Ergens in april was er op de RTBf een reportage van Frédéric Deborsu, wereldberoemd geworden in Vlaanderen door zijn 'interviews' van Leterme, zijn 'Bye,bye Belgium' en - samen met zijn broer - zijn inbreng in de Zevende Dag met een wekelijks verhaal over gebeurtenissen in Wallonië. De reportage, waarvan hierboven sprake, ging echter over iets anders, nl over de moslimextremisten in Brussel. Deborsu kreeg toen bakken kritiek over zich vanwege de Franstalige media en linkse politici en een van de hardste roepers was Philippe Moureaux, de éminence grise van de PS, tot voor kort voorzitter van de PS in Brussel en momenteel, niettegenstaande zijn gevorderde leeftijd (73), nog altijd burgemeester van een der Brusselse baronieën, nl St. Jans Molenbeek. Moureaux noemde Deborsu toen o.m. 'een waardige leerling van Goebbels', de nazi-minister van propaganda onder Hitler. De afgelopen week heeft Moureaux, nota bene getrouwd met een moslima die zijn dochter zou kunnen zijn, wel wat gas moeten terugnemen, nu het er uitgerekend in zijn 'Meulebeik' weer bovenarms op zat tussen politie en moslimextremisten. Hij had wel schoon vertellen, dat de vrouw, waarmee de hele heisa begonnen was, uit Ganshoren kwam en zelfs een Belgische bekeerlinge was en dat de rellen werden opgestookt door die gekke mafkees van Sharia4Belgium uit Antwerpen. Het gebeuren speelde zich wel (weer) af in zijn Molenbeek, waar hij hoopt dit jaar de gemeenteverkiezingen te winnen en er nog eens zes jaar bij te doen. Daarvoor heeft hij ook de stemmen van de plaatselijke moslims meer dan nodig. Dit alles, terwijl hij er niet in slaagt de probleemwijken in zijn gemeente aan te pakken, het geweld in te dijken of de grote werkloosheid terug te dringen. Het was mede door Moureaux dat de PS (daarin gevolgd door CDH, SP.a en de groenen) steeds alle allochtonen welkom bleef heten en pamperen. Allemaal in de hoop, dat zij het nieuwe proletariaat zouden worden dat de linkse partijen nodig hebben om in de Belgische politiek te overleven. Het kan daar feitelijk niet genoeg stinken. Alleen zo zullen de ogen van veel nu nog niet geïnteresseerde burgers opengaan. Flup Moustache blijft waarschijnlijk wel burgemeester van Molenbeek, maar hij doet steeds meer denken aan die haan bovenop de mesthoop.
Wat een afgang, mensen! Na de 'miserietaks', waarbij de partij haar hand overspeelde, is er nu het Uplace debacle. Ezels kun je ze niet noemen, want die dieren zijn tenminste zo slim zich geen twee keer aan dezelfde steen te stoten. Je moet echter wel een dik vel hebben, zoals die Lieten, om voor de derde keer op minder dan een jaar, naast eerste piet Peeters de pers te moeten trotseren en te moeten ondergaan dat je volledig voor schut wordt gezet. Waarbij nog eens duidelijk werd gesteld, dat het bij de Vlaamse socialisten in de eerste plaats om de postjes gaat en dat ze bereid zijn daarvoor diep, zeer diep door het stof te kruipen. Men zou er haast medelijden mee krijgen. De partij zou beter haar oor eens te luisteren leggen bij de Gravensteengroep, een - nota bene - groep van eerder linksgeoriënteerde intellectuelen (Vermeersch, Abicht, Rondas e.a.), die zopas een boek heeft uitgegeven* waarin de tien manifesten, die ze tot nu toe gepubliceerd heeft, gebundeld werden. In haar tot nu toe laatste manifest stelt de groep dat het zgz 'Vlinderakkoord', waartoe ook de SP.a zich verbonden heeft, inderdaad slecht is voor Vlaanderen: - De transfers worden niet afgebouwd, maar integendeel gebetonneerd voor 25 jaar. - Het Vlaamse territorium wordt 'permeabel' gemaakt voor de Franstalige inwijkelingen. - De Vlaamse gemeenschap wordt uit Brussel geweerd. Dat alles door een federale regering zonder meerderheid in Vlaanderen. De groep stelt ook, dat links in Vlaanderen het slechtst scoort van heel Europa, omdat heel wat Vlaamse intellectuelen en kunstenaars nog steeds allergisch blijken te zijn voor het woord 'Vlaams'. Zo hoort men het ook eens van een ander en kunnen Tobackske en de zijnen dat boek beter maar eens grondig lezen, i.pl.v. voortdurend uit hun nek te kletsen en hun woord niet te houden bij politieke overeenkomsten. Om nog maar te zwijgen over de uitspraken van burgemeester Bullebak van Leuven...
