Het toekennen van RIZIV-nummers aan (tand)artsen blijft voor beroering zorgen. Niet alleen is er nog altijd dat stupide ingangsexamen (dat niets met geneeskunde te maken heeft), waardoor nog steeds studenten één of meerdere studiejaren kunnen verliezen, er is ook nog altijd de wet die zegt dat artsen die hun diploma hebben behaald buiten de E.U. hier pas kunnen beginnen als ze bij een taaltest in het Frans of het Nederlands slagen. Op zich zou daar niets fout aan zijn, ware het niet dat die mensen géén ingangsexamen moeten doen, onze studenten t.o.v. hen gediscrimineerd worden en de meeste van die buitenlanders zich vestigen in en rond Brussel terwijl ze alleen maar Frans spreken en op die manier de verfransing van de Rand verergeren.
Enkele N-VA verkozenen pleiten er nu voor die regel voor buitenlanders uit te breiden voor álle buitenlanders, ook die van binnen de E.U., want het feit dat ook die meestal geen Nederlands kennen is voor Vlaanderen al even erg. CdH-fractieleidster Cathérine Fonck, de lichtrosse dame die men steeds ziet als men in het parlement het spreekgestoelte in beeld brengt (ze zit er net achter) en zelf arts van beroep is, is het daarmee niet eens, al zou ze beter moeten weten. Haar uitleg dat straks alle zorgverstrekkenden in Brussel riskeren wel eens tweetalig te moeten worden (erg, hé!) slaat echter nergens op, want dat is niet het geval.
De uitleg van Fonck past netjes in de campagne van de PS die aanklaagt dat de N-VA bezig is België te vervlaamsen. Was het maar waar! Het is waar dat deze federale regering in Wallonië geen meerderheid heeft, maar dat was bij de vorige regering Di Rupo ook zo, laar toen met een minderheid in Vlaanderen Het verschil was toen wel niet zo groot, maar dat zijn nu eenmaal de regels van het spel als het Belgisch systeem dat toelaat. De Walen moet straks maar eens kiezen of ze eerst socialist of Belg willen zijn, i.pl.v. telkens van prioriteit te veranderen naargelang het hen uitkomt.
Voor wie het nog niet zou weten: 2018 is het Hugo Claus jaar. Het is nl 10 jaar geleden dat de schrijver gestorven is en dat zullen we geweten hebben. Hij was vrij controversieel maar, of men er nu vóór of tegen was, de man was wel een klasse apart. Hij was dan ook niet voor niets lange tijd de Belgische kandidaat voor de Nobelprijs Literatuur, maar zover is het nooit gekomen.
Zoals ik reeds schreef, was Claus vrij controversieel en werden niet al zijn werken gesmaakt. Zo werd in 1969 de première van zijn toneelstuk over Leopold II opgevoerd, waarin o.m. de koloniale wreedheden in ‘Onze Kongo’ werden aangeklaagd. Dat zorgde toen voor heel wat commotie en – raar genoeg – ook nu weer, toen het nog eens werd opgevoerd in de Brusselse KVS. Deze keer geen heisa tijdens de opvoering van het stuk zelf, maar wel erna. En de reden was niet de kritiek op het optreden van Leopolds mensen indertijd, maar wel het feit dat men voor deze uitvoering blanke acteurs, die de rollen van zwarten speelden, zwart had geschminkt. Een soort Zwarte Piet affaire, zo te zien. Men blijkt het de dag van vandaag niet meer te nemen dat dit gebeurt. Luckas Vander Taelen schreef er een opiniestuk over in De Tijd en vroeg zich daarbij af of men straks de verhalen van Shakespeare zal moeten herschrijven. Welnu, in de opera gebeurt dat al min of meer.
