We zitten nu dus in de laatste fase van wat de regering Leterme I zou moeten worden, oranjepaars voor de verandering. Of het gaat lukken, is zeer de vraag. Op dit ogenblik, met nog een viertal dagen te gaan, weet men zo goed als niets, nog over het programma, noch over de postjes noch over eender wat. Men blijft bekvechten en madame millefois non verloochent zelfs de akkoorden waarmee ze het tijdens de onderhandelingen van oranjeblauw wél eens was. Vorm daarmee een regering! Het wordt dus eerder een virtuele regering, een "notionele" regering, zoals Leo Kusters het deze week verwoordde in 't Pallieterke. Notioneel is immers een synoniem van denkbeeldig, fictief. Naar analogie met de notionele intrestaftrek, die een fictieve intrest is, berekend op het eigen vermogen van de onderneming. België is echter een onderneming in ontbinding, rijp voor het faillissement. We zouden dus beter spreken van een Leterme .5 (of 0,5), in afwachting dat er ooit iets beter uit de bus zal komen. Mijns inziens wordt het niets, gaat men verdere bakkeleien tot half juli om dan tot de vaststelling te komen, dat het toch niet lukt. Dan zal er weer een soort noodregering komen, of een die de lopende zaken zal doen tot, ja tot wanneer? Men zou weer naar verkiezingen kunnen gaan, maar die gaan niets oplossen en zijn feitelijk wettelijk niet in orde. Het enige voordeel van nog nieuwe federale verkiezingen zou zijn dat ze dan niét zullen samenvallen met de regionale stembusgang van 2009, wat voor Vlaanderen goed zou uitkomen. Het kan dus nog alle kanten uit, behalve de goede.
Ter gelegenheid van zijn, hopelijk, laatste deelname aan een EU-top, werd Verhofstadt in de bloemetjes gezet. Dat gebeurde niet op de klassieke manier, want de man werd door zijn fans uitgewuifd als was hij een bovenaards wezen. Nu ja, hopelijk blijft hij weg, want Vlaanderen heeft nooit een grotere politieke ontgoocheling gekend als deze van Verhofstadt. Nog dezelfde dag toen hij in Brussel gehuldigd werd door o.m. zanger Arno, notoir belgicist en Vlamingenhater (waar bleef Axel Red?), stonden in de kranten nog maar eens twee wetten van Verhofstadt's regeringen die door het Grondwettelijk Hof en andere instanties een onvoldoende kregen omdat ze niet fatsoenlijk ineen gestoken waren. Zoals al met bijna alle wetten gebeurd is die tijdens Verhofstadt's regeringen in elkaar geflanst werden. Deze keer gaat het om de wet i.v.m. de hospitalisatieverzekeringen en deze over de jeugdcriminaliteit. "Jommeke" Vandeurzen zal nog veel werk hebben om e.e.a. recht te zetten, als hij daar tenminste ooit de kans voor krijgt. Zo is het bv nu al geweten, dat de eerste nieuwe gevangenis er ten snelste pas zal komen over vier jaar, dat zal dan zijn tijdens een eventuele volgende legislatuur en dat omdat paarsgroen en paars er nooit werk van gemaakt hebben. Tijdens het "verlicht" bewind van Verhofstadt haalde ons land de triestige eer om als derde laatste te eindigen i.v.m. de Financiën en dit op wereldvlak. Geen enkel land was zo soepel om immigranten van over de hele wereld onze nationaliteit te geven. Tot wat dat kan leiden, hebben we zopas nog meegemaakt met het geval Belliraj, waarbij een crimineel het tot informant bleek te hebben gebracht van de Belgische staatsveiligheid. Verhofstadt heeft twee zaken gedaan waarvoor hij op bepaald gebied op erkenning kan rekenen, maar dan wel voor telkens één groep mensen, niet voor de hele gemeenschap. Dat waren zijn zgn éthische" wetten (holebi-wetten, abortus, euthanasie en echtscheiding). Verder heeft hij ervoor gezorgd dat de francofone gemeenschap in dit land meer voordelen (en geld) heeft gekregen dan ooit te voren. Daarvoor zijn de francofonen en een groepje Vlaamse nestvervuilers