Koen Geens, kersvers minister van Justitie, is in hoogsteigen persoon twee uur gaan praten met Frank Van den Bleeken, die al zo’n 25 jaar in de cel zit voor moord en verkrachting en die recentelijk zelf gevraagd had om euthanasie. Het probleem van de man is, dat hij destijds ziek werd verklaard en geïnterneerd diende te worden, maar dat niet kon omdat dit land daarvoor niet was uitgerust en dan maar opgesloten werd in een gevangenis zonder enige behandeling. Dat is ook nu nog steeds zo en Geens wil daar wat aan doen. De dokter die de euthanasie wou toepassen, had afgehaakt een week voor die zou plaatsvinden. Of dit gebeurd is op vraag van Geens, is niet bekend, maar het is in elk geval een zaak van empathie die kan tellen en die Geens tot eer strekt.
De demarche van Geens is uniek in dit land en men zou haast zeggen: ‘voor herhaling vatbaar’, ware het niet dat met alle geïnterneerden die in Belgische gevangenissen zitten, het een mission impossible zou worden.
Misschien zou de minister ook eens een ‘klapke’ kunnen gaan doen buiten zijn werkterrein en wel binnen zijn eigen politieke partij, met Wouter Beke om juist te zijn. Die man is plots weer in de actualiteit verschenen, met interviews aan De Tijd, De Standaard en de VRT en dit na een paar maanden, waarbij men de indruk kreeg dat niet hij, maar ACV’er Leemans de grote baas van CD&V geworden was. Het feit dat de partij gisteren haar nieuwjaarsreceptie hield was daar waarschijnlijk niet vreemd aan.
Beke zegt nu tegen de aanwezigheid van de para’s in het straatbeeld te zijn (hij heeft daar ‘geen goed gevoel bij’) en zegt dat het geld daarvoor beter kan gebruikt worden. De joodse gemeenschap zal het graag horen. Hij is ook tegen verdere besparingen (dus vóór nieuwe belastingen, maar dat zegt hij niet openlijk). Verder vertelt hij (maar alleen in de kranten) dat hij de tussenkomsten van Leemans toch maar matig kan appreciëren. Bij het binnengaan van de ‘Eskimo fabriek’, een tot evenementenhal omgebouwde 19eeuwse Gentse textielfabriek, waar de receptie plaatsvond, moesten de deelnemers wel spitsroede lopen tussen een haag van groen beklede Leemans aanhangers (én studenten, die blijven protesteren tegen het verhoogde inschrijvingsgeld, daar waar de steeds talrijkere Nederlanders aan onze hogescholen en universiteiten dat belachelijk laag vinden). Van Arco demonstranten was er dit jaar, in tegenstelling tot een jaar eerder, geen sprake.
Enfin, het wordt nu afwachten of Beke straks de leiding van zijn partij in handen zal nemen of dat Leemans weer zijn neus voor het CD&V-venster zal (mogen) steken.
De kogel is door de kerk. De lang aangekondigde ‘bazooka’ (het opendraaien van de geldkraan) van de Europese Centrale Bank (ECB) is sinds donderdag een feit. Hoe het allemaal in elkaar zit, kan men lezen in de serieuze kranten. Zelf wil ik me beperken tot enkele randbemerkingen.
Eerst en vooral is er de vergelijking met de States, waar eenzelfde actie er mede voor gezorgd heeft dat de economie daar weer fatsoenlijk draait. Dat het daarom ook hier zou lukken, is wishful thinking. In de USA heb je één begroting, één minister van Financiën en één centrale bank. In de eurozone, waar het gaat om een veelvoud van dat alles, heeft men er de centrale nationale banken bij moeten betrekken, omdat anders het risico bestond dat bv de Duitse belastingbetaler zou opdraaien voor Griekse schulden. Nu kan dat hoogstens nog voor 20%, de andere 80% moeten door de eigen nationale banken worden opgekocht. Daardoor is de eurozone nog altijd geen monetaire unie, maar eerder een federatie.
