In de nasleep van de schandalen bij Publifin, Publipart en Publibrack (dat laatste een uitvinding van Kaaiman) is het hek werkelijk van de dam. Beter laat dan nooit, want vóór die augiasstal helemaal zal zijn uitgemest, zal er nog veel water door Maas en Schelde lopen. Nu pas blijkt hoeveel mensen en instellingen erbij betrokken zijn en hoeveel geld zomaar wordt weggegeven voor dikwijls fictieve vergaderingen en wat lobbywerk (zoals bij Telenet). Het zou geen kwaad kunnen mocht daarover ooit eens een lijst verschijnen waarop alles eens is nageteld. Ik heb het idee dat het dan over miljoenen euro’s zal gaan. Op de vraag waar die gemeenten, steden, OCMW’s en intercommunales dat geld halen, is het antwoord heel duidelijk: bij ons, de belastingbetalers. Op het einde van de rit zullen immers elektriciteit, water, gas, vuilnisophaling e.d. betaald worden door de eindgebruiker en dat zijn wij.
Of heel die zaak zijn weerslag zal hebben op de volgende verkiezingen, zoals hier en daar wordt geopperd, is echter wishful thinking. De eerste verkiezingen, die voor de gemeenten, vallen pas over zo’n twintig maanden. Een eeuwigheid in de politiek en wie weet wat er tegen die tijd nog van over blijft.
Het moeten trouwens niet altijd de intercommunales en afgeleiden zijn waar geld verspild wordt, onze Nationale bank (NBB) geeft zelf het slechte voorbeeld. Bij die instelling zitten acht directeuren. Dat zijn er twee meer dan in de meeste andere landen. Zeg maar: twee teveel. Nu is er daar één van die om persoonlijke redenen ontslag neemt en was er door Open VLD en N-VA voorgesteld ook de overbodig geworden tweede zetel van een CD&V directrice te schrappen. Dat gaat wel gebeuren, maar pas tegen 2019, omdat Kris Peeters dat niet eerder wilde laten gebeuren. Ge weet wel, die Peeters die het altijd heeft over fiscale rechtvaardigheid. Onnodig daarbij te vertellen dat het hier over lonen gaan van honderdduizenden euro, een pak meer dan ze in de andere landen voor dezelfde functies krijgen.
Enfin, het zal nog even duren vóór we hier een fiscale rechtvaardigheid zullen kennen, áls het ooit al zal gebeuren…
---
I.v.m. de graaicultuur en de daarbij horende normvervaging nog dit. Leen Verbist, de dame die zogezegd niet wist dat Telenet 30.000 euro op haar mans rekening had gestort, kreeg via de sociale media o.m. volgend berichtje binnen: ‘Beste Leen. Kun je ook eens kijken of het ontbrekende paneel van de Rechtvaardige Rechters toevallig nergens bij jullie staat?’
Toen ik in 2005 bij DAF-Trucks in Eindhoven met pensioen ging, werd ik geïnterviewd door een reporter van het personeelsblad. Op zijn vraag wat er tijdens mijn carrière het meest veranderd was, zei ik hem dat dat het feit was dat – toen reeds – alles maar bleef veranderen. Dat is, 12 jaar later niet anders, meer zelfs, het verandert allemaal steeds sneller.
Aan bovenstaande moest ik denken omdat er dezer dagen weer eens heel wat te doen is over discussies in onze onderwijswereld. Deze keer ging het over het middelbaar onderwijs, maar dat doet er feitelijk niet toe. Ikzelf ben ook geen specialist ter zake. Wat ik wel weet is, dat door het steeds sneller veranderen van alle omstandigheden, ook bv de economie, de onderwijswereld niet meer kan volgen. Heel het onderwijsapparaat is een logge bedoening die zo maar niet snel snel kan worden aangepast. Zeker als men hoort dat een nieuw systeem meestal een jaar of meer nodig heeft om ‘geïmplementeerd’ te worden, zoals men dat tegenwoordig noemt, is het logisch dat daarin men zeker niet meer met lange termijnplanningen kan bezig zijn.
