Zestien Kempische mandatarissen van zijn eigen Vlaamse kartel hebben Leterme gevraagd de regeringsonderhandelingen stop te zetten. Kempenaars zijn over 't algemeen kalme mensen, conform aan het liedje van Armand Preudhomme ("Voor Outer en Heerd"): "Geen roekelozer wagers, stil volk dat zich beraadt". Ondanks het feit dat de CD&V altijd een grote aanhang heeft gehad in de Kempen, zijn er weinig Kempenaars ooit minister kunnen worden. Frans Van Mechelen was de uitzondering die de regel bevestigt. M.a.w. Kempenaars hebben nooit veel terug gekregen voor hun trouw aan de Christen-democraten. Als nu die mensen al komen vragen te stoppen, zal dat wel gerechtvaardigd zijn. Als het kartel zijn verkiezingsbeloften niet kan waarmaken, omdat de francofonen van geen toegeven willen weten, dan kunnen die laatsten het beter zelf maar eens uitzoeken. Het is geen kwestie meer van kiezen tussen federalisme en confederalisme, maar wel tussen confederalisme en separatisme. De 16 moedige Kempenaars zijn trouwens niet de enigen die Leterme vroegen ermee te stoppen. Er is eenzelfde vraag vanwege de DC&V-jongeren en enkele dagen eerder was er in De Morgen al een artikel verschenen van de hand van Peter De Roover (VVB) en Walter Baeten (IJzerbedevaartcomité en zeker geen extreme flamingant), met dezelfde vraag. Als het kartel zijn verkiezingsbeloften niet kan waarmaken, omdat de francofonen dwars blijven liggen, dan kan men er beter mee ophouden. Dat blijft de enige manier om het vertrouwen van de eigen kiezers niet te verliezen. Tenslotte is er de fameuze "Let's call it a day" van het invloedrijke Britse blad The Economist" en dat had betrekking op de splitsing van België tout court. Volgens The Economist is het de normaalste zaak van de wereld dat staten komen en gaan (zie maar naar Tsjecho-Slowakije en Joegoslavië). Dat Leterme er maar mee stopt en het initiatief maar eens overlaat aan Maingain, Reynders, Milquet en desnoods Di Rupo. Met dan de boodschap dat het Vlaamse kartel niét in een regering zal stappen die niet bereid is een staatshervorming door te voeren. Een kartel dat niet wil weten van een paritaire senaat, een federale kieskring, een conventie, een raad van wijzen en welke andere belgicistische uitvinding ook. Het enig alternatief blijft dan paarsgroen bis, maar dan tekenen VLD en SP.a hun doodvonnis voor de verkiezingen van 2009. De voorbij week, die "cruciaal" ging zijn, is nog maar eens op een sisser afgelopen. Wat zal het deze week worden?
In mijn blog van eergisteren ("B-H/V en andere dossiers"), schreef ik o.m. dat onze correcte media bij het probleem van de zware belastingsdruk, vertellen dat de sociale voorzieningen bij onze buurlanden iets minder zouden zijn. Een attente lezer meldde mij, dat dit niét zo is, zeker niet als we vergelijken met Nederland. Het Belgisch pensioen is bij de laagste in Europa en de werkloosheidsvergoeding is een lachertje, zegt hij. Die laatste mag dan blijven duren tot men op pensioen gaat, men koopt er niets voor. In Nederland bedraagt de werkloosheidsvergoeding 70% van het laatste loon. De man heeft gelijk en het verhogen van bv het pensioen omdat de spilindex volgende maand waarschijnlijk zal overschreden worden, zal daaraan niet veel veranderen. Die index, die België als enig land in Europa nog hanteert, is trouwens volledig gemanipuleerd. Zo wordt bv slechts één vijfde van de prijsverhogingen in de voedselsector doorgerekend terwijl het uitgerekend die sector is waar de klappen vallen en waar de gewone man in de straat in de eerste plaats mee te maken krijgt. Dat bv computers en andere elektronica