De regering Leterme I (0,5 voor de Vlamingen) heeft dus het vertrouwen gekregen van de Kamer. Zijn programma, of hoe men het ook zou noemen, werd eveneens besproken in de Senaat, maar van die praatclub heeft de regering tegenwoordig geen bevestiging van vertrouwen meer nodig. De vraag is trouwens, wat die Senaat dan nog voorstelt en hoe die überhaupt moet blijven bestaan, tenzij om de politiek gezakten een lucratief inkomen te bezorgen. Dat laatste geldt trouwens ook voor het Europese parlement, dat enorm veel geld kost en feitelijk overbodig is. Met een uitgebreide commissie en de regelmatige vergaderingen van staatshoofden en gespecialiseerde ministers, kan Europa ook goed functioneren. Evenals bij het tot stand komen van Verhofstadt III, gaat het parlement beginnen met vakantie te nemen. Daarmee wordt nog eens duidelijk dat dit land het feitelijk ook kan stellen zonder een federale regering. De weinige belangrijke taken die het nog vervult, zouden gemakkelijk kunnen worden overgeheveld ofwel naar Europa, waar dat moet, ofwel naar de deelregeringen, waar dat kan. De reden waarom bv de Vlaamse deelregering, toch ook met vijf partijen, zonder meer degelijk werkt, is omdat er primo geen communautaire spanningen zijn en secundo omdat het over genoeg geld beschikt. De federale regering zit constant in geldnood en dat zal er niet op beteren als ze nog maar een deel van haar vooropgestelde doelstellingen wil maken: meer belastingsverlagingen én meer uitgaven. Dat men in een dergelijk scenario Begroting overlaat aan een nieuwkomer en het tegelijkertijd degradeert tot een staatssecretariaat, wijst erop dat men bij Leterme I ofwel niet goed wijs is, ofwel dat men de nieuwkomer, in casu Wathelet Jr, maar gebruikt als stroman. De man zal echter wel bij de meeste vergaderingen van het kernkabinet betrokken worden, zodat de invloed van de meest linkse partij, het CDH, groot zal zijn. Als men daarbij nog bedenkt dat Milquet het departement van Werk gekregen heeft, juist die sector die Vlaanderen wil regionaliseren, dan mag men er van uitgaan dat het driemaal niets zal worden tegen 15 juli. Gelukkig is daar nog de Vlaamse feestdag van 11 juli, uitgerekend vier dagen voordat de eindbeslissing over de staatshervorming zal moeten vallen. Het wordt op die dag voor de Vlamingen dan ook alle hens aan dek. Laat ons die dag even de barbecues en andere volkse vermaken vergeten, de dooie mus waarmee Paars ons de laatste jaren had blij gemaakt. Laat ons van 11 juli een strijddag maken, waarbij Leterme I, met haar francofone meerderheid, duidelijk zal worden gesteld, dat het menens is. Er is trouwens nog een tweede, belangrijke vervaldag. Na de stemming van 7 november 2007 in de Kamer, waarbij de Vlaamse partijen beslisten de kieskring Brussel-Halle/Vilvoorde te splitsen, hebben de francofonen daartegen beroep aangetekend, tot liefst viermaal toe. Welnu, het laatste beroep tegen die splitsing vervalt in mei van volgend jaar. Als er tegen die tijd geen andere oplossing is, wat goed mogelijk is, dan hebben de Vlaamse partijen de kans de splitsing definitief te maken. De kans dat dit zal gebeuren is groot, omdat precies één maand later er de regionale verkiezingen van 2009 aankomen. Hoop doet leven!
