De Raad van State heeft de vier klachten die
er waren i.v.m. het verbod op levensbeschouwelijke tekens onontvankelijk verklaard
en daarmee komt er, tenminste in het GO!, een einde aan drie jaar touwtrekken.
Vanaf 1 september, dus bij het begin van het nieuwe schooljaar, in het
gemeenschapsonderwijs geen hoofddoeken meer, geen keppeltjes, geen tulbanden,
tenzij tijdens de godsdienstlessen of wat daarmee te maken heeft. Dit is
bevestigd door de Raad voor het Gemeenschapsonderwijs.
Dat hiertegen weer eens zou geprotesteerd
worden én dat onze media, VRT op kop, deze protesten goed in de verf zou zetten,
was te verwachten. Dat ze hiervoor alleen konden rekenen op de medewerking van
een paar pubers die nog groen zijn achter hun oren scheen blijkbaar niet te
deren, alhoewel dat de tegenpartijen alleen maar ongeloofwaardiger maakt.
Toevallig stond gisteren ook een uitvoerig
interview met Bart De Wever in De Standaard, waarin deze laatste in zijn
functie van Antwerps burgemeester het dragen van regenboog T-shirts, symbool
van de holebibeweging, aan de stadsloketten verbiedt. Hoofddoeken aan de
loketten waren in Antwerpen al verboden door het vorige schepencollege. Bart
wil gewoon neutraliteit achter de loketten en zomin als een hoofddoek hoort
daar die specifieke T-shirt bij.
Ook hiertegen kwam natuurlijk protest. Zoals
ik al eerder opmerkte zal elke opvallende beslissing die Bart als burgemeester nog
zal nemen voortaan wel kritiek krijgen. De tegenstrevers hebben nog altijd niet
door dat Bart niets liever vraagt. Het geeft hem telkens de gelegenheid om te
counteren, hij doet niets liever. Wat nu wel speciaal was, was dat het protest
kwam van enkele tenoren uit de Vlaamse meerderheidspartijen en wel van zonnepaneelspecialiste
Van den Bossche, Markske Beke en Crootje. Deze laatste denkt waarschijnlijk
nog dat hij voorzitter is van de Vlaamsblauwe club. Of is Gwendolyn Rutten zo
slim zich geen tweede keer te verbranden, na het Briers debacle?* Het toppunt
in deze zaak is nl dat de holebibeweging zelf, Çavaria, géén kritiek uit en
ervan uitgaat dat Bart deze uitspraak deed in functie van zijn ambt als
werkgever. Daar blijkt men over meer gezond verstand te beschikken dan bij
de politieke paniekzaaiers. Arme lui die geen andere argumenten meer vinden om zich
in de kijker te plaatsen (en belachelijk te maken).
* Het
vergelijk dat Rutten uit de brand sleepte in het conflict over Jan Briers, nl
dat men in de toekomst in het parlement van de gouverneurs een jaarverslag zal
krijgen, is een wind in een fles. Prof. Balthasar (SP.a), de voorganger van
André Denijs als gouverneur van Oost-Vlaanderen, heeft zopas nog in een interview in De Standaard verklaard, dat
hij elk jaar een uitgebreid verslag van zijn activiteiten naar het parlement
stuurde en daar nooit ook maar één reactie op gekregen heeft!
Over de capriolen van de Belgische justitie
zou men een blog apart kunnen schrijven, elke dag. Dat is niets nieuws, dat heb
ik in deze rubriek al eens meer gesteld. Of de hoofdverantwoordelijke nu
Onkelinx was, die het mislukte computerprogramma opstartte, jurist Declerck
die tot tweemaal toe - overal aan werkte, maar niets oploste of Mie
Turtelboom die aan steekvlampolitiek doet, het blijkt allemaal niets uit te
halen.
