Grote beroering in de Vlaamse deelregering. De federale regeringsonderhandelingen? De Staatshervorming? Brussel-Halle/Vilvoorde? De opstandige franskiljonse burgemeesters? Niets van dat alles. Vlaanderen blijkt zo'n 600 miljoen euro teveel in kas te hebben. Overschot! Nu, en dan? Is dat een reden voor beroering? Ja, want Vlaams begrotingsminister Van Mechelen - als ge het mij vraagt een meer dan bekwaam man - heeft, misschien onder invloed van de Sinterklaas periode, voorgesteld dat geld te gaan verdelen onder alle Vlaamse gemeenten en steden, a rato van 100 euro per inwoner. Nogal wieddes dat álle Vlaamse gemeenten het daarmee eens zijn. Dat geldt echter niet voor Van Mechelen's collega's. Die vinden dat ook zij wel even een beetje Sinterklaas kunnen en willen spelen. Denk maar aan de wachtlijsten in de gezondheids- en de gehandicaptenzorg of het onderwijs, om er maar enkele te noemen. Van een luxe gesproken! De reden waarom Vlaanderen baadt in het geld, is de laatste staatshervorming, het zgn Lambermontakkoord. Toen waren de francofonen vragende partij en hebben zij van hun chouchou Verhofstadt een hoop geld toegestoken gekregen. Daar België echter een wafelijzerstaat is, moest Vlaanderen een evenredig deel krijgen, alhoewel het dat toen niet persé nodig had. Zo werkt dit land nu eenmaal (niet). Terloops even bij vermelden dat de "democratische humanisten" van madame Milfoisnon toen met paars-groen hebben meegestemd en zo gezorgd hebben voor de ook toen broodnodige tweederde meerderheid. Het was ook een van de redenen waarom CD&V en CDH sindsdien uit elkaar zijn gegroeid (een tweede was het vreemdelingenstemrecht, toen CDH wéér meestemde met de vijand). Tenslotte enkele vragen: - Zou een cadeau aan alle gemeenten geen goede oplossing zijn? Eigenlijk niet, want die plaatselijke besturen zouden ook wel eens de tering naar de nering mogen zetten en wat beter op hun uitgaven mogen letten (samen hebben ze miljarden euro's schulden). Het is een publiek geheim, dat de meeste gemeenten niet goed beheerd worden. De uitdrukking: "hij/zij IS aan de gemeente", niet "WERKT aan de gemeente", spreekt boekdelen. - Heeft Vlaanderen een verdere staatshervorming nodig, als het over zoveel extra geld beschikt? Ja, want zoals België nu werkt kan Vlaanderen dat geld niet investeren zoals het wil. Een mooi bewijs daarvan is bv de aanleg van de extra spoorlijn in de Antwerpse haven. Daarover krijgt Vlaanderen zo goed als geen inspraak en was er bv in de lopende onderhandelingen geen akkoord om zelfs nog maar een Vlaamse consultant mee in de raad van bestuur van de NMBS te krijgen. Vlaanderen moet de kans krijgen te investeren in de sectoren waarin het denkt dit te moeten doen. Dat zou veel logischer zijn dan van armoede met dit geld Sinterklaas te moeten gaan spelen.