goedkoper wordt, is meegenomen, maar dat zijn zaken die men slechts sporadisch koopt, om de zoveel jaren. --- De sector waarin het nog wel beter is bij ons dan bv in Nederland, is de gezondheidszorg en daarop had ik mij een beetje verkeken. Die gezondheidszorg is trouwens ook weer niet overal gelijk in België. Ook daar zit er een verschil tussen Vlaanderen en Wallonië. Waarom bv bepaalde operaties en behandelingen in Wallonië tot 30% meer moeten kosten dan in Vlaanderen, blijft nog altijd een raadsel. Zopas kon men nog vernemen dat elf Belgische ziekenhuisgroepen zich verenigd hebben in een zgn "Health Care", die de eerste stappen zet om gezondheidszorg te exporteren en tegelijkertijd de eigen gezondheidszorg meer wil openstellen voor buitenlanders die daarvoor zelf willen betalen. Dat alles zonder dat er een gevaar zou bestaan van eventuele wachtlijsten voor de eigen patiënten. Opmerkelijk bij de Health Care is dat die elf ziekenhuizen zich allemaal in Vlaanderen en Brussel bevinden. Geen enkele in Wallonië. Dit, samen met het saneren van pensioenen en werkloosheidsuitkeringen, is dan weer een reden te meer om ervoor te zorgen dat Vlaanderen meer zeggenschap krijgt voor de eigen specifieke noden en er daarom moet gesleuteld worden aan een nieuwe staatshervorming. Als francofonen (én vakbonden!) blijven weigeren daarop in te gaan, kan Leterme de hele zaak beter afblazen en de (milquet)kat uit de boom kijken. Het is zo stilletjesaan welletjes geweest.
Ze blijven wel vindingrijk, onze Belgische staatsmannen (en -vrouwen). Het laatste nieuwe woord heet "conventie". Het hoort, voor wat de Belgische politiek betreft althans, thuis in de reeks "doofpot, forum en costa", allemaal synoniemen die maar één echte betekenis hebben: het in de ijskast zetten van de communautaire problemen. Daarbij vergeet men dat een bom in een ijskast een bom blijft. Via een raad van "Wijzen", aangeduid door de afgevaardigden van Albert II, de brave belgicist Van Rompuy en blaaskaak De Deckèr, zou er een groep van 40 tot 58 politici uit alle gelederen verenigd worden in die conventie om dan samen naar een oplossing te zoeken voor een staatshervorming. M.a.w., die "menigte" zou een consensus moeten bereiken die niet kon gevonden worden door het handvol oranje-blauwe onderhandelaars. Met in het achterhoofd: "hoe meer zielen, hoe groter kerkhof", kan men zich indenken dat dit niets wordt, niente, nada, ingenting. Wie alvast daarmee niet akkoord kan gaan, is de N-VA, die via haar kamerlid Jan Jambon (er zijn betere namen om met Franstaligen in de clinch te gaan!) heeft laten weten dat de partij zich houdt aan de eerder gemaakte afspraken met de CD&V, nl dat ze niet in een regering zal stappen als er geen uitzicht is op een staatshervorming. De politiek correcte media vinden nu dat de N-VA Leterme dwarsboomt. Waarom zou dat? De oplossing is niet dat Leterme eerste-minister moét worden, wel dat zijn programma, dat van het Vlaams kartel, geloofwaardig moet blijven. De Franstaligen vroegen de Vlamingen een signaal dat ze bereid waren verder te gaan met België. Dat signaal hebben ze gisteren in de Kamer gekregen. Het voorstel van het Vlaams Belang om België te splitsen, werd weggestemd. Voorlopig althans, want Lijst Dedecker stemde mee met het VB en het Vlaams kartel onthield zich. Ondertussen debatteert Leterme zich suf met Milquet. Hoelang gaat hij het nog volhouden? De zoveelste cruciale week loopt weeral op haar einde en een oplossing lijkt nog steeds niet in het zicht. Tegen Kerstmis zullen we een nieuwe regering hebben. Alleen wordt er geen jaartal bij gezet...
