Een goed jaar geleden circuleerde er op het internet het fantastische verhaal van de Brusselse Imam Bouziane die buiten de acht kinderen, die hij had bij zijn (voor de Belgische staat) wettige echtgenote en er daarbuiten nog evenveel zou gehad hebben bij een tweede vrouw. De man had alle achterpoortjes benut die zijn situatie in ons verdraagzaam land toelieten en zou daardoor een hoop bijstandsgeld gekregen hebben. Later bleek het hele Bouziane verhaal verzonnen te zijn geweest, al waren er links en rechts toch mensen die vonden dat men, mits de nodige kennis en steun, aardig wat geld op die manier van de staat en de regio afhandig kon maken. Die mensen blijken nu gelijk te krijgen. Het Grondwettelijk Hof wijzigde recentelijk nl de vreemdelingenwet van 1980. De nieuwe wet zegt, dat uit veelwijverij voorkomende kinderen van migranten ook het recht hebben zich in België bij hun "biologische" vader kunnen vestigen. Dat zet de deur wagenwijd open voor situaties à la Bouziane. Erger nog, de wet is - zoals bijna alle wetten die gemaakt of veranderd werden onder het bewind van de illustere Verhofstadt - verre van waterdicht. Ze vernielt nl ook de bepalingen uit de wet van 1980, die de vrouwen van de gezinshereniging uitsluiten. Er was reeds een rondschrijven daarover gestuurd naar de verschillende Belgische ambassades en consulaten. Er zou nu een correctie daarop komen, anders zou het betekenen dat de Belgische staat de polygamie toestaat! Om die correctie hard te maken is er wel een akkoord nodig met de "organisaties die een wetswijziging ten gunste van de kinderen eisten" én van de ministerraad. Dat alles danken we niet de koekoek, maar madame "O" Van Uyttendaele en, zoals gezegd, de verlichte despoot Verhofstadt. Nog even bij vermelden, dat moslims, die in hun eigen land van oorsprong tot vier vrouwen tegelijk mogen huwen, er wel voor moeten zorgen dat zij die vrouwen (die daar meestal niet uit werken gaan) én hun kroost moeten kunnen onderhouden. Denk maar aan het liedje van de Strangers: "Ik heb maar één vrouw, ik ben arm". Het gaat hier dus om personen die normaal gesproken vrij vermogend zijn. Uitgerekend dat soort krijgt hier dan de mogelijkheid hun kinderen op kosten van de staat te onderhouden... --- Uit een recente reportage op de VRT blijkt o.m. eveneens, dat nog steeds twee derden van de jonge moslims in ons land hun partner nog altijd gaan zoeken in hun land van herkomst. Dit houdt in, dat bijna al deze nieuwe inwijkelingen volledig taalonkundig hier binnenkomen en dat er van integratie zo goed als geen sprake zal zijn. Er zijn reeds landen waar hiertegen wetten zijn gemaakt (Denemarken bv) of waar men ermee bezig is (zoals Nederland). Bij ons heeft men daar klaarblijkelijk geen tijd voor, wegens teveel werk met de "corridor" die de Belgische francéité aan elkaar moet houden. Moet er nog (sahara) zand zijn?
Zoals verwacht werd de 11de juli dit jaar een feestdag in mineur. Door het feit, dat het wachten wordt op dinsdag 15 dezer, durfde blijkbaar niemand van de meerderheidspartijen zijn nek uitsteken. Het discours van schooljuf Vanderpoorten klonk zo'n beetje als een doorslag van wat ze vorig jaar verteld had: het gekende refreintje dat wij, Vlamingen, weer geduld en solidariteit moeten opbrengen en absoluut niet mogen provoceren. De tegenpartijen, het FDF op kop, mogen dat blijkbaar wel. Ondertussen krijgt Vlaams minister-president Kris Peeters de zwarte piet doorgespeeld door de politiek correcte media. Reden hiervoor is dat hij gesteld heeft de 400 miljoen, die de Vlaamse deelregering ten dienste heeft gesteld van de federaal begroting, te zullen terugtrekken als er geen voor Vlaanderen acceptabele staatshervoming komt. Dat Wallonië en Brussel samen amper 100 miljoen ter beschikking stellen, blijkt niemand erg te vinden. Men is zo gewend dat het altijd de Vlamingen zijn die de Belgische rekeningen betalen, dat men daar niet meer bij stil staat. Ondertussen krijgt Leterme zogezegd steun van het bedrijfsleven. Dat is niet correct, want de steun komt van Thomas Leysen, voorzitter van het Verbond van BELGISCHE ondernemingen. Niet van het Voka, niet van Unizo, die achter de Vlaamse zaak staan. Thomas is een zoon van André Leysen, in zijn jeugd nog bij de Hitlerjugend, maar later goede Belg geworden en dank zij die wending steenrijk geworden. Het was ook die familie Leysen die ooit gedreigd heeft haar maritiem bedrijf Ahlers uit Antwerpen te zullen wegtrekken, mocht het Vlaams Blok/Belang er ooit baas worden. Kwestie van de man even te situeren en er op te wijzen dat Vlaanderen van dergelijke figuren geen steun moet verwachten. Tenslotte is er ook goed nieuws. Op de vooravond van 11 juli raakte bekend dat de Raad van State de klachten van de franskiljons i.v.m. het taalgebruik in de Rand en de omstreden voorwaarden om daar een sociale woning, bouwgrond e.d. te kunnen verwerven, heeft verworpen. De Raad bevestigt hierbij dat de omzendbrief van minister Peeters destijds de enige juiste interpretatie is van onze wet, de Belgische wet, nota bene. Daarmee wordt een flinke neus gezet naar de Franstalige partijen (én naar Groen!, dat nog maar eens met de vijand mee heulde). Het wordt nu hoog tijd dat de afzetting van de drie gemeentelijke saboteurs nu plaats vindt. Er is geen reden meer om zich achter wat dan ook te verschuilen. Zelfs de Raad van Europa wachtte op het advies van onze Raad van State. Die heeft ze nu.