Vorig jaar zag ik in Kinepolis, waar ik een abonnement had voor ‘opera in de cinema’, de opera ‘Otello’* van Giuseppe Verdi, het Shakespeare verhaal over de Moor van Venetië, waarin we een blanke Othello* te zien kregen ondanks het feit dat hij van zichzelf zong dat hij zwart was. Nota bene, dé rol van Placido Domingo die hij tientallen keren heeft gezongen en die hij – bij mijn weten – nooit als een blanke Othello heeft vertolkt. In de Metropolitan van New-York, vanwaar de uitvoering kwam, blijkt men nl geen zwart geschminkte blanke acteurs meer te accepteren. Verboten! Van hetzelfde operahuis, een van de grootste ter wereld, had ik trouwens al eens ‘Elektra’ van Richard Strauss gezien, waarbij de broer van Elektra als zoon van de Griekse koning Agamemnon een echte zwarte was. De man zong prachtig, maar ergens voelt men aan dat dit historisch niet klopt. Als een Griekse koning al eens een zwarte zoon zou hebben verwekt, dan werd die gegarandeerd in die tijd geen prins. Als dat racistisch zou zijn, dan zij het maar zo. Bij komische opera’s speelt het zo geen rol, maar verhalen met een historische achtergrond kan men nu eenmaal niet anders voorstellen, zeker niet zonder de teksten aan te passen, wat meestal niet kan. Wie zich daaraan stoort en het alleen om de stemmen te doen is, kan nog altijd een CD kopen, maar opera is een totaalspektakel waarnaar men ook gaat kijken om van álles te genieten en niet om zich te ergeren. Dat laatste was dan ook de reden, waarom ik mijn abonnement bij Kinepolis niet meer vernieuwd heb. Verhalen die zich afspelen in een bepaald tijdsschema en geschreven zijn door een auteur uit een vervlogen eeuw, kan men zo maar niet verplaatsen in een andere tijd. Tegenwoordig blijkt er echter een generatie operaliefhebbers ontstaan te zijn, die zich daar allemaal niets van aantrekt, er zich ook niet bewust is en weinig benul schijnt te hebben van de geschiedenis. In de diverse quizzen kan men dat ook vaststellen: de meeste kandidaten kennen weinig of niets meer van geschiedenis, aardrijkskunde en klassieke muziek.
* Shakespeare schreef Othello in het Engels en dat is met ‘th’. In de Italiaanse versie wordt dat Otello, zonder de ‘h’. De ‘h’ wordt in het Italiaans niet uitgesproken, maar alleen gebruikt om een bepaalde klank te bewaren bij verbuigingen. Zo'n verschillende schrijfwijzen maakt men ook mee bij opera’s waar zowel een Italiaanse als bv een Franse versie van bestaat. De originele versie van ‘Don Carlos’ van Verdi bv was in het Frans. De Italiaanse versie, die later kwam, werd ‘Don Carlo’; zonder de ‘s’.
Men zou het misschien vergeten, maar Turkije is nog altijd kandidaat om toe te treden tot de E.U. Het land krijgt daarvoor zelfs nog een flinke financiële steun van de E.U.: 9 miljard euro a.u.b. Het nieuws werd zopas nog bekend gemaakt door de Europese Rekenkamer. Met dat geld zou Turkije e.e.a. moeten garanderen, zoals o.m. de onafhankelijkheid en de onpartijdigheid van zijn rechtspraak, de strijd tegen de corruptie en de georganiseerde misdaad, de persvrijheid en nog zo enkele van die edele voornemens. In werkelijkheid komt van dat alles zo goed als niets meer in huis na de mislukte putsch van 2016. Zelfs als het allemaal min of meer zou verlopen zijn zoals Erdogan en zijn AKP partij het voorstellen, moet alles er nog met een grove korrel zout genomen worden. Zo is er geen enkel land ter wereld waar er meer journalisten in de gevangenis zitten als in Turkije. De Koerdische minderheid, die zo’n 15% van de bevolking uitmaakt, wordt letterlijk vervolgd enkel en alleen omdat ze Koerden zijn. Van racisme gesproken!
Ondertussen voert Turkije actief oorlog in Syrië tegen diezelfde Koerden, die zo’n beetje de voorlinie waren in de strijd tegen IS, maar die geen partij zijn voor een militair zwaar uitgerust leger met ± 1 miljoen manschappen. Ondanks het feit dat Turkije nog steeds lid is van de NAVO, laten de Westerse landen toe dat het land raketten koopt bij de Russen, waarmee het zelf trouwens af en toe overhoop ligt.
Kortom, laat Erdogan doen wat hij niet laten kan, maar geef hem en zijn dictatoriaal regime a.u.b. geen miljarden steun meer voor een toetreding die er nooit zal komen. Als de Russen in de fout gaan, worden ze meteen bestraft met sancties, maar de Turken krijgen er nog geld bovenop. Waar is de logica?
Het is me wat in dit landje, van het ene schandaal in het andere, waarbij het Federaal Voedselagentschap (FAVV) en de top van de Belgische luchtmacht de kop van jut zijn.
