In Saoedi-Arabië heeft men het jaar ingezet met de executie van liefst 47 ter dood veroordeelden. Die werden daar, naar ’s lands traditie, de sharia, allemaal onthoofd. Stel u voor: 47 in één dag, één grote slachtpartij. Vorig jaar, dat al een recordjaar was, waren dat er 153 in totaal. In een land waar een middeleeuwse godsdienst de plak zwaait, moet men ook middeleeuws kunnen executeren, nietwaar? Er is daar nogal wat kritiek op gekomen, zelfs uit andere moslimlanden. Dat had niet zozeer te maken met het grote aantal onthoofdingen, maar wel omdat er een hoge geestelijke bij was. Wel eentje van de sjiïetische ketters en de verontwaardiging kwam dan ook hoofdzakelijk uit moslimlanden waar de sjiïeten het voor het zeggen hebben. In Teheran werd de Saoedische ambassade aangevallen en in brand gestoken.
Vergeten we niet dat Saoedi-Arabië het land is met de meest radicale islam, het zgz Wahabisme. In het begin van de opstand van de soennieten tegen de sjiïeten van Assad in Syrië heeft Saoedi-Arabië, net als trouwens Turkije, IS gesteund. Het is pas nadat ze gezien hadden dat de zaak uit de hand liep en het zgz kalifaat straks ook een bedreiging voor henzelf ging worden, dat de Saoedis de internationale coalitie zijn gaan steunen. En zeggen dat wij hier met zo’n systeem zaakjes doen. Wijlen koning Boudewijn gaf de Saoedis zelfs een moskee in bruikleen in onze hoofdstad…
---
Ondertussen heeft het Iraakse leger of wat daarvoor moet doorgaan, de stad Ramadi ingenomen en is er toch een begin van een doorbraak in Irak, iets wat ik hier als conditio sine qua non beschreven heb om IS militair klein te krijgen. Dat is kunnen gebeuren met de luchtsteun van de geallieerden, maar zou nooit gelukt zijn zonder de Iraakse grondtroepen. Nu nog Falluja en Mosul, waarbij men eventueel ook op de Koerden kan rekenen, maar dan moet men die een uitzicht geven op een nog grotere autonomie of onafhankelijkheid. Pas daarna kan er gedacht worden in Syrië zelf IS aan te pakken, want met bombarderen alleen zal het nooit lukken.
In een reactie op mijn blog van 30 december (‘Flickschusterei’) reageerde onze vriend Rob daarop met te stellen dat onze windmolens niet op wind draaien, maar op subsidies. Dat was de nagel op de kop, al dient er – jammer genoeg – bijgevoegd te worden dat zowat heel onze energievoorziening op subsidies draait. Voor wat windmolens en zonnepanelen betreft, hoeft daar geen verdere commentaar bij, die is genoegzaam bekend, maar dat geldt ook voor de rest.
Alle vormen van energie, ook warmtekrachtkoppelingen en biomassacentrales, overleven bij ons dank zij groene stroomcertificaten en/of andere steunmechanismen. Maar in feite ook de kernenergie, bij wie de belasting (de zgz ‘nucleaire rente’) verlaagd werd om de kosten van de verlenging van de levensduur van Doel 1 en Doel 2 te betalen. Nu wil minister van Energie Marghem ook nog eens een aantal gascentrales gaan subsidiëren, om ze als reserve achter de hand te kunnen houden bij eventuele stroompannes. Als dat nl niet gebeurt zou het kunnen dat ze definitief dichtgaan, omdat de werking ervan te duur uitvalt. Het wordt zo’n beetje ‘des Guten zuviel’. En dat is nóg niet alles.
Er staan nog drie biomassacentrales, twee in Vlaanderen en één in Wallonië, in de steigers. Nu al weet men dat die verlieslatend zullen zijn en dat de aanbouw en werking ervan enkele miljarden euro’s gaan kosten. Deze waanzin zou nog tijdig gestopt kunnen worden, maar of dat daadwerkelijk ook gaat gebeuren is nog niet zeker.