En dan is er onze nieuwste minister zonder Financiën, Van Overtveldt, die op dezelfde dag komt verklaren dat de spaarders de dupe zullen zijn. De man heeft gelijk, dat wel, maar dat dit te gebeuren stond wist men al zo lang, dat hij dat wel op een eerder tijdstip had kunnen zeggen. Nu zorgt hij alleen maar voor nodeloos gekibbel. Hij zal nog veel moeten leren om een lepe politieker te worden. Trouwens, of de mensen voor hun spaargeld straks 0,25% of 0,15% krijgen, iets daartussen of net erboven (of eronder), zal voor de meeste onder ons worst wezen. We worden er trouwens ook op een andere manier allemaal armer van, ook de niet-spaarders. Door deze kwantitieve versoepeling (QE voor de aficionados) zakt de waarde van de euro, wat goed is voor de export, maar slecht voor wie naar buiten de eurozone bv op vakantie wil of voor de producten die van buiten de zone moeten worden ingevoerd. Eigenaardig, dat men daar weinig over hoort.
Tenslotte krijgt het nieuwe systeem de volgende weken waarschijnlijk al zijn eerste vuurdoop, als de uitslag van de Griekse verkiezingen bekend zal zijn en men zal weten of de uiterst linkse Syriza partij al dan niet de volstrekte meerderheid (in zetels) zal halen. In dat geval zal het moeilijk worden die zaak naar de Griekse kalenden te sturen…
In een interview met Knack zou de Waalse furie Laurette Mitraillette gezegd hebben, dat ze nu eenmaal een vurig temperament heeft. Ze voegde daar nog aan toe, dat ze zich boos zal blijven maken over de banden die N-VA’ers zouden hebben met groepen die de collaboratie vergoelijken. Het wordt stilaan tijd dat iemand die kletstante de mond snoert, want ook haar eigen familie blijkt, i.v.m. de collaboratie, boter op het hoofd te hebben. Dat beweert althans het satirische Brusselse blad UbuPan, dat – evenals ’t Pallieterke – in de poco media wordt doodgezwegen. Ze kennen daar alleen nog Charlie Hebdo.
UbuPan schrijft dat Laurette’s grootouders ‘zwarten’ waren en dat men haar grootmoeder bij de bevrijding zelfs kaalgeschoren zou hebben. Verder, maar dan in de voorwaardelijke wijze, vraagt het blad zich af, of het waar is dat Maurice en Simone Onkelinx, haar grootouders, in Ougrée een café voor Vlaamse mijnwerkers hadden, waar een Duitse vlag aan de muur hing en dat een centrum van collaboratie was. Het café zou door het verzet kort en klein zijn geslagen en vol hakenkruisen geschilderd. Het blad vroeg een reactie daarover bij Onkelinx’ woordvoerder, die zei daarover met haar niet eens te willen spreken.
Ik kan erover meepraten. Mijn familie is ook onrechtvaardig getroffen geweest bij de repressie. Mijn vader werd aangehouden, maar al na twee dagen weer vrij gelaten omdat men zag dat de beschuldiging nergens op sloeg en het gevolg was van burenafgunst. Ondertussen had men wel ons hele huis leeggeplunderd – inbegrepen vaders complete schoenmakerij - en zijn we daarvoor nooit vergoed geworden. Onkelinx’ grootouders kunnen ook zo iets meegemaakt hebben. Maar als dat zo was, zou Laurette er best op reageren. Door dat niet te doen blijft de twijfel en zou het beter zijn dat de PS’ster haar grote bek houdt als het nog eens gaat over al dan niet vermeende vergoelijking van de collaboratie.
Het is de bedoeling dat de Vlaamse OCMW’s zoals ze nu bestaan, na de gemeentelijke verkiezingen van 2018 zullen verdwijnen, of – beter gezegd – zullen geïntegreerd worden in de gemeenten. Dat is recentelijk nog eens bevestigd door la Homans, bevoegd minister. Ondanks het feit dat daartegen nu al geprotesteerd wordt, is dat een evolutie die al jarenlang bezig is.