Recent raakte zo nog bekend dat BMW ook in België een eigen school gaat oprichten, gewoon omdat de auto’s steeds minder mechaniek maar des te meer digitalisering vertonen en automecanicien stilaan een knelpuntberoep aan het worden is. Elk jaar rollen er nieuwe types voertuigen van de band die steeds meer verschillen van de voorgaande. Een school kan dat niet bijhouden. De reden dat er bv ook een groot tekort aan ingenieurs is, heeft ermee te maken dat wie een diploma van ingenieur heeft – eender welk type, want tegenwoordig zijn er nogal wat soorten ingenieur – meteen werk heeft. De reden daarvoor is niet meer het specifieke diploma, maar het feit dat wie afstudeert als ingenieur het gemakkelijkst kan worden omgeschoold. Doet denken aan dat mopje van die vader die zijn zoon komt aanbieden voor een job. Vraagt de baas: ‘Wat kan hij?’. ‘Niets’, zegt de vader. ‘Goed zo’, zegt de baas, dan moeten wij hem niet omscholen’.
Als ons onderwijs, zowel het officiële als het vrije, blijft denken in de geijkte methodes, zal het steeds verder achterop raken. Samenwerking met de bedrijven en instellingen zal dan ook steeds belangrijker worden. Ook het probleem of men vanaf 12, 14 of 16 jaar zal kunnen beslissen wat later te doen, is achterhaald, want tegen dat men de zes jaar middelbaar verlaat zal de wereld weer veranderd zijn.
* De uitdrukking ‘panta rhei’ betekent letterlijk ‘alles stroomt’ en komt van de Griekse filosoof Heraklitus die nog vóór Socrates leefde en vooral bekend werd door Plato.
Het ‘dovemansgesprek over de geluidsnormen’ blijft het politieke nieuws beheersen. Bij het scheiden van de markt is er dan toch door Brussel beslist de eerste 60 dagen de geluidsovertredingen wel te registreren, maar de boetes niet te innen. Gisteren werd dan door de verantwoordelijken van de verschillende regeringen van dit land overeengekomen dat men de zaak voor drie weken in handen zou geven van werkgroepen die de technische mogelijkheden van het probleem in kaart zouden brengen, alvorens de politieke gesprekken verder te zetten. M.a.w. eindelijk zouden er zich ook mensen mee gaan bemoeien die er iets vanaf weten.
Dat alles nam niet weg dat er ook gisteren in het parlement weer de nodige herrie was vanwege de francofonen – Laurette Mitraillette op kop - die blijven beweren dat de tweede Vlaamse aanvraag voor een voortzetting van het moratorium niet wettig zou zijn. De Vlaamse meerderheidspartijen werden tenslotte ‘gered’ door ‘outlaw’ Hendrik Vuye, van het duo Vuye-Wouters, die uit de N-VA zijn gestapt. Vuye, een grondwetspecialist die o.m. doceert aan de universiteit van Namen en zijn pappenheimers ook daar kent, wist zelfs te vertellen dat een tweede aanvraag niet alleen wél mag, maar zelfs ook een derde en een vierde. Hoe die laatste twee gerechtvaardigd kunnen worden, houdt hij nog even achter de hand, kwestie van de spanning erin te houden.
Feitelijk moeten we daar niet zover voor gaan zoeken. Toen de francofonen destijds de besprekingen over B-H/V boycotten, hebben ze zelf diverse aanvragen ter zake gesteld: door het Waals gewest, de Franse gemeenschap, de Cocof (Franstalige Brusselaars) én door de Oostkantonners, die met B-H/V niets te maken hadden. De termijnen werden toen zelfs nog langer gerekt, met o.m. 16 dagen Kerstvakantie (wat ook nu zou kunnen, maar dan via de krokus- en Paasvakanties).
