Wie dacht dat de affaire van de notionele intrestaftrek een unicum was in de Belgische politiek, zal zijn mening moeten herzien. Beleggers, vergeet de beurs, waarop men geld verliest en het spaarboekje dat niet genoeg meer opbrengt omdat de inflatie boven de 3% blijft. Er is nog het Kringloopfonds. Het Kringloopwat? Iedereen zal al wel gehoord hebben van de kringloopwinkels, waar allerlei tweedehands zaken worden opgeknapt en doorverkocht aan lage prijzen, iets wat zeker de financieel zwakkeren ten goede komt. Dat fonds blijkt in 2003 door de overheid (toen Paarsgroen) te zijn opgericht met een startkapitaal van 2,5 miljoen euro. Daarbovenop werd geld opgehaald via een obligatielening die in een eerste fase goed was voor 75 miljoen euro. Wie daarop intekende, krijgt een jaarlijks fiscaal voordeel van 3%, plús vijf procent op het bedrag dat in het fonds werd geïnvesteerd (met een maximum tot 250 per intekenaar). 13.500 intekenaars hebben sindsdien recht op zo'n vergoeding. De fiscus heeft sindsdien al 3,35 miljoen aan die obligatiehouders terugbetaald... Om een lang verhaal kort te maken: dat Kringloopfonds, hoe goed bedoeld ook, werkt met verlies en heeft de staat tot nu toe al 10,5 miljoen euro gekost, te betalen door u en mij, de belastingbetalers. In verhouding tot de notionele intrestaftrek zijn de verliezen voor de Staat in het Kringloopfonds maar pea nuts. De vraag is wel, hoeveel van die constructies er misschien nog bestaan op federaal, regionaal, provinciaal of ander vlak. Regeringen met aan het hoofd een man die sneller liegt dan zijn schaduw, zijn hoegenaamd niet te vertrouwen. Ik kom daar nog op terug.
Ik heb een goede tip voor onze federale regering in geldnood: schaft de staatsveiligheid af. Zoals zopas gebleken is, na de aanhouding van Abdelkader Belliraj in Marokko, zorgt deze dienst helemaal niet voor onze veiligheid maar is ze integendeel een gevaar ervoor. Informanten worden verondersteld gescreend te worden, iets wat blijkbaar niet (of niet goed) gebeurt bij onze veiligheidsdiensten. Gevolg daarvan is, dat zelfs mensen met moorden op hun geweten zomaar worden ingehuurd. God weet hoeveel er nog zo in dienst zijn. Zeker met een steeds mogelijke terreurdreiging zullen er nl nog wel meer moslims als informant gebruikt worden. Zouden die anderen wél "koosjer" (what's in a word!) zijn? Er werd al langer gesuggereerd, dat België een vrij veilig land is op gebied van terreuraanslagen, omdat de terroristen hier meestal gerust gelaten worden. Het geval Belliraj is daarvan een zoveelste bewijs. Slechts als het echt niet anders kan, wordt er opgetreden, maar meestal gebeurt er niets. De Belgische staatsveiligheid is met het geval Belliraj trouwens niet aan zijn proefstuk. Denk maar aan de ontsnapping van Fehriye Erdal, waar zogezegd 18 (!) speurders op "zaten". Het is dan ook een waardeloze organisatie die handenvol geld kost én die daarenboven niet eens de andere veiligheidsdiensten op de hoogte houdt. M.a.w. een staat in de staat. Het enige waarin de Belgische staatsveiligheid altijd heeft uitgeblonken, was in de controle op de Vlaamsnationalisten. Die waren sinds Wereldoorlog II hét mikpunt van de meeste onderzoeken en, volgens de staatsveiligheid, de grootste dreiging voor het voortbestaan van België. Dat was zo het geval met de Volksunie en later ook met het Vlaams Blok/Belang. Denk bv maar aan het geval van de zangeres Soetkin Collier, die zelfs het verbod kreeg België te vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival, omdat haar familie zgz extreem-rechtse sympathieën had! Klap op de vuurpijl was dan nog dat het kind, dat er helemaal niets mee te maken had, zong voor Urban Trad, een Franstalige groep... Kortom, schaf die staatsveiligheid af en laat hun werk doen door de andere politiediensten, we hebben er meer dan zat. Een veiligheidsdienst die nog niet eens weet dat haar eigen informanten moordenaars kunnen zijn, is die naam niet waardig.
