Le Monde, dé zogezegde Franse kwaliteitskrant, pakte deze week uit met een reeks namen van personen die zouden in aanmerking komen voor het presidentschap van de Europese Unie. Daar stond ook Herman Van Rompuy bij! Het artikel was niet als grap bedoeld, wat nog maar eens aantoont hoe toonaangevende buitenlandse media hoegenaamd niet op de hoogte zijn van wat er zich in dit landje afspeelt. Diezelfde Van Rompuy had normaal immers uitgerekend deze week met een plan moeten naar buiten komen om de gevolgen van de crisis en - meer bepaald - het grote gat in de begroting zou worden aangepakt. Welnu, dat is een afgang in het kwadraat geworden. De regering Van Rompuy denkt tien miljard euro te besparen, maar dan wel gespreid over drie jaar: slechts 0,5% over 2010, 1% in 2011 en 1,3% in 2012. Dat is niet alleen veel te weinig, dat is ook zó gesteld, dat het niet de regering Van Rompuy, maar zijn opvolger (als die er al komt) zal zijn om eventuele onpopulaire maar noodzakelijke maatregelen te treffen. In 2011 zijn er immers federale verkiezingen, zodat de huidige regeringsmeerderheid dan naar de stembus kan gaan zonder financiële kleerscheuren. Dat denkt ze althans. Buiten de 25 of meer miljard van het gat in de huidige begroting, zijn er immers nog de op ons afkomende kosten van de vergrijzing als gevolg van de zgn "babyboomers" die vanaf de volgende jaren massaal met pensioen zullen gaan. Volgens Ivan Van de Cloot, econoom bij het Itinera instituut en specialist in materie, zullen die extra kosten ons jaarlijks opzadelen met een bijkomende schuld van 8,2%, oftewel 30 miljard PER JAAR. Dat is meer dan het huidige tekort op de lopende begroting en dat is dan nog heel rooskleurig gesteld, want dan gaat men uit van een werkgelegenheidsgraad van 70% van de beroepsbevolking. Die ligt nu onder de 60% en is daarmee een van de laagste van Europa. Het enige waar Van Rompuy mee bezig is, is ervoor te zorgen dat zijn ondemocratische coalitie het zal kunnen uitzingen tot de volgende federale verkiezingen in 2011 of eerder en dat dit land zijn gezicht niet verliest tijdens zijn leiderschap van de Europese Unie in de tweede helft van volgend jaar. Om dat te kunnen verwezenlijken, moeten alle problemen, in de eerste plaats de communautaire, onder de mat geveegd worden, iets waarvoor hij hoopt dat zijn CD&V én wat overblijft van de VLD hem zullen steunen. Van Rompuy for president, laat ons niet lachen, he!
Het zat er vrijdagavond weer bovenarms op in Sint Jans Molenbeek en het zou kunnen dat de heisa er dit weekeinde nog niet ophoudt. Het einde van de Ramadan zou wel eens kunnen zorgen voor een voortzetting van de baldadigheden van de plaatselijke "jongeren", die meestal tot die verdraagzame godsdienst behoren. Sint Jans Molenbeek is geen uitzondering in het Brusselse stadsgewest. Denk maar aan de Kuregemse wijk in Anderlecht. Wat er wel speciaal is in Molenbeek is, dat heel wat van de miserie die de gemeente nu kent op rekening te schrijven is van de eigen burgemeester, Philippe Moureaux, alias Flup Moustache, alias "El Hadj" (de leider), zoals hij door zijn moslim medeburgers wordt genoemd. Philippe Moureaux komt uit een familie met een liberale achtergrond, maar "bekeerde" zich tot het socialisme. Zoals wel eens meer gebeurt bij bekeerlingen (Napoleon, De Gaulle, Hitler), werd hij fanatieker dan de traditionalisten. Zo was hij in de jaren zestig o.m. contactman voor het FNL tijdens de Algerijnse opstand. Later werd hij de ideoloog van de PS en dat is hij feitelijk nog. In die functie had hij zeer snel ingezien, dat een akkoord met Ecolo het MR buiten strijd kon zetten. Tevens wist hij, als een der eerste Belgische socialisten, de plaatselijk moslimbevolking voor zijn politieke kar te spannen en creëerde hij zo een nieuw proletarisch electoraat. In zijn gemeenteraad hebben de allochtonen het al een tijdje voor het zeggen. Daarmee heeft hij geen enkel probleem, als hij maar burgemeester kan blijven. Voor iets staat echter iets en de tegenprestatie is, dat de moslims, ook de extremisten, in Sint Jans Molenbeek gepamperd werden en worden. Dat is niets nieuws, dat duurt zo al járen. De eerste grote onlusten dateren trouwens al van 