Er is een nieuwe term in de politieke discussies: de "Wallonisering". De uitdrukking werd, bij mijn weten, gelanceerd in een essay van Geert Noels, ex-beursgoeroe bij Alfacam en sinds vorig jaar hoofd zijn eigen Econopolis, een financiële denktank. Noels is eerder een belgicist, dus niet meteen verdacht van Vlaamse sympathieën, zodat men niet direct weer moet gaan denken dat het de Vlaamse nationalisten zijn die denigrerend zouden doen over Walen. De volledige titel van zijn essay is trouwens "De Wallonisering van Vlaanderen". Met die wallonisering bedoelt Noels, dat de Vlaamse overheid zich steeds meer bemoeit met veel zaken waar ze beter haar handen af zou houden. Zoals ze nu bezig is, remt ze meer af dan ze vooruit helpt. Het bedrijfsleven wordt nu ook in Vlaanderen, zoals dat in Wallonië gebeurt, steeds meer geconditioneerd in haar werk. Voor elke beslissing heeft men tegenwoordig adviezen nodig van de Serv, Mina Raad en andere instanties. Het gaat zo ver dat in Vlaanderen het mogelijk wordt, dat één ambtenaar - soms zelfs met de beste bedoelingen - eender welk dossier kan tegenhouden. Op die manier wordt het zelfs mogelijk dat men voor de goedkeuring van dossiers soms tot tientallen instanties moet raadplegen, wat leidt tot enorm geld- en tijdverlies. De fameuze uitspraak van wijlen Gaston Geens, dat wij Vlamingen moesten trachten dat wat we doen, beter te doen, lijkt dan ook reeds een ver verleden. Men is zich in Vlaanderen van bewust, dat er iets moet gebeuren om ervoor te zorgen dat we niet opnieuw een arm gewest worden, waar steeds meer mensen rechtstreeks of onrechtstreeks van de staat moeten leven, zoals dat nu in Wallonië het geval is: werklozen, al dan niet echte asielzoekers, maar ook ambtenaren. De reden, waarom er de dag van vandaag procentueel meer Vlamingen dan Walen werkloos worden, is juist omdat in Wallonië zo'n 40% van de bevolking van de staat leeft. Op die manier geraken we nooit uit het dal. Dit alles gezegd zijnde, moet mij van de lever dat er in het hele essay van de geleerde Noels, één groot hiaat is. Er staat nl geen jota in over de fameuze transfers, typisch voor een Belgicist, die zoiets als normaal beschouwt. Vlaanderen blijft jaarlijks tot 12 miljard euro van zijn welvaart afgeven, zonder dat er met dat geld veel meer gebeurt dan dat het ten zuiden van de taalgrens wordt uitgedeeld. Stel eens voor dat we bv nog maar de helft voor eigen gebruik zouden kunnen aanwenden. De wereld zou er bij ons snel ander uit zien. En daarmee slaan we weer eens op dezelfde spijker: er is een staatshervorming nodig en liefst zo snel mogelijk. Want met beter hopen is de tijd verlopen...
Het gaat niet goed met de euro. Het zwakste broertje uit de eurozone, Griekenland, ligt op apegapen terwijl Portugal en Spanje naar adem snakken. Ook bij ons is men er zeker niet gerust in. Zolang het allemaal goed ging met banken en economie, leken de bomen tot aan de hemel te groeien. Dat blijkt dus weer eens niet het geval te zijn. Vroeger had een land met een eigen munteenheid heel wat mogelijkheden om aan een slechte financiële situatie een mouw te passen. De munteenheid werd bv gedevalueerd. Sinds de euro kan dat niet meer. Ook de eigen, meestal verlieslatende staatsinstellingen en dito maatschappijen subsidiëren mag niet meer van Europa. Een gezonde begroting, die daaraan zou kunnen verhelpen, zit er - zeker sinds de crisis - ook al niet meer in. Veelbetekenend is dat bv landen zoals Denemarken, Noorwegen en Zweden, die niét meedoen met de euro, wel nog zo'n gezonde begroting hebben, met een staatsschuld van bij de 40%. Wij zitten straks aan 100%, evenals de "piggs"landen, waarbij Griekenland al ergens boven de 120% hangt. In de landen waar de crisis het ergst toeslaat, zal er dus driftig moeten bespaard worden. Griekenland staat al min of meer onder curatele. Als gevolg van de besparende maatregelen komen zowel daar als in Portugal de ambtenaren al op straat. Zij willen van geen inleveren weten. In België, met zijn almachtige vakbonden en een PS die de huidige federale regering domineert, is het echt koffiedik kijken wat er hier nog gaat gebeuren. Maar het zit helemaal niet goed met de euro. Het wordt "fasten seat belts".