Over het vleesschandaal, dat hoofdzakelijk gaat over het Veviba vleesbedrijf in Bastenaken, zouden er al meer dan een jaar geleden alarmerende berichten zijn geweest, die de FAVV zou hebben doorgespeeld naar het Gerecht, maar waar niets mee gedaan werd. Het gevolg daarvan is een zoveelste spelletje Belgisch zwartepieten, omdat de topman (zeg maar hoofdverantwoordelijke) van de FAVV van liberale strekking zou zijn en die van het gerecht CD&V minister Geens. Er zou een volledige herschikking komen van de FAVV, omdat men daar over te weinig personeel zou beschikken. En dat in een land waarin bij een recente vergelijking nog gebleken is dat we hier t.o.v. Nederland zo’n 3.750 ambtenaren teveel zouden hebben. Onze groenen en roden hoopten al meteen op een herhaling van de dioxinecrisis, maar moeten het deze keer zonder Verhofstadt doen of iemand anders die bereid is zijn eigen principes te verloochenen, wat tot nu toe niet het geval blijkt te zijn.
De zaak van de F16’s is andere koek. Zowat de hele luchtvaarttop bij het ABL (‘Armée belge/Belgische leger’, in mijn tijd heette dat ‘Arm Belgisch Leger’) zou op de hoogte geweest zijn van een studie, nota bene: van hieruit aangevraagd, van constructeur Lockheed Martin, dat onze F16’s – ondertussen zo’n 40 jaar oud – nog zeker zes jaar langer in de lucht zouden kunnen blijven dan tot nu toe gedacht. Dat, terwijl men die dingen binnenkort wil vervangen door de modernere (en peperdure) F35’s. Alleen de stafchef en de minister van Defensie wisten niets van die studie. Die laatste heeft nu een eigen audit gevraagd over de zaak en de uitslag ervan zullen we pas kennen op 18 april. Dat worden dus letterlijk vijgen na Pasen.
Volgens mij kan het best zijn dat onze F16’s nog zes jaar (én langer) in de lucht kunnen blijven. Onze NAVO-bondgenoten die samen met ons leger destijds de F16’s kochten en waarmee we een samenwerkingsverband hebben in NAVO-verband (niet alleen de U.S., maar ook Nederland*, Denemarken en Noorwegen), hebben echter ondertussen al gekozen voor de F35. Dat betekent dat de Belgische F16’s, mochten ze nog x-aantal jaren blijven vliegen, zowat de kneusjes van de NAVO zullen worden. Qua carrosserie zal dat geen probleem geven, wel qua uitrusting, kwetsbaarheid en kosten, die laatste ook al omdat we die niet meer met de bondgenoten zullen kunnen delen. Nu reeds worden onze F16’s, die al eens een upgrading bekomen hebben, bijna alleen nog gebruikt voor verkenningsvluchten of gerichte bombardementen die geen speciale risico’s inhouden, zoals bv in Irak en Syrië waar geen competente luchtafweer te vrezen viel en waar men alleen uitvloog na goedkeuring van de Ruski’s. Bij niet vervanging eindigen die F16’s zoals hun voorgangers, de Starfighters (ook wel eens ‘stortflyers’ genoemd, roemloos.
Kortom, het wordt aftellen naar 18 april om te weten te komen hoe het allemaal gaat aflopen. Misschien weet onze nationale Charel tegen die tijd ook wat hij Trump en Co op de volgende NAVO-top in juni gaat vertellen. Als België bv zou beslissen de F16’s langer te laten vliegen en de bestelling van de F35 uit te stellen (of erger: niét te doen), dan gaan de Yankees ons vragen ons budget binnen de NAVO bij te passen, zoals eerder ooit was afgesproken. Dan zal België geen nieuwe vliegtuigen hebben, maar wel een nog groter gat in zijn begroting…
* De landingsstellen van de F16’s bestemd voor België, Nederland en Denemarken, werden rond de jaren 1980 gemaakt in de Special Products Factory van DAF in Eindhoven. Ik werkte daar toen bij de afdeling Bezoeken en ben er enkele keren met bezoekers geweest. Die aparte fabriek assembleerde o.a. ook de Duitse Leopard tanks.
