De storm na de Kerstboodschap van Albert deux gaat maar niet liggen. De kranten blijven hun kolommen ter beschikking stellen van zowat iedereen die vindt dat de koning gelijk had en die stelt dat er wel degelijk een link is tussen de jaren dertig van vorige eeuw en het Vlaamsnationalisme, ook al werd dat laatste in Alberts rede niet met naam genoemd. Het blijft verbazen hoe onwetend bij ons de man in de straat blijft over de collaboratie met Nazi-Duitsland. Het is een gevolg van een uitgekiende desinformatie, die begon bij de naoorlogse repressie van 1945 en blijkbaar nog altijd voortduurt. Dit komt mede door het feit dat in Brussel en Wallonië het merendeel van de bewijzen over de plaatselijke collaboratie vernietigd werd. In Vlaanderen heeft men alles keurig bijgehouden en zo lijkt het nu alsof collaboratie uitsluitend een Vlaamse zaak was. In de heisa rond Alberts toespraak werd er zelfs een 'grondwetspecialist' als Francis Delpérée (CdH) opgevoerd die met een uitgestreken gezicht (en een sarcastisch glimlachje) kwam vertellen dat, volgens hem, de koning niets verkeerd gezegd had. De Walen hebben wel degelijk gecollaboreerd met Nazi-Duitsland en zeker niet minder dan de Vlamingen. De grootste collaborateur van België was een Waal: Léon Degrelle. Degrelle was de oprichter van de Rex, een rechtse, Waalse partij, die later openlijk met de nazi's zou verbroederen. De Walen kregen een eigen legioen binnen het Duitse leger, het 'légion Wallonie', dat samen met de Duitsers naar het Oostfront trok om er te gaan vechten tegen de Russische bolsjewieken. Degrelle zelf startte in dat legioen als luitenant en bracht het tot luitenant-kolonel en werd gelauwerd met een IJzeren Kruis. Toen hij zag, dat de oorlog verloren was, slaagde hij erin met een vliegtuig te ontsnappen naar het Spanje van Franco, waar hij de rest van zijn leven ongestoord heeft kunnen doorbrengen. Dat men de man nooit weer naar België heeft kunnen halen, was mede het gevolg van duistere Belgische krachten die maar al te veel schrik had dat hij de waarheid zou hebben komen vertellen over de Waalse collaboratie. Als we bovenstaande vergelijken met wat de Vlaamse Oostfrontstrijders, dikwijls jonge idealisten die door hun dorpspastoor werden aangemoedigd om te gaan vechten tegen de communisten*, hebben meegemaakt, was er het grote verschil dat de Vlamingen geen eigen legioen hadden en ingedeeld werden bij de Duitse eenheden. M.a.w. voor de Duitsers waren de Walen belangrijker. Het verhaal doet zelfs de ronde, dat Hitler ooit gezegd zou hebben dat, als hij een zoon had gehad, hij gewild wou hebben dat die het karakter had van Degrelle...
* De Vlamingen, die aan het Oostfront tegen de communisten gingen vechten en het er overleefden, werden later bij hun terugkeer in België veroordeeld als oorlogsmisdadigers. Vrijwilligers die in de jaren vijftig tegen diezelfde communisten gingen vechten in Korea, werd onthaald als helden. Het kan verkeren, wist Bredero al!
Zoals trouwe lezer Vic Van Vosselaer gisteren reeds meldde in een reactie, is Ray de Bouvere, de promotor van Angeltjes, getroffen door een hersenbloeding. Na een operatie is zijn toestand stabiel, maar of er van zijn rubriek nog veel in huis zal komen, blijft twijfelachtig. Het zou echt jammer zijn, want samen met het Journaal van Marc Grammens, dat eveneens ophoudt te bestaan, zou dit een groot verlies zijn voor het Vlaamse gedachtengoed. Bij deze wens ik Ray een spoedig herstel, ook al weet ik dat dat 'spoedig' niet voor morgen zal zijn.
