Terwijl de media zich blijven vergapen aan de zaak Vangheluwe (De Standaard had ook zaterdag zijn eerste elf (11!) bladzijden aan die zaak 'gewijd'), wordt het al langer hoe duidelijker, dat er van een akkoord over een Belgische staatshervorming niets in huis zal komen. De N-VA wacht nog tot het einde van de maand om de stekker eruit te trekken, maar dat dit zal gebeuren staat nu al zo goed als vast. Met een nog maar eens verbrokkeld Vlaams front kan De Wever inderdaad niets meer bereiken. De francofonen voeren, naar buitenuit althans, weer eens één front en zullen inderdaad, zoals Flup Moustache al stelde, niets meer toegeven. Op de liberalen moet De Wever niet meer rekenen. Dat is feitelijk al langer zo, zeg maar vanaf ze door Bartje naar de Vlaamse oppositie werden verwezen. Door hun aanwezigheid op het federale vlak, kunnen ze daar rustig stokken in de wielen blijven steken, iets wat in de eerste plaats Guy Vanhengel met veel plezier schijnt te doen. De Wever had gehoopt op wat meer solidariteit vanwege de SP.a, maar die zit er blijkbaar niet in. Officieel houden de roden zich gedeisd, maar via hun oude garde, Vande Lanotte, Tobback en Co laten ook zij geen gelegenheid voorbijgaan om de initiatieven van de N-VA af te schieten. Als het dan toch niet lukt op federaal vlak, waarom gebeurt er dan niets op het regionaal niveau? Wel, waarschijnlijk om dezelfde redenen. Het is alleen afwachten wat straks CD&V zal doen, als blijkt dat ook Beke er niets van terecht zal gebracht hebben. Het initiatief komt dan bij Kris Peeters te liggen die dan eindelijk de knoop zou moeten doorhakken. De vraag is maar, of hij dat gaat doen. Eén zaak is zeker: het worden vijgen na Pasen. Misschien krijgt Reynders nog gelijk, toen die voorstelde Leterme te laten voortmodderen tot 2014...
Nee, ik ga het hier niet hebben over Roger Vangheluwe, hoe erg(erlijk) die zaak ook is. Hier in de Kempen zegt men van zo iemand, dat hij 'rijp is voor Geel'. 'Geluwe' is trouwens het oude Nederlandse woord voor "geel", het past er in deze zaak dan ook zo'n beetje bij. Ik vraag me trouwens af, of dat 'rijp zijn voor Geel' ook niet van toepassing is op de mediameute, die blijkbaar alle zin voor relativering verloren heeft. Zo te zien is er geen ander nieuws meer op deze wereld. In De Standaard van gisteren waren de eerste elf (11!) bladzijden uitsluitend gewijd aan de zaak Vangheluwe. Ik heb er geen enkele van gelezen. Nee, er zijn hier toch nog andere kleurrijke figuren die het vermelden waard zijn, zij het dan op politiek vlak. Louis Tobback bv, die weer eens zijn groot volume heeft laten horen, om zijn standpunt i.v.m. de huidige politieke situatie nog maar eens in de verf te zetten. Volgens Tobback - en daarmee vertelt hij n,iets nieuws, hij holt de linkse duiders alleen maar achterna - moet de N-VA eerst maar zien in de regering te komen vooraleer ze het recht heeft om mee te spreken. Dat geldt dan ook voor hemzelf, want Tobback Sr zit ook al een tijdje niet meer in de nationale politiek, maar wil er toch ook over meepraten. Verder komt hij nog maar eens terug op het zgz akkoord van Vollezele, tussen Di Rupo en De Wever, waarbij deze laatste beloofd had niet over de financiering te spreken, maar het later toch deed. Zoals de vorige duiders vergeet Tobback er ook hier - met opzet -bij te zeggen, dat dit pas gebeurde nadat bleek dat de francofonen van de beloofde overdracht van de bevoegdheden een karikatuur hadden gemaakt. Het was trouwens Wouter de Boskabouter (Van Besien), die daarvoor de aanzet gaf en niét De Wever. Het verwondert me trouwens dat de Lewie er de pensioenen weer niet bij sleurde. Dat is zijn stokpaardje, waarmee hij ooit eens verkiezingen heeft gewonnen, maar dat nu niet meer vóór maar tégen zijn partij werkt. De laatste 18 jaar is de minister van pensioenen nl steeds een socialist geweest en zijn de roden de eerste verantwoordelijken voor de schabouwelijke toestand ervan in België. Niet alleen de tijden zijn veranderd, ook de mensen. De Vlaming in de straat laat zich vandaag de dag deze retoriek niet meer aanpraten. Daarbij komt nog dat de SP.a in Vlaanderen niet zoveel meer voorstelt. Hun aanhang is nog ongeveer de helft van die van de N-VA en de kloof lijkt alleen maar groter te worden. Het doet me denken aan die oude politieke mop, die ik toch nog eens wil vertellen voor de mensen die ze niet zouden kennen: De socialistische partij had een geleerde professor opdracht gegeven een studie te maken naar het statuut van de Belgische arbeider. Na x-aantal maanden kwam de man er mee terug naar het rode hoofdkwartier. 'De Belgische arbeider', zei hij, 'is eerlijk, verstandig en socialist'. De partijbonzen glunderden, want dit was de bevestiging van wat zij verwacht hadden. 'Moment', zei de professor, "Ik ben nog niet uitgepraat. De Belgische arbeiders hebben nl allemaal slechts twee van deze drie attributen: - ofwel zijn ze eerlijk en socialist, maar dan zijn ze niet verstandig; - ofwel zijn ze verstandig en socialist, maar dan zijn ze niet eerlijk; - ofwel zijn ze eerlijk en verstandig, maar dan zijn ze geen socialist!'