Marc Van Peel houdt het voor bekeken in Antwerpen. Nu nog havenschepen, zal hij bij de gemeenteraadsverkiezingen geen kandidaat meer zijn voor CD&V. Als reden geeft hij op dat hij volgend jaar 70 wordt en dat het welletjes is geweest na bijna 40 jaar in de politiek gezeten te hebben. Daar kan ik best inkomen, al is er ook het feit, dat hij er helemaal niet zeker van is dat zijn partij straks nog zal meespelen om de koekenstad te besturen. Bij de vorige plaatselijke verkiezingen was het al kantje boord, toen zowel CD&V als Open VLD samen opkwamen met de SP.a en het bijna een pijnlijke afgang werd. Gelukkig waren beide partijen zo leep hun wagentje aan dat van de zegevierende Vlaamsnationalisten te kunnen koppelen, wat voor Van Peel die plaats van havenschepen opleverde. Zelfs al mocht CD&V straks weer meespelen, is het verre van zeker dat hij die job zou kunnen verder zetten, want daar zou Kris Peeters, de nieuwe CD&V-lijsttrekker, wel eens mee kunnen gaan lopen. Al is ook dat laatste twijfelachtig, want met de ervaring die Annemie Turtelboom bij de vorige stembusslag in Antwerpen opdeed – zij was toen ook federaal minister – is het niet eens zeker dat CD&V er veel meer stemmen zal halen. CD&V stelt in Antwerpen niet veel meer voor en het is een feit dat de Sinjoren niet makkelijk hun stem geven aan ‘boerkens van den boiten’, zelfs niet als die uit de federale regering komen.
In de jaarlijkse gemeente- en stadsmonitor, die de Vlaamse overheid dezer dagen publiceerde, blijkt trouwens dat de koekenstad het niet slecht doet. T.o.v. die van 2011 zou het vertrouwen in het stadsbestuur er zo’n 9% gestegen zijn, een pluim die Bart De Wever op zijn hoed mag steken, tot spijt van wie ’t benijdt (in de eerste plaats Wouter de Stadskabouter). In dezelfde monitor waarbij de 13 grootste centrumsteden vermeld worden, staat Mechelen op kop, vallen Leuven en Gent – allebei bestuurd door paarsgroen – terug en behoudt ruziemakend Turnhout de rode lantaarn.
Onze media lachen met Trump als die zegt ‘Make America great again’, maar in feite zegt Poetin niets anders voor zijn Rusland en daarmee wordt niét gelachen. Vladimir Poetin, de ex-spion die president werd van het grootse land (qua oppervlakte) ter wereld, heeft de zoveelste presidentsverkiezingen in eigen land overtuigend gewonnen. Er was de nodige fraude mee gemoeid, het was zelfs open en bloot te zien op de Tv, maar dat neemt men de Russen niet meer kwalijk. Of het nu over politiek, militaire zaken, sport of kunst gaat, geen mens die er nog van wakker ligt als de Russen vals spelen. Nu, fraude of niet, de opkomst bij de verkiezingen was zo’n 68% en het stemmenaantal van Poetin 75%, zodat het allemaal weinig zal uitgehaald hebben. De internationale waarnemers vonden het zelfs geen echte verkiezingen, want alles stond bij voorbaat al zo goed als vast. De belangrijkste tegenkandidaat haalde amper 15% en dat was een steenrijke miljonair die de kandidaat was voor de communisten. Kan daar allemaal.
Poetin omschreef de implosie van de Sovjet Unie ooit als de grootste geopolitieke ramp van de 20ste eeuw. M.a.w. als het aan hem ligt, wil hij terug naar af. De doorsnee Rus, die wat verdragen kan, steunt hem daarbij. Vóór Poetin had die het heel slecht, sinds Poetin minder slecht. Dat Poetin regelmatig niet volgens de regeltjes speelt, wordt hem vergeven. Hij gaat nu zijn vierde ambtstermijn in als president en het zou me niet verwonderen mocht ook hij straks president voor het leven worden, net zoals Xi Jinping in dat andere (ex?) communistisch land dat ondertussen ook het kapitalisme omarmd heeft.
