Patrick Dewael wordt Kamervoorzitter, ‘Betteke’ Homans, ondanks hartproblemen (wie zei daar weer dat ze geen hart had?) zowaar minister-president van Vlaanderen en Wouter Beke federaal minister van Werk en Economie. Allemaal tijdelijk in ontslag nemende regeringen in lopende zaken. Ons politiek bestel lijkt stilaan zo’n beetje op een kringloopwinkel. Bij de benoeming van Dewael kan men zich wel ernstige vragen stellen. De ex van allerlei politieke postjes (Kamervoorzitter, Vlaams minister-president, diverse ministerposten, fractieleider, partijvoorzitter en dan vergeet ik er misschien nog enkele) kreeg alle stemmen uit Wallonië én Vlaanderen, met uitzondering van die van de Vlaamsnationalisten van de N-VA en het VB. Hopelijk is dit geen teken aan de wand voor een nieuwe federale regering zonder meerderheid in Vlaanderen. Het zou het ultieme verraad zijn van de traditionele Vlaamse partijen, die dat later dubbel en dik zouden kunnen bekopen.
Wat trouwens Beke betreft, die wordt niet alleen federaal minister, maar blijft ook burgemeester, partijvoorzitter en onderhandelaar bij de besprekingen over de vorming van twee nieuwe regeringen. E.e.a. betekent dat hij zowel lid wordt van de wetgevende als van de uitvoerende macht, hetgeen eigenlijk niet kan, maar in dit geval gedoogd wordt omdat het gaat om een regering in lopende zaken.
Peeters’ titel van vice-premier gaat naar Koen Geens, die als supertsjeef dan toch het boegbeeld van CD&V zal worden. Echt the right man on the right place in die partij, want dé specialist van het ‘ja, maar’ en ‘enerzijds, anderzijds’ en wollige uitleg. Of dat de partij veel vooruit zal helpen, is maar de vraag.
---
In de marge van bovenstaande, nog dit. In mijn blog van 27 dezer schreef ik nog dat Kris Peeters als Europees lijsttrekker voor CD&V op 26 mei wel 250.000 stemmen behaalde, maar dat dat slechts een kwart was van wat ooit zijn partij- en streekgenoot Leo Tindemans kreeg. Ook bij de vorige stembusgang voor Europa haalde de CD&V-lijsttrekker een dikke 200.000 stemmen meer dan Peeters nu. De uitleg van Peeters dat een volkspartij niet per definitie een grote partij hoeft te zijn, is maar een doekje voor het bloeden.
|