Eergisteren was het in Nederland Prinsjesdag, de dag waarop de Nederlandse Koning zijn jaarlijkse troonrede houdt. Een troonrede die in feite niets met zijn troon te maken heeft, maar gewoon het programma is van de aan de macht zijnde politieke coalitie met de plannen voor het komende jaar. In de UK gebeurt hetzelfde
Wat er dit jaar speciaal was aan die troonrede was, dat die voor één keer eens niets te maken had met de spreekwoordelijke Hollandse zuinigheid, maar integendeel een aansporing werd om het geld te laten rollen. Vorig jaar had het land nog een begrotingsoverschot van 14 miljard euro en een werkloosheidsgraad van 3,4%. Geen vergelijking mogelijk met het land van Flup de Laatste.
Nederland heeft echter ook zijn deel gehad in de Coronacrisis. De economie kromp er met 5% , al hoopt men ze het volgende jaar weer met 3,5% op te kunnen krikken. Om e.e.a. te bereiken mag het Nederlandse begrotingstekort dit jaar oplopen tot 7,6% en het jaar daarop nog met 5%. Dat terwijl men zich niets meer aantrekt van de Europese 3%-norm. Het kan verkeren.
Het zijn cijfers waarvan men in buurland België alleen maar kan dromen. Erger nog: hier weet men momenteel niet eens wat het ons wél zal kosten. Misschien komen we er iets meer van te weten mochten we straks een nieuwe federale regering krijgen, maar het is nu reeds bekend dat de kans dat de Belgische cijfers zelfs nog maar in de nabijheid van de Nederlandse zullen komen, onbestaande is. Met dank aan twintig jaar wanbeleid dat begon met Verhofstadts ‘actieve welvaartstaat’. ‘Creatieve incompetentie’, een hoofdstuk uit het Peter Principe, zou hier meer op zijn plaats zijn geweest.
|