"De Verenigde Staten van Europa" is de titel van een (nieuw) boek van onze eerste minister Guy Verhofstadt. Het werd gisteren ergens in Brussel door hemzelf voorgesteld. Ik heb alleen maar die voorstelling op TV gezien, gehoord wat erover verteld werd, maar dus niet gelezen. Met mijn slecht karakter (maar een goed hart: ik lees 't Pallieterke sinds 1955!) heb ik daar meteen enkele bedenkingen over: - Waar haalt onze "eerste" de tijd vandaan om nog boeken te schrijven, hij die zegt het al zo druk te hebben en daarenboven al hartproblemen heeft gekend. Hij zal waarschijnlijk wel door e.o.a. "spin doctor" geholpen zijn, zeker? - Het is niet de eerste keer dat Verhofstadt een boek uitgeeft. Hij heeft zelfs al eens een roman geschreven, fictie dus, maar die werd (nog) niet uitgegeven. Zijn eerste, bekende uitgaven waren zijn "Burgermanifesten". Die waren wel als politieke non-fictie bedoeld, maar gezien wat er later mee gebeurd is, kunnen die eveneens als fictie beschouwd worden. Die gingen niet over Europa, maar over België. Toen hij eerste minister werd, kwam hij in de uitzonderlijke positie te zitten om datgene wat hij met zoveel gloed geschreven had, te verwezenlijken. Jammer genoeg is dat niet gebeurd. Erger nog: Verhofstadt heeft zo een beetje het tegenovergestelde gedaan van wat hijzelf in zijn Burgermanifesten geschreven had! - Van Verhofstadt hebben we de laatste jaren al zoveel gehoord waarvan niets in huis is gekomen (denk maar aan zijn 200.000 jobs, zijn "snel en efficiënt, zijn open debat cultuur e.d.), dat er weinigen zullen zijn die hem nu zullen geloven over wat hij van Europa te vertellen heeft. Zoals zovele andere beroepspolitiekers had ook Verhofstadt gehoopt op een Europese "fin de carrière". Zijn kandidatuur ervoor werd één van zijn vele nederlagen (zijn andere: zijn verkiezingsnederlaag, de achteruitgang van zijn partij waarvan hij persé het boegbeeld wilde blijven, zijn bewering dat hij wilde te worden afgerekend in verhouding tot het terugdringen van het VB enz, enz.). Als we een beetje opletten op wat we zeggen en schrijven over anders gelovigen en anders gekleurden, leven wij nog steeds in een min of meer vrij land. Dat wil zeggen, dat iedere hond met een hond op hier een boek mag schrijven en uitgeven. Waarom zou dan ook de eerste minister dat niet mogen doen? Als dat boek over Europa uit zou draaien op een even grote ramp als zijn Burgermanifesten, dan kan hij, na België en Europa, misschien daarna eens proberen een boek te schrijven om de hele wereld te verbeteren. Ik vrees echter dat ook dan de meesten hem evenmin zullen geloven als ondergetekende...
