Ik kom even terug op de reactie van onze vriend Walter n.a.v. mijn artikel van eergisteren over de islam dreiging. Hij heeft daarin overschot van gelijk als hij zegt dat het Vlaams Blok/Belang dit gevaar al zeker 30 jaar aankaart. Dat werd trouwens duidelijk tijdens de bespreking die men daaraan gewijd heeft in de Kamer. Filip Dewinter mocht daar als elfde spreker komen opdraven en heeft die kans niet onbenut gelaten om erop te wijzen dat zijn partij inderdaad al decennia lang het moslimfundamentalisme aanklaagt, maar dat diezelfde vergadering daar al even lang geen oren naar heeft en de hoofdverantwoordelijke is voor het ontsporen van heel die affaire. Hij was de enige die geen applaus kreeg. De schaamte moet diep gezeten hebben.
Dat neemt niet weg dat de gevolgen van de oorlog in Syrië slechts het voorlopig laatste hoofdstuk is van de islamisering van onze samenleving. De acties van De Wever en Bonte zijn dan toch een nuttige, zij het laattijdige reactie op de nieuwe situatie. Voor wat Jambon betreft, die het na de aanslagen in Parijs niet nodig vond het alarm hier te verhogen naar fase 3, moet men ook enigszins nuanceren. Als het nl waar is dat de staatsveiligheid al weken bezig was die criminelen in Verviers te schaduwen, dan was het inderdaad niet opportuun hen op te schrikken door het alarm te verhogen en dit pas te doen nadat ze waren uitgeschakeld.
Tenslotte is er de kritiek van onze dhimmis, die ons willen doen geloven dat de aanwezigheid van para’s in het straatbeeld contraproductief zou zijn. Onze politie mag dan al haar best doen, tegen dergelijk brutaal geweld is de doorsnee politieagent hier niet opgewassen. Misschien was dit allemaal niet nodig geweest, mocht België zijn Rijkswacht niet hebben afgeschaft. Dat was een militair getrainde elite-eenheid die de nieuwe taak van de para’s even goed had kunnen uitvoeren, maar zelfs dan had men het leger nog kunnen inschakelen, zoals in Frankrijk, dat nog wel een Gendarmerie heeft.
En wie denkt ge trouwens dat de Rijkswacht bij ons heeft afgeschaft? Tobback Sr, als voormalig minister van Binnenlandse Zaken, terwijl het nu Tobback Jr (toekomstig ex-partijvoorzitter?) is die de para’s weg wil hebben. It’s all in the family!
Terwijl onze media plaats tekort komen om verder uit te weiden over de terreurdreigingen die er boven ons hoofd zouden hangen, zou men nog vergeten dat er ook nog wat anders gebeurt. Zo speelt zich in Europa een verhaal af dat wel eens veel belangrijker zou kunnen zijn, want het gaat om onze centen.
Toen de eurocrisis in 2011 uit de pan dreigde te slaan, waren er heel wat mensen die hun euro’s begonnen om te zetten in andere valuta, waaronder de sterke Zwitserse frank. Daardoor kwam de economie van dat land in de problemen en besloot de nationale bank van Zwitserland in september van dat jaar een plafond in te voeren, waarbij men voor 1 euro nooit meer dan 1,2 Zwitserse frank kon krijgen. Om de munt onder dat plafond te houden heeft die centrale bank steeds meer vers bijgedrukt geld in omloop moeten brengen. Tegelijkertijd verlaagde ze haar belangrijkste rentetarief van -0,25 naar -0,75 procent, negatief dus. Al die maatregelen hebben niet mogen baten.
Nu heeft diezelfde nationale bank dat plafond opgeheven. Dat gebeurde eergisteren en vond plaats zonder enige voorafgaande kennisgeving, als een donderslag bij heldere hemel. De frank schoot dezelfde dag met liefst 40% omhoog en eindigde tenslotte op +16%. De Zwitsers werden meteen 16% rijker, maar dat geldt ook voor hun export die met hetzelfde percentage duurder is geworden. Al wie een of meerdere productiebedrijven heeft in het land van Willem Tell zal daar rekening mee moeten houden. Voor Belgische bedrijven geldt dat vooral bij wie in de chemische of farmaceutische sector bezig is. Ook de toeristische industrie in Zwitserland zal het geweten hebben, in de eerste plaats de skioorden, die daarvoor al niet van de goedkoopste waren. Verder zullen steeds meer Zwitsers hun aankopen over de grens gaan doen en daar het een klein land is, is dat daar voor velen nooit ver rijden. Toeval of niet, maar volgende week is er in Zwitserland ook het jaarlijks terugkomend ‘Wereld Economisch Forum’ in Davos, al zullen de deelnemers daarvan niet wakker liggen van de diverse hotel- en restaurantrekeningen die meestal toch door derden worden betaald.