Elio di Rupo voert al een tijdje een soort charmeoffensief om toch maar aan te tonen, dat het goed gaat met Wallonië, dat zijn tweede Marshall plan gaat zorgen voor nog meer welvaart en nog zo van die dingen. De vier francofone partijvoorzitters brachten zelfs een bezoek aan VOKA, de overkoepeling van Vlaamse ondernemers en Kamers van Koophandel om hun zaak te verdedigen. Di Rupo zelf nodigde de verzamelde pers uit om in zijn eigen stad, Bergen, eens te laten zien wat er allemaal al verwezenlijkt was en wat men daar nog meer denkt te zullen doen. Ondertussen heerst er in datzelfde Bergen echter nog steeds een werkloosheid van 23,3%, In Charleroi is dat al niet veel beter: 22%, in Luik 19,7, in La Louvière 19,2. In Brussel is het 21,1. (In Vlaanderen is dat rond de 7%). De vooruitzichten voor WalloBrux (of zouden we niet beter 'Brullonië' zeggen?) zien er dan ook niet zo goed uit, alle fanfare ten spijt. Hoofdreden voor Di Rupo's show is de responsabilisering, het heikele punt waarop de Vlamingen in het algemeen en de N-VA in het bijzonder op blijven hameren. De francofonen willen die responsabilisering niet, omdat ze weten dat ze het niet aan kunnen. De situatie in Wallonië is zo erg, dat de levensverwachting in bv de regio Charleroi is teruggevallen tot op het peil van de jaren 50 van de vorige eeuw. Van te hard werken zal dat wel niet komen. De enige mogelijkheid om hun streek leefbaar te houden is dan ook - denken zij - te blijven potverteren op de kap van de Vlamingen. Percentsgewijs is dat trouwens voor Brussel nog erger dan voor Wallonië. Brussel wordt steeds armer, heeft steeds meer geld nodig om ter plaatse te kunnen uitdelen (niét om te investeren), maar maakt tegelijkertijd hopen onnodige kosten door de versnippering van de bevoegdheden binnen haar gebied. Als dank worden de Vlamingen er dan nog voor alles en nog wat uitgescholden. Men neemt het hun nu zelfs al kwalijk, dat Toerisme Vlaanderen ook publiciteit maakt voor Brussel in het buitenland, iets dat al gebeurt sinds 1985. Kunnen wij er iets aan doen dat Brussel in Vlaanderen ligt?
