Er zou grote paniek zijn ontstaan binnen de Open VLD omdat Rik Daems zou gedreigd hebben de partij te verlaten en naar de Lijst Dedecker over te stappen. Het staat nog allemaal in de voorwaardelijke wijs, maar waar rook is, is vuur (zei Uilenspiegel en hij stak zijn pijp aan verse koevla aan!). Rik Daems, Hendrik voor de intellectuelen en Henri voor zijn Waalse madam, behoorde in de jaren negentig tot de top van de VLD en was binnen de partij dé begrotingsspecialist. Het was voor hem dan ook een pijnlijke verrassing toen hij in de eerste regering Verhofstadt geen minister van Financiën werd, maar zich moest tevreden stellen met de portefeuille van overheidsbedrijven. Daar maakte hij het drama van Sabena mee, nota bene het grootste faillissement dat België tot dan toe gekend had en dan nog een binnen zijn eigen Leuvense kieskring. Iedereen die TV kijkt, herinnert zich nog de scène van Daems die champagne drinkt met de Zwitsers die later Sabena de nek zou omdraaien. Nog erger was, dat de zaak hem door Verhofstadt uit handen werd genomen. Die bakte er ook niets van, maar Daems had wel de bonen gegeten. Hij is dat feitelijk nooit meer te boven gekomen, grotendeels omdat de Sabéniens een deel van zijn kiezerspubliek waren. Die, én hun vrienden en familie, hebben hem toen laten vallen. Zelfs een verhuis van Leuven naar Herent heeft daaraan niets kunnen veranderen. Ook tijdens de gemeenteraadsverkiezingen aldaar, kreeg Daems klop en dat was op 11 juni niet anders bij de federale verkiezingen. Enkele ongelukkige daden, zoals het tot "bucht" verklaren van zijn eigen familiewijn op een blinde proeving, een foto waarbij hij languit op de trappen van zijn kast van een villa lag, tot het dumpen van zijn vrouw voor een Waalse socialiste, zullen daar zeker toe hebben bijgedragen. De (her)benoeming van Patricia Ceyssens tot nieuwe minister in de Vlaamse regering heeft als neveneffect, dat er in een volgende federale regering, als die er al komt, geen plaats zal zijn voor een tweede Open VLD-er uit het kleine Leuvense kiesarrondissement. Daems dus terug naar af en zonder serieuze compensaties. Daems zou niet de eerste VLD-er uit het Leuvense zijn die naar Dedecker overloopt. Vorige week was er nog de overstap van Stef Goris (ex-kamerlid), gemeenteraadslid Nathalie Theys en bijna de voltallige Open VLD-afdeling van Aarschot. Ondanks al zijn perikelen, is Daems wel de bekendste naam en blijkbaar wil men bij Open VLD zo iets toch vermijden, al vraag ik me af wat Dedecker met Calimero zou gaan aanvangen. Het zal niet zijn omdat Daems morgen op de LDD-lijst zal staan, dat de ex-Sabéniens bv weer voor hem zullen gaan stemmen, om over zijn andere fratsen nog maar te zwijgen. Als hij zich nu eens wat meer zou bezig houden met zijn familiewijn, zou dat geen oplossing zijn? --- P.S. Gisteren stond er in mijn blog een fout v.w.b. het aantal kabinetsleden in de Vlaamse regering. 4.000 is het totaal aantal werknemers in die regering, waarvan ± 500 kabinetsleden. Dat is al wat minder, maar nog veel te veel (± 50 extra medewerkers per ministerie!).