Tenslotte beweert men dat het francofone uitstel er gekomen is nadat voorzitters Rutten en Beke hun vertegenwoordigers in de Brusselse regering, zijnde Vanhengel (VLD) en Debaets (CD&V) daarvoor onder druk gezet hadden. Laten we niet vergeten dat onze drie Vlaamse traditionele partijen inderdaad ook deel uitmaken van die regering die ons tweede economische speerpunt weg wil hebben. Die verkozenen zijn echter alleen maar de zoveelste ‘Flamands de service’, Vlaamse jaknikkers die daar in de eerste plaats zitten voor het eigen geldgewin. Als dit verhaal klopt, dan is het trouwens opmerkelijk dat men zelfs de moeite niet zou gedaan hebben om ook druk uit te oefenen op de Dritte im Bunde, zijnde Pascal Smet (SP.a). Dat duracell konijn is nl tegenwoordig Brussels minister van … verkeer!
---
In de marge van bovenstaande nog dit. Er zijn er die het Geert Bourgeois kwalijk nemen dat hij het manoeuvre van de Brusselse regering een ‘institutionele atoombom’ noemde. Dat is exact dezelfde omschrijving die Flup Moustache ooit gebruikte, toen Vlaanderen de export van Waalse wapens naar o.m. Saoedi Arabië wilde verbieden. En die mede daardoor zijn slag thuis haalde.
Over een zo’n drie weken zijn er verkiezingen in Nederland. De economie draait er op volle toeren, de begroting is zo goed als sluitend, de staatsschuld belachelijk laag, zeker in vergelijking met dit land. Waar klagen ze dan over? Wel over het feit dat ze hun gevangenissen niet gevuld krijgen. De regering Rutte is zinnens er 19 te sluiten omdat ze gewoon leeg staan (eerst was er zelfs sprake van 26). De Belgische regering had die van Tilburg al eens gehuurd voor een paar jaar omdat de bajesen hier overvol zaten, maar dat zou nu verleden tijd zijn.
Loopt het dan zo lekker met de politie en het gerechtelijk apparaat bij onze noorderburen? Helemaal niet. De hoofdreden waarom er zoveel gevangenissen daar leeg staan, is het gevolg van een veel te laks gerechtelijk beleid: een gedesorganiseerd politieapparaat, een ronduit belachelijk gedoogbeleid i.v.m drugs en rechters die de wet naast zich leggen als ze hen niet aanstaat, o.w.v. de privacy (ook van criminelen), weet je wel. Tenslotte een ongecontroleerde instroom van criminele inwijkelingen, wat door politie en ambtenarij onder de mat wordt geveegd.
De echte criminaliteit ligt in Nederland zo’n vijf keer hoger dan de officiële cijfers laten vermoeden. Criminele organisaties beheersen de drughandel, misdaden van mensenhandel worden bijna nooit geregistreerd, laat staan vervolgd. Veel politiekantoren zijn vaak gesloten, zodat burgers dan alleen maar aangifte kunnen doen via het Internet. De meestal oudere mensen, digibeten (digitale analfabeten) zoals men ze tegenwoordig noemt, vallen daardoor helemaal uit de boot.
Is er daar dan niemand die daartegen protesteert? Jawel, Wilders onder meer, wiens PVV- partij volgens alle peilingen de grootste wordt van Nederland. Hoe groot zullen we volgende maand weten. Daarna zullen de kranten weer vol staan met artikels tegen het populisme. De schrijvers ervan zullen dit jaar nog veel werk hebben!
Het lijkt het zo stilaan op dat we vroeg of laat een heuse clash tussen Vlaanderen en Brussel zullen krijgen. Een Vlaanderen dat volgens de regels speelt en Brussel dat dat alleen maar doet als het goed uitkomt (typische Belgisch francofone reactie), zoiets kan niet blijven duren.