Tussen Leterme en de N-VA zal het wel niet meer goed komen. De man van de lopende zaken was wel naar het parlement gekomen om enkele 'riskante' zaken op een democratische manier op te lossen (IPA, Libië, het budget voor 2011), maar voor het Europese zgn 'semester', zeg maar stabiliteitsplan, zou dat niet nodig zijn. Dat zou immers niet definitief zijn, dat is maar om te lachen. De echte reden is heel anders. Het blijkt nu nl dat de kosten van dit reformplan voor 80% door Vlaanderen zullen moeten gedragen worden. M.a.w. Leterme laat hiermee niet alleen de N-VA in de kou staan, maar feitelijk heel Vlaanderen. Zijn nepregering heeft een meerderheid aan francofonen en kan, in het beste geval, slechts op 30 van de 88 Vlaamse volksvertegenwoordigers steunen. Zijn reformplan is dan ook de zoveelste aanslag op de Vlaamse integriteit. Het Vlaams gewest zal dit jaar een sluitende begroting hebben en vanaf volgend jaar een overschot. Dat overschot zal het meer dan nodig hebben om zijn met gaten bestrooide wegen op te lappen, zijn ellenlange wachtlijsten in de ziekteverzekering in te korten, zijn onderwijs te reorganiseren en op tal van andere gebieden, waar de zgn 'kaasschaaf'' nu voor minder subsidies en/of steun zal zorgen, een tandje bij te steken. Ik heb er vroeger in deze rubriek al eens over gehad. Het is leuk een sluitende begroting te hebben. Vlaams begrotingsminister Muyters is fier als een gieter dat alleen Vlaanderen en Beieren dat als enige regio's hebben in Europa. De keerzijde van het verhaal is echter, dat de andere Belgische 'entiteiten', zoals ze die tegenwoordig noemen, daar hun voeten aan vegen en dat we blij mogen zijn dat die hun begroting tegen 2015 sluitend zullen hebben. Zoals het er nu uitziet zal het voor Brussel zelfs nog langer duren als er ondertussen geen staatshervoming wordt verwezenlijkt. Als resultaat van dat alles, is de kans groot dat Vlaanderen dan weer eens de klos wordt. Zoals ik vroeger al eens schreef, zou het beter zijn dat Vlaanderen géén sluitende begroting heeft en ondertussen zijn bestaande problemen oplost met geleend geld, juist zoals de anderen dat doen. Wat ben je ermee straks een overschot te hebben, als je dit overschot moet weggeven om de putten van die anderen te vullen? Tenzij, ja, tenzij Vlaanderen ondertussen wakker schiet en een eind maakt aan de tricolore klucht die België heet. De francofonen hebben al eens met een (al dan niet fictief) plan B gedreigd; aan Vlaamse kant is het daarover oorverdovend stil. Ondertussen is nog maar eens duidelijk geworden, dat de ex-Vlaming Leterme volledig gerecupereerd is door het Belgisch systeem, net zoals zijn illustere voorganger Verhofstadt. Macht blijft corrumperen. Waar is de tijd van zijn vijf minuten politieke moed?
Leterme is dus naar de Europese Centrale Bank (ECB) getrokken om er de Belgische meerjarenbegroting voor te stellen. Dat moet zoiets zijn als luchtgitaar spelen, iets virtueels, want niemand weet wat er de komende week in dit land zal gebeuren, laat staan de komende jaren. Gewoon natte vingerwerk en het is dan ook terecht dat NVA het daarmee niet eens is. Volgens Leterme moet er tegen 2020 in dit land een werkzaamheidsgraad zijn van 73,2%, voor Vlaanderen zelfs van 76%, terwijl die nu nog onder de 60% ligt, ver onder het Europese gemiddelde. Verder moeten er in 2020 liefst 380.000 armen minder zijn, moeten de investeringen voor innovatie 3% bedragen en moet er 10% minder jongeren zonder diploma de school verlaten. Let op dat 'moeten'. Vroeger zei men altijd: 'moeten is dwang en bleiren is kinderzang'. Dat is nu niet anders. Of, om het met Leterme's eigen woorden te zeggen: 'Wie gelooft die man nog'? Leterme zelf hoopt in elk geval, dat men hem bij de ECB zal geloven. Als dat zo zou zijn, dan kan men gerust stellen dat de nieuwe Europese regels ook al niet veel meer waard zijn. Even weinig als de al twee keer veranderde regels van de stresstest voor banken bv. Hij houdt nog wel een slag om de arm, door te zeggen, dat het maar een voorlopig programma is. Als dat zo maar kan, wel dan kan ik ook zo'n reformplan maken. Het zou er zelfs veel eerlijker uitzien. Wie gelooft nu bv dat het land enkele honderdduizende armen minder zal hebben tegen 2020, als de poorten hier wagenwijd blijven opstaan voor alle armoezaaiers van buitenaf, als men hier - in tegenstelling tot al onze buurlanden - nog steeds geen enkel initiatief heeft genomen om de kosten van de vergrijzing aan te pakken, als niemand weet welke kant het uit moet met onze energieproblemen? De N-VA heeft dan ook overschot van gelijk, als ze stelt dat langetermijnmaatregelen moeten worden voorbehouden aan een volwaardige regering en niet door een nepregering die blijft voortmodderen met een soort 'management by exception'. Ze mag heel wat niét doen, maar maakt overal uitzonderingen van en daaraan schijnt, voorlopig althans, geen limiet aan te komen...
