Dezer dagen was er een bericht in de media dat men in Limburg (ik dacht in Genk) een middelbare school wil oprichten specifiek voor moslims. Als dat volgens de wet kan – er zijn al joodse scholen – moet men daar maar doen wat men niet laten kan, maar een bewijs van integratie kan men zoiets moeilijk noemen. Vraag is maar of daar ook subsidies aan vast zitten, want dat zou weer een stap te ver kunnen zijn, al betekent dit laatste wel dat men die scholen dan ook kan controleren.
Erger is wat er zou kunnen gebeuren in Kortrijk/Heule. Daar zou de gemeente een islamitisch kerkhof willen maken, met grond ingevoerd uit Marokko, goedgekeurd door een imam, want de moslims willen niet het risico lopen begraven te worden in grond waarin vroeger al westerse ‘ongelovigen’ (en dan blijf ik nog beleefd) hebben gelegen. Dit blijkt trouwens de reden te zijn, waarom moslims die hier sterven vaak overgebracht worden naar hun land van herkomst om daar begraven te worden. De uiteindelijke percelen zouden dan eerst wel drie meter moeten worden afgegraven, stel u voor.
Ik hoop dat het hier om een lachertje gaat, want dit is echt des Guten zuviel. Als ze hier zo begraven willen worden, dat ze er dan zelf voor zorgen. Geen enkele religie kan hier zoiets wettelijk verplichten. Als er in Kortrijk/Heule mensen rondlopen die dat niet inzien en zo onze eigen cultuur ten graven dragen, dan wordt het hoog tijd daartegen te ageren. Dat laatste kunnen we dit jaar, bij de gemeenteraadsverkiezingen. Laat ons dat trouwens niet alleen in Kortrijk/Heule doen, maar overal in Vlaanderen. We krijgen een uigelezen kans om onze kandidaat burgemeesters, schepenen en raadsleden kleur te laten bekennen en van hen publiekelijk te vernemen wat hun standpunt omtrent al die moslim heisa is. Wie het met de moslims eens is en/of zijn mening niet openbaar durft maken, heeft geen recht op onze stem. Men krijgt de leiders die men verdient.
In Duitsland heeft de nieuwe minister van Binnenlandse Zaken, Horst Seehofer van de CSU, de Beierse zusterpartij van Merkels CDU, duidelijk gesteld dat de islam niet bij Duitsland hoort. De naar schatting 4 miljoen moslims die al in Duitsland wonen, maken er ook deel van uit, aldus Seehofer, maar men kan de Duitsers niet vragen hun eigen tradities en gebruiken, die stammen uit een Christelijke traditie, op te geven. Dat is vrij duidelijke taal, die men bij ons ook eens zou mogen horen.
Momenteel ben ik begonnen met het lezen van het boek ‘De geschiedenis van de joden’, geschreven door de Brits-joodse schrijver Simon Schama (Atlas Contact). Ik heb dat boek al enkele jaren in mijn bezit, maar ik zag er steeds tegenop eraan te beginnen: 500 bladzijden, plus nog eens 75 voor allerlei nota’s en naslagwerk. Ik had dat boek destijds gekocht, omdat ik geïntrigeerd was door de titel van de boekbespreking in De Standaard der Letteren: ‘ Een onmenselijke geschiedenis’. Door de late vorstprikken kon ik buiten in de tuin nog niet veel doen en ben ik er toch maar aan begonnen. Ik ben nog maar halfweg, maar kan nu reeds zeggen dat het gewoon onwaarschijnlijk is, wat daar in dat Midden-Oosten allemaal al gebeurd is sinds het ontstaan van het Jodendom (zo’n 15 eeuwen vóór Christus a.u.b.!). Het boek handelt alleen nog maar over de periode van 1000 vóór Christus tot ongeveer 1500 erna. De geschiedenis van steden en landen die compleet verwoest werden, weer opgebouwd, weer verwoest en dat ging zo de hele tijd door. Dat gebeurde door bezetters, zoals de Assyriërs, de Perzen, de Egyptenaren, de Hittieten, de Grieken, de Romeinen, de Turken, de Arabieren en de Kruisvaarders, maar ook door oorlogen met de kleinere buurlanden en zelfs onderling, burgeroorlogen zeg maar. In het licht daarvan zijn de oorlogen in het Midden-Oosten van vorige en deze eeuw feitelijk niets nieuws. Ze zijn de voortzetting van wat daar reeds 3.000 jaar gebeurt en wat dreigt te blijven gebeuren.
