Dat België geen normaal land is, moet ik de lezers van deze rubriek niet vertellen. Zelfs Marc Eyskens, toen minister van Buitenlandse Zaken in een der regeringen Martens (waaraan we onze enorme staatsschuld danken) vertelde dat dit een apenland was. België is eigenlijk helemaal geen democratie, want in zo'n systeem wordt de meerderheid uitgemaakt door de groep die 51% van de stemmen haalt, wat bij ons helemaal niet het geval is. Voor zover dat bij sommigen niet zou zijn doorgedrongen, heeft de nieuwe regering Leterme ons dat nog eens duidelijk gemaakt. In de regering Leterme I hebben de francofonen de meerderheid: 12 tegen 10, ondanks het feit dat ze amper 35% van de bevolking uitmaken. Het is meer dan 35 jaar geleden dat zoiets nog gebeurd was (toen diezelfde Eyskens even eerste minister was). Om maar te vertellen dat Vlaanderen er serieus op achteruitgaat. Meer zelfs, ook in het kernkabinet is er een francofone meerderheid: 7 tegen 6. Dit laatste is mogelijk geworden doordat Begroting niet werd ingevuld met een ministerpost, zoals gebruikelijk, maar met een staatssecretariaat. Deze staatssecretaris, Wathelet Jr (zoon van zijn vader die indertijd Dutroux liet lopen), zal ook bij het kernkabinet aanwezig zijn. Dat maakt dat het partijtje van drie man en een paardenkop, dat CDH is (en dat veel vlaamsvijandelijker is dan de PS), met liefst twee vertegenwoordigers in dat kernkabinet zal zitten, evenveel als de CD&V. Als we er nog bij vertellen dat ook het FDF een staatssecretaris heeft, dan weten we dat Vlaanderen van Leterme I (of beter Leterme 0,5) niets te verwachten heeft. Bart de Wever heeft al verteld dat hij zich aan deze situatie ergert. Wel, Bart zal zich de volgende maanden nog dikwijls kunnen ergeren. Een troost voor hem is, dat de voorzitter van de CD&V-jongeren tegen deze regeringsdeelneming is. De vraag is maar hoelang die man zijn stelling zal blijven verdedigen. Ook Eric Van Rompuy was, als voorzitter van de CVP-jongeren, erg vlaamsgezind. Officieel is hij dat nog maar Vlaanderen haalt er geen voordeel bij. Het wordt, ook voor De Wever, nu aftellen tot half juli om te zien of Leterme woord zal houden en af zal treden als hij er zijn staatshervorming niet door krijgt. Zoals de kaarten er nu bijliggen, zie ik niet in hoe dat zou kunnen gebeuren.
Het woord "ambetantenaren"komt, dacht ik, van Van Quickenborne, staatssecretaris voor administratieve vereenvoudiging, motor achter de Kafka-site en mogelijk toekomstig minister. "Quicky" oogste er toen een storm van protest mee, maar het was goed gevonden en heel toepasselijk op wat op dit ogenblik aan de gang is met de staking van de Vlaamse ambtenaren. Die staking is een dubbele schande. In de eerste plaats gaat het om een categorie van werknemers die het absoluut niet slecht heeft. De laatste zeven jaar kregen ze een gemiddelde koopkrachtverhoging van 1% per jaar plus daarbij recentelijk een eerste aanpassing van de index en waarschijnlijk binnenkort nog een tweede. Voor deze groep vastbenoemden is genoeg echter nog niet genoeg en ze vragen daarbovenop nog eens 5% loonsverhoging. Een tweede schande is, dat het vooral de binnenschippers zijn die door deze staking schade lijden. Uitgerekend een categorie van hardwerkende, kleine zelfstandigen die een alles behalve gemakkelijk leven leidt. We worden regelmatig om de oren geslagen met het feit dat wij, Vlamingen, niet ondernemend genoeg zijn, maar anderzijds wordt een categorie van ondernemende landgenoten de duivel aangedaan en dit door een ambetantenarencorps waarvan geweten is dat ze te talrijk is. Dat de rode vakbonden in deze periode vlak vóór de syndicale verkiezingen zich willen laten opmerken, is nog enigzins te begrijpen (niet goed te praten). Dat het ACV met dit electoraal opbod mee doet, is triestig, vooral als men weet dat de Vlaamse minister(in) van verkeer van dezelfde strekking is.
In mijn blog van 15 dezer stelde ik nog dat het geen zin heeft enquêtes te houden in een vluchtig politiek landschap als het België van vandaag. Ik blijk daarin gelijk te krijgen. Enkele dagen na de peiling van De Standaard en de VRT, verscheen er ook die van de Libre Belgique en die vertelt zo'n beetje het tegenovergestelde van wat de linkse Vlaamse mediatandem ons probeert wijs te maken. Volgens de Libre is Verhofstadt niét populairder geworden dan Leterme, zakt het Vlaams kartel i.pl.v. te stijgen, wordt het Vlaams Belang sterker i.pl.v. zwakker (de natte droom van links Vlaanderen) en gaat de Open VLD achteruit i.pl.v. vooruit. Mocht men deze week opnieuw een peiling houden, dan zou die weer verschillen en volgend week misschien nog meer. Want we leven momenteel in een virtuele politieke wereld. We gaan deze week inderdaad een "nieuwe" regering krijgen, maar daarmee is ook alles gezegd. Een regering zonder echt programma, zonder details, zonder exacte cijfers. Een intentieregering. Een regering, waarvan men nu al weet dat ze het meer dan waarschijnlijk niet zal volhouden. Daarvoor moet zelfs niet gewacht worden tot men ergens in juli tot de bevinding zal komen dat er geen communautair akkoord mogelijk is zoals Vlaanderen dat wenst. In juni is er nl eerst al een budgetcontrole, waarbij zal blijken dat de begroting van Verhofstadt III niet klopt. De rooskleurige cijfers m.b.t. de belastingsinkomsten voor dit jaar kunnen nl zeker niet gehaald worden. Iedereen die een beetje het desastreuze financiële nieuws van de markten en beurzen volgt, weet dat. Als men daarbij bedenkt, dat de regering Leterme I met een meerkost zit van 11 miljard aan belastingverlagingen en bijstandsverhogingen, dan weet het kleinste kind dat dit niet mogelijk is. Leterme, die nu al zegt dat hij niet kan uitgeven wat hij niet zal hebben, weet dat zelf trouwens ook. De negen maanden sinds 10 juni 2007 hebben ons alvast geleerd, dat we ook zonder de federale regering kunnen. Europa én de gewestregeringen hebben er heel die tijd voor gezorgd, dat alles zijn normale gang liep, min of meer althans. Een federale regering is alleen nog nodig om hier en daar in te springen en te corrigeren. Het is dan ook hoog tijd dat men deze situatie aanpast aan de moderne tijden en dit land hervormt zoals het hoort