Vorige week verscheen er in onze media een studie over de voorbije gemeenteraadsverkiezingen, waarin gesteld werd dat in slechts 8% van de Vlaamse gemeenten een zittende meerderheid had stand gehouden. In alle andere waren er ofwel andere partijen aan de macht gekomen, ofwel andere coalities gevormd. E.e.a. heeft te maken met de opkomst van de N-VA die ook op gemeentelijk vlak de electorale kaarten grondig door elkaar heeft geschud en in vele gemeenten voor een alternatief heeft gezorgd dat er voorheen niet was. Er was dus wel degelijk een 'kracht van de verandering' al valt natuurlijk nog af te wachten wat het straks gaat opbrengen. Op plaatsen, waar de zittende meerderheid zich wél heeft kunnen handhaven, zou men er dan ook van uit kunnen gaan, dat die de vorige legislatuur goed bestuurd heeft. Raar genoeg blijkt dat niet altijd zo te zijn. Neem nu Gent, waar de SP.a zich heeft kunnen handhaven, een beetje als de grote uitzondering op de regel, die bevestigt dat die partij in Vlaanderen van nederlaag naar nederlaag strompelt. Termont wordt door de socio's dan ook de hemel in geprezen. Zo'n goeie hebben ze nooit gehad. Zou het? Enkele vergelijkende cijfers met de verkiezingen van 2006 bewijzen het tegendeel. Sinds 2006 zijn er in Gent zo'n duizend werklozen bijgekomen (men zit nu aan bijna 14.000). Ook bij het OCMW zijn de aantallen steunzoekenden flink opgelopen. Hetzelfde geldt voor de criminaliteit, waarbij steeds meer Gentenaren geconfronteerd worden met woning- en auto-inbraken, om nog te zwijgen van de drugsrelateerde misdrijven. In 2011 werden er 35.000 misdaden vastgesteld, 5.000 meer dan drie jaar eerder. Het aantal bedelaars in de stad is de laatste jaren fors toegenomen en er zijn steeds meer problemen om het stedelijk zwerfvuil opgeruimd te krijgen. De laatste jaren is er ook geen enkele sociale woning bijgekomen. Er zijn er wel bijgebouwd, maar ook afgebroken. Het is zo erg, dat men de universiteitsstudenten al moet afdreigen met belastingen als ze een gewone woning betrekken. De stadsreserves zijn sinds 2006 met de helft geslonken en de vraag is maar hoe de stad aan extra geld denkt te geraken om de vele prestigieuze projecten die de nieuwe ploeg belooft te kunnen waarmaken. Kortom, als Termont, die met de groenen scheep is gegaan en de blauwen erbij heeft genomen omdat er een Declercq moest bij zijn, de stad gaat besturen zoals hij dat de vorige legislatuur heeft gedaan, stevent Gent af op een faillissement, op een 'fiscal cliff''* om het eens met een actueel modewoord te zeggen. Een volkswijsheid zegt dat men de leider(s) krijgt die men verdient. Voorwaar geen prettig vooruitzicht voor de Stroppen.
* 'Fiscal cliff', het begrotingsprobleem waar de USA op dit ogenblik mee worstelen (fiscale afgrond), heet in het Italiaans 'Dirupo fiscale'!!
Albert II betaalt geen belastingen of accijnzen. Zijn familieleden, die allen op de kap van de belastingsbetaler op grote voet kunnen leven, evenmin. Hij mag zijn personeelskosten doorrekenen aan de staat, die voor het overgrote deel kan blijven bestaan dank zij Vlaanderen, dat o.m. voor 85% van de export tekent. Hij moet niet instaan voor de kosten van het onderhoud van zijn onroerend goed en wordt op kosten van de staat gratis naar zijn kasteel in de Ardennen gereden en naar zijn luxueus buitenverblijf in Zuid-Frankrijk overgevlogen (én naar andere vakantiebestemmingen). Hij koopt op tijd een stond een nieuw jacht (in het buitenland) en laat het registeren als militair vaartuig zodat hij geen BTW hoeft te betalen. Alsof dat alles nog niet genoeg was, heeft hij zopas nog een 'loonsverhoging' gekregen van 300.000 euro... Diezelfde Albert II slaagt er wel in de Vlaamse meerderheid, die in de huidige federale regering een minderheid is geworden (met dank aan de Vlaamse overlopers van CD&V, Open VLD en SP.a) op tijd en stond te schofferen met termen zoals vroeger het 'omfloerst' separatisme en nu dus dat populisme, mét daarbij een verwijzing naar de jaren dertig, die niets aan de verbeelding overlaat. Nota bene: naar een tijd, toen zijn eigen vader zijn uiterste best deed om op een goed blaadje te staan bij Nazi-Duitsland en er zelfs bij Hitler thuis, in Berchtesgade, op de koffie mocht komen! Om het helemaal 'safe' te spelen worden de uitspraken van de vorst 'gedekt' door de huidige eerste minister, Pippo Pagliaccio, die echt niet te dom is om e.e.a. niet te snappen. De man die bij de vorming van zijn regering de Waalse partijen nog opriep om de Vlaamse meerderheidspartijen door dik en dun te steunen tegen de N-VA, bereikt daarbij het tegenovergestelde resultaat. CD&V voorzitter Beke kon alleen over zijn lippen krijgen dat Albert's uitspraak 'niet wijs' was. Rutten probeerde de schade te beperken door naast de kwestie te praten en rood Tobbackske, leenman van de PS, gaf de koning zelfs gelijk. En straks maar weer staan huilen dat de kiezers hen niet begrijpen. Bart De Wever vindt, dat de rol van de koning bij ons moet worden teruggedraaid tot het protocollaire niveau dat de andere in Europa overblijvende Europese vorsten nog hebben. Persoonlijk vind ik, dat het hoog tijd wordt dat koningshuis meteen af te schaffen. Het is niet meer van deze tijd en als het dan alleen nog moet dienen om een democratische meerderheid in het meestbevolkte deel van zijn 'rijk' ondergeschikt te houden aan de franskiljonse minderheid, dan hebben we het wel gehad, zeker? In deze tijden van crisis zou het trouwens een serieuze besparing opleveren. Een president kan het stellen met een ambtswoning en heeft o.m. al die paleizen en buitenverblijven niet nodig. En zijn familieleden zullen zelf voor hun inkomsten moeten zorgen.