Wat hebben wij daar mee te maken? Dat valt nog te bezien. Nu al is het duidelijk dat er ook in het buitenland valutahandelaars en beurshuizen failliet (zullen) gaan. Een eerste bekend geval is Alpari UK, de hoofdsponsor van de Engelse premier league voetbalclub West Ham. Er is er zelfs al een slachtoffer gevallen aan de andere kant van de wereld, in Nieuw-Zeeland. Om maar te zeggen hoe klein de wereld tegenwoordig geworden is.
Tenslotte hangt er ons nog e.e.a. boven het hoofd. Uitgerekend donderdag a.s. zal de Europese Centrale Bank (ECB) waarschijnlijk aankondigen dat het een ‘kwantitatieve versoepeling’ zal doorvoeren, in technische termen ‘Quantitive Easing’ genoemd (QE), waarbij – om het in gewone mensentaal te zeggen – vers geld wordt bijgedrukt, waarmee staatsobligaties kunnen worden opgekocht. Dit hangt al lang in de lucht en is in feite een kopie van wat al enkele jaren bestaan heeft in de States, waar het mee gezorgd heeft voor een heropleving van de economie. Of dat in Europa hetzelfde effect zal hebben, is maar de vraag. De USA is maar één land, de E.U. is een kluwen van landen, waarbij het risico bestaat dat bv de Duitse belastingbetaler straks zal mogen opdraaien voor de schulden die gemaakt zijn in Griekenland en omstreken. Of het zover komt is niet zeker, maar de kans is groot dat er hier weer een oplossing uit de bus komt met de nodige uitzonderingen en achterpoortjes. Iets op zijn Belgisch, zeg maar. De economen zullen in elk geval de volgende weken wel weten waarover te schrijven.
‘Partir, c’est mourir un peu’. Ça c’est une blague; il faut mourir à fond. Je vous salue. Alice Nahon’ (1897/1933). De Vlaamse dichteres wist waarover ze schreef. Ze stierf op haar 38ste aan tbc. Als ge ziet met welk gemak tegenwoordig ‘jongeren’ ten oorlog trekken, weer terugkomen (als ze het overleven tenminste) en dan hier mensen vermoorden, dan heb ik (en ik alleen niet) daar wel enkele vragen bij. Het lijkt daar in Syrië wel oorlogvoeren op parttime basis.
Ik kan desnoods nog aannemen dat geradicaliseerde moslim jongeren het hier niet meer zien zitten (ze horen hier ook niet thuis) en tenslotte beslissen aan dat oorlogsgeweld te gaan meedoen. Als men echter ten oorlog trekt, begrijp ik niet goed dat men daarmee zomaar kan ophouden zolang die oorlog niet gedaan is. Deserteren ze daar of laat men ze zo maar gaan, misschien omdat die amateurs daar meer in de weg lopen dan wat anders? Er is nog een derde optie, nl dat men ze – eens voldoende geïndoctrineerd en thuis in het gebruik van allerlei wapens – met opzet terug naar Europa stuurt met de klare bedoeling daar chaos en wanorde te stichten. Wat nog schijnt te lukken ook.
Hans Bonte en Bart De Wever, in hun functie van burgemeester van respectievelijk Vilvoorde en Antwerpen, kan men weinig verwijten. Zij voorspellen al langer dat men die Syrië strijders harder moet aanpakken en monitoren. Dat laatste gebeurt nu wel, maar te weinig en te laat. Het is het gebruikelijke recept: er moet eerst iets gebeuren en dan schiet de steekvlampolitiek in actie. Zelfs na de drama’s in en rond Parijs was een fase 3 hier niet nodig. Pas na wat in Verviers gebeurd is, zijn ze plotseling wakker geschoten en dan nog in de eerste plaats omdat bleek dat die gangsters het op de politie zelf gemunt hadden.