In Turkije rommelt het en nog geen klein beetje. Nadat de Islamitische AKP-partij vorig jaar de parlementsverkiezingen gewonnen had, heeft ze nu een akkoord gesloten met de ultranationalistische partij MHP. Samen hebben ze er een wet doorgedrukt die o.m. gaat toelaten dat meisjes ook met een hoofddoek naar de universiteit zullen kunnen gaan. Om die verandering waar te maken, werd de Turkse grondwet aangepast (de artikels 10 en 42). Dit alles was echter zonder het gerechtelijke apparaat en het leger te kennen. Nu heeft de Turkse opperrechter een procedure ingesteld om de AKP partij buiten de wet te stellen en riskeren 71 toppolitici van die partij (daarbij ook president Gul en premier Erdogan) voor 5 jaar hun burgerlijke rechten kwijt te spelen. Dat het menens is, bewijst het feit dat het Turkse leger al viermaal (in 1960, 1871, 1980 en 1997) is tussenbeide gekomen om te verhinderen dat de wetten van de stichter van het moderne Turkije, Kemal Atatürk, werden veranderd. Die wetten garanderen daar nl de scheiding tussen kerk en staat. Turkije is een van de weinige landen met een overweldigende meerderheid aan moslims, die zo'n scheiding hebben. Het gaat trouwens niet alleen om die hoofddoeken, zoals onze politiek correcte pers dat hier wil verkopen. In totaal zijn er zeventien aanklachten tegen de AKP, waaronder ook het feit dat men aparte parken wil instellen voor mannen en vrouwen, dat de schoolgaande jeugd in aparte bussen zal vervoerd worden (jongens en meisjes gescheiden), dat er o.m. geen reclame meer mag gemaakt worden voor vrouwelijke badkostuums e.d. Als men de AKP en de MHP laat doen, dan evolueert Turkije naar een soort Iran. In een reactie op de klacht van opperrechter Ahmet Necdet Sezer, heeft Europees commissaris Olli Rehn laten weten: "dat er in een normale Europese democratie over politieke kwesties gediscussieerd wordt in het parlement en beslist via de stembusgang en niét in de rechtbank". Als dat klopt, dan is ook België geen normale Europese democratie, want ook hier pakte men een partij, het Vlaams Blok, aan via de rechtbank, omdat men ze in de politiek niet kon treffen. Hetzelfde dreigt zich trouwens te herhalen als de klacht van Kifkif en andere nestvervuilers tegen het de financiering van het Vlaams Belang ontvankelijk zou verklaard worden. Het wordt dan ook hoog tijd dat die Europese commissaris ook België op de vingers tikt. Als hij gelijk heeft, is ook ons land geen normale Europese democratie meer. Dat is trouwens ook zo, dan wisten we al, alleen hoort ge het nu eens van iemand anders, van een Europees commissaris nog wel.
Van de weekeindkrant heb ik maar de helft gelezen. De andere helft ging enkel en alleen maar over Verhofstadt, het monument, de Messias die ons gaat verlaten. Misschien daarom dat hij het doet in de Goede Week. Hopelijk komt hij nooit meer terug, want we hebben er nu wel genoeg van. Voor mezelf wens ik er later niet meer over te moeten schrijven, al zal dat zeer moeilijk worden. Typisch is wel dat de meeste artikels, die men dezer dagen over "da goenk" hoort en ziet, het hebben over wat hij allemaal zou verwezenlijkt hebben, niet over wat hij niét gedaan heeft. En dat is heel wat. Het volstaat zijn eerste drie burgermanifesten gelezen te hebben (of een samenvatting ervan) om een indrukwekkende lijst aan te leggen. Verhofstadt wou bv de senaat en de provincieraden afschaffen, de stemplicht en de lijststem. Hij wou rechtstreeks verkiezingen van de burgemeester en de premier, het invoeren van voorverkiezingen naar Amerikaans model, de islam in vraag stellen (of die wel in overeenstemming was met zijn toenmalige liberale democratie, met de vrijheid , de verdraagzaamheid en de verscheidenheid) en zo waren er nog wel enkele punten. Tijdens Verhofstadt's legislaturen zijn de criminelen er beter op geworden dank zij o.m. de versoepeling van de wet Lejeune, de vertragingsmaneuvers van tante Laurette en de snel-Belg-wet (vraag het maar aan Belliraj en Co). Voor Vlaanderen waren de regeringen Verhofstadt de slechtste die er ooit geweest zijn. Op geen enkel punt heeft hij onze regio ook maar miniem gesteund. De transfers zijn tijdens zijn bewind alleen maar groter geworden. Het was steeds: francofonen eerst, omdat hij wist dat hij anders geen premier zou kunnen blijven (denk maar aan de "vingerknip" van Di Rupo). Kortom, er is van Vlaamse kant geen enkele reden om die man te bewieroken, integendeel. Ik hoop dan ook uit de grond van mijn hart, dat hij het deze week echt aftrapt en dat ik over hem niet meer hoef te schrijven. Bloemen noch kransen, zou ik zeggen.
We zitten nu dus in de laatste fase van wat de regering Leterme I zou moeten worden, oranjepaars voor de verandering. Of het gaat lukken, is zeer de vraag. Op dit ogenblik, met nog een viertal dagen te gaan, weet men zo goed als niets, nog over het programma, noch over de postjes noch over eender wat. Men blijft bekvechten en madame millefois non verloochent zelfs de akkoorden waarmee ze het tijdens de onderhandelingen van oranjeblauw wél eens was. Vorm daarmee een regering! Het wordt dus eerder een virtuele regering, een "notionele" regering, zoals Leo Kusters het deze week verwoordde in 't Pallieterke. Notioneel is immers een synoniem van denkbeeldig, fictief. Naar analogie met de notionele intrestaftrek, die een fictieve intrest is, berekend op het eigen vermogen van de onderneming. België is echter een onderneming in ontbinding, rijp voor het faillissement. We zouden dus beter spreken van een Leterme .5 (of 0,5), in afwachting dat er ooit iets beter uit de bus zal komen. Mijns inziens wordt het niets, gaat men verdere bakkeleien tot half juli om dan tot de vaststelling te komen, dat het toch niet lukt. Dan zal er weer een soort noodregering komen, of een die de lopende zaken zal doen tot, ja tot wanneer? Men zou weer naar verkiezingen kunnen gaan, maar die gaan niets oplossen en zijn feitelijk wettelijk niet in orde. Het enige voordeel van nog nieuwe federale verkiezingen zou zijn dat ze dan niét zullen samenvallen met de regionale stembusgang van 2009, wat voor Vlaanderen goed zou uitkomen. Het kan dus nog alle kanten uit, behalve de goede.
