Volgens het Wereld Economisch Forum staat België momenteel op de 20ste plaats in de index van het landelijk concurrentievermogen. Dat is enkele plaatsen lager dan de vorige studie, terwijl bv Nederland op 4 staat en Duitsland op 6 (Zwitserland op 1). Het kan nog slechter, want in het klassement van de Wereldbank waarop men een onderneming kan starten, staat België op plaats 52, na Rusland en Bulgarije, terwijl een normaal vergelijkbaar Europees land zoals Denemarken op plaats 3 staat.
Grote verrassingen zijn deze voor dit land slechte klasseringen niet en niets laat voorzien dat het de volgende jaren plots beter zal worden. Als gevolg daarvan is er in De Tijd van dit weekeinde een open brief verschenen van een twintigtal zakelijke en culturele toplui, die de Belgische politici oproepen daar iets aan te doen. Of dat veel zal uithalen is een andere vraag. België is een ingewikkeld land dat er ook de volgende jaren niet eenvoudiger op zal worden.
De verschillende politieke coalities, die nog eens kunnen verschillen naargelang de regio’s, leiden tot immobilisme. Zo goed als nergens vindt men er een lange termijnvisie op problemen die om een oplossing vragen. Denk maar aan migratie, mobiliteit en vergrijzing, om er enkele op te noemen. Er heerst een soort burgerlijke onrust, aangevoerd door o.a. de sociale media, die soms de indruk geven dat de straat en niet de staat het hier voor het zeggen heeft. Om daarin verandering te brengen, zouden de politieke partijen meer moeten gaan samenwerken, over de partij- en taalgrenzen heen. Zie je hier zoiets al gebeuren?
Die Belgische toplui zouden nu ook stilletjesaan moeten weten hoe dit land in elkaar zit. Het oude België komt niet meer terug, gelukkig maar. Om ervoor te zorgen dat we straks nog internationaal zullen mee kunnen, moet dit land anders verdeeld worden, moet er een einde komen aan de transfers die Vlaanderen armer maken en Wallonië niet helpen. Vlaanderen als onafhankelijk regio is levensvatbaar, Wallonië is dat niet en Brussel had nooit een apart gewest mogen worden. Zoals The Economist recentelijk nog schreef, zou niemand dit land, mocht het niet bestaan, nog uitvinden. Jammer genoeg, bestaat het wel en moeten we er mee verder. Men kan vóór of tegen confederalisme zijn, maar het is tenminste een mogelijke oplossing, ook al noemde Charles Michel het recentelijk nog ‘waanzin’. Zolang francofonen en belgicisten daar niet van willen weten, zullen we ook niet weten of dat de oplossing is. Hét probleem is dat de Walen geen alternatief willen, omdat het dan gedaan zal zijn met uit Vlaamse handen te eten. Het afbouwen van de transfers vanaf 2024, zoals overeengekomen bij de zesde staatshervorming, staat nu al weer op de helling.
We kunnen alleen maar hopen dat men er na 26 mei niet meer in zal slagen een federale regering te vormen, zodat men tenslotte verplicht zal worden iets anders te bedenken. Voort blijven klooien zoals men nu bezig is, zal dan geen optie meer zijn.
Er zouden al 480.000 mensen aangeklikt hebben bij ‘De Stem van Vlaanderen’ een initiatief van VTM om kijkers de kans te geven uit te zoeken aan welke partij zij best hun stem kunnen geven. Dat is geen gemakkelijke opdracht, als men weet dat alle partijen, zonder uitzondering, hemel en aarde beloven. Op 1 mei leek het wel een wedstrijd voor het hoogste bod. Er is trouwens geen enkele partij die vertelt hoe ze haar beloften zal waar kunnen maken, laat staan bekostigen. Zo vertelde John Crombez wat zijn partij allemaal wil veranderen: de pensioenleeftijd terug naar 65 jaar, een maandelijks pensioen van 1.500 euro voor iedere gepensioneerde, het terugdraaien van de btw op elektriciteit van 21 naar 6% en nog zo van dat lekkers. Hij zei daar nog bij, dat als de andere partijen er niet akkoord mee zouden gaan, de Vlaamse socialisten niet zouden meedoen. Dat wordt dan verteld door de man die vóór de gemeenteverkiezingen van vorig jaar zei af te zullen treden, mocht zijn partij niet stand houden in de Vlaamse centrumsteden. Bij die verkiezingen verloor de S.P.a haar burgemeesterssjerpen in Gent en Oostende en wie trad er niét af? ‘Den John!’.