Dat Israël nog steeds bestaat en dat allemaal overleefd heeft, is een klein wonder op zich. Het is zowat het enige land met een op Westerse leest gestoelde democratie te midden van een continent in chaos, waar Turken, Perzen en Arabieren nog steeds meespelen en elkaar – met de hulp van derden – nog steeds de duivel aandoen. Waar nog steeds burgeroorlogen plaats vinden en men elkaar vermoordt o.w.v. zijn geloof, zelfs binnen dezelfde godsdienst (sjiïeten en soennieten bv).
En wij ons maar druk maken omdat het daar niet opgelost raakt!
De moordpoging met een nieuw zenuwgas op een gewezen Russische dubbelspion en zijn dochter in het Britse Salisbury doet vele wenkbrauwen fronsen. Toen ze die man, na enkele jaren gevangenis in Rusland, uitwisselden tegen een of meer Britten die in Rusland in de problemen waren gekomen, moest men in datzelfde Rusland toch geweten hebben wat die man eventueel nog teveel wist. Ik neem aan dat de Britten genoeg bewijzen hebben om te stellen dat Rusland achter deze moordpoging zit, anders zouden ze zo’n ingrijpende tegenmaatregelen zo maar niet genomen hebben. Al bij al gaat het om een gifgas dat vijfmaal dodelijker is dan het dodelijkste van dat soort gas dat men hier kent en is het geweten dat het alleen in Rusland is uitgevonden en geproduceerd en nergens anders. Volgens een internationale conventie die daarover bestaat kan dit niet gebruikt worden, tenzij men er een akkoord over zou hebben, die er in het geval Skripal zeker niet was. Die was het trouwens ook niet toen Litvinenko, die andere Russische spion in datzelfde Groot-Brittannië in 2006 vergiftigd werd met polonium. Het enig verschil met de nieuwe moordpoging is, dat polonium geen zenuwgas, maar een radioactieve materie is, waarvoor men de internationale goedkeuring niet echt nodig had.
Natuurlijk wordt de nieuwe moordpoging door het Kremlin ontkend. Zij weten daar nooit van iets als het over dergelijke zaken gaat. Het begint er zo stilaan op te lijken, dat Rusland een schurkenstaat aan het worden is, waar een door de staat gesteunde virtuele ondergrondse beweging misdaden kan blijven begaan, waar het officiële Rusland niets van zou weten, althans niet naar buiten toe. Dat geldt niet alleen voor de twee moordpogingen in Groot-Brittannië, maar ook voor allerlei politieke moorden in Rusland zelf, waarvan men soms wel zegt de daders gepakt te hebben, maar nooit de opdrachtgevers. Het gaat hier om professionele staatsmoordenaars, waarbij iedereen zo stilaan weet wie die opdrachtgevers zijn, maar niemand die het kan bewijzen. Zo’n beetje hetzelfde wat op een ander terrein gebeurt, nl die van de militairen zonder insignes die opdoken in de Krim en die nog werkzaam zijn in Oost-Oekraïne en Syrië, zoals recentelijk nog gebleken is na dat Amerikaans bombardement bij Deir Ezzor, aan de Eufraat. Voeg daarbij nog de aan de gang blijvende bombardementen in Syrië, waarbij hospitalen, scholen en crèches niet gespaard worden* en de dopingschandalen in de sport, waaraan tijdens de Olympische Winterspelen in Sotchi het Russische Olympische Comité en zelfs een ministerie zich schuldig maakten (wat niet belette dat er tijdens de recente Spelen in Zuid-Korea weer twee Russen tegen de lamp liepen!) en men kan best begrijpen dat De Oost-Europese buurlanden van Rusland zich zorgen maken.
* Als er in Syrië en Irak nog maar een zweem van vermoeden was dat er burgerslachtoffers waren gevallen door Belgische bombardementen, was het politieke kot hier al te klein. Die verontwaardiging is wel erg selectief...
Er was dezer dagen een peiling van Ipsos over het herinvoeren van de dienstplicht. Verrassend genoeg bleek zo’n 2/3 van de ondervraagden daar voor te vinden te zijn, in Vlaanderen iets minder (58%) in Wallonië iets meer. Het is een discussie die we nog gaan krijgen, gewoon als gevolg van het feit dat er de komende vier jaar zo’n 7.500 vacatures komen in het leger en die – zo te zien – niet met de gewone campagnes opgevuld raken. Ondertussen moeten militairen bij ons tegenwoordig heel wat taken doen – zoals bewakingsopdrachten – waarvoor ze feitelijk niet zijn opgeleid en zit Binnenlandse Zaken met de handen in het haar van zodra er een internationale gebeurtenis van belang zich voordoet. Met de aanwezigheid hier van het hoofdkwartier van de NAVO (met weer een top in juni) en de E.U. worden die gebeurtenissen zeker niet zeldzamer.