Ter gelegenheid van zijn, hopelijk, laatste deelname aan een EU-top, werd Verhofstadt in de bloemetjes gezet. Dat gebeurde niet op de klassieke manier, want de man werd door zijn fans uitgewuifd als was hij een bovenaards wezen. Nu ja, hopelijk blijft hij weg, want Vlaanderen heeft nooit een grotere politieke ontgoocheling gekend als deze van Verhofstadt. Nog dezelfde dag toen hij in Brussel gehuldigd werd door o.m. zanger Arno, notoir belgicist en Vlamingenhater (waar bleef Axel Red?), stonden in de kranten nog maar eens twee wetten van Verhofstadt's regeringen die door het Grondwettelijk Hof en andere instanties een onvoldoende kregen omdat ze niet fatsoenlijk ineen gestoken waren. Zoals al met bijna alle wetten gebeurd is die tijdens Verhofstadt's regeringen in elkaar geflanst werden. Deze keer gaat het om de wet i.v.m. de hospitalisatieverzekeringen en deze over de jeugdcriminaliteit. "Jommeke" Vandeurzen zal nog veel werk hebben om e.e.a. recht te zetten, als hij daar tenminste ooit de kans voor krijgt. Zo is het bv nu al geweten, dat de eerste nieuwe gevangenis er ten snelste pas zal komen over vier jaar, dat zal dan zijn tijdens een eventuele volgende legislatuur en dat omdat paarsgroen en paars er nooit werk van gemaakt hebben. Tijdens het "verlicht" bewind van Verhofstadt haalde ons land de triestige eer om als derde laatste te eindigen i.v.m. de Financiën en dit op wereldvlak. Geen enkel land was zo soepel om immigranten van over de hele wereld onze nationaliteit te geven. Tot wat dat kan leiden, hebben we zopas nog meegemaakt met het geval Belliraj, waarbij een crimineel het tot informant bleek te hebben gebracht van de Belgische staatsveiligheid. Verhofstadt heeft twee zaken gedaan waarvoor hij op bepaald gebied op erkenning kan rekenen, maar dan wel voor telkens één groep mensen, niet voor de hele gemeenschap. Dat waren zijn zgn éthische" wetten (holebi-wetten, abortus, euthanasie en echtscheiding). Verder heeft hij ervoor gezorgd dat de francofone gemeenschap in dit land meer voordelen (en geld) heeft gekregen dan ooit te voren. Daarvoor zijn de francofonen en een groepje Vlaamse nestvervuilers hem dankbaar. Daardoor is hij ook de populairste politicus in Wallonië. Wat zullen ze hem daar missen! In Vlaanderen kan hij in bepaalde kringen nu nog wat populair zijn, lang zal dat niet meer duren, als de gevolgen van zijn nihilistisch beleid duidelijker zullen worden. Oh ja, er is ook nog de laatste enquête van de politiek-correcte Standaard met de links-correcte VRT. Welnu, een peiling in de huidige politieke situatie is waardeloos. Die zou elke dag kunnen verschillen naargelang de situatie fluctueert. Zelfs nu, op een kleine week vóór de mogelijke start van de regering Leterme I, is er niemand die met zekerheid kan zeggen of die regering er überhaupt zal komen, hoe die eruit zal zien en wat voor programma die zal hebben. Een peiling daaromtrent is dan ook niet meer dan een loterij, die moet dienen als bladvulsel voor kranten die al lang niet meer weten wat ze moeten schrijven. Misschien is het ook daarom, dat ze spijt hebben dat Verhofstadt vertrekt...
Uit een onderzoek van de administratie van Vlaams minister Vandenbroucke, zou maar één op de vier middelbare studenten fatsoenlijk Frans verstaan. Het doet me denken aan dat mopje van die twee die elkaar tegenkomen. Zegt de eerste: - "Kent gij Frans?" - "Dat is mijn beste vriend." - "Nee, ik wil zeggen: spreekt ge Frans?" - "Wel, iedere keer als ik hem tegenkom". - "Nee, ik bedoel: verstaat gij Frans?" - "Wel, als hij niet te zat is". Frans is een taal die zijn wereldstatuut verloren heeft. Engels is de lingua franca geworden over onze hele aardbol. De computer en automatiseringsbusiness, die met de dag nog groeit, is in het Engels. Idem voor de scheepvaart, de luchtvaart en de internationale politiek. Zelfs in de Belgische politiek wordt Engels gebruikt als men snel een boodschap in het hele land wil kwijt geraken. Denk maar aan "I want you for Belgium". Hetzelfde geldt voor de E.U., waar steeds meer en meer Engels gebruikt en gevraagd wordt. Onze jeugd wordt verplicht Frans als tweede taal te leren, terwijl in het andere landsgedeelte men vrij is te kiezen. Nóg maar eens een discriminatie die kan tellen als men weet dat men later in de eerste plaats het Engels zal nodig hebben en niet het Frans. Daarbij komt nog dat Frans een moeilijke taal is, met al zijn leestekens en zijn ingewikkelde spraakkunst. Dat alles betekent niet, dat men géén Frans zou leren. Zeker voor wie aanleg heeft tot talenkennis is die taal zeker mee te nemen. Al was het maar om ervoor te zorgen, dat we genoeg eigen diplomatiek personeel zouden hebben die in het buitenland nog wat anders kan doen dan Vlaanderen in een slecht daglicht stellen, zoals we zopas nog hebben kunnen meemaken met het VN-rapport. Toevallig nu raakt bv bekend, dat minister Dewael vijf Vlaamse verbindingsofficieren heeft benoemd, die in het buitenland in moeten staan voor de samenwerking met de plaatselijke politie. Wat er speciaal is aan die benoemingen is, dat ze er al een jaar eerder hadden moeten komen, maar tijdens Verhofstadt II geblokkeerd werden door madame O., de bitch van justitie. Die vond dat in Latijnse landen en Franse oud-kolonies Franstaligen dienden benoemd te worden. Zo ziet men weer maar eens hoe het kan gebeuren dat Vlaanderen in het buitenland een slechte pers haalt. Van madame O. zijn we trouwens nog niet vanaf. Na eerst het ministerie van werk te hebben geteisterd (denk maar aan het Rosettaplan) en daarna dat van justitie (waarvan de achterstand de eerste vier jaar niet kan worden ingelopen), zit ze zich nu in de schijnwerpers te werken met het ene voorstel na het andere in de gezondheidszorg. Het lijkt allemaal mooi en meevoelend. Hou er echter rekening mee, dat tante Laurette niets maar zomaar doet. Opletten blijft de boodschap.