"Wat we zelf doen, doen we beter" is een slogan die terecht of ten onrechte al jaren wordt aangehaald en die wordt toegeschreven aan Gaston Geens zaliger gedachtenis, de eerste minister-president van Vlaanderen. Het blijkt nu, dat de heer Geens het niet letterlijk zo heeft gezegd en dat de correcte versie luidt: "We zullen moeten bewijzen dat wat we zelf doen, ook beter doen". Dat is dus een kleine, maar belangrijke nuance. Ik moet trouwens eerlijk toegeven, dat ik het correcte citaat ook niet kende. Ik moest er wel aan denken i.v.m. met de zaak Moerman. Daaruit is gebleken, dat de Vlaamse regering heel wat slechte gewoonten van de federale heeft overgenomen. Denk maar aan de kabinetsleden. In een normale democratie heeft elk ministerie een vaste administratie. Daarin zitten mensen die er meestal hun hele loopbaan blijven en over het algemeen zeer bekwaam zijn in het specifiek departement waarin ze werken. Daar België geen normale democratie is, bleek zo'n administratie hier niet voldoende te zijn en was het al enkele decennia lang de gewoonte dat elke minister een deel kabinetsleden benoemde waarmee hij zich omringde. Die kabinetsleden waren natuurlijk bijna altijd mensen van dezelfde politieke gezindheid en in vele gevallen kwamen ze zelfs uit de vriendenkring en zelfs uit de familie van de minister zelf. Onnodig te zeggen, dat nepotisme hoogtij vierde en er heel wat mistoestanden ontstonden die deontologisch niet goed te praten waren. Bij het aantreden van Paarsgroen zou Verhofstadt aan die situatie eens een einde gaan maken. Ge weet wel, zijn "actieve welvaartstaat" en dergelijke fabeltjes meer. Hij, Verhofstadt, zou in het slechtste geval een einde maken aan de wildgroei van kabinetsleden, in het beste geval zou hij het fenomeen helemaal afschaffen. Wat is er van gekomen? Niks, niente, ingenting! Erger nog, op vele kabinetten is ondertussen het aantal kabinetsleden toegenomen i.pl.v. afgeschaft of verminderd. En dat geldt ook voor de Vlaamse regering, die in hetzelfde bedje ziek blijkt te zijn. Volgens klokkenluider Aernoudt "werken" er tegenwoordig op de Vlaamse kabinetten niet minder dan vierduizend (4.000!) medewerkers, waarvan ± 500 kabinetsleden (DS 11.10.07 blz 9). En dat in een tijd waarin automatisering en computerisering hoogtij vieren. Het is hoge tijd, dat daaraan iets wordt gedaan. We zullen het inderdaad moeten bewijzen, dat wat we zelf doen, ook beter zal zijn. Merci, Gaston!
Voor wie zinnens zou zijn in Brussel e.o.a. cultureel evenement mee te maken, hier een gouden tip: de Kamercommissie van Binnenlandse Zaken. Daar speelt een opera buffo af in liefst elf bedrijven, die - als het zo verder gaat - de concurrentie met "Mooi en meedogenloos" gemakkelijk aan zou kunnen. De leiding van de tragikomedie ligt in handen van niemand minder dan Pietro Il Freno en die heeft het al klaar gespeeld de eerste twee bedrijven af te haspelen in vier weken. Alle gekheid op een stokje: De (C)rem en Co zijn zich hopeloos belachelijk aan het maken met de bespreking over de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde. Eerst moest hij zich inhouden om verkenner Van Rompuy niet te hinderen, nu temporiseert hij omdat Leterme - eindelijk! - een paar succesjes heeft geboekt in de onderhandelingen voor een nieuwe regering. Het mag dan al zijn, dat de druk op de francofonen blijft met die stok achter de deur, mocht het bij Leterme (nog maar eens) mislopen, de komedie ligt er een beetje té dik bovenop. Steeds vindt De (C)rem een reden om niét door te gaan. Eergisteren waren ze er zelfs: de reeds zo opgehemelde vijf minuten die er nodig zouden zijn om de zaak (wettelijk, nota bene) te regelen. De Franstaligen, onder leiding van PS-er Yvan Mayeur*, verlieten de zaak en gaven de Vlamingen de kans de zaak gewoon verder te zetten én te stemmen. De (C)rem durfde dat echter niet aan, omdat hij weet daardoor de kans te verspelen in het nieuwe parlement kamervoorzitter te worden. Van Herman Van Rompuy wordt immers verwacht dat hij minister zal worden in een regering Leterme (áls die er ooit komt). De bedreiging van Vlaminghater Maingain, dat er geen Leterme regering zal komen als de volksvertegenwoordiging in de commissie B-H/V splitst, volstaat om Pieterke in zijn broek te laten doen. --- * Over die Yvan Mayeur nog even dit. De man is PS-volksvertegenwoordiger en voorzitter van het OCMW van Brussel stad. Daarenboven is hij, voorlopig nog, voorzitter van IRIS, het overkoepelend orgaan van de Brusselse openbare ziekenhuizen. Ge weet wel, die waar men het vertikt Nederlands te spreken. De man is in die laatste functie zozeer in opspraak gekomen (ook al omdat beide functies niet verenigbaar zouden zijn), dat zelfs zijn francofone medestanders hem daar weg willen Hij zou kunnen opgevolgd worden door niemand minder dat tante Laurette... Tenslotte, voor de "petite histoire" zoals men dat zo mooi in het Frans zegt: Mayeur is de ex-man van de huidige madame Henri Daems, Sofie Pécriaux. It's all in the game!
