De tsjevenpartij dacht zich alles te mogen permitteren. Nadat ze in 1999 in de oppositie terecht gekomen waren dank zij het handig misbruik van de dioxinecrisis door de heer Verhofstadt, kwam de partij terug aan de macht als "Vlaams" kartel, nadat het de restanten van de Volksunie aan boord had genomen en gered had van de politieke ondergang. De regionale verkiezingen van 2004 waren goed meegevallen en dank zij de steun van N-VA was ook de federale stembusuitslag een succes. Met een programma dat van het Vlaams Belang had kunnen zijn, ging men eens zien wat men ging zien. Niets dus, want het origineel is altijd beter. Toen het echt fout liep en Leterme in zee ging met een regering met francofone meerderheid, tegen een Vlaamse meerderheid in het parlement, haakte N-VA af en daarvan plukt het nu (waarschijnlijk) de vruchten. "Goed voor de mensen" en "Goed bestuur" doen het blijkbaar niet meer voor een partij die de laatste drie jaar geen enkel puntje van heel haar programma heeft kunnen verwezenlijken en daarbij, voor het eerst in de naoorlogse geschiedenis, van de Vlaamse meerderheid in België een minderheid had gemaakt. Vergeten we trouwens niet, dat CD&V de opvolger is van CVP, een partij die Vlaanderen vroeger ook al een paar keer ferm in de steek had gelaten. Denk maar aan de koningskwestie waarin de Vlaamse meerderheid ook toen haar zin niet kreeg. De partij heeft ooit de volstrekte meerderheid gehad in heel België, maar zelfs dat volstond niet om een goed bestuur te verwezenlijken. Denk maar aan de "oplossing" voor de Kongo kwestie, waar men nu nog de nefaste gevolgen van ondergaat. Volgens de laatste peilingen, zakt CD&V onder de 20% en is de kans dat ze verder gaat zakken groter dan dat ze weer zou stijgen. Laat ons hopen dat die trend zich doorzet, want als er één partij is die Vlaanderen verraden heeft, dan is het die van de kadodders.
Ondanks alles leven we nog steeds in een van de welvarendste landen van de wereld. De vraag is alleen: hoelang nog? Want onze welvaart stoelt momenteel op een luchtbel in de vorm van een structurele staatsschuld van 22 miljard en een werkelijke van om en bij de 40 miljard. De politieke partijen weten dat ook, maar zij doen alsof hun neus bloedt. In navolging met wat in Nederland gebeurt, zijn er al wel enkele partijen (Open VLD, N-VA) die een kostenraming hebben laten maken van wat hun voorgesteld programma het land zou kosten, maar dat zijn ook maar de uitzonderingen. In de meeste partijen wordt er helemaal niet gerekend en denkt men nog steeds deze verkiezingen te kunnen winnen met holle caféslogans zoals "het geld halen waar het zit (vermogensbelasting) en "de grote internationals harder aanpakken" (notionele intrestaftrek*). Dat men daarmee het kapitaal het land uit jaagt, lijkt vooral voor de vakbonden geen probleem: hoe meer doppers, hoe meer staatssteun (nog zo'n Belgenmop, een variante op "Hoe meer zielen, hoe groter kerkhof). Om de staatsschuld te verkleinen, moet er meer werkgelegenheid komen én moet er drastisch bespaard worden. De belastingen verhogen is geen optie: we hebben al de hoogste van Europa. De werkgelegenheid kan alleen toenemen als er een economische groei is van minstens 2%. Die zal er dit jaar niét zijn - hoogstens 1% - en waarschijnlijk ook niet de komende jaren. Er zal dan ook moeten bespaard worden, veel bespaard. Dat kan door bv het ambtenarenkorps, dat in dit land abnormaal groot is (wat in 2007 al bevestigd werd door de OESO), in te krimpen. Als men ambtenaren met pensioen maar gedeeltelijk vervangt, kan dat vrij efficiënt gebeuren. Dat kan ook als men het brugpensioen trapsgewijs zou afschaffen en ervoor zou zorgen dat men tenminste blijft werken tot zijn 65ste. Dat kan ook als men de werkloosheidsval uitschakelt en er een grens op zet. Dat kan ook als men ophoudt miljarden weg te smijten in asiel en migratie, voor mensen die niet alleen nooit hebben bijgedragen, maar het ook in de toekomst waarschijnlijk niet zullen doen. Dat kan als men de instellingen vereenvoudigt via een staatshervorming en bv senaat, provincieraden en nog een veelvoud van overjaarse en nutteloze instellingen opdoekt. Kortom, als we onze welvaart enigszins willen behouden, zijn er genoeg middelen om dat te doen. Alleen moet men daartoe bereid zijn, iets wat ik niet zie gebeuren zolang de vakbonden het in enkele traditionele partijen voor het zeggen hebben. Om nog te zwijgen over Wallonië, onze DDR, waar helemaal niets is berekend, waar men helemaal niets wil veranderen en waar men de mensen de hemel blijft beloven, hopende dat men er het Vlaamse geld, via de Belgische staat, zal blijven krijgen tot in der eeuwigheid.