Over onze politie en justitie kunnen sterke verhalen verteld worden, maar, mijns inziens, is de grootste gaffe die er op dat gebied in ons land ooit gemaakt is, de zgz affaire van de Bende van Nijvel. Die pleegde in het begin van de jaren tachtig een reeks moorddadige overvallen, waarbij in totaal niet minder dan 28 dodelijke slachtoffers vielen. Men heeft sindsdien (de laatste overval dateert van 25 jaar geleden!) geen enkel spoor van deze bende teruggevonden. In eerste instantie was het parket van Dendermonde met de zaak bezig. Toen men daar op een gegeven ogenblik ontdekte, dat er misschien een link was met een eerdere onopgeloste zaak, nl die van de roze balletten, een seksschandaal waarbij zelfs enkele "hoogwaardigheidsbekleders" zouden betroken zijn geweest, werd het hele dossier van de Bende van Nijvel overgenomen door het parket van Charleroi. Daar belandde het in een kast en was het over en out. De rechter die er officieel met de zaak bezig was, zou later op vervroegd pensioen gestuurd worden, toen bleek dat zijn zoon betrokken zou geweest zijn bij een internationale autozwendel... Om de schijn te redden en zich een geweten te schoppen, werd er ondertussen een cel opgericht die zich uitsluitend nog met deze zaak zou bezig houden. Die cel bestaat nog steeds en - om haar bestaan te verrechtvaardigen - pakt die regelmatig uit met nieuwe initiatieven. Zo werden er - 15 jaar na de feiten - opeens robotfoto's opgemaakt en werden er al enkele keren grote opgravingen gedaan, de laatste vorig jaar bij een autosloper in Dour (Henegouwen), omdat het zou kunnen dat één van de bendeleden na een schietpartij zou zijn overleden en stiekem door de andere bendeleden werd begraven. Let wel op dat alles hier in de voorwaardelijke wijs gebeurt. Nog vorig jaar werd de DNA ontleed van een sigarettenpeukje dat van één van de daders zou kunnen geweest zijn. Klap op de vuurpijl was een studie die rogatoire commissies moest voorbereiden voor eventuele onderzoeken in het buitenland... Het laatste nieuws over de fameuze cel, "Cel Waals-Brabant" genoemd, was van minder goede" aard voor de cel zelf. Eén van de speurders, een zekere Lionel Ruth, werd nl uit de cel ontslagen, nadat bleek dat er in een lade van zijn kantoor een wapen lag van Jean Bultot, ex adjunctdirecteur van de gevangenis van Sint-Gillis, iemand die ooit verdacht werd in de zaak. Het wapen werd nooit door de bende gebruikt, maar er was ook geen verklaring, waarom die Ruth het niet had ingeleverd. De man zou een rijkelijk bestaan leiden en ervan verdacht worden nogal dicht bij het gangstermilieu te staan. Zijn echtgenote werd recentelijk ontslagen uit het ziekenhuis in Charleroi, waar ze werkte, omdat ze de Riziv zou hebben opgelicht... Enfin, de cel kan zich nog een kleine vijf jaar bezig houden met deze bezigheidstherapie, waarna de hele zaak - na 30 jaar - zal verjaren. Tot meerdere eer en glorie van dit heerlijk land.
De meeting tussen de federale en de Vlaamse regering is een flop van jewelste geworden. Het had de start moeten zijn van wat Leterme "het samenwerkingsfederalisme" noemt. Voor zover daar nog iemand in geloofde, zal dat nu wel niet meer het geval zijn, zeker niet langs Vlaamse zijde. We kunnen gerust spreken van een knechtfederalisme dat de regering van ex-Vlaming Leterme zijn vroegere regio wil opleggen. Bij het begin van bovenstaande meeting bleek nl dat de federale regering, zonder enig overleg met de regio's, het begrotingstraject voor de komende maanden al veranderd had, zoals gevraagd door de Europese Commissie. Daarmee werd de Vlaamse regering voor een voldongen feit gesteld. Kris Peeters probeerde nog de schade te minimaliseren om zijn vroegere mentor niet al te veel voor het hoofd te stoten, maar het kwaad was geschied. Vice Lieten (SP.a) liet er geen twijfel over bestaan: zo'n federale houding, zei ze, is gewoon arrogant. Ik heb daarover tot nu toe geen mening gehoord van de N-VA, maar neem aan dat die minstens dezelfde zal zijn. Daarmee zit CD&V in de Vlaamse regering in de reeds lang gevreesde spreidstand en moeten Kris en Co eindelijk eens klare wijn schenken: wordt het Vlaanderen of wordt het het België van Leterme? Als SP.a en N-VA voet bij stek houden - en waarom zouden ze niet? - dan kan de Vlaamse CD&V niet anders dan bakzeil halen. Een alternatief is er niet, zelfs niet met de collaboralen. Zowel op federaal niveau als op het Vlaamse zitten CD&V en Open VLD in een minderheidspositie en is er ook geen oppositiepartij die hen daar zomaar uit zal halen, integendeel. Leterme gaat zo stilaan de weg op van wijlen Hugo Schiltz: eerst de partij groot maken, om ze daarna eigenhandig af te breken. De geschiedenis blijft zich herhalen.