De laatste grap is die van de klokkenluider
van het gevecht tussen Hells Angels en Outlaws. De man, zonder wiens bekentenis
de daders waarschijnlijk nooit veroordeeld waren geweest, kreeg tenslotte
dezelfde straf als zijn medekompanen, waardoor er gegarandeerd in dat milieu
nooit nog iemand uit de biecht zal klappen. Het lijkt wel een uitspraak op maat
van de omertà van die motorbendes zelf.
Tussendoor verschijnt er dan een open brief
van een groep toch gerenommeerde advocaten
aan Turtelbooms adres, krijgt ze een klacht in Straatsburg aan haar been
vanwege enkele slachtoffers van Dutroux en wordt ze publiek gedesavoueerd door
CD&V, nota bene: een coalitiepartij uit de federale meerderheid.
Met de Belgische justitie, zoals die nu
bestaat, komt het nooit meer goed. De hoofdreden daarvoor en ook dat is al
tot in den treure geschreven is, dat ze moet hervormd worden. Maar dan écht
hervormd, niet dat knip en vliegwerk à la Di
Rupo, niet de steekvlampolitiek die zich bezig houdt met
bijzaakspecialisatie (Peter Principe: het kader is belangrijker dan het
schilderij). Een bijkomende reden is, dat iemand als Turtelboom het niet aan
kan. Om te beginnen is ze geen juriste, een conditio sine qua non. Ten tweede
is deze dame aan haar derde regeringstaak bezig zonder daarvoor ook één test
van bekwaamheid te hebben moeten afleggen. Voor het zover ook dát nog herhaald
moet worden: ze kreeg het staatssecretariaat bij asiel en migratie omdat
toenmalig minister van Binnenlandse Zaken, Patrick Dewael, van die
pispaalfunctie vanaf wou. Daarna viel ze omhoog naar het ministerschap bij
Binnenlandse Zaken, omdat diezelfde Dewael ook daar vanaf wou en haar huidige
job dankt ze waarschijnlijk aan het feit dat niemand anders ze nog wou doen.
Vergeten we niet dat na de witte mars van 1996 de politie hervormd werd maar
dat we nu, meer dan zestien jaar later, nog steeds geen hervorming van de justitie
hebben.
De digitalisering van justitie, die had
moeten ingaan op 1 januari van dit jaar, is weer eens uitgesteld, nu met
minstens twee jaar. Na Martin bestaat de kans dat ook Dutroux straks op e.o.a.
manier vrij komt. De in vrijheidstelling van criminelen zal in de toekomst
zwaarder worden beoordeeld, maar ook daarover is men het bij justitie niet
eens. En dat geldt trouwens niet meer voor een crimineel die een handvol
moorden op zijn geweten heeft, waarbij twee kleine kinderen die hij de
hongerdood heeft laten sterven. Een recente rondetafelconferentie daarover
vindt zelfs dat daders van zware misdrijven niet extra lang in de cel moeten
blijven, maar beter moeten begeleid worden in de gevangenis! Men zou haast
heimwee krijgen naar de tijd toen de doodstraf nog bestond of toen levenslang
nog echt levenslang was. De brave mensen die daarover de wenkbrauwen mochten
fronsen, wil ik verwijzen naar het evangelie waar niemand minder dan Christus
zegt: als iemand zich aan een van deze kleinen bezondigt, het beter zou zijn
dat men hem een molensteen om de hals deed en in zee wierp (Marcus 9,
38-43.45.47.48).
Om onze justitie echt te hervormen, zou men
ze beter afschaffen en terug met een wit blad beginnen. Binnen België zal dat
nooit lukken, misschien ooit binnen een onafhankelijk Vlaanderen. Een reden te
meer om daarnaar te streven.
N.a.v. mijn blog over de Baskische taal*,
zit ik nog altijd verveeld met de vraag van Lucky9, die zich afvraagt hoe ik de
nageltjestaal ga rangschikken. Graag even wat meer uitleg daarover, want ik
weet echt niet wat daarmee bedoeld wordt.
We blijven even bij het gebruik van talen,
want de laatste week is er nog maar eens een discussie over het verplicht
aanleren van Latijn (en oud Grieks) in ons middelbaar onderwijs.