Volgens een VN-rapport zou Vlaanderen zijn allochtonen discrimineren, omdat ze vraagt dat die tenminste de moeite zouden doen onze taal te leren, dit op straffe van anders niet in aanmerking te komen voor een sociale woning. Waar houdt die VN zich mee bezig? Hebben die nog niet genoeg te doen in de rest van de wereld? Denk maar aan Darfoer en Kongo waar mensen niet alleen gediscrimineerd worden maar ook vervolgd, uitgedreven, gefolterd en vermoord. En dan praten we in Darfoer van honderdduizende slachtoffers en in "onze" Kongo over miljoenen doden! Om nog maar te zwijgen over de rest van de wereld waar mensen vervolgd, uitgebuit en vernederd worden op een manier waarbij de Vlaamse maatregelen i.v.m. de sociale woningen gewoon pea nuts zijn. Hier zit meer achter. Het toont nogmaals aan dat buitenlandse instellingen zich bij ons in de eerste plaats laten informeren door de Franstalige gemeenschap en hun media. Van de Belgische diplomatie moet Vlaanderen evenmin steun verwachten, die is ook grotendeels anti-Vlaams. Belgicist De Gucht zal er zich zeker niet moe over maken. Die heeft het trouwens al druk genoeg om het imago van dit kunstmatige land op te houden. De hele VN-hetze is een zoveelste slinks maneuver van het FDF en zijn trawanten. I.pl.v. klachten neer te leggen bij de Raad van Europa, wat ze al meermaals gedaan hebben, zijn ze nu dus naar de VN gestapt. In 't Pallieterke van deze week staat een interessant artikel over dokter André Lerminiaux, een geneesheer in Drogenbos en voorzitter van het Komitee der Randgemeenten. Deze dokter, die bij heel wat mensen komt, vertelt dat de meeste buitenlanders in zijn streek hun best doen om een woordje Nederlands te spreken en te verstaan. De enigen die het niét willen, zijn de Franstalige Belgen. Altijd dus hetzelfde liedje. Laten we de VN voor wat het is: een onmondige praatbarak, die de grote wereldproblemen helemaal niet aan kan, wat dagelijks bewezen wordt in Palestina, Darfoer, Kongo, Afghanistan en andere broeihaarden. Laten we doen zoals de Israëli en het VN-rapport gewoon naast ons neerleggen. En laten we ervoor zorgen dat Vlaanderen beter bekend wordt buiten België. Daarom is het misschien ook best dat we in dit land eerst tot een confederatie komen en pas daarna tot een onafhankelijk Vlaanderen. We zien nu duidelijk genoeg, dat we op de internationale instanties niet moeten rekenen.
De drie regionale werkgeversorganisaties, het Vlaamse Voka, het Waalse UWE en het Brusselse BECI hebben, voor de allereerste keer in de geschiedenis, een pact gesloten waarbij ze de hele rits regeringen die wij in dit kunstmatige land kennen de boodschap sturen, dat er dringend iets moet gebeuren, willen we nog kans maken om de aankomende kosten van de vergrijzing in toom te kunnen houden. Zelfs de federaal erkende organisaties zoals het Vlaamse Unizo en het Waalse Union des Classes Moyennes hebben het akkoord mede ondertekend. Dit pact is een persoonlijk succes voor Urbain Vandeurzen, Voka-voorzitter en "captain of industry" zoals men dat tegenwoordig noemt. Alle lof voor die man, al moeten daar wel een paar kanttekeningen bij geplaatst worden. Om te beginnen blijven de federaal erkende organisatie wel op de achtergrond. Zij stellen hun handtekening als een soort "peterschap" voor, want inhoudt dat ze het morgen misschien wel eens niet meer eens zullen zijn als het hun uitkomt. Typisch Belgisch, zou ik zeggen, net als in de politiek. Verder wordt gesteld, dat de "interpersoonlijke" solidariteit gehandhaafd blijft, m.a.w. er komt geen uitdovingsclausule op de transfers. Om die solidariteit te kunnen blijven handhaven beseft men wel dat er veel geld nodig zal blijven. Om dat op te lossen stellen de werkgevers dat er 500.000 jobs zouden moeten bijkomen en dat anderzijds de staatsstructuren zouden moeten worden afgebouwd. Dat laatste betekent o.m. minder ambtenaren en forse besparingen op de werkingskosten van de overheden. Als men weet dat Verhofstadt II amper 160.000 nieuwe arbeidsplaatsen creëerde, waarvan een groot deel met nepstatuten, is dit straffe koffie. Maar er is nog meer. Op dit ogenblik is in Vlaanderen één arbeidsplaats op vijf vacant. Hoe wil men honderdduizende nieuwe arbeidsplaatsen scheppen (o.m. ook een dada van Bartje Somers) als daarvoor geen arbeidskrachten voorhanden zijn? Vorig jaar zakte het aantal werklozen in Vlaanderen met 11,6%, in Wallonië met slechts 1% (ondanks het zgz "Marshallplan"). Als, ik zeg wel áls, we erin zouden slagen 500.000 nieuwe arbeidsplaatsen te creëren, dan moeten de meeste van die nieuwe jobs ingevuld worden door interregionale uitwisseling (Walen die naar Vlaanderen komen werken bv) of door massale inwijking van buitenlanders. Zie je dat al gebeuren? Het alternatief blijft echter, dat we de vergrijzing straks niet meer zullen kunnen betalen. Dat dankt je niet de koekoek, maar een zekere Verhofstadt, die acht jaar de tijd heeft gehad daar iets aan te doen, maar die het te druk had met zijn ethische wetten en zijn Europese ambitie. Het enige wat hij gedaan heeft, is het tot stand brengen van het generatiepact, dat nu een lege doos blijkt te zijn. Het aantal nieuwe bruggepensioneerden dat zou moeten dalen, stijgt nog altijd. Wie over een vijftal jaren het ongeluk zal hebben met pensioen te gaan zonder spaarpotje of aanvullend pensioen, zal er aan zijn voor de moeite en riskeert in armoede te eindigen.