* 'Land op de tweesprong', uitgeverij Pelckmans 2012, 183 blz, 24,30 euro
Het is al langer bekend, dat men voor zijn plezier niet met de auto naar Brussel moet rijden. De kans om erin of errond ergens vast te komen zitten, is bijna dagelijkse kost. Dat mensen er naartoe zouden rijden enkel en alleen om er gaan te winkelen, kan er bij mij helemaal niet in. Kuddegeest zit er bij vele Vlamingen wel ingebakken (als er iets te doen is: allen daarheen!), maar ergens zijn er m.i. toch grenzen. Ik begrijp dan ook niet dat men zoveel misbaar maakt over dat Uplace verhaal, dat al drie jaar aansleept en nu misbruikt wordt voor vulgaire verkiezingsdoeleinden. Dat de SP.a nu plots zo milieu bewust is geworden, is meer dan bedenkelijk. Om te beginnen zijn er binnen de Vlaamse regeringen (zowel de huidige als de vorige) in totaal al zestien (16!) vergaderingen geweest, waarbij de Vlaamse socialisten geen enkele keer hebben tegengestemd. Meer nog: het project was mede door hun ministers Vandenbroucke en Van Brempt in 2009 opgestart. Zelfs nu hadden ze het volledig legaal kunnen tegenhouden door de zaak niet aan Schauwvliegje te delegeren. Nu ze dat wél gedaan hebben, moeten ze daarna niet moord en brand schreeuwen als dat meisje tenslotte een beslissing neemt. Volgens mij is het dan ook om meer te doen dan enkel dat shopping center. Eerst was er de Oosterweel discussie, waarin de SP.a kazak keerde. Tussendoor nog een (kleinere) discussie over de gezondmaking van De Lijn, waarbij de ticketprijzen (heel lichtjes) werden verhoogd. Dan de affaire rond de zgz 'miserietaks', een belasting op de verkoop van de eigen woning bij echtscheidingen. Ook daar was de SP.a in eerste instantie akkoord en later dan weer niet. En nu dus Uplace. M.i. voelen de roodhuiden zich gesterkt door het feit dat ze in de laatste peilingen niet meer achteruitgaan en willen ze gewoon munt slaan uit deze situatie, met in het achterhoofd de wil om de N-VA uit de Vlaamse regering te krijgen. Het is trouwens opmerkelijk dat de partij, die zoveel stampede veroorzaakt in het Vlaamse parlement, er steeds braafjes bijzit in het federale en daar CD&V en Open VLD de kastanjes uit het vuur laat halen. Slaafjes van Di Rupo en Peeters moet het dan maar uitzweten. Madame Lieten, die meteen het besluit van Schauwvliegje afschoot, heeft recentelijk zelf 15 miljoen euro gegeven voor een ... shopping center in Beringen, niet toevallig haar eigen regio. Als voorbeeld van schijnheiligheid kan dat tellen. Oh, ja, er was ook nog de zoals steeds ongezouten kritiek van bullebak Tobback Sr. Dat is de man die eertijds op zijn eentje ging verhinderen dat de HST door Leuven zou rijden. Hij dreigde er zelfs mee op de sporen te gaan liggen (jammer genoeg, heeft hij dat niét gedaan). Die man krijgt nog steeds een tribune op de VRT, waarvan hij gretig gebruik maakt om zijn gal te komen spuwen. Uplace, mensen toch! Zouden we ons niet beter zorgen maken over B-H/V? Het blijft akelig stil in deze zaak, wat weinig goeds voorspelt.
Ik heb nogal wat connecties in het buitenland en krijg dan ook geregeld vragen over hoe dat nu juist allemaal zit in België. Dat is niet altijd even simpel om uit te leggen aan buitenlanders. Voor velen van hen, die zich niet laten overdonderen door onze Franstalige pers en diplomatie, is België een ingewikkeld land en dat is het ook. Het kan echter nóg moeilijker. Probeer een buitenlander maar eens onze energiesituatie uit te leggen. Deze winter dreigden we op een gegeven ogenblik zonder stroom te geraken, omdat er niet genoeg elektriciteit was. Tijdens het voorbij Pinksterweekeinde gebeurde hetzelfde, maar nu omdat er teveel stroom was. De groene stroom geleverd door windmolens en zonnepanelen, die normaal momenteel goed is voor amper 7% van het gehele netwerk, bleek die zomerse dagen drie keer zoveel elektriciteit voort te brengen. Doordat de industrie die dagen grotendeels stil lag, dreigde het netwerk overbelast en zelfs beschadigd te worden en was men tenslotte verplicht de overbodige elektriciteit aan Frankrijk te verkopen aan één vierde van de marktprijs, dus met een serieus verlies. Blijkt nu, dat er centrales zijn die men kan stilleggen, andere die men niet kan stilleggen en nog andere die men niet mág stilleggen. De kerncentrales zouden te onveilig zijn, de steenkoolcentrales te vervuilend, de gascentrales niet rendabel en de groene stroomcentrales te duur voor de overheid. Elia, onze hoogspanningsnetbeheerder wil daar nu iets aan doen door te centrales te vertellen wanneer en hoeveel ze kunnen 'draaien'. Elia zou beter in eigen boezem kijken. Ons elektriciteitsnet voor hoogspanning is nl te klein. Dat weten we al sinds men begonnen is met de windmolenparken in zee. De stroom die daar geproduceerd wordt, moet worden uitgevoerd naar het buitenland omdat ons hoogspanningsnet dat ook al niet aan kan. I.pl.v. schoolmeester te spelen zou Elia er dan ook beter voor zorgen dáár iets aan te doen. Sinds Cervantes weten we dat men een gevecht tegen de windmolens niet kan winnen. Don Quichotte leeft hier nog!