Tenslotte hoort men weinig of niets over de rol van Turkije in de Syrische kwestie. Bijna alle jihadisten komen Syrië binnen en weer buiten via dat land en klaarblijkelijk ongestoord. Het land van de nieuwe sultan Erdogan speelt tegenwoordig een bedenkelijke rol in de wereldpolitiek, ook t.o.v. Rusland en is onbetrouwbaarder dan ooit. En zeggen dat hier lui rondlopen die dat moslimland in de EU willen hebben. Of zou o.m. Verhofstadt daarover ondertussen van mening veranderd zijn? Ik moet het altijd nog vernemen.
Ik denk niet dat Marc Descheemaecker al veel spijt heeft gehad de NMBS achter zich gelaten te hebben. In 2013 was hij kandidaat voor een bestuursfunctie bij de zoveelste hervorming van de NMBS, maar werd hij niet verkozen. Hij hield er wel een bestuursfunctie aan over bij het goederenvervoer, maar trad daar af na de publicatie van zijn boek ‘dwarsligger’, waarin hij geen al te mooi beeld van ons rijdend faillissement ophing en de nieuwe NMBS leiding hem liever zag vertrekken..
Descheemaecker was van liberale strekking, zoals men dat hier politiek verwoordt. Of hij ook een lidkaart van een liberale partij had, is mij niet bekend. Wel koos hij na zijn vertrek bij de NMBS meteen voor de N-VA en kwam hij zelfs op een kieslijst voor die partij te staan. Hij werd niet verkozen, maar wat hem daarna in de schoot viel, was ook niet niks: voorzitter van Brussels Airport én bestuurder bij de Gimv (de Gewestelijke Investeringsmaatschappij Vlaanderen). Nu wordt zijn naam ook vermeld als kandidaat om Eddy Bruyninckx op te volgen als hoofd van het Gemeentelijk Havenbedrijf Antwerpen. Zeker is dat niet, maar zijnde een expert in logistiek, maakt hij een goede kans. Vraag is maar of zoiets nog te combineren zal zijn met de twee andere functies die hij al heeft. Waarschijnlijk komen die vrij, zodat ook daar een nieuw topjob rondje kan beginnen.
In totaal zijn er sinds de laatste verkiezingen 145 mandaten onder Vlaams bestuur bevestigd of veranderd geworden. In de meeste ervan werden de socialisten aan de dijk gezet (het zgn ‘Soske shot’), maar CD&V en Open VLD moesten ook enkele van hun mannetjes en vrouwtjes terugtrekken of naar elders overhevelen. Bij de grootste instellingen behield alleen CD&V’er Luc Van den Brande zijn post als CEO van de VRT en dat dankt hij waarschijnlijk aan het feit dat hij steeds een Vlaamse reflex heeft gehad. Minder goed verging het Open VLD’er Clair Ysebaert (ooit kabinetschef van Verhofstadt), die na een periode van 14 jaar zijn topjob bij PMV (Participatie Maatschappij Vlaanderen) moet afgeven aan een N-VA’er. De man had het niet zo slecht gedaan, maar zijn betrokkenheid bij het Electrawinds debacle (van Vande Lala) is hem zuur opgebroken.
Kortom, het is niet voor iedereen crisis en misschien kunnen we er ons alleen maar bij troosten dat er in de meeste van die mandaten nu meer Vlaamsgezinden en minder belgicisten zitten. Nu nog afwachten of Vlaanderen daar enig voordeel uit zal halen.
Vandaag hebben we dan de eerste samenscholing van de federale regering met de zgz groep van 10. Ondertussen heeft Leemans van het ACV (hij weer) al een schot voor de boeg gegeven, door een nieuwe deadline te stellen voor de zgz taxshift. Tegen 10 februari moet hij definitief nieuws hebben over e.o.a. vorm van vermogenswinstbelasting. Rechtuit gezegd, als ik van die regering was, zou ik me daarover niet te druk maken. Er was al gesteld dat dit onderwerp bespreekbaar zou zijn. Wel, bespreek het dan en maak niet meer de fout die gemaakt is bij het verhogen van de pensioenleeftijd naar 67. Daarmee had men rustig nog een paar jaar kunnen wachten (gaat pas in in 2025!) en er eerst voor gezorgd dat zoveel mogelijk mensen ondertussen tenminste tot hun 60ste zouden werken, wat nu verre van het geval is.
