De N-VA gaat niet als partij meedoen aan de vorming van een nieuwe federale regering. Eerst wil de partij de Vlaamse regering op poten zetten en daarna als Vlaamse regering mee te onderhandelen, niet meer als partij. Het ingediende belangenconflict tegen wat we maar de ‘Wathelet normen’ zullen noemen, heeft blijkbaar ogen geopend. Voor mij is dit geen verrassing, meer zelfs: ik verwelkom de zet, want het is een bevestiging van wat ik hier al enkele jaren schrijf: eerst de Vlaamse regering vormen en dan zien wat het federaal wordt. Wordt het niets, dan maar de Senelle doctrine inroepen, waarbij het Vlaamse parlement, verkozen om Vlaanderen te besturen, datzelfde Vlaanderen uitroept tot deelstaat van het federale België, met als grenzen de bestaande grenzen van het Nederlandse taalgebied. Vlaanderen kan dan meteen verder bestuurd worden en wat het met België zal worden ziet men later wel.
Voor de poco media blijkt dat een verrassing te zijn. Ze noemen het een ‘strategische bocht’ en nog van dat liefs. Maar De Wever heeft al duidelijk gemaakt dat hij geen herhaling wil van de federale onderhandelingen van 2010, die van de 541 dagen, waarbij hij en zijn partij tenslotte de schuld kregen omdat het zo lang geduurd had en tot niets had geleid. Men zegt er dan telkens wel niet bij dat De Wever amper tien dagen kreeg om wat initiatief te nemen, dat hij als eerste iets op papier had gezet en dat zijn voorstellen binnen de 24 uur door de PS werden afgeschoten, waarna Di Rupo, na enkele intermezzo’s van andere onderhandelaars, een dik half jaar de tijd kreeg van Albert de Laatste. Men zegt er ook niet bij dat, na het afhaken van de N-VA, het nog een jaar geduurd heeft vóór men de Sinterklaasregering van het Vlinderakkoord gevormd kreeg.
De vraag is nu alleen nog, welke andere Vlaamse partij(en) bereid is/zijn het nieuwste voorstel van De Wever na 25 mei te aanvaarden, ermee voor te zorgen dat Vlaanderen op zijn strepen kan blijven staan en de Vlaamse meerderheid niet langer riskeert een federale minderheid te worden. Ze mogen nu nog zeggen dat ze er tegen zijn – de eerste reactie van Kris Peeters (‘onzin’) was een Vlaams minister-president onwaardig - al naargelang de uitslag van 25 mei zouden ze wel eens van mening veranderd kunnen zijn…
Busbouwer Van Hool uit Koningshooikt kwam deze week in het nieuws, omdat men er beslist heeft in de nieuwe vestiging in Macedonië ook bussen te gaan bouwen voor de Europese markt. Tot nu toe gebeurde dat daar alleen voor de Amerikaanse markt, omdat men met de kostprijs van het bouwen van bussen in België in de States niet meer kon concurreren. Nu blijkt Van Hool België voor bepaalde bustypes ook al te duur te worden voor Europa. De vestiging in Koningshooikt blijft bestaan, wordt ook niet afgebouwd (er kwamen het laatste jaar zelfs 300 werkplaatsen bij), maar zal alleen nog dienen voor complexere voertuigen en speciale bestellingen. Maar er wordt in België ook niet meer gedacht aan uitbreiden en dat geldt niet alleen voor Van Hool. Machinebouwer Metes en fietsenbouwer Ridley Bikes hebben eveneens al vestigingen in Oost-Europa omdat ze anders in de globale concurrentie niet kunnen overleven. Het gaat hier dus niet om bedrijven die uit dit land wegtrekken, maar die anderzijds ook niet meer zullen uitbreiden. Er zijn er zelfs die al naar China waren getrokken en tot het besluit gekomen zijn weer naar Europa terug te keren, maar niét naar België, waar de lonen t.o.v. de concurrentie (ook in de ons omliggende landen) te hoog liggen, de belastingsdruk te zwaar is en de mobiliteitsinfrastructuur in de knoop draait (als voorbeeld hiervoor wordt Brussel geciteerd, maar Antwerpen zal wel niet ver achter liggen).