"Only in belgium", belgium met kleine letter. Het gaat dan ook om kleinkunst, koldertheater. Voor een keer niet in de Ancienne Belgique, maar in het federale parlement met als toehoorders de leden van het diplomatieke corps die hun best deden er niet mee te lachen. De titel doet me denken aan dat mopje van die cowboy die een stervende man aantreft in de prairie: gescalpeerd en met een pijl in zijn borst. "Does it hurt?", vraagt de cowboy. "Only when I laugh", was het antwoord! Alle gekheid op een stokje, "alleen in België": - Heeft een democratische meerderheid het niet voor het zeggen. - Is er na meer dan 60 jaar nog steeds geen amnestie voor (dikwijls ten onrechte) politiek veroordeelden uit de Tweede Wereldoorlog. Onze media maken er zich wel druk over, dat dit in de Balkan nog niet is gebeurd voor misdaden die veel erger waren en nog geen twintig jaar oud. - Wordt een deel van de bevolking op allerlei gebied gediscrimineerd. Het is steeds hetzelfde liedje: de Vlamingen betalen, de Walen ontvangen. - Gelden er verschillende verkeersregels in hetzelfde land, waarbij de boetes voor het grootste deel gaan naar de helft die geen maatregelen treft. Denk maar aan de flitspalen. - Bestaat er zogezegd een index, die echter gemanipuleerd wordt, zodat men - ondanks die index - toch moet staken om meer koopkracht te kunnen krijgen. - Heeft men zes regeringen en zeven parlementen die hopen geld kosten en zeer weinig realiseren. Het klassieke verhaal van te veel koks die het eten bederven. - Geeft men een notionele intrestaftrek die de staat vijf keer meer kost dan gepland. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Only in belgium. De reclame is trouwens in de eerste plaats voor het Franstalige België, zeker niet voor Vlaanderen. Het beste bewijs daarvan is dat men uitpakt met uitsluitend francofone blikvangers: René Margritte, Lucky Luke en Adolphe Sax. Alsof er in Vlaanderen niets te beleven valt. Het doet me denken aan de francofone protesten uit de vorige eeuw, toen men een serie nieuwe schepen allemaal namen gegeven had van Vlaamse schilders. Alsof er Waalse schilders zouden zijn die op konden tegen Rubens, Van Eyck, Van Dijck, Memling en consoorten... Only in belgium...
Vandaag komen de vijf partijen van de regering Verhofstadt III bijeen om een laatste maal te proberen een vaste regering Leterme I te vormen tegen Pasen, zoals voorzien in de akkoorden van deze interim-regering. Gemakkelijk zal dat niet gaan. Als men weet dat ze het met zijn vieren na negen maanden nog niet eens geworden zijn, hoe moet dat nu met zijn vijven? Die vijfde partij, de PS, zou dan in principe nog akkoord moeten kunnen gaan met de meeste al gesloten overeenkomsten van oranjeblauw. Als dat niet het geval is, dan is de kans groot dat de tijd wel te kort zal zijn om dit alles nog klaar te krijgen binnen de laatste tien dagen die er nog resten. Het wordt niet eens Leterme's laatste kans, het wordt zijn voorlaatste. Zelfs als het deze keer zou lukken, is het verre van zeker, dat er een definitief akkoord over een echte staatshervorming zal zijn tegen half juli. Dat wordt dan zijn laatste kans. Leterme zelf is zondag op vier Tv-stations zijn zaak gaan bepleiten. Opmerkelijk daarbij is dat zijn discours op de Franstalige zenders anders was dan deze op de Vlaamse. Wat nog maar eens aantoont, hoe hopeloos verdeeld dit land wel is. Tegenover kartelpartner N-VA was de geitenboer uit de Westhoek vrij sarcastisch, omdat deze partij zich nu eenmaal niet (meer) laat binden met voze beloftes. Dat de N-VA Verhofstadt III steunde (op één symbolische stem na) en Leterme I niet, lijkt niet fair, maar is wel te verklaren. Bij Verhofstadt III leek er nog een vette vis aan te komen, bij Leterme I is er daarover geen enkele zekerheid meer. Het is niet zozeer wat er in de "borrelnootjes" staat, wat belangrijk is, wel wat er niét in staat, nl een ernstige hervorming van de arbeidswet en de sociale zekerheid. Volgens de laatste berichten zou de N-VA van De Wever nu toch bereid kunnen zijn Leterme I te steunen, zonder evenwel in zijn regering te stappen. Daarin heeft hij m.i. gelijk, want zo houdt hij een slag om te arm om die steun tegen half juli weer in te trekken als zou blijken dat Vlaanderen toch niet zou krijgen wat het vraagt (en die kans blijft reuzegroot). Kortom, het blijft spannend tot witte donderdag! --- P.S. Deze blog is mijn duizendste (1.000ste) bij SeniorenNet! Ik sta er soms zelf versteld van, dat het zo vlot blijft lopen. De Belgische politiek dezer dagen maakt het mij wel gemakkelijk om bijna dagelijks een nieuw thema te vinden.
Vorige week werd Francine Swiggers uitgeroepen tot de machtigste zakenvrouw van België. Leuk meegenomen, zo'n titel, zeker in de week met de internationale vrouwendag. Het laat trouwens zien, dat vrouwen het hier niet zo slecht hebben als soms wordt voorgesteld. Natuurlijk staan ze nog altijd niet op hetzelfde financiële niveau van onze mannen, maar ze hebben ook wat in te halen. Als men de situatie van onze vrouwen vergelijkt met die van hun seksgenoten in de meeste landen buiten Europa, Australië en Noord-Europa, dan komen ze er nog niet zo slecht vanaf. Bij de voorstelling van Francine Swiggers werd zij voorgesteld als voorzitter van het directiecomité van Arco en daar wordt het interessant. Arco blijkt nl de naam te zijn van de coöperatieve financiële groep van de christelijke arbeidersbeweging ACW. Die heeft maar liefst 900.000 coöperatieve aandeelhouders en beheert een kapitaal van 4,5 euro eigen middelen (4.500.000.000, ofte 180 miljard oude befkens!). Allemaal in naam van de werkman/vrouw. Niet slecht voor een proletarische groep, niet? Het ACV is de grootste vakbond in dit land. Ze incasseert elke maand hopen geld aan lidgelden plus nog eens tientallen miljoenen euro per jaar aan het uitbetalen van de werklozensteun. Ondanks het feit dat de werkloosheid vorig jaar hier gedaald is, kreeg de christelijke vakbond toch nog 3,7% meer staatssteun dan het jaar voordien, voor een bedrag van bijna 70 miljoen euro (in totaal gaf de staat vorig jaar 143 miljoen euro uit voor dit doel). Toen er einde februari ook binnen het ACV onrust was over het uitblijven van een loonsverhoging, werden - in tegenstelling tot de meeste andere bedrijven die dit huidige fenomeen meemaken - geen verhogingen toegestaan maar kwam men tot akkoord om alles uit te stellen tot de volgende CAO, iets waarmee dezelfde ACV-militanten in andere bedrijven niét akkoord gingen. De baas won en de 3.000 medewerkers ondergingen braaf hun lot. De echte kapitalisten blijken bij de vakbonden te zitten!