Ze werd
in gang gezet door een artikel in De Standaard van Geert De Schutter,
hoogleraar aan de Ugent, burgerlijk bouwkundig ingenieur, die vindt dat men het
Latijn beter zou kunnen vervangen door het Chinees, die hij dé taal van de
toekomst noemt. Dat daar een aantal leraren Latijn/Grieks tegen in het verweer
zijn gekomen, is de logica zelf. Latijn is zon beetje de ondergrond van de meeste
Europese talen en Grieks die van onze cultuur en wetenschappen. Het is een
publiek geheim dat leerlingen die met succes de Latijnse hebben gedaan (al dan
niet met Grieks) het er ook in het hoger onderwijs percentsgewijs beter van af
brengen.
Op gebied van cultuur en wetenschappen zie
ik het Chinees de eerste generaties zeker niet doorbreken en dat heeft niets
met het Latijn te maken. In de eerste plaats zal het Engels gedurende die tijd
nog zeker de lingua franca van de wereld blijven. Het Chinees is veel te
ingewikkeld, niet alleen als taal maar ook als schrift, om een moderne Westerse
taal te vervangen. Daarenboven is het helemaal niet zeker dat China de eerste
viool zal blijven spelen op wereldvlak. De voornaamste reden daarvoor is het politiek
systeem dat in een steeds kleiner wordende wereld niet stand zal houden én het één-kind
beleid, dat ervoor zal zorgen dat de vergrijzing in dat grote land met zijn
anderhalf miljard inwoners harder zal toeslaan dan elders. Er is, op lange
termijn en op mondiaal vlak, zelfs meer toekomst voor India dan voor China. En
uitgerekend dat India heeft als lingua franca het Engels (Inglish, zoals de
Indiërs het zelf noemen).
Feitelijk is er maar één taal die echt
universeel is en dat is de taal van de muziek. Alle mensenrassenover de hele wereld schrijven en lezen de
muziek op eenzelfde wijze. Feitelijk zou men die taal best als verplicht vak
invoeren, naast eventueelLatijn, Grieks,
Chinees of welk ander vak ook. In Oostenrijk, waar dat steeds het geval is
geweest, plukt men daarvan de vruchten. In Wenen bv hebben de artsen een eigen
orkest, dat niet alleen de Blauwe Donau speelt, maar ook in staat is symfonieën
van Gustav Mahler te brengen. In alle grote orkesten ter wereld spelen de dag
vandaag muzikanten uit verschillende werelddelen en rassen met elkaar zonder
dat het ook maar één communicatieprobleem met zich meebrengt. Van een
universele taal gesproken.
*Met
die ene tekst in het Baskisch over de schepping, uit mijn blog van 29.01, heb
ik toch een (kleine) gelijkenis ontdekt met andere Europese talen.De ak op het einde van enkele woorden is
volgens mij het lidwoord en dat vinden we ook terug in het Roemeens en in de
Scandinavische talen (Svenska dagbladet).
Verder zou het Spaanse woord izquierdo (links) uit het Baskisch zijn
overgenomen. In het totaalbeeld zijn dat wel maar bijkomstigheden.
Er is nogal wat deining ontstaan n.a.v. het
uitlekken, via een klokkenluider, van het ontduiken van belastingen door de
internationale vakbond, waarbij ook ACV en ABVV zouden betrokken zijn. Via een
speciale financiële constructie werd, voor de bouw van een vakbondsgebouw in
Brussel, de roerende voorheffing ontdoken door alle transacties te laten lopen
via een zgn postbusadres in Nederland, dat echter wel een
correspondentieadres had in Brussel. Feitelijk moeten we ook op syndicaal vlak
van niets meer verschieten. Denk maar aan de zaak van de familie van
ABVV-voorzitter De Leeuw, die gretig gebruik maakte van de notionele
interestaftrek, een praktijk die dezelfde De Leeuw, als hij zijn vakbondspetje
op had, aanklaagde. Het verschil met het gebouw in Brussel is wel, dat de
maatschappij van De Leeuw binnen de wettelijke perken was gebleven en het hem vooral
ethisch kwalijk werd genomen. Het ontduiken van de roerende voorheffing door
het MSI (Maison Syndicale International pour les flamins la même chose),
lijkt echter gemene fraude, als bezige bij Theo Francken (N-VA) tenminste
gelijk krijgt..