* De notionele intrestaftrek is wel degelijk uit zijn voegen gesprongen. I.pl.v. het geschatte half miljard, kost die de staat nu zo'n 4,5 miljard euro. Hierbij dient echter aangestipt dat die aftrek mede werd goedgekeurd door partijen die er nu de afschaffing van vragen (inclusief de PS!).
Het zal niet dikwijls gebeuren dat een partij die de eerste minister leverde, met die man niet verder gaat als boegbeeld in een volgende verkiezingscampagne. Zeker niet, als men weet dat de man er wel aan meedoet, maar dan alleen op plaatselijk vlak, m.a.w. alleen nog een thuismatch wil spelen. Dat is echter wat op het ogenblik gebeurt met Leterme en zijn CD&V. De redenen daarvoor zijn te vatten in zijn zgz "werven": 1. Op gebied van asiel en migratie krijgt de regering Leterme een dikke nul. Nadat men, onder Turtelboom, nog een beetje de bui had kunnen opvangen, kreeg men een complete dijkbreuk nadat haar bevoegdheden werden overgedragen aan het Waalse koppel Wathelet (CDH) en Courard (PS). Zelfs tot op de dag van vandaag, een half jaar na het sluiten van de tweede regularisatiegolf, weet men niet te zeggen hoeveel mensen er nu degelijk geregulariseerd zijn. Men denkt aan een getal van 20.000, maar dat zou nog kunnen aandikken. Zeker is wel, dat er tot nu toe vier (4!) arbeidsvergunningen voor die 20.000 geregulariseerden werden afgeleverd... 2. Op gebied van energie is het eveneens huilen met de pet op. Dit was oorspronkelijk een werf van Herman Van Rompuy, dat in oktober van vorig jaar zogezegd was opgelost, doordat de regering toen besloten had de oudste kerncentrales nog x-aantal jaren open te houden. Na zes maanden blijkt daarvoor nog steeds geen wet te bestaan, waardoor alles door een eventuele nieuwe federale regering weer zal moeten worden opgestart. Knoeiwerk van minister Magnette (PS). 3. Op gebied van pensioenen: geen enkel resultaat, buiten dan de vaudeville met Daerden (PS) in de senaat over zijn groeneboek en zijn "oewitteboek". Ondanks het feit dat de uitgaven spectaculair blijven stijgen o.w.v. de eerste golf van babyboomers die op pensioen gaan, blijven de Belgische pensioenen bij de laagste van Europa. 4. Op het gebied van de staatshervoming is alles doorverwezen naar een eventuele volgende federale regering en is ook daarover geen enkele zekerheid. 5. Op gebied van Financiën en ambtenarij heeft men één resultaat: er zijn sindsdien honderd (100!) ambtenaren minder! Van resultaat gesproken. Bij Financiën is er, na twaalf jaar Reynders (MR), één grote puinhoop: politiek benoemde ambtenaren die elkaar tegenwerken, managers die aangesteld worden zonder dienst of personeel en nog van dat moois. Een ambtenaar bij Financiën wordt benoemd op zijn standplaats en kan - als hij dat zelf verkiest - veertig jaar op dezelfde plaats hetzelfde werk doen... 6. Op gebied van Begroting en Werk is het duidelijk. Er moet binnen de vier jaar 22 miljard bespaard worden en niemand weet hoe. Er is geen reserve, er is niets opzij gelegd om de kosten van de vergrijzing op te vangen, er valt niets meer te verkopen of aan te slaan. De werkzaamheidsgraad is bij de laagsten in Europa en het zal Milquet (CDH) niet zijn die daaraan iets ten goede zal veranderen. In bovengesteld relaas is het duidelijk dat de hoofdverantwoordelijken voor de meeste van die mislukkingen uit de francofone partijen komen. De eerste minister is daarvoor echter verantwoordelijk en het is daarom niet meer dan juist dat hij en zijn partij daarvoor worden afgestraft. Leterme en zijn partij hadden nooit mogen beginnen met een regering waarin de minderheid in dit land het voor het zeggen had. Hopelijk zal Vlaanderen ze daarvoor de gepeperde rekening presenteren op 13 juni.