Het is in feite begonnen bij de invoering van de euro. Toen werd alles dooreengenomen 7% duurder. Sommige zgz bankspecialisten zijn het daarmee niet eens, omdat zij zich een globaal beeld vormen, met daarbij bv de elektrische toestellen en de elektronica, die inderdaad goedkoper werden en nog steeds worden. Het gewone huisgezin koopt echter niet elk jaar een nieuwe TV of koelkast, maar wel elke dag voedsel en het is juist dat laatste dat steeds duurder wordt. Als zelfs een goedkope winkelketen als Aldi al stelt, dat bijna een derde van haar producten tot 30% duurder kunnen worden in de nabije toekomst, dat wil dat toch wat zeggen. Oorzaak is het al welbekend tekort aan granen, melk, vetten en oliën die de basis vormen van veel voedingswaren. Als reden wordt aangegeven dat er slechte oogsten zijn geweest, maar dat is nog voorgekomen. Verder de hogere consumptie door de miljardenbevolking van China en India, en dat klopt. Tenslotte het feit dat graangewassen, zoals tarwe en maïs, worden aangewend voor biobrandstof. Dat laatste is natuurlijk te gek om los te lopen en zal er mede voor zorgen dat de armere mensen op deze aardbol nog armer zullen worden. Om de 800 miljoen uit de eerste wereld auto te kunnen laten rijden, zullen de paar miljard uit de derde wereld minder te eten krijgen! Het is zelfs al zover, dat bij ons de accijnzen op de normale brandstof verhoogd zijn zgz ten voordele van biobrandstoffen die nog niet eens te verkrijgen zijn. M.a.w. een zoveelste verdoken belasting, met dank aan Paars. Als men er dan nog bij bedenkt, dat de overheid in feite het aanwenden van voedsel voor brandstof nog extra subsidieert, is de kous helemaal af. En daar houdt het niet mee op. De elektriciteit zal schaarser (en dus duurder) worden, ook al omdat onze ongeëvenaarde Paarse regeringen uit de kernenergie wilden stappen. Die maatregel kan teniet worden gedaan - waarschijnlijk zal dat ook gebeuren - maar zolang dat niet officieel bevestigd wordt, investeert geen enkel bedrijf in alternatieve energie. Daarbij trouwens nog de bedenking, dat die alternatieve energie hoe dan ook zo'n driemaal duurder zal zijn als de kernenergie. Met de grondstoffen is het al niet veel beter besteld, dit weer mede door de gestegen vraag in China en India. Zelfs de staalfabrieken van Luik (de vroegere Cockeril-Sambre subsidie-eters), worden terug opgestart wegens het globaal tekort aan staal. De brandstoffen zelf, tenslotte, zitten op het hoogste peil ooit en niets laat voorzien, dat daarin veel verbetering zal komen. Kortom, het leven wordt met de dag duurder. Waar ze dat blijkbaar nog niet gesnapt hebben, is bij enkele van onze overbodige provincieraden. Die van West-Vlaanderen gaat een extrataks heffen of tweede verblijven en deze van Antwerpen gaat alle provincietaksen verhogen, zowel voor bedrijven als voor particulieren. Het zou veel beter zijn, mocht men die nutteloze, voorbijgestreefde instellingen, die er alleen nog zijn om uitgerangeerde politiekers onderdak te verschaffen, compleet zou opdoeken. Om het leven van zijn minder begoede burgers wat goedkoper te maken, heeft de Belgische staat de mogelijkheid een hele serie besparingen te doen in eigen huis, door de ministeriële kabinetten af te slanken en nutteloze geldverspillers zoals provincieraden en bv de senaat af te schaffen. Dat zou meer opbrengen dat bv de federale belastingen te verlagen, terwijl ondertussen provinciale en gemeentetaksen stelselmatig verhoogd worden, zoals we onder Verhofstadt II ook al hebben meegemaakt. Kortom, er is werk aan de winkel, niet in het minst voor de consumentenorganisaties die nu eens de kans krijgen de rekeningen van de diverse warenhuizen en discounts eens grondig en continu te vergelijken. Ik heb zo de indruk, dat er dan wel eens enkele verrassingen uit de bus zouden kunnen vallen.