Voor zover dat alles nog nodig was, werd e.e.a. bevestigd door het consultancybureau EY, dat een peiling deed bij 200 internationale bedrijfsleiders, waarvan 120 die al een bedrijf in België hadden en 80 die eraan dachten, maar nog niet beslist hadden. Slechts één op drie bedrijven die hier al gevestigd zijn, investeerde bij ons nog de laatste jaren. Voor dit jaar wordt dat één op vijf. Het zgz competitiviteitspact dat de regering Di Rupo vorig afsloot, wordt als een lachertje afgedaan. Om in dit land aanbestedingen te kunnen binnenhalen, zelfs van de overheid, zijn bedrijven van hier verplicht te delokaliseren. ‘Only in Belgium’ is geen optie meer.
Het is wel zo stilaan een erge zaak aan het worden, als de eigen bedrijven (een deel van) hun productie moeten verhuizen naar het buitenland om hier nog te kunnen overleven. Gisteren verloren weer 280 mensen hier hun baan na het besluit van twee bedrijven om te gaan herstructureren, waarvan er één zijn productie overbrengt naar Maleisië, Saoedi Arabië en … Nederland. Ondertussen blijft Onkelinx zeggen dat de loonkloof met de buurlanden maar een paar procenten bedraagt (i.pl.v. de zestien die ze werkelijk is). Leeft dat mens misschien op een andere planeet?
---
Om even terug te komen op mijn blog van gisteren over het ingediende belangenconflict dat werd ingediend om het CdH van een Brusselse verkiezingsstunt te houden, dat idee kwam inderdaad van Vande Lala, zoals lezeres Christina Van den Broeck terecht opmerkte. Het moest echter wél ingediend worden door de Vlaamse regering, wat ook gebeurde. Voor één keer waren de Vlamingen het in een communautair debat met elkaar eens. Of ze daarmee Di Pippo geholpen heeft, nadat deze hen niét hielp, zal de toekomst moeten uitwijzen.
Voor de vliegroutes op Zaventem is het dus plan B geworden, zoals ik eveneens suggereerde in mijn blog van gisteren. Dat het zover is kunnen komen, was echter niet dank zij de drie Vlaamse federale excellenties, die blijkbaar niet opkonden tegen die ene Waalse staatssecretaris, maar de Vlaamse deelregering. Deze laatste keurde een motie van belangenconflict goed, waardoor de hele zaak 60 dagen geschorst wordt en zo inderdaad over de verkiezingen wordt getild*. Op die manier krijgen de Franstaligen van dit land een koekje van eigen deeg. Tot nu toe waren zij het immers steeds geweest die van de mogelijkheid tot het inroepen van een belangenconflict misbruik gemaakt hadden en o.m. zo de splitsing van B-H/V lange tijd konden tegenhouden. Die optie werd zelfs gebruikt door de Oostkantonners, die – op 150 km van Brussel – vonden dat ze dat ook moesten doen. Dat gebeurde waarschijnlijk wel op aandringen van de francofonen, maar erg dapper was het niet en door dat te doen verspeelden de Duitstalige Belgen de sympathie die ik hen steeds toegedragen had.
Wie nu dat hele Brusselse ruimtegedoe als een boemerang weer in het gezicht krijgt is het CdH, met vooral madame ‘non’ in de hoofdrol. Het mens schijnt rázend te zijn, omdat zij met de wijziging, die zij haar onderdaan Wathelet Jr had opgedrongen, hoopte een worp te kunnen doen naar de job van minister-president van het Brusselse gewest, waarvoor zij opkomt op 25 dezer. In de federale regering zijn ze dat onmogelijk mens kotsbeu geworden, ook zelfs haar Franstalige collega’s. Wathelet Jr zelf speelt wel de vermoorde onschuld, maar hij komt straks niet op in Brussel, maar in Luik. Chef Di Rupo liet alleen even van zich horen via een twitterberichtje, hij die ooit beweerde alles te zullen doen om de Vlaamse partijen, die zijn regering steunden, te zullen helpen bij de volgende verkiezingen.
