‘Wat bezielt Kris Peeters?’, is de vraag die politiek Vlaanderen zich dezer dagen stelt. Nadat hij als vice-premier in het federale kernkabinet mede de extra bewaking door militairen (fase 3 van de terrorismedreiging) had goedgekeurd, probeert hij sinds een week er alles aan te doen om die militairen weer uit het straatbeeld te krijgen. Dat doet hij niet in het kernkabinet, waar zo’n discussie thuis hoort, maar wel via een soort eenmansoppositie. Eerst ging hij met zijn vrouw (zo krijgen we die ook eens te zien) shoppen op de Antwerpse Meir, daarbij vergezeld van een VRT-cameraploeg, om toch maar te laten zien dat alles veilig was. Nu, een week later, heeft hij, via zijn Antwerpse afdeling, de partijmilitanten opgeroepen om op facebook openlijk vragen te stellen bij die militaire aanwezigheid, met waarschijnlijk als bedoeling straks te kunnen zeggen dat ‘de mensen’ (dixit Leterme) zich toch ongerust voelen als ze gewapende para’s zien.
Blijkbaar is de man nog steeds gefrustreerd als gevolg van het feit dat hij het in Vlaanderen bij de laatste verkiezingen moest afleggen tegen la Homans, dat hij zijn droomjob als Vlaams minister-president kwijt is, dat hij zijn verwachtingen binnen de federale regering moest bijstellen om Marianne Thyssen aan een Europese tweederangsjob te helpen en dat hij nu ‘slechts’ vakminister is binnen die regering, iets waarvoor hij vroeger gezegd had te zullen passen. Het heeft veel weg van een burn-out en, mocht dat waar zijn, dan doet zijn partij er goed aan in te grijpen. Het feit dat noch Peeters noch de rest van de partijtop onmiddellijk wilde reageren, spreekt boekdelen. Toch is er daarvoor een verklaring.
Uitgerekend deze week stond er nl in alle kranten een postelectorale analyse van socioloog Marc Swyngedouw. Deze had de resultaten van de verkiezingen van 25 mei 2014 ontleed en was tot de bevinding gekomen dat de N-VA in de eerste plaats groot geworden was door de stemmen van ex-VB kiezers en niet door die van Open VLD of CD&V. Dat zou een volgende keer wel eens anders kunnen worden. Nu CD&V binnen centrumrechts steeds resoluter naar links opschuift, komt er in het electorale centrum een vacuüm en krijgt de N-VA de kans om ook in die richting op te schuiven en kiezers te winnen. Een ruk naar links zal CD&V in verhouding weinig opbrengen, want dan zal ze daar moeten gaan concurreren met SP.a, Groen en PvdA, die het met z’n drieën moeten stellen met amper aan kwart van de kiezers. Zo ziet het er meer dan ooit naar uit dat de N-VA inderdaad de grootste Vlaamse volkspartij zal worden. Met dank aan de concurrentie.
ZEB is nog eens in het nieuws. De kledingketen, die extra aandacht kreeg omdat ze zich niet houdt aan de sperperiode, daarvoor ettelijke keren werd aangeklaagd, maar nooit veroordeeld, zegt nu dat ze haar webshop uit België weg zal trekken. De reden daarvoor is dat er in dit land een verbod bestaat op nachtwerk in de handel, tussen 20.00 en 06.00 uur. Als gevolg daarvan kunnen bestellingen, die ’s avonds via de website binnenkomen, pas de dag daarop verpakt en verstuurd worden. In Nederland kent men dat probleem niet en wordt een bestelling op eenzelfde tijdstip, de ochtend daarop al geleverd, ook bij klanten in België. Door deze situatie werken de Belgische handelaars in het algemeen, maar de Vlaamse in het bijzonder (wegens de Nederlandse nabijheid) met een serieus handicap dat hen veel geld kost en straks nog meer zal kosten, omdat de e-handel nu eenmaal in de lift zit. Als ZEB zijn webshop naar het buitenland verhuist, verliezen tien mensen hier hun baan. Volgens sectorfederatie Comeos heeft de Belgische handel vorig kaar op die manier 2,4 miljard euro verspeeld en 8.300 jobs. Dat laatste aantal kan over een drietal jaren oplopen tot 30.000, steeds volgens Comeos. En nu maar afwachten of de Belgische en Vlaamse overheden daarop gaan reageren. Als ze niet méér doen dan wat ze voor die sper- en soldenperiodes hebben gepresteerd hebben, dan wordt het een zoveelste afgang.