De twee VRT-onderzoeksjournalisten Wim Van den Eynde en Luc Pauwels hebben gisteren officieel gereageerd op de 65 aanmerkingen van Vande Lanotte over hun boek 'De Keizer van Oostende', waarin geen al te fraai beeld van hem werd geschilderd. In totaal blijken de opmerkingen van de geleerde professor te gaan over slechts 15% van het boek, waaruit voortvloeit dat de resterende 85% wél zullen kloppen. Wat die 15% betreft hebben de journalisten trouwens toegegeven, dat er enkele foutjes in staan, die ze meteen zullen corrigeren, maar dat de hoofdzaak, nl dat Vande Lanotte misbruik maakte van zijn onderscheidene functies en overlappende bevoegdheden in zowel de politiek als de zakenwereld, overeind blijft. Het blijkt in dit landje nog steeds mogelijk te zijn de wetten op een legale manier te ontduiken. Vande Lanotte heeft deze keer niet meteen gereageerd op de weerlegging van zijn 65 puntenplan, zodat we met enige waarschijnlijkheid kunnen stellen, dat het boek ter zake grosso modo wel zal kloppen. Of de vice-premier, minister, hoogleraar, basketclub voorzitter, bestuursmandataris, havenvoorzitter enz. daaruit zijn conclusies zal trekken en de eer aan zichzelf zal houden, is zeer de vraag. Hij kan misschien Mark Eyskens parafraseren. Toen die, als minister van Buitenlandse Zaken in een van de regeringen Martens, verantwoordelijk werd gesteld voor het uitreiken van een visum aan een terrorist en gevraagd werd ontslag te nemen, zei hij: 'In een normaal land zou ik dat doen, maar niet in een apenland zoals België'. Einde citaat van de man die tegenwoordig als de ultieme belgicist door '"t leven wil gaan.
Gisteren was er een 'kandidatendag' van CD&V in Geel, de barmhartige stede. Ze konden m.i. geen betere plaats gekozen hebben, want de partij kan best wat extra gezins(partij)zorg verdragen. Alhoewel ze nu nog de helft van het aantal zittende burgemeesters in Vlaanderen claimt en in drievierden van alle Vlaamse gemeenten voorlopig nog mede de lakens uitdeelt, hangt ze op vele plaats nog met haken en ogen aan elkaar of geeft ze de eigen identiteit op en schurkt ze, zoals in Antwerpen, aan de bij de lijst van een socialistische burgemeester, in de hoop de schamele schepenpostjes die ze er nog hebben, te kunnen behouden. In mijn blog van 17 maart ll had ik het nog over de penibele situatie waarin de christendemocraten zich bevinden in Turnhout, de hoofdstad van de Kempen, waar de partij al decennia lang aan het bewind is. Ik had het toen over Dré Wolput, een oud ACV-voorzitter die er met een eigen partij wou beginnen. De brave man had blijkbaar mijn blog gelezen ('Turnhout, cultuurstad in mineur') want hij nodigde mij uit op de stichtingsvergadering van zijn nieuwe partij. Ik heb hem daar vriendelijk voor bedankt, erbij voegend dat ik in heel mijn leven nooit lid van een politieke partij ben geweest, zelfs van geen vakbond en dat ik dat zo wenste te houden. Ondertussen blijkt dat Dré Wolput niet de enige ex-CD&V'er is die in Turnhout voor eigen rekening begint. Op 14 oktober zal men er (ex?)-CD&V'ers terugvinden op liefst 5 (vijf!) verschillende lijsten: op die van huidige burgemeester Stijnen, die gesteund wordt door Beke en Co, op die van eerste schepen Vos die de steun krijgt van het ACV, op die van Dré Wolput waarvan reeds sprake, zelfs op die van Groen waar huidige ACV voorzitter Boogers op de tweede plaats zal staan en tenslotte op die van de laatste nieuwe partij, 'DE Stadslijst', een samengaan van Open VLD, de middenstandsvereniging 'Turnhout vooruit' en twee ex-CD&V dames die er respectievelijk lijsttrekster en -duwster worden. Lijsttrekster is Bieke Mateeusen, lerares aan het Heilig Grafinstituut, die in 1999 voor de toenmalige CVP nog 7.000 stemmen haalde bij de federale verkiezingen. Lijstduwster is An Vantornout, nu ook nog