Als het goed is, zeggen we het ook. Kris Peeters heeft hier gedaan wat hij moest doen en wat ook van hem en zijn regering verwacht werd. Jammer genoeg scoort hij niet altijd even goed, wat we recentelijk nog hebben meegemaakt bij de goedkeuring van het Antwerpse BAM project. Hij beweerde toen nl dat dit nog altijd ‘maar’ 3,2 miljard zou kosten, terwijl het reële prijskaartje momenteel tegen de 5 miljard aanwijst (4,91 om juist te zijn) en dan spreken we nog maar over een voorlopige raming. Het zou wel eens een pak meer kunnen kosten, zeker als er straks nog eens een extra vertraging komt o.w.v. de plannen voor de overkapping van de Ring, die geen enkele partij vlak vóór de verkiezingen durft afwijzen. En de kosten van die overkapping (± anderhalf miljard euro) zijn niet begrepen in de bovenstaande cijfers. Zoals het er nu uit ziet wordt het, mét overkapping, dus iets rond de 6,5 miljard euro…
* Een belangenconflict in de Belgische politiek ontstaat als een van de vele regeringen die dit land rijk is, vindt dat het tekort wordt gedaan door een of meerdere andere regeringen.
Het is niet de eerste keer dat ik hier schrijf dat de francofonen de Belgische wetgeving, die ze zelf mee hebben gemaakt, aan hun laarzen lappen als blijkt dat die niet in hun kraam past. Een klassiek voorbeeld daarvan zijn de discussies over de windnormen voor de vliegtuigroutes in en rond Brussel, waarover ik al twee blogs schreef (op 24.10.2013 en 05.02.2014). N.a.v. van die discussies werd er op 25 april (amper veertien dagen geleden) daarover nog een akkoord over bereikt binnen het kernkabinet. Daar werd toen o.m. beslist, dat eventuele voorstellen door staatssecretaris Wathelet en voogdijminister Milquet (allebei CdH) aan de kern moesten worden voorgelegd. Beide CdH’ers hebben daar blijkbaar lak aan, want Wathelet is op zijn eigen houtje gaan sleutelen aan de overeengekomen akkoorden en wil die gewijzigde situatie nog doorvoeren vóór de verkiezingen van 25 mei. Zijn wijzigingen houden in, dat er (nóg) minder zal gevlogen worden over de chiquere wijken ten zuiden en ten oosten van Broekzele, waar nogal wat CdH-kiezers blijken te wonen en (nóg) meer over de Vlaamse Noordrand.
Uiteraard zijn de Vlaamse excellenties binnen het kernkabinet (De Croo, Vande Lala en De Crem) op hun achterste poten gaan staan, hebben ze een gezamenlijke brief geschreven naar de premier, waarin ze verklaren niet akkoord te gaan en waarin gesteld wordt dat Wathelet zich moet houden aan de laatste afspraken ter zake. Nu wordt het even spannend, want nu gaan we kunnen zien of één francofone staatssecretaris in de regering Di Rupo meer gedaan kan krijgen dan drie Vlaamse ministers, die bovendien alle drie nog vice-premier zijn. Mocht Wathelet zijn slag thuis halen, dan is een zoveelste bewijs van de Vlaamse onmacht binnen de huidige federale ploeg en riskeren de drie traditionele Vlaamse partijen, die zo gek geweest zijn deze regering te steunen, ook in de Vlaamse Rand een pak stemmen te gaan verliezen. Azijnpisser Eric Van Rompuy (uit Zaventem) mag zich nu inderdaad terecht zorgen maken over de derde kaalslag die CD&V bedreigt (na het Arco debacle en het niet meer opkomen van een half dozijn zgz ‘stemmenkanonnen’). Over de vraag van enkele burgemeesters uit de Vlaamse noordrand aan Kris Peeters en Schauwvliegje om deze zaak aanhangig te maken bij de Raad van State, hoort men ook niets meer. Zou dat ook al niet passen in Peeters ‘positief’ confederalisme?
Tenslotte nog dit: een plan B om in deze zaak uit de impasse te raken, zou zijn de akkoorden over de verkiezingen te tillen, zoals al gebeurd is met de Arco affaire. Maar evenals in die zaak zullen de malcontenten op 25 mei waarschijnlijk niet (meer) stemmen op partijen die ze (terecht) niet meer betrouwen.