---
Ondertussen zou er een akkoord zijn tussen regering, werkgevers en twee van de drie vakbonden over het sociaal overleg waarover de zgz groep van tien zich de hele week gebogen heeft. Ik schrijf wel ‘zou’, want het ABVV doet niet mee en bij de andere twee vakbonden moet de achterban nog groen licht geven. Dat de roden niet meedoen, is geen verrassing. Dat deden ze evenmin onder de regering van kameraad Di Rupo. Hoofdreden nu is dat de centrumrechtse federale regering niet afstapt van de indexsprong, die geen enkele werknemer geld afneemt, maar er alleen voor zorgt dat hij er eenmalig geen extra loon bij krijgt. Als men weet dat België het enige land in Europa (en misschien in de hele wereld) is dat nog een index kent, is het bijna om mee te lachen dat een vakbond hier de sociale onderhandelingen boycot voor een systeem dat elders niet eens bestaat. Datzelfde geldt trouwens ook voor de solden en de sperperiode. Only in Belgium!
De Chinezen hebben een spreekwoord dat zegt dat, bij een dispuut, hij die eerst begint te slaan geen argumenten meer heeft, waaruit blijkt dat hij ongelijk heeft. Wij hebben daar bij ons een variant van. Wie het hier in de politiek niet meer kan halen, sleurt er de jaren dertig en de nazi’s bij. Dat komt op hetzelfde neer.
Dat laatste bleek nog eens bij de uitval van Rudy Vervoort, minister-president van het Brussels gewest, toen hij het afnemen van de nationaliteit van Syrië-strijders vergeleek met wat in Frankrijk tijdens WO II gebeurd is onder het Vichy regime, dat collaboreerde met de Duitsers. Toen nam men nl de Joden hun Duitse nationaliteit af. Op die manier vergeleek hij de joodse gemeenschap met het zootje ongeregeld dat van hieruit naar het Syrische oorlogsgeweld trekt.
Ondertussen heeft die Vervoort zich al verontschuldigd, want hij kreeg de hele Belgische politiek over zich, francofonen inbegrepen (op PS-ideoloog Flup Moustache na). De Brusselse minister-president is feitelijk maar een grijze politieke muis, een bij gebrek aan gewicht omhoog gevallen amateur, die waarschijnlijk ook alleen maar de wenken van het PS-partijbestuur uitvoerde, waarin Laurette Onkelinx zich nu in die materie koest dient te houden. Op de (in voorwaardelijke wijs gestelde) beschuldiging van het Brusselse satirische blad UbuPan, dat haar grootouders ook gecollaboreerd hadden, werd nog steeds niet gereageerd, laat staan iets ontkend.
Onkelinx, Vervoort en Co maken deel uit van de nakomelingen van verfranste Vlamingen, die door overacteren persé willen bewijzen dat ze meer dan goede francofonen zijn geworden. Een typische reactie van inwijkelingen die willen laten zien dat ze wel degelijk goed ingeburgerd zijn. Vergelijk het een beetje met figuren zoals Napoleon, die eigenlijk een Italiaan was en Hitler (jaja, hij weer!) een Oostenrijker. Hopelijk gaan de francofonen er eindelijk eens mee ophouden, want het zegt alleen maar, dat ze meestal geen valabele argumenten meer hebben in discussies die op zich niets met de jaren dertig te maken hebben.
Dinsdag was er even paniek in het land, toen bekend werd dat drie ‘jongeren’ waren aangehouden in Harelbeke. Ze zaten in een auto en bleken iets te veel interesse te hebben voor het plaatselijke politiekantoor. Sinds bekend is dat bepaalde terroristen plannen hebben om onze politie aan te vallen (in Verviers vond men, naast wapens, ook politie-uniformen), nam men geen risico en werden de drie opgepakt. In hun wagen werden twee pistolen en een keukenmes aangetroffen. Na ondervraging en een nachtje in de cel, werden de kerels echter de dag daarop weer vrijgelaten. Volgens een woordvoerster van de politie had de zaak niets met terrorisme te maken. De drie wachtten er op een vierde makker, die bij de politie verhoord werd en de wapens waren alarmpistolen en een keukenmes. Tot daar de officiële berichtgeving die door de meeste media klakkeloos werd overgenomen zonder daar verdere vragen bij te stellen. Dan zal ik het maar doen, zeker?