Brussel-Halle/Vilvoorde wordt een symbooldossier genoemd en dat is het ook. Het staat model voor een hele reeks anders dossiers die allemaal maar één zaak gemeen hebben: de francofonen leven de wetten niet na en willen tegelijkertijd dat de Vlamingen het wél doen. Neem nu bv de nieuwe rel die er aankomt over de Franstalige scholen in Vlaanderen. Ook dat verhaal stamt uit de jaren zeventig van de vorige eeuw. Vlaanderen heeft sindsdien de Franstalige (basis) scholen in de faciliteitengemeenten gesubsidieerd, terwijl de Franse gemeenschap dit niét deed in bv Komen, alhoewel dat bij wet verplicht was. Ook die scheeftrekking is men ondertussen meer dan beu en Vlaanderen wil de kwaliteit van het onderwijs in die scholen nu ook zelf inspecteren. De francofonen schreeuwen daarover moord en brand. Met het meerderwaardigheidcomplex dat zij hebben t.o.v. de Vlaamse boerkens, willen ze wel dat die hun onderwijs betalen, maar controleren? Jamais! Al in 2005, na het mislukken van de laatste besprekingen over B-H/V, had de Vlaamse regering gesteld, dat ze aan deze betwisting een einde wilde maken. Nadat de Raad van State zich over het Vlaamse voorstel onbevoegd verklaarde, zat er voor de Vlaamse deelregering niets anders op dan een klacht neer te leggen bij het Grondwettelijk Hof. Dat gaat volgende week gebeuren in het Vlaamse Parlement. Eens dat gebeurd is, kan de Franstalige gemeenschap beroep aantekenen, maar zit het spel wel weer op de wagen en zal de wijziging kunnen worden goedgekeurd in de Kamercommissie Onderwijs. Hopelijk krijgen we dan een herhaling van wat in de commissie Binnenlandse Zaken is gebeurd, nl een stemming van de Vlaamse meerderheid tegen de francofone minderheid. Uitgerekend dat wat de Franstaligen niet meer wilden zien gebeuren. Vlaanderen heeft echter geen andere keuze om zijn rechten te laten gelden en de (nota bene: Belgische) wetten te laten naleven. Zo ziet men maar wat voor absurde toestanden er in dit kunstmatige land blijven bestaan. En er is nog meer. Deze week werd met veel poeha de eerste digitale flitspaal in gebruik genomen. Dat was in Brussel, waar er een zeventigtal zouden geplaatst worden. Vlaanderen gaan zijn honderden flitspalen ook aanpassen. Vorig jaar zorgden de palen voor 300 miljoen euro (!) boetes. Met het digitaliseren denk men dat bedrag te kunnen VERVIJFVOUDIGEN! Dat is, in theorie althans, mogelijk daar er nu (afwisselend) maar één camera in elke vier palen steekt en er dat in de toekomst vier op vier zullen worden. Tot daar is er niets aan de hand, als men tenminste wil ophouden boetes uit te schrijven voor minimale snelheidsoverschrijdingen (ik kreeg er dit jaar twee omdat ik respectievelijk 3 en 4km/uur te snel reed). De schande van heel het systeem blijft, dat men 40% van de geïnde boetes versast naar Wallonië, waar amper flitspalen staan. Een zoveelste extra transfer naar het land van nooit dat straks misschien ook het vijfvoudige gaat krijgen van de huidige verkeersboetes in Vlaanderen. En vergeet het niet: ook dat danken we aan Paars. Ondertussen blijkt uit een nieuwe enquête dat België nog steeds de hoogste fiscale druk ter wereld heeft. Als doekje voor het bloeden wordt er in onze correcte media dan automatisch bijgevoegd, dat we in ons land dan wel over zeer goede sociale voorzieningen beschikken. Dat is zo, maar dat neemt niet weg, dat ze in onze buurlanden ook goede systemen hebben, ook al zijn die dan misschien iets minder. In die buurlanden heeft men dan wél betere wegen, beter gebouwde overheidsgebouwen, beter geïsoleerde schoolgebouwen, een beter leger en een beter werkende Justitie. En dan hebben we het nog niet gehad over de transfer van twaalf miljard euro die Vlaanderen elk jaar weggeeft en die helemaal niet geïnvesteerd worden tenzij in wafelijzerprojecten en het op peil houden van de levensstijl van een grotendeels niet werkende bevolkingsgroep. Het wordt hoog tijd dat we er mee ophouden, met dit België bedoel ik.