De reden waarom de partijen, álle partijen, bij de volgende verkiezingen niet kunnen waar maken wat ze beloven, is omdat er geen geld zal zijn om de kosten ervan te dragen. De oorzaak daarvan ligt nog bij de paarsgroene regering Verhofstadt I, die het door Dehaene opzij gezette spaarpotje voor de vergrijzing (6% van de begroting!) lekker heeft opgesoupeerd. Socialisten, liberalen en groenen zijn dan ook de hoofdschuldigen van het feit dat er straks niets ernstigs meer gerealiseerd zal raken, gewoon omdat er niet alleen geen geld meer voor zal zijn, maar integendeel een gat 7/8 miljard op de begroting bovenop een staatsschuld van meer dan 100% van het bbp. Hopelijk geeft de kiezer bovenvernoemde partijen niet de kans die verkwisting nog eens over te doen.
En dan hebben we het nog niet gehad over wat allerhande groene klimaateisen zullen kosten. Zo kon ‘Calveau’, bij De Vadder op één, niet vertellen wat het afschaffen van de 800.000 bedrijfswagens – een eis van Groen - zou kosten. Almaci kon bij Van Gils & Gasten evenmin de kostprijs van haar klimaatplan geven. En die andere groene inwijkeling, Björn Rzoska, had het op Radio 1, in de ochtend van 23 april, over ‘zeker twee miljard’, maar moest toegeven ‘dat het nog niet concreet becijferd was’. Natte vingerwerk, dus.
---
Er is ook goed nieuws. Donderdagavond heb ik vruchteloos gezocht naar beelden van de 16de spijbelmars in Brussel. Er zouden zo’n 500 betogers geweest zijn, mede dank zij een organisatie die zich bezig houdt met armoedebestrijding en die donderdag mee opstapte. ‘Armoe troef’, zeg maar.
Het zat er weer eens bovenarms op in de multiculturele stad die Brussel wil zijn. Een Schaarbeeks gemeenteraadslid met de oer-Belgische naam Yusuf Yldiz (CD&V!) liet via zijn Facebookpagina weten dat er in een Schaarbeekse kleuterklas een meisje van vier jaar zou zijn verkracht. Men had thuis nl bemerkt dat het kind bloedsporen in haar broekje had. Een tweede gemeenteraadslid met de even Belgisch klinkende naam CellouSatina Diallou (PS) riep, eveneens via de (a)sociale media iedereen op om naar de school te gaan ‘om verder druk op de zaak te zetten’. De meeste buurtbewoners, van Guinese afkomst, deden dat ook en maakten er zoveel kabaal, dat de politie moest tussenbeide komen en tenslotte zelfs traangas moest gebruiken om het donkerhuidige gepeupel uiteen te drijven. Die hebben dan geen nagel om zich te krabben, maar vergapen zich wel aan hun smartphone, die ze zich blijkbaar kunnen veroorloven. Yldiz’ boodschap werd zo’n 170.000 keer bekeken en meer dan 3.000 keer gedeeld…
Daar hield het trouwens niet bij op, want toen bleek dat het kind helemaal niet verkracht was, maar het bloeden het gevolg was van een infectie, geloofde men het parket niet. Die infectie was vastgesteld door meerdere dokters, waaronder een wetsdokter en een team van gespecialiseerde speurders in zedenzaken. Facebook is voor dat kutvolkje het nieuwe evangelie (of moet ik zeggen koran?).
Schaarbeeks burgemeester Bernard Clerfayt (FDF), ook wel eens ‘Clerfaillite’ genoemd door zijn politieke tegenstrevers, gaat terecht klacht neerleggen tegen drie van zijn eigen gemeenteraadsleden.
De hele zaak doet denken aan wat enkele jaren geleden is gebeurd in kleuterschool ‘De Blokkendoos’ in Hoboken, waar een meute van moslima’s het vel eiste van een 23 jarige kleuteronderwijzeres die er niet minder dat vijf kleuters zou aangerand hebben. Er kwam zelfs een proces van, waarin de kleuterleidster werd vrijgesproken…
Het moet daar gezellig wonen zijn in Schaarbeek. Het doet in elke geval zijn naam van ‘ezelsgemeente’ alle eer aan!
Een analyse van de laatste zgn Pisa-test door de KULeuven heeft uitgemaakt dat zelfs begaafde kinderen slechter presteren als ze naar de zgz concentratieschool gaan (een school met veel allochtone leerlingen) en minder begaafde kinderen beter als ze naar een ‘witte’ school gaan (een school met overwegend autochtone kinderen). Die studie had men zich kunnen besparen, want dat wist elke mens met gezond verstand al jٕáren.