In het dispuut over de nieuwste, steeds strengere Brusselse geluidsnormen voor opstijgende en dalende vliegtuigen op Zaventem, had Vlaanderen een moratorium van 60 dagen kunnen regelen, met de bedoeling in die tijdspanne e.e.a. aan tafel te kunnen doorpraten. Dat moratorium kwam er, maar van praten was geen sprake. Brussels minister-president Vervoort (PS), maar vooral zijn minister voor Leefmilieu Céline Flémaut (cdH) weigerden elk verder gesprek. Vooral bij deze laatste kan men de minachting t.o.v. de ‘sales flamins’ zo van haar gezicht aflezen. Een waardige opvolgster van Joelle Milquet. Daar er geen alternatief geboden werd, vroeg Vlaanderen een verlenging van het moratorium met nog eens 60 dagen. Dat kan, ook juridisch, daar het eerste was aangevraagd door het Vlaams gewest, het tweede door de Vlaamse gemeenschap en dat zijn twee verschillende rechtspersonen. De kiekenfretters zegden zich daar niets van aan te trekken en zullen vanaf vandaag alle vluchten, die niet volgens de nieuwe regels vertrekken en landen, registreren. De boetes, die in het vooruitzicht werden gesteld, zouden de eerste twee maanden wel niet geïnd worden. Dat laatste werd pas beslist in blessuretijd. Dat de francofonen, Brussel én Wallonië, indertijd vijf keer een moratorium hebben ingeroepen (één keer zelfs via de Oostkantons) bij de discussies over Brussel-Halle/Vilvoorde, vinden ze normaal omdat, zoals gezegd, zij menen dat ze alleen de wetten moeten naleven waar ze baat bij hebben en de andere niet. Ze hadden van Brussel nooit een derde gewest mogen maken, met dank aan onze zgz traditionele partijen.
Dat Ryanair zich als enige luchtvaartmaatschappij meteen naar de Brusselse eisen opstelt, getuigt van weinig solidariteit. Hopelijk zullen klanten zich dat later herinneren en voor de concurrentie kiezen.
---
Net buiten het hoofdstedelijk gebied is er dan de confrontatie van Brussel met Vlaanderen over de stilaan beruchte parking C van de Heizel. De gemeente Grimbergen, op wiens grondgebied dat nieuwe Eurostadion zou moeten komen, heeft voor de tweede keer een negatief advies gegeven. Nu maar hopen dat er bij de Vlaamse deelregering evenveel moed gevonden wordt om de uitbreiding van Brussel en zijn rabiaat anti-Vlaamse houding een halt toe te roepen. Brussel dat waanzinnig dure en nutteloze stadion te laten bouwen, terwijl zowel RSA Anderlecht en de Belgische voetbalbond al hebben afgehaakt en het bestaande Koning Boudewijnstadion voor de helft van de prijs zou kunnen omgebouwd worden, zou helemaal te gek zijn. Het zou tevens een goed signaal zijn aan Vervoort en Co dat hen niet alles is toegelaten, op kap van de Vlamingen dan nog en dat dit wel eens een voorteken zou kunnen zijn van hoe Vlaanderen in de toekomst nog met Brussel zal willen omgaan. Enfin, dromen mag…
Terwijl in Wallonië de parlementaire onderzoekscommissie gisteren haar eerste vergadering heeft gehouden over de wantoestanden bij het Luikse Publifin, zijn de linkse partijen en de al even linkse media er in Vlaanderen in geslaagd al een hele week de aandacht van de Gentse variant (Publipar, -lec) volledig af te wenden en zich uitsluitend te concentreren op Bracke, die nu voor zijn adviezen geen cent van Telenet gekregen blijkt te hebben van toen hij Kamervoorzitter werd. Over de echte poenpakkers bij Publipar (en niét bij Telenet), voor het overgrote deel socialisten, wordt geen woord meer gezegd. Noch over het geld dat ze zelf geïncasseerd hebben, noch over de twee miljoen euro die Publipar is kwijt gespeeld in de al even onverkwikkelijke Optima affaire, die ook al gelinkt is aan het Waalse Publifin en de socialisten...