De francofone partijen hebben nog eens samen vergaderd en zijn tot de bevinding gekomen dat er een onderhandelde oplossing moet komen voor Brussel-Halle/Vilvoorde. Zij accepteren de uitslag van de Kamercommissie Binnenlandse zaken niet en willen dat er in de toekomst nooit meer een stemming Vlaanderen tegen Franstalig België mag komen. Met andere woorden: zij willen de afschaffing van de democratie. In een democratie heeft 51% de meerderheid. Volgens de Franstaligen geldt dat dus niet voor België. Daarmee krijgt Peter De Graeve nogmaals gelijk, toen hij stelde dat België geen democratie was, maar een regime. De vraag is nu, of wij nog België willen of een democratie. En dat is nog niet alles: de francofonen willen ook dat de zaak van de drie opstandige randburgemeesters gekoppeld wordt aan het dossier B-H/V. Ook hier dus geen schijn van wettelijkheid meer. Een burgemeester van een gemeente in Vlaanderen die openlijk aan Vlaanderen de oorlog verklaart (hij had het over "de vijand"), zou - steeds volgens de Franstalige samenscholing - in zijn functie moeten worden benoemd. "Quae cum ita sint", zei reeds Cicero. Als de zaken er zo bij staan, kunnen we er met dit België beter helemaal mee ophouden. Ik zie niet in hoe we tot een vergelijk kunnen komen met de negatieve afbraakpolitiek van onze Franstalige landgenoten. De wet toepassen mag alleen als het hen uitkomt, zoals indertijd met de wapenwet gebeurd is. Het is trouwens opmerkelijk, dat het gros van de heethoofden binnen het francofone blok niet bestaat uit echte Walen, maar uit Brusselaars van de hoofdstad én de Rand. Feitelijk is alleen Didier Reynders de enige echte Waal in de onderhandelingen over een nieuwe regering. Misschien is dat ook de reden waarom hij nog een beetje gematigd overkomt. Ondertussen liggen de oranje-blauwe besprekingen al anderhalve week stil en laat niets vermoeden dat er een echte doorbraak komt. De betoging van vakbonden en Franstaligen van zondag, zal daar weinig aan veranderen, misschien zelfs de zaak nog verergeren. Dictator Flahaut heeft al militaire logistieke hulp toegezegd. Met alle extra schulden die zijn departement al gemaakt heeft, kunnen die kosten er nog wel bij. Het zal dubbele kin uit Waver een zorg wezen.
Redouan Sitti, de negentienjarige moordenaar van Guido Demoor, heeft in beroep twee jaar voorwaardelijk gekregen plus een boete van 300.000 euro. Dat laatste is een lachertje, want de knaap bezit niets. De naastbestaanden van de treinmachinist zullen dan ook al blij mogen zijn met een aalmoes uit de kas van slachtofferhulp. Volgens de rechter kreeg Sitti een lichtere straf wegens zijn jonge leeftijd, zijn persoonlijkheid (!), zijn blanco strafblad en zijn "beginnend" inzicht van spijt. De weduwe heeft van de kerel nooit een excuus gehad. Dat beginnend inzicht is er misschien alleen geweest bij de advocaat van de dader. Wat zijn blanco strafblad betreft, dat zal dan wel alleen in België zijn. Volgens hardnekkige geruchten nam Sitti ook deel aan de brandstichtingen van auto's in de Parijse banlieues. Dat had dat waarschijnlijk met zijn persoonlijkheid te maken. Stel eens voor dat de dader een autochtoon was geweest en het slachtoffer een allochtoon. Misschien was de familie van het slachtoffer dan wel naar Jef Vermassen gestapt en had die ontdekt dat de dader een racistische moordenaar was... --- In Charleroi heeft men eergisteren een stille mars gehouden voor de vermoorde Sadia Sheik, een meisje van Pakistaanse afkomst, dat - samen met haar zus - werd neergeschoten door haar jongere broer. Dit alles in samenspraak met de rest van de familie, die het niet nam dat Sadia het ouderlijk huis had verlaten nadat ze door haar ouders was uitgehuwelijkt aan een onbekende man uit Pakistan. Zoiets noemen ze in de koran een "eremoord". Het komt in de moslimwereld regelmatig voor. Zopas was er ook een uitspraak over zo'n moord in Brescia, Italië. De daders, de vader en twee schoonbroers, kregen daar dertig jaar. In Denemarken is men veel consequenter in zo'n gevallen. Niet alleen de dader wordt dan gestraft, maar de hele familie vliegt het land uit. Hier is men nog op zoek naar de moordenaar en laat men de familie met rust. --- Naar wie men ook nog op zoek is, is een zekere Muhsin Paksoy, een imam uit het Gentse, die drie jaar geleden op de hoogte was van een plan tot eremoord. De man vond het niet nodig de politie te waarschuwen. Het resultaat was vier moorden. Een zekere Osman Calli vermoordde zijn vrouw, zijn zwangere zus, zijn ex-vriendin en haar schoonmoeder. Daarbuiten verlamde hij de vermeende minnaar van zijn vrouw, ook een Turk zoals de dader, die voor het leven verlamd is gebleven. --- Vlaanderen is verdraagzaam en solidair. Binnenkort krijgt Tom Barman de gouden erepenning van de Vlaamse gemeenschap voor zijn inspanningen. De weduwe van Guido Demoor en de andere slachtoffers zullen er het hunne van denken. Wij ook.