De afschaffing van de militaire dienstplicht in 1992, was een vergissing. Dat is trouwens een vaststelling die niet alleen bij ons gebeurt. Zweden heeft de dienstplicht – voorlopig gedeeltelijk – reeds weer ingevoerd en de Baltische staten denken eraan hetzelfde te doen. Dat heeft daar wel met iets anders te maken, nl de onzekerheid van de buitenlandse Russische politiek, waar men – zeker in die Baltische staten – al van geproefd heeft en die daar niet voor herhaling vatbaar is. Bij ons heeft men destijds niet alleen de dienstplicht afgeschaft, anders dan in de meeste andere Europese landen schafte men ook de Rijkswacht – een gedisciplineerd militaire keurkorps - af, waardoor dit land bij grote problemen geen plan B meer heeft. Met dank aan Lowie Lawijt.
Ondertussen is de wereld echter veranderd en blijft die veranderen aan een steeds sneller tempo. Een herinvoering van de dienstplicht hoeft vandaag de dag niet persé militair te zijn en anderzijds zijn er de steeds toenemende claims voor gendergelijkheid, waar men zo hard op staat te roepen en waarbij in dit geval ook de vrouwelijke bevolking zou betrokken worden. Tenslotte is er de toevloed van allochtonen die men op die manier voor de keuze van één nationaliteit kan stellen. Wie niet meespeelt, krijgt de Belgische nationaliteit niet of wordt ze afgenomen als hij/zij er een tweede heeft.
Het zal nog niet voor morgen zijn, maar het probleem zal ook niet weggaan. Niet onbelangrijk in deze discussie, is het feit dat president Macron in Frankrijk hetzelfde wil doen. Zolang het in Brussel druppelt als het in Parijs regent, zal dat gegeven niet verwaarloosd worden. De kans dat er een 21ste-eeuwse versie van de dienstplicht komt, blijft bestaan al hoeft die - zoals gezegd - niet voor iedereen militair te zijn. Die laatste, de militaire dienstplicht, zou men wel aantrekkelijker kunnen maken door bv een hogere verloning.
Wie het idee heeft gehad om Tom Meeuws in Antwerpen als lijsttrekker, eerst van ‘Samen’, het vermeende kartel met Groen, daarna van de afzonderlijks SP.a-lijst uit te spelen, heeft daar nog niet veel plezier aan beleefd. De man had bij De Lijn Antwerpen, waar hij voorzitter was, ook al geen vlekkeloos parcours gelopen en was daar met stille trom moeten vertrekken o.w.v. een probleem met zijn budgetbeheersing. Daarna was er, toen hij al mede lijsttrekker voor Samen was, de heisa omtrent zijn beschuldigingen van belangenvermenging aan het adres van het huidige Antwerpse schepencollege omdat die ingegaan was op een uitnodiging van een projectontwikkelaar om diens verjaardag mee te komen vieren in ’t Fornuis, een bekend Antwerps restaurant. Later bleek dat hij zelf ook al met diezelfde man was gaan tafelen. Het gevolg van die zaak was, dat Samen ‘amen en uit’ werd en de socio’s – die ooit zo’n 90 jaar de koekenstad mee bestuurd hadden - er nu alleen voor stonden.
Blijkbaar is Meeuws ‘dure de comprenure’, want nu was hij weer afgekomen met een beschuldiging aan datzelfde Antwerpse schepencollege, deze keer dat het teveel zou afgestemd zijn op beleggers. Dat alles terwijl ondertussen gebleken is dat hijzelf ook belegd heeft, in een appartement. M.a.w. hij vindt het niet meer dan normaal dat al wat hij doet o.k. is, maar als anderen dat doen, is het fout. Wat hij doet is gedurfd. Wat anderen doen is gewaagd. Voor iemand die verkocht wordt als ‘ondernemer’ van beroep lijkt dat allemaal nogal amateuristisch en de vraag is maar wie straks zijn stem nog gaat geven aan zo’n loslopend projectiel. Het is misschien een beetje te cru gesteld, maar ik heb ooit eens iets gelezen van iemand die zei dat, ‘om genieën te kweken, ge niet persé moet beginnen met idioten’ en dat lijkt hier zo stilaan wel op zijn plaats. Vergeten we niet dat zo’n man ambieert burgemeester te worden van Vlaanderens grootste stad en haven.
