Bij deze laatste verkiezingen zijn er ook heel wat bekende figuren die het niet gehaald hebben en dat geldt zowat voor alle partijen, het VB uitgezonderd. Een bloemlezing:
Bij de N-VA werd Siegfried Bracke niet verkozen. Stel je voor: de federale parlementsvoorzitter en zgz de eerste burger van het land. De uitvinder van de fameuze politieke bocht die zijn partij genomen had door het communautaire in de frigo te zetten om met de MR in de federale regering te stappen en die partij zelfs de premierpost cadeau te geven. Ik denk niet dat veel Vlaamsnationalisten om het verlies van Bracke zullen treuren, zelfs niet in zijn eigen Gent, waar hij er ook nooit in geslaagd is zijn nieuwe partij (vroeger was hij socialist) enig niveau te geven.
Wel jammer vind ik het feit dat ook Mark Demesmaeker zijn zetel in Europa is kwijtgespeeld. Zijn vierde plaats leek veilig, maar ook daar ging zijn partij achteruit. Demesmaeker had zich erg ingezet op de Catalaanse kwestie, waar hij vierkant achter de plaatselijke nationalisten bleef staan, die in feite hetzelfde doel nastreven als heel wat Vlamingen: de onafhankelijkheid.
---
Bij Groen kon ook Bart Staes als Europarlementariër niet profiteren van de ‘overwinningsnederlaag’ van zijn partij en dit na een verblijf van liefst 20 jaar in dat overkoepelend parlement. Met de riante loon- en andere Europese onkostenvergoedingen, zal de vroegere Volksunieman er wel warmpjes inzitten om verder te doen zonder veel op te vallen. Dat hij plaats heeft moeten maken voor een transgender, zal hij als progressieve linkse erbij moeten nemen…
En dan nog Wouter de stadskabouter, die het niet haalde ondanks al die mooie vooruitzichten na de spijbelmarsen van de volgers van Pippi Langkous. Van Besien die er al van droomde burgemeester van de koekenstad te worden, zich te goed vond om met de SP.a in zee te gaan en tenslotte hooghartig het aanbod van De Wever afwees om mede Antwerpen te besturen. Erg, he?
---
Bij SP.a vielen ook enkele bekende namen door de mand.
Om te beginnen Vande Lanotte, die na zijn Oostendse burgemeestersjerp nu ook zijn zitje in het parlement kwijtspeelde. Met zijn jaren dienst en zijn job als universiteitsprofessor, zal het ook voor hem geen zwart gat worden, maar op zijn Zilverfonds rekenen is er ook voor hem niet meer bij, wegens leeg.
Iets erger wordt het misschien voor Hans Bonte, die – tegen de nieuwe SP.a-partijregels in – zinnens was zijn job als burgemeester van Vilvoorde én zijn zitje in het parlement te blijven combineren. Dat probleem is nu van de baan.
Er is ook het afscheid van Caroline Gennez, ooit als Limburgse door Steve Stevaert naar Mechelen gehaald en daarna door Vande Lala bijna verplicht om SP.a-voorzitster te worden, met het resultaat dat we nu kennen, al heeft de familie Tobback er ook iets mee te maken.
---
Tenslotte nemen we ook parlementair afscheid van Rikske Daems, waarover ik nog een blog geschreven heb op 26 februari, toen die zijn wijngoed, dat hij ‘Vinobelga’ had genoemd, van de hand deed aan een buurman. Daems noemde zijn eigen wijn ooit in een Tv-programma ‘bocht’, toen hij enkele wijnen geblinddoekt moest proeven!
De vloedgolf van overwegend jonge Vlaams Belangers heeft op die manier op 26 mei al een eerste schifting doorgevoerd. Hopelijk volgen er nog, want we hebben er nog genoeg die we best kunnen missen. Om nog te zwijgen over de instellingen zelf die we teveel hebben…
|