De Gazet Van Antwerpen is jarenlang een krant geweest die, alhoewel officieel neutraal, in werkelijkheid Vlaams en Christelijk was. Dat was vroeger zo, toen alle kranten een bepaalde filosofische strekking aanhielden, maar ook later nog, toen dat allemaal begon te vervagen. Vooral sinds de zogenoemde "zwarte zondag" en de daarop ingestelde schutskring rond het Vlaams Blok, nu Vlaams Belang, het beruchte "cordon sanitaire" (niet voor niets een Franse benaming), was "De Frut", zoals de krant in de volksmond wel eens genoemd wordt zowat de enige krant in Vlaanderen die uitgesproken Vlaams en Christelijk bleef. Een gevolg daarvan was, dat de Gazet zelf ook een beetje in het verdomhoekje gezet werd door de andere kranten en de media in het algemeen en bv zo goed als nooit aan bod kwam bij de o zo neutrale VRT. Zelfs toen de krant het Visa schandaal in Antwerpen uitbracht, kwam het amper aan bod. Nog ergerlijker werd het toen de krant op een kleine formaat, het zgn "tabloid formaat" ging verschijnen en dit als eerste krant in Vlaanderen. De VRT bestond het toen reclame te maken voor dat tabloid, maar dan niet voor de Gazet van Antwerpen, die al op het andere formaat verscheen, maar wel voor De Standaard, die aankondigde later te zullen verschijnen op eenzelfde formaat. M.a.w. de krant werd doodgezwegen en hoe goed hun journalisten ook waren, ze konden hoogstens aan bod komen in het programma van Jurgen Verstrepen op Liberty TV, tot ook dat programma door de politiek correcten uit de ether werd gehaald. Dat het echter kan verkeren, wist Bredero al. De Gazet Van Antwerpen was enkele jaren geleden al gefusioneerd met het Belang van Limburg en beide kranten werden eigendom van een Limburgse familie (Baert, als ik me niet vergis). De grote baas van die familie, bazin eigenlijk, was een mevrouw Baert, die op voorspraak van Steve Stevaert (wie was dat weer?) van onze koning de titel van barones kreeg. Echter, voor wat hoort wat en het gevolg van heel dat machiavellistisch gekonkelfoes was, dat de Gazet Van Antwerpen verplicht werd een minder Vlaamse en Christelijke koers te volgen en integendeel de Belgische linkse kaart te trekken. Dat lukte echter niet meteen omdat Luc Van Loon, de hoofdredacteur en hijzelf Antwerpenaar, overtuigde Vlaming en christelijk geïnspireerd, niet zinnens was zijn principes te verloochenen voor een bord Limburgse linzensoep. Het uiteindelijke gevolg was, dat de heer Van Loon ontslagen werd (men wou hem eerst degraderen, maar dat nam hij niet) en vervangen werd door een zekere Luc Rademakers, niet-gelovige Limburger, waarvan zelfs gezegd werd dat hij bij de Loge was aangesloten en die daarenboven niet eens in de provincie Antwerpen woonde, maar in Vlaams Brabant. En dat was nog niet alles: Rademakers is getrouwd met een Walin (dat is zijn zaak) en (nu komt het) voedt zijn kinderen op in het Frans! Sinds de machtswissel is de "Frut" een linkse krant geworden waarin weinig dagen voorbij gaan zonder dat de Antwerpse burgemeester Janssens erin wordt opgehemeld. Bij de nieuwe Gazet Van Antwerpen zijn de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar al begonnen en moet iedereen de rangen sluiten achter "het onderhemmeke", zoals Janssens in de Scheldstad wordt genoemd. Sindsdien is de krant ook opnieuw salonfähig geworden bij de andere media, mogen vertegenwoordigers ervan weer op TV komen en is er zelfs een gezamenlijke enquête met de VRT. Sindsdien wordt de krant ook de "De Gazet Van Janssens" genoemd. Daarbij hoeft geen tekening. Het kan inderdaad verkeren. Tenslotte nog dit: bij zijn aantreden beloofde de nieuwe hoofdredacteur dat hij ging zorgen dat de Gazet binnen het jaar 10.000 abbonees meer zou hebben. Na dat jaar blijken het er echter 4.000 minder te zijn. Daarbij hoor ikzelf ook.