De Belgische fiscus zou aan deze zaak tot nu
toe ongeveer één miljoen euro hebben verloren. Dat is veel geld, maar verzinkt
in het niet, als men ziet wat het ACW zinnens is met Belfius. De christelijke
vakbond zou bij het faillissement van Dexia 1 miljard euro hebben verloren en is zinnens dat geld terug te eisen,
o.m. omdat ze meer dan tien jaar haar leden als klanten van Dexia aanbracht. De
vakbond kreeg daarvoor zgz winstbewijzen een soort commissieloon - en
Belfius zou die nu moeten terugkopen. Een deel van dat geld zou daarna naar
Belfius terugkeren als een soort eeuwigdurende lening, waarop het ACW een rente
zou krijgen tussen de 6 en de 8%. Nota bene: van een staatsbank, dus van de
belastingbetaler, terwijl een gewone spaarder al blij mag zijn tegenwoordig 2
tot 3% te krijgen als hij het op langere termijn belegt. Ondertussen eist Arco,
de financiële poot van datzelfde ACW, van Belfius een schadevergoeding voor de
schade die is aangericht nadat ze verplicht werd een kapitaalsverhoging van
Dexia te onderschrijven. En dat gaat niet over peeschijven, maar over miljoenen
euro. Tenslotte hoopt datzelfde ACW nog altijd het anderhalf miljard van zijn
zgz Arco-coöperanten van de overheid te zullen terugkrijgen en steunt ze
daarbij op haar eigen vertegenwoordigers in de politiek. De auditeur van de
Raad van State heeft dit al wel afgewezen, maar een definitieve uitspraak moet
daarover nog altijd vallen.
M.a.w. als het voor het ACW goed zit, zal de
Belgische belastingbetaler daarvoor opdraaien, u en ik. Met dank aan de vele
ACW vertegenwoordigers in ons politiek systeem, tot in de federale regering
toe. De al dan niet vermeende affaire van het vakbondsgebouw in Brussel is
hiermee vergeleken maar peanuts.
N.a.v. de aangekondigde troonsafstand van
koningin Beatrix in Nederland en de hele heisa er omtrent, valt het op hoe
groot het verschil is tussen de band van de Oranjes en die van de Coburgers met
hun volk. Net als de Coburgers, komen ook de Oranjes oorspronkelijk uit
Duitsland (Nassau), maar hun huis heeft Nederland mee opgericht, na de opstand
van Willem De Zwijger tegen de Spanjaarden in de zestiende eeuw. De stichter
des vaderlands heeft er in Nederland zelfs zijn leven bij ingeschoten. Iets
heel anders dan wat met de Coburgers gebeurd is. Die kregen België op een
presenteerblaadje aangeboden en denken ook nu nog dat we hen daarvoor eeuwig dankbaar
moeten zijn.
In zijn jaarlijkse nieuwjaarstoespraak tot
de zgn gestelde lichamen vond Albert II, in een verwijzing naar de discussie
over de dotaties, dat zijn familie nederig moest blijven. Schoonzus Fabiola
heeft ondertussen haar Fons wandelen gestuurd en dochter Astrid heeft gezegd
de dotaties eventueel te kunnen missen. Dat laatste is ook niet moeilijk als uw
man een bank in Zwitserland bezit en hij jaarlijks enkele miljoenen euro opzij
kan leggen. De koning zelf heeft ondertussen zijn dotatie wél aangepast
gekregen met 300.000 euro extra. Ik heb hem in elk geval niet horen zeggen dat
hij zó nederig zou zijn daarvan af te zien. En over Lorenzo zullen we maar
zwijgen, zeker?