Gisteren op het middagjournaal van de VRT, kwam e.o.a. professor van een gespecialiseerde instelling vertellen dat hij uitgezocht en gevonden had, waarom het onderwijs in Wallonië van zo'n slechte kwaliteit is: er wordt daar te weinig geld in gestoken! Als mop van de week kan dat tellen. Bij het aantreden van Paarsgroen heeft Verhofstadt in 1999 als eerste daad enkele miljarden Belgische frank extra in het Waalse onderwijs gestoken. Dat had hij vooraf met de Walen afgesproken, zonder dat er ergens iets van op papier was gezet. Wat is er met dat geld dan gebeurd? Waarschijnlijk, voor zover ik het mij herinner, is het gegaan naar allerlei nevenbanen, zoals poetsvrouwen, onderhoudspersoneel, tuiniers, bewakers en noem maar op. In 't kort: geïnvesteerd in het gekende Waalse cliëntelisme en dus niet in het onderwijs zelf. Het Waalse onderwijs is een van de duurste in Europa en blijkt dus nog steeds geld tekort te hebben. Het is een van de vele Waalse sectoren die teren op het geld van Vlaanderen dat bij hen via België binnenkomt en er mede de oorzaak van is dat onze zuiderburen zo aan België gehecht blijven. Maar er is ook goed nieuws. Volgens een gedetailleerde studie over de regionale arbeidsmarkten, gemaakt door het Steunpunt Werkgelegenheid en Sociale Economie uit Leuven, blijkt dat de Belgische gemeente met het grootste percentage werkenden in de provincie Luik ligt. Dat is het goede nieuws. Minder goed, althans voor de Walen, is het feit dat het hier om de gemeente Büllingen gaat. Zoals de umlaut op de "u" laat vermoeden, gaat het om een gemeente van Duitstaligen. Het wordt nog erger, als men weet dat twee andere gemeenten uit die buurt, die respectievelijk op plaatsen drie en zes eindigen, eveneens Duitstalige gemeenten zijn. De andere gemeenten in de toptien zijn allemaal gesitueerd in Vlaanderen. In de top tien van de gemeenten met de meeste werklozen vinden we geen enkele Vlaamse gemeente, alleen Waalse en Brusselse... Walen en werken, het zal nog lang een heikel thema blijven.
Er is nu wel een soort communautair akkoord en een soort begroting afgesproken. De vraag is echter wat ervan in huis zal komen. De problemen blijven huizenhoog en zijn talrijker dan ooit. Een overzicht: - Bijna niemand gelooft, dat er een tweede, serieus pakket aan staatshervormingen zal komen. Dat houdt in, dat dan ook bijna niemand gelooft, dat Leterme I het langer zal uithouden dan 15 juli a.s. - Bijna 60% van de Vlamingen geloven, volgens een recente peiling, zelfs niet dat het Vlaams kartel stand zal houden. De kans dat het wél zal gebeuren, zal er waarschijnlijk alleen zijn als CD&V, mét Leterme, uit de nieuwe regering zou stappen. De vraag is maar, of ze dat zal doen. - De nu tot stand gekomen begroting voor 2008 is grotendeels fictief. De samenstellers maken zichzelf wijs, dat de staat in 2008 meer belastingsgeld zal incasseren. Met een economie die zienderogen achteruit gaat en waarvan niemand nog maar durft veronderstellen dat het beter zal worden, is een groter belastingsinkomen zo goed als uitgesloten. - De 250 miljoen, die er eenzijdig aan Electrabel zullen worden aangerekend, zijn eveneens helemaal niet zeker. De elektriciteitsproducent is wettelijk helemaal niet verplicht dat te doen, tenzij daarover een wederzijds akkoord wordt afgesloten. Dit akkoord zal een clausule moeten bevatten waarbij de kerncentrales langer zullen moeten open blijven. Als de PS zich daartegen zal blijven verzetten, komt er van de Electrabel toelage niets in huis. Dan eindigt dat net zoals de stookolielening van Freya met de mooie benen (en die bedroeg toen maar 100 miljoen, dus tweeënhalve keer minder). - Aan de notionele intrestaftrek wordt niets gewijzigd. Tegenover de buitenlandse beleggers kan dat ook niet, maar het kost de staat wel vijf keer meer dan gepland en zorgde voor een gat van 2 miljard in de begroting. De socialisten zijn er zogezegd tegen, maar hebben indertijd de wet wel mee gestemd... - De Vlaamse regering heeft zich wel garant gesteld voor 500 miljoen euro (ze is nog maar eens door de knieën gegaan voor wat pea nuts), maar zegt nu dat bedrag te zullen terugtrekken als er geen ernstige tweede staatshervorming wordt goedgekeurd vóór 15 juli. - Tenslotte is CD&V tóch door de knieën gegaan in de gezondheidszorg en heeft ze, nadat ze het eerst had afgeschoten, Onkelinx 380 miljoen euro toegezegd (over drie jaar) om haar kankerplan uit te werken. Als dit inderdaad een nationaal plan wordt, dan is de Vlaamse ziekenhuissector het kind van de rekening. Al wat madame O. doet is met voorbedachte rade én anti-Vlaams, denk maar aan haar vroegere Rosettaplan en aan de verschillende maatregelen die ze op justitie heeft genomen (o.m. de versoepeling van de wet Lejeune). Mijn pronostiek is dan ook dat Leterme I het hoogstens vier maanden zal uithouden. Dan zal die regering vallen en krijgen we er weer een die de lopende zaken zal mogen doen. En wat er daarna zal gebeuren, is nog koffiedik kijken, tenzij eerst Brussel-Halle/Vilvoorde definitief wordt gesplitst en men terug wettelijke verkiezingen zal kunnen houden. Dit laatste thema moet binnen de maand door de senaat worden behandeld. Als ook daar de Vlaamse partijen hun democratische meerderheid laten gelden, zijn we op de goede weg. Kosovo verdient navolging!