Uit de recentste studie van Ernst&Young naar de aantrekkelijkheid van België voor buitenlandse investeerders, blijkt, dat Wallonië percentsgewijs meer nieuwe investeringen aantrekt dan Vlaanderen. Dat is dan een primeur, waarbij de politiek-correcte media meteen alle registers opentrekken. In deze electorale campagne is het immers een opsteker voor de belgicisten om aan te tonen dat Vlaanderen Wallonië wel eens nodig zou kunnen hebben in de toekomst. VTM, nooit om wat spektakel verlegen, had er zelfs over dat Wallonië België recht houdt. De cafézender uit Nossegem is nooit te beroerd om te overdrijven en dat is in deze zaak wel degelijk het geval. Om te beginnen, is het juist dat Vlaanderen stilaan volgebouwd raakt en dat er in Wallonië inderdaad meer ruimte over is. Dat is geen nieuw gegeven. Tot aan de economische crisis waren het vooral Vlaamse bedrijven die tot net over de taalgrens verhuisden, omdat ze hier niet konden uitbreiden of omdat het hen hier teveel kostte. Ik herinner me het verhaal in Vacature van een bedrijf uit Roeselare dat verhuisde naar Moeskroen. Dat leek een succesverhaal, tot het er op aankwam personeel te vinden. Ten langen laatste bleken er alleen nog West-Vlamingen en Frans-Vlamingen te werken, geen Walen. Die kwamen hoogstens eens langs om een bewijs te vragen dat ze er gesolliciteerd hadden en zo verder konden gaan stempelen. In het VRT-journaal over de zaak had een Vlaamse bedrijfsleider het erover, dat er in Wallonië veel meer "werkzoekenden" waren. Dat klopt niet, want werkzoekende is niet hetzelfde als werkloze. Denk bv ook maar eens aan dat callcenter bij Bergen, waar ook bijna alleen Vlamingen werkten, omdat men ter plaatse geen gekwalificeerd veeltalig personeel vond. Alles is dan ook relatief. Wat ook meetelt is het feit dat Wallonië, in tegenstelling tot het rijkere Vlaanderen, nog altijd Europese expansiesteun mag geven en dat het zgz tweede Marshallplan er heel wat magerder uit zou zien mocht de regio niet, via België, kunnen genieten van de jaarlijkse miljardentransfers uit Vlaanderen. Van dat laatste vind ik bij onze o zo democratische media helemaal niets terug. Bij dit alles mogen we echter niet vergeten ook de hand in eigen boezem te steken. Het is inderdaad een feit dat Vlaanderen heel wat investeringen misloopt o.w.v. onnodige regelneverij. Als een bedrijf nog maar ergens zich wil vestigen of uitbreiden, staat er altijd wel e.o.a. buurtcomité klaar om dit te boycotten, het zgz NIMBY-syndroom ("not in my back yard"). Het is hoopvol, dat Vlaams minister-president Peeters dit heeft vastgesteld en beloofd heeft daar iets aan te zullen doen. Regelneverij is goed voor bv de groenen, die terug naar de middeleeuwen willen, niet voor een gemeenschap die van "VIA" (Vlaanderen in actie) werk wil maken.