Ik ben altijd van oordeel geweest dat we, economische gezien, beter Duitsland kunnen volgen dan het armlastige Frankrijk, maar zoals ‘das Mädchen’ bezig is, zou men bijna denken het toch maar niet te doen. Met haar Klimatwende en Willkommenskultur kan Duitsland het misschien wel ‘schaffen’, maar voor dit met schulden beladen landje lijkt me dat niet haalbaar.
Zoals ik al een paar keer schreef rond Kerstmis, wordt de kans dat de NMBS-top de vakbonden uit elkaar speelt, met de dag reëler. Alleen komt de splitsing er niet tussen de christelijke en de socialistische bonden, maar tussen de Vlaamse en de Franstalige vleugels. Een communautaire splitsing, dus. Zelfs Kris Peeters speelt deze keer het spelletje niet mee, omdat ook ‘zijn’ vakbond de staking heeft opgezegd. Het toont nog maar eens aan dat dit een land is met twee werelden en dat we in januari waarschijnlijk wel met een (weliswaar gestoorde) spoordienst in Vlaanderen zullen zitten, maar dat misschien Brussel en zeker het Walenland weer eens plat zal liggen. Om dergelijke situaties in de toekomst te vermijden is er maar één oplossing: federaliseer die Spoorwegen, zodat men in Wallonië naar hartenlust het hele jaar door kan staken. Er valt trouwens niet meer te onderhandelen als maar een deel van de vakbonden daartoe bereid is. Zoals oud Spoorbaas Marc Descheemaecker het ooit stelde: ‘Over de stakingsbereidheid van het NMBS-personeel valt niet te klagen’…
Het wordt nu even afwachten of de francofone spoorbonden voet bij stuk zullen houden. Tot 48 uur vóór de aangekondigde stakingsdag kunnen ze die nl nog steeds intrekken.
---
Voor de rest is er weinig reden om te hopen dat 2016 beter zal worden dan 2015. De problemen die er vorig jaar waren, zijn er nu nog en dat geldt ook voor heel wat onzekerheden zoals de terreurdreiging, de vluchtelingen, de Grexit en de Brexit, om er maar enkele op te noemen. De Morgen maakt tegenwoordig reclame met de slogan: ‘Stilstaan is vooruitgaan’. Kan het nog triester, zeker voor een krant die beweert progressief te zijn? Om er bv zeker van te zijn meer banen te kunnen creëren, moet de economie elk jaar met 2% groeien. Dat zit er voor 2016 niet in en dat wordt zelfs officieel bevestigd door Christine Lagarde, de topvrouw van het IMF, die me wel iets geloofwaardiger lijkt dan Jantje Smets, zijn Nationale Bank en het Planbureau. Of, om het met de woorden uit een oud liedje van Urbanus te zeggen: ‘Ja, misschien wordt het morgen beter, maar het wordt nooit meer goed’.
Op de laatste dag van het jaar toch één ‘goed’ bericht: de staatschuld van dit land is gedaald, voor de eerste keer sinds 2007. Dat ‘goed’ wel tussen haakjes, want die schuld is gezakt met, och arme, 0,4%, van 106,7 naar 106,3%. En dat kwam dan nog enkel en alleen door de vrij onverwachte terugbetaling in één keer door KBC van liefst 3 miljard euro. Als er 3 miljard nodig zijn om zo’n schuld 0,4% te doen dalen, dan hoeft er geen tekeningetje bij hoeveel nodig is om te zakken van 106 naar 60% zoals voorzien in het verdrag van Maastricht. In theorie kan dat: tussen 1993 en 2007 daalde de Belgische staatsschuld van liefst 138 naar 87%. Dat dat toen lukte, kwam omdat het de voorwaarde was om bij de Europese muntunie te komen (en te blijven). Nu lijkt dat allemaal niet meer urgent.