We zitten nu bijna aan dag 160 in de onderhandelingen voor een mogelijke nieuwe regering en alles laat voorzien dat we er de eerste weken nog niet uit zullen zijn. De kans bestaat zelfs, dat er helemaal geen federale regering meer komt. Is dat erg? Zo te zien niet, want het land draait gewoon verder. De sociale uitkeringen worden uitgetaald, de verkeerslichten werken, de index wordt automatisch aangepast. Over onze centen moeten we ons geen zorgen maken, want dat is een zaak van Europa geworden. De politie doet gewoon haar werk en rolde zopas nog een pedofielennetwerk op (met medewerking van Interpol, die ook een deel van de nationale taken overneemt). De inspectiedienst ontdekte verder fraudes bij het leger. De aftredende regering blijft gewoon de lopende zaken volgen en heeft hollebolle Flahaut onder curatele gezet. Door het feit dat een deel van de taken van de vroegere federale regeringen naar Europa zijn verhuisd en een ander deel naar de gewestregeringen, blijft er niet zoveel meer over op federaal vlak. Mits een akkoord tussen de drie gewestregeringen, volgens artikel 25 van de Grondwet, moet het mogelijk zijn eerst te bepalen wat nog gefederaliseerd kan worden en dan de restjes toe te vertrouwen aan een mini federale regering. Die laatste hebben we feitelijk alleen maar nodig voor de lange termijnproblemen op te lossen en daar is dan ook geen haast bij. De korte termijnproblemen kunnen nu al voor een groot deel opgelost worden door de bestaande deelregeringen, zoals we zopas hebben meegemaakt met de moedige uitspraak van minister Marino Keulen. Die zal de drie opstandige heethoofden in de faciliteitengemeenten, die niet alleen de taalwetten overtraden maar ook officieel in opstand kwamen tegen Vlaanderen, niét tot burgemeester benoemen. Een bank vooruit voor Keulen, die - nota bene - tot de Open VLD behoort, de partij die toch altijd nog een deel "omfloerste" unitairen herbergt van het genre Verhofstadt, Decroo, De Gucht en Dewael. We kunnen beter geen regering hebben dan een slechte en om tot een aanvaardbare ploeg te komen, zal het gegarandeerd nog even wachten worden.
