De algemene teneur over de eerste ronde van de Franse verkiezingen is, dat de traditionele partijen in Frankrijk zo goed als zijn weggevaagd en dat dat fenomeen zich in meerdere landen voordoet, ook in het onze. Daar is iets van, maar dat moet genuanceerd worden. Wat er in dit land – en zeker in Vlaanderen – bij komt is, dat die partijen nog altijd de Belgische kaart trekken, terwijl ze alleen maar stemmen kunnen ophalen in het eigen gewest, een gewest dat door diezelfde traditionele partijen (plus Groen) verwaarloosd wordt. Ik schreef dat al eens in een vorige blog (die toen ook de brievenrubriek van ’t Pallieterke haalde).
Dat Vooruit, de vroegere SP.a, het in Vlaanderen iets minden slecht doet, heeft te maken met de uitstraling van ons mateke, alias ‘het ‘zingend konijn’, die er een show van maakt voor ‘la Gauche Caviar’. Vraag is maar of dat zal ‘blaffeturen’ om het eens in zijn eigen taaltje uit te drukken. Hét probleem met Rousseau is nl niet dat hij er een show van maakt, maar dat hij niets anders doet.
Volgens voorzitter Coens gaat zijn CD&V in oktober een congres houden waarbij een herverdeling van de lasten zal worden voorgesteld. Veel beloven en weinig geven, zeker als men weet dat het pas over een half jaar zal zijn, wat in de huidige politieke omstandigheden een eeuwigheid lijkt. En de Open VLD collega-voorzitter mag voorstellen wat hij wil. Wie gelooft hem nog, zeker nu Crootje, de man die het meest geprofiteerd heeft van Lachaerts woordbreuk t.o.v. de blauwe achterban, zich ijverig aan het positioneren is voor een volgende, waarschijnlijk internationale carrière.
|