Het Belgische (?) voetbal zit in een diep dal, zeg maar een zwart gat. Sportief gezien is er het debacle op internationaal gebied. Zowel de senioren als de jeugdploegen slagen er niet meer in door te dringen tot de eindronden van de internationale competities. De belangrijkste reden daarvoor is, dat de voetbalcompetitie in ons land nog weinig met België te maken heeft. De meeste clubs hebben nog amper een paar eigen mensen in het elftal staan. De rest zijn allemaal echte buitenlanders of zogezegde "voetbalbelgen": buitenlanders die men tot Belg heeft omgetoverd, meestal om daarna van hieruit naar een ander land te kunnen vertrekken (denk maar aan Strupar, Ratzinski en Co). Daardoor krijgt de eigen jeugd al sinds jaren geen kans meer, zeker niet in de voorlijn en dat begint zich nu te wreken. De buitenlanders die men heeft aangetrokken zijn daarenboven van een dergelijk slechte kwaliteit dat ze in feite het niveau van de eigen spelers uit derde klasse niet halen. Dit is o.m. nog bevestigd door mensen die het weten kunnen, zoals Julien Cools en Patrick Goots, om er maar twee te noemen. In het Waasland speelt zelfs een compleet Afrikaanse ploeg uit Ivoorkust, van minachting voor het eigen volk gesproken! Het binnenbrengen van al die buitenlanders heeft niets met de sport zelf te maken, maar is voor een clubje managers en makelaars een gouden bron van inkomsten. Dat die centenkwestie vroeg of laat tot excessen zou leiden, was dan ook te verwachten. Stilaan begint het door te druppelen, dat er niet alleen een bloeiende, in België legale mensenhandel floreerde, maar dat men via min of meer dezelfde kanalen zwaar ging gokken en er zodoende heel wat matchen zouden vervalst zijn. Vorige week kwamen daarover artikels in Le Soir en Het Laatste Nieuws, waarbij de Waalse krant zelfs beweerde dat er, alleen dit seizoen, in de "Jupiler League", zoals de Belgische competitie tegenwoordig heet, minstens 20 matchen zouden zijn vervalst! Het is trouwens niet meer normaal dat men op Britse (!) pronostieken zwaar gaat gokken voor Belgische matchen van tweede rangsploegen als St. Truiden en La Louvière, om er maar twee te noemen. Ook Beerschot en Lierse zouden minstens benaderd zijn. Wat de club uit de Pallieterstad betreft is het helemaal een drama aan het worden. De ploeg, die groot werd door de eigen jeugdspelers, gaat ten onder na een aankoop van elf buitenlanders die er niets van bakken. En wat doet de Belgische voetbalbond? Zo goed als niets. Of toch niet: ze heeft beslist dat FC Geel uit tweede afdeling zal moeten degraderen omdat er een "poging" tot omkoping "zou" geweest zijn. M.a.w. barbertje moet hangen en het kwam best uit daarvoor een simpel Kempens ploegje aan te pakken dat het lef had gehad het "grote" (sic) Anderlecht op eigen veld uit de beker te komen wippen. Waarschijnlijk is dat de hoofdreden van de veroordeling geweest. Van een "commedia dell'arte" gesproken! Toch is er een sprankeltje licht aan het einde van de duistere voetbaltunnel. - De nieuwkomers Zulte/Waregem en Roeselare hebben bewezen dat het ook met eigen volk kan, zelfs met amateurs: jongens die overdag gaan werken en alleen 's avonds trainen. Zulte/Waregem heeft al tweemaal de "profs" van Club Brugge (nota bene: de landskampioen!") verslagen. De twee West-Vlaamse clubs hebben bewezen dat het met veel minder ook kan (vergeten we niet dat alle Waalse clubs dan nog eens zwaar gesubsidieerd worden door de belastingsbetaler!). - De voorzitter van FC Ivoorkust, S.K. Beveren voor de insiders, heeft nu toch beslist dat hij met dat zwarte avontuur wil stoppen zodat de club waaruit zowat de beste Belgische keepers van de laatste generaties zijn voortgekomen (Pfaff, De Vlieger, Lemmens), zijn eigen jeugd weer een kans zou gaan geven. Hoop doet leven!
