|
Nadat hij op 6 november 2014 al eens was opgestapt in de
beruchte vakbondsbetoging tegen de nieuwe centrumrechtse
regering, om mee te betogen tegen een aantal wetten die zijn
eigen regering had opgestart, is Di Rupo de afgelopen week nog
eens in het nieuws gekomen, door op de RTL-Tv en RTBf-radio
te zeggen dat hij spijt had van bepaalde beslissingen die zijn
kabinet toen genomen had. Meer bepaald had hij het nu over de
beperking van de zgn inschakelingsuitkering tot drie jaar. Dat
gaat om een uitkering die schoolverlaters krijgen als ze na één
jaar nog geen werk vinden. Jongeren die na die drie jaar nog
steeds geen werk hebben, moeten dan terugvallen op het
OCMW. Erg, hé? Toen ik jong was, kreeg men niets in dien aard
en moest men minstens 200 dagen officieel gewerkt hebben
vóór men een werkloosheidsuitkering kreeg. Wie daar niet in
slaagde bleef thuis bij zijn ouders wonen (‘casa di mama”) of
probeerde wat bij te verdienen als jobstudent. Waarom zou dat
nu niet kunnen, zeker na twee jaar van het systeem
geprofiteerd te hebben?
Dat juist Di Rupo daarmee af komt en tegen de gevolgen van
zijn eigen beleid betoogt, is wel merkwaardig. Zoals het ook not
done is dat een aftredend eerste minister alle geldende regels
van politiek fatsoen aan zijn hielen lapt door zich tenminste het
eerste jaar niet terughoudend op te stellen t.o.v. zijn opvolger.
Dat hebben Dehaene, Verhofstadt noch Leterme gedaan en is in
de Belgische politiek du jamais vu.
Diezelfde Di Rupo vindt er trouwens geen graten in dat de
stad Mons, waar hij burgemeester is, met geld smijt t.g.v. het
jaar dat ze culturele hoofdstad is van Europa. Gisteren nog werd
het nieuwe museum geopend, getekend door de architect van
Ground Zero in New York. Het nieuwe spoorwegstation van Mons
draagt de handtekening van Santiago Calatrava, nog een
wereldvermaarde (en dure) architect die o.m. ook het Guillemins
station van Luik tekende, dat met een vertraging van drie jaar
klaar kwam en zowat drie keer meer heeft gekost dan eerst
geraamd. In Mons zal het niet anders zijn. De krokodillentranen
die de gestrikte (of moet ik schrijven ‘geflipte’?) nu laat voor die
arme studenten die geld tekort gaan komen door een wet die
hijzelf had goedgekeurd, zijn dan ook een lachertje.
|