Vorige week woensdag werd een helikopter van de federale politie, die een gangsterduo achtervolgde, door de criminelen beschoten met een machinepistool. Achttien keer zelfs. Daar de helikopter niet geraakt werd, vraagt men zich wel af hoe men zo exact weet hoeveel schoten het waren. Blijkbaar kunnen ze bij de politie nog wel goed tellen... Een van de gangsters werd gepakt. het bleek een oude bekende te zijn van het Gerecht, een zekere Abdelhaq Melloul-Khayari, zo te horen waarschijnlijk een echte Belg. De man was vroeger de rechterhand van de gangster Hassan Maâche, die eerder hier al een gevangenisstraf kreeg van achttien jaar. Die laatste werd vervroegd vrijgelaten (zo breed zijn we nu eenmaal), maar moest ons land verlaten. Maâche bleek nl een Fransman te zijn, met woonplaats in ... Rijsel. M.a.w. wel in het buitenland, maar slechts op een boogscheut van de Belgische grens. De gekliste Melloul enz. bleek trouwens in Ronse te wonen, ook vlakbij dezelfde grens. Men denkt nu dat de ontsnapte gangster niemand minder is dan die te vroeg vrijgelaten Maâche, waarbij - als dat klopt - nog maar eens duidelijk wordt dat het Gerecht in ons land een waardeloos iets is. Rijsel is voor ons geen buitenland als het om onze veiligheid gaat. Het blijft trouwens rommelen tussen onze justitie en onze politie. Eerst kregen we te horen dat slechts 15% van de kandidaat-politieagenten slaagt in de toelatingsexamens. De meesten zouden zelfs problemen hebben met de eigen taal. Dat doet denken aan het oude mopje dat politieagenten steeds met twee moeten zijn: één kan lezen en één kan schrijven... Daarna was er het bericht dat de reeds aangeworven politiemensen hun werk niet fatsoenlijk doen i.v.m. de ondervraging en line-up van opgepakte criminelen. Misschien deed Debie het toch beter... Ondertussen schreeuwt men bij de staatsveiligheid moord en brand omdat de naam van een informant bekend werd gemaakt. Nota bene: een man die tussendoor in ons land zo'n zes mensen (het kunnen er ook meer geweest zijn) vermoord zou hebben. Waarschijnlijk gescreend op zijn Belgisch. Die gangster zou nu zijn leven riskeren omdat hij dubbelagent zou geweest zijn. Erg, he? Over de veiligheid van de eigen burgers maakt de staatsveiligheid zich blijkbaar minder zorgen.
Vorig jaar raakte al bekend - nota bene: via de Wereldbank - dat onze dienst van Financiën de op twee na (Belize en Brazilië) slechtst georganiseerde ter wereld is. Waarschijnlijk om dat kracht bij te zetten, raakte deze week bekend dat er vorig jaar maar 3 op de 1.000 ingestuurde belastingsbrieven werd gecontroleerd. Anders gezegd: 997 op de 1.000 werden helemaal niét gecontroleerd. Als men weet dat belastingontduiking in België altijd een van de nationale sporten is geweest, hoeft daar geen verdere uitleg bij, tenzij misschien dat het in werkelijkheid nog erger zou kunnen geweest zijn. De vraag is nl hoeveel van de 3 op duizend gecontroleerden er werknemers waren en hoeveel vrije beroepen en maatschappijen. Werknemers controleren is nl een makkie, die kunnen niet veel "foefelen". Als reden voor deze schande wordt verteld, dat er te weinig personeel is (een bekende dooddoener) en dat de tot nu toe geautomatiseerde controlesystemen (nog) niet goed werken. Komt daarbij nog, dat er bijna elk jaar een wijziging komt op het aangifteformulier, wat zowel voor de belastingplichtige als de dienst van Financiën extra werk met zich meebrengt. Een zekere heer Maus van die dienst wist gisteren trouwens te vertellen, dat het percentage controles in de ons omliggende landen op 7% ligt en dat, als België dat ook kon bereiken, de staat zo'n 10 miljard euro per jaar meer zou innen... Verder blijft de verantwoordelijke van deze chaos, Didier Reynders, kandidaat premier van dit land (enfin, dat denkt hijzelf toch), onder vuur voor de schade die de notionele intrestaftrek blijft aanrichten. Nu blijkt dat niet alleen de Nationale Bank, maar ook andere staatsinstellingen, zoals de Post, de NMBS en zelfs de nationale loterij van die aftrek gebruik hebben gemaakt om miljoenen uit te sparen op de kap van de belastingbetaler, zonder dat er daarvoor ook maar één job bij gecreëerd werd. Bij de Nationale Bank is het helemaal een schande, omdat dit instituut, dat grotendeels overbodig is geworden sinds de Europese Bank het beheer over het geld heeft overgenomen, voor de helft in handen is van privé-aandeelhouders. Ook dit blijkt een unicum te zijn binnen Europa. In de andere landen zijn de nationale banken 100% overheidsinstellingen. Tenslotte nog dit: zowel de gouverneur van die bank, Quaden, als een van de directeurs, Norbert De Baetselier (ex-voorzitter van het Vlaamse parlement) zijn van socialistische signatuur. Dus van dezelfde kleur als die van de man die de schande heeft aangeklaagd. Het hangt er blijkbaar alleen maar van af of de partij al dan niet in de regering zit... --- Van belastingen gesproken: moeten de inwijkelingen uit Saksen-Coburg geen belasting betalen op eigendommen in Italië? Bijvoorbeeld voor een villa op een eiland in de buurt van de Stromboli? De man die geen geld had om zijn villa in Tervuren te laten restaureren (en dat dan maar deed op de kap van de Marine), blijkt er nl daar een gekocht te hebben voor een habbekrats van één miljoen euro.