hem dankbaar. Daardoor is hij ook de populairste politicus in Wallonië. Wat zullen ze hem daar missen! In Vlaanderen kan hij in bepaalde kringen nu nog wat populair zijn, lang zal dat niet meer duren, als de gevolgen van zijn nihilistisch beleid duidelijker zullen worden. Oh ja, er is ook nog de laatste enquête van de politiek-correcte Standaard met de links-correcte VRT. Welnu, een peiling in de huidige politieke situatie is waardeloos. Die zou elke dag kunnen verschillen naargelang de situatie fluctueert. Zelfs nu, op een kleine week vóór de mogelijke start van de regering Leterme I, is er niemand die met zekerheid kan zeggen of die regering er überhaupt zal komen, hoe die eruit zal zien en wat voor programma die zal hebben. Een peiling daaromtrent is dan ook niet meer dan een loterij, die moet dienen als bladvulsel voor kranten die al lang niet meer weten wat ze moeten schrijven. Misschien is het ook daarom, dat ze spijt hebben dat Verhofstadt vertrekt...
Uit een onderzoek van de administratie van Vlaams minister Vandenbroucke, zou maar één op de vier middelbare studenten fatsoenlijk Frans verstaan. Het doet me denken aan dat mopje van die twee die elkaar tegenkomen. Zegt de eerste: - "Kent gij Frans?" - "Dat is mijn beste vriend." - "Nee, ik wil zeggen: spreekt ge Frans?" - "Wel, iedere keer als ik hem tegenkom". - "Nee, ik bedoel: verstaat gij Frans?" - "Wel, als hij niet te zat is". Frans is een taal die zijn wereldstatuut verloren heeft. Engels is de lingua franca geworden over onze hele aardbol. De computer en automatiseringsbusiness, die met de dag nog groeit, is in het Engels. Idem voor de scheepvaart, de luchtvaart en de internationale politiek. Zelfs in de Belgische politiek wordt Engels gebruikt als men snel een boodschap in het hele land wil kwijt geraken. Denk maar aan "I want you for Belgium". Hetzelfde geldt voor de E.U., waar steeds meer en meer Engels gebruikt en gevraagd wordt. Onze jeugd wordt verplicht Frans als tweede taal te leren, terwijl in het andere landsgedeelte men vrij is te kiezen. Nóg maar eens een discriminatie die kan tellen als men weet dat men later in de eerste plaats het Engels zal nodig hebben en niet het Frans. Daarbij komt nog dat Frans een moeilijke taal is, met al zijn leestekens en zijn ingewikkelde spraakkunst. Dat alles betekent niet, dat men géén Frans zou leren. Zeker voor wie aanleg heeft tot talenkennis is die taal zeker mee te nemen. Al was het maar om ervoor te zorgen, dat we genoeg eigen diplomatiek personeel zouden hebben die in het buitenland nog wat anders kan doen dan Vlaanderen in een slecht daglicht stellen, zoals we zopas nog hebben kunnen meemaken met het VN-rapport. Toevallig nu raakt bv bekend, dat minister Dewael vijf Vlaamse verbindingsofficieren heeft benoemd, die in het buitenland in moeten staan voor de samenwerking met de plaatselijke politie. Wat er speciaal is aan die benoemingen is, dat ze er al een jaar eerder hadden moeten komen, maar tijdens Verhofstadt II geblokkeerd werden door madame O., de bitch van justitie. Die vond dat in Latijnse landen en Franse oud-kolonies Franstaligen dienden benoemd te worden. Zo ziet men weer maar eens hoe het kan gebeuren dat Vlaanderen in het buitenland een slechte pers haalt. Van madame O. zijn we trouwens nog niet vanaf. Na eerst het ministerie van werk te hebben geteisterd (denk maar aan het Rosettaplan) en daarna dat van justitie (waarvan de achterstand de eerste vier jaar niet kan worden ingelopen), zit ze zich nu in de schijnwerpers te werken met het ene voorstel na het andere in de gezondheidszorg. Het lijkt allemaal mooi en meevoelend. Hou er echter rekening mee, dat tante Laurette niets maar zomaar doet. Opletten blijft de boodschap.