Vandaag zal de oranjepaarse regering Leterme 0,5 waarschijnlijk het vertrouwen krijgen, meerderheid tegen minderheid, maar het zal niet van harte zijn, zelfs niet vanwege de eigen achterban. De hele nieuwe ploeg is één grote toegeving vanwege de CD&V. De liberalen krijgen evenveel zetels als de grote overwinnaars van 10 juni 2007 en dit ondanks (of dank zij?) het feit dat ze de hele tijd de kat uit de boom hebben gekeken en tussendoor blijven proberen zijn het Vlaamse kartel uiteen te spelen. Een andere verliezer, de SP, heeft schijnbaar enkele toegevingen gedaan, maar heeft tijdens de korte periode van Verhofstadt III toch maar e.e.a. uit de kast kunnen halen (het stookoliefonds, het kankerplan en het extra jaarlijks miljard voor de ziekteverzekering). De MR is gesust met twee totaal overbodige staatssecretariaten. FDF-er Clerfayt wordt bijgevoegd bij het ministerie van Financiën, dat nu al acht jaar vierkant draait (Reynders benoemde sindsdien zo'n half dozijn kabinetsmedewerkers op lucratieve postjes en daarmee hebben we het zowat gehad). Verder is er nog Julie Fernandez Fernandez (ja: tweemaal!), die buiten haar dubbelnaam waarschijnlijk even onbekend zal blijven als die Mandaila in het kabinet Verhofstadt II. De enige keer dat die gekleurde staatssecretaris opviel was, toen ze een rouwrede over Hugo Schiltz moest uitspreken en dat deed in zo'n slecht Nederlands, dat ze door de Vlaamse aanwezigen werd uitgejouwd! Ondertussen heeft Milquet al laten weten dat het tweede pakket staatshervormingen een lege doos zal worden. Die tante blijft tenminste consequent, iets dat men van Leterme niet kan zeggen. De geitenboer uit de Westhoek heeft er al mee gedreigd zonder het N-VA verder te gaan als die half juli zou afhaken. Doen, zou ik zeggen. Voor de CD&V wordt juni 2009 dan wel een verdiend electoraal bloedbad.
Dat België geen normaal land is, moet ik de lezers van deze rubriek niet vertellen. Zelfs Marc Eyskens, toen minister van Buitenlandse Zaken in een der regeringen Martens (waaraan we onze enorme staatsschuld danken) vertelde dat dit een apenland was. België is eigenlijk helemaal geen democratie, want in zo'n systeem wordt de meerderheid uitgemaakt door de groep die 51% van de stemmen haalt, wat bij ons helemaal niet het geval is. Voor zover dat bij sommigen niet zou zijn doorgedrongen, heeft de nieuwe regering Leterme ons dat nog eens duidelijk gemaakt. In de regering Leterme I hebben de francofonen de meerderheid: 12 tegen 10, ondanks het feit dat ze amper 35% van de bevolking uitmaken. Het is meer dan 35 jaar geleden dat zoiets nog gebeurd was (toen diezelfde Eyskens even eerste minister was). Om maar te vertellen dat Vlaanderen er serieus op achteruitgaat. Meer zelfs, ook in het kernkabinet is er een francofone meerderheid: 7 tegen 6. Dit laatste is mogelijk geworden doordat Begroting niet werd ingevuld met een ministerpost, zoals gebruikelijk, maar met een staatssecretariaat. Deze staatssecretaris, Wathelet Jr (zoon van zijn vader die indertijd Dutroux liet lopen), zal ook bij het kernkabinet aanwezig zijn. Dat maakt dat het partijtje van drie man en een paardenkop, dat CDH is (en dat veel vlaamsvijandelijker is dan de PS), met liefst twee vertegenwoordigers in dat kernkabinet zal zitten, evenveel als de CD&V. Als we er nog bij vertellen dat ook het FDF een staatssecretaris heeft, dan weten we dat Vlaanderen van Leterme I (of beter Leterme 0,5) niets te verwachten heeft. Bart de Wever heeft al verteld dat hij zich aan deze situatie ergert. Wel, Bart zal zich de volgende maanden nog dikwijls kunnen ergeren. Een troost voor hem is, dat de voorzitter van de CD&V-jongeren tegen deze regeringsdeelneming is. De vraag is maar hoelang die man zijn stelling zal blijven verdedigen. Ook Eric Van Rompuy was, als voorzitter van de CVP-jongeren, erg vlaamsgezind. Officieel is hij dat nog maar Vlaanderen haalt er geen voordeel bij. Het wordt, ook voor De Wever, nu aftellen tot half juli om te zien of Leterme woord zal houden en af zal treden als hij er zijn staatshervorming niet door krijgt. Zoals de kaarten er nu bijliggen, zie ik niet in hoe dat zou kunnen gebeuren.