Het gaat niet goed met Europa, nu - na Griekenland en Ierland - ook Portugal bij de Europese Centrale Bank is moeten gaan aankloppen om zijn schulden aan te zuiveren. Telkens dat onderwerp ter sprake komt, is ook de vermelding van België niet ver af. Ierland en Portugal bv kunnen er wel heel wat slechter voor staan dan ons land, hun overheidsschuld ligt lager dan de onze. De overheidsuitgaven als aandeel van het nationaal inkomen ligt in België ook hoger dan in eender welk van de zgn "PIIGS-landen" (alle zuiderse eurozone-landen plus Ierland). Toch doet men hier alsof er niets aan de hand is. Zopas werd nog bekend dat onze economie vorig jaar zo'n tien miljard euro verloren heeft aan ziektedagen. Opmerkelijk daarbij is, dat er veel meer ziektemeldingen zijn op maandagen en vrijdagen, zodat het vermoeden van verlengde weekeinden hier meer dan reëel is (dat geldt trouwens ook voor de stakingsdagen). Als men daar alle hier mogelijke loopbaanonderbrekingen en vakanties nog bij rekent, kan rustig stellen, dat hier tegenwoordig niet veel meer echt wordt gewerkt. Wat bv de vakanties betreft, zit men hier jaarlijks al snel aan een hele maand, t.o.v. bv in de States aan veertien dagen, terwijl er in in China en de meeste andere Aziatische landen er nog minder zijn. Het wordt voor onze bedrijven dan ook hoe langer hoe moeilijker om te kunnen blijven concurreren in een steeds kleiner wordende wereld. Toch wordt er om de haverklap gestaakt als men ergens ook maar denkt iets te moeten inleveren en zelfs als men niets moet inleveren maar denkt niet genoeg opslag te zullen krijgen. Hoe men het ook draait of keert, vroeg of laat zullen steeds meer bedrijven hier moeten afhaken omdat wij op die manier nooit meer echt concurrentieel kunnen blijven. Dat het hier op het ogenblik nu vrij goed is, danken we in de eerste plaats aan locomotief Duitsland, dat - nota bene - door onze vakbonden en linkse partijen dan nog wordt verketterd omdat het zijn lonen te laag zou houden. Als daar morgen een einde aan zou komen, zou dat wel eens het einde van de Duitse heropleving kunnen betekenen en mogen ook wij er een kruis over maken. Want met België gaat het niet goed en dat heeft te maken met het feit dat men er in dit land niet in slaagt de noodzakelijke hervormingen door te voeren. Het ratingbureau Standard & Poors (S&P) heeft daarvoor zopas nog gewaarschuwd: vanaf 2020 zou ruim 20% van ons bbp gaan naar kosten die gerelateerd zijn aan de vergrijzing, vanaf 2030 zelfs 30%. Zonder hervormingen zal onze staatsschuld ontsporen tot 365% van dat bbp. België is zowat het enige land in Europa dat nog geen extra inspanning heeft gedaan om de kosten van de vergrijzing op te vangen. Meewarig doen over de PIIGS-landen is hier dan ook niet gepast. We zouden beter op onze eigen winkel letten, ook in Vlaanderen, mét België als het kan, zonder België als het moet. Als die aan de overkant van de taalgrens daar echter niet aan willen meedoen, zal het laatste wel de enige oplossing zijn. Wie leeft, zal zien.
De opmerkelijkste uitspraak van het weekeinde komt van Walter Zinzen, VRT journalist met pensioen en zelfverklaarde Kongo kenner. Hij verklaart zich nu klaarblijk nu ook specialist in de Belgische materie en noemt het Vlaamse separatisme in de weekeindeditie van De Standaard een vorm van etnische zuivering. De zoveelste uitspraak van de zoveelste belgicist die denkt zijn steentje als nestbevuiler te moeten bijdragen. In hetzelfde artikel moet De Wever het natuurlijk ontgelden. Zinzen schrijft het niet letterlijk, maar wie tussen de regels kan lezen, moet daaruit vaststellen dat het verschil tussen De Wever en Milosevic, volgens hem, nog niet zo groot is. Als Afrika kenner sleurt hij er natuurlijk ook het Zuid-Afrikaanse apartheidsregime bij en verheerlijkt hij tussendoor het nieuwe regime aldaar. Dat daar, percentsgewijs, tegenwoordig de meeste moorden plaats vinden van de hele wereld, moet men er maar bijpakken. 't Is maar hoe men het bekijkt. De echte reden van Zinzens uitval naar de N-VA heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat die partij tegenwoordig ook steeds meer Vlamingen van linkse signatuur aantrekt. Bracke bv, maar ook Jean-Piërre Rondas die zopas, zelfs als niet-lid, door de Vlaams-nationalisten aangeduid werd om hun partij te vertegenwoordigen bij de KVS. Het kan ook een aftrekening zijn voor vroegere vetes, want zowel Bracke als Rondas zijn ex-collega's van Zinzen bij de B(V)RT. Zo heeft Rondas in dezelfde weekeind-editie nog eens duidelijk gesteld, dat de SP.a België veel belangrijker vindt dan waar de partij voor staat, dat dit gebeurt uit zelfbehoud en dat dit de reden is waarom de Vlaamse socialisten bij de PS blijven aanschurken. En dan maar verwonderd staan kijken als diezelfde partij verkiezing na verkiezing achterboert. Zinzen zou zich beter verder alleen bezig houden met zijn Afrikaanse hobby's. Als hij daar de puinhoop nog wat groter maakt dan hij al is, hebben wij er hier tenminste geen last van.