Dat allochtone kinderen in de eerste plaats problemen hebben met het aanleren van onze taal is nu eenmaal een feit. Zolang men die niet onder de knie heeft, kan men van hen niet verwachten dat ze in ‘witte’ scholen zullen kunnen volgen. De reden waarom het dikwijls lang duurt vóór ze fatsoenlijk Nederlands spreken, heeft niet zozeer te maken met het feit dat ze thuis met hun ouders de taal van hun thuisland spreken, maar wel omdat heel wat allochtonen thuis ook nog eens de Tv-programma’s van het thuisland via schotelantennes blijven volgen. Ik verbleef ook negen jaar in Italië met drie kleine kinderen. Wij spraken thuis met elkaar Nederlands – zeg maar Vlaams – maar op Tv was toen – jaren 1960/70 - alles in het Italiaans: RAI Uno en RAI Due. Onze kinderen spraken zelfs Italiaans met elkaar. Dat was voor hen de taal van het spel.
Tenslotte is het ook geen ramp dat allochtone kinderen hier in het bso of tso terecht komen. Als ze het daarin maken, kunnen ze nog steeds verder geraken. Is dat niet het geval, dan worden ze elektricien, timmerman, loodgieter of zo. Die zullen we straks ook nog nodig hebben en verdienen de dag van vandaag goed de kost als ze hun stiel kennen. Geleerde professoren die analyses maken van geleerde testen – en dat ook niet altijd vlekkeloos doen - hebben we al genoeg.
Volgens de recentste studie van Eurostat, het Europees Instituut voor de Statistieken, (op de radio maandagmorgen, maar later niet herhaald op de Tv-journaals) leeft in België één kind op negen in een gezin waar niemand werkt. Dat zou kunnen, maar mocht men diezelfde statistiek eens uitvergroten naar de gewesten toe, dan zou men zien dat de aantallen in Vlaanderen een stuk lager liggen, in Wallonië een stuk hoger en in Brussel nóg hoger, en dit ondanks alle Marshall- en andere plannen, waarmee Wallonië Vlaanderen eens ging inhalen en die miljarden Europese en Vlaamse euro’s hebben gekost.
Als Vlaanderen onafhankelijk zou zijn, dan zou het de op twee na de laagste werkloosheidcijfers hebben van de hele E.U. Een Germaans-Latijnse grens snijdt Europa in twee, waarbij in het noordelijk deel de werkloosheid grotendeels onder de 5% zit en het zuidelijk deel waar de meeste landen er boven zitten, loopt gelijk met onze taalgrens. Vlaanderen past hij het noorden – de ‘Hanze landen’, zoals Nederlands premier Rutte ze nog recentelijk noemde – Wallonië bij het zuiden, de zgz ‘Club Med landen’ van het ‘dolce far niente’.
In Wallonië is het niet verwonderlijk families te vinden waarin drie generaties nooit gewerkt hebben. De kans daar kinderen aan te treffen in een gezin waarin niemand werkt, is dan ook reëel. Zeggen dat men geen werk vindt o.w.v. het taalverschil, is larie. Vanuit Henegouwen, de Belgische provincie van - nota bene - Di Rupo, met het hoogste percentage werklozen, gaat bijna niemand werken in het aanpalend West-Vlaanderen, de provincie met het laagste aantal werklozen, die smeekt om arbeidskrachten. Hun plaats wordt ingenomen door Noord-Fransen, die in eigen land maar twee jaar dopgeld krijgen. De uitdovende werkloosheidsvergoeding, waarover ook bij ons sprake is. C’est l’argent qui fait la guerre.
De echte reden, waarom Wallonië achter blijft, is gewoon omdat dit landsgedeelte al generaties lang geregeerd wordt door links, die er een sport van gemaakt heeft geld te krijgen zónder ervoor te moeten werken. De PS-verkiezingsslogan van een vierdaagse werkweek zonder loonverlies zal dat alleen maar erger maken. Zoals het er nu naar uit ziet zal links er daar nog op vooruitgaan, waardoor de zin om te werken er niet op zal beteren. Een voorbeeld voor deze ingesteldheid is het resultaat door een recente studie van Graydon en Unizo, waaruit blijkt dat Vlaanderen in 2018 liefst 11,6% meer starters kende dan het jaar ervoor en het ingeslapen Wallonië 0,2% minder!
Bart Van Craeynest is de hoofdeconoom van VOKA, het overkoepelend orgaan van de Vlaamse werkgevers (het vroegere VEV) én de Kamers van Koophandel. Na enige eerdere kritiek op zijn uitspraken vanwege onze nationale Charel, besloot Bart de feiten over begroting, budget e.d. eens op een rijtje te zetten en dat mondde tenslotte uit in een boek, dat hij uitgeeft onder de titel ‘Terug naar de feiten. Hoe onze economie er echt voorstaat’.
