Ik kom even terug op mijn blog van eergisteren over het Italiaanse referendum en de reacties daarop. Italië is zo’n beetje mijn tweede vaderland en ik moest dat even laten bezinken.
Destijds vroeg men eens aan Generaal De Gaulle wat hij dacht over de Europese Gemeenschap (de E.G., de voorloper van de E.U.). “Wel, zei De Gaulle, Duitsland is een groot land, Frankrijk is ook een groot land, Nederland is een klein land, België is ook een klein land, Luxemburg is zelfs geen land. En dan zijn er nog de Italianen: vandaag gaan ze akkoord en morgen zijn ze weer Italiaan’.
Ik heb negen jaar in Italië gewoond en heb er nog 22 jaar mee te maken gehad als verantwoordelijke van DAF’s ITS service aldaar. Ik heb er dus al e.e.a. meegemaakt en lees nog regelmatig Italiaanse kranten (Il Corriere della Sera en La Repubblica). Italië is een prachtig land, bewoond door doorgaans sympathieke mensen, die echter allemaal zo’n beetje hun eigen gedacht hebben hoe het daar zou moeten opgelost. Als gevolg daarvan is het land constant in crisis en dit sinds de laatste wereldoorlog, die ze aan één kant begonnen en aan een andere eindigden, net zoals trouwens ook al met de eerste gebeurd was (‘La Grande Guerra). Onder Berlusconi leek het er even op dat het weer een normaal land zou worden, maar dat is dus niet gebeurd. Op onze Tv-journaals kwam een Romein ons recentelijk nog vertellen dat zijn land de mooiste grondwet ter wereld had! Als gevolg van die mooiste grondwet lukt het echter geen enkele Italiaanse regering meer nog een nieuwe wet binnen de twee jaar gestemd te krijgen. Na het referendum, waarbij de winnende oppositie nieuwe verkiezingen claimt, is het zelfs onmogelijk die meteen te houden, ook als men dat zou willen. Reden daarvoor is dat er reeds in 2015 een nieuwe kieswet is gestemd en dat die nog altijd geen kracht van wet heeft omdat uitgerekend de senaat, die Renzi aan banden wou leggen (zoals dat ook bij ons gebeurd is) op zijn beurt die wet ook nog moet goedkeuren.
Die ‘mooiste grondwet ter wereld’ bestaat al sinds 1945, was een antwoord op het regime van Mussolini, is grotendeels voorbijgestreefd en zorgt alleen maar voor chaos. De huidige regeringspartijen, die het referendum verloren, weten nu wel dat ze bij een volgende verkiezing waarschijnlijk op 40% van de stemmen zullen kunnen rekenen, waarbij ze dan er gegarandeerd weer bij zullen zijn. De oppositiepartijen, die het referendum gewonnen hebben, weten wel dat ze samen 60% van de stemmen gehaald hebben, maar geen van hen weet hoeveel elke partij er daarvan apart gekregen heeft. De rechtse Lega Nord en Forza Italia zullen nooit een regering vormen met het zootje ongeregeld links van komiek Grillo en dus zal alles wel bij het oude blijven. Italië gelijkt steeds meer op de toren van Pisa, die al enkele eeuwen dreigt te vallen, maar toch maar overeind blijft…
De poging van Renzi om aan die situatie iets te doen, was lovenswaardig. Of hij nu socialist of iets anders is, verandert niets aan de zaak. De man, Toscaan net zoals Dante, Da Vinci en … Machiavelli is nog maar een veertiger en komt gegarandeerd nog terug. Na Firenze, de geboortestad van de Renaissance, als burgemeester weer op de kaart gezet te hebben, zal hij nog wel eens proberen dit ook met Italië te doen.
|