In Nederland staat het overgrote deel van
het volk achter het koningshuis. Bij ons is dat tegenwoordig alleen nog de
francofonie, omdat die de Coburgers ziet als een van de bindmiddelen om dit
kunstmatige land aan elkaar te houden, waardoor ze verzekerd blijft van een
levensstandaard die ze zichzelf niet kan veroorloven, maar waarvan ze de kosten
via België aan de Vlamingen kan doorbelasten. En zolang de traditionele
Vlaamse partijen deze logica zullen volgen en, desnoods tegen een Vlaamse
meerderheid in, het francofone dictaat zullen blijven ondergaan, zal Vlaanderen
de koninklijke rekeningen*, de Belgische staatsschuld en alles wat er mee te
maken heeft, mogen betalen.
* De
Belgische koninklijke familie krijgt jaarlijks 14.546.000 euro aan dotaties en voor
de zgn civiele lijst. Daarin zijn niét begrepen onrechtstreekse kosten zoals
bv de beveiliging (alleen al voor het paleis van Laken 150 politieagenten) en
de vliegtuigreizen. Volgens Ugent professor Herman Matthijs (Knack, 16/01) zou
het koningshuis ons wel eens het dubbele vanbovenstaande som kunnen kosten
Mijn schoonmoeder kwam uit het Groothertogdom
Luxemburg. Mijn vrouw was in Luxemburg-stad geboren. Als gevolg daarvan kwamen
we regelmatig in het Groothertogdom. In de hotels heeft men daar de gewoonte
aan buitenlanders te vragen in welke taal ze wensen aangesproken te worden. Ik
zei dan meestal in het Duits: Spielt keine Rolle. Wir Flamen sprechen alle
Sprachen. Waarop ik meestal als antwoord kreeg: Auch Lëtzebuerger?, waarop
ik dan deemoedig moest toegeven dat het zich beperkte tot quetsch, kachkéis und schaffen (werken in het Luxemburgs). In
mijn job bij de afdeling bezoeken bij DAF heb ik ooit eens een groep Friezen in
hun eigen taal verwelkomd (ze gingen uit hun dak!), maar ik kende die taal niet
en had de toespraak dan ook maar eerst netjes van buiten geleerd. Lëtzebuerger
en Fries zijn dan nog Germaanse dialecten. Ik heb ooit eens geprobeerd
Tsjechisch te leren, een Slavische taal, maar daarmee ben ik gestopt en heb me
daarna alleen nog met Latijnse en Germaanse talen bezig gehouden.
Deze lange inleiding om te zeggen, dat ik mijn
petje af doe voor Bart De Wever, die op een prijsuitreiking van een Baskisch
fonds het propvolle Arriafa theater in Bilbao toesprak in uitsluitend Baskisch
(er was een Engelse tolk, maar die stond erbij en keek ernaar; de man sprak alleen
maar Spaans). Bart zou daar twintig jaar geleden vakantiewerk hebben verricht
en met Baskische vrienden in contact zijn gebleven, ook voor wat de politiek
betreft*. Baskisch (Euskara) is een taal die met geen enkele andere Europese
taal verwant is, noch met de Latijnse, de Germaanse, de Keltische of de
Slavische talen. Onnodig te zeggen dat ook de Basken daar in Bilbao enthousiast
reageerden.
Men kan voor of tegen De Wever zijn, één
ding moet men de man wel toegeven: hij weet verdomd goed zijn public relations
te verzorgen. Al bij al is hij een toch historicus, geen linguïst. Om maar een
idee te geven hoe dat Baskisch er uitziet, hierbij één zin (uit het Groot
Geïllustreerd Woordenboek van Verschueren):
Asieran
jaungoikoak ortzea ta lua, belarkiak, zentzundunak eta gizona ezer ezetik
atera.
Dat
betekent in het Nederlands:
In het
begin schiep God hemel en aarde, de planten, de dieren en de mens.