Slecht nieuws voor de stakers en betogers van volgende vrijdag: hun acties kunnen hun eigen gezondheid schaden. Tenminste als ze gelijk krijgen en de pensioengerechtigde leeftijd niet verhoogd wordt. Dit blijkt nl uit een studie van Shell in de "British Medical Journal". Dat bedrijf heeft in Texas liefst 3500 ex werknemers die met pensioen waren, gevolgd over een periode van liefs dertig jaar om uit te maken of vervroegd pensioen zou leiden tot een mooiere oude dag, zoals door stakers en vakbonden hier beweerd wordt. Lekker niet, dus, want zelfs wie met zijn 55ste stopt, schijnt dubbel zoveel risico op te lopen om vóór zijn 65ste te sterven dan wie blijft werken. Voor werknemers uit de lagere economische klasse, zeg maar de arbeiders, blijkt het risico zelfs 60% te bedragen. Redenen voor dit verschijnsel blijken te zijn dat men snel is uitgekeken op die eeuwige vakantie die er dan volgt. Men voelt zich uitgesloten en raakt geïsoleerd tussen zijn vier muren. Men gaat later slapen, drinkt meer omdat men 's morgens geen verplichtingen heeft en geen doel meer heeft. Daar is natuurlijk iets aan te doen, maar ook dat moet goed op voorhand gepland worden. In een vroeger leven organiseerde ik in het bedrijf waarin ik werkte o.m. ook de pensioneringsfeestjes. Het was me toen al opgevallen dat gepensioneerden een langer leven beschoren was als zijn iets degelijks aan de hand hadden, bv een grote tuin en/of dieren. Vooral duivenmelkers bleven het langst actief. Een andere mogelijkheid is zich intens bezig houden met de kleinkinderen; die zorgen wel dat men zich niet verveelt. Volgens Jean-Pierre Baeyens, een geriater uit Oostende, die het bericht van Shell bevestigt, gaat deze situatie zelfs nog verder en geldt die niet alleen voor vroeg gepensioneerden, maar zelfs voor langdurig werklozen. Studies zouden erop wijzen dat men zelfs onder werkloze dertigers en veertigers opvallend hogere sterftecijfers tegenkomt dan bij leeftijdgenoten die werken. De mens is nu eenmaal een sociaal wezen dat bezig moet zijn. "La dolce far niente" (het zalig niets doen) is alleen een zoete droom voor iemand die (hard) werkt.
We hebben in dit land al veel meegemaakt, maar die hele vakbondsheisa omtrent de eindeloopbaan problematiek is m.i. "des Guten zuviel". Zuiver egoïsme van het type "na ons de zondvloed". In een land waar men officieel nog steeds met 65 jaar op pensioen gaat, blijken de meeste vakbondsleden dat niet meer aan te kunnen en hoogstens nog tot 55 jaar te willen werken. Ze zijn, zeggen ze, overwerkt, overstressed, zien het niet meer zitten, willen meer met hun kleinkinderen bezig zijn (jaja!) en nog van dergelijke nonsens. En terwijl zij dan extra vroeg op (brug)pensioen gaan, moeten de volgende generaties maar zien dat die pensioenen betaalbaar blijven. Vergeten we trouwens niet dat degenen, die nu staan te roepen dat ze niet langer kunnen/willen werken (schrappen wat niet past), dezelfden zijn die vergeten zijn genoeg kinderen te hebben die later het sociale systeem betaalbaar zouden moeten kunnen houden. Er komt dus nu een zogenoemde 24 uurstaking plus betoging op vrijdag 28 oktober. Die dag zal het land grotendeels plat liggen, zeker als het ACV in blok meedoet (de treinen blijven rijden, want die moeten de stakers naar Brussel brengen). Zoals Luc Van der Kelen het enkele dagen geleden in Het Laatste Nieuws duidelijk verwoordde, gaat Allerheiligen dit jaar vijf dagen duren. Want die feestdag valt op de dinsdag na het weekeinde dat volgt op de nationale stakingsdag. De schade die het land dan zal oplopen, zal een veelvoud zijn van die van 7 oktober. Als het echt zo erg met onze mensen gesteld is, dat ze niet langer dan tot hun 55 jaar in staat zijn te werken - en dat terwijl de levensverwachting nog steeds stijgt - hoe komt het dan dat dezelfde categorie buitenlanders dat wél kan. Meer nog, dat Belgen die in het buitenland werken het wél kunnen en deze die in eigen land werken niet. In Nederland bv gaat niemand, ook geen Belgische grensarbeider, vóór zijn zestigste op vervroegd pensioen. De concurrentiepositie van de Belgische export komt met dit alles zwaar in de verdrukking en dan heb ik het nog niet over enkele "spontane" stakingen zoals die van Volkwagen Vorst en Case New Holland, om even in Vlaanderen te blijven, die hun eigen bedrijf gijzelen in een discussie tussen vakbonden en de regering. Als men morgen VW Vorst sluit, wat voor het Duitse management een zeer plausibele optie blijft, komt er een nieuw sociaal bloedbad in de Brusselse regio, maar dan wel een die de werknemers zelf zullen hebben aangericht. Van masochisme gesproken!