In de jaren 90 ontstond het zgz ‘sociaal huis’, waarbij de sociale dienstverlening van het OCMW en die van de gemeenten inzake leefloon schuldbemiddeling, daklozen, staatlozen, energiemeters en nog een hele resem andere voorzieningen werd gebundeld. Al sinds 2004 moeten gemeenten en OC&W’s samen een sociaal beleidsplan opstellen. Alle personeel kreeg reeds hetzelfde statuut en in heel wat gemeenten is er voor de twee instellingen al een gezamenlijke secretaris en/of ontvanger. Als ik me niet vergis, maakt het hoofd van het OCMW ook reeds deel uit van het gemeentelijke schepencollege. Het is een evolutie die niet meer te stoppen is en die de totale werking binnen de gemeenten alleen maar efficiënter en dus goedkoper zal maken.
Vanwaar dan dat protest? Officieel is dat omdat de ‘individuele maatschappelijke dienstverlening’ eronder zou lijden. Daaraan is echter een mouw te passen. De echte reden zal wel zijn dat er een aantal postjes gaan verdwijnen, dikwijls van mensen die daarbuiten nog andere mandaten of bestuursposten hebben. Dat was al te merken bij de reactie van Kurt De Loor (SP.a), OCMW-voorzitter van Zottegem maar ook Vlaams volksvertegenwoordiger, zoals ik al melde in mijn blog (‘OCMWeeën’) van 4 dezer.
In de marge van bovenstaande is het misschien wel nuttig ook te vermelden dat het inkomen van meer dan 2 miljoen Belgen door de overheid wordt betaald. Dat is ruim 40% van de bevolking en dan zijn daar de werknemers van autonome overheidsbedrijven, zoals de NMBS, Infrabel en Belgocontrole nog niet eens bij. Dat die aantallen in Franstalig België in verhouding nog een stuk hoger liggen, daarvan ligt niemand nog wakker. Het tegenovergestelde zou eerder het geval zijn. Voor wat de OCMW’s betreft, zijn de Franstaligen niet eens vragende partij om ook hun OCMW’s op te doeken regen 2019, waarbij nog maar eens bevestigd wordt dat we hier met twee verschillende landen te maken hebben.
---
Tenslotte nog iets over de overdracht van de bevoegdheden van het federale naar het gewestelijk niveau, waarop lezer Ludo reageerde. Die overhevelingen zonder financiering is inderdaad niet mogelijk, als men ziet dat de overgehevelde bevoegdheden in het kader van de zesde staatshervorming, waaraan een financiering zat van 85%, haast niet te verteren zijn en er mee voor zorgen dat ook Vlaanderen zijn begroting niet meer in evenwicht krijgt. Wallonië doet daar zelfs niet eens moeite voor. Waals minister-president Magnette schuift die rekening gewoon door naar de federale regering van aartsvijand Michel, in de hoop dat die erover zal vallen, al dan niet via Europa.
Er is al enige tijd heel wat te doen over een maatregel van – nota bene - de regering Di Rupo, waarbij de zgn ‘inschakelingsuitkering’, een financiële tegemoetkoming voor wie twaalf maanden na het beëindigen van zijn studies nog steeds geen werk had gevonden, na drie jaar zou eindigen. Net zoals de werkloosheidsuitkering was die maatregel nl daarvoor niet beperkt in de tijd en zou men daarvan theoretisch kunnen genieten tot aan het wettelijk pensioen. Niet meer dus. De maatregel uit 2012 gaat vanaf deze maand gelden voor wie al drie jaar (of langer) ervan genoten had. De vakbonden, de oppositie en Di Rupo zelf willen nu dat die inschakelingsuitkering behouden blijft. Dat zal echter niet gebeuren en dat is maar goed ook.