Als men de vakbonden e.o.a. vorm van vermogenswinstbelasting kan aansmeren, dan moet men dat ook doen. Volgens professor emeritus fiscaliteit Frans Van Istendael is de invoering van zo’n taks voorlopig een lege doos. De man, die er iets van afweet, zegt dat men eerst moet vastleggen welke vermogens men gaat belasten. Dan moeten die vermogens geschat worden om ze een startwaarde toe te kennen. Daar men geen nieuwe belasting kan invoeren met terugwerkende kracht, zal zo’n vermogenswinstbelasting pas echt gaan opbrengen over enkele jaren en in het beste geval pas over 10 jaar op kruissnelheid draaien. M.a.w. ergens rond 2020, wanneer de huidige legislatuur er al op zal zitten (als deze regering er tenminste in slaagt ze uit te doen).
Het enige zinnige wat deze regering kan doen om op korte termijn de meubelen te redden, is besparen waar het ook maar enigszins kan op de staatsuitgaven. Alles wat niets (meer) opbrengt, moet van de hand gedaan worden. Alle diensten die elkaar overlappen moeten worden hervormd en alle overtollige instellingen en ambten moeten worden geschrapt. Simple comme bonjour. Met moet er alleen de moed voor hebben eraan te beginnen.
N.a.v. de gebeurtenissen in Parijs is het andere nieuws wat op de achtergrond geraakt. Voor wat Griekenland betreft, tikt de klok echter verder en wordt het uitkijken hoe de verkiezingen daar op 25 januari zullen verlopen. Die vinden plaats, daar men er niet in slaagde een nieuwe president te kiezen, omdat die in de eerste twee stemronden geen tweederde meerderheid van de stemmen kon halen en in de derde ronde ook geen drievijfde*. Ondanks het feit dat de gedoodverfde overwinnaar van die verkiezingen, de uiterst linkse Syriza partij, in de peilingen de grootste wordt maar slechts 35% van de stemmen zou halen, bestaat er een kans dat ze toch de volstrekte meerderheid van de zetels haalt. Griekenland is in veel opzichten geen normaal land en één van de electorale regels daar is dat de winnende partij er 50 extra zetels bij krijgt (op 300). Door die bonus zou een percentage van 40% van de stemmen al volstaan. Die 40% slaan dan alleen op de partijen die de kiesdrempel van 3% haalden, niet op het totaal uitgebrachte stemmen. Op die manier kan men al een absolute meerderheid halen met minder dan 40%. Dan zit Syriza gebeiteld en zullen de Europese poppetjes aan het dansen gaan. Eender hoe het zal aflopen, dat het in Griekenland een chaos gaat worden, is zo goed als zeker. Dan zal het alleen nog de vraag zijn of het land echt uit de eurozone gaat stappen of dat Syriza gaat onderhandelen voor nog maar eens een schuldkwijtschelding of een uitstel van enkele decennia(!) voor de terugbetalingen. Het zal Europa én Griekenland veel geld kosten, maar het waren wel de Grieken die willens nillens frauduleus in de eurozone zijn binnengeraakt en wie zijn gat verbrandt…
Tenslotte hebben de beleidsmakers van de eurozone ook boter op hun hoofd. Zij hadden de rekeningen van het armlastige Hellas beter moeten controleren en het zijn ook zij die verantwoordelijk zijn voor het feit dat men, bij het opmaken van het verdrag van Maastricht, wel bepaald heeft hoe een land tot de eurozone kon toetreden, maar niet hoe men eruit kon stappen. Voor een instelling met zowat de duurste ambtenaren ter wereld, is dit een blamage die kan tellen.
* Voor de toetreding van Griekenland tot de eurozone was 51% voldoende, zodat het lijkt alsof de verkiezing van een toch maar protocollaire president (met resp. 66 en 60%) er belangrijker is…
Zoals te verwachten, blijven de reacties op de moordpartijen in Frankrijk nazinderen en staan de media er nog bol van. Eindelijk zijn bij velen de ogen opengegaan en laat ook de zwijgende meerderheid eens van zich horen. Hopelijk blijft dat niet een eenmalige gebeurtenis. Een valse noot bij ons kwam er van spraakwaterval Meyrem Almaci, kersvers voorzitster van Groen en zelf niet toevallig van Turkse afkomst. Zij vindt nog altijd dat er meer openheid en dialoog moet komen. Dat moet ge dan horen van een partij die steeds zowat het tegenovergestelde beweerde als het om rechts ging (Charlie Hebdo is uitgesproken links) en die het ook vroeger allemaal zo erg niet vond als hier gediscrimeerd werd.