Het woord "ambetantenaren"komt, dacht ik, van Van Quickenborne, staatssecretaris voor administratieve vereenvoudiging, motor achter de Kafka-site en mogelijk toekomstig minister. "Quicky" oogste er toen een storm van protest mee, maar het was goed gevonden en heel toepasselijk op wat op dit ogenblik aan de gang is met de staking van de Vlaamse ambtenaren. Die staking is een dubbele schande. In de eerste plaats gaat het om een categorie van werknemers die het absoluut niet slecht heeft. De laatste zeven jaar kregen ze een gemiddelde koopkrachtverhoging van 1% per jaar plus daarbij recentelijk een eerste aanpassing van de index en waarschijnlijk binnenkort nog een tweede. Voor deze groep vastbenoemden is genoeg echter nog niet genoeg en ze vragen daarbovenop nog eens 5% loonsverhoging. Een tweede schande is, dat het vooral de binnenschippers zijn die door deze staking schade lijden. Uitgerekend een categorie van hardwerkende, kleine zelfstandigen die een alles behalve gemakkelijk leven leidt. We worden regelmatig om de oren geslagen met het feit dat wij, Vlamingen, niet ondernemend genoeg zijn, maar anderzijds wordt een categorie van ondernemende landgenoten de duivel aangedaan en dit door een ambetantenarencorps waarvan geweten is dat ze te talrijk is. Dat de rode vakbonden in deze periode vlak vóór de syndicale verkiezingen zich willen laten opmerken, is nog enigzins te begrijpen (niet goed te praten). Dat het ACV met dit electoraal opbod mee doet, is triestig, vooral als men weet dat de Vlaamse minister(in) van verkeer van dezelfde strekking is.
In mijn blog van 15 dezer stelde ik nog dat het geen zin heeft enquêtes te houden in een vluchtig politiek landschap als het België van vandaag. Ik blijk daarin gelijk te krijgen. Enkele dagen na de peiling van De Standaard en de VRT, verscheen er ook die van de Libre Belgique en die vertelt zo'n beetje het tegenovergestelde van wat de linkse Vlaamse mediatandem ons probeert wijs te maken. Volgens de Libre is Verhofstadt niét populairder geworden dan Leterme, zakt het Vlaams kartel i.pl.v. te stijgen, wordt het Vlaams Belang sterker i.pl.v. zwakker (de natte droom van links Vlaanderen) en gaat de Open VLD achteruit i.pl.v. vooruit. Mocht men deze week opnieuw een peiling houden, dan zou die weer verschillen en volgend week misschien nog meer. Want we leven momenteel in een virtuele politieke wereld. We gaan deze week inderdaad een "nieuwe" regering krijgen, maar daarmee is ook alles gezegd. Een regering zonder echt programma, zonder details, zonder exacte cijfers. Een intentieregering. Een regering, waarvan men nu al weet dat ze het meer dan waarschijnlijk niet zal volhouden. Daarvoor moet zelfs niet gewacht worden tot men ergens in juli tot de bevinding zal komen dat er geen communautair akkoord mogelijk is zoals Vlaanderen dat wenst. In juni is er nl eerst al een budgetcontrole, waarbij zal blijken dat de begroting van Verhofstadt III niet klopt. De rooskleurige cijfers m.b.t. de belastingsinkomsten voor dit jaar kunnen nl zeker niet gehaald worden. Iedereen die een beetje het desastreuze financiële nieuws van de markten en beurzen volgt, weet dat. Als men daarbij bedenkt, dat de regering Leterme I met een meerkost zit van 11 miljard aan belastingverlagingen en bijstandsverhogingen, dan weet het kleinste kind dat dit niet mogelijk is. Leterme, die nu al zegt dat hij niet kan uitgeven wat hij niet zal hebben, weet dat zelf trouwens ook. De negen maanden sinds 10 juni 2007 hebben ons alvast geleerd, dat we ook zonder de federale regering kunnen. Europa én de gewestregeringen hebben er heel die tijd voor gezorgd, dat alles zijn normale gang liep, min of meer althans. Een federale regering is alleen nog nodig om hier en daar in te springen en te corrigeren. Het is dan ook hoog tijd dat men deze situatie aanpast aan de moderne tijden en dit land hervormt zoals het hoort