Er zijn van die zaken die elk jaar terugkomen: het botten van de bomen, het vallen van de bladeren en de activiteiten van de onderzoekscel van de Bende van Nijvel. Die laatste heeft weer van zich laten horen. Nadat ze de vorige jaren al enkele tuinen en bossen vruchteloos heeft laten omwoelen, gaan ze nu weer eens een "allerlaatste" reconstructie doen van de laatste overval van de bende, die in totaal 28 mensen vermoordde, maar waarvan geen enkel spoor is terug gevonden. Men gaat ervan uit dat een van de overvallers bij die laatste actie door de politie is doodgeschoten, maar daarvan is niet het minste bewijs. Vergeten we trouwens niet, dat het hier gaat om misdaden die begaan werden in het begin van de jaren tachtig van de vorige eeuw en waarvan de laatste dus al 25 jaar achter ons ligt. De enige reden, waarom die cel zo vruchteloos actief blijft, is omdat ze ergens een reden van bestaan moet hebben en de grote onkosten, die daarbij gemaakt worden, toch enigszins moet kunnen verrechtvaardigen. Als men het met deze zaak écht zou menen, dan zou men beter eens tot op het bot uitzoeken, waarom de hele zaak op een gegeven ogenblik (toen er een verwantschap bleek te kunnen zijn met de evenmin opgeloste "roze balletten"), men de hele zaak uit handen naam van toenmalig onderzoeksrechter Troch in Dendermonde en ze gaf aan die van Charleroi. Die laatste stopte het hele dossier in een kast, waarin het jaren is blijven stof vergaren, tot men op het idee kwam er toch nog maar eens naar te kijken en de nieuwe onderzoekscel werd opgericht. Over vijf jaar verjaart de zaak en de kans dat er ooit nog iets zal gevonden worden, is zo goed als nihil. Ondertussen heeft al dat extra werk enorm veel extra geld gekost, terwijl het misschien had kunnen worden opgelost, mocht Justitie in de jaren tachtig dezelfde activiteiten als die van vandaag aan de dag had gebracht. Wie kan zich nu nog veel herinneren van iets dat vijfentwintig jaar geleden gebeurd is?
