|
Onze media lachen met Trump als die zegt ‘Make America great again’, maar in feite zegt Poetin niets anders voor zijn Rusland en daarmee wordt niét gelachen. Vladimir Poetin, de ex-spion die president werd van het grootse land (qua oppervlakte) ter wereld, heeft de zoveelste presidentsverkiezingen in eigen land overtuigend gewonnen. Er was de nodige fraude mee gemoeid, het was zelfs open en bloot te zien op de Tv, maar dat neemt men de Russen niet meer kwalijk. Of het nu over politiek, militaire zaken, sport of kunst gaat, geen mens die er nog van wakker ligt als de Russen vals spelen. Nu, fraude of niet, de opkomst bij de verkiezingen was zo’n 68% en het stemmenaantal van Poetin 75%, zodat het allemaal weinig zal uitgehaald hebben. De internationale waarnemers vonden het zelfs geen echte verkiezingen, want alles stond bij voorbaat al zo goed als vast. De belangrijkste tegenkandidaat haalde amper 15% en dat was een steenrijke miljonair die de kandidaat was voor de communisten. Kan daar allemaal.
Poetin omschreef de implosie van de Sovjet Unie ooit als de grootste geopolitieke ramp van de 20ste eeuw. M.a.w. als het aan hem ligt, wil hij terug naar af. De doorsnee Rus, die wat verdragen kan, steunt hem daarbij. Vóór Poetin had die het heel slecht, sinds Poetin minder slecht. Dat Poetin regelmatig niet volgens de regeltjes speelt, wordt hem vergeven. Hij gaat nu zijn vierde ambtstermijn in als president en het zou me niet verwonderen mocht ook hij straks president voor het leven worden, net zoals Xi Jinping in dat andere (ex?) communistisch land dat ondertussen ook het kapitalisme omarmd heeft.
Na de implosie van de Sovjet Unie had zich in Rusland een nieuwe klasse gevormd: de oligarchen. Zij verzamelden de deelbewijzen van de geprivatiseerde fabrieken en werden bijna meteen schatrijk. Met de steun van deze nieuwe rijken werd de voormalige spion president, al zouden sommigen van hen zich dat later bitter beklagen. Want Poetin was niet het type dat met zijn voeten liet spelen en duldde geen politieke tegenstand. Wie niet akkoord met hem ging, maakte zich best uit de voeten en was zelfs dan niet meer zeker van zijn leven. In Londen, waar de meerderheid van deze bannelingen naartoe trok, weten ze er ondertussen alles van en gelooft niemand nog dat ze er in Moskou niets vanaf wisten. Er zijn momenteel in Groot-Brittannië al 14 overlijdens van gevluchte Russen waarnaar onderzoeken lopen van de Britse politie en veiligheidsdiensten…
Mede door de westerse sancties na de inname van de Krim en de invallen in Oekraïne ligt de Russische economie wel in de lappenmand. Die invallen waren trouwens geen precedent, want enkele jaren eerder was er al de Russische inval in Georgië, waarbij dat land Abchazië en Zuid-Ossetië kwijtspeelde. De aanslagen in en rond Londen zullen de situatie niet verbeteren. Als de Russische bevolking echter bereid is offers te blijven brengen – ze noemen dat daar ‘passionarnost’ – zal Poetin daarvan niet wakker hoeven te liggen. Net als vroeger in de geschiedenis zal dit betekenen dat Rusland afstand neemt van het Westen. In het verleden heeft dat nooit lang stand gehouden, denk maar aan Peter De Grote en Catharina II, die als aanhangers van de Westerse Verlichting de klok terug draaiden. Ook diegenen die nu vertellen dat het gevaar voor Rusland altijd uit het Westen kwam, waarbij dan de namen van Napoleon e Hitler vallen, zitten er naast. Het grootste gevaar dat Rusland ooit gekend heeft, de Gouden Horde, kwam uit het Oosten, toen Batu Khan, de kleinzoon van Dzjengis Khan, bijna heel Rusland, Polen en Oekraïne veroverde, de Krim inbegrepen. Misschien ligt de waarheid in het midden en is de grootste bedreiging nu, dat men denkt dat Poetin het allemaal alleen wel zal kunnen rooien…
* ‘The spy who came in from the cold’ was een roman van John Le Carré, die vlak na WOII een groot succes kende en daarna met evenveel succes in zwart-wit verfilmd werd door de Brit Martin Ritt, met in de hoofdrol Richard Burton, die daarvoor een Oscarnominatie kreeg. Het ging toen wel over een Britse dubbelspion die ‘vluchtte’ naar de DDR, waar later ook Poetin gestationeerd zou worden. De verleiding was me dan ook te groot om die titel niét te nemen...
|