In de huidige politieke situatie zijn straffe uitspraken eerder de regel dan de uitzondering. Het is dan ook allemaal wel een grote korrel zout te nemen. Waar ik we mateloos over erger is, dat de Franstalige regeringsonderhandelaars nu excuses eisen van hun Vlaamse tegenpartijen o.w.v. de beslissing van de Kamercommissie om B-H/V te splitsen. De reden daarvoor werd in "La Dernière Heure" duidelijk verwoord: "De Vlamingen hebben het gedurfd! Voor de eerste keer in 177 jaar hebben de Vlamingen de wet gesteld." M.a.w. betekent dit niet meer of minder, wat Peter De Graeve, filosoof aan de universiteit van Antwerpen, twee weken geleden al stelde, nl dat dit land geen democratie is, maar een regime. 177 jaar hebben de Vlamingen zich laten doen en nu ze eindelijk die vijf minuten politieke moed opbrachten er iets aan te doen, breekt de hel los. Ik kan me niet voorstellen dat het Vlaamse kartel zo'n excuses ooit zal geven. Zelfs de Open VLD zal het niet meer durven, nu de partij sinds 10 juni de bocht richting Vlaanderen heeft genomen. Beter geen regering dan een slechte. En wat gebeurt er dan? Welnu, dan gebeurt er helemaal niets meer, om de goede reden dat er geen wettelijke verkiezingen meer kunnen plaats vinden vooraleer er een definitieve regeling is voor het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde. Dat werd gisteren nog eens duidelijk gesteld door Marc Bossuyt, bij zijn aanstelling tot Nederlandstalige voorzitter van het Grondwettelijk Hof. Belangrijk daarbij was, dat hij op dat punt werd bijgetreden door de Franstalige voorzitter van hetzelfde Hof, dat vier jaar geleden die regels had vastgelegd. Mochten de francofone partijen dus volharden in hun verzet tegen de uitspraak van de Kamercommissie en mocht er geen federale regering komen, dan kan er ook wettelijk niet meer gestemd worden. Dat wordt dan het einde van het Belgische regime en misschien het begin van een echte democratie.
Waar is de tijd toen de IJzerbedevaart nog tienduizenden bezoekers trok? Eerst was er het afhaken van het eigen comité onder leiding van Lionel Vandenberge, die zijn afspraak met de Vlaamse geschiedenis miste, toen hij de uitspraak "Waalse vrienden, laat ons scheiden" deed en er daarna op terugkwam. Dit gebeurde door de druk van het Spirit partijtje, de linkervleugel van de ter ziele gegane Volksunie, die het IJzerbedevaartcomité had ingepalmd en Vandenberghe als troostprijs een senatorzetel aanbood, bij de socialisten nota bene. Later hebben de rechtse Vlamingen afgehaakt en zijn die met een eigen herdenking begonnen, de IJzerwake. Vorig jaar was er daar al meer volk dan op de IJzerbedevaart. Daar sprak men nog wel van 4.000 aanwezigen, maar in werkelijkheid waren het er nog hooguit 2.500... Normaal vindt de IJzerbedevaart plaats op de laatste zondag van augustus. In 2008 zou dat op 31 augustus zijn. Het IJzerwakecomité had daarom haar herdenking vastgelegd op de zondag ervoor, op 24 oogst dus. Het IJzerbedevaartcomité veranderde nu haar datum naar eveneens 24 augustus. Het resultaat van deze wijziging maakt, dat de weinige fervente Vlamingen die beide herdenkingen bezochten, nu zullen moeten kiezen: bedevaart of wake. En dat is niet alles. Het Spiritkransje dat de IJzerbedevaart in zijn greep heeft, komt nu af met een nieuw programma. Het wordt een soort "IJzerdag", een dagje Diksmuide, zeg maar. Met de medewerking van verschillende officiële instanties plus de Lijn en de Belgische NMBS, zullen bezoekers op 24 augustus 2008 in Diksmuide stadswandelingen kunnen doen, boottochtjes kunnen maken, straattheater kunnen bijwonen en nog van dat fraais. Oh, ja, voor de diehards zal er op de weide toch ook nog een herdenking zijn met bloemenhulde en een klassiek concert. Kortom, het wordt één grote Vlaamse kermis, een evenement dat zal passen in de reeks zomerse popconcerten. Dat het aantal bezoekers die dag hoger zal liggen dan dit jaar, is nu al duidelijk, maar met een Vlaamse bedevaart zal het nog weinig te maken hebben. De overtuigde Vlamingen die naar de IJzerwake zullen blijven gaan, zullen de enige zijn die nog een echte bedevaart zullen meemaken. Het valt trouwens nog te bezien hoe de politieke situatie er over negen maanden zal uitzien. Zoals de zaken nu (niet) lopen, is het mogelijk dat we volgende zomer tegen een ander België aankijken. De vraag is alleen nog, wat voor België het zal zijn. Als het überhaupt nog zal bestaan...