Vandaag is er een interessante ontmoeting op politiek vlak. Federale Leterme gaat met regionale Peeters overleggen hoe het verder moet met zijn zgn "samenwerkingsfederalisme". Onder tsjeven zou dat geen probleem mogen zijn, maar toch zitten er aardig wat addertjes onder het gras. Veel van de problemen die Peeters zal aankaarten, zijn nl ooit al eens door Leterme geuit. Toen had hij echter Peeters' petje op en nu dat van federaal premier. Aan alles wat Leterme in die tijd gezegd heeft, wil hij liever niet meer herinnerd worden. De man van de 800.000 voorkeurstemmen is Vlaanderens grootste woordbreker en windhaan geworden. Mocht de N-VA niet mee in de Vlaamse regering zitten, dan konden we er nu al zeker van zijn, dat Vlaanderen voor de zoveelste keer bij de bok zou gezet worden. Als de partij van De Wever echter het been stijf houdt, kan Peeters weinig anders doen. Dat betekent ondermeer: - Geen afzwakking van de RVA-controles (tegen de PS en de rode vakbond in). - Geen afzwakking van de pogingen om de 55-plussers aan het werk te houden (tegen het Milquettaplan in). - Specifieke maatregelen per gewest in de ziekteverzekering en de werkgelegenheid (tegen de francofone partijen in). - Het wegwerken van de onrechtvaardigheden op gebied van verkeer (de flitspalen) en de douanediensten (die de logistieke uitbouw van Vlaanderen tegenhouden). En zo zijn er nog wel een half dozijn punten, waarop Vlaanderen en België met elkaar zullen botsen. Peeters moet dan ook gewoon consequent blijven, dit in tegenstelling tot de kazakdraaier Leterme, die nu het tegenovergestelde doet van had hij had gedaan toen hij nog op Peeters' plaats zat en van wat hij ooit zijn kiezers beloofde. Verhofstadts geest blijft rondspoken...
N.a.v. de heisa rond de voorgestelde nultolerantie t.o.v. de criminaliteit in Brussel, is nog maar eens duidelijk gebleken, dat bijna alles in dit land communautair geladen is. De Vlamingen willen in Brussel een nultolerantie, de francofonen willen dat niet. Die blijven zweren bij preventie alhoewel de geschiedenis heeft geleerd, dat het weinig uithaalt. Op het (voorlopige) einde van het verhaal, is er dan weer een oplossing à la belge uit de bus gekomen, die niemand bevredigt: men wil een nultolerantie invoeren, maar alleen in bepaalde wijken. Dat haalt natuurlijk niets uit, want in deze tijd van GSM, SMS en PC zullen de doorgaans jonge criminelen al lang hun werkterrein verlegd hebben naar wijken waar (nog) geen nultolerantie is. Daarenboven hebben de Brusselse rechters, die nu hun werk al niet aankunnen (een reden temeer om B-H/V ook gerechtelijk te splitsen), al laten weten dat zij voor extra werk geen tijd zullen hebben. De Brusselse burgemeesters willen daarenboven niet weten van één politiezone voor de hele stad. Daarmee verspelen ze nl een deel van hun macht(eloosheid) in hun eigen baronie. Flup Moustache, van Molenbeek, kwam gisteren op het journaal nog vertellen dat in zijn gemeente er de laatste tien jaar 10% meer bewoners zijn bijgekomen, maar hij voor zijn politie geen extra geld krijgt. Om de poen is het dus te doen. Als men in heel Brussel één politieapparaat had, zoals bv in Antwerpen, dan zou dat al een hele besparing zijn en heeft men daarvoor geen extra geld meer nodig. Wie zich in de hele discussie ook weer komt moeien is professor Brice De Ruyver, de vroegere veiligheidsadviseur van Verhofstadt. Hij vindt het niet kunnen dat men bij een veroordeling tot zes maanden niet naar de gevangenis moet en zelfs niet tot drie jaar. In dat laatste geval krijgt de veroordeelde een enkelband (wanneer die ooit voorhanden is). De Ruyver is een hypocriet, want hij ligt zelf mede aan de basis van die verkrachte wetten en heeft daarvoor evenveel boter op zijn hoofd als Verhofstadt én la Onkelinx. Ondertussen blijkt, dat de criminaliteit niet alleen in Brussel, maar ook in Antwerpen en waarschijnlijk ook daarbuiten, blijft stijgen. Dat krijgt ge als ge criminelen de indruk geeft niet (of niet zwaar) gestraft te zullen worden. Tenslotte nog dit: de nultolerantie is geen uitvinding van de huidige regering of de traditionele partijen. Het Vlaams Blok/Belang stelt dat al twintig jaar voor. Nu blijkt, dat die partij het weer eens bij het rechte eind had, maar dat anderen met de pluimen willen gaan lopen. Nog zien, of het zal lukken. Vraag het maar eens aan een zekere Leterme, die ooit ook eens campagne voerde met de argumenten van het VB. Daaraan wil hij tegenwoordig liever niet meer herinnerd te worden...