2005. Sinds de politiehervorming werd een zekere Johan De Becker er korpsoverste. De man stelt niet veel voor en kan beschouwd worden als een zolenlikker van Moureaux, die - als burgemeester - hoofd is van de politie. Er doen nogal wat fantastische verhalen de ronde over die Molenbeekse politie. Zo zouden agenten, die een kogelvrije vest wilden dragen, die zelf hebben moeten betalen. De radiocommunicatie bij de politie verloopt in het Nederlands, terwijl de gemeente voor zeker 90% anderstalig is. Reden daarvoor is, dat de meeste van de inwoners geen Nederlands verstaan en dat op die manier ook de criminele organisaties weinig kunnen verstaan als ze meeluisteren (iets wat gegarandeerd daar gebeurt). Het lijkt zo'n beetje op wat de Amerikanen deden tijdens Wereldoorlog II. Die gebruikten indianentalen omdat de vijand ze niet zou verstaan. Nóg straffer is het gegeven, dat de Molenbeekse politie tijdens de Ramadan op straat niet mag eten, drinken, zelfs niet kauwen, om geen aanstoot tot rellen te geven aan de plaatselijke moslimbevolking! Kortom, de vroegere, huidige en gegarandeerd ook toekomstige problemen in Molenbeek zijn grotendeels een gevolg van de politiek van Flup Moustache. Hij heeft zijn traditionele eigen achterban in de steek gelaten en vervangen door een multiculturele. Daarover nu krokodillentranen plegen is gewoon lachwekkend. Wie wind zaait zal storm oogsten. --- In de marge van bovenstaande nog dit: - de VRT haalde er voor de duiding van de Molenbeekse rellen een "specialist" bij: paterke Leman, de vroegere opvolger van moederke Dhont en voorganger van Youssef De Witte. Meer dan wat handenwringen en gelul voor de vaak kon de specialist niet kwijt. Hij hoopte alleen op beterschap... - In de Belgische politiek werd Flup Moustache wereldberoemd toen hij de "institutionele atoombom" uitvond. Op een gegeven ogenblik dreigde hij nl België te laten springen, als de Walen niet het alleenrecht op de beslissingen over de wapenuitvoer kregen. Hij werd daarvoor nooit als extremist bestempeld. Dat geldt alleen maar voor de Vlamingen die "België barst" roepen...
Het was deze week even schrikken toen ik de uitval van voormalig Vlaams minister Dirk Van Mechelen tegen Bart Maddens en zijn theorie onder ogen kreeg. De anders zo kalme Van Mechelen leek wel door een horzel gestoken. Hij vergelijkt de Maddens' theorie met de uitspraak van PS-er Guy Mathot in de regering Eyskens Jr, toen die verklaarde dat de staatsschuld er vanzelf gekomen was en ook vanzelf zou weggaan. Van Mechelen noemt dat een verrottingsstrategie. Het is maar te zien, hoe men het bekijkt. De Maddens doctrine volgen betekent niet alleen niets meer vragen en wachten tot de Franstaligen weer met financiële eisen zullen afkomen, om dan zelf eisen te kunnen stellen. Het betekent ook, dat Vlaanderen het belangenconflict zal inroepen telkens het meent benadeeld te zijn. Tot nu toe is dat langs Vlaamse kant maar één keer gebeurd (bij de afbouw door de federale regering van de steun om 50-plussers aan het werk te houden). De francofone partijen halen die conflicten regelmatig uit de kast, denk alleen nog maar aan de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde. Dat uitgerekend Van Mechelen zich daaraan stoort, zal voor veel Vlamingen een verrassing zijn. Dat een dergelijk initiatief uitgaat van de VLD, is - jammer genoeg - een constante in haar anti-Vlaamse politiek. Nooit heeft Vlaanderen meer communautair terrein verloren dan sinds de regeringen Verhofstadt. Het resultaat daarvan is geweest, dat de anti-Vlaamse houding van de VLD de partij alleen maar stemmen en aanhang heeft gekost. Op dit ogenblik is ze alleen nog vertegenwoordigd in de federale Vlaamsvijandige regering Van Rompuy en blijft ze daar het spel van de francofonen meespelen. Hun belangrijkste minister is daar nu de Brusselaar Vanhengel, de man die zegde dat België virtueel failliet was. Om het federale gat te vullen zou - volgens de VLD -Vlaanderen, en alleen Vlaanderen, nu voor de kosten moeten opdraven. Hopelijk gebeurt dat niet en houdt Vlaanderen wel degelijk vast aan de Maddens-doctrine en stuurt ze de VLD bij de volgende verkiezingen helemaal de politieke woestijn in.