Nadat Reynders vorige week in een kranteninterview schaamteloos toegaf dat zijn partij in de regering Di Rupo niets gedaan had om de zgz pestbelastingen tegen te houden, ‘omdat ze in de eerste plaats Vlaanderen treffen’, waar de meeste economische en financiële activiteiten van dit land plaats vinden, heeft Didier le Fou weer toegeslagen. In een debat met Di Rupo himself bij de RTBF radio, heeft de man op een gegeven ogenblik gezegd dat de affaires rond het verdwijnen van kinderen in de jaren negentig mede het gevolg waren van het feit dat de liberalen toen tien jaar niet in de federale regering hebben gezeten en dat het pas is beginnen te beteren met de komst van paarsgroen. Vanaf toen zat hij nl onafgebroken in de regering…
Alhoewel Reynders zich ondertussen al herhaaldelijk verontschuldigd heeft, kan men zich afvragen wat hem bezielde. Is hij het allemaal beu of weet hij echt niet meer wat hij uit zijn botten slaat? Voorgaande op de haast kinderlijke slogans waarmee ook de Vlaamse liberalen in deze campagne uitpakken, zou men stilaan gaan geloven dat een algemene vorm van zinsverbijstering zich van de blauwen heeft meester gemaakt, zowel boven als onder de taalgrens.
Neem nu de Open VLD. Die kwamen eerst af met ‘Mensen hebben vleugels’, een slogan die echt nergens op sloeg, tenzij misschien in een campagne van de Bond zonder Naam of zo. Nu is de nieuwe slogan: ‘Goesting in de toekomst’. Wat moeten we daar mee? Goesting om er weer bij te zijn, ja en dit ongeacht of de nieuwe federale regering straks al dan niet een meerderheid zal hebben in Vlaanderen. Postjes eerst en dan nog liefst voor de ‘zonen van’, waaraan de partij rijk is en zich denkt te moeten optrekken. Gelooft men nu echt dat de Decroo’s, de De Guchten en andere Declerq’s zo mateloos populair zijn buiten hun eigen vrienden en kennissenkring? Het zal ten slotte big Maggie zijn die de blauwe kleuterklas – want daar lijkt het zo stilaan wel op - zal moeten redden. Een knuffelobject als belangrijkste electorale troef. ‘Only in Belgium’, om de grote blauwe voorman, Vrhfstdt, eens te parafraseren.
Met een mars van zo’n 10.000 deelnemers blijkt het probleem van de Antwerpse Oosterweelverbinding weer helemaal terug te zijn. Er waren al een paar nieuwe voorstellen gekomen, o.a. van een groep rond architect Peter Vermeulen (geen familie van Joske!) en een oproep van een vijftal gerenommeerde artsen, die – terecht – waarschuwden voor de volksgezondheid in en rond de koekenstad. De mars was tenslotte het resultaat van een samenkomen van bovenvermelde groepen met enkele reeds bestaande, zoals Ademloos en de stRaten generaal, die indertijd al zorgden voor het referendum dat de doodsteek betekende voor de Lange Wapperbrug. Dat de mars en alles er rond juist nu plaats vindt, heeft alles te maken met de nakende verkiezingen en heeft als gevolg dat geen enkele van de betrokken politieke partijen haar nek durft uitsteken om het project van de overkapping van de Ring in twijfel te trekken. Volgens de actiegroepen zou dat ‘slechts’ anderhalf miljard extra kosten, maar dat klopt niet met vorige berekeningen. Ook de inbreng van enkele Spaanse architecten, die een soortgelijk project al hebben gerealiseerd rond Madrid, houdt geen steek omdat de kosten daar, in 2008, waarschijnlijk een stuk lager hebben gelegen en die vandaag (en zeker morgen) een stuk hoger zullen liggen. En er is meer.
CD&V, SP.a én N-VA willen werk maken van een overkapping, maar tegelijk verder gaan met de reeds goed gekleurde plannen van de Oosterweelverbinding. Dit kan alleen, als er een volledig overkapping komt, hetgeen door Europa niet wordt toegestaan op plaatsen waar er zgz ‘weefbewegingen’ of knooppunten zijn en die zijn er zat in Antwerpen. Waar ik ook niet veel van gehoord of gelezen heb is, wat men gaat doen met de uitlaatgassen, fijn stof e.d. die in de tunnels worden gecreëerd. Die kan men bezwaarlijk elders laten ontsnappen, het filteren ervan kan nooit voor 100% en zal ook nogal wat extra geld kosten. Het verhaal omkeren, zoals de actievoerders nu voorstellen, zou betekenen, dat ondertussen het verkeer op de ring stil zou staan er van een mobiliteitsverbetering helemaal geen sprake zal zijn, terwijl iedereen weet dat stilstaan of stapvoets rijden, zoals nu al gebeurt, méér vuiligheid met zich meebrengt dan snel doorrijden.