Toch maar goed dat we Filip Dewinter hebben. Die zorgt er regelmatig voor dat we niet indommelen van al die tot slaap verwekkende voorstellen uit de politiek van specialisten zoals de moeder van Billie of Kathleen Van Brempt (door Jean-Marie Dedecker tot "minister van stilstand" benoemd). Als Dewinter iets doet, doet hij het goed. Zijn laatste "stoot" was een artikel in een joods-Amerikaanse krant waarin "El Cid" stelde dat zijn partij, het Vlaams Belang, "islamofobe" is. Dat betekent in feite niet meer dan dat het Belang schrik heeft van de islam. Als men ziet waar die islam, of althans een deel ervan, toe in staat is, dan is dat inderdaad om schrik van te krijgen. Alle islamieten zijn wel geen terroristen, maar bijna alle terroristen zijn islamieten en op gebied van terrorisme scoren ze in België steeds uitdrukkelijker. Er waren al een paar processen, er lopen er nog enkele en het is zo goed als zeker dat heel wat islam-terroristen in België hun thuisbasis hebben of hadden of er althans konden rekenen op veel steun, op alle gebied. De laatste feiten zijn de twee in België geboren jongelui die in Marokko zijn opgepakt samen met een vijftiental anderen die daar verdacht worden een aanslag beraamd te hebben. Verder - en dat is nog véél erger - blijkt dat de eerste westerse vrouw die zich (in Irak) heeft opgeblazen, een echte Belgische zou zijn, getrouwd met een ultra (die trouwens in Irak is doodgeschoten) en bekeerd tot die o, zo "verdraagzame" godsdienst. Bij zo'n zelfmoordterroriste van het vrouwelijk geslacht vraag ik me trouwens altijd af wat haar beloning in het hiernamaals zal zijn. De mannelijke terroristen die zichzelf opblazen, wordt nl verteld dat zij in het paradijs 72 maagden ter beschikking krijgen. Als daar voor de vrouwelijke "martelaren" ook zoiets zou bestaan, dan vrees ik dat dit een kolossale "gang bang" gaat worden! Om echter op Filip Dewinter terug te komen: de Belgische correcten hebben zijn verklaring, dat zijn partij islamofobe is, meteen aangegrepen om weer eens een voorstel in te dienen bij de Raad van State om nu ook het Vlaams Belang, in navolging van het Vlaams Blok, financieel droog te leggen. Openlijk schrik hebben van de islam, blijkt nu ook al een misdaad te zijn! Dat voorstel werd ingediend door alle Franstalige partijen, gesteund door de SP.a, Groen! en Spirit. Als dat zou worden goedgekeurd, dan gaat dat het Belang veel geld kosten, maar anderzijds waarschijnlijk veel nieuwe stemmen opleveren bij de volgende verkiezingen. Voor de Walen komt het er alleen op aan, dat op die manier het Vlaamse front weer eens wordt verdeeld, dat er minder aandacht zal besteed worden aan de Waalse schandalen (Fraudes bij de huisvestingsmaatschappijen, het contract van Francorchamps, de onwettige subsidies aan Ryan Air enz.), en dat zij op deze wijze België blijven beheren. De SP.a en Spirit hopen feitelijk hetzelfde, nl dat door de Vlaamse verdeeldheid zij mede aan de macht kunnen blijven en in de vetpotten van de Staat kunnen blijven graaien. Toch is het helemaal niet zeker dat hun haring zal braden. Ook bij de wet op het vreemdelingenstemrecht hebben de linksen met de Walen meegestemd tegen de Vlaamse meerderheid en toen heeft het hen veel stemmen gekost. Hopelijk gebeurt dat volgend jaar opnieuw en worden zij door de kiezers afgestraft voor hun zoveelste laffe actie tegen hun eigen mensen.
"De Belgische staatsstructuur is heel inefficiënt, heel duur en de bevoegdheidsverdeling met zijn zeven (7!) parlementen, zijn zes (6!) regeringen en zijn 530 parlementairen is chaotisch". Deze uitspraak zou van mij kunnen komen, maar dat is deze keer niet het geval. Het is een van de vaststellingen van de denkgroep "In de Warande", tien jaar geleden opgericht door René De Feyter, gewezen bestuurder van het Vlaams Economisch Verbond. De huidige voorzitter van deze groep is tegenwoordig Remi Vermeiren, gewezen topman van de KBC. Van de groep maken nog een aantal vooraanstaande zakenlui en ex-zakenlui deel uit, maar bv ook Frans Crols, directeur van Trends en dat is iemand die weet waarover hij praat. "In de Warande" heeft een manifest uitgegeven, dat in boekvorm te koop wordt gesteld en waarin duidelijk wordt aangetoond dat België niet alleen niet langer leefbaar is, maar dat de situatie alleen maar kan verslechteren. De denkgroep houdt het bij 10,4 miljard transfers van Vlaanderen naar Wallonië en dat is dan nog aan de lage kant. Er zijn berekeningen die tot 21,5 miljard gaan en dan zijn daar nog niet alle verdoken transfers in betrokken (flitspalen, belasting op verkrotting e.d.). Het is een feit dat de dag van vandaag Vlaanderen en Wallonië over bijna alle grote problemen andere meningen hebben, die dikwijls haaks op elkaar staan. Vlaanderen kan niet blijven toegeven want als men zo doorgaat komt er eens een dag dat men zal constateren dat ook hier het geld op is en dat we alles hebben weggegeven. Wij geven in verhouding meer aan Wallonië dan West-Duitsland aan Oost-Duitsland, met dit verschil dat de West-Duitsers het ook in het oosten van hun land voor het zeggen hebben. Wij, Vlamingen, hebben het zelfs nog niet voor het zeggen in onze eigen regio. Denk maar aan Brussel-Halle/Vilvoorde en de heisa rond de luchthaven van Zaventem. De groep komt eveneens tot het besluit dat een splitsing op termijn ook een oplossing is voor Wallonië. Misschien gaan ze ook daar dan eens leren wat verantwoordelijkheid en motivatie betekent. Als er op het manifest van "In de Warande" iets is op aan te merken, dan is het op het feit dat nogal wat van de toplui die er achter zitten, wel rijkelijk laat met hun bevindingen naar buiten zijn getreden. Maar, zullen we zeggen, beter laat dan nooit!