In Turkije rommelt het en nog geen klein beetje. Nadat de Islamitische AKP-partij vorig jaar de parlementsverkiezingen gewonnen had, heeft ze nu een akkoord gesloten met de ultranationalistische partij MHP. Samen hebben ze er een wet doorgedrukt die o.m. gaat toelaten dat meisjes ook met een hoofddoek naar de universiteit zullen kunnen gaan. Om die verandering waar te maken, werd de Turkse grondwet aangepast (de artikels 10 en 42). Dit alles was echter zonder het gerechtelijke apparaat en het leger te kennen. Nu heeft de Turkse opperrechter een procedure ingesteld om de AKP partij buiten de wet te stellen en riskeren 71 toppolitici van die partij (daarbij ook president Gul en premier Erdogan) voor 5 jaar hun burgerlijke rechten kwijt te spelen. Dat het menens is, bewijst het feit dat het Turkse leger al viermaal (in 1960, 1871, 1980 en 1997) is tussenbeide gekomen om te verhinderen dat de wetten van de stichter van het moderne Turkije, Kemal Atatürk, werden veranderd. Die wetten garanderen daar nl de scheiding tussen kerk en staat. Turkije is een van de weinige landen met een overweldigende meerderheid aan moslims, die zo'n scheiding hebben. Het gaat trouwens niet alleen om die hoofddoeken, zoals onze politiek correcte pers dat hier wil verkopen. In totaal zijn er zeventien aanklachten tegen de AKP, waaronder ook het feit dat men aparte parken wil instellen voor mannen en vrouwen, dat de schoolgaande jeugd in aparte bussen zal vervoerd worden (jongens en meisjes gescheiden), dat er o.m. geen reclame meer mag gemaakt worden voor vrouwelijke badkostuums e.d. Als men de AKP en de MHP laat doen, dan evolueert Turkije naar een soort Iran. In een reactie op de klacht van opperrechter Ahmet Necdet Sezer, heeft Europees commissaris Olli Rehn laten weten: "dat er in een normale Europese democratie over politieke kwesties gediscussieerd wordt in het parlement en beslist via de stembusgang en niét in de rechtbank". Als dat klopt, dan is ook België geen normale Europese democratie, want ook hier pakte men een partij, het Vlaams Blok, aan via de rechtbank, omdat men ze in de politiek niet kon treffen. Hetzelfde dreigt zich trouwens te herhalen als de klacht van Kifkif en andere nestvervuilers tegen het de financiering van het Vlaams Belang ontvankelijk zou verklaard worden. Het wordt dan ook hoog tijd dat die Europese commissaris ook België op de vingers tikt. Als hij gelijk heeft, is ook ons land geen normale Europese democratie meer. Dat is trouwens ook zo, dan wisten we al, alleen hoort ge het nu eens van iemand anders, van een Europees commissaris nog wel.
Van de weekeindkrant heb ik maar de helft gelezen. De andere helft ging enkel en alleen maar over Verhofstadt, het monument, de Messias die ons gaat verlaten. Misschien daarom dat hij het doet in de Goede Week. Hopelijk komt hij nooit meer terug, want we hebben er nu wel genoeg van. Voor mezelf wens ik er later niet meer over te moeten schrijven, al zal dat zeer moeilijk worden. Typisch is wel dat de meeste artikels, die men dezer dagen over "da goenk" hoort en ziet, het hebben over wat hij allemaal zou verwezenlijkt hebben, niet over wat hij niét gedaan heeft. En dat is heel wat. Het volstaat zijn eerste drie burgermanifesten gelezen te hebben (of een samenvatting ervan) om een indrukwekkende lijst aan te leggen. Verhofstadt wou bv de senaat en de provincieraden afschaffen, de stemplicht en de lijststem. Hij wou rechtstreeks verkiezingen van de burgemeester en de premier, het invoeren van voorverkiezingen naar Amerikaans model, de islam in vraag stellen (of die wel in overeenstemming was met zijn toenmalige liberale democratie, met de vrijheid , de verdraagzaamheid en de verscheidenheid) en zo waren er nog wel enkele punten. Tijdens Verhofstadt's legislaturen zijn de criminelen er beter op geworden dank zij o.m. de versoepeling van de wet Lejeune, de vertragingsmaneuvers van tante Laurette en de snel-Belg-wet (vraag het maar aan Belliraj en Co). Voor Vlaanderen waren de regeringen Verhofstadt de slechtste die er ooit geweest zijn. Op geen enkel punt heeft hij onze regio ook maar miniem gesteund. De transfers zijn tijdens zijn bewind alleen maar groter geworden. Het was steeds: francofonen eerst, omdat hij wist dat hij anders geen premier zou kunnen blijven (denk maar aan de "vingerknip" van Di Rupo). Kortom, er is van Vlaamse kant geen enkele reden om die man te bewieroken, integendeel. Ik hoop dan ook uit de grond van mijn hart, dat hij het deze week echt aftrapt en dat ik over hem niet meer hoef te schrijven. Bloemen noch kransen, zou ik zeggen.