- Volgens de Creg, de zgn nationale energiewaakhond, maakt Electrabel jaarlijks zo'n kleine twee miljard winst in België. Dat bedrag wordt op e.o.a. manier weggetoverd, want officieel is daar niets van bekend. Electrabel zegt natuurlijk dat het niet klopt, maar harde tegencijfers heeft het bedrijf daarover nog steeds niet gegeven. Wel geeft ze, onder protest, de Belgische staat jaarlijks zo'n kwart miljard, maar dat is dus ruim onvoldoende als die Creg-cijfers enigzins kloppen. Nota bene: Electrabel betaalde de laatste jaren ook geen belasting (nul komma nul euro)... - Voor wie zich druk maakte over de 100 miljoen die Carrefour van de Belgische staat kreeg om zo'n duizend jonge vijftigers tot aan hun pensioen niet meer te moeten laten werken (noch te moeten bijdragen aan de sociale zekerheid): het is al de vierde keer dat het Franse concern deze herstructureringstruuk bovenhaalt. Carrefour, dat over de hele wereld werkt, heeft waarschijnlijk geen enkel ander land waar het zo goedkoop met staatssteun kan reorganiseren. - De notionele intrestaftrek, bedoeld voor het aantrekken van buitenlandse bedrijven, is door die bedrijven zo geïnterpreteerd, dat ze die ook kunnen aftrekken van hun reeds bestaande Belgische vestingen. Als gevolg daarvan kost die zoveelste Verhofstadt grap ons land jaarlijks zo'n 4,5 miljard, dit i.pl.v. het half miljard dat men dacht dat het ging kosten. Zelfs volgens Marianne Thyssen, betaalt ons land een kleine anderhalf miljard teveel aan die aftrek. - BNP Paribas kreeg niet alleen Fortis cadeau aan braderijprijzen, het betaalt ook zo goed als geen belasting en krijgt daarenboven nog honderden miljoen euro bovenop voor takken van haar eigen verzekeringsmaatschappij, die het in Brussel heeft geliquideerd. Deze truuk is, samen met de notionele aftrek het gevolg van achterpoortjes in de slecht gemaakte Belgische wetten. Kortom, België wordt kaal geplukt door meestal Franse bedrijven die hier zowat alles toegelaten schijnt. Enorme transfers van Belgische kapitalen verdwijnen op die manier via banken, verzekeringsmaatschappij, energietoeleveranciers en zelfs parkeervennootschappen (Vinci bv) naar la douce France. De vraag is maar, of iemand straks de moed zal hebben daaraan iets te doen...
Inter(nazionale) Milano is inderdaad internationaal. De ploeg, die dit jaar het Italiaans kampioenschap (lo scudetto), de beker (la coppa) én de finale van de European Championship won - tegen Bayern München - bestaat nl bijna volledig uit buitenlanders. Bij mijn weten, speelde er één Italiaan in mee, een zekere Zanetti. Men kan zich dan ook afvragen, waar men daar blijft met al die goede, eigen Italiaanse spelers? Wel, die stuurt men naar het buitenland, naar Eupen bv. KAS Eupen, zo heet de voetbalclub daar, won de eindronde voor de tweede stijger naar de eerste voetbalafdeling. Net zoals bij Inter, speelt er daar één (1!) eigen speler mee. De rest zijn allemaal buitenlanders, grotendeels Italianen. Het moeten dus niet altijd negertjes zijn, zoals destijds bij Beveren. Die noemde men toen ook Waaslanders, zoals men het vreemdelingenlegioen van Eupen thans Oostkantonners noemt. Ondertussen weten we hoe het met Beveren is vergaan. De club speelt straks in derde afdeling... Maar er is meer. Als nieuwe eersteklasser moet KAS Eupen straks beschikken over veldverwarming en een grotere stadioncapaciteit. Ook de verlichting zal moeten worden aangepast. Dat alles zal, officieel althans, betaald worden door de Duitstalige gemeenschap (60%), het stadje (20%) en de club (20%). Officieel, zeg ik, want de werkelijkheid is, dat het geld meer dan waarschijnlijk zal komen van het Waalse Gewest en dit als beloning voor het feit dat de Duitstalige gemeenschap de francofonen geholpen heeft in de zaak B-H/V, door een zoveelste belangenconflict in te roepen en zo de Vlamingen nog maar eens een hak te zetten. Ik heb vroeger altijd een boontje gehad voor de Oostkantonners, omdat ook zij enorm hebben geleden onder de meedogenloze Belgische repressie na Wereldoorlog II, maar op mijn sympathie kunnen ze sindsdien niet meer rekenen. Om nog even terug te komen op dat voetbalstadion: dat krijgt een tribune met 8.000 plaatsen, daar waar er in tweede afdeling gemiddeld slechts 1.000 toeschouwers waren. Zelfs als dat gemiddelde aantal volgend seizoen zou verdrievoudigen, zal het daar absoluut niet gezelliger worden. Misschien krijgen ze dan al een voorsmaakje van wat de club te wachten staat: Beveren achterna! Zonde voor het zoveelste geval van weggesmeten geld...