Om te beginnen, is nergens vermeld waarover die vierde man, nota bene: een Tsjetsjeense moslim, werd ondervraagd. Dat zal wel niet geweest zijn over zijn eventuele schoonmoeder of iets dergelijks, neem ik aan.
Een van de drie in de wagen was de broer van de ondervraagde, ook een Tsjetsjeen* dus en de twee andere waren zgz ‘bekeerde Belgen’. Het is al langer bekend dat bekeerlingen tot een fundamentele zaak meestal veel radicaler zijn dan de oorspronkelijke belijders.
De wapens waren inderdaad twee luchtdruk alarmpistolen, waarvoor men geen licentie nodig heeft, die echter wel kunnen gebruikt worden om iemand te bedreigen, want een toevallig slachtoffer kent waarschijnlijk het verschil niet tussen echte en nepwapens. Om met een alarmpistool te mogen rondlopen, moet men trouwens ook een gegronde reden hebben. Hadden die lui er een? Wat doet men trouwens met een keukenmes in een auto?
Het gebeurde op een gewone werkdag. Hadden die ‘jongeren’ niets anders te doen dan met z’n drieën te wachten op hun kompaan? Moest geen van de drie werken of leven die ook al van de gebruikelijke vluchtelingensteun en/of OCMW-geld? Zouden daar vragen over gesteld zijn?
Enfin, om een lang verhaal kort te maken, het lijkt erop dat men de zaak met de mantel der liefde wil bedekken. Alleen voor de nepwapens en het mes riskeren de kerels nog vervolgd te worden. Het kan natuurlijk wel zijn, dat de politie meer weet dan ze kwijt wil. Laat ons hopen dat dat zo is en dat men die kerels blijft schaduwen, ook al zijn ze niet direct als terroristen te omschrijven. Mocht dat immers het geval zijn en er straks met hen toch iets zou voorvallen, dan is de morele schade niet te overzien, noch bij de politie, noch bij de media, die dat spel meespelen.
* Vergeten we niet dat de steekpartij in Brugge vorig jaar, waarbij een jonge man werd doodgestoken, ook het werk was van een Tsjetsjeen, die daarna meteen het land uitvluchtte…
Dat de uiterst linkse Syriza-partij de Griekse verkiezingen gewonnen heeft, is geen verrassing. Dat ze een coalitiepartner nodig zou hebben om een regering te vormen, behoorde ook al tot de mogelijkheden. Dat die partner een uiterst rechtse partij zou worden, was wel een verrassing, tenminste toch voor de Europese politiekcorrecten van allerlei pluimage. Op het eerste zicht is dat ook zo, maar in de Griekse context is het dat niet. Syriza had een partner nodig die niet moeilijk zou doen en die met haar in de eerste plaats de Griekse confrontatie met Europa wou aangaan. Op economisch vlak zou dat nog kunnen lukken, politiek gesproken is Syriza echter een radicaal neo-communistische partij, die zelfs niet wil meedoen met de E.U. boycot tegen Rusland. Hoe dat gaat aflopen, is nog koffiedik kijken, maar veel kan er niet veranderen, tenzij het land uit de E.U. zou stappen, een Grexit dus. Dat laatste zou voor Griekenland, zeker op de korte termijn, veel slechter uitvallen dan voor de E.U., omdat het op economisch en financieel gebied zwaar geteisterde land slechts iets van een 3% van de totale Europese markt uitmaakt en de nog bestaande schulden ondertussen grotendeels door de andere staten worden gedragen. Niet voor niets reageerden de beurzen zo goed als niet op de Griekse verkiezingsuitslag.