Het blijkt nl dat 73% van de mensen die ervan genoten, al ouder waren dan 30 jaar. Verder – en dat zal wel hebben meegespeeld bij Di Rupo – woont bijna 70% van de uitkeringsgerechtigden van dit systeem in Wallonië, dat toch maar 35% van de totale Belgische bevolking uitmaakt. Er wordt daar, nog maar eens, naar slechte Waalse gewoonte, ferm geprofiteerd van ons sociaal systeem. De klassieke linkse uitleg dat er ook onschuldige slachtoffers zullen vallen, wordt – net zoals bij de mogelijke indexsprong - ontkracht doordat werkzoekers met ernstige medische, mentale of psychiatrische problemen hun uitkering met twee jaar kunnen verlengen via de VDAB. Voor wie daar niet onder valt, worden de voorwaarden om een inschakelingsuitkering te krijgen echter verstrengd. Zo kan voortaan iemand die ouder is dan 25 geen eerste aanvraag meer doen en wie jonger is dan 21 zal een diploma moeten kunnen voorleggen. Wie echt uit de boot valt zal terug moeten vallen op het OCMW, op zijn familie of voorlopig een andere job moeten aanvaarden dan die waarvan hij/zij gedroomd had. De tijd van dromen en van een gemakkelijk extra inkomen lijkt voorbij.
Dat laatste geldt ook voor wie nu nog van een leefloon ‘geniet’.Ook op dat gebied is er een complete scheeftrekking tussen Vlaanderen en Wallonië. 46% van de leeflonen gaat naar het Waalse gewest, 27% naar Brussel en slechts 20% naar Vlaanderen, waar toch bijna 60% van de Belgische bevolking woont. Dat is een bijkomende transfer van meer dan 184 miljoen euro! Komt daar nog bij dat een kwart van die leefloners geen Belg is en dat het gemiddelde jaarlijkse leefloon aan niet-Europese vreemdelingen bijna dubbel zo hoog is als dat van de eigen mensen (5.325 euro t.o.v. 2.990). Een omgekeerde wereld en een reden temeer om er eens met de grove borstel door te gaan, want in totaal kosten die leeflonen de staat nu jaarlijks meer dan een half miljard euro.
Het worden harde tijden voor wie gewend was van de staat te leven. Tegelijk duidt bovenstaande nog maar eens aan dat decennia van PS-bestuur Wallonië niet veel vooruit geholpen hebben. Vergeten we niet dat er daarenboven in die regio 40% van de inwoners van de staat leeft, een percentage dat 15% hoger ligt dan dat van Vlaanderen (én dat van de E.U.). Bij de recente vaststelling dat België de Europese begrotingsnorm van 3% voor 2014 niet gehaald heeft, zou Vlaanderen met 58% van de bevolking er mee tussen zitten voor 800 miljoen euro en Wallonië met 35% voor één miljard. Het zou juist andersom moeten zijn. Hoe men het ook draait of keert, als er moeten getrokken worden staan onze zuiderburen altijd op de eerste rij, als er moet betaald worden, zijn ze niet te zien.
De nieuwjaarsreceptie van de SP.a van zondag was niets om over naar huis te schrijven. Sinds de zoveelste electorale afstraffing, die van 25 mei 2014, zit de partij meer dan ooit in zak en as, maakt ze geen deel meer uit van welke regering ook en ziet ze haar mandatarissen uit het merendeel van de bestuurspostjes verwijderd worden. Dat zorgde in het najaar van 2014 al voor een eerste opstoot tegen wat velen in de partij het dictatoriaal gedrag van voorzitter Bruno Tobback vonden. Dat vinden ze de dag van vandaag ook nog, maar de oppositie binnen de partij krijgt een steeds sterkere tegenstand van de groep rond Tobback, die steun krijgt van de oude krokodillen, type Claes, Tobback Sr natuurlijk en – je houdt het niet voor mogelijk: Steve Stevaert, die achter de schermen nog steeds mee aan de touwtjes schijnt te trekken. Of het veel gaat uithalen is nog de vraag, want bij de Limburgse voorzittersverkiezingen haalde de ‘tegenkandidaat’ Peter Vanvelthoven het recentelijk gemakkelijk van deze die door de oude garde werd gesteund, Ingrid Lieten, en wel met liefst 2/3 van de stemmen. Ook werd er op de nieuwjaarsreceptie met bijna geen woord gerept over de ‘zaak Tobback’, misschien ook al omdat die receptie plaats vond in het hol van de leeuw, Leuven, waar de familie Tobback nog altijd de scepter zwaait (tot de volgende gemeenteverkiezingen in 2018 althans). Tekenend en haast beschamend is wel dat uitgerekend in het verkiesdistrict Leuven de partij daar pas op de vijfde plaats uit de stembus kwam. Tobback Jr heeft wel bevestigd dat de nieuwe voorzittersverkiezingen pas zullen plaatsvinden in de zomer en dat een congres in februari alleen de kandidaten ervoor zal aanduiden. Vast staat alleen dat John Crombez, de beschermeling van Vande Lala, zich al kandidaat heeft gesteld. De keizer van Oostende komt in de hele huidige discussie voorlopig niet voor. Hij blijkt toch iets geleerd te hebben van de affaire Gennez. En dan hebben we het nog niet gehad over de georkestreerde afgang van Frank Vandenbroucke. Miserie troef, zeg maar.