Volgens een VN-rapport zou Vlaanderen zijn allochtonen discrimineren, omdat ze vraagt dat die tenminste de moeite zouden doen onze taal te leren, dit op straffe van anders niet in aanmerking te komen voor een sociale woning. Waar houdt die VN zich mee bezig? Hebben die nog niet genoeg te doen in de rest van de wereld? Denk maar aan Darfoer en Kongo waar mensen niet alleen gediscrimineerd worden maar ook vervolgd, uitgedreven, gefolterd en vermoord. En dan praten we in Darfoer van honderdduizende slachtoffers en in "onze" Kongo over miljoenen doden! Om nog maar te zwijgen over de rest van de wereld waar mensen vervolgd, uitgebuit en vernederd worden op een manier waarbij de Vlaamse maatregelen i.v.m. de sociale woningen gewoon pea nuts zijn. Hier zit meer achter. Het toont nogmaals aan dat buitenlandse instellingen zich bij ons in de eerste plaats laten informeren door de Franstalige gemeenschap en hun media. Van de Belgische diplomatie moet Vlaanderen evenmin steun verwachten, die is ook grotendeels anti-Vlaams. Belgicist De Gucht zal er zich zeker niet moe over maken. Die heeft het trouwens al druk genoeg om het imago van dit kunstmatige land op te houden. De hele VN-hetze is een zoveelste slinks maneuver van het FDF en zijn trawanten. I.pl.v. klachten neer te leggen bij de Raad van Europa, wat ze al meermaals gedaan hebben, zijn ze nu dus naar de VN gestapt. In 't Pallieterke van deze week staat een interessant artikel over dokter André Lerminiaux, een geneesheer in Drogenbos en voorzitter van het Komitee der Randgemeenten. Deze dokter, die bij heel wat mensen komt, vertelt dat de meeste buitenlanders in zijn streek hun best doen om een woordje Nederlands te spreken en te verstaan. De enigen die het niét willen, zijn de Franstalige Belgen. Altijd dus hetzelfde liedje. Laten we de VN voor wat het is: een onmondige praatbarak, die de grote wereldproblemen helemaal niet aan kan, wat dagelijks bewezen wordt in Palestina, Darfoer, Kongo, Afghanistan en andere broeihaarden. Laten we doen zoals de Israëli en het VN-rapport gewoon naast ons neerleggen. En laten we ervoor zorgen dat Vlaanderen beter bekend wordt buiten België. Daarom is het misschien ook best dat we in dit land eerst tot een confederatie komen en pas daarna tot een onafhankelijk Vlaanderen. We zien nu duidelijk genoeg, dat we op de internationale instanties niet moeten rekenen.