In Egypte is de nieuwe grondwet, gebaseerd op de Sharia, bij referendum goedgekeurd. Slechts een derde van de kiezers kwam opdagen en één derde daarvan stemde tegen. Dat maakt dat de nieuwe grondwet in de praktijk door amper 20% van het totaal aantal kiesgerechtigden is goedgekeurd* en zodoende gegarandeerd een blauwdruk wordt voor verder onlusten en misschien erger. Bij de start van de zgz 'Arabische lente', toen het ene Noord-Afrikaanse land na het andere zijn dictator aan de deur zette, hoopte het Westen dat er in die landen een nieuwe, democratische wind zou gaan waaien. Van dat optimisme is weinig overgebleven. Misschien had men beter eens gekeken naar wat in Algerije is gebeurd in 1991. Toen waren er ook daar voor het eerst vrije verkiezingen. De radicale moslims van het F.I.S. (Front Islamique de Salut) wonnen, nadat ook daar slechts een minderheid was gaan stemmen. Het uiteindelijke resultaat was, dat het leger (weer) de macht greep en men er acht jaar burgeroorlog heeft gekend, iets waarvan het land zelfs nu nog steeds niet helemaal bekomen is. Persoonlijk ben ik een voorstander van vrije verkiezingen en dat men niet verplicht wordt te gaan stemmen, zoals dat bij ons (officieel) het geval is. In werkelijkheid wordt men hier niet meer beboet als men niét gaat stemmen, wat alleen maar aantoont dat ons eigen systeem hypocriet is. In landen waar men echter weinig of geen echte democratie gekend heeft, zoals destijds in Algerije en ook nu in Egypte, zou het beter zijn de eerste stembusgang(en) verplicht te maken. Op die manier moet ook de zgz 'zwijgende meerderheid' kleur bekennen en loopt men niet het risico dat extremisten met de electorale buit gaan lopen. In Egypte heeft men nog één kans het tij te keren, want over twee maanden zijn er opnieuw verkiezingen. Heel wat Egyptenaren, die in de eerste verkiezingen niet gaan stemmen zijn of voor de moslimbroeders gekozen hadden, zouden nu wel eens anders kunnen reageren. Als dat niét gebeurt, dan ligt ook daar de terugweg naar de middeleeuwen open. De Arabische lente hebben we nu stilaan gehad. Van een Arabische zomer is nog helemaal geen sprake.
* Doet me denken aan het Lange Wapper referendum in Antwerpen. Daar stemden toen 60% van de opgedaagde kiezers tegen de Oosterweelverbinding, maar er kwam slechts 40% van de stemgerechtigden opdagen. Lange Wapper werd weggestemd door amper 24% van de kiesgerechtigde Antwerpenaren. En dat ging dan nog over een zaak die ook de bewoners van de omliggende regio aanbelangde en die kregen helemaal geen kans hun stem uit te brengen...
Overtuigde Vlamingen weten al lang dat het koningshuis hen niet in het hart draagt en dat ze niet veel moeten geloven van de praatjes van 'onze' koning op het Tv journaal bij speciale gebeurtenissen, zoals nu ook weer met Kerstmis. Het blijft voorgekauwde kost, waarvan de onderliggende gedachte steeds het behoud van dit kunstmatige land is en daarbij automatisch ook van de eigen baan. Sinds bij de koningskwestie bleek dat het gevaar voor hen uit de linkse hoek kwam hebben de Coburgers dan ook voor die richting gekozen. De Vlamingen waren geen gevaar, veel te braaf. Nu die situatie langzaam maar zeker aan het veranderen is, zijn die het doelwit geworden. Indertijd kon Boudewijn de Laatste nog wel eens enkele persoonlijke accenten leggen, sinds de aantrede van Bert Bibber zit zelfs dat er niet meer in. Werden vroeger de koninklijke speeches hoofdzakelijk door de entourage van de vorst gemaakt, sinds de regeringen Verhofstadt zijn ze herleid tot het goedpraten van de aan de macht zijnde regering. Dat Albert II in zijn Kerstboodschap voor dit jaar ook al begon over het populisme en de jaren dertig, is dan ook slechts een echo van wat linkse politiekers, zoals een Tobback Sr en een Termont, bij gebrek aan serieuze argumenten, hem reeds hebben voorgedaan. Die twee voorgangers mogen dan al Vlaamse verkozenen zijn, zij komen op voor een partij die haar kar niet los krijgt van de Waalse PS, die de lakens in dit land blijft uitdelen. Vroeger was het Vlaams Blok/Belang het aangeschoten wild, nu blijkt de N-VA vogelvrij te zijn verklaard door het Belgische establishment. Zonde voor de zendtijd. Men zou die koninklijke 'boodschappen' beter onder brengen in een rubriek zoals 'Man Bijt Hond', of zo.