Als ge de laatste tijd de krant openslaat, dat valt het op hoeveel papier er vermorst wordt aan allerlei problemen waarvan we vroeger nooit gehoord hebben, laat staan dat we last van hadden. Het is net alsof de allochtonen hier de wacht uitmaken. Gaat het niet over het hoofddoekenprobleem, dan is over criminaliteit of over de centen. Dit laatste geldt dan in de eerste plaats de zgn moslimexecutieve, een overkoepelend orgaan dat door de staat geldelijk gesteund werd. Ik zeg wel "werd", want minister Vandeurzen heeft recentelijk die geldkraan dichtgedraaid, waarna de heibel pas echt begonnen is. Die executieve was vorig jaar al eens geschorst wegens fraude, waarbij een ondervoorzitter zelfs werd aangehouden. De nieuwe raad was nog maar pas weer in functie, of de rekeningen klopten opnieuw niet. Nu zijn de voorzitter en een secretaris in verdenking gesteld, weerom van fraude. Enfin, als het om geld gaat blijken ze in de executieve geen onderscheid meer te kunnen maken tussen mijn en dijn. "Allah is groot, maar ziekenkas is groter", zongen de Strangers vroeger al. Ziekenkas, staatskas, als het maar kassa is, moeten ze bij die executieve gedacht hebben. Geld is trouwens niet de enige reden waarom er ruzie is binnen de Belgische moslimgemeenschap. Die is nl dubbel gesplitst. Enerzijds zijn er de Marokkanen en anderzijds de Turken. Die twee gaan niet gemakkelijk akkoord en huldigen ook het principe "eigen volk eerst". Daarbij komt nog dat zelfs bij de allochtonen in dit land er een duidelijke scheiding begint te komen tussen Waalse en Vlaamse allochtonen. Is er hier nog één sector waarin noord en zuid zich nog samen vinden kunnen? Tenslotte is er het feit, dat de allochtonen in het algemeen en de moslims in het bijzonder zich hier niet willen integreren. De discussie over de hoofddoeken is daar één punt van. Maar nog erger is het feit, dat zich twee weken geleden geen enkele allochtoon gemeld heeft op de infodag die speciaal voor hen georganiseerd was in Leuven. Niet één! Een "welkomsdag" werd dat in Leuven genoemd. Ze zouden misschien beter een afscheidsdag organiseren!