Met veel pijn en smarten hebben de regeringsonderhandelaars een eerste akkoord op papier gezet, nl dat over asiel en migratie. Men zal tegenwoordig vijf i.pl.v. drie jaar hier moeten wonen, één van de landstalen moeten kennen en financieel verantwoordelijk zijn als men een partner uit het land van oorsprong wil "importeren". Gedaan dus met het goedkoop immigreren op kosten van onze sociale zekerheid. Met dit akkoord ziet men nog maar eens hoe lichtzinnig de regeringen Verhofstadt gedurende acht jaar bezig zijn geweest. Het feit dat de liberalen, of wat daarvoor doorgaat, nu wel bereid zijn voorwaarden te stellen, is een zoveelste bewijs dat ze toen bij Paars de wet van links hebben moeten ondergaan. Er vallen trouwens nog lijken uit de kast. In de eerste plaats Fientje Moerman(sk) die het nu moet bekopen dat ze een Belgicist mee in haar Vlaams kabinet had opgenomen. Daarnaast wordt het Arm Bels Leger onder curatele geplaatst. Du jamais vu, om het in Flahauts eigen taaltje te zeggen. Er is een bedragje van ergens tussen de honderd en de tweehonderd miljoen euro zoek. Dat Fransdolle hollebolle Flahaut dit wordt aangesmeerd door een Vlaamse "familie"genote, is dubbel pijnlijk. Financiën, Justitie en Gezondheidszorg riskeren trouwens eenzelfde behandeling omdat ook deze departementen, toevallig allemaal beheerd door Walen, in hetzelfde bedje ziek blijken te zijn. De tijd, toen gaten in de begroting konden worden gedicht met het kapen van pensioenfondsen en het verkwanselen van overheidsgebouwen, is - voor hen - jammer genoeg voorbij. Het is nu al zeker dat het gat in die laatste paarse begroting voor 2007 niet meer dicht te rijden is. Onlangs is nog uitgelekt, dat het land zo'n miljard euro (!) minder inkomsten zal hebben als gevolg van het invoeren van de zo bewierookte notionele intrestaftrek. Die was in feite bedoeld om meer buitenlandse investeringen aan te trekken, maar was zo onzorgvuldig in elkaar gestoken dat het vooral reeds in België werkende bedrijven ze hebben aangegrepen, waardoor ze de facto een belastingsvermindering kregen op reeds bestaande activiteiten. "Paars, Oh Paars", om het met de woorden van Hugo Claus' partner te zeggen...