De drie regionale werkgeversorganisaties, het Vlaamse Voka, het Waalse UWE en het Brusselse BECI hebben, voor de allereerste keer in de geschiedenis, een pact gesloten waarbij ze de hele rits regeringen die wij in dit kunstmatige land kennen de boodschap sturen, dat er dringend iets moet gebeuren, willen we nog kans maken om de aankomende kosten van de vergrijzing in toom te kunnen houden. Zelfs de federaal erkende organisaties zoals het Vlaamse Unizo en het Waalse Union des Classes Moyennes hebben het akkoord mede ondertekend. Dit pact is een persoonlijk succes voor Urbain Vandeurzen, Voka-voorzitter en "captain of industry" zoals men dat tegenwoordig noemt. Alle lof voor die man, al moeten daar wel een paar kanttekeningen bij geplaatst worden. Om te beginnen blijven de federaal erkende organisatie wel op de achtergrond. Zij stellen hun handtekening als een soort "peterschap" voor, want inhoudt dat ze het morgen misschien wel eens niet meer eens zullen zijn als het hun uitkomt. Typisch Belgisch, zou ik zeggen, net als in de politiek. Verder wordt gesteld, dat de "interpersoonlijke" solidariteit gehandhaafd blijft, m.a.w. er komt geen uitdovingsclausule op de transfers. Om die solidariteit te kunnen blijven handhaven beseft men wel dat er veel geld nodig zal blijven. Om dat op te lossen stellen de werkgevers dat er 500.000 jobs zouden moeten bijkomen en dat anderzijds de staatsstructuren zouden moeten worden afgebouwd. Dat laatste betekent o.m. minder ambtenaren en forse besparingen op de werkingskosten van de overheden. Als men weet dat Verhofstadt II amper 160.000 nieuwe arbeidsplaatsen creëerde, waarvan een groot deel met nepstatuten, is dit straffe koffie. Maar er is nog meer. Op dit ogenblik is in Vlaanderen één arbeidsplaats op vijf vacant. Hoe wil men honderdduizende nieuwe arbeidsplaatsen scheppen (o.m. ook een dada van Bartje Somers) als daarvoor geen arbeidskrachten voorhanden zijn? Vorig jaar zakte het aantal werklozen in Vlaanderen met 11,6%, in Wallonië met slechts 1% (ondanks het zgz "Marshallplan"). Als, ik zeg wel áls, we erin zouden slagen 500.000 nieuwe arbeidsplaatsen te creëren, dan moeten de meeste van die nieuwe jobs ingevuld worden door interregionale uitwisseling (Walen die naar Vlaanderen komen werken bv) of door massale inwijking van buitenlanders. Zie je dat al gebeuren? Het alternatief blijft echter, dat we de vergrijzing straks niet meer zullen kunnen betalen. Dat dankt je niet de koekoek, maar een zekere Verhofstadt, die acht jaar de tijd heeft gehad daar iets aan te doen, maar die het te druk had met zijn ethische wetten en zijn Europese ambitie. Het enige wat hij gedaan heeft, is het tot stand brengen van het generatiepact, dat nu een lege doos blijkt te zijn. Het aantal nieuwe bruggepensioneerden dat zou moeten dalen, stijgt nog altijd. Wie over een vijftal jaren het ongeluk zal hebben met pensioen te gaan zonder spaarpotje of aanvullend pensioen, zal er aan zijn voor de moeite en riskeert in armoede te eindigen.