Tenslotte is het opmerkelijk dat in feite slechts twee politieke partijen de mars rechtstreeks steunden: de PvdA die dankbaar gebruik maakte van de afwezigheid van de SP.a en de Groenen, die zich nu voordoen als dé redders van de koekenstad, maar die bij de eerste goedkeuring vóór de Lange Wapperbrug kozen, met als kers op het taart het vreugdedansje van Mie Vogels. Van schijnheiligaards gesproken. De 10.000 marcheerders waren trouwens opgeroepen door vijfentwintig (25) diverse groepen, wat de zaak nog eens relativeert*.
Vóór 25 mei zal er in deze zaak helemaal niets gebeuren, buiten wat vage beloften. Door op de verkeerde partijen te gokken, zal er ook daarna niet veel veranderen, tenzij een zoveelste uitstel, waar niemand beter van zal worden. De Oosterweelverbinding, met of zonder overkapping, is iets dat ikzelf niet meer denk mee te maken…
* De open VLD was er ook, met Mie Turtelboom en Guy Fawkes, sorry: Schiltz Jr, maar die kwamen pas toen het feest al volop bezig was. Een teken van geboren leiderschap: eerst zien naar waar de massa loopt en dan voorop gaan lopen…
Ik kom even terug op de aanwezigheid van de communisten in de Belgische één mei optochten. In Vlaanderen sloten de ultra roden aan bij de kaviaarsocialisten, in Wallonië was dat andere koek. De reden daarvoor is dat de PvdA misschien één (1) zetel zal veroveren in Vlaanderen (in Antwerpen), terwijl de Waalse tegenhanger PTB ‘riskeert’ van 10% van de stemmen te gaan halen in Elioland. Op die manier verkijkt de PS zich op haar linkerflank, terwijl ze denkt haar pijlen te moeten verschieten naar het slappe rechtse MR. In feite zo’n beetje hetzelfde wat gebeurt in Vlaanderen, maar met een groot verschil aan aanhang.
Wallonië is dan ook nog steeds een puinhoop en een kwart eeuw van PS medezeggenschap in de federale regeringen hebben daar geen verbetering in gebracht. De armoedegraad ligt in Wallonië op bijna 20%. Bij de Europese regio’s komen onze zuiderburen daarmee op de 140ste plaats, ter hoogte van Portugal en Ierland. Dit werd uitgedokterd door het eigen Waals Instituut voor Statistiek (IWEPS). En het kan nóg erger: Brussel komt op dezelfde lijst op de allerlaatste plaats (de 189ste!), en ook daar zijn de roodjes mee aan de macht. Als we dan weten, dat er in Brussel ook rijke buurten zijn, dan beseft men pas hoe arm sommige andere wijken moeten zijn, als men gemiddeld de laatste van heel Europa blijkt te zijn. En dat is allemaal kunnen gebeuren onder het bewind van de PS, die het zo goed zou menen met de verworpenen van de aarde.
Ondertussen zitten de PS-verkozenen er warm in. Onkelinx is getrouwd met de duurste en waarschijnlijk rijkste advocaat van het land. Labille heeft zo’n 40 mandaten, die hij straks weer opneemt als hij er niet meer bij zal zijn in de nieuwe federale regering. Stéphane Moreau, de man van Tecteo, zou 580.000 euro per jaar bruto incasseren. Papa Daerden liet een erfenis na van zo’n 5 miljoen euro (waar zijn familie nu over bekvecht). In het Waalse parlement zit niet één arbeider. Bij de Waalse groenen moeten de arbeiders, die 27% van de bevolking uitmaken, het ook niet gaan zoeken. Ecolo is een partij geworden van hoger opgeleiden. Kortom, mocht ik een linksgezinde Waalse arbeider zijn, dan was de kans groot dat ik ook voor de PTB zou stemmen. Evenmin als in Vlaanderen zijn ook in Wallonië de traditionele partijen nog geloofwaardig, gewoon omdat wat ze beloven te gaan veranderen, zaken zijn die ze al lang hadden kunnen veranderen. Als ze het niet gedaan hebben toen ze het konden, waarom zouden ze het straks wél doen?
