: we gaan weer een heel wat nieuw wetstraatees bij leren. Het nieuwste is de "Noord- en Zuidflank". Dat gaat hier niet over de geluidsoverlast rond Zaventem, maar over een virtuele scheiding binnen de N-VA. De Noordflank is de strekking met o.m. De Wever, Jambon en Bracke, in feite de strekking centrum-rechts, waaronder heel wat kiezers die zijn overgekomen van CD&V en Open VLD. De Zuidflank zijn de echte Vlaamsnationalisten, waaronder de overstappers vanuit LDD en het Vlaams Belang. Voor De Wever begint vandaag het echte werk. De verkiezingen was het gemakkelijkste gedeelte, blijkt nu. Het moeilijke stuk is, daar een vervolg aan te breien. Dat begint dus reeds in de eigen partij, waar men moet opletten niet tot een spreidstand te komen (de zgz "spagaat"). Eerder verontrustend, althans in mijn ogen, is het feit dat De Wever - althans volgens een interview in de Gazet van Janssens - zou gezegd hebben, dat een tweederde meerderheid voor hem niet absoluut noodzakelijk is. Wel, als dat waar zou zijn, dan gaan we weer Leterme achterna. Zelfs met een eventuele beloofde steun vanuit de oppositie (o.m. door Open VLD, die dat heeft laten uitschijnen), blijf je dan immers ongedekt voor politieke chantage. En dat zal niet uitmaken van welke "flank" die zal komen. "Chi vivrà vedrà" ("wie leeft zal zien": mijn Italiaans is beter dan mijn Latijn!).