Vandaag had er normaal een nieuwe regering moeten zijn die dan een beleidsverklaring zou voorlezen in een parlement dat na vier maanden nog eens officieel bijeenkomt. Gezien er nog steeds geen regering is, komt er van die verklaring dus ook niets in huis. Is dat een ramp? Het land werkt normaal, zoals altijd. De lopende zaken worden afgehandeld door de oude ploeg. Nieuwe belastingen zijn er nog niet in het zicht. De nationale munt moet niet meer ondersteund worden omdat ze niet meer bestaat. Waar zouden we ons druk om maken? De onderhandelaars van oranje-blauw hebben eindelijk een eerste akkoord bereikt, over asiel en migratie. Om dat te bereiken hebben ze tweemaal een vergadering tot diep in de nacht moeten beleggen om madame Milfoisnon over de streep te kunnen trekken. Men kan zich dan ook al indenken, wat dat zal worden als er gesproken zal moeten worden over hét nationale probleem, het communautaire. Volgens De Gucht, zoals we weten een "kenner", komt de nieuwe regering er tegen de viering van de wapenstilstand. Hij heeft er echter niet bijgezegd van welk jaar! Gelukkig is er toch nog goed nieuws voor dit gekweld land. Er komt nóg een onderzoek naar de bende van Nijvel. Twintig jaar na de laatste feiten en dat nadat men enkele jaren geleden al eens enkele bossen heeft omgewoeld, toen men dacht dat een van de gangsters er begraven lag. Die affaire is zo'n beetje de Belgische variant van het monster van Loch Ness geworden. Dat komt ook steeds terug in het nieuws zonder dat het gevonden wordt. Had men indertijd het dossier van deze moordpartijen niet uit de handen van de Dendermondse onderzoeksrechter Troch gehaald en het in een kast van het gerechtsgebouw van Charleroi begraven, dan was er een faire kans geweest dat deze misdaden zouden zijn opgelost. Dit gebeurde, nadat men er achter gekomen was, dat de mogelijkheid bestond dat de misdaden van de bende iets te maken konden hebben met de roze balletten, nog zo'n zaak die nooit werd opgelost. Blijkbaar waren er echter personen of organisaties, die dat liever niet zagen gebeuren en verdween alles in de Belgische doofpot. Het huidige onderzoek naar de bende gebeurt door een zgz "profiler". Misschien kan die ook eens zoeken naar het profiel van de volgende federale regering?
Hij heeft het nog maar eens klaargespeeld, onze roemrijke minister van Buitenlandse Zaken. Met de takt hem eigen (die van een olifant in een porseleinwinkel), heeft hij weer eens enkele uitspraken gedaan die konden tellen. Deze keer waren ze eens niet gericht aan Kabila, Balkenende of een ander buitenlands staatshoofd, maar tot zijn medestanders (?) in de gesprekken omtrent de vorming van een oranjeblauwe regering. De kop van jut was nog maar eens Bart De Wever en deze laatste heeft niet gewacht daarop te reageren, evenmin trouwens als Jo Vandeurzen dat gedaan heeft. Dit alles gezegd zijnde en er rekening mee houdend dat het Vlaamse Front voor de onderhandelingen een lelijke deuk heeft gekregen, moet het van mijn hart dat de burgemeester van Berlare (nog zo'n cumulard!) echter wel gelijk had. De vraag is natuurlijk, of hij dat nu persé weer op straat moest gooien. In mijn vorige blog (over het karteldilemma) was ik trouwens al tot een gelijkaardige conclusie gekomen. Oranjeblauw kan er alleen maar komen als het Vlaamse kartel een groot deel van zijn verkiezingsbeloften inslikt, simpelweg omdat men met de partijen die nu aan tafel zitten niet aan een tweederde meerderheid geraakt. De onderhandelaars mogen dan (misschien) vandaag al een eerste akkoord maken over asiel en migratie, zolang er geen communautaire eensgezindheid is, komt er van een Leterme I niets in huis. Het ware beter Reynders eerste minister te laten worden, omdat het de enige manier zou kunnen zijn (allemaal in de voorwaardelijke wijs) dat er substantiële toegevingen zouden kunnen komen vanwege de Franstaligen. Zelfs een regering met de PS (en zonder het CDH) is voor Vlaanderen een betere uitkomst dan een met de huidige partijen waarbij wij het weer zullen zijn die de prijs zullen mogen betalen. Wat kan het Vlaanderen schelen hoe men de postjes verdeelt aan de zuidkant van de taalgrens? Dat ze dat bij de CD&V niet willen slikken, is één zaak. Dat Bart en zijn N-VA zich in de vernieling gaan rijden als ze daaraan blijven meedoen, is een andere. Als de N-VA de toegevingen gaat doen die wij vrezen, dan moet die partij inderdaad plat op haar buik gaan om onder de lat te kunnen. De Gucht heeft daarin gelijk. Of dat echter een reden is, om dat voor de camera's te komen vertellen, is een ander paar mouwen. Als hoofd van de diplomatie blijft De Gucht dan ook een contradictio in terminis.