Een dieper onderliggende reden voor een Grexit is dat men in Griekenland de Verenigde Staten van Verhofstadt beu is. En niet alleen in Griekenland. Denk maar aan de opkomst van de eurosceptische partijen bij de laatste Europese verkiezingen. Die combinatie links-rechts vindt men trouwens ook terug in Catalonië, waar de regerende centrumrechtse CiU een akkoord heeft gesloten met de linkse ERC oppositiepartij. Beide partijen gaan wel afzonderlijk naar de stembusgang van 27 september, maar met eenzelfde programma, waarmee ze denken de onafhankelijkheid van hun regio te kunnen bewerkstelligen. De nieuwe, linkse Podemos* partij, die zich spiegelt aan Syriza en misschien straks in Spanje ook de grootste partij wordt, zal daar rekening mee moeten houden.
Als we de links-rechtse problematiek doortrekken naar Vlaanderen, dan valt het op dat die hier heel anders is. De uiterst linkse PvdA vormt één partij met haar Waalse tegenhanger, Groen sluit overal coalities met Ecolo en wordt verondersteld de Waalse groenen te moeten depanneren na het debacle van de laatste verkiezingen (Ecolo verloor toen 10 van haar 14 zetels!). De Vlaamse socialisten hebben nooit iets anders gedaan dan aan te schurken bij hun Waalse tegenhanger, in de eerste plaats om mee te kunnen regeren en profiteren. Wat de linkse partijen in Vlaanderen gemeen hebben, is de verwaarlozing van hun eigen volk, iets wat bij Syriza en Podemos zeker niet het geval is. Misschien verklaart dat wel het succes van deze laatsten en de achteruitgang van links in Vlaanderen.
* In de Zevende dag van vorige zondag verwarde De Gucht de Griekse partij To Potami met Podemos. To Potami betekende volgens hem ‘wij kunnen het’, terwijl dat de vertaling is van het Spaanse ‘podemos’. In het Oudgrieks betekende Potamos ‘de stroom’ en daarmee bedoelde men de Nijl. Een nijlpaard werd dan een hippopotamos (in het Frans nu nog hippopotame). Hoe men ertoe gekomen is om een politieke partij ‘de stroom’ te noemen, is iets dat ik nog nergens heb kunnen vernemen.
Toen bij mijn vrouw in de zomer van 2006 borstkanker werd vastgesteld, hadden we geen hospitalisatieverzekering. Daar ik ondertussen de 65 voorbij was, kreeg ik die niet meer van de Christelijke Mutualiteiten (CM), waarbij wij toen aangesloten waren**. Via een familielid, dat bij Ethias verzekerd was, bleek dat we daar nog wel terecht konden, ik voor een algemene hospitalisatieverzekering en mijn vrouw voor alles wat niets met haar kanker of de gevolgen ervan te maken had. Dat kostte flink wat, maar dat hadden we er voor over. Toen ik eind 2012, na zes jaar afbetaald te hebben, een prostaatoperatie onderging (geen kanker, maar een overactieve blaas), testte ik het Ethias systeem eens uit. Het werd een fiasco, want ik kreeg helemaal niets terugbetaald (0,0 euro, stond letterlijk op het verslag). Ik heb die verzekering toen meteen opgezegd en kon er het jaar daarop dan toch een afsluiten bij de CM, die hun voorwaarden ondertussen hadden aangepast tot de leeftijd van 75 jaar. Ook niet goedkoop, maar wel iets goedkoper dan Ethias.
Nu lees ik in de kranten dat datzelfde Ethias in grote geldproblemen zit. De maatschappij, die de opvolger is van het socialistische OMOB, dat ook niet onbesproken was, zou gezakt zijn in de zgz Europese stresstest voor banken en verzekeraars, en werd vorig jaar door het Hof van Beroep van Luik zelfs veroordeeld tot een boete van 360 miljoen euro vanwege het niet betalen van de roerende voorheffing op beleggingsproducten. Het bedrijf werd tijdens de bankencrisis al eens gered door de Belgische staat, die er anderhalf miljard euro in stak, geld dat de staat – en dus elke belastingbetaler – nu dreigt kwijt te spelen. Buiten die boete verliest het ook hopen geld aan haar zgz First-portefeuille formule (met een mogelijke looptijd van .. 99 jaar!), die ondertussen is stopgezet, maar waarbij enkele tienduizende klanten, tot ze zelf het contract opzeggen of sterven, steeds nog 4,75% interest krijgen, wat in de huidige financiële situatie moordend is. In het licht daarvan is het waarschijnlijk ook daarmee, dat men probeert geld uit te sparen door zoveel mogelijk mensen met verzekeringen niét uit te betalen, zoals ikzelf heb meegemaakt. Alle baten helpen (zei de mug en ze piste in zee!).