Vergeten we niet dat het Jos Geysels* was, van het toenmalige Agalev, de voorloper van Groen, die als secretaris van de partij (die toen, in navolging van de communistische partijen in Oost-Europa, geen voorzitter had, maar een secretaris), die het cordon sanitair tegen het Vlaams Blok uitvond. En zopas was het de groene fractie in de Brusselse gemeenteraad die een toegangsverbod vroeg voor de Franse schrijver Eric Zemmour, die de islamisering van zijn land aankloeg. En dat was nog vóór de slachtpartij bij Charlie Hebdo. Dat kan eveneens gezegd worden van de betogingen van Tegida in Duitsland, die al hun veertiende week in gaan en waartegen ook daar een verbod werd geëist door niet toevallig de co-voorzitster van die Grünen. Nog door zo eentje met een naam die e.e.a. laat vermoeden (Cem Ördemir!). Voor Groen blijkt de vrijheid van meningsuiting niet voor iedereen weggelegd.
Echte asielzoekers blijven hier welkom, zelfs met hun eigen cultuur en geplogenheden. Voor zover dat kan natuurlijk, want men kan alleen echt integreren als men zich aanpast. Wie dat niet doet, integreert niet, maar zal echter wel respect moeten hebben voor onze eigenheid en levenswijze, zich in het openbare leven moeten aanpassen aan onze cultuur en gewoonten, en niet andersom. Wie dat niet kan, hoort hier niet thuis. Daarover moet, zeker na wat er de afgelopen week is gebeurd, niet meer gediscuteerd worden. Zoals de titel van Houllebeque’s boek zegt, betekent de islam immers niét verdraagzaamheid, maar onderwerping (‘soumission’). Wie geen moslim is, hoeft zich daaraan niet te onderwerpen.
* Die Geysels is later door Verhofstadt en Co beloond met diverse openbare functies, waaronder die van directeur van de jaarlijkse boekenbeurs. In die functie zorgde hij er o.m. mee voor, dat een Vlaamsgezinde uitgeverij zoals Egmont er geen standplaats krijgt en haar boeken ook niet in de openbare bibliotheken te vinden zijn. Van een nestbevuiler gesproken…
Voor Jan met de pet zit de eerste werkweek van 2015 er al op, maar de dames en heren politici beginnen er pas vandaag aan. Er zal dan al een eerste vergadering zijn van de groep van tien (vakbonden en werkgevers) over het loonrapport van de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven (CRB). Dinsdag gaan de vakbonden beraad houden over de stakingen van december en donderdag komt de groep van tien samen met de federale topminister, Kris Peeters op kop. I.v.m. met dat laatste heeft dikke nek Leemans van het ACV nog eens flink van zijn oren gemaakt in de weekeindkranten, waarbij men de indruk krijgt dat hij en niemand anders leider is van de syndicale strijde tegen centrumrechts. Ofwel speelt de man komedie, ofwel is hij zich stilaan aan het opblazen zoals die kikker die even groot wou zijn als de os. We weten, hoe dat geëindigd is…
In De Tijd zegt Leemans o.a. minachtend dat CD&V maar een kleine coalitiepartner meer is. Hij heeft daarin gelijk, maar het moet wel hard aankomen als de christendemocraten zoiets moeten horen van een gelijkgezinde vakbondsleider, die doet voorkomen dat CD&V een onderdeel is van zijn ACV. Dat laatste is niét het geval, want bij die partij zitten, gelukkig maar, ook nog mensen van het middenveld, die niet precies warm lopen voor de barse syndicale taal van de heer Leemans. Dat CD&V van een grote partij verworden is tot een meelopertje komt o.m. ook omdat het gros van de ACV’ers meer dan waarschijnlijk niet meer CD&V stemt. Dat ze nog bij de vakbond zijn is, omdat ze daar nog enig profijt in zien, vooral als het fout begint te lopen (ontslagen e.d.), maar niet o.w.v. de opgeblazen retoriek van Leemans.
Ik heb dat vroeger als eens meer geschreven, maar ik zou willen dat het ACV en de andere vakbonden bij de politieke verkiezingen eens opkwamen met een eigen partij, dan kon men de neuzen eens tellen. Het zou voor lawaaimaker Leemans wel eens een ontnuchtering kunnen zijn. Bij de laatste gemeentelijke verkiezingen hebben ze dat bv in Turnhout geprobeerd en eindigde hun lijst op de derde plaats, na N-VA en de lijst van CD&V. Dat de ACV-lijst daar tenslotte toch in de bestuursmeerderheid is geraakt, was niet hun verdienste, maar de interne ruzie bij N-VA.