Ge houdt het niet voor mogelijk, wat voor onzin er dezer dagen verkocht wordt. Neem nu het geval van die piloot van 75 (!) jaar, Wimart, die - bewust of onbewust - betrokken geraakte in de zaak met de kinderzwendel in Tsjaad. De man werd er ziek, nadat hij in een gevangenis belandde. Om het hele onmetelijk land van jut naar haar te doorkruisen, was hij, ondanks zijn ouderdom, blijkbaar gezond genoeg. Hij werd opgenomen in een ziekenhuis van het Frans leger aldaar, waarvan men kan veronderstellen dat ze alles bij de hand hadden om hem goed te verzorgen. Niettegenstaande dit alles én het feit dat hij verzekerd was voor een eventuele repatriëring (zijn zoon had het reeds geregeld), besliste Defensie dat de man naar België zou worden teruggehaald met "Air Flahaut". Dit grapje kost de Belgische belastingbetaler, in de eerste plaats dus de Vlaamse, zo'n kleine 30.000 euro. Bij zijn terugkeer in België (de man had toen blijkbaar geen baxter meer nodig, die hij wel had toen hij in het vliegtuig stapte), las Wimart een statement voor. Niet over de kinderzwendel, maar over ... de Belgische politiek!! De man had dit blijkbaar niet zelf verzonnen; dan had hij het niet van een briefje moeten aflezen. Hij wist te vertellen, in twee talen waaronder gebroken Nederlands, dat België één moest blijven en dat we met zijn alle solidair moesten zijn... Blijkbaar was dat Wilmart's tegenprestatie voor de 30.000 euro die zijn repatriëring gekost had. Van een triestige grap gesproken! --- En dan is er die Franstalige tante uit Luik, die op het internet een lijst heeft gepubliceerd waarop men kan intekenen om zich te uiten voor de eenheid van België. Er zouden reeds 160.000 "handtekeningen" zijn. Daarbij volgende aantekeningen: 1. Wie gaat controleren of er effectief 160.000 verschillende handtekeningen zijn? Het is goed mogelijk dat er x-aantal inschrijvers zijn die zich telkens onder een andere naam gemeld hebben. Op het internet is dat een koud kunstje. 2. Een groot deel van de handtekeningen komen waarschijnlijk ook van vakbondszijde, waar een gelijkaardige lijst 60.000 handtekeningen haalde. Als we er van uitgaan, dat de vakbonden in België zo'n 2 millioen leden tellen, dan betekent het, dat er 1.1940.000 leden niét getekend hebben en er dus misschien niet akkoord mee zijn. Van een afgang gesproken. 3. De tante spreekt zelf geen Nederlands en dat zal waarschijnlijk ook het geval zijn met de meeste van de ondertekenaars. 4. Tijdens de koningskwestie ondertekenden (en niet op internet, maar op papier) liefst 2.600.000 Vlamingen de eis voor een volksreferendum. Toen dat er kwam en de meerderheid Leopold III terug wou, kwam er niets van in huis, omdat Vlaanderen moest zwichten voor het Waalse straatgeweld. Meer dan twee en een half millioen in Vlaanderen alleen is wat anders dan de schamele 160.000 in heel België. Zondag aanstaande zou er een mars komen vóór België, georganiseerd door dezelfde tante. De reclame daarvoor werd gevoerd in ... het Engels! De vraag zal dan niet zijn hoeveel deelnemers er in totaal gaan zijn, wel hoeveel Vlamingen eraan deel zullen nemen.