Het akkoord tussen de "wijzen" is dus een lege doos geworden, een typisch Belgische politieke uitvinding, denk maar aan het generatiepact en nog zo enkele van die 'historische" beslissingen. Toch zijn er mensen die blij zijn met een dooie mus. In de eerste plaats de "ankers" van de VRT. Zowel Martine Tanghe als Goedele Wachters straalden. "Eindelijk een communautair akkoord tussen Vlamingen en Walen", kraaiden zij. Wie dat ook deed was Bartje Somers, die helemaal terug in zijn vest zit van "his master's voice". Zoals in zijn beste paarse tijd, zong hij de lof van superman Verhofstadt die na acht maanden bekvechten tussen de politiekers van lagere rang, een communautair akkoord uit de brand had gesleept. Hoera! Deze eerste fase van de zgz staatshervorming is niet meer dan een soort administratie hervorming, zoals "Deckerke" al opmerkte. Feitelijk is het nog minder dan dat, want bv bij het akkoord over de nieuwe verdeling van de verkeersboetes, gaat men de andere richting uit: hier wordt weer verdeeld. Dit laatste weerspiegelt trouwens perfect de hele draagwijdte van die eerste fase: Vlaanderen mag het kleingeld innen, België krijgt de opbrengst van de grote boetes. Wij de borrelnootjes, de staat de "grote sloef". Een betere typering kon moeilijk. De N-VA doet dus niet mee en blijft aan de zijlijn staan. Al bij al, als er al iets positief te vermelden is, dan is het dat er voorlopig geen nationale kieskring komt, geen samenvallende verkiezingen en geen paritaire senaat. Ook geen echte oplossing voor Brussel-Halle/Vilvoorde, maar in deze materie moet Vlaanderen geduld koesteren. In de kamer is voor de splitsing al gestemd, in de senaat wordt er op dit ogenblik getemporiseerd, maar dat kan niet blijven duren. Tenslotte valt het doek pas op 21 juli. Vooral voor het CD&V wordt het dan kiezen of delen. Na die datum verder gaan zonder een echte staatshervorming, is verloochenen aan haar verkiezingsbeloften. Met de regionale verkiezingen in het vooruitzicht, wacht de partij van de eeuwige compromisseurs dan, hopelijk, een fikse afstraffing. "Met de dood in 't hart" en "voor een goed bestuur" zal dan niet meer volstaan om de kiezer te paaien.
Een van de weinige serieuze nieuwe inkomsten die Leterme I kan hebben, is door het langer openhouden van de bestaande kerncentrales van dit land. Om dat te verwezenlijken moet er echter een einde gemaakt worden aan de (zoveelste slechte) beslissing van de regeringen Verhofstadt om deze centrales te sluiten. Buiten het feit dat kernenergie CO²-vrij is, kan de nieuwe regering enkele miljarden euro extra ontvangen, als er tenminste goede afspraken gemaakt worden met de elektriciteitsproducenten. En daar knijpt het schoentje. De meeste partijen willen immers af van het quasi monopolie dat Electrabel (zeg maar Suez) in België heeft. Wat men telkens vergeet erbij te zeggen, is dat er feitelijk geen alternatief is. Er zijn wel genoeg andere maatschappijen die energie verkopen, er zijn er echter weinig die heus energie kunnen opwekken. De laatste vijfentwintig jaar zijn er in West-Europa zo goed als geen nieuwe productiebedrijven bijgekomen, tenzij in Frankrijk. Niet alleen België, ook Duitsland heeft beslist uit de kernenergie te stappen. Merkels CDU wil die maatregel wel terugtrekken, maar ook de Duitse linksen liggen dwars en dat zal daar niet beteren nu blijkt dat de linkse partijen in ons buurland in opmars zijn. Er wordt geschat dat, als deze trend zich doorzet, Duitsland tegen 2030 een kwart van elektriciteitsproductie zal verloren hebben. Als het zover is, zal dat grote land ook verplicht worden energie in te voeren: gas uit Rusland en elektriciteit uit Frankrijk, waar het met kernenergie wordt geproduceerd. Als België Suez tegen de schenen blijft stampen, zou het wel eens kunnen dat Duitsland de voorkeur krijgt en wij letterlijk in de kou zullen blijven staan. Dit is geen dagdromen. Vorige week nog luidde Luc Sterckx, de voorzitter van de kleinere Belgische producent SPE (tevens voorzitter van Febeg) de noodklok. Hij zei elke dag zijn hart vast te houden, tussen zes en zeven uur 's avonds, wanneer bij ons het energieverbruik piekt. Vorig jaar zijn we er goed vanaf gekomen, wegens de zachte zomer. Zou het dit jaar écht zomeren (zoals in 2006 bv), dan riskeren we stroompannes te hebben à la Californië (of Zuid-Italië). En het alternatief van de groene stroom, hoor ik al zeggen? Laat me niet lachen. Een groep van experts, de "Commissie Ampère" genoemd, kwam in het jaar 2000 al tot de vaststelling dat, als we op alle beschikbare zandbanken vóór de Belgische kust windmolens plaatsen en zonnepanelen op alle mogelijke plaatsen in dit land, de groene stroom hooguit een aandeel zal hebben van 10%. Dus nog niet eens de 13% waartoe België zich verbonden heeft. Als er niet snel gekozen wordt voor kernergie, als was het maar als tijdelijke oplossing, dan riskeert dit land vroeg of laat in het donker te verzeilen. Letterlijk!