Enkele jaren geleden haalde Telenet op, eigen houtje, zo maar even acht zenders van de kabel, waaronder CNN, BC World, Tv-España en Arte, allemaal zenders die wij regelmatig bekeken en beluisterden. Dat laatste gold dan zeker voor de cultuurzender Arte, een van de weinig zenders waar men regelmatig klassieke muziek liet (en nog laat) horen en zien. Om de weggenomen zenders nog te kunnen ontvangen, moesten we een speciale digibox kopen, wat we toen ook gedaan hebben. Daarvan hebben we nooit spijt gehad. Gisteren bv was er de hele dag klassieke muziek op Arte, van ergens in de ochtend tot half negen 's avonds. Men zond er de "Folle Journée de Nantes" uit, een jaarlijks terugkomend ééndaags muziekfestival, dat dit jaar in het teken stond van de tweehonderdste geboortedag van pianist/componist Frederic Chopin. Om het zeker niet eentonig te laten worden, had men er ook muziek van andere componisten uit Chopins tijd bijgehaald, zoals Paganini, Liszt en Hector Berlioz. Van deze laatste speelde men de Symphonie Fantastique, een symfonie die inderdaad fantastisch is en niet gemakkelijk om goed te spelen. Die taak werd echter probleemloos uitgevoerd door Anima Eterna*, het Vlaams orkest uit Brugge, onder leiding van dirigent en stichter Jos van Immerseel. Het zou verkeerd zijn dit orkest te vergelijken met de mastodonten uit Amsterdam, Berlijn en Wenen, omdat van Immerseel met een kleinere bezetting werkt en omdat zijn muzikanten spelen op originele instrumenten uit de tijd van de componisten. Dat maakt echter, dat men feitelijk de stukken hoort zoals ze werden uitgevoerd in de tijd toen ze pas gemaakt waren en toen doorgingen voor moderne muziek. Anima Eterna deed dat met veel bravoure en prachtig uitgewerkte klanken. Het is niet de eerste keer dat we dit Vlaams orkest op Arte te horen en te zien kregen. Recentelijk kregen we van hen ook de derde van Ludwig van Beethoven (Vlaming van oorsprong!) te horen, de zogenoemde "Eroica". Als Vlamingen mogen we fier zijn hier zo'n orkest te hebben. Het is daarom wel ergerlijk, dat we naar vreemde zenders moeten overschakelen om het puikje van onze eigen klassieke muziek te kunnen meemaken. Buiten een schaarse vertoning op zondagmiddag (als er geen tennis of cyclocross is), krijgen we op onze openbare omroep zo goed als nooit klassieke muziek voorgeschoteld. Het zou eens iets anders zijn dan de steeds terugkerende pop en ander lawaai, om nog maar te zwijgen van de diverse quizjes en praatprogramma's met steeds dezelfde ons-kent-ons figuren, waarin men klaarblijkelijk geen twee zinnen kan zeggen zonder dat er enkele schunnige moppen bij te pas komen. Het kan misschien zijn, dat er de dag van vandaag minder mensen geïnteresseerd zijn in klassieke muziek, maar dat is relatief. Vorig seizoen waren er 340.000 bezoekers die naar de live-uitzendingen van de opera's kwamen kijken in de filmzalen. En probeer maar eens een abonnement te versieren in eender welk Belgisch operahuis... Kortom, met onze cultuur is het triestig gesteld, tenzij men vindt, dat Eurosong, K3, Sterren op de dansvloer en aanverwanten daar de hoofdbrok van moeten zijn.
* Anima Eterna is de (vrije) Latijnse vertaling van van Immerseels familienaam!