"Onze problemen: de bureaucratie, de arbeidskosten, de stroefheid van de arbeidsmarkt, de gerechtelijke onzekerheid, de energiekosten en de politieke instabiliteit". Bovenstaande komt niet van een Belgisch politicus, ook niet van iemand uit onze economische of financiële wereld, maar van iemand die luistert naar de mooie naam Luca Cordero de Montezemolo, voorzitter van de Cofindustria, een soort VBO op zijn Italiaans en tevens grote baas van de renstal Ferrari (uit La Repubblica van vorige vrijdag, 29 februari). Zoals men kan zien, zijn de problemen in Italië zo ongeveer zoals bij ons. Men zou ook kunnen stellen dat we hier zijn afgedwaald naar het Italiaanse niveau, waar men al sinds de Tweede Wereldoorlog met dergelijke problemen geconfronteerd wordt. Het is hier zelfs erger geworden, want bij de Transalpijnen heeft men weinig of geen last van communautaire problemen, die hier bij ons alles nog eens zo moeilijk maken. Op amper twee weken van de creatie van de regering Leterme I, is men absoluut nog niet zeker wat het gaat worden. De N-VA houdt (voorlopig?) voet bij stuk en treedt niet in een regering zonder duidelijkheden over het fameuze tweede pakket staatshervormingen. De Waalse regeringspartijen van Verhofstadt III willen persé de groenen én de SP.a erbij, iets wat de Open VLD niét wil. Nadat die verruimers al eens vruchteloos zijn gaan praten met vice-koning Reynders, mag Leterme het vandaag nog eens proberen. Als dat zou lukken, dan betekent het dat we een regering zouden krijgen met minstens acht partijen, waarbij alle Waalse partijen aanwezig zouden zijn (met uitzondering van het FN dat slechts één vertegenwoordiger telt in het parlement). Met Vlaanderen dus in de verdrukking. Dat dan voor wat het communautaire betreft. Onnodig te zeggen, dat er dan voor de Vlamingen zelfs geen borrelnooters meer zullen overblijven. Zelfs op economisch-financieel vlak wordt het dan één open miserie. Er zal dan nl geen einde komen aan de kernuitstap (iets waar de PS misschien nog voor te strikken was), wat niet alleen de energiebevoorrading in gevaar gaat brengen, maar wat de nieuwe regering tevens enkele extra miljarden euro's zal doen verliezen. Verder zullen alle reeds gemaakte voorakkoorden herzien moeten worden, zodat de parlementaire kakofonie oorverdovend zal worden. Als de huidige Randstad regering nog versterkt (sic) zou worden met de groene marxisten en de nieuwe linksgeoriënteerde Vlaamse socialisten, dan ziet het er zeer slecht uit voor Vlaanderen, maar ook voor België zelf, want dan zal er helemaal niets nieuws meer uit de bus komen. Wie had het daar weer over "goed bestuur"?
"Als merk heeft Patrick Janssens het schitterend gedaan. Hij is de sympathieke jongen-van-naast-de-deur, met de uitstraling van een filmster. Maar achter dat masker schuilt een ijskoude, meedogenloze man die mensen gebruikt zolang zij in zijn persoonlijke planning passen. Het was een schok om dat vast te stellen". Bovenstaande komt niet van mij, maar van Kathy Lindekens, ex-schepen van de stad Antwerpen en socialistische partijgenote van bovenvernoemde Janssens, burgemeester van de koekenstad. De reactie is feitelijk niet zo verrassend. het is al langer geweten dat Janssens een probleem is geworden voor heel wat Antwerpse socialisten, ook bij de autochtonen. Feitelijk was het al begonnen vóór de gemeenteverkiezingen van 2005. Janssens maakte toen publiciteit voor zichzelf, zonder zelfs de naam van zijn partij te vermelden. Na zijn triomf, overschaduwd door de acht uur lange black-out van het kiescomputersysteem, weigerde Janssens de socialistische lijst te trekken bij de federale verkiezingen van vorig jaar. In zijn plaats kwam de politiek onbekende Van Broeckhoven, die er niet veel van bakte. Of het met Janssens veel beter zou geweest zijn, blijft gissen, want ook elders kregen de socio's flink klop. Daarna kwam er de verkiezing van Debruyn in de strijd om het nieuwe voorzitterschap van de SP.a. Ik denk niet dat de meerderheid van de Antwerpse socialisten tegen Gennez was (en is), maar met de verkiezing van Debruyn een teken wilde geven dat ze het met e.e.a. in Antwerpen niet eens waren (noch zijn). Vorige week is er nog een schepje bovenop gedaan. In een interview met het persagentschap Belga, wist de zot van "A" te vertellen dat "het politieke spel in de gemeenteraad vaak een grote hindernis vormt om dingen te bereiken. Ik wil niet pleiten voor de afschaffing van de gemeenteraad", aldus Janssens, "maar zonder zouden de zaken toch heel wat sneller gaan". M.a.w. Janssens toonde nog maar eens zijn ware gelaat, dat van een klein dictatortje, dat liefst van al zijn gemeenteraad, socialisten inbegrepen, naar huis zou willen sturen. --- Het zijn niet alleen de socialisten die in Antwerpen lijden onder het juk van het "onderlijfke". De liberale schepen Van Campenhout is er enkele weken tussenuit getrokken, naar Spanje, om even tot rust te komen. De man zou een depressie nabij zijn. Dat kwam trouwens nog tot uiting toen hij, twee weken geleden, bijna het schuim op de lippen kreeg in zijn discussie met Filip Dewinter in de zevendag dag over de zgz "verklikkerlijn" van Bart Debie. In die discussie had Van Campenhout trouwens groot ongelijk. In Nederland bestaat er een "meld misdaad anoniem"-lijn, waarop in 2007 liefst 80.000 oproepen werden geregistreerd. 23.000 daarvan werden door de Nederlandse politie onderzocht. 1100 misdadigers werden als gevolg ervan aangehouden en 98 misdaden werden door de tips verhinderd. Dat is wat anders dan alles in de doofpot te willen stoppen, zoals dat in Antwerpen tegenwoordig blijkt te gebeuren. "Een volk krijgt de leiders die het verdient" zegt het adagium. Laat ons open dat de Antwerpenaars bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen daaraan zullen denken. Tenzij natuurlijk een nieuwe computerstoring roet in het eten zou werpen...