Er wordt in de politiek bij ons nogal eens moeilijk gedaan over de militaire aankopen. Dat gaat dan meestal inderdaad om veel geld. Toch stelt het op wereldvlak niet veel voor en dat geldt zowel voor dit land als voor Europa. Als straks de Brexit een feit zal/zou zijn (altijd met twee woorden daarover spreken!), dan zal de NAVO voor 80% gefinancierd worden door niet EU-landen. De States hebben daarbij gelijk te zeggen dat de E.U. te weinig bijdraagt. Dat zegt nu Trump, maar dat zegden ook zijn voorgangers én de leiding van de NAVO. Militair gesproken blijft Europa een reus op lemen voeten. Dat laatste geldt niet alleen voor het rijdend, vliegend en varend materieel, maar ook voor de manschappen. Van de 2 miljoen mannen en vrouwen in dienst, zouden er maar 40 duizend gevechtsklaar zijn. Ga daarmee naar de oorlog!
Europa geeft liever zijn geld uit aan zijn duur maar machteloos parlement en zijn ambtenaren. Zo raakte recentelijk nog bekend dat afscheidnemende commissarissen niet langer twee, maar drie tot vijf jaar lang (hangt af van de dienstjaren) nog 40 tot 65% van hun reeds rijkelijk salaris uitbetaald krijgen, met het behoud van een bureau in het commissiegebouw, een dienstwagen mét chauffeur en twee assistenten! Dat gebeurt om te vermijden dat ze meteen na hun ontslag hun diensten gaan aanbieden bij grote bedrijven, zoals dat nog met Barroso het geval was. Niet iedereen heeft daar blijkbaar al een landgoed met bloeiende wijngaard in Toscane…
Als men zo’n zaken leest, dan denk ik dat menig Europees staatsburger zijn geld toch liever naar wat meer defensie zou zien gaan dan naar zo’n potverterende ambtenaren. Als het ooit echt zou gaan stinken, zijn zij waarschijnlijk de laatsten waarop we moeten rekenen. Recentelijk pleitten zowel Europarlementslid Ivo Belet als Markse Beke in De Tijd nog voor meer Europa. Volgens hen kost Europa elke Belg niet meer dan een cappucino per dag. Die cappuccino-index blijkt te zijn uitgevonden door de Amerikaanse nieuwssite Politico. Zelfs als het waar zou zijn, is het nog geen reden om ermee te morsen.
Zalando, de Duitse online kledingsreus wou in het Waalse Dour, bij Bergen, een distributiecentrum oprichten voor haar e-commerce. Dat had kunnen zorgen voor 1500 nieuwe jobs in het door werkloosheid geteisterde Henegouwen. Er is echter niets van in huis gekomen, omdat – na rijp beraad – de beruchte loonkloof met de buurlanden te groot blijft. Na eerst geweigerd te hebben dat er ook bij ons ’s nachts kon worden doorgewerkt, had Kris Peeters in al zijn tsjeven goedheid het geregeld kunnen krijgen dat dit wél kon gebeuren, maar alleen na akkoord met de vakbonden. Die eisten echter zoveel meer extra loon dat het voor de Duitse keten niet meer hoefde. Onze vakbonden hebben liever geen werk dan minder betaald of minder vast werk, met als gevolg dat de werknemers, die meestal laag geschoold zijn, ten koste blijven vallen van de staat. Van de belastingbetaler, zeg maar, dat is in de eerste plaats Jan Modaal uit Vlaanderen en Peeters speelt dat spelletje mee. Tenslotte verdienen onze vakbonden geld aan werklozen, niet aan mensen die werken.
Er zijn momenteel al zo’n twintigtal e–commerce zaken die in België leveren, maar bijna geen enkele die hier een vestiging heeft. Die liggen nl allemaal net over de grens in Nederland, Duitsland en zelfs in Frankrijk. Zij vertegenwoordigen meer dan 15.000 jobs, inderdaad minder betaald, maar de mensen die het doen zijn meestal laag geschoold, waarvan ook al een deel immigranten die weinig ander werk kunnen vinden. Buiten het loonverschil is er ook de graad van flexibiliteit die in die e-commerce de normaalste zaak van de wereld is en worden er steeds meer studenten ingeschakeld. Voor heel wat mensen – en dat wordt er in onze media meestal niet bij verteld – is werken in zo’n e-commerce verdeelcentrum ook een bijverdienste.
Er zijn in dit land ook wel enkele e-commerce winkels, zoals schoenen Torfs en elektronicaketen Vanden Borre, maar die maken er amper extra winst mee. Torfs, die zich graag als goede Belg manifesteert, heeft er zich al over beklaagd.
België heeft de e-trein gemist, met dank aan genieën zoals die Peeters. Zelfs als we morgen met gelijke wapens zouden strijden als onze buurlanden, krijgen we het gros van de klanten niet meer terug. Die zijn ondertussen gewend aan Zalando en andere Bol.com’s en als ze daar een goede service kregen, zullen die niet zomaar overschakelen.