gemeenteraadslid, maar vorig jaar uit de partij gezet, omdat ze - samen met twee andere CD&V'ers - niet akkoord ging met het gemeentelijk mobiliteitsplan van Stijnen en Co. Buiten deze massa ex-CD&V'ers is er het Vlaams Belang met als boegbeeld Paul Meeus, jarenlange medewerker van Gerolf Annemans in de Kamer, die beschouwd wordt als de meest ervaren politicus van de hele stad én nieuwkomer N-VA met als lijsttrekker niemand minder dan Erwin Brentjes, ex-TAK leider. Ook in de laatste partij zouden er echter interne strubbelingen zijn en blijkt die dus ook last te hebben van wat we maar de 'Turnhoutse ziekte' zullen noemen. Misschien contaminatie als gevolg van het vroegere kartel met CD&V? Als typisch voorbeeld van Vlaamse gemeenteverkiezingen kan het in Turnhout wel tellen. Daar zal straks meer nodig zijn dan de gebruikelijke loodgieter om er een gemeentelijke meerderheid ineen te flansen...
Er is vorige week heel wat papier vuil gemaakt over de heisa die er bij de VRT ontstaan was n.a.v. het verschijnen van het boek 'De Keizer van Oostende', een ontluisterend verhaal over allerlei al dan niet legaal 'gefoefel' van onze grote staatsman Vande Lanotte. Het boek was geschreven door twee zgz onderzoeksjournalisten, die het gedaan hadden buiten het VRT circuit om en bij de omroep bleek VRT-hoofdredacteur Luc Rademakers daarvan op de hoogte te zijn geweest. Deze laatste schrok van de reacties en zette de journalisten dan maar bijna op non-actief. Ze mochten alleen binnen de VRT allerlei werkjes doen, niet meer naar buiten toe. Dit lokte op zijn beurt heel wat kritiek uit, tot in het eigen Terzake, waar Kathleen Cools haar directe baas op het matje riep, als was het een vulgaire Vlaams-nationalist (in haar ogen dan) . Il faut le faire. Wat in heel deze affaire zo goed als niet aan het licht kwam, is het feit dat diezelfde Rademakers de man is die in een vroeger leven ook de Gazet Van Antwerpen de nodige schade heeft berokkend. Bij de overname van die krant door de Limburgse uitgeverij Concentra (een ideetje van de rode ex-god Stevaert), werd hij daar geparachuteerd op de post van hoofdredacteur en werd de man die die functie er daarvoor had, Luc Van Loon, aan de deur gezet. Van Loon was nl Vlaamsgezind en van christelijke huize en dat paste niet meer in de visie van de nieuwe bazen die hun vertrouwen schonken aan rode logebroeder Rademakers, die met een Waalse getrouwd was (dat mág), ergens rond Brussel woonde en zijn kinderen in het Frans opvoedde (ook dát mag, maar is wel bedenkelijk voor een hoofdredacteur van een krant die zich - tot dan toe - als Vlaamsgezind uitte). Rademakers maakte van het Frutje de 'krant van Janssens' en pochte ermee dat hij de Gazet op enkele jaren tijd tienduizenden nieuwe abonnees zou gaan bezorgen. In plaats daarvan verlóór de krant er sindsdien tienduizenden (ondergetekende inbegrepen). Rademakers was ook de man achter het ontslag van wijlen Roger Van Houtte, de GVA-journalist die destijds het Visa-schandaal uitbracht. Toen Rademakers recentelijk hoofdredacteur werd van de VRT schreef ik al dat het goed kon zijn dat hij ook daar voor brokken zou zorgen, ondanks het feit dat hij daar in een overwegend rood milieu terecht kwam. Het is ondertussen al een paar keer gebeurd (denk maar aan de heisa rond de uitzending over Jos Ghysen, die eerst niet eens een recht van antwoord kreeg). Rademakers zelf is zich natuurlijk van geen kwaad bewust. Hij weet zich gesteund door voogdijminister Ingrid Lieten, zelf ook rood, (ex?)-protégee van Stevaert en uit Limburg. De republiek der kameraden, weet je wel. Wie zich misschien wel zorgen kan maken om binnen de VRT niet op een zijlijn te geraken, is Kathleen Cools. Die krijgt straks misschien ook wel een 'interne' job, al zal menig Vlaamsnationalist daar niet rouwig om zijn.