Het overlegcomité van de vele regeringen die dit land rijk (sic) is, heeft gisteren het meerjarenplan voor de besparingen van de volgende jaren goedgekeurd. Dit lijkt merkwaardig, want pas enkele dagen voordien was duidelijk gebleken dat alleen Vlaanderen bereid was om zo snel mogelijk (tegen 2011) haar begroting in evenwicht te brengen. Wallonië zei dat niet te kunnen doen vóór 2015 en Brussel sprak van 2019, maar dat het ook Sint Juttemis zou kunnen worden. Hoe is het mogelijk, dat er nu plots wél een akkoord was? Het antwoord is heel eenvoudig: Europa. De Europese commissie had nl vorig jaar het plan van de toenmalige regering Leterme afgekeurd en teruggestuurd. Die ging toen nog uit van een opleving van de economie met anderhalf procent, terwijl de hele wereld wist dat het een krimp van bij de vier procent zou worden. Dat probleem zou nu dus zijn bijgesteld. Zou het? In werkelijkheid is er niets veranderd. Vlaanderen zal zijn best doen om zijn slogan van "goed bestuur" waar te maken. De andere regeringen doen gewoon niets. Dat ze officieel naar Europa toe iets beloven, is gewoon voor de galerij. Het kan gezien worden als een soort intentieverklaring, waarvan men echter nu reeds weet, dat er niets van in huis zal komen. Terecht stelt de nieuwe Vlaamse begrotingsminister dan ook, dat Vlaanderen, bij de huidige stand van zaken, 90% van de kosten zal mogen dragen. Hopelijk is dat ook maar een loze intentieverklaring, anders zijn we goed gek. Uitgerekend de regeringen die België in stand willen houden, zijn niet zinnens daarvoor te betalen. De Vlaamse regering, die een oh zo broodnodige staatshervorming wil, zou het dan wél moeten doen. En er is nog meer. Als de regering Van Rompuy straks met de harde cijfers voor de dag zal komen, is het uitkijken naar wat voorzien is voor de opvang van de kosten van de vergrijzing. Daar is tot nu toe nl helemaal niets aan gedaan. De kosten voor die vergrijzing, die zal beginnen te spelen vanaf 2012/2014, zullen immers nog bovenop de andere zaken komen en ervoor zorgen dat de begroting helemaal zal ontsporen. Daar dit echter zal gebeuren ná de regering Van Rompuy, blijft de kans groot dat er helemaal niets zal voorzien worden en dat de regel "Na ons de zondvloed" actueler zal worden dan ooit tevoren. In het interview dat Luc Coene, vice-gouverneur van de nationale bank en destijds kabinetschef van de paarsgroene regering, gisteren gaf aan De Standaard heeft hij o.m. gezegd dat het zilverfonds, destijds met veel poeha opgericht door professor Vande Lanotte, in feite een lege doos is. Even leeg als de doos van het generatiepact, waarvan iedereen nu weet dat het meer gekost heeft dan opgebracht. Even leeg als de doos van de fictieve begroting die het virtuele failliet van dit land moet camoufleren. Even leeg ook als de Belgische staatskas. België heeft er een promotiethema bij: wij zijn het land van de lege dozen!