Een ander vraagteken is wat Freya Van den Bossche gaat doen. Zeker is het niet, maar men zegt dat zij de initiatiefneemster was van de brief, waarbij Tobbackske werd aangeraden af te treden. Sommigen socialisten noemen haar zelfs de Lucrezia Borgia van de partij, verwijzend naar de bekende gifmengster van de patriciërsfamilie die hoogwaardigheidsbekleders in het Italië van de Rinascita maakte of kraakte (pausen inbegrepen!).
Als Tobback Jr zich op het congres in februari toch kandidaat stelt én er nog een derde hond in het kegelspel zou komen, dat wordt het voor de partij een lange lijdensweg alvorens men deze zomer (misschien) enige duidelijkheid zal krijgen. Veel ‘animo’ – toevallig ook de naam van de SPa-jongeren! – zit er in elk geval niet meer in en de toenadering tot Groen wijst erop dat ze zelf niet meer geloven het alleen nog waar te kunnen maken.
Ik kom even terug op de reactie van onze vriend Walter n.a.v. mijn artikel van eergisteren over de islam dreiging. Hij heeft daarin overschot van gelijk als hij zegt dat het Vlaams Blok/Belang dit gevaar al zeker 30 jaar aankaart. Dat werd trouwens duidelijk tijdens de bespreking die men daaraan gewijd heeft in de Kamer. Filip Dewinter mocht daar als elfde spreker komen opdraven en heeft die kans niet onbenut gelaten om erop te wijzen dat zijn partij inderdaad al decennia lang het moslimfundamentalisme aanklaagt, maar dat diezelfde vergadering daar al even lang geen oren naar heeft en de hoofdverantwoordelijke is voor het ontsporen van heel die affaire. Hij was de enige die geen applaus kreeg. De schaamte moet diep gezeten hebben.
Dat neemt niet weg dat de gevolgen van de oorlog in Syrië slechts het voorlopig laatste hoofdstuk is van de islamisering van onze samenleving. De acties van De Wever en Bonte zijn dan toch een nuttige, zij het laattijdige reactie op de nieuwe situatie. Voor wat Jambon betreft, die het na de aanslagen in Parijs niet nodig vond het alarm hier te verhogen naar fase 3, moet men ook enigszins nuanceren. Als het nl waar is dat de staatsveiligheid al weken bezig was die criminelen in Verviers te schaduwen, dan was het inderdaad niet opportuun hen op te schrikken door het alarm te verhogen en dit pas te doen nadat ze waren uitgeschakeld.
Tenslotte is er de kritiek van onze dhimmis, die ons willen doen geloven dat de aanwezigheid van para’s in het straatbeeld contraproductief zou zijn. Onze politie mag dan al haar best doen, tegen dergelijk brutaal geweld is de doorsnee politieagent hier niet opgewassen. Misschien was dit allemaal niet nodig geweest, mocht België zijn Rijkswacht niet hebben afgeschaft. Dat was een militair getrainde elite-eenheid die de nieuwe taak van de para’s even goed had kunnen uitvoeren, maar zelfs dan had men het leger nog kunnen inschakelen, zoals in Frankrijk, dat nog wel een Gendarmerie heeft.
En wie denkt ge trouwens dat de Rijkswacht bij ons heeft afgeschaft? Tobback Sr, als voormalig minister van Binnenlandse Zaken, terwijl het nu Tobback Jr (toekomstig ex-partijvoorzitter?) is die de para’s weg wil hebben. It’s all in the family!