"Only in belgium", belgium met kleine letter. Het gaat dan ook om kleinkunst, koldertheater. Voor een keer niet in de Ancienne Belgique, maar in het federale parlement met als toehoorders de leden van het diplomatieke corps die hun best deden er niet mee te lachen. De titel doet me denken aan dat mopje van die cowboy die een stervende man aantreft in de prairie: gescalpeerd en met een pijl in zijn borst. "Does it hurt?", vraagt de cowboy. "Only when I laugh", was het antwoord! Alle gekheid op een stokje, "alleen in België": - Heeft een democratische meerderheid het niet voor het zeggen. - Is er na meer dan 60 jaar nog steeds geen amnestie voor (dikwijls ten onrechte) politiek veroordeelden uit de Tweede Wereldoorlog. Onze media maken er zich wel druk over, dat dit in de Balkan nog niet is gebeurd voor misdaden die veel erger waren en nog geen twintig jaar oud. - Wordt een deel van de bevolking op allerlei gebied gediscrimineerd. Het is steeds hetzelfde liedje: de Vlamingen betalen, de Walen ontvangen. - Gelden er verschillende verkeersregels in hetzelfde land, waarbij de boetes voor het grootste deel gaan naar de helft die geen maatregelen treft. Denk maar aan de flitspalen. - Bestaat er zogezegd een index, die echter gemanipuleerd wordt, zodat men - ondanks die index - toch moet staken om meer koopkracht te kunnen krijgen. - Heeft men zes regeringen en zeven parlementen die hopen geld kosten en zeer weinig realiseren. Het klassieke verhaal van te veel koks die het eten bederven. - Geeft men een notionele intrestaftrek die de staat vijf keer meer kost dan gepland. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Only in belgium. De reclame is trouwens in de eerste plaats voor het Franstalige België, zeker niet voor Vlaanderen. Het beste bewijs daarvan is dat men uitpakt met uitsluitend francofone blikvangers: René Margritte, Lucky Luke en Adolphe Sax. Alsof er in Vlaanderen niets te beleven valt. Het doet me denken aan de francofone protesten uit de vorige eeuw, toen men een serie nieuwe schepen allemaal namen gegeven had van Vlaamse schilders. Alsof er Waalse schilders zouden zijn die op konden tegen Rubens, Van Eyck, Van Dijck, Memling en consoorten... Only in belgium...
Vandaag komen de vijf partijen van de regering Verhofstadt III bijeen om een laatste maal te proberen een vaste regering Leterme I te vormen tegen Pasen, zoals voorzien in de akkoorden van deze interim-regering. Gemakkelijk zal dat niet gaan. Als men weet dat ze het met zijn vieren na negen maanden nog niet eens geworden zijn, hoe moet dat nu met zijn vijven? Die vijfde partij, de PS, zou dan in principe nog akkoord moeten kunnen gaan met de meeste al gesloten overeenkomsten van oranjeblauw. Als dat niet het geval is, dan is de kans groot dat de tijd wel te kort zal zijn om dit alles nog klaar te krijgen binnen de laatste tien dagen die er nog resten. Het wordt niet eens Leterme's laatste kans, het wordt zijn voorlaatste. Zelfs als het deze keer zou lukken, is het verre van zeker, dat er een definitief akkoord over een echte staatshervorming zal zijn tegen half juli. Dat wordt dan zijn laatste kans. Leterme zelf is zondag op vier Tv-stations zijn zaak gaan bepleiten. Opmerkelijk daarbij is dat zijn discours op de Franstalige zenders anders was dan deze op de Vlaamse. Wat nog maar eens aantoont, hoe hopeloos verdeeld dit land wel is. Tegenover kartelpartner N-VA was de geitenboer uit de Westhoek vrij sarcastisch, omdat deze partij zich nu eenmaal niet (meer) laat binden met voze beloftes. Dat de N-VA Verhofstadt III steunde (op één symbolische stem na) en Leterme I niet, lijkt niet fair, maar is wel te verklaren. Bij Verhofstadt III leek er nog een vette vis aan te komen, bij Leterme I is er daarover geen enkele zekerheid meer. Het is niet zozeer wat er in de "borrelnootjes" staat, wat belangrijk is, wel wat er niét in staat, nl een ernstige hervorming van de arbeidswet en de sociale zekerheid. Volgens de laatste berichten zou de N-VA van De Wever nu toch bereid kunnen zijn Leterme I te steunen, zonder evenwel in zijn regering te stappen. Daarin heeft hij m.i. gelijk, want zo houdt hij een slag om te arm om die steun tegen half juli weer in te trekken als zou blijken dat Vlaanderen toch niet zou krijgen wat het vraagt (en die kans blijft reuzegroot). Kortom, het blijft spannend tot witte donderdag! --- P.S. Deze blog is mijn duizendste (1.000ste) bij SeniorenNet! Ik sta er soms zelf versteld van, dat het zo vlot blijft lopen. De Belgische politiek dezer dagen maakt het mij wel gemakkelijk om bijna dagelijks een nieuw thema te vinden.