In verband met de aanslagen in Parijs zal er nog veel inkt vloeien. Of het allemaal veel zal helpen, is een ander paar mouwen. Zelfs de bijeenkomst van de Europese regeringsleiders en ministers van vandaag in de lichtstad zal waarschijnlijk niet veel meer opleveren dan de gebruikelijke blabla. In het kader van wat ze de rechtstaat noemen en volgens de Europese wetten, en verplichtingen, kan men zomaar niet meer doen wat men wil. Een opschorten van het Schengenakkoord en een immigratiestop voor wie geen echte asielzoeker is (iets wat het VB al jaren vraagt) zou een eerste stap kunnen zijn, maar ook niet meer dan dat.
Het probleem met die islam is, dat het geen hiërarchische structuur kent, zoals bv de katholieke kerk, met Paus, bisschoppen, synodes en concilies. Mede daardoor kan deze kerk zijn leer aanpassen aan veranderende tijden. Niets daarvan bij de moslims, die zo nog altijd een Middeleeuwse woestijngodsdienst beleven, die ook vandaag de dag nog geïnterpreteerd kan worden zoals het de eerste de beste imam uit komt. Komt daarbij nog dat er soennieten en sjiieten zijn, die elkaar haten, plus nog wat afleidingen ervan, die als ketters vervolgd worden. Dat alles terwijl de meerderheid van de moslims in hun land van oorsprong alleen leert lezen en schrijven, enkel en alleen om hun koran te kennen.
Politiek gesproken is het al niet veel beter. Ook op dat vlak is er geen centraal gezag. Al Qaeda, IS, Taliban, Al Shabaab, Hezbollah, Hames, Boko Haram en ga zo maar voort, is een ongeorganiseerd kluwen van loslopend spul waar niemand aan iemand rekenschap geeft.
Er is m.i. voorlopig maar één oplossing en dat is de zero tolerence, stuk op lik. Wie onze wetten overtreedt, gaat achter de tralies. Wie hier illegaal is, vliegt meteen het land uit. Wie gaat mee vechten in buitenlandse conflicten, verliest zijn Europees staatsburgerschap. Wie veroordeeld wordt voor terrorisme, moet zijn straf voleldig uitzitten. Voor hen geen wet Lejeune of iets in dien aard. En zo zijn er nog wel enkele mogelijkheden om ervoor te zorgen, dat kandidaat terroristen weten wat hen te wachten staat.
Tenslotte zou Europa moeten ophouden Israel te demoniseren. Het is het enige democratische land in zijn regio en ook het enige dat voor onze westerse waarden vecht. Letterlijk dan nog. Dat de joodse strijd tegen de Palestijnen niet altijd koosjer verloopt,heeft ook te maken met een vijand die zich verschuilt tussen de burgerbevolking, welke daardoor telkens een zware prijs betaalt. Daarenboven kan men geen vrede sluiten met een tegenstander die op uw vernietiging uit is.
De Bel20 sloot dit jaar af met een groei van 12%. Dat is geen record: vorig jaar was het 20%, maar ook niet slecht gezien 2014 toch alles behalve een normaal jaar was. Opmerkelijk was wel dat de nummers één en twee op de Bel20 twee semi-overheidsbedrijven zijn. Bpost steeg liefst 45% en Proximus, de nieuwe commerciële naam voor Belgacom, haalde 40% groei. In het licht daarvan is het des te ergerlijk, dat een echt staatsbedrijf zoals de NMBS elk jaar 200 tot 250 miljoen euro blijft verliezen en afstevent op een schuld van om en bij de 5 miljard! En dat weten dat datzelfde bedrijf al eens 7 miljard euro schulden werd kwijtgescholden door Vande Lala, toen minister van Begroting in een van de Verhofstadt regeringen. Jo Cornu, de nieuwe spoorbaas heeft al gezegd dat dit niet verder kan, dat de NMBS naar een faillissement afstevent en beter zou geprivatiseerd worden. Als gevolg daarvan zijn de vakbonden, die de NMBS zo’n beetje als hun eigendom beschouwen waarover ze al sinds de jaren stilletjes heersen, op hun achterste poten gaan staan en weigeren ze voorlopig nog verder te praten. Toch zal dat moeten, want ondertussen heeft men ontdekt dat er bij dat bedrijf nog heel wat potjes gedekt zijn gebleven. Zo blijkt de spoorwegmaatschappij eigenaar te zijn van liefst 82 bedrijven en bedrijfjes, waarvan sommigen helemaal niets meer met spoorwegen te maken hebben. Dat gaat van parkings tot vastgoed, financieringen, restaurants buiten de stations en IT. Tot zelfs een eigen ziekenfonds, waardoor er geen externe controle is op ziektes, absenteïsme e.d.