Sinds Mia Devits werd weggepest als vakbondschef van het unitaire ABVV (stel u voor: een vrouw de baas en dan nog een Vlaamse!), is daar al een tijdje een machtsstrijd aan de gang voor de opvolging, waarbij de baasjes van de verschillende onderafdelingen zich als kemphaantjes profileren en er mede van de oorzaak zijn dat de rode vakbond eigenlijk voor geen enkel redelijk voorstel te winnen is om een einde te maken aan de hetze rond het generatiepact. Bij die onderlinge strijd mijdt men ook geen slagen onder de gordel en dat heeft Herwig Jorissen, baas van de rode metallo's, mogen ondervinden. Men had gelekt dat hij als zeventienjarige (!) ooit was aangesloten bij het VMO, de Vlaamse Militanten Organisatie. Kan het erger? Niemand minder dan Phara de Aguirre, de pasionaria van de rode VRT, legde Jorissen daarvoor op het rooster in het programma "De zevende dag". Het kwam nogal kleintjes over dat de vakbondsman, die wist te vertellen dat het lek uit eigen gelederen kwam, zich voor zijn jeugd verontschuldigde. Dat hoefde hij helemaal niet te doen. Hij had bv kunnen verwijzen naar André Leysen, groot-industrieel, die tijdens de Tweede Wereldoorlog lid was van de Hitlerjügend, iets waarvoor hij nooit is aangerekend. Of naar Hugo Schiltz, die er in eerste instantie wél voor aangerekend werd, maar later vergeven, toen hij van zijn Volksunie een Belgische partij maakte, hijzelf "Leve België" riep en zich bekeerde tot de politiek correcten in ruil voor een ministerpostje. Jorissen had het ook in eigen rangen kunnen zoeken en kunnen verwijzen naar huidig minister Van den Broucke, die in zijn jeugd lid was van een marxistische beweging met sympathieën voor een goddeloos en moorddadig systeem dat heel wat meer doden op zijn kerfstok heeft dan Hitler en zijn Nationaal-Socialisten. Of naar Johan Van Hecke, in een vroeger leven nog voorzitter van de CVP, maar in zijn jeugd ook Trotskist. Nu weet ik wel dat de politiek correcten het die laatste twee nooit kwalijk zullen nemen, want uiterst links wordt niet met de vinger nagewezen en zeker niet door Phara, die waarschijnlijk zelf wel enkele (Baskische?) voorvaderen heeft die misschien ook wel boter op hun hoofd hadden. Dat haar hobby om hier inquisitie te spelen een Spaanse uitvinding is, zal ze zelf misschien ook niet leuk vinden. Jorissen mag nog blij zijn dat Phara er niet is achter gekomen dat men bij hem thuis vroeger misschien wel een Duitse herdershond had. Dan was het hek helemaal van de dam geweest! Het spelletje, dat men nu met Jorissen speelt, noemt men "karakterbeschadiging" en komt uitgebreid voor bij Amerikaanse verkiezingen. Daar schakelt men er tegenstanders mee uit die vreemd zijn gegaan, hun erewoord hebben gebroken, gefraudeerd hebben of hun belastingen ontdoken, maar niet omdat ze ergens in hun puberjaren lid zijn geweest van een veredelde plakploeg. Daarvoor moet men in België zijn. Wat kan een land toch klein zijn!