Gisteren was het in Nederland prinsjesdag. Ter gelegenheid daarvan sprak de Nederlandse koningin een eerder sombere troonrede uit, waarbij ervoor gewaarschuwd wordt dat Nederland zal moeten besparen. Eén van de punten zal het optrekken worden van de pensioenleeftijd tot 67 jaar, zoals dat ook al in Duitsland het geval is. Onze politiek-correcte media doen nog altijd alsof het probleem dat wij kennen zich overal stelt: de crisis, weet je wel. Bij België komt daar echter nog de torenhoge staatsschuld bij, die in onze buurlanden heel wat lager ligt, waardoor deze meer financiële manoeuvreerruimte hebben. Dat de oorzaak van de huidige malaise hier niet alleen de crisis is, maar ook de voorafgaande regeringen Verhofstadt, is iets wat ik in deze blog al jaren schrijf. Ik krijg daarin nu gelijk van enkele toch wel bekende figuren. Zo heeft Geert Noels, financieel expert, vroeger bij Petercam, nu directeur van de denktank Econopolis, nog eens duidelijk gesteld dat: - De belangrijkste kiemen voor de massale tekorten van vandaag, zijn gelegd in de periode van 2000 tot 2007. Toen heeft men een buffer weggeveegd. - Om elke meerderheidspartij zijn deel te geven, de stijging van de overheidsuitgave veel groter was dan die van de rest van de economie. - De Belgische bevolking tussen 2200 en 2008 is toegenomen met 800.000 inwoners, terwijl er de voorgaande tien jaar een zekere stabiliteit was. Dit laatste is hoofdzakelijk het gevolg van de snel-Belg-wet, die nog altijd in voege is en waaraan de regering Van Rompuy nu nog een vervolg aan het breien is met de zoveelste regularisatie. Hét probleem, zegt Noels, is dat de aangroeiende bevolking niet bijdraagt aan de groei. M.a.w. ze kost alleen geld en brengt niets op. Vergeet de bijdrage aan de vergrijzing. De bevolking groeit wel, maar niet de beroepsbevolking. Ook Luc Coene, ooit kabinetschef van Verhofstadt en daarvoor beloond met de titel van minister van staat en een job als directeur aan de nationale bank, moet nu toegeven dat er van de actieve welvaartstaat van zijn Gentse poulain niet veel meer overschiet en dat langer werken onvermijdbaar zal worden. De vraag is alleen door wie en wanneer er daaromtrent ooit ernstige beslissingen zullen genomen worden. Volgens de federale minister van begroting is dit land virtueel failliet. Hoe failliet kan een staat zijn alvorens de regering ervan eindelijk iets gaat ondernemen?
Een dezer dagen zou curator Van Rompuy dan eindelijk voor de dag moeten komen met zijn plannen en voorstellen om het reusachtige zwarte gat in de Belgische begroting dicht te rijden. Veel moeten we ons daarvan niet voorstellen, zeker niet nu de grotere francofone partijen al in hun kaarten lieten zien. Zowel Onkelinx als Di Rupo maken er zich gemakkelijk vanaf, met de dooddoener dat de banken en het kapitalisme de hele miserie hebben veroorzaakt en dat die er dan ook maar moeten voor zorgen dat ze het probleem nu oplossen. Zelfs al zit er enige waarheid in dit verhaal, de banken opnieuw in moeilijkheden brengen zou de staat, de instellingen en tenslotte de gewone man/vrouw in de straat niet verder helpen, integendeel. Het liberale voorstel om Di Rupo een boekje "Economy for dummies" aan de hand te doen, is dan ook goed gevonden. In één adem weet de man met het strikje erbij te voegen dat de eenzijdige splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde door de Vlamingen het einde van België zou betekenen. Ten eerste heeft dat niets met de begroting te maken en, ten tweede, is dat een zoveelste poging tot chantage om de Vlamingen in het francofoon gebied de rechten te ontnemen die de francofonen in de Vlaamse Rand wél hebben. Ook van de MR valt weinig goeds te verwachten. In tegenstelling tot eerdere berichten, zal Didier Reynders zo goed als zeker voorzitter van die partij blijven, ondanks het verlies in de voorbije verkiezingen. Dat de oppositie binnen zijn partij - zeg maar vader en zoon Michel - op het laatste partijcongres wegbleven, pleit niet voor de politieke moed van die twee grootpraters. Wat de Vlamingen zorgen zou moeten baren, is het feit dat Reynders, ondanks al zijn flaters, overeind blijft dank zij de steun van het Vlaamshatende FDF. Op het federale vlak heeft Vlaanderen dan ook niet veel goeds te verwachten. Dat dan voor de oh zo nodige staatshervorming. Dat afdoen met de stelling dat eerst de begroting moet worden aangepakt, lijkt aannemelijk, maar de twee hebben alles met elkaar te maken. Als Van Rompuy denkt de begroting te kunnen beheren zonder aan de staatshervoming te denken, dan zit de man grondig fout. Zou het hem iets kunnen schelen?