Spoorbaas Cornu en minister van Mobiliteit Galant hebben nu de handen in elkaar geslagen en willen daar iets aan doen. Ze zullen af te rekenen krijgen met vakbonden, die geen rechtspersoonlijkheid hebben, beschikken over miljarden euro’s waarover ook al geen controle mogelijk is en gewend geweest zijn de NMBS te beschouwen als een zaak waarvoor ze geen rekenschap hoeven te geven. Zo’n soort maffia, met dit verschil dat de vakbondsbazen met pensioen gaan en die van de maffia meestal die ouderdom niet bereiken.
Als de Post en Proximus winstgevend kunnen zijn, moet de NMBS dat ook kunnen. Hopelijk houdt de centrumrechtse regering stand en maakt ze schoon schip met de ergerlijke spoortoestanden. De belastingbetaler kan er alleen maar beter van worden.
Daarmee zijn we weer aangekomen bij de laatste dag van een toch vrij bewogen jaar, op alle gebied. Ik ga daarover niet uitweiden, daar elke krant en zender er iedereen dezer dagen mee om de oren slaat. De winterprik lijkt deze week voorbij te zijn en het is maar zeer de vraag of we nog echt winter gaan krijgen. Het was hier in de Kempen toch nog eens even winter wonderland en het zal weer snel Pasen zijn. Als we ons ergens over bekommeren moeten, is het niet wat voorbij is, maar wat nog komen gaat. Ik vraag me af hoeveel mensen echt weten wat een indexsprong is, een taksshift en/of takslift, maar de kranten blijven er vol van staan, misschien aan gebrek aan betere onderwerpen. Niet alleen de vakbonden, maar ook allerlei andere organisaties moeten daarover hun mening kwijt en dit op een moment dat de koopkracht van de mensen, waarover zoveel te doen is, in werkelijkheid is gestegen (dat ze daartegen nog niet geprotesteerd hebben!). Dit heeft niets met de Belgische politiek te maken, maar hoofdzakelijk met het (waarschijnlijk tijdelijk) ineenstorten van de olieprijs. Door het stijgen van de koopkracht wordt de indexsprong wel steeds verder uitgesteld, waardoor de meeste bedrijven de invloed daarvan pas later zullen voelen. Vroeg of laat zal het toch moeten gebeuren en de enige troost voor de mensen die in de privé werken is, dat er hoe dan ook zal bespaard worden op de ambtenaren en de sociale zekerheid, wat de diverse overheden, ook de Waalse, goed uitkomt.
Tenslotte nog dit: Bart De Wever vindt dat we het best met heel wat minder politiek benoemden kunnen doen. Dat is ook zo, alleen moet men het dan niet aanpakken zoals bij senaat en provincieraden gebeurd is, want dat lost zo goed als niets op*. Dat men eerst eens begint die beide instellingen helemaal af te schaffen. Dat zou pas een structurele besparing opleveren.
Enfin, wie leeft zal zien en ongeacht wat er gaat gebeuren, wens ik al mijn lezers in elk geval een voorspoedig 2015 toe, in de eerste plaats een goede gezondheid en de rest zien we nog wel.
* ‘Hva De gjør, gjør fullt og helt og ikke stykkevis og delt’ (Henrik Ibsen). Ibsen was de schrijver van o.m. het toneelstuk ‘Per Gynt’, een Noors volksverhaal. Ibsens land- en tijdgenoot Edvard Grieg schreef er een muzieksuite voor, die samen met het toneelstuk in première ging, waardoor het stuk vrij bekend is geworden.
Vrij vertaald betekent bovenstaande uitdrukking: ‘Wat je doet, moet je goed doen’. Letterlijk: ‘Wat je doet, doe je volledig en heel, en niet stuksgewijs en verdeeld’.