Begin er maar eens aan!
* Ook de
Basken streven naar onafhankelijkheid. Hun zaak mag minder ruchtbaarheid
genieten dan bv die van de Catalanen, maar in werkelijkheid staan zij al een
stap verder. In tegenstelling tot Catalonië int Baskenland nl zijn eigen
belastingen, op de BTW na.
Het thema waarmee CD&V op haar
nieuwjaarsreceptie uitpakte, nl dat er volgend jaar nog geen sprake kan zijn
van een nieuwe staatshervorming, komt één jaar te vroeg. De regering Di Rupo,
waarvan CD&V tot nader order nog altijd deel uitmaakt, heeft nog anderhalf
jaar de tijd om haar zgz grote hervormingen uit te voeren. Tegen de volgende
nieuwjaarsreceptie zou tenminste duidelijk moeten zijn wat er dan definitief
geregeld is en wat er eventueel nog kan geregeld worden vóór de verkiezingen
die dan waarschijnlijk in mei zullen gehouden worden. Tenzij de partij er
natuurlijk nu al zelf niet meer in gelooft of met een verborgen agenda werkt en
met opzet haar zo geroemde staatshervorming op de lange baan schuift om een
excuus te hebben niet klaar te komen tegen de verkiezing aller verkiezingen. Stel
dat N-VA ook die verkiezingen wint, in Vlaanderen een volstrekte meerderheid
haalt en een nieuwe staatshervorming eist wat in dat geval waarschijnlijk
lijkt dan zal het toch nog even duren vóór die er zal komen. Het zal al een
mirakel zijn dat we vóór de vakantie van 2014 een nieuwe federale regering
zullen hebben en dan moet eerst alles nog maar eens besproken worden. Een
denkpiste daarvoor is, dat dit zou gebeuren in de nieuwe senaat, die op die
manier ook iets te doen zou hebben. In het beste geval zal een volgende
staatshervorming er dan pas ná 2014 komen. De CD&V stelling dat een nieuwe
staatshervorming er in 2014 niet zal komen, is feitelijk de logica zelf voor
wie zijn hoofd aan de binnenkant gebruikt.
Wat op de receptie van zaterdag misschien
minder sterk uit de verf kwam, was het voorzichtig naar voor schuiven van Kris
Peeters als dé CD&V-targetman voor de voor Vlaanderen o zo belangrijke
verkiezingen van 2014. Peeters is zowat de enige vooraanstaande CD&Ver die zich tot
nu toe niet heeft verbrand aan de regering Di Rupo en die net daardoor populair
blijft in Vlaanderen. Het liefst van al zou de man zelf minister-president
blijven van de Vlaamse regering, maar de kans bestaat dat zijn partij daar
straks geen deel meer van zal uitmaken, mochten de V-partijen de volstrekte
meerderheid halen. Een andere mogelijkheid is, dat hij door de N-VA nog zou
gedoogd worden als Vlaams minister-president om in het Vlaamse parlement een zo
groot mogelijke meerderheid te hebben, maar dat Peeters daarvoor zou bedanken.
In dat geval zou het wel eens kunnen dat hij, in navolging van zijn
partijgenoot, mentor en voorganger Leterme, ook de overstap zou maken naar een
volgende federale regering zonder meerderheid in Vlaanderen, maar met de quasi
totaliteit van de francofone partijen. Dat zal dan wel ten koste van zijn populariteit gaan, maar de geschiedenis heeft ons geleerd dat CD&V'ers op dat vlak een dik vel hebben. Zijn recente uitspraak, dat hij liever
een efficiënt België ziet dan een onafhankelijk Vlaanderen, wijst al in die
richting.
Kortom CD&V blijft wat het altijd
geweest is: een tsjevenpartij die meedraait met de wind, een partij met een verborgen
agenda, met politici die nooit de achterkant van hun tong laten zien en waarmee
men alle kanten uit kan, jammer genoeg ook naar de verkeerde kant.