Er is de laatste tijd in onze media al heel wat te doen geweest over het taaltje dat tegenwoordig gebruikt wordt in de nieuwe Vlaamse films en Tv-reeksen. In deze tijd van massale immigratie staan we erop dat de inwijkelingen zich integreren en dus in de eerste plaats Nederlands leren. Wie als buitenlander onze taal leert en dan die films en Tv-reeksen wil volgen, zal niet veel snappen van dit "verkavelingsvlaams", dat zelfs niet kan doorgaan voor algemeen beschaafd dialect. Toch is het ook zo, dat niet alles Noord-Nederlands - Hollands, zeg maar - moet zijn en wij hier heel wat uitdrukkingen hebben waarvoor onze noorderburen vreemde woorden gebruiken. Denk maar aan sinaasappelsap ("jus d'orange"), regenscherm ("paraplu"), droogzwierder ("centrifuge"), maar ook werkwoorden zoals uitbaten ("exploiteren" of "runnen"). Heel wat van deze woorden verdienen dan ook opgenomen te worden als Nederlands, evenwaardig (en soms zelfs meer dan dat) aan het taaltje van boven de Moerdijk. Dit laatste is ook de mening van een zekere Rik Schutz, Nederlandse uitgever bij Van Dale, met eigen tekstbureau en deeltijds zelfs in dienst bij de Nederlandse taalunie. De man heeft een artikel daarover geschreven in De Standaard van dit afgelopen weekeinde en neemt het daarin op voor de Vlamingen. Jammer genoeg heeft hij het, als stijve Hollander, heel de tijd over het "Belgisch Nederlands". Zou iemand, die toch van wanten zou moeten weten, nog nooit gehoord hebben van Vlaams en/of Zuid-Nederlands? "Belgisch Nederlands", hoe komt men erbij. Het lijkt wel een taaltje van vóór de Eerste Wereldoorlog. Ikzelf heb 27 jaar in Nederland gewerkt en ben die vernederende bepaling nooit tegengekomen. Het lijkt er soms op, alsof "Vlaams" iets is, dat te mijden is. Aan dat laatste heb ik trouwens ook gedacht n.a.v. de vele artikelen die dezer dagen in de media verschenen zijn over de vierhonderdste verjaardag van de stichting van New-York. Het was 1609 toen Henry Hudson de monding ontdekte van de Noord-Amerikaanse stroom die later zijn naam zou krijgen. Hudson was een Engelsman, maar voer op een Nederlands schip (de "Halve Maen"), met een Nederlandse bezetting. De eerste kolonisten op Manhattan zouden Walen geweest zijn, want het waren Hugenoten die voor hun protestants geloof vanuit Henegouwen naar Nederland waren gevlucht. Klopt niet, want in die tijd was het grootste deel van Henegouwen nog Vlaams. Bewijs daarvan is het feit dat heel wat plaatsnamen in New-York van Nederlandse oorsprong zijn (Brooklyn/Breukelen, Hoboken, Broadway/Brede weg) enz. Franstalige namen uit die tijd zijn er nooit gevonden. Hetzelfde verhaal met "Belgische" kunstenaars zoals Van Eyck, Rubens en Mercator, om er maar enkele te noemen. Dat waren geen Belgische, maar Vlaamse kunstenaars, om de eenvoudige reden dat België toen (nog) niet bestond. De originele naam van België, ooit gegeven door de Romeinen, betekende trouwens "Lage landen/Nederlanden"). De schilder Rogier Van Der Weyden werd destijds geboren in het toen nog Vlaamse Doornik. En zo kunnen we nog even doorgaan. Kortom, wij Vlamingen zouden er geen problemen mee moeten hebben om later eventueel Grootnederlander te worden, lid van de vroegere zeventien provincies. Dan zal "Belgisch" in de verdere geschiedenis maar een tussenperiode geweest zijn, een nationaliteit ons opgedrongen door de wereldmachten van 1830, zonder ons ooit te vragen of we het daarmee akkoord gingen.