Hoe het met Ethias verder moet, is nog af te wachten, maar - naar socialistische traditie, blijkbaar nog steeds aanwezig bij Ethias - is de kans huizenhoog dat Honoré Gepluimd – de belastingbetaler – er weer mee voor zal mogen opdraaien. De maatschappij zou geheel of gedeeltelijk kunnen verkocht worden, maar dan ver onder de normale prijs of een fusie kunnen aangaan met bv Belfius, dat ook al in staatshanden is. Op dat laatste wordt gespeculeerd vanuit de PS, die hoopt op die manier een vinger in de pap te kunnen houden. Te mijden dus en zolang de regering Michel het uithoudt ook weinig waarschijnlijk. Al weet men in dit land nooit.
* Vrij naar de tekst uit het credo van de Latijnse liturgie. ‘Etias pro nobis’ (zonder de ‘h’): ‘Gij waart (er) voor ons’…
** Mijn Vlaamsnationale vrienden zullen zich misschien afvragen, waarom ik toen geen lid ben geworden van het Vlaams Onafhankelijk Ziekenfonds. Wel, ik was daarvóór, via mijn werk, 27 jaar in Nederland verzekerd. Toen ik met pensioen ging, was dat voor mij financieel niet meer interessant en heb ik bij dat Vlaams Fonds gesolliciteerd. Ik werd er echter afgewezen o.w.v. mijn ouderdom. Bij de CM nam men mij (en mijn echtgenote) wél aan, omdat ik vóór mijn Nederlandse periode daar ook klant was geweest en ik indertijd door de CM zelf werd aangeraden over te schakelen op het Nederlands systeem dat toen (nu niet meer) voordeliger was.
Na het bericht van super Mario (Draghi) om de geldkraan open te zetten, stegen de beurzen wereldwijd met gemiddeld 2%. In totaal betekent dat een winst van 1.340 miljard dollar op 24 uur, meer dus dan de 1.140 miljard die de ECB denkt te pompen in de markten op negentien maanden. Vreugde alom, dus. Waar maken we ons nog druk over?
Wel, misschien om dat geografisch én financieel verhakkelde land dat Griekenland heet. Dat zich tot over zijn nek in de schulden gestoken had en er maar niet uitgeraakt. Dat denkt nu een oplossing gevonden te hebben nadat een uiterst linkse partij er de verkiezingen gewonnen heeft. Een partij die zinnens is de resterende schulden helemaal niet meer terug te betalen, tenzij met St. Juttemis, onze variant van de Griekse kalenden. Anders dreigt het land uit de E.U. te stappen.
Voor één keer ben ik het eens met wijnboer De Gucht uit Berlare. De man heeft nu eenmaal Europese ervaring en zegt dat een terugval op de Griekse drachme zal maken dat die munt geen fluit waard zal zijn. Dat Griekenland daarmee in het buitenland niets zal kunnen kopen en dat niemand trouwens nog zal willen zaken doen met een land dat zijn schulden niet betaalt. Met wat export van olijfolie en fetakaas, waarbij de eerste felle concurrentie heeft en de tweede overal wordt nagemaakt, zal dat niet lukken.
‘Kalimera’ is het Griekse woord voor goeie dag. Bij ons staat dat ( maar dan als ‘Calimero’) voor iemand die zich bekocht voelt omdat hij klein is en het niet kan halen tegen de groten. Dat is exact wat er te gebeuren staat. Alleen weten ze dat bij Syriza blijkbaar nog niet. Ze komen er wel achter als het zover is, zoals ook wij er misschien wel achter komen dat Draghi’s geldkraan alleen maar gebakken lucht zou kunnen gegeven hebben…