Aan wie mijn schrijfsels leest wie zich daarover aangesproken voelt wie tegen de rest van de wereld vecht 'strijden eeuwig', weet je wel. Aan de chronisch verbitterden degenen die tegen onrecht vechten en tegen de calorieën, die op zoek zijn naar zichzelf of naar een partner, die het verlies van een dierbare moeten verwerken en zich vastklampen aan herinneringen, die niet oud(er) willen worden of niet willen vergeten worden of beide. Aan die op vakantie zijn, die helemaal niets meer willen doen of er alvast van dromen en die dromen verwezenlijkt willen zien. Aan die, die altijd willen blijven werken.
Zijn we er nog?
We focussen misschien teveel op problemen en met beter hopen is de tijd verlopen en verspillen we onze energie.
Ik wens u allen de sterkte om uw dromen te verwezenlijken, onze dromen ook, dat Vlaanderen van ons bv en dat dromen geen bedrog mogen blijven.
In deze rubriek heb ik het al meerdere keren geschreven: Europa dreigt een België in 't groot te worden. Net als bij ons gaat het ook in de eurozone steeds meer over transfers van noord naar zuid, mogen de mieren uit het noorden sparen en wroeten en de krekels in het zuiden blijven zingen over la dolce far niente*. Toch blijft er één wezenlijk verschil: bij de Europese transfers moet er telkens in de meeste landen over gepraat én soms zelfs gestemd worden en is er heel wat tegenstand in bv Finland, Nederland en Duitsland. Merkel krijgt ervoor zelfs meer tegenstand in haar eigen CDU/CSU dan bij de Duitse oppositie. Bij ons niets daarvan: de transfers van Vlaanderen naar Wallonië gebeuren geruisloos via de sociale zekerheid. Dat werd dit weekeinde bevestigd door niemand minder dan onze Europese Nobelprijswinnaar Van Rompuy, die dat bevestigde in een interview met DS Weekblad. Van Rompuy verklapte trouwens nog enkele van die 'geruisloze' nieuwtjes. Hij zei dat hijzelf destijds in het parlement is 'gerold' zonder verkozen te zijn geweest. Hij werd door zijn partij gecoöpteerd in de senaat. Feitelijk is dat geen verrassing want de man heeft van het omhoog vallen bij gebrek aan gewicht zowat zijn handelsmerk gemaakt. Maar hij was in zijn partij niet de enige. Politici met illustere namen als Tindemans, Maertens, Dehaene, Marc Eyskens en Gaston Geens kwamen allemaal zonder verkiezingen in het Belgische politieke halfrond terecht. Opmerkelijk en origineel was de Kerstshow van VRT-reporter Rob Heibaut en professor politieke wetenschappen Hendrik Vos. Beide heren hebben een boek over Europa geschreven en voerden een nep stand-by comedy op. Het beste ervan vond ik wel de quotes over Paul Degrauwe, ooit VLD-senator, nu topcriticus van het Europese circus. Herbaut vond dat hij Degrauwe staat van Peter Mertens (PvdA!), waarna Vos erbij voegde: 'dat is in de buurt van Verhofstadt'. Touché! En dan had hij er nog kunnen bij vertellen dat die arme Mertens wel geen reeks buitenverblijven, appartementen en oldtimers bezit, om nog te zwijgen van de subsidie van meer dan 300.000 euro die het genie van Gent, samen met enkele vennoten, zopas nog van de Belgische overheid heeft gekregen om een historisch pand in zijn stad om te bouwen tot drie woningen...
* Super Mario Monti doet niet mee aan de komende verkiezingen in Italië. Hij laat de anderen de kolen uit het vuur halen en 'stelt zich dan ter beschikking'. Echt het type van de geboren leider, die eerst kijkt naar waar de menigte loopt en dan voorop gaat lopen!