Het is stil waar het niet waait. Bij de SP.a likken ze nog altijd hun wonden. Tussendoor verandert er wel een en ander. Caroline Gennez werd de nieuwe partij-voorzitter, zij het niet zonder slag of stoot. Peter Vanvelthoven, ex-federaal minister, werd aangesteld tot fractieleider in de Kamer en Ludo Sannen tot dezelfde functie in het Vlaamse parlement. Ook de verkiezing van deze laatste gebeurde niet rimpelloos. Sannen was in een vorig leven nog een kopstuk van Agalev en bracht het zelfs tot groene minister in de Vlaamse deelregering. Later stapte hij over naar de SP.a in een poging van toenmalig voorzitter Steve Stunt om de hele groene beweging te recupereren. Dat mislukte, maar Sannen kreeg wel een verkiesbare plaats op de rode lijst als onafhankelijke. Eén jaar geleden werd hij dan officieel socialist en dat volstond om hem de voorkeur te geven op Gentenaar Dany Vandenbossche (géén familie), een man met twintig dienstjaren achter zich. De rode draad (!) in het hele verhaal van hierboven is, dat al deze leidinggevende functies binnen de SP.a nu in handen zijn van Limburgers. De man die achter heel die operatie steekt is niemand minder dan ex-kok, ex-cafébaas en ex-voorzitter Stevaert, nu voor de rest van zijn leven zelfbenoemde dikbetaalde gouverneur van Limburgse provincie. Van de ontmoediging binnen de West-Vlaamse afdeling, het afhaken van Freya uit Gent en de animositeit binnen de Antwerpse afdeling (waar de clan Detiège het opneemt tegen dictator Janssens), heeft Stevaert handig gebruik gemaakt om zijn pionnen naar voor te schuiven. Alhoewel hij als gouverneur zich eigenlijk niet te moeien heeft met de politiek van één partij, heeft Stevaert achter de schermen bij de SP.a weer de touwtjes in handen. De vraag is alleen, of hem dit buiten Limburg iets zal opbrengen. Daar houdt het trouwens niet mee op. Stevaert heeft een initiatief gelanceerd om Belgisch en Nederlands Limburg dichter bij elkaar te brengen. Hij wil dat men voortaan alleen nog zou spreken van Limburg, hoogstens nog van Oost- en West-Limburg en het adjectief Belgisch en Nederlands zou laten vallen. Wat dat betreft, ben ik het voor een keer met de man eens. Ik zou zelfs een stap verder willen gaan en zeggen dat de provincie Antwerpen op dezelfde manier toenadering moet zoeken bij Noord-Brabant en Oost-Vlaanderen bij Zeeland (of tenminste Zeeuws Vlaanderen). De zuidelijke Nederlandse provincies zijn zelfs vragende partij, omdat zij de betutteling van de Hollanders beu zijn. Het zou een eerste stap kunnen zijn naar een (tweede) confederatie: die van Vlaanderen met Nederland. --- In de marge van bovenstaande nog dit: om de toekomst van de heer Vande Lanotte hoeft niemand zich zorgen te maken. Naast senator is hij nog steeds hoogleraar grondwettelijk recht aan de universiteit van Gent, voorzitter van de SP.a West-Vlaanderen en zopas aangenomen als medewerker in het internationale advocatenkantoor DLD Piper. Evenals zijn partijgenoten Luc Van den Bossche (voorzitter Brussels airport en nog een resem andere functies, waaronder een aan de U-Gent), Jannie Haeck (voorzitter NMBS), Mw Lieten (voorzitter De Lijn) en de hierboven genoemde Stevaert zijn dat allemaal mensen die tegen een financieel stootje kunnen. Allemaal van de partaai van de waarkman, van de afdeling "La gauche caviar"!
