N.a.v. Qatargate of Europegate, zoals ik het noem, en de malaise binnen de PS, is het misschien wel eens interessant alle fratsen van onze socio’s – in de eerste plaats de Waalse – van de laatste 50 jaar op een rijtje te zetten:
RTT, Imbramco, Agusta, Uniop, Sotegec, Van Cau, la Carolorégienne, Guy Mathot, Publifin, Samusocial en misschien vergeet ik er dan nog enkele.
Het was niet louter een Luiks gebeuren, want de eerste schandalen bij de PS braken los in Charleroi. Men herinnert zich waarschijnlijk nog de uitspraak van Di Rupo ter zake: ‘J’en ai marre des parvenus’. Dat was over de toenmalige toestand bij de PS in Charleroi. Dat is nu in Luik niet veel beter.
Ook de Vlaamse socialisten gingen in enkele bovenstaande affaires mee uit de bocht. Denk maar aan Willy Claes, die moest aftreden als secretaris-generaal van de NAVO, n.a.v. het Agusta-schandaal. Of Brouckie, toen die als kersverse voorzitter van de Vlaamse socialisten het zwart geld uit die affaire wou verbranden. Of Vande Lanotte met zijn Zilverfonds dat een lege doos bleek te zijn.
De volgende kandidaat zou wel eens ons mateke kunnen worden, die vindt dat geen enkel rechts regime ter wereld goede resultaten heeft geboekt. Dat is niet helemaal fout, maar dat geldt ook voor linkse regimes. Nooit gehoord van Venezuela, Cuba, Noord-Korea? Het kaviaarsocialisme van King Connah, ‘denk links – leef rechts’, is ook maar een linkse filosofie gekoppeld aan een rechtse levensstijl. Het verhaal van de balk en de splinter...
---
---
|