Het is vandaag de Vlaamse feestdag. Ik tegenstelling tot wat ik dacht/hoopte, is geen definitief nieuws over het communautaire front noch over iets anders wat met de staatshervorming te maken zou kunnen hebben. Dat betekent, dat alles wat dezer dagen door de Vlaamse autoriteiten zal verteld worden, met een grove korrel zout genomen zal moeten worden. Voornaamste reden hiervoor is dat mijnheer Leterme zondag naar een Europese top moet en dat wil doen als hoofd van een nog bestaande regering. Alles zal dus verschoven worden naar volgende dinsdag. Misschien zou het ook maandagavond kunnen zijn, want dan komt de CD&V-raad bijeen. In tegenstelling tot wat men zou denken, is het daar geen koek en ei. Om te beginnen liggen de CD&V-jongeren flink dwars. Ze wilden een congres (met álle leden, dus) en dat komt er niet. Maar ook bij de rest van de verkozenen, die er wél zullen zijn, is de oppositie tegen Leterme groot geworden. Met name de financieringswet, die hij met zijn francofone vrienden had afgesproken, is door de partij afgeschoten. Alle speeches die ge dezer dagen uit Vlaamse hoek zult horen, zeker van de kant van de meerderheidspartijen, hebben geen enkele waarde, zolang men niet weet wat er dinsdag zal verteld worden. De sleutel ligt waarschijnlijk toch in het plan C, want als Kris Peeters woord houdt, komt er geen uitbreiding van Brussel en geen Wallo-Brux. Craeybeckx achterna, zegt Peeters dat Vlaanderen Brussel niet loslaat. Het zal het waarschijnlijk wel herkennen als een apart stadsgewest binnen een confederaal België. Peeters heeft het belangrijkste wapen in handen: onze centen. Volgens Reynders zou er nl nu plots wel een overschot zijn van 100 miljoen op de begroting. Dit klinkt hilarisch na alles wat daarover de laatste tijd gezegd en geschreven is. Voor Reynders moét er een overschot zijn, anders krijgen de liberale partijen hun belofte van belastingsvermindering nooit verwezenlijkt. Feit is wel dat, mócht het zo zijn, het overschot er alleen kan komen dank zij de 400 miljoen euro die de Vlaamse regering aan de federale heeft toegezegd. Dit laatste echter op voorwaarde dat er een staatshervorming komt zoals Vlaanderen dat wil. Komt die er niet, wat waarschijnlijk is, zal Peeters dat geld laten terugtrekken en zit de Belgische staat met een tekort van 300 miljoen, althans officieel. in werkelijkheid zal het op het einde van dit jaar veel meer zijn.