Na de implosie van de Sovjet Unie had zich in Rusland een nieuwe klasse gevormd: de oligarchen. Zij verzamelden de deelbewijzen van de geprivatiseerde fabrieken en werden bijna meteen schatrijk. Met de steun van deze nieuwe rijken werd de voormalige spion president, al zouden sommigen van hen zich dat later bitter beklagen. Want Poetin was niet het type dat met zijn voeten liet spelen en duldde geen politieke tegenstand. Wie niet akkoord met hem ging, maakte zich best uit de voeten en was zelfs dan niet meer zeker van zijn leven. In Londen, waar de meerderheid van deze bannelingen naartoe trok, weten ze er ondertussen alles van en gelooft niemand nog dat ze er in Moskou niets vanaf wisten. Er zijn momenteel in Groot-Brittannië al 14 overlijdens van gevluchte Russen waarnaar onderzoeken lopen van de Britse politie en veiligheidsdiensten…
Mede door de westerse sancties na de inname van de Krim en de invallen in Oekraïne ligt de Russische economie wel in de lappenmand. Die invallen waren trouwens geen precedent, want enkele jaren eerder was er al de Russische inval in Georgië, waarbij dat land Abchazië en Zuid-Ossetië kwijtspeelde. De aanslagen in en rond Londen zullen de situatie niet verbeteren. Als de Russische bevolking echter bereid is offers te blijven brengen – ze noemen dat daar ‘passionarnost’ – zal Poetin daarvan niet wakker hoeven te liggen. Net als vroeger in de geschiedenis zal dit betekenen dat Rusland afstand neemt van het Westen. In het verleden heeft dat nooit lang stand gehouden, denk maar aan Peter De Grote en Catharina II, die als aanhangers van de Westerse Verlichting de klok terug draaiden. Ook diegenen die nu vertellen dat het gevaar voor Rusland altijd uit het Westen kwam, waarbij dan de namen van Napoleon e Hitler vallen, zitten er naast. Het grootste gevaar dat Rusland ooit gekend heeft, de Gouden Horde, kwam uit het Oosten, toen Batu Khan, de kleinzoon van Dzjengis Khan, bijna heel Rusland, Polen en Oekraïne veroverde, de Krim inbegrepen. Misschien ligt de waarheid in het midden en is de grootste bedreiging nu, dat men denkt dat Poetin het allemaal alleen wel zal kunnen rooien…
* ‘The spy who came in from the cold’ was een roman van John Le Carré, die vlak na WOII een groot succes kende en daarna met evenveel succes in zwart-wit verfilmd werd door de Brit Martin Ritt, met in de hoofdrol Richard Burton, die daarvoor een Oscarnominatie kreeg. Het ging toen wel over een Britse dubbelspion die ‘vluchtte’ naar de DDR, waar later ook Poetin gestationeerd zou worden. De verleiding was me dan ook te groot om die titel niét te nemen...
Zo’n half jaar geleden kondigde Laurette Onkelinx aan dat ze niet meer zou opkomen bij de volgende verkiezingen. Dat zal nog zo wel zijn, maar het betekent niet dat ze uit de politiek stapt. Ze is nl nog steeds Brussels federatievoorzitster en dat zal men geweten hebben. Het blijkt nu immers dat tante Laurette aan het lobbyen is om enkele vrienden in de politiek te lanceren. In de eerste plaats een zekere Julien Uyttendaele en laat dat nu toevallig haar stiefzoon zijn, de zoon van haar tweede man. Ze zet daarmee de ons-kent-ons politiek van de Belgische socialisten verder, zowel die van ten noorden als van ten zuiden de taalgrens. Dat de PS geteisterd wordt door corruptie en nepotisme, schijnt haar nog steeds niet te deren. Die affaire Uyttendaele is trouwens klein bier tegenover wat ze zinnens is met een andere nieuwkomer. Die heet Cathérine Moureaux, die onlangs van Schaarbeek naar Molenbeek verhuisde om er straks mee te dingen naar de verloren burgemeestersjerp van haar papa, Philippe Moureaux, in de wandeling ‘Flup Moustache’ geheten. Dat is de man die 18 jaar lang de gemeente daar mismeesterde en in feite de hoofdschuldige is van zowat alles wat daar is misgelopen, met als orgelpunt de zware terroristische aanslagen in Parijs, Brussel en Zaventem. Voor Laurette en de PS blijkt dat geen reden te zijn om er verder te kunnen potverteren en de zaak misschien opnieuw uit de hand te laten lopen.
Wat al even erg is, is dat de PS in Brussel, waar ze na de schandalen dreigt de helft van haar kiezers te verliezen, de regel wil terugdraaien waardoor de N-VA mogelijks straks een blokkeringsmogelijkheid krijgt als die er de meerderheid van de Vlaamse stemmen zou behalen. Er bestaat nl een kans om dat ongedaan te maken dank zij een maatregel van (nog maar eens) de paarsgroene regering Verhofstadt, die indertijd bedoeld was om de opkomst van het Vlaams Blok te stoppen. Dit laatste is echter alleen mogelijk als de Vlaamse partijen die nu deel uitmaken van de Brusselse regering daarmee instemmen. Dit maakt dat Vanhengel (Open VLD) en Debaets (CD&V) het lot van de Vlamingen in Brussel in handen zouden kunnen hebben. Een weinig rooskleurig vooruitzicht, als men het mij vraagt. De PS vindt trouwens dat België te veel ‘vervlaamst’. Was het maar waar. Op zo goed als alle Europese gewestelijke rankings staat Vlaanderen bij de eerste helft, Wallonië ergens achteraan en Brussel zo goed als nergens. Als het van Onkelinx en haar PS afhangt, zal een verbetering daar nog niet voor morgen zijn.