Zonder de KBC meevaller zou de schuld zelfs gestegen zijn naar 106,9% en is het zo goed als zeker dat ze in 2016 weer zal stijgen. Dat laatste komt dan weer omdat er eerst gesteld was dat KBC zijn terugbetaling in schijven zou doen. Nu dat in één keer gebeurd is, is er van die kant de volgende jaren niets meer te verwachten, vandaar.
Geloof de nieuwjaarswensen van onze politici dan best maar niet, ook niet bij de komende vieringen en recepties. Buiten de naakte cijfers die we kennen komen daar trouwens nog kosten bij die we voorlopig helemaal niet kennen i.v.m. de terreurdreiging en de vluchtelingenproblematiek.
Mocht het een troost zijn, wens ik al mijn lezers, vrienden en kennissen toch alvast het beste voor het nieuwe jaar, te beginnen met een goede gezondheid. Voor wat de rest betreft: wie leeft zal zien!
Er is nogal wat commotie over het feit dat de pannes bij de kernreactoren in dit land hand over hand schijnen toe te nemen. Zelfs vanuit Duitsland, Luxemburg en Nederland komen er klachten over, omdat men daar niet meer gerust is in de veiligheid van het Belgische kernenergiepark. Persoonlijk ben ik er steeds vóór geweest, omdat het al bij al tot nu toe de goedkoopste manier was om aan energie te raken én dat zonder CO2 uitstoot, wat toch een van de pijnpunten was van o.m. de internationale klimaatconferentie. Dat we ons vanaf 01.01.2016 blauw gaan betalen is iets dat ik in deze rubriek al jaren voorspel en dat is niet het gevolg van onze kerncentrales, maar van het oversubsidiëren van de zgz ‘duurzame stroom’. Ook ik ben ervan overtuigd dat we mettertijd moeten gaan naar steeds meer energie uit zonlicht en wind, maar voor het zover is zullen we ons moeten behelpen met wat we hebben. Dat we in dit land op gebied van duurzame energie nog niet verder staan is het gevolg van een verkeerde politiek (feitelijk van helemaal géén politiek) ter zake.
Tenslotte zouden we best blij moeten zijn dat kernreactoren hier meteen stil worden gelegd als er zich ook maar het kleinste probleem voordoet, ook als dat probleem niet rechtstreeks met de kernreactor zelf te maken heeft. Het is een bewijs dat men er zich degelijk van bewust is dat de veiligheid voorop staat. Het kan zelfs goed zijn dat men de zgz ‘scheurtjesreactoren’ helemaal niet had moeten stilleggen (anderhalf jaar lang, a.u.b.!), nu gebleken is dat er daarmee niets mis was. Alle kernreactoren sluiten, zoals men in Duitsland van plan is, kan dit land zich niet nog niet veroorloven, met zijn staatsschuld van over de 100% van het bbp, terwijl de Duitsers een overschot hebben op hun begroting. We zullen dus moeten roeien met de riemen die we hebben en inderdaad af en toe wat ‘Flickschusterei’ (oplapwerk) hebben, zoals die Duitse minister dat noemde. Zolang dat echter gebeurt door gespecialiseerde firma’s, die weten waarmee ze bezig zijn, mag dat geen probleem zijn. Bij gebrek aan een valabel alternatief, is een black-out voor niemand een optie.
Nadat superpositiva Gwendolientje Rutten al enkele weken geleden voorstelde allochtonen bij de politie in dienst te nemen, ook al hadden ze geen diploma, krijgen we weer zo’n ‘aanbeveling’. Deze keer van Jantje Smets, sinds kort de nieuwe gouverneur van de Nationale Bank (NBB). Deze vindt, dat nieuwkomers in het algemeen en vluchtelingen in het bijzonder maar best meteen een job aangeboden wordt, zonder er rekening mee te houden of ze de plaatselijke taal al onder de knieën hebben of niet. Nu is het wel zo dat men, om gouverneur van onze NBB te worden in de eerste plaats de juiste partijkaart moet hebben. Na de PS’er Guy Quaden en de liberaal Luc Coene was het nu de beurt aan CD&V om de post in handen te krijgen en dus werd het Jantje Smets, die daarvoor al vice-gouverneur was. Terloops even bij vertellen dat zijn voorganger Coene tenminste politieke ervaring had na kabinetschef te zijn geweest bij Verhofstadt, iets wat bij die Smets blijkbaar ook al niet het geval is.