Bart Somers is niet alleen voorzitter van de VLD, maar ook burgemeester van de stad Mechelen. Daar hij in zijn eerste functie niet al te ernstig wordt genomen omdat hij maar niet uit de schaduw van Verhofstadt komt, doet hij zijn uiterste best om in zijn taak als burgemeester te slagen. Met de regelmaat van een klok neemt hij nieuwe initiatieven, denk maar aan het beboeten van de (meestal allochtone) ouders als ze hun tieners niet onder controle kunnen houden. Als dat allemaal nog niet zou helpen, gaat Bart er desnoods persoonlijk achteraan. Achter de boefjes, bedoel ik dan. Zo kwam burgervader Bart dit laatste weekeinde in het nieuws nadat hij persoonlijk (nou ja, samen met een beiaardier en enkele scouts, plus nog een politieagent die zijn schouder daarbij ontwrichtte!) twee handtasdieven had ingerekend. Ze zullen met Bart niet blijven lachen, of toch? Als we immers de krant van maandag doornemen, in dit geval Het Laatste Nieuws op bladzijde 18, dan blijken daar tijdens hetzelfde weekeinde volgende diefstallen te zijn gebeurd: - Een portefeuille gejat van een 19 jarige vrouw in een warenhuis. - Een portefeuille gestolen van een 26 jarige vrouw aan de Botermarkt. - Een portefeuille gestolen van een 43 jarige man uit Bonheiden, die in de Boerenkrijgstraat een lekke band aan het vervangen was en daarbij de "hulp" kreeg van drie kerels. Ook zijn gsm en zijn zonnebril bleken daarna spoorloos. - Een portefeuille gestolen van een 31 jarige vrouw in een winkel waar ze werkte aan de Haverwerf. - Een regenjas gestolen van een 35 jarige man in een café aan het Koning Albertplein. - In dezelfde café werden ook een gsm, de sigaretten en geld gestolen van een 23 jarige klant uit St. Amands. - Een portefeuille gestolen van een 43 jarige man in de personeelsruimte van een winkel aan de Botermarkt. - Twee gsm's gestolen uit het kantoor van een warenhuis aan de Haverwerf. - Een handtas afgerukt van een 78 jarige dame in de Adegemstraat. - Een auto Honda CRX gestolen in de Paardenkerkhofstraat. - Vier truien en een hemd gestolen in een winkel in de Geitestraat. Het alarm ging daar wel af, maar de verdachten konden ontkomen. - In de magazijnen van een grootwarenhuis werd een man betrapt die poogde multimedia apparatuur te stelen. Hij kon echter ontsnappen. - In de Wupstraat werd in een huis ingebroken. Er werd daar een fototoestel gestolen. Zo, dat was een weekeindje Mechelen. Nog een geluk dat Bart Somers persoonlijk een handtasdiefstal verhinderde, anders was er nog een misdaad meer ongestraft gebeurd! O, ja, nog dit: zaterdagnacht was er ook nog een zware knokpartij na een ontaarde familievete tussen twee Turkse clans waarbij meubilair sneuvelde plus enkele ruiten en waarbij verscheidene leden van beide families (uit voorzorg) in twee verschillende hospitalen belandden en een viertal personen werd aangehouden. Leuk wonen daar in Mechelen!