Volgens Van Craeynest belooft iedereen in deze verkiezingscampagne maar van alles, terwijl we nu al met een groot tekort zitten en de factuur voor de pensioenen en de gezondheidszorg nog jarenlang zal blijven oplopen. Behalve de kosten daarvoor, zullen ook de militaire uitgaven moeten worden opgetrokken tot de minimale NAVO-normen, de infrastructuur moet op peil gebracht worden en het begrotingstekort moet worden weggewerkt. En dan heeft het nog niet gehad over de klimaatfactuur, die – als men roden en groenen zou laten doen – veel burgers van dit land nóg armer zal maken. .Zo zijn er partijen die pleiten voor een verhoging van het minimumloon, maar vergeet men daarbij dat armoede in eerste plaats een probleem is van de niét werkenden. Het verhoogt zelfs de kloof tussen de werkenden en niet-werkenden en hoe groter die kloof wordt, hoe groter de kansen dat die laatsten niet (meer) aan de bak komen.
De gemiddelde werkelijke pensioenleeftijd van mannen én vrouwen bedraagt in België 50,9 jaar, ver onder de officiële leeftijd van 65 jaar. Alhoewel de verhoging naar 66 en 67, die in diverse landen al bestaat, pas zal doorgaan in 2025 en 2030, is driekwart van de Vlamingen er nu reeds tegen. Uitgerekend wat de communisten van de PvdA sinds lang verdedigen…
Dat niet alleen Griekenland en Italië, maar waarschijnlijk straks ook het Frankrijk van Macron er nog slechter voor staan dan dit land, is geen excuus om nu zaken te beloven die niet te verwezenlijken zijn. Zeker voor onze Waaltjes die naar Frankrijk opkijken zoals konijnen naar een lichtbak, is dit slecht nieuws.
In de marge van bovenstaande, nog dit: ook in het verslag van de VOKA-man gaat het bijna uitsluitend om Belgische cijfers, niet onderverdeeld in gewestelijke. Verder is het opmerkelijk dat geen enkele Vlaamse noch Waalse partij in het vooruitzicht van de verkiezingen ook maar één poging doet om de staatsschuld tegen 2024 onder de 100% te brengen. De jeugd van vandaag zou beter daarvoor op straat komen i.pl.v. voor die dikwijls irreële klimaateisen. Tenslotte zal zij het zijn die de rekening gepresenteerd zal krijgen.
Vorige week organiseerde Vlaams nieuwbakken minister Lydia Peeters (Open VLD), opvolgster van Bart Tommelein, een soort mogelijkheid tot groepsaankoop voor elektrische wagens, waarbij men die onder de catalogusprijs kon kopen. Het resultaat was 80 (tachtig) wagens. Vrij weinig, als men weet dat er in het eerste kwartaal van dit jaar zo’n 2.000 elektrische wagens op de normale manier werden verkocht, meestal aan overheden of bedrijven. Het stelt zelfs helemaal niets voor op de markt voor bedrijfswagens, waarvan er zo’n 800.000 zouden rondrijden. 2.655 Vlamingen schreven in voor de groepsaankoop, 1.596 werden doorverwezen naar plaatselijke dealers en daarvan kochten er dus 80 zo’n elektrisch voertuig. Er werden enkele honderden testritten uitgevoerd en het organiserend bedrijf Bobex, dat bemiddelde tussen Vlaanderen en de autosector, vond dat de verkoop er alleszins had voor gezorgd dat het aankopen van een elektrische auto ‘bespreekbaar’ is geworden. Men zou er beter voor zorgen dat die aankoop ‘betaalbaar’ wordt. De goedkoopste elektrische wagen kost vandaag de dag nog altijd drie keer zoveel als een vergelijkbaar type met verbrandingsmotor.
Het verhaal van die elektrische wagens is kenschetsend voor de hele klimaatheisa. Ze zullen er wel komen, maar het zal tijd vragen, niet alleen om ze te maken, maar ook om ervoor te zorgen dat hun actieradius goot genoeg is, dat ze onderhoudsvriendelijk en veilig zijn, er genoeg elektriciteit voorhanden zal blijven en dat alles betaalbaar zal blijven. Het zal erop aankomen een lange termijnvisie te ontwikkelen, waarbij de mensen de tijd krijgen zich aan te passen aan een veranderend klimaat en nieuwe wetten er voortaan rekening zullen moeten mee houden. Tegelijk daarmee moet de héle wereld daaraan mee doen en niet de enen laten betalen voor wat de anderen blijven vervuilen. Of om het concreter te stellen: niet het Westen de rekening te presenteren voor de vervuiling teweeg gebracht door Afrikaanse en Aziatische landen, zoals dat o.a. dreigt te gaan worden in de zaak van het plastic afval in de oceanen, dat voor 90% bestaat uit lozingen via Afrikaanse en Aziatische rivieren.
De mens heeft het klimaat nooit kunnen veranderen. Dat hij alle klimaatveranderingen heeft overleefd, komt doordat hij zich steeds heeft weten aan te passen.