In mijn blog van 12 dezer (‘De Publi-centjes’), schreef ik al dat ik geen fan was van Bracke en enkele dagen later dat hij uit de linkse B/VRT kwam en tussendoor nog voor de SP gewerkt had (onder een schuilnaam dan nog). Ik heb toen ook geschreven dat ik het wel raar vond dat een federale Kamervoorzitter zich ook nog bezig hield met een gemeenteraad. Nu blijkt dat Yves Leterme ook al door Telenet betaald werd toen hij zelfs in functie was als premier van de federale regering (wel in lopende zaken). Die Leterme moet ook al aardig wat ‘zakgeld’ bijeen gescharreld hebben. Daarmee vergeleken is Bracke een amateur, waarover politieke partijen en media zich druk liggen te maken, terwijl men de echte poenpakkers ongemoeid laat. Men zou er straks nog medelijden mee krijgen…
Het was de bedoeling van de wetgever tegen 01.01.2018 een einde te maken aan de ecocheques. De werknemers die ze nu nog krijgen zullen dan eenzelfde bedrag bij op hun salarisstrookje krijgen als nettoloon, zonder daarvoor extra belast te worden. Op die manier wordt een hele administratieve rompslomp ongedaan gemaakt en leek iedereen het daarmee eens. Buiten de vakbonden dan, maar die zijn in dit land zowat tegen alle nieuwe besluiten, zeker als die komen van de centrumrechtse federale regering. Het doet zo’n een beetje denken aan de Amerikaanse democraten en hun media, die ook alles afschieten wat Trump nog maar denkt te doen.
De hele zaak had vorige week dinsdag in de Kamer besproken en eventueel beslecht moeten worden, maar MR en CD&V wilden plots eerst nog eens met de sociale partners overleggen en daarom werd de hele zaak uitgesteld tot ergens in maart. Het rare van deze ommekeer blijkt nu dat ook de Vereniging van Belgische Ondernemingen (VBO) ertegen zou zijn, met als belangrijkste reden dat de werknemers die momenteel ecocheques krijgen, ze nu alleen in eigen land kunnen verzilveren, terwijl als ze die een netto vergoeding in geld uitgekeerd krijgen, ze dat geld ook in het buitenland zouden kunnen opmaken. ‘Belgium First!’. Een zielig argument als ge voor de rest nog iets geeft om Europa en de rest van de wereld. Dat laatste denken ook VOKA, het Verbond van Vlaamse Ondernemers én de middenstandsorganisatie Unizo ervan, beide toch ook werkgeversorganisaties.
De ecocheques blijken een nodeloos ingewikkelde manier te zijn voor werkgevers, om werknemers een tijdelijk ersatzgeld van 250 euro per jaar te geven. Werkgevers en winkels hebben erdoor even nodeloze administratieve kosten en de enigen die met het huidige systeem gebaat zijn, zijn de drie uitgiftebedrijven, die slechts één op de veertig(!) federaties van het VBO vertegenwoordigen. Voka en Unizo vragen zich af of het VBO dan ook niet wereldvreemd is geworden, net zoals bepaalde van onze rechtssystemen. Waarschijnlijk is de ‘B’ in de naam wel de oorzaak.
Ecocheques, maaltijdcheques, subsidiëren van bedrijfswagens, het zijn allemaal lapmiddelen om de belastingen te ontwijken die inderdaad zowat de hoogste zijn van Europa. Ze zouden ze beter afschaffen en de werknemers het geld waarop ze recht hebben, te geven zonder daarvoor allerlei nepstatuten in het leven te roepen. Waarom moet dat altijd hier gebeuren en gebeurt dat nergens anders?