Elke familie heeft wel een zwart schaap. Bij de De Dewevers hebben ze er twee. Het is naargelang hoe ge het bekijkt. Vanuit belgicistisch standpunt is het Bart, die inderdaad weegt op de regeringsonderhandelingen. Vanuit Vlaams standpunt is het broer Bruno, die zich laten kennen heeft als de zoveelste Lamme Goedzak die nog maar eens bereid is water in de wijn te doen en Vlaams grondgebied af te staan, "omdat de francofonen in de Rand in de meerderheid zijn". In St Joost ten Node wonen nu reeds 35.000 Polen. Als die daar ooit een meerderheid zouden vormen, moet die gemeente dan Pools worden? Brussel was ooit een Vlaamse stad. De verfransing is begonnen samen met de oprichting van België en heeft nooit opgehouden. Alle gemeenten die rond Brussel liggen en nu deel uitmaken van het zgz derde gewest, waren allemaal Vlaams. In 1954 nog werden St Agatha-Berchem, Ganshoren en Evere overgeheveld. Nu wil men er nog een zestal bijnemen. Als Vlaanderen daaraan toegeeft, zal die olievlek zich blijven uitdeinen en spreekt men straks Frans tot aan de poorten van Mechelen. Hierbij dient trouwens opgemerkt, dat er nog nooit een gemeente uit Waals-Brabant bij Brussel is gekomen of dat er ook maar iemand opkomt voor de rechten van Nederlandstaligen aldaar. De Franstaligen hebben het altijd over "respect" voor hun taalgenoten in de Rand en draaien daarmee de zaak compleet om. Het zijn in de eerste plaats de inwijkelingen die respect moeten betonen voor de streek waarin ze terecht komen. Het wordt hoog tijd dat de Franstaligen beseffen dat, als ze dit land willen behouden, ze moeten beginnen met de bestaande wetten na te leven. Er is echter ook goed nieuws. Volgens La Dernière Heure zouden steeds meer eigenaars van woonhuizen en appartementen in de faciliteitengemeenten, overwegen hun goed daar te verkopen. Ook zouden er minder Franstaligen én andere buitenlanders geneigd zijn er nog te komen wonen. Hopelijk heeft de krant gelijk. Dat zou de vastgoedprijzen kunnen doen zakken, waardoor jonge Vlaamse koppels weer kans krijgen in de eigen streek iets te kopen aan betaalbare prijzen. Als die anderstaligen toch zo gehecht zijn aan dat Frans, wat weerhoudt er hen dan van om in Waals-Brabant te gaan wonen? Als een Staat er niet meer in slaagt de wet te laten naleven, kan men er beter mee ophouden.
De VRT meldde zondag om 11.15 uur, dat er 5.000 betogers waren in de mars voor de Belgische eenheid. Om 13.00 uur waren het er al 20.000 en in het late journaal sprak men van 35.000. Zoek het maar uit. Laten we er van uitgaan, dat het er wel degelijk 35.000 waren. Dat is dan 0,35% van de Belgische bevolking, één vijfde van de ondertekenaars van madame Houard's petitie, 1,5% van het aantal ingeschreven vakbondsleden of, om het met de woorden van "polderbizon" Jos Van Den Eynde, zaliger(?) gedachtenis te zeggen: een vol stadion bij een topmatch voetbal in eerste afdeling. De organisatoren gaven zelf toe, dat het overgrote deel van de deelnemers Franstalig was. Als we het aantal aanwezige Vlamingen percentueel gaan vergelijken, komen we rond de 0,15%. Van een succes gesproken! Wat ook steeds opvalt is dat Franstalige betogers, die zeggen niets tegen Vlaanderen te hebben, wel steeds moeten toegeven dat ze geen Nederlands kennen. Dat geldt ook voor tante Houard zelf. Hoe kan er nu een betere verstandhouding komen tussen twee anderstalige volkeren als één ervan nooit de moeite doet de taal van de tweede te leren en, als het er op aan komt, steeds eist dat die zich aan hen aanpast? Dat is trouwens de hele essentie rond de heisa om Brussel-Halle/Vilvoorde. Alhoewel de organisatie gevraagd had de mars niet politiek uit te buiten, deden de Franstalige partijen dat wél. Ook dat is een constante in de Belgische politiek. De francofonen storen zich nooit aan verbodstekens en wetten, als die niet in hun kraam passen. Toppunt was dan Joëlle Milquet, weer zij, die wist dat de oranje-blauwe onderhandelaars het niet zouden appreciëren als zij mee in de stoet ging. Ze deed het dus wél. Als er ooit een oranje-blauwe regering komt, mét CDH, dan zie ik niet in waarom stoorzender Milquet dan zou ophouden met haar bijna legendarisch geworden tegenwringen. Het zou deze week weer een "cruciale" week worden. Eerst zien, zei de blinde. De tricolore mars heeft in die situatie helemaal niets veranderd, zoals trouwens werd verwacht.