Het federaal planbureau heeft een vernietigende publicatie gepleegd over het zilverfonds. Volgens dat bureau hebben de regeringen Verhofstadt de kans laten liggen te zorgen voor de kosten van de vergrijzing en zal het fonds tegen 2025 zo goed als leeg zijn, op een ogenblik dat de echte kosten eraan zullen komen. Tegelijk zou de staatsschuld dan ook weer gaan stijgen. Dat rapport is in feite nog heel mild, want in werkelijkheid is het hele zilverfonds een lege doos, zoals trouwens de meeste "verwezenlijkingen" onder Verhofstadt. Voor zover ik er verstand van heb, is mij altijd gezegd dat een openbare instantie niet tegelijkertijd een hoop schulden én een zwarte kous kan hebben. Dat is met België wel het geval. Verder is gesteld geworden, dat men van dat zgz zilverfonds pas gebruik zal kunnen maken, als de verhouding staatsschuld/bruto nationaal product onder de 60% zakt. Voorlopig zitten we daar nog zo'n dikke 20% boven en alles laat voorzien dat op het ogenblik dat we die 60% halen (áls we die al zullen halen), we wel al eens tegen 2025 zouden kunnen zijn, waardoor de hele zaak kan beschouwd worden als een reusachtige fata morgana. Dat tijdens de regeringen Verhofstadt het schuldpercentage is teruggebracht van boven de honderd tot ergens in de tachtig, komt niet doordat paarsgroen en/of paars daar iets aan gedaan hebben, maar alleen doordat we al die jaren een zeer gunstige conjunctuur hebben gekend. Niettegenstaande dat, heeft men vorig jaar geen cent opzij kunnen leggen en zal dat voor dit jaar weer van datzelfde zijn. Zoals de zaken er nu bijstaan is de kans groot dat er ook de volgende jaren niets van in huis zal komen. De regeringen Verhofstadt zullen in de toekomst alleen nog herinnerd worden o.w.v. de ethische wetten die ze er hebben doorgejaagd (abortusversoepeling, euthanasie, de holebi-wetten, de oprichting en de versoepeling van de snel-Belg-wet, de versoepeling van de wet Lejeune). Die wetten hebben alleen de belangen van bepaalde groepen behartigd, niet die van het land. De wetten die de economie en de vergrijzing ten goede hadden moeten doen komen, vallen heel wat lichter uit, denk maar aan de notionele intrestaftrek, het generatiepact en het hierboven vermelde zilverfonds. Het zit er dan ook aan te komen, dat de volgende regering (áls die er al zal komen) vroeg of laat erg pijnlijke ingrepen zal moeten toepassen om de problemen die op haar afkomen te kunnen oplossen. Daartegen zit Verhofstadt hoog en droog op zijn buitenverblijf in Toscane (of is het Umbrië?), of in een van zijn appartementen aan de Normandische kust...
De splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde passeert binnenkort ook de senaat. Deze compleet overbodige instelling moet daarover nl een "gemotiveerd advies" uitbrengen. In aanloop tot de bespreking zijn er al heel wat vertragingsmanoeuvres uitgevoerd, niet het minst door CD&V-ers die vrezen dat Leterme I daardoor gevaar loopt. Het kan echter nog erger. Men heeft nog maar eens een nuttige Vlaamse idioot gevonden om te komen vertellen dat we beter enkele van de gemeenten met taalfaciliteiten aan Brussel zouden moeten afstaan. De man heet deze keer Filip Antheunis, senator van de Open-VLD en burgemeester van Lokeren. Hij zegt het zo niet vlakaf; hij wil echter, samen met een MR-senator van dezelfde kleur, dat er in de faciliteitengemeenten volksraadplegingen zouden gehouden worden, dat gemeenten waar 51% voor het Frans kiezen naar Brussel zouden worden overgeheveld en dat degenen die dat niet willen bij Vlaanderen zouden blijven én hun faciliteiten zouden kwijtspelen. Dat laatste zal nog meer druk zetten op de mensen om voor Brussel te kiezen... Om te beginnen is een volksraadpleging over een eventuele aanhechting bij Brussel ongrondwettelijk. Dat heeft de Raad van State al bevestigd. Ten tweede kan de taalgrens niet gewijzigd worden zonder een grondwetsherziening. Dat betekent, dat men een tweederde meerderheid nodig heeft, geen 51%, plus een meerderheid in elke taalgemeenschap. Welnu, zelfs al zou men in die gemeenten tot een volksraadpleging komen, dan zou men ook daar een tweederde meerderheid moeten hebben plus die meerderheid in elke taalgemeenschap. Het is mede daardoor, dat zo'n volksraadpleging niet kan en dus ongrondwettelijk is. Het is echter godgeklaagd, dat ze in Vlaanderen nog maar eens een Quisling gevonden hebben die bereid is zijn eigen mensen te discrimineren. De man mag dan al verklaren dat dit een persoonlijk initiatief is, we weten dat er in de partij van superbelg Verhofstadt (de populairste politicus van Wallonië!) nog meer van die lamme goedzakken rondlopen. Antheunis zou beter zijn eigen Lokeren wat fatsoenlijk besturen. Geregeld zijn er opstootjes in de Lokerse wijken waar allochtonen de meerderheid vormen. Als die straks in heel Lokeren de meerderheid zouden worden, gaat hij er dan ook een volksraadpleging houden om te zien hoe het daar verder moet? Om trouwens duidelijk te stellen hoe hypocriet die Antheunis is: de man heeft het oorspronkelijke voorstel over de splitsing van B-H/V mee goedgekeurd. Van een windhaan gesproken!
Wie dacht dat de affaire van de notionele intrestaftrek een unicum was in de Belgische politiek, zal zijn mening moeten herzien. Beleggers, vergeet de beurs, waarop men geld verliest en het spaarboekje dat niet genoeg meer opbrengt omdat de inflatie boven de 3% blijft. Er is nog het Kringloopfonds. Het Kringloopwat? Iedereen zal al wel gehoord hebben van de kringloopwinkels, waar allerlei tweedehands zaken worden opgeknapt en doorverkocht aan lage prijzen, iets wat zeker de financieel zwakkeren ten goede komt. Dat fonds blijkt in 2003 door de overheid (toen Paarsgroen) te zijn opgericht met een startkapitaal van 2,5 miljoen euro. Daarbovenop werd geld opgehaald via een obligatielening die in een eerste fase goed was voor 75 miljoen euro. Wie daarop intekende, krijgt een jaarlijks fiscaal voordeel van 3%, plús vijf procent op het bedrag dat in het fonds werd geïnvesteerd (met een maximum tot 250 per intekenaar). 13.500 intekenaars hebben sindsdien recht op zo'n vergoeding. De fiscus heeft sindsdien al 3,35 miljoen aan die obligatiehouders terugbetaald... Om een lang verhaal kort te maken: dat Kringloopfonds, hoe goed bedoeld ook, werkt met verlies en heeft de staat tot nu toe al 10,5 miljoen euro gekost, te betalen door u en mij, de belastingbetalers. In verhouding tot de notionele intrestaftrek zijn de verliezen voor de Staat in het Kringloopfonds maar pea nuts. De vraag is wel, hoeveel van die constructies er misschien nog bestaan op federaal, regionaal, provinciaal of ander vlak. Regeringen met aan het hoofd een man die sneller liegt dan zijn schaduw, zijn hoegenaamd niet te vertrouwen. Ik kom daar nog op terug.