Bart De Wever blijft in het nieuws. Naast zijn botsing met de haatdragers van Le Soir, stelde hij gisteren de vraag, of het geen tijd wordt over een plan B na te denken. Bij CD&V schijnen ze daar nog niet aan toe te zijn. Voor Bart en zijn N-VA wordt het stilaan tijd om kleur te bekennen, zeker nu blijkt dat er waarschijnlijk op 11 juli geen oplossing zal zijn voor wat voor staatshervorming ook. Ik vraag me af wat de "verantwoordelijken" morgen de Vlamingen gaan vertellen. De geitenboer uit de Westhoek blijft koppig aan zijn 15de juli vasthouden, alsof die paar dagen meer iets zal uithalen. Dat plan B had er trouwens al lang moeten zijn. Bij de Franstaligen is er dat wel, maar daar betekent het alleen dat men alles bij het oude zal laten, wat niet mogelijk is. Als er in dit land niets verandert aan de federale en regionale besluitvorming (én de financiering ervan), dan zal er niets meer werken en zal alles op de kortste keer muurvast komen te zitten. Het gaat niet op dat een minderheid van 40% constant alles blijft blokkeren. Als we er van zouden uitgaan, dat plan B inderdaad zou betekenen, dat er niets verandert, dan heeft men dertien maanden voor niets gepalaverd en moet er voor Vlaanderen aan een plan C gedacht worden. Dat zou dan zijn dat Vlaanderen rechtstreeks met Wallonië gaat onderhandelen via de gewestregeringen. Ook dat wordt een zeer moeilijke oefening, zeker met in het achterhoofd de regionale verkiezingen van volgend jaar. Daar komt nog bij, dat in de huidige Vlaamse regering ook SP.a/Spirit (Van den Broucke & Anciaux) én N-VA (Bourgeois) aanwezig zullen zijn. Aan Waalse kant zou het dan gebeuren zonder het MR en, wat belangrijk is, ook zonder het Vlaamshatende FDF. Of dat ooit gaat lukken, is een ander paar mouwen, maar het zou een hele verandering (misschien ook wel een "verademing") zijn. Het worden in elk geval nog maar eens enkele spannende weken. Als er vóór 15 juli niets zou gebeuren, dan zal het daarna wél moeten. Leterme heeft tot nu toe zijn woord niet gehouden. Vraag is, of hij het volgende week wél zal doen.
Terwijl het wachten blijft op enig verder signaal uit de Wetstraat en het er niet uitziet, dat we veel goeds te verwachten hebben, kan het misschien geen kwaad in deze week van 11 juli eens terug te denken aan 1302, de tijd toen de Vlamingen niét met hun voeten lieten spelen. Vlaanderen was het enige Leen dat zich toen, in 1296, afscheidde van het Franse koninkrijk. De Fransen zijn er later wel in geslaagd een deel ervan terug te pakken (het huidige Frans-Vlaanderen), maar de grens van het Franse Rijk, dat tot dan reikte tot aan de Schelde, zou een stuk opgeschoven worden naar het westen en Vlaanderen werd onafhankelijk. Onlangs werd er een eigentijdse kroniek in boekvorm uitgebracht met de titel "Annales Gandenses" (Gentse annalen), geschreven door een onbekende minnebroeder. De annalen gaan over de periode van 1297 tot 1310, inbegrepen dus de Slag der Gulden Sporen. De schrijver, wiens naam niet bekend is, heeft het allemaal meegemaakt, een deel zelfs persoonlijk, zoals de slag bij de Pevelenberg. Hij schreef de annalen in het Latijn, toen hier de lingua franca. De Kortrijkse historicus José Vanbossele heeft er enkele jaren in gestoken om alles te vertalen en duidelijk te maken. Hij werd hierin bijgestaan door dr. Klaas Maddens en nog een groep geïnteresseerde sympathisanten. Het resultaat mag er zijn. Ik heb het boek gekocht en ben het nu aan het lezen. Het heeft aan de linkerzijde van de pagina's de oorspronkelijke Latijnse tekst en rechts de Nederlandse vertaling met uitvoerige bronverwijzingen. Enfin, wie geïnteresseerd is in geschiedenis en/of Latijn, kan hiermee zijn hartje ophalen. Het boek is nog te verkrijgen bij De Leiegouw door storting van 20 euro op rekening nr 385-0411600-92, met de vermelding "Annales". Ik eindig hier met de laatste alinea uit het boek: "En zo keerde het leger der Vlamingen, een vredelievend volk, dat met tegenzin oorlog voert, tenzij noodgedwongen, met veel blijdschap naar huis". Om het met Rodenbach te zeggen: "Waar is der oud'ren fierheid nu gebleven?.