Gouverneur worden van de NBB houdt dus niet in dat men gezond verstand moet hebben. Als men immers de taal van de collega’s, waarmee men moet werken, niet eens verstaat, dan kan dat alleen maar gevaar opleveren, voor de man zelf, maar ook voor de collega’s. Ook al zou het maar gaan om de straat schoon te vegen of het huisvuil op te halen (ik zeg zo maar iets). Volgens Smets zouden het trouwens vooral de bedrijven zijn die de vluchtelingen hard nodig zullen hebben. En dat uitgerekend in een tijd waarop alles steeds meer geautomatiseerd wordt en men steeds minder laaggeschoolden nodig zal hebben, terwijl uit peilingen bij vluchtelingen in Duitsland gebleken is dat een vrij groot percentage ervan bestaat uit analfabeten..
Als onze bedrijven echt zo staan te springen om nieuwe werknemers aan te nemen zonder dat daarvoor vereisten worden gesteld, waarom beginnen die dan niet met de 500.000 die momenteel in dit land werkloos zijn en waarvan er heel wat zijn die wél vaardigheden en ervaring hebben?
In mijn blog van 12 december over het Franse cordon tegen het FN, was ik een van de weinigen die toen al had opgemerkt dat niet het FN noch de traditionele partijen, maar de nationalisten in Corsica de regionale verkiezingen gewonnen hadden. Nu zijn de media daar plots ook achter gekomen na de gewelddadige rellen van de voorbij dagen, waarbij in de hoofdstad Ajaccio o.m. een moskee kort en klein werd geslagen. Men vergeet er dan wel steeds bij te zeggen dat die rellen een antwoord waren op een aanval van een aantal ‘jongeren’ van die verdraagzame godsdienst, die de dag ervoor de brandweer van Ajaccio hadden aangevallen en daarbij twee brandweerlui hadden verwond, dit nadat die brandweer met een vals voorwendsel was opgeroepen.
Corsica is niet te vergelijken met een andere regio binnen de Franse zeshoek. Het is een eiland en de mensen spreken er thuis geen Frans (iets dat men ook meemaakt bij de Franse Basken en Bretoenen). In hun strijd voor onafhankelijkheid hebben zij als eilandbewoners een argument meer dan Basken, Bretoenen, Schotten, Catalanen en – waarom niet – Vlamingen, die hier en daar met grensgevallen te maken hebben. Door krampachtig vast te houden aan oude staatsgrenzen in een wereld die steeds kleiner wordt, maken de wereldmachten zich alleen maar belachelijk. Zoals men de problemen in het Midden-Oosten nooit opgelost zal krijgen zonder de grenzen aan te passen en ieder volk zijn eigen land te geven, zo zal ook in ons eigen Europa de roep naar meer autonomie en onafhankelijkheid steeds luider klinken. In Catalonië staat alles momenteel wel weer op een laag pitje, omdat de regionalisten het onder elkaar niet eens worden en zelfs gespreid naar de nationale verkiezingen zijn getrokken, maar in Schotland zou de vlam wel eens opnieuw in de pan kunnen slaan. Als er straks een Brexit zou komen, waarbij de UK uit de E.U. treedt en de Schotten wél bij die E.U. willen blijven, dan zijn ze ook daar weer vertrokken.
Voor de regionalisten en nationalisten is ook in Europa de geest uit de fles en die krijgen ze er nooit meer in. Als Montenegrijnen, Macedoniërs en Kosovaren een eigen land kunnen krijgen, waarom dan andere meer ontwikkelde regio’s niet?