Bart De Wever, die bij het centrum voor gelijke kansen en racismebestrijding een klacht had neergelegd tegen Le Soir, omdat die krant hatelijke artikels had geschreven tegen de Vlamingen in het algemeen en tegen de N-VA in het bijzonder, heeft van dat centrum te horen gekregen dat zijn klachten onontvankelijk zijn verkaard. Om de pijn te verzachten zou het centrum wél een brief sturen naar Le Soir om te vragen iets milder te zijn in zijn berichtgeving tegenover de Vlamingen. Het is feitelijk geen verrassing, dat dit zo verlopen is. Dat fameuze centrum is er in de eerste plaats voor alle mogelijke immigranten en allochtonen, niet voor de eigen bevolking en zeker niet voor de Vlamingen. Wij blijken nog altijd een soort mensen te zijn dat straffeloos beledigd kan worden, niet alleen door Le Soir, maar ook door de andere Franstalige kranten en, last but not least, door de RTBF. Mochten de Vlaamse media in diezelfde trant schrijven, er zou weer wat te horen zijn en het centrum zou waarschijnlijk op de eerste rij staan. Er is trouwens nog meer. De Wever heeft destijds ook klacht neergelegd tegen een zekere Pierre Mertens, Franstalige schrijver, die hem - De Wever - een negationist had genoemd in een schrijven dat gepubliceerd werd in Knack en Le Monde. Negationist betekent, dat hij de holocaust zou ontkennen. Dat is helemaal niet het geval. De Wever had indertijd de verontschuldigingen van het Antwerps stadsbestuur, bij monde van Patrick Janssens, t.o.v. de joodse gemeenschap i.v.m. het gedrag van het stadsbestuur tijdens de Tweede Wereldoorlog, gratuit genoemd en veel te laat. De Wever had wel gesteld, dat hij zijn klacht zou laten vallen, mocht die Mertens zijn verontschuldigingen aanbieden. Deze laatste heeft nu laten weten, dat hij dat niét zal doen en wordt daarin gesteund door, jawel, Le Soir. Doorgaan, Bart, zou ik zeggen. Niet alleen trouwens in die zaak, maar ook in de hele aan de gang zijnde vaudeville over de zgz staatshervorming. Het wordt hoog tijd dat De Wever en zijn N-VA een duidelijkere stelling innemen. De tijd dat hij en zijn partij zich konden verstoppen, loopt zo stilaan op zijn einde. Deze week van de elfde juli is dé gelegenheid om eens en voor altijd klare koffie te schenken. Zou het?
Niet 15 juli maar 11 juli zal de deadline worden voor de kamikazeopdracht van Leterme. Het is m.i. ondenkbaar, dat we vrijdag a.s. onze Vlaamse feestdag gaan "vieren" in de communautaire chaos van het ogenblik. Met de francofonen valt gewoon niet meer serieus te praten, zodat er beter geen akkoord komt dan een slecht. De speeches van 11 juli, die eventueel al gemaakt werden, zullen dan ook waarschijnlijk "herwerkt" moeten worden en zullen nu helemaal in het teken van het communautaire komen te staan. Deze keer nog meer dan een jaar geleden en dit met het oog op de regionale verkiezingen van volgend jaar. Nationale verkiezingen zullen trouwens niets uithalen, omdat ze weinig verandering zullen brengen in de politieke constellatie en volgens de Raad van State zelfs onwettelijk zijn. Nu is er wel een achterpoortje om die onwettige verkiezingen achteraf toch te laten goedkeuren door het parlement. Als dat echter zou gebeuren, dan moeten onze dames en heren politici niet onderdoen voor een dictator zoals bv Mugabe, die juist hetzelfde gedaan heeft in Zimbabwe... Ondertussen blijkt, dat de Vlaamse jeugd steeds meer voor de rechtse partijen stemt. Dit althans volgens een zoveelste Ispo-onderzoek van Marc Swyngedouw, die de keuzes van die jongeren tijdens de verkiezingen van 10 juni vorig jaar zou ontleed hebben. Nu moeten we opletten met wat die Swyngedouw uit zijn mouw schudt. Hij was het ook, die beweerde dat geen 10% van de Vlamingen voor een onafhankelijk Vlaanderen was (het cijfer in een peiling van Het Laatste Nieuws gaf 49%!). Ook nu kan de man niet objectief blijven, want het rechtse stemgedrag van de Vlaamse jeugd noemt hij "populistisch", alsof dat bij de andere partijen niet het geval zou zijn. Politici van welke partijen zitten in alle mogelijke TV-programma's? Toch kan men redelijk aannemen, dat de Vlaamse jeugd inderdaad niet meer kiest voor de linkse wereldverbeteraars. Zeker niet voor Groen! dat anti-Vlaams blijft en de SP.a die nu wel met allerlei sociale voorstellen kan afkomen, maar er zelf de laatste 18 jaar niets aan gedaan heeft, toen ze daar de kans toe had. Opmerkelijk daarbij is echter, dat ook de Open-VLD deelt in de klappen. Dat ondanks het feit dat zij enkele bekende jongeren mee in de verkiezingsstrijd gegooid had: Jean-Jacques De Gucht, Mathias Declerq en Schiltz junior. Het gaat hier dan wel telkens om fils à papa, zonen van, en het zou goed kunnen dat juist dat soort nepotisme de meeste jongeren niet zint. Enfin, er resten ons nog vier dagen tot onze Vlaamse feestdag, wiens viering dit jaar wel een speciaal tintje dreigt te krijgen. Tot spijt van wie het benijdt.
